Η Ελλάδα έγινε πρώτη είδηση στη διεθνή επικαιρότητα.

Γιατί νομίζετε;

Γιατί υπήρξαν ταραχές; Όχι. Ταραχές υπήρξαν και στη Γαλλία το 2005 (με την έκρηξη στα προάστια) και το 2006 με τον νόμο Ντεβιλπέν (για τις προσλήψεις των νέων). Αλλά τέτοια προβολή δεν δόθηκε…
Ταραχές υπήρξαν και στην Ιταλία, μέχρι που αναγκάστηκε ο σημερινός Πρωθυπουργός να κατεβάσει το στρατό, εκτοξεύοντας τη δημοτικότητά του στα ύψη! Κι όμως, τέτοια προβολή δεν δόθηκε.
Να σημειωθεί ότι στις γαλλικές ταραχές υπήρξαν πολλοί νεκροί και εξαιρετικά σκληρή αντιμετώπιση της αστυνομίας. Ασύγκριτα σκληρότερη απʼ ό,τι συνέβη σε μας. Και στην Ιταλία, όσα προηγήθηκαν της στρατιωτικής επέμβασης ήταν ανατριχιαστικά. Γιʼ αυτό και ο ιταλικός λαός χειροκρότησε την επέμβαση.
Δύο λαοί – οι Γάλλοι και οι Ιταλοί – από τους πιο δημοκρατικά ώριμους και έμπειρους σʼ ολόκληρο τον κόσμο, συσπειρώθηκαν και επευφήμησαν τη λήψη σκληρών μέτρων καταστολής. Κι όμως, αυτό δεν προβλήθηκε τόσο διεθνώς, όσο η Ελληνική περίπτωση, όπου ένας άτυχος 15χρονος μαθητής έπεσε νεκρός από τη σφαίρα ενός τρελαμένου αστυνομικού. Κι ύστερα κάηκε όλη η Ελλάδα, αλλά χωρίς να υπάρξουν άλλα θύματα. Πέρα από τη μεσαία τάξη της χώρας, ασφαλώς, που είδε να καταστρέφεται χωρίς λόγο ό,τι της είχε μείνει όρθιο…

«Πορτοκαλί» όλα…

Εκείνο που πραγματικά μας έφερε στο επίκεντρο της διεθνούς επικαιρότητας ήταν το γεγονός ότι η στην Ελλάδα όλοι είδαν να γίνεται απόπειρα μιας «πορτοκαλί» επανάστασης, πιστής αντιγραφής όσων έγιναν στην Ουκρανία το 2005 και στη Γεωργία το 2004. Αυτό το είδαν όλοι έξω. Μόνο εδώ δεν το έχουμε αντιληφθεί ακόμα.
Ο μηχανισμός κινητοποίησης ήταν πανομοιότυπος: Μηνύματα SMS σε κινητά τηλέφωνα, κεντρικές οδηγίες από «ανατρεπτικά sites του Ιντερνετ (σε μας ενεργοποιήθηκε και το Facebook, πέρα από το γνωστό Indymedia).
Αποδέκτες αυτών των μηνυμάτων νέοι, άτομα μικρής (στην περίπτωσή μας πολύ μικρής) ηλικίας.
Τρόπος κινητοποίησης, η συντονισμένη διασπορά και συγκέντρωση δυνάμεων συνεχώς. Οι πιτσιρικάδες τρέχουν πολύ, αντέχουν πολύ κι η πόλη δίνει μεγάλη τακτικό πλεονέκτημα σʼ όποιον συντονίζει σωστά αυτό το αστείρευτο απόθεμα ζωτικότητας.
Στις «πορτοκαλί τύπου εξεγέρσεις», η διάχυση του μηνύματος από τους ξεσηκωμένους νέους στον ευρύτερο πληθυσμό γίνεται με διασπορά φημών στόμα με στόμα και με διαδικτυακά μέσα, με την «ηθική στήριξη» των ξένων ηλεκτρονικών μέσων (ραδιοφωνικών- τηλεοπτικών εκπομπών από ξένες χώρες που «συμπαθούν την εξέγερση»).
Εδώ δεν χρειάστηκε να συμβεί αυτό, διότι τα δικά μας ηλεκτρονικά ΜΜΕ μετέδιδαν live και με τον πιο στρεβλό τρόπο, όλη την «εμψύχωση» που ήταν απαραίτητη.
Τα ελληνικά ΜΜΕ, αυτά τα «προπύργια» του κεφαλαίου και της διαπλοκής λειτούργησαν ως ιμάντες μεταβίβασης του «επαναστατικού κλίματος» στον ευρύτερο πληθυσμό! Ακόμα κι όταν οι κάτοικοι πήραν την ευθύνη της αυτοπροστασίας τους στα χέρια τους, τους κατηγόρησαν ότι ήταν «ακροδεξιοί και χρυσαυγίτες»! Για να αναγκαστούν να σωπάσουν μετά, όταν τους έπαιρναν και τους έβριζαν από παντού – κι από την Πάτρα κι από το Βόλο κι από τη Λάρισα κι από το Ηράκλειο Κρήτης κι από τη Χαλκίδα κι από τις Σέρρες…

