Γιατί η αριστερά μισεί τις παρελάσεις

Κατανοώ τον λόγο που η Αριστερά μισεί τις παρελάσεις. Λόγω της απουσίας της από τους αγώνες του Έθνους, προσπαθεί να ξεχαστούν αυτά τα γεγονότα. Ας δούμε όμως τι έγινε την 28^η Οκτωβρίου 1940 και ποιος ήταν ο ρόλος της Αριστεράς.


Στα πλαίσια της εθνικής ομοψυχίας, διδασκόμαστε ότι οι Έλληνες ενωμένοι πολέμησαν τους Ιταλούς. Αυτό είναι σωστό. Εν μέρει όμως, καθώς το σωστό είναι όλοι οι Έλληνες, πλην των κομμουνιστών!!! Την περίοδο εκείνη ο Στάλιν ήταν σύμμαχος με τον Χίτλερ και μαζί είχαν εισβάλει και μοιράσει μεταξύ τους την Πολωνία. Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι Γάλλοι κομμουνιστές αρνήθηκαν να πολεμήσουν τους Γερμανούς, όταν αυτοί εισέβαλαν στην πατρίδα τους, κατόπιν εντολών του Στάλιν.
Οι δικοί μας αριστεροί, έγραφαν λίγο πριν το πόλεμο, ότι η Ελλάδα προκαλεί την Ιταλία, η οποία προφανώς δικαίως και θα μας επιτεθεί.
«Το πέρασμα της βασιλομεταξικής δικτατορίας στην υπηρεσία των αγγλογάλλων, συντελούμενον μέσα στις συνθήκες της έντασης των σχέσεων τους με την Ιταλίαν, σημαίνει -ούτε λίγο ούτε πολύ- πρόσκληση προς τους ιμπεριαλιστές να βγάλουν τα μάτια τους πάνω στα ελληνικά εδάφη και εξουσιοδότηση τους να μην αφήσουν πέτρα πάνω στην άλλη, στην δυστυχισμένη πατρίδα μας» (έκδοσιν Κ.Ε. του ΚΚΕ με τίτλον: «Το ΚΚΕ από το 1918 ως το 1931», τόμ. Α’ «Το ΚΚΕ από το 1918 ως το 1926» εις παράρτημα κειμένων της περιόδου 1932-1941, σελ. 498).
Μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος, ο αρχηγός του ΚΚΕ, Ζαχαριάδης έστειλε μέσα από την φυλακή, επιστολή στην οποία υποστήριζε την Εθνική προσπάθεια και έγραφε,
«…να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη, στον πόλεμον αυτόν, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά…»
Αυτή την επιστολή επικαλείται σήμερα η αριστερά, για να καλύψει την προδοτική της στάση. Όμως αυτή την επιστολή, o Πλουμπίδης, στέλεχος του ΚΚΕ και αρχηγός των σφαγέων της ΟΠΛΑ, την καταδίκασε ως πλαστή, γραμμένη από τον Υπουργό Ασφαλείας του Μεταξά, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη.
Λίγο αργότερα, στις 26 Νοεμβρίου 1940, όταν ο Ελληνικός Στρατός έχει περάσει πλέον στην Βόρειο Ήπειρο, ο σύντροφος Ζαχαριάδης, το γυρίζει και γράφει:
“Είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε ειρήνη έντιμη και δίχως κυρώσεις και για να ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά τόσο τον εθνικό-αμυντικό-απελευθερωτικό χαρακτήρα του πολέμου που κάνουμε, όσο και ότι είμαστε ξένοι προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνουν οι πλουτοκρατικές μεγάλες δυνάμεις. Αν σήμερα δεν δουλέψουμε για μια έντιμη ειρήνη, ο πόλεμος θα χάσει για μας τον εθνικό αμυντικό χαρακτήρα του, θα γίνει κατακτητικός και τότε θα έχει αντίθετο το λαό”.
Όταν οι Γερμανοί σύμμαχοι των κομουνιστών εισέβαλαν στην Πατρίδα μας, στις 14 Απριλίου 1941, το ΚΚΕ έβγαλε την κάτωθι ανακοίνωση που ζητούσε να ξεσηκωθεί ο λαός ενάντια στην Εθνική Κυβέρνηση. Την ώρα που ο στρατός πολεμούσε στα Βουνά της Πίνδου και στα οχυρά του Ρούπελ, οι αριστεροί ονειρεύονταν ανταρσίες και επαναστάσεις.
Σύντροφοι, επιμένετε να προκαλείτε το Εθνικό Φρόνημα! Είπαμε στα πλαίσια της εθνικής συμφιλίωσης να ξεχάσουμε τι έχετε κάνει στην πατρίδα, αλλά το παρατραβάτε πάλι. Φτάσατε στο σημείο να βάλετε Ρωσικό τραγούδι στην παρέλαση της εθνικής επετείου!
Σύντροφοι, η αλαζονεία που αποκτήσατε λόγω της αύξησης της εκλογικής σας δύναμης, σας ξεγελά. Οι Πασόκοι που έχετε μαζέψει, έχουν χίλια κακά επάνω τους, αλλά προδότες δεν υπήρξαν ποτέ.
Προσέξτε γιατί αν αρχίσουμε και σκαλίζουμε την ιστορία, θα βγουν αλήθειες που πονάνε. Πιείτε το freddo cappuccino σας, και αφήστε μας να τιμήσουμε τους νεκρούς και ανάπηρους του Έπους του 40. Του Έπους με το οποίο εσείς διαφωνούσατε.