ΤΟ "ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ" ΤΟΥ 1974

Αναφορικά με το αποκαλούμενο «δίκαιο, αμερόληπτο και αδιάβλητο δημοψήφισμα» του 1974 ο αναγνώστης πρέπει να έχει υπόψη του και τα ακόλουθα στοιχεία:
1). Ποιος ήταν ο Κ. Καραμανλής που εξαρτούσε από «δημοψήφισμα» την επιστροφή στη χώρα του και στα καθήκοντα του, του πραγματικού αντιστασιακού κατά του χουντικού καθεστώτος; Ποιος έδωσε σε αυτόν και στο διαβόητο Φ. Γκιζίκη το δικαίωμα να εκδίδουν «συντακτικές πράξεις» (!) και να επαναφέρουν, την 1η Αυγούστου 1974, κολοβωμένο και φαλκιδευμένο το Σύνταγμα του 1952, το οποίο ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ τη μεταβολή της μορφής του πολιτεύματος; Πολύ περισσότερο, όταν μόλις μερικούς μήνες νωρίτερα, ο ίδιος είχε διακηρύξει ότι «ο Βασιλεύς εξεπροσώπει την νομιμότητα και επεβάλλετο να κληθή να επανέλθη εις την Ελλάδα»
2). Ο Βασιλιάς στερήθηκε από το δικαίωμα του λόγου και του αντιλόγου, από το δικαίωμα της αυτοπρόσωπης παρουσίας στη χώρα και επαφής με το λαό και μοναδική ευκαιρία παράθεσης των απόψεων του ήταν δύο δεκάλεπτα στην τηλεόραση. Ποιος Έλληνας πολιτικός θα δεχόταν να μετάσχει, και θα τις χαρακτήριζε έντιμες και γνήσιες, σε εκλογές, αν ο ίδιος βρισκόταν κατά την προεκλογική περίοδο υποχρεωτικά στην Αγγλία και αν μπορούσε να επικοινωνήσει με το λαό μόνο με δύο τηλεοπτικά δεκάλεπτα; Πολύ περισσότερο όταν οι αντίθετοι του έχουν κινητοποιήσει το σύμπαν εναντίον του και έχουν επιστρατεύσει κάθε είδους ασύστολα ψεύδη και βλεδυρές συκοφαντίες για να εξαπατήσουν τον εύπιστο λαό;
3). Το Σάββατο, παραμονή του «δημοψηφίσματος», ο Καραμανλής χάρισε τα αγροτικά χρέη. Όπως έκανε και ο Γ. Παπαδόπουλος κατά το δημοψήφισμα τις 29ης Ιουλίου 1973.
(Σχετικά με το «δημοψήφισμα» τις 29ης Ιουλίου 1973 που σκηνοθέτησε ο Γ. Παπαδόπουλος, και κατήργησε την Βασιλεία: Η λαϊκή ετυμηγορία της 29ης Ιουλίου από κανένα κόμμα δεν αναγνωρίστηκε ως νόμιμη διότι ήταν πράξη της δικτατορίας και υπήρξε (βιασμός) της λαϊκής θελήσεως. Η μεγαλύτερη νοθεία έγινε στις ένοπλες δυνάμεις. Οι αξιωματικοί ψήφιζαν τέσσερις και πέντε φορές ο καθένας).
4). Τα τρία στρατηγεία του αντιβασιλικού αγώνα ήταν εγκαταστημένα: στο ναό της Μεγάλης Τεκτονικής Στοάς στην οδό Αχαρνών 19, στο εκδοτικό συγκρότημα Λαμπράκη και στο ξενοδοχείο «Καρθαία» στην Τζια, όπου «φιλοξενούνταν» ο Γ. Παπαδόπουλος και τα πρωτοπαλίκαρα του.
5). Οι Βασιλόφρονες τελούσαν υπό έμμεσο διωγμό. Επετράπη η κυκλοφορία μίας και μόνο φιλοβασιλικής εφημερίδος «Το Ελληνικόν Μέλλον» του Ν.Π. Ευστρατίου.
Οι αριστεροί και οι δήθεν «δημοκρατικοί» έκαιγαν γραφεία και εκλογικά κέντρα της Βασιλικής παρατάξεως,
Αντιπρόσωποι στα κέντρα ψηφοφορίας δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι από την πλευρά των Βασιλοφρόνων, περίπου ένας ανά είκοσι τμήματα.
