Βλέποντας και ακούγοντας όλες αυτές τις μέρες, τις ενστάσεις διαφόρων ευρωπαϊκών κομμάτων και των ομοϊδεατών τους εν Ελλάδι για τη συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ. στην Κυβέρνηση της χώρας, μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να γράψω και να εξηγήσω τους λόγους που εμείς τόσο ενοχλούμε την «πολιτική ορθότητα» του κοινοβουλευτικού συστήματος μας.
Αναφέρομαι στην πολιτική ορθότητα με εισαγωγικά γιατί «πολιτικά ορθό» στην Ελλάδα είναι ό,τι είναι αριστερό. Χαϊδεύοντας την αριστερά όλα αυτά τα χρόνια, το πολιτικό μας σύστημα, δεν έδωσε ποτέ τις απαντήσεις στα σταλινικά απολιθώματα συμβάλλοντας έτσι στο να αποθρασυνθούν εντελώς. Έτσι λοιπόν, τους επιτρέψαμε να αυτοπροσδιορίζονται ως ¨δημοκράτες¨ ενώ ο κομμουνισμός και εν γένει η αριστερά είναι ολοκληρωτικά καθεστώτα. Τους επιτρέπουμε, ενώ η πατρίδα μας καταστρέφεται, αυτοί να μην αναλαμβάνουν ευθύνες που τους αναλογούν πολύ περισσότερο από εμάς, που υπάρχουμε στο ελληνικό κοινοβούλιο τέσσερα χρόνια, και έτσι στέκονται απέναντι σε κάθε προσπάθεια και τη λιθοβολούν προσμένοντας σε ψήφους απελπισμένων. Τους επιτρέπουμε, για να έρθω και στα δικά μας, να επιτίθενται στα γραφεία του ΛΑ.Ο.Σ. χωρίς καμία τιμωρία.
Θα μπορούσαμε κι εμείς, εύκολα και λαϊκίζοντας, να παίξουμε το αντιμνημονιακό χαρτί και να προσμένουμε ψηφαλάκια, τη στιγμή που η πατρίδα καταστρέφεται. Δυστυχώς για εμάς όμως και λέω δυστυχώς χαριτολογώντας, έχουμε ιδανικά όπως το έθνος και η πατρίδα, πράγμα που σημαίνει ηθικούς φραγμούς, κάτι το οποίο στερείται παντελώς η αριστερά. Θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι οι βασικοί πυλώνες της ιδεολογίας του μαρξισμού είναι ο διεθνισμός και η αθεΐα. Δεν πιστεύουν στα έθνη αλλά στις τάξεις, όπως και δεν πιστεύουν στο Θεό αλλά στην ύλη.
Έτσι λοιπόν, ένας γνήσιος αριστερός δεν μπορεί να είναι Έλληνας όπως και δεν μπορεί επίσης να είναι χριστιανός παρά μόνον προλετάριος και υλιστής. Μη έχοντας τους ηθικούς φραγμούς του έθνους και της πατρίδος μπορούν εύκολα να τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια σωτηρίας του έθνους προσδοκώντας κομματικά οφέλη και λειτουργώντας ως πέμπτη φάλαγγα, όπως ακριβώς κάνανε κατά τη μικρασιατική καταστροφή του '22 συμβάλλοντας στο να χάσουμε τη Μικρά Ασία. 'Όπως κάνανε αργότερα κατά τον συμμοριτοπόλεμο '46-'49 και χάσαμε τη Βόρεια Ήπειρο και παρ΄ολίγο τη Μακεδονία, έτσι ακριβώς κάνουν και τώρα προσδοκώντας στενά κομματικό όφελος.
Εμείς σηκώνουμε το γάντι και θα απαντήσουμε στις προκλήσεις των καιρών που επιβάλουν τον διεθνισμό, και ως στυλοβάτες του έθνους, θα αντισταθούμε και θα απαντήσουμε σε πολιτικό επίπεδο, σε ακαδημαϊκό επίπεδο, στα ΜΜΕ, όσο βεβαίως μπορούμε εκεί γιατί αριστεροκρατούνται, ακόμη και στο πεζοδρόμιο, για να τους δείξουμε ότι εμείς είμαστε άλλα παιδιά και όχι σαν αυτά με τα οποία έχουν συνηθίσει να παίζουν έως τώρα. Θα πρέπει να συνηθίσουν στις αλήθειες που κανένας δεν τολμούσε να πει ως τώρα, πως την 28η Οκτωβρίου '40 ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ», ότι στο πολυτεχνείο δεν υπήρξε ποτέ νεκρός, και ότι σε όποιο καφενείο κι αν πας σήμερα, δυστυχώς για το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα θα ακουσεις το αμίμητο «Που είσαι Παπαδόπουλε». Αυτό και μόνο δείχνει την αποτυχία των παιδιών του πολυτεχνείου οι οποίοι κυβερνούσαν αυτή τη χώρα ως το τελευταίο μαρξιστικό προπύργιο.
Γνωρίζω ότι στενοχωρώ πολλούς «Αριστερούς» οι οποίοι αισθάνονται και πατριώτες και χριστιανοί. Θα ήθελα να τους καταστήσω σαφές ότι εφόσον αισθάνονται έτσι, πολύ απλά δεν είναι αριστεροί γιατί οι δύο ιδεολογίες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, ας το ψάξουν. Τελειωνοντας θα ηθελα να προσθεσω πως το διακύβευμα των ημερών μας είναι ένα, Εθνικισμός εναντίον Διεθνισμού. Εγώ πάντως είμαι αναφανδόν με το πρώτο.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΛΑ.Ο.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου