Παραθέτουμε τα ονόματα των 346 ξένων ακαδημαϊκών (μεταξύ αυτών και ορισμένοι Έλληνες, της Ομογένειας οι περισσότεροι), που ζητούν από τον αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα να ακυρώσει την απερίσκεπτη απόφαση του Τζ. Μπους που αναγνώρισε μονομερώς τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», γιατί πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ποιοι είναι οι φίλοι μας, που στηρίζουν την ορθότητα των ελληνικών θέσεων... Και το κάνουν γιατί ακλόνητα πιστεύουν ότι αποτελούν την ιστορική αλήθεια και το δίκιο είναι με το μέρος μας.
Χάρι Έιβερι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πίτσμπουργκ (ΗΠΑ), Δόκτωρ Ντερκ Μπέκενντορφ, Ακαδημία Επιστημών και Λογοτεχνίας Μάιντς (Γερμανία), Eλίζαμπεθ Μπανκς, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.), Πανεπιστήμιο Κάνσας (ΗΠΑ), Λουίτζι Μπέσι, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Φλωρεντίας (Ιταλία), Τζοζίν Μπλοκ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασσικού Πολιτισμού, Πανεπιστήμιο Ουτρέχτης (Ολλανδία), Άλαν Μπέγκχολντ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπράουν (ΗΠΑ), Ευφροσύνη Μπούτσικας, Λέκτορας Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κεντ (Ηνωμένο Βασίλειο), Κιθ Μπράντλι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, βραβείο Ίλαϊ Τζέι και Έλεν Σαχίν, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ (ΗΠΑ), Στάνλεϊ Μπέρστιν, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Φράνσις Κερνς, Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών, Πανεπιστήμιο Φλόριντας (ΗΠΑ), Τζων Μακέι Καμπ ΙΙ, Συμμετοχή στις ανασκαφές στην Αρχαία Αγορά και Καθηγητής Αρχαιολογίας της Αμερικανικής Σχολής Κλασσικών Σπουδών Αθηνών (Ελλάδα), Πολ Κάρτλετζ, Καθηγητής Ελληνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς (βραβείο A.G. Λεβέντης), Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο), Πάαβο Καστρέν, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Ελσίνκι (Φινλανδία), Ουίλιαμ Καβάνα, Καθηγητής Προϊστορίας Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Νότινχαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Άγγελος Χανιώτης, Καθηγητής, Ερευνητής Υπότροφος (Senior Research Fellow), Κολλέγιο Ολ Σόουλς, Οξφόρδη (Ηνωμένο Βασίλειο), Πολ Κρίστεσεν, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Κολλέγιο Ντάρτμουθ (ΗΠΑ), Έιντα Κοέν, Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Ντάρτμουθ (ΗΠΑ), Ράνταλ Κολαΐτζι, Λέκτορας σε Κλασσικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης - Βοστώνης (ΗΠΑ), Καθλήν Κόουλμαν, Καθηγήτρια Λατινικών, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (ΗΠΑ), Μάικλ Κοσμόπουλος, Διδάκτωρ, Καθηγητής και Τιμητική Καθηγητική Ονοματισμένη Έδρα (Endowed Chair) στην Ελληνική Αρχαιολογία, Πανεπιστήμιο Μισούρι - Σαιντ Λιούις (ΗΠΑ), Κέβιν Ντέιλι, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπάκνελ (ΗΠΑ), Βόλφγκανγκ Ντέκερ, Ομότιμος Καθηγητής της Ιστορίας του αθλητισμού, Γερμανική Σχολή Αθλητισμού, Κολωνία (Γερμανία), Luc Deitz, Ειδικός Καθηγητής Μεσαιωνικών και Αναγεννησιακών Λατινικών, Πανεπιστήμιο Τριρ (Γερμανία) και Έφορος χειρόγραφων και σπάνιων βιβλίων, Εθνική Βιβλιοθήκη Λουξεμβούργου (Λουξεμβούργο), Μάικλ Ντιούαρ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Τορόντο (Καναδάς), Τζων Ντίλλερι, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βιρτζίνια (ΗΠΑ), Σίλα Ντίλλον, Επίκουρος Καθηγήτρια, Τμήματα Τέχνης, Ιστορία της Τέχνης και Εικαστικών και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ντιουκ (ΗΠΑ), Ντάγκλας Ντομίνγκο-Φοραστέ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια Στέιτ, Λόνγκ Μπιτς (ΗΠΑ), Πιερ Ντυκρί, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Λωζάννης (Ελβετία), Ρότζερ Ντανκλ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Μπρούκλιν, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Μάικλ Άισμαν, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασσικής Αρχαιολογίας, Τμήμα Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Τεμπλ (ΗΠΑ), Μοσταφά Ελ-Αμπάντι, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αλεξάνδρειας (Αίγυπτος), Μάλκολμ Έρινγκτον, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας Πανεπιστήμιο Φίλιπς, Μάρμπουργκ (Γερμανία), Παναγιώτης Φακλάρης, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Ελλάδα), Ντένις Φίνι, Giger Καθηγητής Λατινικών (βραβείο Giger), Πανεπιστήμιο Πρίνστον (ΗΠΑ), Ελίζαμπεθ Φίσερ, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Ράντολφ-Μέισον (ΗΠΑ) Νικ Φίσερ, Καθηγητής Αρχαίας ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κάρντιφ (Ηνωμένο Βασίλειο) Λίον Φιτς, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (βραβείο Asbury J Clarke), FSA, Κολλέγιο Ντίκινσον (ΗΠΑ), Τζων Φόσι, FRSC, FSA, Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης (και Αρχαιολογίας), Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ, Μόντρεαλ, και Έφορος Αρχαιολογίας, Μουσείο Καλών Τεχνών Μόντρεαλ (Καναδάς), Ρόμπιν Λέιν Φοξ, Πανεπιστημιακός Υφηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Νέο Κολλέγιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Ράινερ Φρίντρικ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νταλουζί, Χάλιφαξ Ν.Σ. (Νέα Σκωτία, Καναδάς), Χάιντι Φρόνινγκ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας Πανεπιστήμιο Μάρμπουργκ (Γερμανία), Πήτερ Φάνκε, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Μούνστερ (Γερμανία), Τραϊανός Γκάγκος, Καθηγητής Ελληνικών και Παπυρολογίας, Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Γκάρλαντ, (βραβείο Ρόι Ντι και Μάργκαρετ Γούστερ), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κολγκέιτ, Χάμιλτον Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), Ντάγκλας Γκέρμπερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Δυτικού Οντάριο (Καναδάς), Χανς Γκέτε, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Γκίσεν, Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, Βερολίνο (Γερμανία), Σάντερ Γκόλντμπεργκ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Έρικ Γκρεν (βραβείο Gladys Rehard Wood), Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Κρίστιαν Χάμπικτ, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών, Πρίνστον (ΗΠΑ), Ντόναλντ Χάγκις (βραβείο Nicholas A. Cassas), Καθηγητής Ελληνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Τζούντιθ Χάλετ, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέρυλαντ, Κόλετζ Παρκ, Μέρυλαντ (ΗΠΑ), Καθηγ. Πολ Χάρβι, Τμήμα Κλασσικών και Αρχαίων Μεσογειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πενσυλβάνια Στέιτ (ΗΠΑ), Ελένη Χασάκη, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αριζόνα (ΗΠΑ), Μιλτιάδης Χατζόπουλος, Διευθυντής, Ερευνητικό Κέντρο Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα, Γουλφ-Ντίτερ Χαϊλμάγερ, Καθηγητής, Δόκτωρ, Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βερολίνου και Συλλογή Αρχαιοτήτων των Κρατικών Μουσείων Βερολίνου (Γερμανία), Στήβεν Χερς, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ταφτς (ΗΠΑ), Καρλ Χέλκεσκαμπ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Φρανκ Χολτ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Χιούστον (ΗΠΑ), Νταν Χούλι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μισούρι (ΗΠΑ), Μέρεντιθ Χόπιν (βραβείο Gagliardi), Καθηγήτρια Κλασσικών Γλωσσών, Κολλέγιο Ουίλλιαμς, Ουιλιαμστάουν, Μασαχουσέτης (ΗΠΑ), Κάρολαϊν Χάουζερ, Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Σμιθ (ΗΠΑ), και Συνεργάτις Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον (ΗΠΑ), Τζόρτζια Κάφκα, Επισκέπτης Καθηγήτρια Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Νιου Μπράνσγουικ (Καναδάς), Άντονι Καλντέλις, Καθηγητής Ελληνικών και Λατινικών, Πανεπιστήμιο Οχάιο (ΗΠΑ), Ανδρομάχη Καρανίκα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ίρβιν (ΗΠΑ, Ρόμπερτ Κέιστερ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Καθηγητής Λατινικών στο Ίδρυμα Κένεντι, Πανεπιστήμιο Πρίνστον (ΗΠΑ), Βασιλική Κέκελα, Επίκουρος Καθηγήτρια Ελληνικών Σπουδών, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Χάντερ, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Ντίτμαρ Κίναστ, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ντύσσελντορφ (Γερμανία), Κάρλ Κιλίνσκι ΙΙ, Διακεκριμένος Καθηγητής Πανεπιστημίου, Πανεπιστήμιο Σάουδερν Μέθοντιστ (ΗΠΑ), Δόκτωρ Φλόριαν Κνάους, Βοηθός Διευθυντή, Δημόσια Συλλογή Αρχαιοτήτων και Γλυπτών, Μόναχο (Γερμανία), Ντένις Nόπφλερ, Καθηγητής, Ελληνικές Επιγραφές και Ιστορία, Γαλλικό Κολλέγιο (Παρίσι), Όρτουιν Noρ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουιλιαμέτ (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Κελ, Καθηγητής Αρχαιολογίας, Τμήμα Κλασσικών και Ανατολικών Σπουδών, Κολλέγιο Χάντερ, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζώρτζια Κοκκόρου-Αλευρά, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ελλάδα), Αν Όλγα Κολόσκι-Όστροου, Επίκουρος Καθηγήτρια και κάτοχος Πανεπιστημιακής Έδρας, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπράντις (ΗΠΑ), Έρικ Κόντρατιφ, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Αρχαίας Ιστορίας, Τμήμα Ελληνικών και Ρωμαϊκών Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τεμπλ (ΗΠΑ, Χαριτίνη Κοτσίδου, Δόκτωρ Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Γκέτε, Φρανκφούρτη (Γερμανία), Λαμπρινή Κουτουσσάκη, Δόκτωρ, Λέκτορας Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (Ελβετία), Ντέιβιντ Κόβακς (βραβείο Hugh H. Obear), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βιρτζίνια (ΗΠΑ), Πήτερ Κρεντζ (βραβείο W.R. Grey), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας, Κολλέγιο Ντέιβιντσον (ΗΠΑ), Φρίντριχ Κρίντσινγκερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βιέννης (Αυστρία), Μάικλ Κουμπφ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βαλπαραΐσο (ΗΠΑ), Ντόναλντ Κάιλ, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Τέξας στο Άρλινγκτον (ΗΠΑ), Χέλμουτ Κυριελάις, Καθηγητής Δόκτωρ, Δόκτωρ honoris causa, πρώην Πρόεδρος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, Βερολίνο (Γερμανία), Τζέραλντ Λαλόντ, (βραβείο Benedict) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Γκρίνελ (ΗΠΑ), Στήβεν Λάτιμορ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Φράνσις Λάζαρους, Πρόεδρος, Πανεπιστήμιο Ντάλλας (ΗΠΑ), Μέρι Λέφκοουιτς (βραβείο Andrew W. Mellon), Ομότιμη Καθηγήτρια Φιλολογικών Σπουδών, Κολλέγιο Ουέλσλι (ΗΠΑ), Ιφιγένεια Λεβέντη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Ντάνιελ Λέβιν, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Άρκανσο (ΗΠΑ), Κριστίνα Λέιπολντ, Δόκτωρ, Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (Ελβετία), Βάιος Λιάπης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ελληνικών, Κέντρο Κλασσικών Σπουδών και Τμήμα Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Μόντρεαλ (Καναδάς), Χιου Λόιντ-Τζόουνς, Επίκουρος Καθηγήτρια Ελληνικών, Πανεπιστήμιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Γιάννης Λόλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιστορία, Αρχαιολογία και Ανθρωπολογία, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Στάνλεϊ Λομπάρντο, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κάνσας (ΗΠΑ), Άντονι Λονγκ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (βραβείο Irving G. Stone), Καθηγητής Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Τζούλια Λουγκοβάγια, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κολούμπια (ΗΠΑ), Α. Ν. Μάκρο (βραβείο Hobart), Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών, Κολλέγιο Τρίνιτι (ΗΠΑ, Τζων Μαγκί, Καθηγητής, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Διευθυντής, Κέντρο Μεσαιωνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τορόντο (Καναδάς), Δόκτωρ Χριστοφίλης Μαγγίδης, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαιολογίας, Κολλέγιο Ντίκινσον (ΗΠΑ), Τζανέτ Μαρσό, Αναπληρώτρια καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ράιτ, Ντέιτον, Οχάιο (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Μάρτιν, (βραβείο Anthony and Isabelle Raubitschek) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Μαρία Μαυρουδή, Καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Αλέξανδρος Μαζαράκης Αινιάν, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τζέιμς ΜακΚρέντι, Ομότιμος Καθηγητής (βραβείο Sherman Fairchild), Διευθυντής, Ανασκαφές στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών Σαμοθράκης, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζέιμς ΜακΚίοουν, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουισκόνσιν-Μάντισον (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Μέτσικοφ, Καθηγητής και εφ' όρου ζωής μέλος του Διεθνούς Σωματείου Ολυμπιακών Ιστορικών, Πανεπιστήμιο Σαν Ντιέγκο Στέιτ (ΗΠΑ), Άντρεας Μελ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Χάλε-Βίτενμπεργκ (Γερμανία), Χάραλντ Μιλς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βόννης (Γερμανία), Στίβεν Μίλλερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Φίλιπ Μίτσης, (βραβείο Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Πήτερ Φρανζ Μίταγκ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Ντέιβιντ Γκόρντον Μίτεν (βραβείο James Loeb), Καθηγητής Κλασσικής Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (ΗΠΑ), Μάργκαρετ Μουκ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδν, Πανεπιστήμιο Αϊόβα (ΗΠΑ), Ανατόλ Μόρι, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μισούρι-Κολούμπια (ΗΠΑ), Τζένιφερ Σέρινταν Μος, Επίκουρος καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Γουέιν Στέιτ (ΗΠΑ), Ιωάννης Μυλωνόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ελληνικής Ιστορίας Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κολούμπια, Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Νόιντεκερ, Κλασσική Αρχαιολογία, Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Ρώμης (Ιταλία), Τζέιμς Νιούχαρντ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Τσάρλστον (ΗΠΑ), Κάρολ Νιούλαντς, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, Μάντισον (ΗΠΑ), Τζων Μάξγουελ Ο’Μπράιαν, Καθηγητής Ιστορίας, Κολλέγιο Κουινς, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζέιμς Ο’Χάρα (βραβείο Paddison), Καθηγητής Λατινικών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Μάρτιν Όστουαλντ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.), Κολλέγιο Σουάρθμορ και Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.) στο Πανεπιστήμιο Πενσυλβάνιας (ΗΠΑ), Όλγα Παλαγιά, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βασιλική Πανούση, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ουίλιαμ και Μέρι (ΗΠΑ), Μαρία Παντελιά, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ίρβιν (ΗΠΑ), Πάντος Πάντος, Καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Άντονι Παπάλας, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ανατολικής Καρολίνας (ΗΠΑ), Νάσος Παπαλεξάνδρου, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Τέξας στο Ώστιν (ΗΠΑ), Πολυβία Παραρά, Επισκέπτης Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τζωρτζτάουν (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Πάρκερ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπροκ (Καναδάς), Ρόμπερτ Πάρκερ (βραβείο Wykeham), Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Νέο Κολλέγιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Αναστασία-Ερασμία Πεπoνή, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Ζακ Περό, Καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μόντρεαλ, Κεμπέκ (Καναδάς), Γιάννης Πίκουλας, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τζων Πολίνι, Καθηγητής Κλασσικής Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βόρειας Καλιφόρνιας (ΗΠΑ), Ντέιβιντ Πότερ, Καθηγητής Άρθουρ Θυρνό Ελληνικών και Λατινικών, Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Πάουντερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Βάσαρ (ΗΠΑ), Νικόλαος Πουλόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας και κάτοχος Πανεπιστημιακής Έδρας, Σύγχρονες Ελληνικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ (Καναδάς), Ουίλιαμ Ρέις, Καθηγητής Τζωρτζ Πάντισον Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Τζων Ράμζι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ιλλινόι στο Σικάγο (ΗΠΑ), Κάρλ Ρέμπερ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Λωζάννης (Ελβετία), Ρας Ρεμ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Θεάτρου, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Βέρνερ Ρις, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Rόμπερτ Ρίβκιν, Τμήμα Αρχαίων Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέριλαντ, Μπάλτιμορ Κάουντι (ΗΠΑ), Μπάρμπαρα Σέιλορ Ρότζερς, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βερμόντ (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Ρότζερς (βραβείο Lyman-Roberts), Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο Βερμόντ (ΗΠΑ), Νέιθαν Ρόζενσταϊν, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Οχάιο Στέιτ (ΗΠΑ), Τζων Ρόουμαν, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νιου Χάμσαϊρ, Δόκτωρ Τζέιμς Ρόι, Υφηγητής Ελληνικής Ιστορίας (συνταξιούχος), Πανεπιστήμιο Νότινχαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Στήβεν Ράτλεντζ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέριλαντ, Κόλετζ Παρκ (ΗΠΑ), Κριστίνα Σάλοουεϊ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Χόλινς (ΗΠΑ), Γκάι Σάντερς, μόνιμος Διευθυντής των Ανασκαφών στην Κόρινθο, Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών Αθηνών (Ελλάδα), Θοδωρής Σκαλτσάς, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου (Ηνωμένο Βασίλειο), Τόμας Σκάνλον, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ρίβερσαϊντ (ΗΠΑ), Μπερνάρντ Σμολτς, Καθηγητής Δόκτωρ Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Πανεπιστημίου Κρίστιαν - Άλμπρεχτ, Kιέλο (Γερμανία), Ρολφ Σνάιντερ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μονάχου Λούντβιγκ-Μαξιμίλιαν (Γερμανία), Πήτερ Σολτς, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Πολιτιστικής Παράδοσης, Πανεπιστήμιο Στουτγάρδης (Γερμανία), Κρίστοφ Σούλερ, Διευθυντής, Φορέας του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου για την Αρχαία Ιστορία και Επιγραφολογία, Μόναχο (Γερμανία), Πολ Σκόττον, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λονγκ Μπιτς (ΗΠΑ), Ντανούτα Σάντσερ, Καθηγητής Κλασσικών και Μεσαιωνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Ιλλινόι στο Ουρμπάνα-Σαμπέιν και μέλος της Μεσαιωνικής Ακαδημίας Αμερικής (ΗΠΑ), Τζέιμς Σίκιντζερ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Φλόριντας (ΗΠΑ), Μέριλιν Σκίνερ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Αριζόνα (ΗΠΑ), Νιλ Σλέιτερ (βραβείο Samuel Candler Dobbs), Καθηγητής Λατινικών και Ελληνικών, Πανεπιστήμιο Έμορι (ΗΠΑ), Πίτερ Σμιθ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ(ΗΠΑ), Δόκτωρ Φίλιπ Σμιθ, Συνεργάτης ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ 9
Ερευνητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ (Καναδάς), Σούζαν Κερκπάτρικ Σμιθ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Κένισο Στέιτ (ΗΠΑ), Άντονι Σνόντγκρας, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο), Θεοδοσία Στεφανίδου-Τιβερίου, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Άντριου Στούαρτ (βραβείο Nicholas C. Petris), Καθηγητής Ελληνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Όλιβερ Στολ, Καθηγητής Δόκτωρ, Αρχαία Ιστορία, Πανεπιστήμιο Πασάου (Γερμανία), Ρίτσαρντ Στόουνμαν, Επίτιμος Fellow, Πανεπιστήμιο Έξτερ (Ηνωμένο Βασίλειο), Ρόναλντ Στράουντ, Διακεκριμένος Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Σάρα Κάλπεπερ Στράουπ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον (ΗΠΑ), Νάνσι Σάλταν, Καθηγήτρια και Διευθύντρια, Ελληνικές και Ρωμαϊκές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Ουέσλιαν, Ιλλινόι (ΗΠΑ), Ντέιβιντ Τάντι, Καθηγητής Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τεννεσί (ΗΠΑ), Τζέιμς Τέιτουμ (βραβείο Aaron Lawrence), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ντάρτμουθ, Μάρθα Τέιλορ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Λογιόλα, Μέρυλαντ, Πέτρος Θέμελης, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αθήνα, Έμπερχαρντ Τόμας, Δόκτωρ, Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Πανεπιστημίου Κολωνίας (Γερμανία), Μιχάλης Τιβέριος, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μάικλ Τουμάζου, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ντέιβιντσον (ΗΠΑ), Στίβεν Τρέισι, Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικών και Ρωμαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Οχάιο (ΗΠΑ), Καθηγητής Δόκτωρ Έριχ Τραπ, Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών, Πανεπιστήμιο Βόννης (Γερμανία), Στήβεν Τρζασκόμα, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Νιου Χαμσάιαρ (ΗΠΑ.), Βασιλική Τσαμακντά, Καθηγήτρια Χριστιανικής Αρχαιολογίας και Βυζαντινής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Μάιντς (Γερμανία), Κρίστοφερ Τάπλιν, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Λίβερπουλ (Ηνωμένο Βασίλειο, Γκρέτσεν Άμχολτζ, Λέκτορας, Κλασσικές Σπουδές και Ιστορία Τέχνης, Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης, Βοστώνη (ΗΠΑ), Πάνος Βαλαβάνης, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθανάσιος Βεργκάντος, Προσωρινός Αναπληρωτής Kαθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Φράνκλιν και Μάρσαλ, Λάνκαστερ, Πενσυλβάνια, Κριστίνα Βέστερ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Γουατερλού (Καναδάς), Εμμανουήλ Βουτυράς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σπύρος Βρυώνης Τζούνιορ (βραβείο Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης), Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικού Πολιτισμού και Κουλτούρας, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Μάικλ Ουόλμπανκ, Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικής, Λατινικής και Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κάλγκαρι (Καναδάς), Μπόνα Ουέσκοουτ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιστορία της Τέχνης και Αρχαίες Μεσογειακές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Έμορι (ΗΠΑ), Χέκτορ Ουίλιαμς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μπρίτις Κολούμπια (Καναδάς), Ρότζερ Ουίλσον, Καθηγητής Αρχαιολογίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Διευθυντής, Κέντρο Σπουδών της Αρχαίας Σικελίας, Πανεπιστήμιο Μπρίτις Κολούμπια, Βανκούβερ (Καναδάς), Ένγκελμπερτ Βίντερ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Mίνστερ (Γερμανία), Τίμοθι Ουίντερς, Διδάκτωρ, Απόφοιτος και Διακεκριμένος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Όστιν Πέι Στέιτ (ΗΠΑ), Μάικλ Ζαρντ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Πάουλ Τσάνκερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μονάχου (Γερμανία).
Δευτέρα
Παρασκευή
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΟΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΑΓΗΣ
Παρέμβαση του ομ. Καθηγητού της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Ιω. Τουλουμάκου.
Ι
Οι εγκατεστημένοι σε διάφορες χώρες και των πέντε ηπείρων ομογενείς είναι, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού, περίπου 5.600.000. Από αυτούς 3.400.000 διαμένουν στην Αμερική, 1.280.000 στην Ευρώπη, 710.000 στην Ωκεανία, 140.000 στην Αφρική και 70.000 στην Ασία[1]. Επειδή η εθνική συνείδηση συνιστά το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της πιο σημαντικής συλλογικής ταυτότητας (και γι’ αυτόν τον λόγο εξακολουθεί να είναι μία αναντικατάστατη προϋπόθεση της ευρύτερης κοινωνικής συνοχής), ο Απόδημος Ελληνισμός στο σύνολό του και παρά την ανομοιογένεια που ασφαλώς υπάρχει, εξαιτίας της μεγάλης διασποράς, πρέπει και μπορεί να αποτελεί για την Ελλάδα ένα πρωταρχικής σημασίας παράγοντα στην εθνική στρατηγική· ιδιαίτερα στην σύγχρονη εποχή και μάλιστα στην παρούσα συγκυρία με τα γνωστά εξωτερικά και εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Τι γνωρίζει η ελληνική κοινωνία γι’ αυτόν τον Ελληνισμό της Διασποράς, το παρελθόν και το παρόν, τα επιτεύγματα αλλά και τα προβλήματά του; Τι έπραξε ή τι δεν έπραξε γι’ αυτόν το ελληνικό κράτος; Πού και γιατί κοινωνία και κράτος χρειάζονται σήμερα τους Απόδημους και ποια πρέπει να είναι η πράξη της οφειλής για να υπάρχει η προσδοκία της προσφοράς; Αυτά και μερικά άλλα ερωτήματα που προκύπτουν από την αποδοχή της αυτονόητης και επιτακτικά αναγκαίας αναγνώρισης της εθνικής και κοινωνικής σημασίας του Απόδημου Ελληνισμού θα πρέπει να συζητηθούν με την ανάλογη γνώση από διάφορες πλευρές (ακόμη και σε σύγκριση με τις περιπτώσεις άλλων εθνών, όπως π.χ. οι Εβραίοι). Στο παρόν, αναγκαστικά σύντομο, άρθρο μόνο μερικές προτάσεις μπορούν να γίνουν με οπωσδήποτε προκαταρκτικό –αλλά με ενδεικτικό χαρακτήρα– προτάσεις που προέρχονται κυρίως από την μακρόχρονη ενασχόληση του γράφοντος με το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας και τις πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές προεκτάσεις του.
ΙΙ
Αν στην ελλαδική εκπαίδευση ο Απόδημος Ελληνισμός βρισκόταν κατά το παρελθόν στο περιθώριο και σήμερα –στα Αναγνωστικά από την Α΄ Δημοτικού ως και την Γ΄ Λυκείου– λείπει παντελώς· αν η κύρια αρμόδια κρατική υπηρεσία, η υπαγόμενη στο Υπουργείο Εξωτερικών Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, με την ανεπαρκή της στελέχωση, είναι θεσμικά ισόβαθμη με την Γ. Γραμματεία Αθλητισμού· αν στα προγράμματα των πολυαρίθμων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών (ποικίλων, εμφανών ή αφανών, συμφερόντων) αλλά και κρατικών, η παρουσία του Απόδημου Ελληνισμού είναι μηδαμινή, πολύ περιορισμένη ή και ποιοτικά ανεπαρκής· αν οι περιστασιακές αναφορές στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο είναι, όπου και όταν γίνονται, επίσης ανεπαρκείς· αν το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού είναι στην συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού άγνωστο (ακόμη και στην Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται η έδρα του)· αν με όλα αυτά και μερικά άλλα ελλείμματα το ένα τρίτο ενός μικρού αριθμητικά έθνους είναι σε μεγάλη κλίμακα αποκομμένο από τον εθνικό κορμό, είναι δύσκολο ή μάλλον αδύνατο εξαιτίας της συνεχιζόμενης (και επιδεινούμενης) εσωστρέφειας στην δημόσια ζωή της χώρας όχι μόνο να εφαρμοσθεί, αλλά ούτε και να σχεδιασθεί οποιαδήποτε εθνική στρατηγική.
ΙΙΙ
Η αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε οργανική ένταξη του Απόδημου Ελληνισμού στην εθνική ζωή πρέπει και μπορεί να γίνει με τους ανάλογους θεσμούς ή άλλες οργανωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις όπως:
1. Η ίδρυση Υπουργείου Αποδήμων (που υπάρχει σε άλλα κράτη, για την Ελλάδα είναι όμως σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απαραίτητο) [Την επανίδρυση Υφυπουργείου Αποδήμου Ελληνισμού είχε υποσχεθεί η ελληνική Κυβέρνηση σε Έλληνες βουλευτές ξένων κρατών μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, στους οποίους το ¼ των Ελλήνων αθλητών ήταν παιδιά Αποδήμων]. Η οργάνωση και οι επί μέρους αρμοδιότητες αυτού του (αυτοτελούς) Υπουργείου πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ειδικής μελέτης από ειδικούς παράγοντες της χώρας και Έλληνες του εξωτερικού.
2. Η αναδιοργάνωση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού σύμφωνα με τις αναγκαιότητες που προκύπτουν από την (ζητούμενη νέα) εθνική στρατηγική.
3. Η ίδρυση ενός αυτοτελούς τηλεοπτικού σταθμού με δορυφορική εμβέλεια ή η μετατροπή του υπάρχοντος τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής σε σταθμό Αποδήμων.
4. Η εκπροσώπηση του Απόδημου Ελληνισμού σε ένα νέο «Εθνικό Ίδρυμα Εκπαιδευτικών Μελετών» που θα αντικαταστήσει το υπάρχον (δαπανηρό και κατά γενική ομολογία αποτυχημένο) Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (όπως και σε ένα επίσης αναγκαίο «Κεντρικό Εκπαιδευτικό Συμβούλιο») ή ακόμη στο «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης», στο «Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου» και στο «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου».
5. Η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων του Εξωτερικού σε στενή συνεργασία με την Εκκλησία, ο ρόλος της οποίας στον τομέα αυτόν, όπως και σε άλλους, που αφορούν την πολιτιστική και κοινωνική ζωή των Αποδήμων, ήταν και θα είναι ουσιαστικός και εθνικά αναγκαίος.
6. Η πολιτογράφηση νέων ελληνικής καταγωγής υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μία από τις οποίες (η σπουδαιότερη) πρέπει να είναι η θητεία (στρατιωτική ή κοινωνική) στις Ένοπλες Δυνάμεις. Το οξύ δημογραφικό πρόβλημα της χώρας· οι ανάγκες στην εθνική άμυνα που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με επαγγελματίες (τ.ε. μισθοφόρους) οπλίτες, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη μείωση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας· προπάντων όμως ο σημαντικός παιδευτικός ρόλος του στρατού στην ανάπτυξη της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης, προσδίδουν στην με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατάταξη εθελοντών στις Ένοπλες Δυνάμεις από ελληνικές κοινότητες του Εξωτερικού ιδιαίτερη σημασία.
7. Η θέσπιση ελληνικών Ολυμπιακών αγώνων κλασσικού αθλητισμού ανά τετραετία με τη συμμετοχή νέων από την Ελλάδα, την Κύπρο και τις Κοινότητες του Εξωτερικού [όπως ενδεχομένως και ξένων, που γνωρίζουν επαρκώς την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό]. [Εκτενή παρουσίαση της πρότασης βλ. στο άρθρο του γράφοντος «Ολυμπιακοί αγώνες και Έλληνες του Εξωτερικού», Εθνικός Κήρυξ της Νέας Υόρκης, 2/3 Οκτωβρίου 2004].
8. Η ίδρυση Ιστορικών Μουσείων του Απόδημου Ελληνισμού στις πρωτεύουσες των νομών, ιδιαίτερα εκείνων από τους οποίους προέρχονται πολλοί μετανάστες.
IV
Αν η εθνική στρατηγική γίνει, όπως θα ήθελε κανείς να ελπίζει, στο εγγύς μέλλον πραγματικότης, και δρομολογηθεί η άμεσα με αυτήν συνδεόμενη αναμόρφωση της πολιτικής ζωής, για την επιβαλλόμενη (διαφορετική από τις προηγούμενες), αναθεώρηση του Συντάγματος, την οποία προϋποθέτει, θα μπορούσαν να γίνουν επίσης οι ακόλουθες τρεις προτάσεις που αφορούν και τον Απόδημο Ελληνισμό.