Μαζικός τρόμος, κυβερνητική αποδόμηση, πολιτική χειραγώγηση

Πορτοκαλί εξεγέρσεις έγιναν ως τώρα σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Η στρατηγική των «πορτοκαλί» εξεγέρσεων» ήταν, ως τώρα, να παραλύουν τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους. Γιʼ αυτό έβαζαν στόχο τα κυβερνητικά κτίρια. Η κυβέρνηση αντιμετώπιζε το δίλημμα να χρησιμοποιήσει εκτενή βία για να διασωθεί. Όσο ανέβαινε το κόστος της καταστολής, τόσο κατέρρεε η διάθεσή της για αντίσταση. Άκαμπτα και σκληρά καθεστώτα στηρίζονται στο φόβο του πλήθους. Αν δουν το πλήθος αποφασισμένο να τους αμφισβητήσει εμπράκτως, τότε παραλύει η διάθεση τους να το καταστείλουν και καταρρέουν. Ο φόβος που ως τότε ενέπνεαν στους άλλους, τώρα επιστρέφει στους ίδιους και τους σαρώνει.
Στην Ελλάδα όμως, υπήρχε μια ιδιοτυπία: Εδώ δεν έχουμε συγκεντρωτικό αυταρχικό καθεστώς. Μάλλον χρόνια ακυβερνησία έχουμε. Το πολιτειακό μπάχαλο δεν χτυπιέται με συγκεντρωτικά χτυπήματα σε κέντρα εξουσίας. Εδώ χρειαζόταν αποκεντρωμένα χτυπήματα για να παραλύσει ο κοινωνικός ιστός για να κυριαρχήσει ο φόβος στον πληθυσμό.
Για να δημιουργηθεί κατακραυγή κατά της κυβέρνησης – κατακραυγή σε κάθε περίπτωση: Αν χτυπούσε τους διαδηλωτές, κατακραυγή λόγω της αιματοχυσίας που θα επακολουθούσε. Κι αν δεν χτυπούσε και τους άφηνε να καίνε και να λεηλατούν, κατακραυγή γιατί κανείς δεν μπορούσε να προστατέψει τον πληθυσμό.
Η κατακραυγή αυτή θα οδηγούσε – σύμφωνα με τον προφανή σχεδιασμό – σε ανατροπή της κυβέρνησης: στον εξαναγκασμό της να παραιτηθεί, και στη συνέχεια η χώρα θα οδηγούνταν σε εκλογές, σε συνθήκες μεγάλου κοινωνικού σοκ. Οπότε και θα προέκυπτε αναγκαστικά πολύ-κομματικός κυβερνητικός συνασπισμός που θα ήταν εύθραυστος. Κι επειδή θα ήταν εύθραυστος θα αποδεικνυόταν πιο εύκολα ελεγχόμενος και χειραγωγούμενος και ευεπίφορος σε εκβιασμούς από εξωθεσμικά κέντρα του εσωτερικού και τους εξωτερικού.
Για αυτό και έγινε απόπειρα να καεί το κέντρο στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στις περισσότερες πρωτεύουσες των νομών. Ώστε ο φόβος να διαχυθεί άμεσα σε όλη την κοινωνία.
Γιʼ αυτό και χρησιμοποιήθηκαν ομάδες κρούσης κουκουλοφόρων, οι οποίοι κρύβονται στο άβατο παρανομίας του λεγόμενου «πανεπιστημιακού ασύλου» κι αποτελούνται από στοιχεία ξένα προς τις τοπικές κοινωνίες.
Γιʼ αυτό και στρατολογήθηκαν κι αλλοδαποί, συνήθως τα πιο λούμπεν στοιχεία λαθρομεταναστών.
Πρωταρχικός συναυτουργός αυτής της ελεγχόμενης έκρηξης - που κατέστρεψε 700 επιχειρήσεις σʼ όλη την Ελλάδα (374 μικρές επιχειρήσεις μόνο στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας) κι άφησε άνεργους, χριστουγεννιάτικα, πάνω 2500 χιλιάδες εργαζόμενους - είναι τα «πορτοκαλί παπαγαλάκια» των ηλεκτρονικών Media: Που δίκασαν, καταδίκασαν την «κρατική τρομοκρατία» και ξεσήκωσαν την πιτσιρικαρία των 16χρονων σʼ όλη την Ελλάδα, παίζοντας το παιγνίδι των σκοτεινών κουκουλοφόρων που είναι από πίσω τους και των ακόμα πιο σκοτεινών «εξωθεσμικών κέντρων» που τους κινούν.
Πώς; Όλα αυτά είναι θεωρίες συνομωσίας;
Είστε σίγουροι;