6). Εκστρατείες από πούλμαν με στρατευμένους καλλιτέχνες (ηθοποιούς και τραγουδιστές) καλούσαν τους απλούς ανθρώπους του Λαού να μαυρίσουν τον Βασιλιά Κωνσταντίνο.
Ελικόπτερα και αεροπλάνα χρηματοδοτούμενα από τον εκδοτικό οργανισμό Χρήστου Λαμπράκη πέταγαν σε χαμηλό ύψος τρομοκρατώντας τους κατοίκους της υπαίθρου (Αν γυρίσει ο βασιλιάς η....αεροπορία θα μας κάψει) ρίχνοντας, παράλληλα, αντιβασιλικό προπαγανδιστικό υλικό.
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ δήλωνε σε ξένο έντυπο ότι μία «Επαναφορά του Βασιλέως θα συναντούσε την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ των Ενόπλων Δυνάμεων».
Ο αδελφός του τότε πρωθυπουργού Αχιλλέας Καραμανλής περιόδευε τα χωριά της Βορείου Ελλάδος καλώντας τους αγρότες να ΚΑΤΑΦΗΦΙΣΟΥΝ τη ΒΑΣΙΛΕΙΑ γιατί σε αντίθετη περίπτωση ο « αδελφός μου δεν θα σας δώσει ούτε μία δεκάρα δάνειο».
(Η συγκλονιστική αυτή είδηση εγράφη χωρίς να διαψευστεί 10 ημέρες μετά το δημοψήφισμα στο Ελληνικό Μέλλον).
Ηγετικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, ανέπτυξαν εργώδη αντιβασιλική εκστρατεία. ο Ιω. Μπούτος, ο τότε Νεοδημοκράτης Μεσσήνιος πολιτικός κινητοποίησε «πληρωμένους ταξιτζήδες και πολίτες για να σκορπίσουν στη Μεσσηνία αντιβασιλικά χυδαιογραφήματα με προβοκατόρικο υλικό με δικούς του σχεδιασμούς» . Και φυσικά υπάρχουν και άλλα.
7). Όταν ο βουλευτής Λευκάδας Κων. Σερεπίσος «τόλμησε» , μόνο αυτός εκτός από τον Σπύρο Θεοτόκη, και εκδήλωσε την πρόθεση να εκφωνήσει λόγο υπέρ του Βασιλιά Κωνσταντίνου και της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, ειδοποιήθηκε τηλεφωνικά από τον Αχ. Καραμανλή να μην προχωρήσει στην ομιλία του. Και ο βουλευτής του απάντησε: «Η συνείδησις μου είναι με το μέρος του Βασιλέως. Και τον Κωνσταντίνο δεν πρόκειται να τον προδώσω δια ουδένα λόγον! ».
Ο Βασιλιάς σε όλη τη διάρκεια του αγώνος του, παρέμεινε ευγενής, διότι δεν έθιξε κανέναν ούτε αντιδίκησε προσωπικά. Αντιθέτως εξέφραζε απόψεις εντελώς απρόσωπα και τα λόγια του είχαν πηγαία ευγένεια και ιπποτικό ήθος. Τούτο δεν συνέβαινε στο χώρο των αντιπάλων της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Και μετά το δημοψήφισμα ο Βασιλιάς διατήρησε την ψυχραιμία του και τη Βασιλική ευγένεια του όπως αποδεικνύει πράγματι η δήλωση που απηύθυνε την επομένη, στις 9.12.74, στον Ελληνικό Λαό. Η ολιγόλογη αυτή δήλωση έχει ως εξής:
«Έλληνες και Ελληνίδες. Πιστός εις την διακήρυξιν μου, επαναλαμβάνω ότι προέχει η εθνική ενότης χάριν της ομαλότητος, προόδου και ευημερίας της χώρας. Εύχομαι ολοψύχως αι εξελίξεις να δικαιώσουν το αποτέλεσμα που προέκυψε από την χθεσινή ψηφοφορίαν» .
Κωνσταντίνος Β.
Σε αυτό το σημείο θα διαφωνήσω με τη δήλωση του Βασιλέως. Ο Ελληνικός Λαός ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΕ. Απλώς ακολούθησε. Αλλοι του «επέβαλαν» πριονίζοντας του, μέσα από αφιονισμένη αντιβασιλική προπαγάνδα, κάθε κύτταρο αντιστάσεως. Επιλέγω θα πει διαλέγω μέσα σε ένα κλίμα ισομερούς διαφωτίσεως και ψυχολογικής ηρεμίας.
Αυτό το κλίμα στην Ελλάδα προ και κατά το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου δεν υπήρχε.