– Στην διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας που θα πρέπει να αντικαταστήσει την ισχύουσα (προβληματική), θα μετέχουν ως μέλη ενός ευρύτερου εκλεκτορικού σώματος αποτελουμένου από βουλευτές και εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και εκλεγμένοι προς τούτο εκπρόσωποι του Απόδημου Ελληνισμού (και Έλληνες πολίτες) σε αναλογία που θα ορισθεί από τους αρμόδιους παράγοντες.
– Σε ειδική αναλογία θα είναι επίσης μέλη της Βουλής Απόδημοι (Έλληνες πολίτες) που θα αντικαταστήσουν, επιλεγόμενοι με ειδική διαδικασία (και σε μεγαλύτερο βαθμό), τους βουλευτές Επικρατείας.
– Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συντάσσει και εκφωνεί στο τέλος εκάστου έτους, μετά την συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, στη Βουλή έκθεση «Περί της καταστάσεως του Έθνους», στην οποία θα γίνεται η (αυτονόητη) εκτενής αναφορά και σε όλα τα θέματα των Αποδήμων.
V
Μόνο με μία τέτοια πολύπλευρη ή παρόμοια (ή διαφορετική, οπωσδήποτε όμως αποτελεσματική) ένταξη των Απόδημων στην εθνική ζωή (η οποία πρωτίστως προϋποθέτει την ανάλογη πολιτική βούληση) θα είναι δυνατόν να ζητηθεί η έμπρακτη συνδρομή από όσους θέλουν και μπορούν να συμβάλουν στην ίδρυση και λειτουργία θεσμών ή σε πρωτοβουλίες που υπαγορεύουν οι αναγκαιότητες της εθνικής στρατηγικής και επιβάλλουν τα οξυμμένα προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας. Μερικά παραδείγματα από την μία και την άλλη κατηγορία:
– Αν η ενίσχυση του διεθνούς κύρους της χώρας μπορεί να γίνει πρωτίστως (οπωσδήποτε όχι μόνο) με πολιτιστικά κέντρα που θα προβάλλουν την πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά στις πρωτεύουσες ή σε μεγάλες πόλεις ξένων χωρών, αυτά δεν μπορούν να οργανωθούν και να λειτουργήσουν από το υφιστάμενο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, χωρίς την συνεργασία και την υποστήριξη των κατά τόπους Αποδήμων.
– Η θέσπιση διεθνών βραβείων για πρωτότυπες δημιουργίες στην Επιστήμη και στην Τέχνη, ιδιαίτερα για νέους, σε συνεργασία με ξένα πνευματικά ιδρύματα (Πανεπιστήμια και σχολεία): Εκτός από την καθαρά πολιτιστική του πλευρά, ο θεσμός έχει και το εθνικό όφελος, ότι στη νέα πνευματική ελίτ ξένων χωρών δημιουργείται ένα φιλικό ενδιαφέρον για την χώρα μας. [Η διαπίστωση αυτή βασίζεται στις εμπειρίες του γράφοντος από τον «Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Νέων» με θέμα την «Επιβίωση της Κλασσικής Αρχαιότητας στην σύγχρονη Ευρώπη» που διοργανώθηκε τρεις φορές (από το 1994 έως το 2001) από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέσπασε τα επαινετικά σχόλια του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζακ Ντελόρ]. Η συμβολή των Αποδήμων στην προβολή του θεσμού, όπως και στην χρηματοδότηση (με όχι υψηλή δαπάνη) είναι εξαιρετικά χρήσιμη ή εξαιτίας των γνωστών αδυναμιών της χώρας μας απολύτως αναγκαία. Πόσο χρήσιμος θα ήταν ο θεσμός και από πολιτική άποψη αν εφαρμοζόταν για τις χώρες της Βαλκανικής με έδρα την Θεσσαλονίκη, δεν χρειάζεται νομίζω να τονισθεί στην παρούσα συγκυρία.
– Αν και ως ποιο βαθμό Έλληνες του Εξωτερικού μπορούν να συμβάλουν αποτελεσματικά στην ενημέρωση της κοινής γνώμης των χωρών όπου διαμένουν για τα εθνικά μας θέματα ή στην τουριστική διαφήμιση της χώρας ή στην προβολή των ελληνικών προϊόντων, όπως, εξ όσων γνωρίζω, είχε κατά το παρελθόν περιστασιακά υποστηριχθεί από παράγοντες της Ομογένειας, θα πρέπει να διερευνηθεί συστηματικά από αρμόδιους παράγοντες στο άμεσο ή εγγύς μέλλον.
VI
Την συνδρομή των Ελλήνων του Εξωτερικού χρειάζεται όμως η χώρα κατά τη γνώμη μου επιτακτικά τώρα, στο εκπαιδευτικό πρόβλημα ή ακριβέστερα αδιέξοδο. Κατά τις συζητήσεις πριν και μετά τις διάφορες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων 30 ετών η αναγκαιότητα αυτής της συνδρομής, εξ όσων γνωρίζω, πουθενά δεν αναφέρθηκε, μολονότι θα έπρεπε, και μόνο για τον λόγο ότι από τους χιλιάδες Έλληνες ερευνητές που σταδιοδρόμησαν και διακρίθηκαν σε πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα ξένων χωρών, υπάρχουν αρκετοί που έχουν εκφράσει την επιθυμία να προσφέρουν τις γνώσεις και την πείρα τους στην πατρίδα. Με αναφορά στους επιστήμονες αυτούς γίνεται η πρώτη, με αναφορά σε αναφορά σε επιχειρηματίες (κυρίως) και σε ειδικούς η δεύτερη από τις προτάσεις που ακολουθούν:
– Στην βαρέως νοσούσα ελληνική Τριτοβάθμια Εκπαίδευση η δημιουργική πνοή που πρωτίστως χρειάζεται δεν μπορεί να προέλθει από εγχώριες δυνάμεις· θα προέλθει από Έλληνες του Εξωτερικού που ανεδείχθησαν αξιοκρατικά και βρήκαν με το έργο τους διεθνή αναγνώριση. Η αρχή θα μπορούσε να γίνει με την ένταξη ορισμένου αριθμού από αυτούς στα μεταπτυχιακά τμήματα των διαφόρων σχολών, όπου θα διδάσκουν, αλλά και θα εξετάζουν ως επισκέπτες καθηγητές. Ως επισκέπτες καθηγητές θα πρέπει επίσης να είναι μέλη των εισηγητικών επιτροπών στις διάφορες κρίσεις του διδακτικού προσωπικού.
– Στην επίσης βαρέως νοσούσα Γενική Εκπαίδευση η δημιουργική πνοή θα μπορούσε να προέλθει από πρότυπες τεχνικές - επαγγελματικές σχολές, με οικοτροφεία για τους μαθητές, επαρκή υποδομή και έμπειρη διοίκηση. Το υπόδειγμα: Η Αμερικανική Γεωργική Σχολή της Θεσσαλονίκης που λειτουργεί επί ένα αιώνα ως εκπαιδευτικό ίδρυμα και συγχρόνως ως παραγωγική μονάδα, γνωστή για το έργο που επιτελεί από πολλών ετών. [Θεωρώντας την ως πρότυπο για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχε προαναγγείλει ο Ελ. Βενιζέλος την επισκέφθηκε το 1929]. Θα σήμαινε πολλά όχι μόνο για την ίδια την χώρα, αν Έλληνες επιχειρηματίες του Εξωτερικού ήθελαν να συμβάλουν στην ίδρυση και λειτουργία μιας έστω τέτοιας σχολής και μάλιστα σε παραμεθόριο περιοχή, ιδιαίτερα στην Θράκη.
*
Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε πρόταση ή συγκεκριμένη αναφορά στους Έλληνες του Εξωτερικού, το έμπρακτο ενδιαφέρον γι’ αυτούς στην σύγχρονη Ελλάδα, αποτελεί όχι μόνο αυτονόητη εθνική επιταγή, αλλά και ζωτική ανάγκη: Οι ελληνικής καταγωγής επιστήμονες, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, πολιτικοί, ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι που πρόκοψαν και διακρίθηκαν χάρη στην προσωπική τους αξία και στην προσωπική τους προσπάθεια, αλλά και οι άγνωστοι απόγονοι μεταναστών, που πιστεύουν και με διαφόρους τρόπους δείχνουν πως η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι και γι’ αυτούς «πατρίδα» – όλοι αυτοί αποτελούν ένα σταθερό και γι’ αυτό σημαντικό στοιχείο συλλογικής (εθνικής) αυτοπεποίθησης, ίσως το μοναδικό, στην πολύπλευρη κρίση από την αδιέξοδη εσωστρέφεια που διέρχεται σήμερα η χώρα.
Ιω. Τουλουμάκος
Ομ. Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής
του Α.Π.Θ.
Ι
Οι εγκατεστημένοι σε διάφορες χώρες και των πέντε ηπείρων ομογενείς είναι, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού, περίπου 5.600.000. Από αυτούς 3.400.000 διαμένουν στην Αμερική, 1.280.000 στην Ευρώπη, 710.000 στην Ωκεανία, 140.000 στην Αφρική και 70.000 στην Ασία[1]. Επειδή η εθνική συνείδηση συνιστά το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της πιο σημαντικής συλλογικής ταυτότητας (και γι’ αυτόν τον λόγο εξακολουθεί να είναι μία αναντικατάστατη προϋπόθεση της ευρύτερης κοινωνικής συνοχής), ο Απόδημος Ελληνισμός στο σύνολό του και παρά την ανομοιογένεια που ασφαλώς υπάρχει, εξαιτίας της μεγάλης διασποράς, πρέπει και μπορεί να αποτελεί για την Ελλάδα ένα πρωταρχικής σημασίας παράγοντα στην εθνική στρατηγική· ιδιαίτερα στην σύγχρονη εποχή και μάλιστα στην παρούσα συγκυρία με τα γνωστά εξωτερικά και εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Τι γνωρίζει η ελληνική κοινωνία γι’ αυτόν τον Ελληνισμό της Διασποράς, το παρελθόν και το παρόν, τα επιτεύγματα αλλά και τα προβλήματά του; Τι έπραξε ή τι δεν έπραξε γι’ αυτόν το ελληνικό κράτος; Πού και γιατί κοινωνία και κράτος χρειάζονται σήμερα τους Απόδημους και ποια πρέπει να είναι η πράξη της οφειλής για να υπάρχει η προσδοκία της προσφοράς; Αυτά και μερικά άλλα ερωτήματα που προκύπτουν από την αποδοχή της αυτονόητης και επιτακτικά αναγκαίας αναγνώρισης της εθνικής και κοινωνικής σημασίας του Απόδημου Ελληνισμού θα πρέπει να συζητηθούν με την ανάλογη γνώση από διάφορες πλευρές (ακόμη και σε σύγκριση με τις περιπτώσεις άλλων εθνών, όπως π.χ. οι Εβραίοι). Στο παρόν, αναγκαστικά σύντομο, άρθρο μόνο μερικές προτάσεις μπορούν να γίνουν με οπωσδήποτε προκαταρκτικό –αλλά με ενδεικτικό χαρακτήρα– προτάσεις που προέρχονται κυρίως από την μακρόχρονη ενασχόληση του γράφοντος με το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας και τις πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές προεκτάσεις του.
ΙΙ
Αν στην ελλαδική εκπαίδευση ο Απόδημος Ελληνισμός βρισκόταν κατά το παρελθόν στο περιθώριο και σήμερα –στα Αναγνωστικά από την Α΄ Δημοτικού ως και την Γ΄ Λυκείου– λείπει παντελώς· αν η κύρια αρμόδια κρατική υπηρεσία, η υπαγόμενη στο Υπουργείο Εξωτερικών Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, με την ανεπαρκή της στελέχωση, είναι θεσμικά ισόβαθμη με την Γ. Γραμματεία Αθλητισμού· αν στα προγράμματα των πολυαρίθμων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών (ποικίλων, εμφανών ή αφανών, συμφερόντων) αλλά και κρατικών, η παρουσία του Απόδημου Ελληνισμού είναι μηδαμινή, πολύ περιορισμένη ή και ποιοτικά ανεπαρκής· αν οι περιστασιακές αναφορές στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο είναι, όπου και όταν γίνονται, επίσης ανεπαρκείς· αν το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού είναι στην συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού άγνωστο (ακόμη και στην Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται η έδρα του)· αν με όλα αυτά και μερικά άλλα ελλείμματα το ένα τρίτο ενός μικρού αριθμητικά έθνους είναι σε μεγάλη κλίμακα αποκομμένο από τον εθνικό κορμό, είναι δύσκολο ή μάλλον αδύνατο εξαιτίας της συνεχιζόμενης (και επιδεινούμενης) εσωστρέφειας στην δημόσια ζωή της χώρας όχι μόνο να εφαρμοσθεί, αλλά ούτε και να σχεδιασθεί οποιαδήποτε εθνική στρατηγική.
ΙΙΙ
Η αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε οργανική ένταξη του Απόδημου Ελληνισμού στην εθνική ζωή πρέπει και μπορεί να γίνει με τους ανάλογους θεσμούς ή άλλες οργανωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις όπως:
1. Η ίδρυση Υπουργείου Αποδήμων (που υπάρχει σε άλλα κράτη, για την Ελλάδα είναι όμως σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απαραίτητο) [Την επανίδρυση Υφυπουργείου Αποδήμου Ελληνισμού είχε υποσχεθεί η ελληνική Κυβέρνηση σε Έλληνες βουλευτές ξένων κρατών μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, στους οποίους το ¼ των Ελλήνων αθλητών ήταν παιδιά Αποδήμων]. Η οργάνωση και οι επί μέρους αρμοδιότητες αυτού του (αυτοτελούς) Υπουργείου πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ειδικής μελέτης από ειδικούς παράγοντες της χώρας και Έλληνες του εξωτερικού.
2. Η αναδιοργάνωση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού σύμφωνα με τις αναγκαιότητες που προκύπτουν από την (ζητούμενη νέα) εθνική στρατηγική.
3. Η ίδρυση ενός αυτοτελούς τηλεοπτικού σταθμού με δορυφορική εμβέλεια ή η μετατροπή του υπάρχοντος τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής σε σταθμό Αποδήμων.
4. Η εκπροσώπηση του Απόδημου Ελληνισμού σε ένα νέο «Εθνικό Ίδρυμα Εκπαιδευτικών Μελετών» που θα αντικαταστήσει το υπάρχον (δαπανηρό και κατά γενική ομολογία αποτυχημένο) Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (όπως και σε ένα επίσης αναγκαίο «Κεντρικό Εκπαιδευτικό Συμβούλιο») ή ακόμη στο «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης», στο «Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου» και στο «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου».
5. Η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων του Εξωτερικού σε στενή συνεργασία με την Εκκλησία, ο ρόλος της οποίας στον τομέα αυτόν, όπως και σε άλλους, που αφορούν την πολιτιστική και κοινωνική ζωή των Αποδήμων, ήταν και θα είναι ουσιαστικός και εθνικά αναγκαίος.
6. Η πολιτογράφηση νέων ελληνικής καταγωγής υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μία από τις οποίες (η σπουδαιότερη) πρέπει να είναι η θητεία (στρατιωτική ή κοινωνική) στις Ένοπλες Δυνάμεις. Το οξύ δημογραφικό πρόβλημα της χώρας· οι ανάγκες στην εθνική άμυνα που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με επαγγελματίες (τ.ε. μισθοφόρους) οπλίτες, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη μείωση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας· προπάντων όμως ο σημαντικός παιδευτικός ρόλος του στρατού στην ανάπτυξη της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης, προσδίδουν στην με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατάταξη εθελοντών στις Ένοπλες Δυνάμεις από ελληνικές κοινότητες του Εξωτερικού ιδιαίτερη σημασία.