Θεωρίες συνομωσίας;

-- Είναι «θεωρία συνομωσίας» ότι ο συντονισμός αυτής της «εξέγερσης» είναι πανομοιότυπος σε τεχνική, σε μέσα και σε τακτικές μεθόδους, με τα πρότυπα των «πορτοκαλί επαναστάσεων» (όπως ανέφερε και η σούπερ προοδευτική γαλλική Liberation);
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας» ότι όλες οι «πορτοκαλί επαναστάσεις» όπου έγιναν - είτε πέτυχαν είτε όχι - αποκαλύφθηκε ότι υποστηρίχθηκαν και σχεδιάστηκαν από κέντρα που έδρευαν στο εξωτερικό – όπως ομολόγησαν και κάποιοι πρωταγωνιστές τους, όπου η κα. Γιούλια Τιμοσένκο, πρωθυπουργός της Ουκρανίας, που άλλαξε «στρατόπεδο» στο μεταξύ;
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας», ότι ο αντί-εξουσιαστικός χώρος σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με τους παλαιούς αναρχικούς των Εξαρχείων, κι ότι ελέγχεται από κέντρα του εξωτερικού (όπως υπαινίχθηκε σαφώς, η Γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα);
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας» ότι έχει δημιουργηθεί «αντιφασιστική διεθνής», χρηματοδοτούμενη πλουσιοπάροχα από διάφορες «περίεργες» ΜΚΟ, με στόχο να χτυπήσει τους «εθνικιστές» παντού στην Ευρώπη;
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας» ότι ήδη στα Ελληνικά πανεπιστήμια πρυτάνεις και καθηγητές ξυλοκοπήθηκαν αγρίως με την κατηγορία του «εθνικιστή», στο όνομα του… «πανεπιστημιακού ασύλου»;
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας», ότι η Γαλλία έχει απαγορεύσει τη δράση τους, ενώ αντίστοιχα περιοριστικά μέτρα σκέφτονται να πάρουν σε Ιταλία και Γερμανία (σε Ισπανία και Πορτογαλία τα έχουν ήδη πάρει);
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας» ότι οι κουκουλοφόροι βγαίνουν μέσα από τα τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως κατήγγειλε η ίδια η κα. Παπαρήγα προχθές;
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας» ότι επανειλημμένως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο) έχουν επέμβει στα δικαστήρια με στόχο να απαλλάξουν συλληφθέντες κουκουλοφόρους, που κάποτε αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι ήταν και στενοί συγγενείς τους που συμμετείχαν σε ένοπλη ληστεία;
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας» ότι έχουν εξοβελίσει στην Ελλάδα, από κάθε δημόσιο βήμα σε μεγάλης εμβέλειας ΜΜΕ, κάθε ελεύθερη φωνή που αρθρώνει πατριωτικό λόγο, με την κατηγορία του «ακροδεξιού εθνικιστή;
-- Είναι «θεωρία συνομωσίας», ότι θεώρησαν πρόσφατα ακόμα και τον Μίκη Θοδωράκη, «ακραίο εθνικιστή»; Όπως θεωρούν ακροδεξιούς εθνικιστές τον Ελύτη, τον Σεφέρη και τον Ρίτσο;
Βλέπετε ότι η «αντιφασιστική διεθνής» έχει απλώσει τα πλοκάμια παντού και τρομοκρατεί τους πάντες. Χρόνια τώρα τρομοκρατεί, συγγραφείς, διανοουμένους (πολλούς και με βαριές περγαμηνές αληθινών αντιφασιστικών αγώνων), πανεπιστημιακούς, πολιτικούς, στελέχη του κρατικού μηχανισμού, κατοίκους των Εξαρχείων, γονείς και κηδεμόνες στα σχολεία κλπ. Προχθές, απλώς προσπάθησε να επεκτείνει το κράτος του φόβου στο σύνολο του ελληνικού πληθυσμού.
Μέχρι πρόσφατα τρομοκρατούσε με μεθόδους προσωπικής σπίλωσης. Προχθές έσπειρε την τυφλή βία και το μαζικό τρόμο των φλεγόμενων κτιρίων στα αστικά κέντρα.

Η αποτυχία του σχεδίου

Μόνο που το σχέδιό τους απέτυχε:
* Πρώτον διότι για να επιτύχει η τυφλή βία έπρεπε να παραμείνει απρόσωπη. Από τη μια πλευρά να βρίσκεται η στυγνή καταστολή και η «ανίκανη κυβέρνηση» κι από την άλλη ο «τιμωρός λαός». Από την ώρα που η ευθύνη για την υπόθαλψη της τυφλής βίας απέκτησε ονοματεπώνυμο, κι αναδείχθηκαν οι «ηθικοί αυτουργοί» της, τότε η λαϊκή κατακραυγή στράφηκε κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο, που την κατηγορία την διατύπωση απερίφραστα η Αλέκα Παπαρήγα, Γραμματέας του ΚΚΕ.
Βέβαια και ο Βύρων Πολύδωρας το ίδιο ακριβώς είχε πει πριν ενάμιση χρόνο και τον έβγαλαν «τρελό» και «γραφικό». Τότε. Τώρα το είπε και η Παπαρήγα κι όλοι το αποδέχθηκαν. Βλέπετε στην Ελλάδα, μια προφανή αλήθεια, αν δεν την πει η επίσημη Αριστερά, δεν είναι αλήθεια. Είναι «τρέλα» και «φαντασίωση»...
Απʼ όλους εκείνους που ειρωνεύθηκαν τότε τον Πολύδωρα - γιατί είπε το προφανές - θα βρεθεί, άραγε, κανείς να του ζητήσει συγγνώμη δημόσια;
Ιδιαίτερα από τους δικούς τους...
* Δεύτερον, το σχέδιο απέτυχε διότι ο κόσμος, παρά την πλύση εγκεφάλου αντέδρασε. Αποφασιστικά και με απόλυτη αυτοσυγκράτηση. Κι όπου χρειάστηκε πήρε και μέτρα κατά των κουκουλοφόρων.
Ακόμα και στα ηλεκτρονικά sites άλλαξε το κλίμα μετά τη Δευτέρα το βράδυ. Όπως και στα έντυπα ΜΜΕ, που ήταν, σε γενικές γραμμές, πολύ πιο ισορροπημένα, τουλάχιστον από ένα σημείο και πέρα.
* Τρίτον, το σχέδιο απέτυχε διότι οι γονείς του αδικοχαμένου Αλέξανδρου, έδειξαν εξαιρετικά αξιοπρεπή στάση. Για την ακρίβεια, μέσα στην απερίγραπτη οδύνη τους, έδωσαν μάθημα αξιοπρέπειας. Μέσα στο βουβό πόνο τους αρνήθηκαν να γίνουν αθύρματα στα χέρια των ολοφυρομένων καναλιών της σπέκουλας. Πέρα από την προσωπική τους αξιοπρέπεια προστάτεψαν και τη μνήμη του παιδιού τους…
* Τέταρτον, διότι η Κυβέρνηση έσπευσε να πάρει μέτρα «γενναιόδωρης ανακούφισης την πληγέντων». Κι έκανε για μια ακόμα φορά το μόνο που ξέρει να κάνει καλά: να αποζημιώνει όσους καταστράφηκαν από τη δική της ανεπάρκεια (όπως έκανε και μετά τις φοβερές πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού).
