Ο κ. Πελεγρίνης και οι «αντιστασιακοί»

του Χρήστου Χαρίτου

Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συνδέσεις

Χρήστος Χαρίτος

Ο κ. Θεοδόσης Πελεγρίνης εξελέγη πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών τον Ιούνιο του 2010 και έγινε ευρύτερα γνωστός με την κατάληψη της Νομικής από τους λαθρομετανάστες. Στην συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» στις 29 Μαΐου, δήλωσε ότι «στην υπόθεση των μεταναστών κάποιοι είπαν ότι είμαι ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχω καμία κομματική σχέση, αλλά ο Τσίπρας ήταν ο μόνος που με άκουσε τότε»! Τον είδαμε ξανά στην εκδήλωση στο Σύνταγμα στις 31 Μαΐου, όταν «χαιρέτισε το πλήθος των συγκεντρωμένων, καλώντας σε αντίσταση ενάντια στο Μνημόνιο και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας».

Πολύ ωραίες παραστάσεις όλα αυτά, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κ. πρύτανης ασχολείται και με το θέατρο. Με την πτώση της κουΐντας όμως, θα ήθελα να κάνω και εγώ στον κ. πρύτανη τρεις ερωτήσεις:

• Γιατί δεν έχει απαντήσει ακόμα στην κ. Διαμαντοπούλου και στο υπουργείο Παιδείας, για το «ποιοι χώροι» του πανεπιστημίου Αθηνών καλύπτονται από το πανεπιστημιακό άσυλο, ως όφειλε;
• Πως προχωράει και, αν προχωράει, το θέμα της αξιολογήσεως του πανεπιστημίου και των καθηγητών του, όπως ορίζει ο νόμος;
• Τι γίνεται με την σύνταξη του πανεπιστημιακού προϋπολογισμού και πως υλοποιείται αυτό που ονομάζεται «κοινωνική λογοδοσία»;

Επί της ουσίας, δεν είναι ο κ. Πελεγρίνης το θέμα μου. Είναι η γενικότερη μετάθεση και αποσιώπηση των προσωπικών ευθυνών του καθενός, υπό τον μανδύα της «αντιστάσεως στο μνημόνιο». Είναι η διαιώνιση της υφιστάμενης διαφθοράς και ατιμωρησίας. Διότι δίπλα στον συνταξιούχο που δικαίως διαμαρτύρεται για την κομμένη του σύνταξη, δίπλα στον μισθωτό του ιδιωτικού τομέα που δεν τα έφαγε μαζί με τον κ. Πάγκαλο, μαζί με τον επιχειρηματία που δίνει καθημερινώς την μάχη του στην ελεύθερη οικονομία, υπάρχουν και οι «άλλοι».

Υπάρχει ο κ. Πελεγρίνης που αφήνει το πανεπιστήμιο έρμαιο στην ασυλία της Άκρας Αριστεράς, υπάρχει ο συνδικαλιστής των ΔΕΚΟ που θέλει να συνδιοικεί την δημόσια περιουσία, ο ανίκανος δημόσιος υπάλληλος που θα έπρεπε να απολυθεί, ο πολιτικάντης βουλευτής που νταλαβερίζεται τους ψηφοφόρους του, ο δήμαρχος που βλέπει τον δήμο ως το προσωπικό του βιλαέτι. Όλοι αυτοί βούλιαξαν τα δημόσια οικονομικά και μαζί την Ελλάδα. Και σήμερα καταγγέλλουν μαινόμενοι τους «τοκογλύφους», αντί να ψάχνουν τρύπα να κρυφτούν.

Οι πρώτοι είναι πραγματικώς και δικαίως αγανακτισμένοι. Οι δεύτεροι όμως, για ποιον λόγο αγανακτούν; Επειδή τώρα θα πρέπει να κάνουν την εντεταλμένη εργασία τους και αυτοί έχουν καλομάθει στο πάρτυ της Μεταπολιτεύσεως; Για τους δεύτερους, η «αντίσταση στο μνημόνιο» ταυτίζεται με την υπεράσπιση των προνομίων τους. Είναι ο μήνας που θρέφει τους 11. Γι’ αυτό εξοργίζομε όταν βλέπω ένα λαϊκιστικό τμήμα της Δεξιάς να συμπαρατάσσεται με τον εκάστοτε κ. Πελεγρίνη, για μικροπολιτικούς σκοπούς. Να μην κατανοεί το πώς φθάσαμε έως εδώ.

Γι’ αυτό θεωρώ μεγάλο λάθος του κ. Σαμαρά να αφήνει στο απυρόβλητο την Αριστερά, θεωρώντας εχθρό τον Γ. Καρατζαφέρη. Διότι όπως έλεγε ο μεγάλος δεξιός πολιτειολόγος Καρλ Σμιττ, η βασική διάκριση στην πολιτική είναι μεταξύ «εχθρού & φίλου». Όσοι στην Δεξιά βλέπουν τούς «φίλους» στα πρόσωπα όλων αυτών των κρατικοδίαιτων αριστερών «που καλούν σε αντίσταση στο μνημόνιο», χρειάζεται να επισκεφθούν επειγόντως οφθαλμίατρο. Διότι με την μειωμένη όραση που έχουν, θα καταστήσουν για άλλη μία φορά την Ελλάδα δέσμια των ιδεοληψιών της Αριστεράς. Σαν να μην πέρασε μία ημέρα!

Υ.Γ. Στην Πορτογαλία η «εθνική Δεξιά» κέρδισε την τρίτη θέση με 12% και θα συγκυβερνήσει με την Κεντροδεξιά. Είναι η τέταρτη ευρωπαϊκή χώρα που θα έχει κυβέρνηση με την συμμετοχή της πατριωτικής Δεξιάς. Ακούει κανείς στην ΝΔ;