7. Η θέσπιση ελληνικών Ολυμπιακών αγώνων κλασσικού αθλητισμού ανά τετραετία με τη συμμετοχή νέων από την Ελλάδα, την Κύπρο και τις Κοινότητες του Εξωτερικού [όπως ενδεχομένως και ξένων, που γνωρίζουν επαρκώς την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό]. [Εκτενή παρουσίαση της πρότασης βλ. στο άρθρο του γράφοντος «Ολυμπιακοί αγώνες και Έλληνες του Εξωτερικού», Εθνικός Κήρυξ της Νέας Υόρκης, 2/3 Οκτωβρίου 2004].
8. Η ίδρυση Ιστορικών Μουσείων του Απόδημου Ελληνισμού στις πρωτεύουσες των νομών, ιδιαίτερα εκείνων από τους οποίους προέρχονται πολλοί μετανάστες.
IV
Αν η εθνική στρατηγική γίνει, όπως θα ήθελε κανείς να ελπίζει, στο εγγύς μέλλον πραγματικότης, και δρομολογηθεί η άμεσα με αυτήν συνδεόμενη αναμόρφωση της πολιτικής ζωής, για την επιβαλλόμενη (διαφορετική από τις προηγούμενες), αναθεώρηση του Συντάγματος, την οποία προϋποθέτει, θα μπορούσαν να γίνουν επίσης οι ακόλουθες τρεις προτάσεις που αφορούν και τον Απόδημο Ελληνισμό.
– Στην διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας που θα πρέπει να αντικαταστήσει την ισχύουσα (προβληματική), θα μετέχουν ως μέλη ενός ευρύτερου εκλεκτορικού σώματος αποτελουμένου από βουλευτές και εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και εκλεγμένοι προς τούτο εκπρόσωποι του Απόδημου Ελληνισμού (και Έλληνες πολίτες) σε αναλογία που θα ορισθεί από τους αρμόδιους παράγοντες.
– Σε ειδική αναλογία θα είναι επίσης μέλη της Βουλής Απόδημοι (Έλληνες πολίτες) που θα αντικαταστήσουν, επιλεγόμενοι με ειδική διαδικασία (και σε μεγαλύτερο βαθμό), τους βουλευτές Επικρατείας.
– Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συντάσσει και εκφωνεί στο τέλος εκάστου έτους, μετά την συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, στη Βουλή έκθεση «Περί της καταστάσεως του Έθνους», στην οποία θα γίνεται η (αυτονόητη) εκτενής αναφορά και σε όλα τα θέματα των Αποδήμων.
V
Μόνο με μία τέτοια πολύπλευρη ή παρόμοια (ή διαφορετική, οπωσδήποτε όμως αποτελεσματική) ένταξη των Απόδημων στην εθνική ζωή (η οποία πρωτίστως προϋποθέτει την ανάλογη πολιτική βούληση) θα είναι δυνατόν να ζητηθεί η έμπρακτη συνδρομή από όσους θέλουν και μπορούν να συμβάλουν στην ίδρυση και λειτουργία θεσμών ή σε πρωτοβουλίες που υπαγορεύουν οι αναγκαιότητες της εθνικής στρατηγικής και επιβάλλουν τα οξυμμένα προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας. Μερικά παραδείγματα από την μία και την άλλη κατηγορία:
– Αν η ενίσχυση του διεθνούς κύρους της χώρας μπορεί να γίνει πρωτίστως (οπωσδήποτε όχι μόνο) με πολιτιστικά κέντρα που θα προβάλλουν την πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά στις πρωτεύουσες ή σε μεγάλες πόλεις ξένων χωρών, αυτά δεν μπορούν να οργανωθούν και να λειτουργήσουν από το υφιστάμενο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, χωρίς την συνεργασία και την υποστήριξη των κατά τόπους Αποδήμων.
– Η θέσπιση διεθνών βραβείων για πρωτότυπες δημιουργίες στην Επιστήμη και στην Τέχνη, ιδιαίτερα για νέους, σε συνεργασία με ξένα πνευματικά ιδρύματα (Πανεπιστήμια και σχολεία): Εκτός από την καθαρά πολιτιστική του πλευρά, ο θεσμός έχει και το εθνικό όφελος, ότι στη νέα πνευματική ελίτ ξένων χωρών δημιουργείται ένα φιλικό ενδιαφέρον για την χώρα μας. [Η διαπίστωση αυτή βασίζεται στις εμπειρίες του γράφοντος από τον «Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Νέων» με θέμα την «Επιβίωση της Κλασσικής Αρχαιότητας στην σύγχρονη Ευρώπη» που διοργανώθηκε τρεις φορές (από το 1994 έως το 2001) από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέσπασε τα επαινετικά σχόλια του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζακ Ντελόρ]. Η συμβολή των Αποδήμων στην προβολή του θεσμού, όπως και στην χρηματοδότηση (με όχι υψηλή δαπάνη) είναι εξαιρετικά χρήσιμη ή εξαιτίας των γνωστών αδυναμιών της χώρας μας απολύτως αναγκαία. Πόσο χρήσιμος θα ήταν ο θεσμός και από πολιτική άποψη αν εφαρμοζόταν για τις χώρες της Βαλκανικής με έδρα την Θεσσαλονίκη, δεν χρειάζεται νομίζω να τονισθεί στην παρούσα συγκυρία.
– Αν και ως ποιο βαθμό Έλληνες του Εξωτερικού μπορούν να συμβάλουν αποτελεσματικά στην ενημέρωση της κοινής γνώμης των χωρών όπου διαμένουν για τα εθνικά μας θέματα ή στην τουριστική διαφήμιση της χώρας ή στην προβολή των ελληνικών προϊόντων, όπως, εξ όσων γνωρίζω, είχε κατά το παρελθόν περιστασιακά υποστηριχθεί από παράγοντες της Ομογένειας, θα πρέπει να διερευνηθεί συστηματικά από αρμόδιους παράγοντες στο άμεσο ή εγγύς μέλλον.
VI
Την συνδρομή των Ελλήνων του Εξωτερικού χρειάζεται όμως η χώρα κατά τη γνώμη μου επιτακτικά τώρα, στο εκπαιδευτικό πρόβλημα ή ακριβέστερα αδιέξοδο. Κατά τις συζητήσεις πριν και μετά τις διάφορες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων 30 ετών η αναγκαιότητα αυτής της συνδρομής, εξ όσων γνωρίζω, πουθενά δεν αναφέρθηκε, μολονότι θα έπρεπε, και μόνο για τον λόγο ότι από τους χιλιάδες Έλληνες ερευνητές που σταδιοδρόμησαν και διακρίθηκαν σε πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα ξένων χωρών, υπάρχουν αρκετοί που έχουν εκφράσει την επιθυμία να προσφέρουν τις γνώσεις και την πείρα τους στην πατρίδα. Με αναφορά στους επιστήμονες αυτούς γίνεται η πρώτη, με αναφορά σε αναφορά σε επιχειρηματίες (κυρίως) και σε ειδικούς η δεύτερη από τις προτάσεις που ακολουθούν:
– Στην βαρέως νοσούσα ελληνική Τριτοβάθμια Εκπαίδευση η δημιουργική πνοή που πρωτίστως χρειάζεται δεν μπορεί να προέλθει από εγχώριες δυνάμεις· θα προέλθει από Έλληνες του Εξωτερικού που ανεδείχθησαν αξιοκρατικά και βρήκαν με το έργο τους διεθνή αναγνώριση. Η αρχή θα μπορούσε να γίνει με την ένταξη ορισμένου αριθμού από αυτούς στα μεταπτυχιακά τμήματα των διαφόρων σχολών, όπου θα διδάσκουν, αλλά και θα εξετάζουν ως επισκέπτες καθηγητές. Ως επισκέπτες καθηγητές θα πρέπει επίσης να είναι μέλη των εισηγητικών επιτροπών στις διάφορες κρίσεις του διδακτικού προσωπικού.
– Στην επίσης βαρέως νοσούσα Γενική Εκπαίδευση η δημιουργική πνοή θα μπορούσε να προέλθει από πρότυπες τεχνικές - επαγγελματικές σχολές, με οικοτροφεία για τους μαθητές, επαρκή υποδομή και έμπειρη διοίκηση. Το υπόδειγμα: Η Αμερικανική Γεωργική Σχολή της Θεσσαλονίκης που λειτουργεί επί ένα αιώνα ως εκπαιδευτικό ίδρυμα και συγχρόνως ως παραγωγική μονάδα, γνωστή για το έργο που επιτελεί από πολλών ετών. [Θεωρώντας την ως πρότυπο για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχε προαναγγείλει ο Ελ. Βενιζέλος την επισκέφθηκε το 1929]. Θα σήμαινε πολλά όχι μόνο για την ίδια την χώρα, αν Έλληνες επιχειρηματίες του Εξωτερικού ήθελαν να συμβάλουν στην ίδρυση και λειτουργία μιας έστω τέτοιας σχολής και μάλιστα σε παραμεθόριο περιοχή, ιδιαίτερα στην Θράκη.
*
Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε πρόταση ή συγκεκριμένη αναφορά στους Έλληνες του Εξωτερικού, το έμπρακτο ενδιαφέρον γι’ αυτούς στην σύγχρονη Ελλάδα, αποτελεί όχι μόνο αυτονόητη εθνική επιταγή, αλλά και ζωτική ανάγκη: Οι ελληνικής καταγωγής επιστήμονες, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, πολιτικοί, ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι που πρόκοψαν και διακρίθηκαν χάρη στην προσωπική τους αξία και στην προσωπική τους προσπάθεια, αλλά και οι άγνωστοι απόγονοι μεταναστών, που πιστεύουν και με διαφόρους τρόπους δείχνουν πως η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι και γι’ αυτούς «πατρίδα» – όλοι αυτοί αποτελούν ένα σταθερό και γι’ αυτό σημαντικό στοιχείο συλλογικής (εθνικής) αυτοπεποίθησης, ίσως το μοναδικό, στην πολύπλευρη κρίση από την αδιέξοδη εσωστρέφεια που διέρχεται σήμερα η χώρα.
Ιω. Τουλουμάκος
Ομ. Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής
του Α.Π.Θ.
Πέμπτη
ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. Στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θεσσαλικών Συλλόγων ο κ. Στέλιος Ροντούλης
ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Στο ιστορικό Μαυρομμάτι, γενέτειρα του Καραϊσκάκη, βρέθηκε
ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ., κ. Στέλιος Ρον-
τούλης, για να εκπροσωπήσει τον κ. Γιώργο Καρατζαφέρη στο
1ο Παγκόσμιο Συνέδριο-Αντάμωμα Θεσσαλικών Συλλόγων.
Στη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου ο κ. Ροντούλης
αναφέρθηκε στη μεγάλη προσφορά των Ελλήνων της διασποράς
και ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους όλου του πολιτικού κόσμου,
επειδή όπως τόνισε «η Βουλή δεν ομονόησε, προκειμένου να
τους αποδοθεί το δικαίωμα της ψήφου».
Εκεί, όμως, που κυριολεκτικά καταχειροκροτήθηκε ο βουλευτής
Λάρισας ήταν όταν πρότεινε την αυτονόμηση του Μαυρομματίου
από το Δήμο Μουζακίου, στο πλαίσιο της συγκρότησης ενός δικτύου
ιστορικών κοινοτήτων, που θα μεταφέρει το μήνυμα της διαχρονικής
συνέχειας του Ελληνισμού στις επόμενες γενεές των Ελλήνων.
«Το δίκτυο αυτό των αυτονόμων ιστορικών κοινοτήτων, στο
οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί και η Τσαριτσάνη του νομού Λά-
ρισας, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ακόμη όπλο για την αν-
τιμετώπιση των εγχώριων υποστηρικτών της Νέας Τάξης πραγ-
μάτων, που επιθυμούν διακαώς να αποκόψουν τον Ελληνισμό
από τις ρίζες της εθνικής του κληρονομιάς και της θρησκευτικής
του παράδοσης» διασαφήνισε ο κ. Ροντούλης.
Παρασκευή
Ενας υποψήφιος πλανητάρχης στο Νησί των Ιπποτών
Χαμογελαστός και απολαμβάνοντας τον ελληνικό ήλιο ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ Τζον Μακ Κέιν βόλταρε χθες στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου. Ο Αμερικανός πολιτικός, συνοδευόμενος από τους γερουσιαστές Τζο Λίμπερμαν και Σούζαν Κόλινς, μετέβη προχθές το βράδυ στο Νησί των Ιπποτών και την επομένη το πρωί επισκέφθηκε το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, όπου ξεναγήθηκε από τον δήμαρχο της Ρόδου Χατζή Χατζηευθυμίου.«Η Ρόδος είναι ένα ωραίο νησί με φιλόξενους κατοίκους», τόνισε ο κ. Μακ Κέιν, ο οποίος δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι επισκέφθηκε για πρώτη φορά την πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων πριν από πολλά χρόνια ως αξιωματικός του Ναυτικού και πως από τότε του αρέσει να επισκέπτεται τακτικά το νησί. Τόσο ο ίδιος όσο και οι άλλοι δύο γερουσιαστές εξέφρασαν το θαυμασμό τους για τις φυσικές ομορφιές του νησιού, ενώ συνεχάρησαν την Ελλάδα για την προσπάθεια που καταβάλλει σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της πολιτιστικής της κληρονομιάς.
Μετά την ξενάγηση στη μεσαιωνική πόλη οι τρεις γερουσιαστές συναντήθηκαν με τον υφυπουργό Εξωτερικών της χώρας μας Γιάννη Βαληνάκη, με τον οποίο συζήτησαν θέματα που αφορούν τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Ο κ. Λίμπερμαν εξέφρασε την αισιοδοξία του για την περαιτέρω βελτίωση των σχέσεων των δύο κρατών οι οποίες, όπως είπε, θα γίνουν ακόμα πιο στενές μέσα στα επόμενα χρόνια. Με τη σειρά της η κ. Κόλινς τόνισε: «Είμαστε εδώ για να ενδυναμώσουμε τις σχέσεις μας και να πούμε “ευχαριστώ” για την ευγενική στάση που έχουν δείξει οι Ροδίτες στους ναύτες μας όταν επισκέπτονται το νησί».
Τέλος, ερωτηθείς για τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ο κ. Μακ Κέιν τόνισε ότι υπάρχουν πάντα θέματα ανάμεσα στις δύο χώρες, ωστόσο επισήμανε ότι όσο περνούν τα χρόνια διαπιστώνεται σταθερή βελτίωση των σχέσεων. Εκτιμά δε ότι θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο. Οι τρεις γερουσιαστές αναχώρησαν για τις Ηνωμένες Πολιτείες αργά χθες το μεσημέρι.
Τετάρτη
Νεκρος ο πιο λατρευτος φιλος!!!!!!!!!!
Οι δείκτες του ρολογιού σημάδευαν τις 3.00 χθες τα ξημερώματα όταν μέσα σε έναν από τους θαλάμους πολύ γνωστού θεραπευτηρίου της πρωτεύουσας επικράτησε νεκρική σιγή. «Ο Γιάννης μας έφυγε» ήταν η μοναδική φράση που κατόρθωσε να ψελλίσει ένας από τους παρευρισκόμενους στο δωμάτιο του νοσοκομείου προτού ξεσπάσει σε λυγμούς. Μέσα σε λίγη ώρα η είδηση του θανάτου του 37χρονου εφοπλιστή Γιάννη Μπρεκουλάκη προκάλεσε οδύνη στους συγγενείς του πάντα χαμογελαστού εφοπλιστή, βάφοντας «μαύρη» τη ζεστή αυγουστιάτικη νύχτα.
Σοκαρισμένοι από το άκουσμα του θανάτου και οι δεκάδες φίλοι του νεαρού γόη με τα χρυσοκάστανα μάτια δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι ο «Μπρέκο», όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούσαν, δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά τους για να τους χαρίσει λίγη από τη λάμψη του και τη θετική του ενέργεια.