Μόνο που η κυβέρνηση πρέπει να γνωρίζει ότι ο έλληνας φορολογούμενος πληρώνει για να έχει δημόσια ασφάλεια. Δεν μπορεί να πληρώνει επʼ άπειρον, ξανά και ξανά, όπου η δημόσια ασφάλεια αποδεικνύεται ανεπαρκής...
Σʼ ό,τι αφορά τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες που καταστράφηκαν, χαλάλι τους, να αποζημιωθούν οι άνθρωποι.
Αλλά σʼ ότι αφορά τις καταστροφές στους Πανεπιστημιακούς χώρους, γιατί να πληρώσουμε ξανά – για πολλοστή φορά – τα σπασμένα; Να τα πληρώσουν από την περιουσία τους οι πρυτανικές αρχές που δεν ήραν το άσυλο.
Αυτοί δεν είναι «κατά νόμον υπεύθυνοι» για τη φύλαξη της δημόσιας περιουσίας; Ευθύνη σημαίνει ότι υπάρχουν και συνέπειες για την ανευθυνότητα. Ούτε δεκάρα για τις καταστροφές που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Καμία ανοχή στην αβελτηρία των υπότροπων. Οι πρυτανικές αρχές είναι πολλαπλά υπότροποι. Κι αν μια φορά τους κυνηγήσουμε νομικά, να δείτε πόσο πιο υπεύθυνοι θα είναι από δω και μπρός…
* Τέταρτον, το σχέδιο απέτυχε, διότι μέσα από την οργιαστική αλλά αυθεντική συζήτηση που γίνεται στα διαδικτυακά μέσα (ιστοσελίδες, blogs κπλ.) η αλήθεια άρχισε να βγαίνει, κι ας αποκρύβεται ακόμα από τα μεγάλα ηλεκτρονικά ΜΜΕ: Και η αλήθεια για την ιατροδικαστική εξέταση του άτυχου 15χρονου και για τη βαλλιστική εξέταση της σφαίρας, και για το ρόλο των κουκουλοφόρων και για τις διεθνείς σκοτεινές διασυνδέσεις τους, και για τους ενήλικες καθοδηγητές των εμπρηστών, και για το ρόλο των λαθρομεταναστών και για τις αντιδράσεις των κατοίκων σʼ όλη την Ελλάδα.
Το Ιντερνετ δεν είναι μόνο μέσο για τη δικτυακή καθοδήγηση μαζοποιημένων πιτσιρικάδων. Είναι και μέσο για να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να διαχυθεί σʼ όλο τον πληθυσμό, παρά την επιχείρηση απόκρυψης – στρέβλωσης - χειραγώγησης…

