Το τεράστιο συνταγματικό σκάνδαλο

Αν παρακολουθησετε το γαλαζιο πολιτικο σκηνικο των τελευταιων χρονων στην Λαρισα θα διαπιστωσετε οτι ολοι οι εκλεγενετες βουλευται δεν εκπροσωπουσαν τους Λαρισαιους αλλα τους εκαστοτε πολιτικους αρχηγους!!!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την πολιτική είναι ότι ο κόσμος έχαψε το παραμύθι των πολιτικών ότι αυτοί είναι οι Σωτήρες του και πως πασχίζουν νυχθημερόν για τον απλό πολίτη. Πείσθηκε ότι τα πράγματα πρέπει να λειτουργούν όπως λειτουργούν “για το καλό μας” ενώ στην πραγματικότητα λειτουργούν για το “καλό” του κατεστημένου, το οποίο οι εκάστοτε πολιτικοί κατά κανόνα υπηρετούν και προστατεύουν. 

Ο τσαμπουκάς λοιπόν είναι απαραίτητος εάν θέλεις να υπηρετήσεις πραγματικά τον πολίτη αλλά δεν αρκεί για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα και να προκόψει αυτή η κοινωνία. Χρειάζονται πολύ περισσότερα όπως πολιτική ηθική, διαφάνεια, πολιτική παιδεία, κοινωνική συνείδηση, ταπεινοφροσύνη, πατριδολατρία, εθνικη συνείδηση και ευαισθησία. Και τα χαρακτηριστικά αυτά πρέπει να τα συγκεντρώνουν οι περισσότεροι πολιτικοί και όχι μια μικρή μειοψηφία. 

Για να γίνει αυτό πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι η πραγματική δύναμη είναι στα δικά τους χέρια και όχι στα χέρια των πολιτικών. Τότε μόνο θα επιβάλουν την αλλαγή και όποιος πολιτικός δεν την υπηρετεί θα τον στέλνουν σπίτι του.

Το συνταγμα εμμένει στην θέση που εξέφρασε με το άρθρο 51§2, ότι δηλαδή οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος και γι’ αυτό θέλει να κατοχυρώσει τη γνώμη και τη ψήφο του έναντι οιασδήποτε απειλής, ανακηρύσσοντας την αδέσμευτη από οποιονδήποτε περιορισμό. Έτσι ορίζεται στο άρθρο 60§1 του Συντάγματος ότι: «οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση». Είναι ίσως η σπουδαιότερη διάταξη του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, διότι είναι αυτή που το καταξιώνει δημοκρατικώς. 

Η δημοκρατία είναι αρρήκτως συνδεδεμένη με την ελευθερία, η οποία συνιστά την ουσία της ! Χωρίς ελευθερία δεν νοείται δημοκρατία! Ειδικότερα χωρίς την κοινοβουλευτική ελευθερία, την οποία κατοχυρώνει η ως άνω διάταξη, δεν μπορεί να λειτουργήσει το κοινοβουλευτικό πολίτευμα! Η απαλλαγή του βουλευτή από οποιαδήποτε εξάρτηση είναι κατά μία άποψη απόλυτη και ισχύει έναντι πάντων. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να θέσει περιορισμούς στην γνώμη και την ψήφο των βουλευτών. Απολύτως κανένας, ούτε κι αυτός ο Λαός ακόμη, πολύ περισσότερο η Βουλή και τα κόμματα!

Και όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Οι Έλληνες βουλευτές είναι απολύτως υποταγμένοι στα κόμματά τους, τα οποία προσδιορίζουν την ψήφο τους και κατευθύνουν την γνώμη τους στην δική τους προκαθορισμένη γραμμή, παραβιάζοντας έτσι την διάταξη του άρθρου 60§1 κατά τρόπο ευθύ και απροκάλυπτο! Η ψήφος του βουλευτή ανήκει στο κόμμα, και η γνώμη του πρέπει πάντα να συμπίπτει με την κομματική γραμμή. Ελεύθερη ψήφος εντός του κόμματος δεν νοείται. Ο βουλευτής με την ελεύθερη ένταξή του στο κόμμα αυτοπεριορίζεται και εκχωρεί την ψήφο του στο κόμμα. Επομένως δεν περιορίζεται έξωθεν, ώστε να γίνεται λόγος περί παραβίασης της ως άνω συνταγματικής διατάξεως, αλλά έσωθεν, οικειοθελώς κατά κάποιο τρόπο, παραιτείται από το «απεριόριστο και αδέσμευτο» του δικαιώματος της ψήφου και της γνώμης.

 Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, η οποία εκφράζει την βασική θέση της «κομματικής δημοκρατίας», αφού οι βουλευτές κατά το Σύνταγμα εκλέγονται μόνο μέσα από τα κόμματα, είναι λογικό αυτά να καθορίζουν και την ψήφο τους. Και για όσο χρόνο ο βουλευτής παραμένει στο κόμμα, οφείλει να θέτει στην διάθεσή αυτού την ψήφο του, την οποία δεν επιτρέπεται να διαχειρίζεται κατά το δοκούν, αλλά σύμφωνα πάντα με την κομματική γραμμή, την οποία οφείλει να ακολουθεί πάντοτε χωρίς καμιά απολύτως παρέκκλιση.

Είναι στ’ αλήθεια απύθμενο το κομματικό θράσος με το οποίο επιχειρείται να δικαιολογηθεί εκ μέρους των κομμάτων η ωμή όσο και απροκάλυπτη παραβίαση της φιλελεύθερης όσο και δημοκρατικής διάταξης του άρθρου 60§1 του Συντάγματος! Μάλιστα δε είναι τόσο μεγάλη η κομματική θρασύτητα επί του προκειμένου, ώστε ακούσθηκε και τούτο το πρωτάκουστο για μια δημοκρατική Πολιτεία, όπως είναι η Ελλάδα, από τις τάξεις της κομματικής δημοκρατίας, ότι δηλαδή με την πρώτη ευκαιρία αναθεωρήσεως του Συντάγματος η διάταξη του άρθρου 60§1 πρέπει να αντιμετωπισθεί ως τροχοπέδη στην απρόσκοπτη λειτουργία των κομμάτων και γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να καταργηθεί!

Οι παραβιάσεις του άρθρου 60§1 του Συντάγματος από το 2010 και εντεύθεν ήταν τόσες πολλές, ώστε η συνταγματική αυτή διάταξη καταργήθηκε στην πράξη, χωρίς καμιά απολύτως σοβαρή διαμαρτυρία. Κατά της τριετία 2010-2013 το άρθρο 60§1 του Συντάγματος συνδέθηκε με την ψήφιση από την ελληνική Βουλή των καταστρεπτικών τόσο για την Δημοκρατία μας, όσο και για την εθνική μας υπόσταση μνημονίων. Κάθε φορά λοιπόν που ετίθετο θέμα ψήφισης των γνωστών μνημονίων και των αντίστοιχων δανειακών συμβάσεων, τα κυβερνητικά κόμματα έθεταν στους βουλευτές τους θέμα κομματικής πειθαρχίας, ώστε όποιος βουλευτής τολμούσε να καταψηφίσει τα μνημόνια,θα διαγραφόταν από το κόμμα. Υπήρξαν δε ορισμένοι βουλευτές, και από τα κυβερνητικά κόμματα ακόμη, οι οποίοι υπείκοντες στην φωνή της συνείδησής τους αρνήθηκαν να ακολουθήσουν την κομματική «μνημονιακή» γραμμή και καταψήφισαν τα κυβερνητικά νομοσχέδια για τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, επικαλούμενοι το άρθρο 60§1 του Συντάγματος.

Οι βουλευτές αυτοί που τόλμησαν να αντισταθούν στο κόμμα, διεγράφησαν από αυτό «αυτοστιγμεί», δηλαδή αμέσως μετά την γνωστοποίηση της ψήφου τους, με απόφαση του αρχηγού, χωρίς την τήρηση καμιάς δημοκρατικής διαδικασίας, από εκείνες που το Σύνταγμα απαιτεί να έχουν στην οργάνωσή τους τα κόμματα. Δεν είναι όμως μόνο η περίπτωση των μνημονίων στην οποία παραβιάστηκε κατάφωρα το άρθρο 60§1, αλλά το ίδιο συμβαίνει δυστυχώς κάθε φορά που η κυβέρνηση φέρει προς ψήφιση κάποιο νομοσχέδιο που η ίδια χαρακτηρίζει σημαντικό. Τότε λοιπόν το κόμμα που στηρίζει την κυβέρνηση στην Βουλή, θέτει στους βουλευτές του θέμα κομματικής πειθαρχίας και διαγράφει όποιον από αυτούς τολμήσει να εναντιωθεί στην κομματική γραμμή! 

Έτσι η διάταξη του άρθρου 60 1 του Συντάγματος κατέστη πλέον κενό γράμμα και πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων από τα ίδια τα κόμματα και ασφαλώς από την κυβέρνηση που αυτά τα ίδια στήριζαν στην Βουλή. Πρόκειται για τεράστιο συνταγματικό σκάνδαλο για το οποίο την ευθύνη φέρει εξ ολοκλήρου η ίδια η Πολιτεία, η οποία δεν τρέφει κανένα απολύτως σεβασμό προς το Σύνταγμα!!!!!