Αλλωστε, αν και οι περισσότεροι γνώριζαν την κρισιμότητα της κατάστασης της υγείας του, όλοι τους ευελπιστούσαν αλλά και προσεύχονταν ο Γιάννης Μπρεκουλάκης να καταφέρει να βγει νικητής από τη μάχη με τη σκληρή αρρώστια που εδώ και αρκετούς μήνες του κατασπάραζε τα σωθικά. Και φυσικά περίμεναν πώς και πώς να τον δουν και πάλι πάνω στο αγαπημένο μαύρο φουσκωτό σκάφος του με το οποίο συνήθιζε να σκίζει τα νερά του Αιγαίου και να αποδρά μέχρι τον «επίγειο παράδεισό του», όπως χαρακτήριζε το νησί της Πάτμου.
Οι πόνοι
Ηταν Χριστούγεννα του 2008 όταν κάποιοι πόνοι στην περιοχή της κοιλιάς άρχισαν να απασχολούν τον «Μπρέκο». Στην αρχή ο 37χρονος άνδρας δεν έδωσε σημασία και δεν ανέφερε τίποτα στους στενούς συγγενείς και φίλους τους. Ο καιρός όμως περνούσε και συνεχίζονταν οι πόνοι, οι οποίοι συνοδεύονταν από έντονη αδιαθεσία. Ετσι λοιπόν, ο Γιάννης Μπρεκουλάκης αποφάσισε να εισαχθεί σε νοσοκομείο της πρωτεύουσας για να κάνει τι
ις απαραίτητες εξετάσεις. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν καθαρά, δίνοντας στον νεαρό γόη πίσω το χαμένο του χαμόγελο.«Δεν έχεις τίποτα, είσαι ταύρος», του έλεγαν τα λίγα δικά του πρόσωπα στα οποία είχε εκμυστηρευτεί τις ανησυχίες του. Ωστόσο, οι έντονες ενοχλήσεις δεν έλεγαν να εγκαταλείψουν τον καλοβαλμένο εφοπλιστή. Αποφάσισε, λοιπόν, να πάει σε γνωστό θεραπευτήριο του εξωτερικού προκειμένου να υποβληθεί σε νέες εξετάσεις, οι οποίες διέγνωσαν ότι είχε έναν όγκο στο περιτόναιο!
Η αντίδραση των γιατρών ήταν άμεση. Ο Γιάννης Μπρεκουλάκης εισήχθη στο χειρουργείο και υπεβλήθη σε επέμβαση αφαίρεσης του όγκου. Ηταν λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα του 2009 όταν οι γιατροί στο εξωτερικό έδωσαν το OK για την επιστροφή του στη χώρα μας.
Ετσι, ο «Μπρέκο» επέστρεψε κοντά στον αγαπημένο του πατέρα Λεωνίδα (πρώην πρόεδρο της Ενωσης Εφοπλιστών), την αδερφή του Χαρούλα αλλά και τους αγαπημένους του φίλους που έσπευσαν να τον υποδεχτούν. Αν και ήταν εμφανώς καταβεβλημένος, σε όλους όσοι βρέθηκαν πλάι του δεν έκρυβε την αισιοδοξία του ότι θα κέρδιζε τη δύσκολη μάχη που έδινε. Τα πράγματα όμως (δυστυχώς) δεν εξελίχθηκαν έτσι. Ενώ ο λαμπερός εφοπλιστής συνέχιζε τη θεραπεία του, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα να κριθεί σκόπιμο να μεταφερθεί εσπευσμένα στο γνωστό θεραπευτήριο της πρωτεύουσας όπου και εξέπνευσε χθες τα ξημερώματα.
Λίγοι και καλοί στο πλευρό του μέχρι τέλους
Καθ' όλο το διάστημα της παραμονής του στο κρεβάτι του πόνου ο Γιάννης Μπρεκουλάκης δεν ήθελε να έχει παρά μόνο λίγους και καλούς ανθρώπους στο πλευρό του. Αν και γνώριζε ότι δεκάδες φίλοι του που τον λάτρευαν ήθελαν να τον επισκεφθούν, να του προσφέρουν στήριξη και να του δώσουν κουράγιο, εκείνος προτιμούσε τη «μονα
ξιά». Από εκείνους που μπαινόβγαιναν τακτικά στο θάλαμό του ήταν, φυσικά, ο πατέρας του και η αδελφή του, αλλά και η επιστήθια φίλη του Χρυσή Βαρδινογιάννη.
Απαντες, όπως είναι φυσικό, βυθίστηκαν στο πένθος με το άκουσμα της θλιβερής είδησης. Το ίδιο συνέβη και στους κατοίκους της Πάτμου, του νησιού που λάτρευε ο Γιάννης Μπρεκουλάκης καθώς αποτελούσε τόπο καταγωγής της πολυαγαπημένης του μητέρας Ματίνας, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από τέσσερα χρόνια. Στην Πάτμο αποφάσισε η οικογένειά του να πραγματοποιηθεί η κηδεία του (αύριο), μιας και ήταν και μία από τις τελευταίες του επιθυμίες.
ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΥΣΟΥΛΟΣ
Το «αστέρι της ναυτιλίας» που λάτρευε την καλή ζωή
Εφυγε το γελαστό παιδί με το καθαρό βλέμμα. Συγκλόνισε τους εφοπλιστικούς κύκλους -και το αγαπημένο του νησί, την Πάτμο- η είδηση για το χαμό του Γιάννη Μπρεκουλάκη, του «γόη», του «Μπρέκο» (το δεύτερο χαρακτηρισμό τού τον απέδιδαν οι δικοί του άνθρωποι). Ο καστανός bon vivant εφοπλιστής, που μεγάλωσε με την αλμύρα της θάλασσας, άφησε την τελευταία του πνοή βυθίζοντας στη θλίψη πολλούς, που όμως δεν πρόκειται ποτέ να βγουν να το πουν. Ο «Μπρέκο» ήταν το «καλό παιδί της ναυτιλίας». Σεβόταν τους πάντες, από τον πλέον ταπεινό μέχρι τους πρίγκιπες. Ετσι ήταν μαθημένος. Ετσι είχε γαλουχηθεί από την οικογένειά του. «Ενα σπάνιο πλάσμα», «άγγελο» τον αποκαλούν πρόσωπα που τον έζησαν από πολύ κοντά. Οταν έβγαινε, μετέδιδε το κέφι του παντού.
Ωστόσο, το Γολγοθά που ανέβαινε από τα Χριστούγεννα μέχρι τώρα, που έφυγε από τη ζωή, τον πέρασε βουβά. Ελάχιστοι γνώριζαν την κατάστασή του. Εξαιρετικά χαμηλών τόνων, ποτέ δεν είχε δώσει το παραμικρό δικαίωμα για σχόλια. Παλιότερα σύχναζε στα μοδάτα στέκια της πόλης (έδινε πού και πού το παρών και σε πιο κοσμικά 
events) και με το στιλ και το κομψό attitude του μαγνήτιζε τις γυναίκες. Γαλαντόμος, ευγενής, με ήρεμη φωνή που έδειχνε αυτοπεποίθηση, αποτελούσε το καλύτερο κάδρο για τους φωτογράφους που τον πολιορκούσαν. Δεν τους χάλαγε ποτέ το χατίρι. Ηξερε πως έκαναν απλά τη δουλειά τους. Πανύψηλος, με εκφραστικά μάτια και αστραφτερό χαμόγελο, κατά καιρούς γινόταν μήλον της Εριδος για πολλές γνωστές Αθηναίες που ήθελαν να τον κατακτήσουν. «Ανοιχτό βιβλίο ήταν ο Γιάννης, δεν κρυβόταν», λέει δικός του άνθρωπος που τον έζησε από πολύ κοντά αυτούς τους μήνες που έδινε την πιο σκληρή μάχη της ζωής του. «Ομως, δεν ήθελε να επιβαρύνει με την αρρώστια του τρίτους», συμπληρώνει.
Συντετριμμένη είναι η Χρυσή Βαρδινογιάννη, καλή φίλη του εκλιπόντος. Ο Γιάννης είχε αρκετούς φίλους -άλλωστε ήταν πολύ συμπαθής- όμως λίγοι γνώριζαν για την κατάσταση της υγείας του. Ανάμεσα στους φίλους του ήταν και η Αννα Βίσση. Παλιότερα (συγκεκριμένα το 2005) πήγαινε και στη fun πιτσαρία της τραγουδίστριας στο Κολωνάκι. Τον αποκαλούσαν «αστέρι της ναυτιλίας» κι εκείνος το χαιρόταν. Αλλωστε, ήταν γιος του πρώην προέδρου της Ενωσης Εφοπλιστών Λεωνίδα Μπρεκουλάκη. Ο θάνατος της μητέρας του Ματίνας (έφυγε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια) τον είχε συγκλονίσει. «Από τότε άρχισε να πέφτει ψυχολογικά», μας λέει ο ίδιος άνθρωπος.
Σπουδασμένος στην Αγγλία, λάτρευε την καλή ζωή. Εκτός από τα σκάφη, του άρεσαν τα γρήγορα -και φυσικά πανάκριβα και πολυτελή- αυτοκίνητα τύπου Aston Martin (είχε μοντέλο της εν λόγω αυτοκινητοβιομηχανίας το 2005). Τα τελευταία δύο χρόνια απείχε συστηματικά από τα κοσμικά. Παλιότερα τον βλέπαμε να κλαμπάρει, να διασκεδάζει στα μπουζούκια - πάντα χωρίς να προκαλεί, αυτό ήταν νόμος στην περίπτωσή του. Τα αμάξια με τα οποία κυκλοφορούσε γίνονταν πόλος έλξης για τους paparazzi που ήθελαν να τα απαθανατίζουν.
Οσο για τους αγαπημένους του ταξιδιωτικούς προορισμούς -εκτός από famous θέρετρα του εξωτερικού- ήταν οι Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα. Η Μύκονος και φυσικά η Πάτμος, όπου περνούσε μέρος των διακοπών του κάθε καλοκαίρι και δη από μικρό παιδί. Αυτές τις ώρες τόσο ο πατέρας του όσο και η αδελφή του, Χαρούλα είναι απαρηγόρητοι. Η είδηση για το χαμό του «Μπρέκο» σκόρπισε τη θλίψη στην Πάτμο (τόπο καταγωγής της μητέρας του). Εκεί τα τελευταία χρόνια ο «Μπρέκο» είχε αναπτύξει και επιχειρηματική δραστηριότητα χτίζοντας και αξιοποιώντας ακίνητα, δημιουργώντας και το δικό του σπίτι, ένα λευκό όνειρο πάνω στη θάλασσα.
ΝΤΟΝΑΤΕΛΛΑ ΑΔΑΜΟΥ
Δευτέρα
Σε ξέρα σταμάτησε το «κρυφτούλι» Σε ύφαλο προσέκρουσε τουρκική κορβέτα που κινούνταν κοντά στη Ρω
| Μπουνταλάδες, αλλά ξεψάρωτοι (αφού τους αφήνουμε) | ||||
| H τουρκική κορβέτα Μποντρούμ F-501 σε πρόσφατη άσκηση | ||||
| ||||
Στον ύφαλο Κουτσόμπα, που βρίσκεται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, κοντά στο Καστελόριζο, χτύπησε χθες Πέμπτη η τουρκική κορβέτα Μποντρούμ F-501, με αποτέλεσμα από το χτύπημα στα βράχια να κοπεί από την καρίνα η συσκευή ανθυποβρυχιακού πολέμου (Sonar). Πιθανόν δε να χτύπησε στα βράχια και η προπέλα του σκάφους. Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος των Νέων, όλη τη νύχτα χθες, σύμφωνα με τοπικές πηγές, βατραχάνθρωποι του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού έκαναν καταδύσεις στο σημείο και εντόπισαν την συσκευή την οποία και θα ανασύρουν τις επόμενες ώρες με ειδική επιχείρηση. Οι άνδρες των ΟΥΚ έκαναν δεκάδες καταδύσεις προκειμένου να χαρτογραφήσουν με ακρίβεια το στίγμα και την ιδιομορφία της ξέρας, έτσι ώστε να σχεδιασθεί με ακρίβεια η επιχείρηση ανάσυρσης της συσκευής. Οι βατραχάνθρωποι διαπίστωσαν και ίχνη από άλλη πρόσκρουση, η οποία πιθανόν να προέρχεται από την προπέλα του τουρκικού σκάφους. |
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Έλληνες!
Εύχομαι Χρόνια Πολλά σε όλους τους Έλληνες!
Είθε η Υπέρμαχος Στρατηγός να κρατήσει υπό την Σκέπην της τη Χώρα και
σύμπαν το Ελληνικό Έθνος όπου γης.
Ας προσευχηθούμε στην Χάρη της για να λυτρωθούμε απο την φτώχεια, τους
εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς που επιβουλεύονται αυτή την Άγια
Χώρα και τον Ευλογημένο Ελληνικό Λαό.
Ας θυμηθούμε ότι ήταν η Χάρη της που πάντοτε μας έσωζε, απο την
Πολιορκία της Πόλεως απο τους Αβαροσλαύους όπου οι λιγοστοι
υπερασπισταί της Βασιλεύουσας κατανίκησαν τις ορδές τους, καθώς και
την Περσική στρατιά που ήλθε προς ενίσχυση τους την ώρα που ο Μέγας
Βασιλέας ημών Ηράκλειος πολεμούσε τους Πέρσες στα βάθη της Ασίας.
Είδαν με τα μάτια τους την Χάρη της να τυφλώνει μέσω της Αχειροποιήτου
Είκονας της που κρατούσε και προέτεινε προς τους εχθρούς ο Μέγας
Πατριάχρχης Φώτιος την οποία δεν μπορούσαν να κοιτάξουν αποστρέφοντας
τα προσωπα τους και υποχωρώντας άτακτα.
Ας θυμηθούμε τις διηγήσεις των πατέρων μας που στον Ελληνοιταλικό
πόλεμο ένιωθαν την Παρουσία της και τους έδωσε τη δύναμη να
κατισχύσουν των ασεβών Ιταλών και μετα αισχύνης να τους εκδιώξουν απο
το Ελληνικό έδαφος.
Έτσι και τώρα, την κρίσιμη για το τόπο περίοδο που διανύουμε ζητούμε
να πρεσβεύει υπέρ ημών στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό υπέρ σωτηρίας της
Ελλάδος,
ΙΝΑ ΚΡΑΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΜΟΦΩΝΩΣ
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!
Η Παναγία μαζί μας Έλληνες!
Γεώργιος Παπασημάκης
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΡ.Κ.ΕΛ
«Τhe Βarbarians»,
Οταν τούς έλεγε βαρβάρους ο Χριστόδουλος, οι εγχώριοι ΠΡΟΔΟΔΕΥτικοί συνήγοροι του Αττίλα τόν αποκαλούσαν ρατσιστή
Η περίφημη ανταλλαγή αιχμαλώτων πριν από 35 χρόνια
Πρώτα η βρετανική εφημερίδα «Τhe Sun» τόλμησε και έγραψε από τον Αύγουστο του 1974 σε πρωτοσέλιδο θέμα της για τις βαρβαρότητες των τούρκων εισβολέων στην Κύπρο. Με τίτλο «Τhe Βarbarians», η εφημερίδα αποκάλυπτε όχι μόνον εκτελέσεις αιχμαλώτων, αλλά και βιασμούς γυναικών και κοριτσιών, λεηλασίες, ακόμη και αφανισμούς ολόκληρων χωριών στην κατεχόμενη επαρχία της Αμμοχώστου, προκαλώντας τότε την αντίδραση του Μπουλέντ Ετζεβίτ, του πρωθυπουργού της εισβολής.
Η ταυτοποίηση λειψάνων με DΝΑ αποδεικνύει αυτό που οι περισσότεροι γνώριζαν από το 1974 αλλά δεν τολμούσαν να το πουν
Αγνοούμενοι του Αττίλα με μια σφαίρα στον κρόταφο
Ν. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ ΒΗΜΑ
ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του 1974, μετά τη λήξη των εχθροπραξιών στην Κύπρο και με τον «Αττίλα» να ελέγχει το 38,5% του κυπριακού εδάφους, έγινε η περίφημη ανταλλαγή αιχμαλώτων, 1.619 Ελληνοκύπριοι δεν γύρισαν ποτέ πίσω.
