Οικογένειες Λαρισαίων σε απόγνωση!

ΣΥΝΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

*Κάθε μέρα γευματίζουν από τα συσσίτια του Δήμου και κάθε μήνα ζουν με τα τρόφιμα που παίρνουν από το Κοινωνικό Παντοπωλείο, επιπλέον «χρήζουν» από τις Κοινωνικές Λειτουργούς συναισθηματικής υποστήριξης

Η οικονομική κρίση τους τελευταίους μήνες στην κυριολεξία φαίνεται να βυθίζει σε απόγνωση πολλές οικογένειες της Λάρισας που έτσι κι αλλιώς ήταν σε δυσχερή κατάσταση. Φαινόμενα φτώχειας και άλλων επιμέρους κοινωνικών προβλημάτων πάντα αντιμετώπιζαν πολλά νοικοκυριά, όμως, η κατάσταση αυτή το τελευταίο διάστημα αρχίζει διαρκώς να επιδεινώνεται.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σ΄ αυτή την πόλη, περπατούν δίπλα μας και ίσως να μην το έχουμε αντιληφθεί - η υπερηφάνεια δεν τους το επιτρέπει – ότι δυστυχώς η ζωή τους έδειξε το σκληρό της πρόσωπο και οι ίδιοι αδυνατούν από μόνοι τους να αλλάξουν τη μοίρα τους. Άνθρωποι που περνούν δύσκολα και αγωνιούν για το ξημέρωμα της επόμενης μέρας.

Πολλές φορές η εικόνα που παρουσιάζουν προς τα έξω φοβούμενοι την κοινωνική απαξίωση, δεν είναι και τόσο εμφανής, ωστόσο όταν κλείνουν την πόρτα του σπιτιού τους, τα άτομα αυτά βιώνουν το δικό τους, προσωπικό γολγοθά!

Για τους ανθρώπους αυτούς η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης και προσφοράς είναι σήμερα ζήτημα ζωής και θανάτου, χωρίς δεύτερη σκέψη!

Απευθυνθήκαμε στη Διεύθυνση Κοινωνικών Δράσεων του Δήμου Λαρισαίων και συνομιλώντας με μία εκ των κοινωνικών λειτουργών, που καθημερινά έρχεται αντιμέτωπη με δεκάδες τέτοια περιστατικά, καταλάβαμε ότι στην πόλη υπάρχουν δομές που ευτυχώς επιτρέπουν σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες να επιβιώνουν μέσα στη σκληρή καθημερινότητά τους.

Για όση ώρα κράτησε η συνομιλία μας, το τηλέφωνο της υπηρεσίας δεν σταμάτησε να χτυπά, ενώ δεν ήταν λίγοι και αυτοί που κάθονταν υπομονετικά έξω από το γραφείο για να ζητήσουν κάτι, από οικονομική βοήθεια μέχρι ψυχολογική υποστήριξη. Άνθρωποι που με θλιμμένο βλέμμα ζητούσαν να βγάλουν μία προσωπική κάρτα για το Κοινωνικό Παντοπωλείο, ή ακόμη και να πουν το πρόβλημά τους στην κοινωνική λειτουργό.

Χιλιάδες σκέψεις αστραπιαία περνούσαν απ το μυαλό μου, πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, νέοι στην πλειοψηφία, να αποζητούν άλλα πράγματα από τη ζωή και όχι πώς θα βγουν και θα πιουν τον καφέ ή το ποτό τους σε ένα από τα γνωστά στέκια της πόλης. Σενάρια ζωής!

Από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο που συστάθηκε η αρμόδια Διεύθυνση του Δήμου, σημειώνει η κοινωνική λειτουργός οι αιτήσεις που δέχονται από ανήμπορους συνανθρώπους είναι δραματικά αυξημένες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Τα περιστατικά καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων, από ανθρώπους με οικονομικά προβλήματα ή υγείας, χρήστες ουσιών, άστεγους, άνεργους, άτομα που έχουν όλα τα παραπάνω και χρειάζονται συναισθηματική υποστήριξη.