Κυβέρνηση κι ευθύνες

Τέλος, η κυβέρνηση απογοήτευσε τους πάντες. Διότι όταν καίγονταν όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας, καλούσε τους κουκουλοφόρους να… πάρουν τις ευθύνες τους! Αν είναι δυνατόν…
Όλοι εμείς που ΔΕΝ είμαστε δεξιοί (ούτα παλαιο-δεξιοί, ούτε σύγχρονοι κεντρο-δεξιοί) δεν θέλουμε μια κυβέρνηση που σε κρίσιμες στιγμές αγωνίζεται να μας πείσει για τις… «ανθρωπιστικές» της αρχές και την «προοδευτικότητά» της.
Από τον Κώστα Καραμανλή δεν περιμένουμε να μας αποδείξει ότι «δεν είναι δεξιός». Περιμένουμε να μας αποδείξει ότι μπορεί να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον.
Δεν περιμένουμε να μας αποδείξει, ότι δεν ταυτίζεται με τους «ακραίους». Περιμένουμε να μας αποδείξει ότι μπορεί να μας προστατέψει από τους ακραίους που έχουν κατακλείσει από παντού την κοινωνία και την τρομοκρατούν.
Περιμένουμε να μας αποδείξει ότι μπορεί να γίνει Σαρκοζύ. Ο οποίος δεν δίστασε, τον Οκτώβριο του 2005: Καθάρισε τη Γαλλία από την παρανομία, τον είπαν «ακροδεξιό», τον είπαν «φασίστα», αλλά εκείνος έκανε την δουλειά του (παρά την υπονόμευση ακόμα και των δικών του), κι ύστερα πήγε στις εκλογές, κατέβηκε με σύνθημα το «Νόμο και την Τάξη» και σάρωσε.
Πού; «Στη δημοκρατική Γαλλία, του Διαφωτισμού και του Μάη του ʼ68». Τους είπε, ότι βρίσκομαι εδώ όχι για να απολογηθώ που είμαι δεξιός, αλλά για να κάνω το καθήκον μου απέναντι στο Γαλλικό λαό. Και τον ψήφισαν όλοι, ακόμα και πολλοί μη δεξιοί. Και ύστερα, αμέσως μετά την εκλογική νίκη του, προσχώρησαν στην κυβέρνησή του τα μισά στελέχη του Σοσιαλιστικού κόμματος! Τα άλλα μισά διασπάστηκαν…
Ο κόσμος είναι βαθιά απογοητευμένος από την κυβέρνηση Καραμανλή και τη στάση της. Μπορεί να είναι τυχερός ο Καραμανλής ακόμα μια φορά. Γιατί μʼ όλη την απογοήτευση που προκαλεί η κυβέρνησή του, ο κόσμος συνειδητοποιεί πλέον ότι απέναντι του είναι ο Γιώργος Παπανδρέου που φλερτάρει να πάει σε συγκυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ, που φλερτάρει με τους κουκουλοφόρους. Κι αυτό το ενδεχόμενο τελικά λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης. Αλλά ως πότε «ο φόβος θα φυλάει τα έρμα»;
Δεν ζητάμε από τον Κώστα Καραμανλή να γίνει Ελευθέριος Βενιζέλος ή Ανδρέας Παπανδρέου. Σύγχρονος ευρωπαίος πολιτικός μπορεί να γίνει;
Έτσι, λίγο από Σαρκοζύ.
Όσο πατάει η γάτα…