Ανάμεσά τους και 84 Ελλαδίτες και πολλά παιδιά. Εκείνο το πρωινό του Αυγούστου του 1974, με τους 250.000 Ελληνοκυπρίους να γίνονται πρόσφυγες στην ίδια την πατρίδα τους και με τα τουρκικά μαχητικά να εξακολουθούν να πηγαινοέρχονται απειλητικά στον κυπριακό ουρανό, άρχιζε με την ανταλλαγή των αιχμαλώτων και το δράμα των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας. Ενα δράμα του οποίου αυτές τις ημέρες παίζεται η τελευταία πράξη με την ταυτοποίηση του DΝΑ των αγνοουμένων και από τις δύο πλευρές του νησιού και το οποίο επί 35 χρόνια προσφερόταν για πολιτική, κοινωνική αλλά και ανθρωπιστική εκμετάλλευση.
Oι περισσότεροι στην Κύπρο γνώριζαν ήδη από το 1974 ότι η πλειονότητα των αγνοουμένων δεν βρισκόταν εν ζωή, ότι εκτελέστηκε εν ψυχρώ από στρατιώτες του Αττίλα ή από παρακρατικές στρατιωτικές οργανώσεις, ουδείς όμως τολμούσε να το πει ανοιχτά. Ισως επειδή δεν βρέθηκαν ως πρόσφατα ομαδικοί τάφοι, ίσως επειδή κάποιοι άφηναν να διαρρεύσει ότι οι μυστικές υπηρεσίες Ελλάδας και Κύπρου ανακάλυψαν στα βάθη της Ανατολικής Τουρκίας αγνοουμένους, ίσως τέλος επειδή κάποιοι ήθελαν το θέμα να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή των προεκλογικών αγώνων των κυπριακών κομμάτων. Και, το σημαντικότερο, επειδή ανάμεσα στους αγνοουμένους βρίσκονταν και μικρά παιδιά και κανείς δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι υπήρξαν άνθρωποι, έστω και στρατιώτες του Αττίλα, που τους εκτέλεσαν. Οι αγνοούμενοι ήταν και παρέμειναν για πολλά χρόνια 1.619 Ελληνοκύπριοι και 400 Τουρκοκύπριοι από την περίοδο 1963-1967 οι οποίοι στο μεταξύ προστέθηκαν στον κατάλογο.
▅ «Οι βάρβαροι» της «Sun»
Πρώτα η βρετανική εφημερίδα «Τhe Sun» τόλμησε και έγραψε από τον Αύγουστο του 1974 σε πρωτοσέλιδο θέμα της για τις βαρβαρότητες των τούρκων εισβολέων στην Κύπρο. Με τίτλο «Τhe Βarbarians», η εφημερίδα αποκάλυπτε όχι μόνον εκτελέσεις αιχμαλώτων, αλλά και βιασμούς γυναικών και κοριτσιών, λεηλασίες, ακόμη και αφανισμούς ολόκληρων χωριών στην κατεχόμενη επαρχία της Αμμοχώστου, προκαλώντας τότε την αντίδραση του Μπουλέντ Ετζεβίτ, του πρωθυπουργού της εισβολής. Εν συνεχεία ήρθε η σειρά του Ραούφ Ντενκτάς - ηγέτη τότε των Τουρκοκυπρίων, ιδρυτή της τουρκοκυπριακής παρακρατικής οργάνωσης ΤΝΤ, η οποία ευθύνεται για δολοφονίες όχι μόνον ελληνοκυπρίων αμάχων αλλά και τουρκοκυπρίων αντικαθεστωτικών και συνδικαλιστών- να μιλήσει και για τουρκοκύπριους αγνοουμένους, όμως της περιόδου 1963-1967. Οσον αφορά τους ελληνοκύπριους αγνοουμένους ο Ντενκτάς είπε ψυχρά ότι δεν υπάρχουν, ότι εκτελέστηκαν από... Ελληνοκυπρίους.
Από τότε πολλά ειπώθηκαν, πολλές υποσχέσεις δόθηκαν για την εξακρίβωση της τύχης τους, πολλοί αυτόκλητοι εμφανίστηκαν, κυρίως Κούρδοι, που αυτομόλησαν από τον τουρκικό στρατό, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι όχι μόνον γνωρίζουν πού βρίσκονται οι αγνοούμενοι, αλλά και ότι ορισμένοι από αυτούς εκτελέσθηκαν εν ψυχρώ από τούρκους στρατιώτες και ότι έχουν ταφεί ομαδικά. Τίποτε όμως το συγκεκριμένο δεν προέκυψε ώσπου εισήλθε προσφάτως στην όλη διαδικασία η ταυτοποίηση των λειψάνων με τη μέθοδο του DΝΑ και βεβαίως η ΔΕΑ, η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους. Είναι τριμελής και αποτελείται από έναν εκπρόσωπο των Ελληνοκυπρίων, τον κ. Ηλία Γεωργιάδη, μία εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων, την κυρία Πλουμέρ Κιουτσιούκ , και έναν εκπρόσωπο του ΟΗΕ, τον κ. Κριστόφ Ζιρότ.
Πρώτη σημαντική αποκάλυψη η περίπτωση της Γιαλούσας. Στο ελληνοκυπριακό αυτό χωριό της κατεχόμενης Καρπασίας βρέθηκαν τα λείψανα σε ομαδικό τάφο 11 Ελληνοκυπρίων. Οταν το χωριό κατελήφθη από τα τουρκικά στρατεύματα, οι τούρκοι εισβολείς συγκέντρωσαν τον αντρικό πληθυσμό στην πλατεία. Μια ομάδα Τουρκοκυπρίων υπέδειξε 11 άτομα από έναν κατάλογο που κρατούσαν. Βρέθηκαν το 2007 σε ομαδικό τάφο στο χωριό Γαλάτεια.
Οπως διαπίστωσε η επιτροπή, η εκτέλεση των αιχμαλώτων γινόταν με έναν ειδικό τρόπο (τα προσωπικά τους αντικείμενα βρέθηκαν ανέπαφα επάνω τους): οι Τούρκοι τους ανάγκαζαν να γονατίζουν και εν συνεχεία με πιστόλι ή περίστροφο τους εκτελούσαν εν ψυχρώ με μια σφαίρα στο σαγόνι.
Στο χωριό Λάπηθος, στην κατεχόμενη επαρχία της Κερύνειας, βρέθηκε ο ομαδικός τάφος μιας τετραμελούς οικογένειας. Η οικογένεια του Μελή και της Μαρίας Μέτσιου με τα δύο ανάπηρα ανήλικα παιδιά τους βρέθηκε σε πηγάδι. Ολοι εκτελέστηκαν με περίστροφο με μία σφαίρα στον κρόταφο.
▅ Ντοκουμέντα και ευθύνες
Η τρίτη περίπτωση, αυτή που είδε προσφάτως το φως της δημοσιότητας με την εκτέλεση των πέντε αιχμαλώτων Ελληνοκυπρίων στην περιοχή του χωριού Τζιάος, ήταν ίσως η πιο χαρακτηριστική. Και τούτο επειδή υπήρχε φωτογραφία, τραβηγμένη μάλιστα από τον επίσημο φωτογράφο του τουρκικού στρατού κατά την ώρα της αιχμαλωσίας τους. Οι πέντε βρίσκονταν επισήμως καταγεγραμμένοι στον κατάλογο των αγνοουμένων.
Η τέταρτη περίπτωση αποκαλύφθηκε από την τουρκική τηλεόραση όταν ένας τούρκος ηθοποιός παραδέχθηκε σε μια εκπομπή ότι σκότωσε κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής εννέα ελληνοκύπριους αιχμαλώτους, ανάμεσά τους και έναν 19χρονο. Προκλήθηκε σάλος σε Αθήνα, Λευκωσία και Αγκυρα και τελικά οι τουρκικές αρχές κατέληξαν στο ότι ο ηθοποιός ήταν... φαντασιόπληκτος.
Η θέση του τουρκικού στρατού και η επίσημη θέση της Αγκυρας εξακολουθούν να είναι ίδιες: μόλις ανακαλύπτεται κάποιος ομαδικός τάφος αγνοουμένων λένε ότι οι στρατιώτες παρέδωσαν τους αιχμαλώτους εν ζωή σε Τουρκοκυπρίους και ουδεμία ευθύνη φέρουν για την τύχη τους. Το θέμα είναι ότι οι ομαδικοί τάφοι ανακαλύπτονται είτε σε (καλά φυλασσόμενα) στρατόπεδα του Αττίλα στα Κατεχόμενα ή σε κατεχόμενες περιοχές όπου απαγορεύεται η πρόσβαση πολιτών. Αυτός είναι και ο λόγος που η κυπριακή κυβέρνηση ζητεί πρωτίστως να ανοίξουν τα αρχεία του τουρκικού στρατού κατά την περίοδο του 1974.
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
Χαμηλοί τόνοι από την κυπριακή κυβέρνηση
ΠΑΡΑ τις συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για τις θηριωδίες των Τούρκων, η κυπριακή κυβέρνηση προτιμά να διατηρεί χαμηλούς τόνους. Αποφεύγει να κάνει λόγο για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και παραπομπή της Τουρκίας για εγκλήματα πολέμου και ζητεί να ανοίξουν τα αρχεία του τουρκικού στρατού. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που η Λευκωσία επιμένει να διατηρεί αυτή τη στρατηγική;
Πρώτον, επειδή οι απευθείας συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού βρίσκονται σε εξέλιξη και μάλιστα σε κρίσιμο σημείο. Η Λευκωσία επιχειρεί πρωτίστως να εξασφαλίσει κλίμα εμπέδωσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο κοινότητες.
Δεύτερον, επειδή έγιναν και εκτελέσεις Τουρκοκυπρίων, κυρίως την περίοδο 1963-1967, από παρακρατικές οργανώσεις και παραστρατιωτικές ομάδες των αποκαλουμένων και «ελληναράδων». Γι΄ αυτό η κυπριακή κυβέρνηση αφήνει ανοιχτό τον φάκελο της προδοσίας της Κύπρου και συνεχίζει τις καταθέσεις από την περίοδο του 1963. Τότε (1963-64) που υπήρξαν καταγγελίες για ομαδικές εκτελέσεις Τουρκοκυπρίων στο χωριό Τόχνη (ανάμεσα στη Λεμεσό και τη Λάρνακα) και οι τάφοι τους βρέθηκαν πριν από δύο χρόνια. Τότε που εκτελέστηκαν Τουρκοκύπριοι στην Αθαλάσσα και στην περιοχή Παρισινού (έξω από τη Λευκωσία), τότε που παρακρατικές στρατιωτικές οργανώσεις, οι ίδιες που ετοίμαζαν το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, συνέλαβαν, όπως λέγεται, ένα πούλμαν με οκτώ τουρκοκύπριους αστυνομικούς και τους έθαψαν μαζί με το πούλμαν. Τότε, τέλος, που το 1967 στις «εκκαθαριστικές», όπως ονομάστηκαν, επιχειρήσεις του Νίκου Σαμψών με αυτοσχέδιες τεθωρακισμένες μπουλντόζες στην Κοφίνου σκότωσαν περί τους 30 Τουρκοκυπρίους, αλλά ο φάκελος έκλεισε τότε όπως όπως, με την ένδειξη «στρατιωτική επιχείρηση». Τώρα οι συγγενείς των αγνοουμένων ζητούν δικαίωση και ετοιμάζονται για μαζικές προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, προσκομίζοντας μάλιστα κα φωτογραφικά ντοκουμέντα. Αυτό που έχει σημασία με την ανακάλυψη των ομαδικών τάφων είναι ότι ο κατάλογος των αγνοουμένων άλλαξε για πρώτη φορά. Είναι μικρότερος κατά 94 Ελληνοκυπρίους και κατά 44 Τουρκοκυπρίους, τα λείψανα των οποίων λέγεται ότι έχουν ταυτοποιηθεί.
ΒΗΜΑ
Αποβολή, Βικιπαίδεια και Ίωνας Δραγούμης
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2009/08/blog-post_16.html
Η άποψη μου για την Βικιπαίδεια/wikipedia
Η ιδεολογική σύγχυση και o πολιτικός αποπροσανατολισμός, που συστηματικά καλλιεργούνται στις Δυτικές κοινωνίες είναι φαινόμενα, που έχουν αρχίσει να γίνονται ευρύτερα αντιληπτά τα τελευταία 15 χρόνια. Μέρος αυτής είναι και η υπόψη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια. Εκείνο όμως, που σίγουρα διαφεύγει, είναι ο σημαντικός ρόλος που φαίνεται ότι διαδραματίζει στο παιγνίδι αυτό η αλλοίωση των εννοιών της πολιτικής, κοινωνιολογικής, φιλοσοφικής κ.λ.π. ορολογίας.
Όλες οι ενδείξεις αλλά και οι σχετικές μελέτες αποδεικνύουν ότι η διαστρέβλωση των εννοιών και η χρησιμοποίηση των όρων είτε με άλλο, παραπλήσιο περιεχόμενο είτε ακόμη και με εντελώς αντίθετο του πραγματικού, είναι ένα ανυπολόγιστης αξίας όπλο στα χέρια εκείνων που ξέρουν να το χειρισθούν.
Πολλοί επεσήμαναν τον κίνδυνο αυτό. Πιο παραστατικός ο George Orwell, στο περίφημο μυθιστόρημα του «1984», μάς αποκαλύπτει με όλη την γλαφυρότητα της γραφίδας του, την φοβερή δύναμη των διαστρεβλωμένων λέξεων και εννοιών, αλλά και τις τρομακτικές δυνατότητες πού περικλείει ή χρησιμοποίηση τους από μια μικρή ηγετική ομάδα για την διανοητική εξόντωση και πνευματική υποδούλωση της υπόλοιπης κοινωνίας.
Η όλη παραπλάνηση στηρίζεται σε μια απλή διαπίστωση: Ο μέσος πολίτης αντιδρά συναισθηματικά σε ορισμένες λέξεις - κλειδιά, θετικά ή αρνητικά (Θεωρία των λεκτικών στερεοτύπων). Απέναντι όμως στην πληθώρα των υπολοίπων όρων δεν παρουσιάζει ανιχνεύσιμες αντιδράσεις. Αν λοιπόν χρησιμοποιηθεί ό όρος π.χ. «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» πείθεται ευκολότερα ο μέσος πολίτης, πού τις περισσότερες φορές είναι ευνοϊκά τοποθετημένος ως προς το πρώτο συνθετικό τού όρου. Ό «δημοκρατικός» όμως «συγκεντρωτισμός», γι' αυτούς πού γνωρίζουν, είναι μια βασική αρχή διοικήσεως των παλαιών Κομμουνιστικών Κομμάτων αλλά και των σημερινών «αντικαταστατών του» που βέβαια δεν έχει καμιά απολύτως σχέση μέ «δημοκρατικές» διαδικασίες. Τα πολυσυζητημένα έξ άλλου παραδείγματα όρων και εννοιών όπως «Ελευθερία», «Δημοκρατία», «Ειρήνη» κ.λ.π. που έχουν καταντήσει κενές λέξεις οστά χείλη επιτηδείων δημαγωγών αποτελούν τραγική επιβεβαίωση των ανωτέρω.
Στην περίπτωση μας είναι η χρήση του «σωβινισμού» όπου διαχειριστής της βικιπαίδεια προσπαθεί να επιβάλλει με το έτσι θέλω στην βιογραφία του Ίωνα Δραγούμη παραβλέποντας τόσο τα έργα του αλλά και την πραγματική διάσταση του όρου.