«Η περίπτωση του 36χρονου πατέρα που είναι χρήστης ουσιών και ήρθε σε μας ζητώντας αρχικά οικονομική βοήθεια είναι συγκλονιστική» θα πει η κοινωνική λειτουργός. «Ο ίδιος προσπαθεί να απεξαρτηθεί μόνος του και καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες. Βλέποντας τον, την πρώτη φορά είδα απέναντί μου έναν άνθρωπο, φοβισμένο, νευρικό που ήθελε πέραν των άλλων να εξασφαλίσει ένα πιάτο καθημερινό φαγητό. Με την τακτική επαφή δημιουργήσαμε μία πιο στενή σχέση και μιλάμε αρκετά συχνά».

Άλλη μία τραγική περίπτωση είναι αυτή του 40χρονου πατέρα, ο οποίος είναι καρκινοπαθής και η σύζυγός του έχει αναπηρία 70%, έχουν ένα παιδί 10 ετών και ζουν με ένα επίδομα που λαμβάνουν κάθε δίμηνο από την Πρόνοια. Εξαιτίας των προβλημάτων του πατέρα και του γεγονότος ότι η μητέρα είναι χαμηλών νοητικών δυναμικών και αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε υποχρέωση της οικογένειας, το παιδί αναμφίβολα ζει σε ένα ασθενές οικογενειακό περιβάλλον με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανάπτυξή του, αλλά και για τις υποχρεώσεις του στο σχολείο.

Εξίσου σημαντική περίπτωση είναι και αυτή μιας ανύπαντρης και άνεργης μητέρας με ένα παιδί 4 ετών. Ο πατέρας είναι αλκοολικός και πέραν της οικονομικής βοήθειας, της παρέχουν και συναισθηματική στήριξη, το δε παιδί της φιλοξενείται δωρεάν σε Παιδικό Σταθμό του Δήμου.

«Το μεγάλο σοκ» θα πει η κοινωνική λειτουργός «που βιώσαμε ως άνθρωποι πάνω από όλα ήταν με την περίπτωση ενός 55χρονου αλκοολικού που έπεσε θύμα τροχαίου ατυχήματος. Η κυρία που τον παρέσυρε και τον μετέφερε στο νοσοκομείο μας ειδοποίησε για το περιστατικό ζητώντας να επιληφθούμε άμεσα. Πράγματι, ο άνθρωπος αυτός ήταν ρακένδυτος και τόσο βρόμικος που δεν περιγράφεται. Όταν πήγαμε σπίτι του, υπήρχαν ποντίκια και κάθε λογής ζωύφια που ζούσε μαζί τους. Ο άνθρωπος αυτός εργαζόταν στο Δήμο, λόγω κάποιων οικογενειακών προβλημάτων έφυγε από την υπηρεσία που δούλευε και ζούσε εντελώς περιθωριακά. Εμείς φροντίσαμε για την υγιεινή του σπιτιού του και του εξασφαλίσαμε το καθημερινό φαγητό» προσθέτει η κοινωνική λειτουργός.

Όσο και αν αυτά για κάποιους φαντάζουν μακρινά και άγνωστα για μία πόλη σαν τη Λάρισα, δυστυχώς υφίστανται και μάλιστα από νέους ανθρώπους, που ενώ θα έπρεπε να είναι στην ενεργό δράση, βασανίζονται καθημερινά τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειές τους.

Είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι σήμερα έχουν περάσει το κατώφλι της Διεύθυνσης Κοινωνικών Δράσεων, εκατοντάδες συνάνθρωποι. Σύμφωνα με τη σχετική έρευνα των Κοινωνικών Λειτουργών, 70 άτομα έχουν λάβει την προσωπική κάρτα για το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου και κάθε μήνα λαμβάνουν τρόφιμα αλλά και ρούχα. Ενώ υπάρχουν και άλλοι 110 που κάθε μέρα παίρνουν στο σπίτι τους φαγητό από τα συσσίτια του Δήμου, που λειτουργούν στο «Ροδοπούλειο».