Η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός έχουν προχωρήσει ήδη σε επικίνδυνο βαθμό. Ό αγώνας για την αντιστροφή του ρεύματος είναι σκληρός και θα γίνεται συνεχώς σκληρότερος. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ο καθένας πρέπει να προσφέρει ότι μπορεί ανεξάρτητα από εθνικότητα, από κοινωνική κατάσταση, από ηλικία, γιατί ο αγώνας είναι κοινός για όλους τούς Έλληνες, η δε έκβαση του θα κρίνει οριστικά και την τύχη του Ελληνισμού.
Η θέληση να προσφέρω με κάποιο τρόπο στον κοινό αγώνα, να προσθέσω ένα μικρό λιθαράκι στο φράγμα πού πρέπει να κτισθεί εναντίον του απειλητικού χειμάρρου της διανοητικής παρακμής και της μεθοδευμένης συγχύσεως, υπήρξε και το πρώτα ερέθισμα για το στήσιμο των μπλογκ μου. Τα άρθρα μου προσπαθώ όσο είναι το δυνατόν να είναι τεκμηριωμένα (βάζοντας πηγές από όλες τις πλευρές) και το κυριώτερο ποτέ αποσπασμένα με σκοπό να εκτροχιάσω την ιδεολογική σκέψη μονομερώς.
Το δεύτερο ερέθισμα, έδωσαν οι συχνές διαπιστώσεις, που γίνονταν μετά από συζητήσεις στα διάφορα φόρουμ, όπου αναλύονταν ιδεολογικά ή πολιτικά ζητήματα, ότι οι νέοι δυσκολεύονταν πολλές φορές στην κατανόηση διαφόρων όρων. Σε αυτό φυσικά είναι επιτακτική η χρήση λεξικών, βιβλίων, που θα μπορούσε να λύσει αρκετά προβλήματα. Σημειώνω δε ότι στα μπλγκ μου είναι επιτρεπτή κάθε αναφορά και άποψη από όλους φτάνει να μην είναι υβριστική.
Ο Πλάτωνας είπε ότι όταν ο άνθρωπος είναι σεμνός και καλά εκπαιδευμένος, κάνει μετρημένες κινήσεις, ενώ ο δειλός και ο ακαλλιέργητος φαίνεται βιαιότερος και πιο απότομος.
Το παραπάνω το αφιερώνω στους Έλληνες διαχειριστές της βικιπαίδεια που σωστά εφάρμοσαν τους κανονισμούς σε ότι αφορά εμένα αλλά παρέβλεψαν να κάνουν το ίδιο τόσο στο άρθρο του Δραγούμη αλλά και στον συνδιαχειριστή τους. Είδαν το δέντρο αλλά όχι το δάσος. Και από ότι φαίνεται η βικιπαίδεια είναι τσιφλίκι μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής αντίληψης, αυτής του εθνομηδενισμού.
Ίωνας Δραγούμης
Η παράγραφος την οποία έγραψε ο φίλος και την οποία ο/οι διαχειριστής/ες της βικιπαίδεια σβήνουν αντικατοπρίζει την πραγματικότητα για τον Ίωνα Δραγούμη. Την παραθέτω λοιπόν :
Ο Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης, υπήρξε διπλωμάτης, πολιτικός, πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα[1], στην οργάνωση του οποίου προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες[2], λογοτέχνης και πρωταγωνιστής του γλωσσικού κινήματος του δημοτικισμού[3], διανοητής με σημαντική συμβολή στην διαμόρφωση της ελληνικής ιδεολογίας των αρχών του 20ού αι.[4]. Οραματιστής ενός ρομαντικού[5] μεγαλοϊδεατικού[6] απελευθερωτικού ελληνικού εθνικισμού, όχι σωβινιστικού[7] ούτε ιμπεριαλιστικού ή καν εδαφικού[8], αλλά πολιτισμικού[9], βασισμένου στην συνύπαρξη ελευθέρων εθνών[10] και πάνω απ' όλα ανθρωπιστικού[11], ενεπλάκη στα πάθη του εθνικού Διχασμού, τα οποία και τού στοίχισαν την ζωή, αλλά και μετά την δολοφονία του δεν έπαυσε να επηρεάζει την ελληνική σκέψη, όντας για άλλους από τους θαυμαστές του «μάρτυρας και ήρωας του Ελληνισμού»[12], «Δάσκαλος του Γένους»[13], «πατέρας του ελληνικού εθνικισμού»[14], ή πάντως «ένας από τους πιο παρεξηγημένους, περισσότερο αμαυρωμένους και λιγότερο δικαιωμένους διανοητές της νεοελληνικής σκέψης και συνείδησης»[15], για άλλους από τους αντιπάλους του ακραίος σωβινιστής[εκκρεμεί παραπομπή], για άλλους ρομαντική, αμφιλεγόμενη και πάντοτε συναρπαστική προσωπικότητα[16]
Σημειώσεις-παραπομπές
[1]- Βακαλόπουλος K. A. 1983, Ο Βόρειος Ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (I878-894), Ίδρυμα Μελετών της χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη. Ο συγγραφέας στο κείμενο του έργου του χρησιμοποιεί τον πλέον ουδέτερο όρο μακεδονική σύγκρουση. Στην Encyclopedia of modern Greek literature χρησιμοποιείται ο όρος οργάνωση της άμυνας των ελληνικών ορθόδοξων κοινοτήτων ενάντια στους αποκαλούμενους κομιτατζήδες.
[2]- Ιωάννης Μαζαράκης, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΔ', Εκδοτική Αθηνών, 1977, σελ. 236-238· λεπτομερέστερα για την εθνική δράση του Δραγούμη ως προξένου Μοναστηρίου βλ. Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, κεφ. «Η συμβολή του Ίωνα στην οργάνωση της Μακεδονικής Αντίστασης», σελ. 143-150 και κεφ. «Η μακεδονική εμπειρία», σελ. 151-159
[3]- Κ.Θ. Δημαράς, «Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας», 7η εκδ. 1985, σελ. 401-402 και σημειώσεις σελ. 609
[4]- Κ.Θ. Δημαράς, κεφ. «Η διακόσμηση της ελληνικής ιδεολογίας» στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΔ', Εκδοτική Αθηνών, 1977, σελ. 408-409
[5]-I.D. Stefanidis, «Stirring the Greek Nation: Political Culture, Irredentism and Anti-Americanism in Post-War Greece, 1945-1967», p. 32: «Ion Dragoumis, a prominent exponent of romantic nationalism»
[6]- Bruce Merry Encyclopedia of modern Greek literature, 116-117
[7]-Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 15: «Ο Ίων δεν ήταν ούτε σωβινιστής ούτε ακραίος στις θέσεις του.»
[8]-Ίων Δραγούμης, Φύλλα Ημερολογίου: «Κάτω όλοι οι ιμπεριαλισμοί! Θα ησυχάσουν πολύ και θα καλητερέψουν πολύ οι άνθρωποι άμα πάψουν να έχουν χωματική λαιμαργία, δηλαδή να διψούν για ν' απλωθούν σε ξένα χώματα, να ορίζουν όλο και περισσότερα χώματα. Να θέλουν τα έθνη να ορίζουν ανθρώπους το εννοώ, μα πώς να τους ορίζουν; με το πνεύμα, με τον πολιτισμό τους τον ανώτερο. Ας δημιουργήσουν τα έθνη πολιτισμούς και ας επηρεάζουν τα άλλα έθνη, αν μπορούν. Κι όποιος κάμει τον καλήτερο. [...] Μάρτης 21, 1919»
[9] Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, κεφ. «Το έθνος», σελ. 67-70: «Ποιος είναι των εθνών ο σκοπός ο τελικός, πές τον προορισμό, πές τον αποστολή, πές τον ανάγκη; Ο πολιτισμός! Να έργο άξιο για τα έθνη, έργο ανθρωπιστικό, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πώς τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα. [...] Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Και αυτή είναι η αξιοσύνη τους η μεγάλη. [...] Δεν φτάνει όμως να είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει κιόλα να είναι πολιτισμένο από δικό του πολιτισμό. [...] Και είναι απαραίτητα όλα τα έθνη.»
[10]- Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, κεφ. «Το έθνος», σελ. 70: ««είναι απαραίτητα όλα τα έθνη, όχι μόνο το ένα, όσο σημαντικό και να είναι, ούτε εκείνα μοναχά που ανθοβολούν πολιτισμούς· και τα βάρβαρα έθνη δικαιολογιούνται, και τα άγρια και τα αδύνατα»
[11]-Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 15: «Ήταν [ο Δραγούμης] ένας αγνός πατριώτης μα πιο πολύ ήταν Άνθρωπος.»
[12]-Χρίστος Γούδης, «Προσκλητήριο πεσόντων» από την ποιητική συλλογή «Έλληνες», εκδ. Μέτρον, 2006, και Χρίστος Γούδης, καθ. Παν. Πατρών, «Ίων Δραγούμης: Πάντα επίκαιρος», εισήγηση στην ημερίδα «Ίων Δραγούμης και Ελληνισμός», Παλαιά Βουλή 24-9-2009, Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης»: «Δραγούμης Ίων / Οραματιστής / Ο νους του στη Μεγάλη Ιδέα / Εξετελέσθη από παρακρατικούς / Μαρτύρων και ηρώων αίμα / Χυμένο άδικα / Πάνω στη γης που αγαπούσε»
[13]- Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, Στέλιος Παπαθεμελής, Πρόλογος, σελ. 7: «...δικαιωματικά ανήκων στους Δασκάλους του Γένους»
[14]- Γιώργος Πισσαλίδης, «Ίων Δραγούμης: ο πατέρας του Ελληνικού εθνικισμού»
[15]- Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 13
[16]-Οδυσσέας Ελύτης, «Οι πολλοί Έλληνες του ενός Δραγούμη», σελ. 326-327 στο Οδυσσέας Ελύτης, «Εν λευκώ», εκδ. Ίκαρος, 2006, ISBN 960-7233-26-3
Όλοι είσαστε ενήμεροι για το θέμα της βικιπαίδεια(ελληνικής wikipedia) και το ζήτημα του άρθρου με θέμα την βιογραφία του Ίωνα Δραγούμη. Το ανέβασαν πολλά ελληνικά μπλογκ , ενώ εγώ ενημερώθηκα από έναν φίλο σε google chat room. Παρόλο που οι απόψεις μου είναι αρνητικές για την wiki από πιο παλιά (πριν 4 χρόνια σχεδόν) και μετά από ενεργή συμμετοχή μου σε ζητήματα περί Μακεδονίας αποφάσισα να δω τι παίζει και στην ελληνική βερσιόν.
Εγγράφομαι λοιπόν και αρχίζω να διαβάζω την στιχομυθία γνωστού δυαδυκτιακού ατόμου μιας και χρησιμοποιεί (όπως και εγώ) το ίδιο username παντού με τον διαχειριστή αλλά και αρθογράφο της ετεροβαρής βιογραφίας του Δραγούμη και κάνω την πρώτη μου τοποθέτηση όπως παρακάτω:
Εγγράφομαι λοιπόν και αρχίζω να διαβάζω την στιχομυθία γνωστού δυαδυκτιακού ατόμου μιας και χρησιμοποιεί (όπως και εγώ) το ίδιο username παντού με τον διαχειριστή αλλά και αρθογράφο της ετεροβαρής βιογραφίας του Δραγούμη και κάνω την πρώτη μου τοποθέτηση όπως παρακάτω:
Αν και όχι φανατικός χρήστης της wiki ή της βικιπαίδεια, διάβασα το ανιστόρητο άρθρο που αφορά την βιογραφία του Ίωνα Δραγούμη. Καταρχήν αυτός που έγραψε την βιογραφία έχει ως πηγή άρθρο από το σάιτ e-grammes.gr όπου πουθενά δεν αναγράφει την επίμαχη φράση "ακραίου ελληνικού σωβινιστικού μεγαλοϊδεατισμού". [Σ.σ.: Όχι αυτός που έγραψε (σωστά) το κύριο σώμα του άρθρου· ο διαχειριστής Κωνσταντίνος Καλογερόπουλος, ως παραπομπή στην υβριστική φράση με την οποία καπέλωσε το άρθρο, «ακραίου σωβινιστικού ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού», είχε βάλει άρθρο από τις e-grammes, το οποίο έγραφε για «ελληνικό εθνικισμό» (και όχι «ακραίο σωβινισμό»)! δηλαδή, παραχάραξη παραπομπής, απάτη! (Τώρα έβαλε άλλη παραπομπή, άσχετο έργο κάποιου Addi, το οποίο δεν αναφέρεται καν στον Δραγούμη - δεν υπάρχει καν η λέξη «Dragoumis» στο έργο! Και πάλι απάτη!)]
Αντίθετα ο Ίωνας Δραγούμης (προφανώς ο αρθρογράφος δεν τον διάβασε ποτέ ήταν ο πρώτος που οροθέτησε τον Ελληνικό Εθνικισμό λέγοντας "οι Έλληνες δεν είναι κατακτητικοί. Πολιτική κυριαρχία πάνω σε άλλους δεν ζήτησαν ποτέ τους"(Ο Ελληνισμός μου και οι ΈΛληνες, σελ 120).
Δυστυχώς στην Ελλάδα ο όρος εθνικισμός έχει πάρει στρεβλή μορφή σε ότι αφορά την κατανόηση της, δείγμα της σύψης που έχει η παιδεία μας αλλά και η κοινωνία μας. Ο Εθνικισμός σύμφωνα με την διεθνή πολιτική ορολογία είναι ένα ιδεολογικό κίνημα που έχει σαν σκοπό την απόκτηση και την διατήρηση της αυτονομίας, της ενότητας και της ταυτότητας ενός έθνους[Anthony Smith, Oxford, National Identity].
Έρχομαι τώρα στο δεύτερο σημείο και το οποίο αφορά την φράση "αποκαλούμενου Μακεδονικού Αγώνα". Θα μπορούσε να γραφτεί "κατά των Ελλήνων αποκαλούμενου Μακεδονικού Αγώνα". Ο γνωστός Βρεττανός ιστορικός Douglas Dakkin τον ονομάζει ο "Ελληνικός αγώνας στην Μακεδονία". Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πηγή.
Και φτάνω στον "χχχχχχ" που από ότι κατάλαβα είναι διαχειριστής και μάλλον οπαδός του ιστορικού αναθεωρητισμού. Ο δημοκρατικός διάλογος χχχχχ προϋποθέτει επιστημονική επιφάνεια, συνειδησιακή διαφάνεια, προσήλωση σε κανονιστικές αρχές και, μάλιστα, στον λόγο ύπαρξης του θεσμού που είναι, αναντιρρήτως, το συμφέρον της κοινωνίας. Ώστε, η παγίωση του “ετσιθελισμού” της διατεταγμένης πλειοψηφίας των κατόχων του θεσμού δεν αποτελεί κεκτημένο δικαίωμα, αλλά ιδιοποίηση. Επειδή ακριβώς το γνωρίζεται, διακινείται ανερυθριάστως το επιχείρημα ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας των πολιτών αποτελεί την μείζονα απειλή των δικαιωμάτων και όχι η δική τους αυτόνομη, δηλαδή ολιγαρχική συνιστώσα. Πως το κάνετε αυτό ? Με το να αποκαλείται τον Γιαννόπουλο "ψυχωτικό" και τον Δραγούμη ως "παραστρατιωτικό". Το να διακινείται τον τυπικά λαϊκιστικό εθνικισμό των γείτονων , απομεινάριa του σταλινικού ολοκληρωτισμού, και τον νεοφιλελεύθερο ιμπεριαλισμό, που προσημειώνει στο σκοπό του τα ανθρώπινα δικαιώματα, εγκαλούν τον λόγο της ελευθερίας και την επιστήμη για εθνικισμό.
O Λουκιανός είπε για αυτό το είδος της ιστοριογραφίας ότι σε "Σε γενικές γραμμές ένας είναι ό σωστός πήχης και το μέτρο ακριβείας: να μην αποβλέπει σ' αυτούς πού τον ακούν τώρα αλλά σ' εκείνους πού μελλοντικά θα διαβάσουν τα συγγράμματα του. Διότι, αν υπηρετεί τις σκοπιμότητες της παρούσας στιγμής, εύλογα θα συγκαταλεχθεί στην κατηγορία των κολάκων, τους οποίους από παλιά ή ιστορική επιστήμη είχε αποστραφεί ευθύς έξ αρχής".[15:26, 12 Αυγούστου 2009]
Η απάντηση ποια ήταν του αρθογράφου και διαχειριστή της βικιπαίδεια ?