Αυτή τη στιγμή είναι προς διερεύνηση 150 αιτήματα συνανθρώπων που έχουν ήδη απευθυνθεί στην αρμόδια υπηρεσία και ζητούν κάθε είδους βοήθεια και αυτό είναι τραγικό.

Η συγκεκριμένη Διεύθυνση του Δήμου, θα πει η διευθύντρια κ. Σταυρούλα Μπαξεβάνου, αν και μετρά μόνο λίγους μήνες ζωής αντιμετωπίζει καθημερινά με πολλή υπευθυνότητα και ευαισθησία δεκάδες περιστατικά. «Η επαφή και η επικοινωνία που έχουμε με όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι διαρκής, τους τηλεφωνούμε αλλά και τους επισκεπτόμαστε για να μάθουμε για την εξέλιξή τους». Και φυσικά συμπληρώνει η κ. Μπαξεβάνου, είναι τιμητική η κοινωνική προσφορά των Λαρισαίων. Στο άκουσμα και μόνο μιας εκδήλωσης φιλανθρωπικού χαρακτήρα, συμμετέχουν και δίνουν ό,τι μπορούν για να ενισχύσουν όλους αυτούς τους ανθρώπους. Η βοήθειά τους είναι πολύτιμη και αποτελεσματική στο να απαλύνουμε στο βαθμό που μπορούμε τη ζωή των ανήμπορων συμπολιτών.

Τα περιστατικά είναι πάμπολλα και για να μπορέσει η υπηρεσία να αντεπεξέλθει επάξια σε όλα αυτά εργάζεται καθημερινά μία ομάδα κοινωνικών λειτουργών, η οποία είναι πάντα δίπλα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους και βοηθά όσο μπορεί για να είναι η κάθε τους μέρα λίγο καλύτερη από την προηγούμενη.

Για όλες τις κοινωνικές λειτουργούς, θα πει η μία εξ αυτών, παρότι λόγω εμπειρίας είμαστε εξοικειωμένες με τέτοιου είδους περιστατικά, υπάρχει και η ανθρώπινη πλευρά, ανησυχούμε για όλους αυτούς τους ανθρώπους και θέλουμε παρά τα προβλήματά τους να βλέπουν, όσο αυτό είναι εφικτό, τη ζωή με μία πιο αισιόδοξη ματιά.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ 44 ΕΥΡΩ!

Στην Ελλάδα του 2012 και της οικονομικής ύφεσης υπάρχει μία κατηγορία παιδιών που λόγω έλλειψης πατέρα λαμβάνουν κάθε δίμηνο το «εξωφρενικό» ποσό των 88,04 ευρώ, δηλαδή 44,02 ευρώ τον μήνα ως επίδομα Κοινωνικής Πρόνοιας. Είναι τα λεγόμενα απροστάτευτα παιδιά που σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του τελευταίου διμήνου, Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου στο νομό Λάρισας προέρχονται από 329 οικογένειες και είναι συνολικά 706. Είναι παιδιά ηλικίας μέχρι 16 ετών.

Οι προϋποθέσεις για να λάβουν αυτό το επίδομα είναι οι εξής:

*Θάνατος πατέρα

*Αναπηρία πατέρα

*Να είναι φυλακή ο πατέρας

*Να υπάρχει απόφαση διαζυγίου

*Να υπάρχει βεβαίωση ότι είναι ψυχικά και διανοητικά πάσχων και να είναι έγκλειστος σε κάποιο ίδρυμα

*Να είναι φαντάρος

Το οικονομικό κριτήριο όμως είναι το βασικό για να λάβει ένα παιδί αυτό το επίδομα. Για παράδειγμα μία τριμελής οικογένεια πρέπει να έχει ετήσιο εισόδημα 2.817,36 ευρώ. Αν το υπερβαίνει αυτό το ποσό τότε δεν μπορεί να εισπράξει το συγκεκριμένο επίδομα.

Και είναι να απορεί κανείς, πώς είναι δυνατόν μία οικογένεια που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, να μπορεί να αποτελέσει για αυτή, βοήθημα το ποσό των 44 ευρώ τον μήνα…