Συνειδητοποιήστε ότι η ΒΠ δεν είναι εθνικιστικό τσιφλίκι κανενός και μην
κουράζεστε να δημιουργείτε sock puppet λογαριασμούς.
Σε νέα ερώτηση μου ζητάω και πάλι ευγενικά από τον υπόψη διαχειριστή εάν ....
Υπάρχει ο "ακραίος ελληνικός σωβινιστικός μεγαλοϊδεατισμός" στα έργα του του Δραγούμη ? Εάν υπάρχει τότε θα συμφωνήσω με την έκφραση. Εάν δεν υπάρχει τότε ισχύει αυτά που ανέφερα. Και γνωρίζοντας τα βιβλία του μπορώ να φέρω δεκάδες αποσπάσματα που αποδεικνύουν τα λεγόμενα μου[19:00, 12 Αυγούστου 2009]
Και η απάντηση έρχεται στο άρθρο για τον Ίωνα Δραγούμη όπου διαστρευλώνονται τα πάντα. Και τότε απαντώ (μη θέλοντας να γράψω στο κυρίως άρθρο διότι γνωρίζω ότι θα τα σβήσουν και πάλι) ....
χχχχχχ από ότι φαίνεται ο Κος χχχχχχχχχχ επιβάλλει τους δικούς του κανόνες στην Βίκι και αυτό φαίνεται ότι η πρώτη παράγραφος πλέον όχι μόνο την άλλαξε αλλά χειροτέρεψε σε ότι αφορά τα ιστορικά στοιχεία. Αυτό μου επιβεβαιώνει δύο
πράματα.Το πρώτο αυτό που λέω σε όσους με ρωτάνε στα μπλογκς μου ότι πηγή που γράφεται από άτομα μη ελεγχόμενα και προκατειλημμένα είναι αναξιόπιστη.
Το δεύτερο είναι η ρήση του Πλούταρχου (Περί του ακούειν 37C) όπου λέει ότι "η έλλειψη ελέγχου, την οποία πολλοί νέοι λόγω της απαιδευσίας τους θεωρούν ελευθερία, κάνει τις επιθυμίες, που είναι σαν να ελευθερώθηκαν πλέον από περιορισμούς, να γίνοναται αφέντες σκληρότεροι και από εκείνμους τους δασκάλους και παιδαγωγούς της παιδικής ηλικίας."
Καμμία ιστορική πηγή δεν αναφέρει τον Ίωνα Δραγούμη ως σωβινιστή. Όσο για την κατηγορία του χχχχχχχχχ περί sock puppet λογαριασμούς αυτό δείχνει έλλειψη επιχειρημάτων.[06:15, 13 Αυγούστου 2009]
Φυσικά συνεχίστηκε το παραλήρημα του εν λόγου διαχειριστή, απάντησα και εγώ ανάλογα εώς ότου οι "μεγάλοι διαχειριστές" μετά από σχετική προειδοποίηση με απέβαλαν για μία εβδομάδα για το (Δεν ξέρω ποιος σας έκανε διαχειριστής αλλά σαν συνομιλητής φτάνεται πιο κάτω και από τον πάτο) διότι όπως λέει ...
Η φράση θίγει όλη την κοινότητα και όχι μόνο τον συνομιλητή στον οποίο απευθύνεται
Και κάνω εγώ την ερώτηση στους δύο διαχειριστές .....
Όταν κάποιος σε λέει εθνικιστή χωρίς να το τεκμηριώνει, ότι ανοίγεις ψεύτικους λογαριασμούς, χαρακτηρίζει με επαίσχυντες εκφράσεις ιστορικά πρόσωπα και 1002 άλλα, δεν θίγει όλη την κοινότητα και όχι μόνο τον συνομιλητή στον οποίο απευθύνεται ?
Η άποψη μου για την Βικιπαίδεια/wikipedia
Η ιδεολογική σύγχυση και o πολιτικός αποπροσανατολισμός, που συστηματικά καλλιεργούνται στις Δυτικές κοινωνίες είναι φαινόμενα, που έχουν αρχίσει να γίνονται ευρύτερα αντιληπτά τα τελευταία 15 χρόνια. Μέρος αυτής είναι και η υπόψη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια. Εκείνο όμως, που σίγουρα διαφεύγει, είναι ο σημαντικός ρόλος που φαίνεται ότι διαδραματίζει στο παιγνίδι αυτό η αλλοίωση των εννοιών της πολιτικής, κοινωνιολογικής, φιλοσοφικής κ.λ.π. ορολογίας.
Όλες οι ενδείξεις αλλά και οι σχετικές μελέτες αποδεικνύουν ότι η διαστρέβλωση των εννοιών και η χρησιμοποίηση των όρων είτε με άλλο, παραπλήσιο περιεχόμενο είτε ακόμη και με εντελώς αντίθετο του πραγματικού, είναι ένα ανυπολόγιστης αξίας όπλο στα χέρια εκείνων που ξέρουν να το χειρισθούν.
Πολλοί επεσήμαναν τον κίνδυνο αυτό. Πιο παραστατικός ο George Orwell, στο περίφημο μυθιστόρημα του «1984», μάς αποκαλύπτει με όλη την γλαφυρότητα της γραφίδας του, την φοβερή δύναμη των διαστρεβλωμένων λέξεων και εννοιών, αλλά και τις τρομακτικές δυνατότητες πού περικλείει ή χρησιμοποίηση τους από μια μικρή ηγετική ομάδα για την διανοητική εξόντωση και πνευματική υποδούλωση της υπόλοιπης κοινωνίας.
Η όλη παραπλάνηση στηρίζεται σε μια απλή διαπίστωση: Ο μέσος πολίτης αντιδρά συναισθηματικά σε ορισμένες λέξεις - κλειδιά, θετικά ή αρνητικά (Θεωρία των λεκτικών στερεοτύπων). Απέναντι όμως στην πληθώρα των υπολοίπων όρων δεν παρουσιάζει ανιχνεύσιμες αντιδράσεις. Αν λοιπόν χρησιμοποιηθεί ό όρος π.χ. «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» πείθεται ευκολότερα ο μέσος πολίτης, πού τις περισσότερες φορές είναι ευνοϊκά τοποθετημένος ως προς το πρώτο συνθετικό τού όρου. Ό «δημοκρατικός» όμως «συγκεντρωτισμός», γι' αυτούς πού γνωρίζουν, είναι μια βασική αρχή διοικήσεως των παλαιών Κομμουνιστικών Κομμάτων αλλά και των σημερινών «αντικαταστατών του» που βέβαια δεν έχει καμιά απολύτως σχέση μέ «δημοκρατικές» διαδικασίες. Τα πολυσυζητημένα έξ άλλου παραδείγματα όρων και εννοιών όπως «Ελευθερία», «Δημοκρατία», «Ειρήνη» κ.λ.π. που έχουν καταντήσει κενές λέξεις οστά χείλη επιτηδείων δημαγωγών αποτελούν τραγική επιβεβαίωση των ανωτέρω.
Στην περίπτωση μας είναι η χρήση του «σωβινισμού» όπου διαχειριστής της βικιπαίδεια προσπαθεί να επιβάλλει με το έτσι θέλω στην βιογραφία του Ίωνα Δραγούμη παραβλέποντας τόσο τα έργα του αλλά και την πραγματική διάσταση του όρου.
Η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός έχουν προχωρήσει ήδη σε επικίνδυνο βαθμό. Ό αγώνας για την αντιστροφή του ρεύματος είναι σκληρός και θα γίνεται συνεχώς σκληρότερος. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ο καθένας πρέπει να προσφέρει ότι μπορεί ανεξάρτητα από εθνικότητα, από κοινωνική κατάσταση, από ηλικία, γιατί ο αγώνας είναι κοινός για όλους τούς Έλληνες, η δε έκβαση του θα κρίνει οριστικά και την τύχη του Ελληνισμού.
Η θέληση να προσφέρω με κάποιο τρόπο στον κοινό αγώνα, να προσθέσω ένα μικρό λιθαράκι στο φράγμα πού πρέπει να κτισθεί εναντίον του απειλητικού χειμάρρου της διανοητικής παρακμής και της μεθοδευμένης συγχύσεως, υπήρξε και το πρώτα ερέθισμα για το στήσιμο των μπλογκ μου. Τα άρθρα μου προσπαθώ όσο είναι το δυνατόν να είναι τεκμηριωμένα (βάζοντας πηγές από όλες τις πλευρές) και το κυριώτερο ποτέ αποσπασμένα με σκοπό να εκτροχιάσω την ιδεολογική σκέψη μονομερώς.
Το δεύτερο ερέθισμα, έδωσαν οι συχνές διαπιστώσεις, που γίνονταν μετά από συζητήσεις στα διάφορα φόρουμ, όπου αναλύονταν ιδεολογικά ή πολιτικά ζητήματα, ότι οι νέοι δυσκολεύονταν πολλές φορές στην κατανόηση διαφόρων όρων. Σε αυτό φυσικά είναι επιτακτική η χρήση λεξικών, βιβλίων, που θα μπορούσε να λύσει αρκετά προβλήματα. Σημειώνω δε ότι στα μπλγκ μου είναι επιτρεπτή κάθε αναφορά και άποψη από όλους φτάνει να μην είναι υβριστική.
Ο Πλάτωνας είπε ότι όταν ο άνθρωπος είναι σεμνός και καλά εκπαιδευμένος, κάνει μετρημένες κινήσεις, ενώ ο δειλός και ο ακαλλιέργητος φαίνεται βιαιότερος και πιο απότομος.
Το παραπάνω το αφιερώνω στους Έλληνες διαχειριστές της βικιπαίδεια που σωστά εφάρμοσαν τους κανονισμούς σε ότι αφορά εμένα αλλά παρέβλεψαν να κάνουν το ίδιο τόσο στο άρθρο του Δραγούμη αλλά και στον συνδιαχειριστή τους. Είδαν το δέντρο αλλά όχι το δάσος. Και από ότι φαίνεται η βικιπαίδεια είναι τσιφλίκι μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής αντίληψης, αυτής του εθνομηδενισμού.
Ίωνας Δραγούμης
Η παράγραφος την οποία έγραψε ο φίλος και την οποία ο/οι διαχειριστής/ες της βικιπαίδεια σβήνουν αντικατοπρίζει την πραγματικότητα για τον Ίωνα Δραγούμη. Την παραθέτω λοιπόν :
Ο Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης, υπήρξε διπλωμάτης, πολιτικός, πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα[1], στην οργάνωση του οποίου προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες[2], λογοτέχνης και πρωταγωνιστής του γλωσσικού κινήματος του δημοτικισμού[3], διανοητής με σημαντική συμβολή στην διαμόρφωση της ελληνικής ιδεολογίας των αρχών του 20ού αι.[4]. Οραματιστής ενός ρομαντικού[5] μεγαλοϊδεατικού[6] απελευθερωτικού ελληνικού εθνικισμού, όχι σωβινιστικού[7] ούτε ιμπεριαλιστικού ή καν εδαφικού[8], αλλά πολιτισμικού[9], βασισμένου στην συνύπαρξη ελευθέρων εθνών[10] και πάνω απ' όλα ανθρωπιστικού[11], ενεπλάκη στα πάθη του εθνικού Διχασμού, τα οποία και τού στοίχισαν την ζωή, αλλά και μετά την δολοφονία του δεν έπαυσε να επηρεάζει την ελληνική σκέψη, όντας για άλλους από τους θαυμαστές του «μάρτυρας και ήρωας του Ελληνισμού»[12], «Δάσκαλος του Γένους»[13], «πατέρας του ελληνικού εθνικισμού»[14], ή πάντως «ένας από τους πιο παρεξηγημένους, περισσότερο αμαυρωμένους και λιγότερο δικαιωμένους διανοητές της νεοελληνικής σκέψης και συνείδησης»[15], για άλλους από τους αντιπάλους του ακραίος σωβινιστής[εκκρεμεί παραπομπή], για άλλους ρομαντική, αμφιλεγόμενη και πάντοτε συναρπαστική προσωπικότητα[16]
Σημειώσεις-παραπομπές
[1]- Βακαλόπουλος K. A. 1983, Ο Βόρειος Ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (I878-894), Ίδρυμα Μελετών της χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη. Ο συγγραφέας στο κείμενο του έργου του χρησιμοποιεί τον πλέον ουδέτερο όρο μακεδονική σύγκρουση. Στην Encyclopedia of modern Greek literature χρησιμοποιείται ο όρος οργάνωση της άμυνας των ελληνικών ορθόδοξων κοινοτήτων ενάντια στους αποκαλούμενους κομιτατζήδες.
[2]- Ιωάννης Μαζαράκης, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΔ', Εκδοτική Αθηνών, 1977, σελ. 236-238· λεπτομερέστερα για την εθνική δράση του Δραγούμη ως προξένου Μοναστηρίου βλ. Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, κεφ. «Η συμβολή του Ίωνα στην οργάνωση της Μακεδονικής Αντίστασης», σελ. 143-150 και κεφ. «Η μακεδονική εμπειρία», σελ. 151-159
[3]- Κ.Θ. Δημαράς, «Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας», 7η εκδ. 1985, σελ. 401-402 και σημειώσεις σελ. 609
[4]- Κ.Θ. Δημαράς, κεφ. «Η διακόσμηση της ελληνικής ιδεολογίας» στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΔ', Εκδοτική Αθηνών, 1977, σελ. 408-409
[5]-I.D. Stefanidis, «Stirring the Greek Nation: Political Culture, Irredentism and Anti-Americanism in Post-War Greece, 1945-1967», p. 32: «Ion Dragoumis, a prominent exponent of romantic nationalism»
[6]- Bruce Merry Encyclopedia of modern Greek literature, 116-117
[7]-Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 15: «Ο Ίων δεν ήταν ούτε σωβινιστής ούτε ακραίος στις θέσεις του.»
[8]-Ίων Δραγούμης, Φύλλα Ημερολογίου: «Κάτω όλοι οι ιμπεριαλισμοί! Θα ησυχάσουν πολύ και θα καλητερέψουν πολύ οι άνθρωποι άμα πάψουν να έχουν χωματική λαιμαργία, δηλαδή να διψούν για ν' απλωθούν σε ξένα χώματα, να ορίζουν όλο και περισσότερα χώματα. Να θέλουν τα έθνη να ορίζουν ανθρώπους το εννοώ, μα πώς να τους ορίζουν; με το πνεύμα, με τον πολιτισμό τους τον ανώτερο. Ας δημιουργήσουν τα έθνη πολιτισμούς και ας επηρεάζουν τα άλλα έθνη, αν μπορούν. Κι όποιος κάμει τον καλήτερο. [...] Μάρτης 21, 1919»
[9] Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, κεφ. «Το έθνος», σελ. 67-70: «Ποιος είναι των εθνών ο σκοπός ο τελικός, πές τον προορισμό, πές τον αποστολή, πές τον ανάγκη; Ο πολιτισμός! Να έργο άξιο για τα έθνη, έργο ανθρωπιστικό, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πώς τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα. [...] Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Και αυτή είναι η αξιοσύνη τους η μεγάλη. [...] Δεν φτάνει όμως να είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει κιόλα να είναι πολιτισμένο από δικό του πολιτισμό. [...] Και είναι απαραίτητα όλα τα έθνη.»
[10]- Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, κεφ. «Το έθνος», σελ. 70: ««είναι απαραίτητα όλα τα έθνη, όχι μόνο το ένα, όσο σημαντικό και να είναι, ούτε εκείνα μοναχά που ανθοβολούν πολιτισμούς· και τα βάρβαρα έθνη δικαιολογιούνται, και τα άγρια και τα αδύνατα»
[11]-Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 15: «Ήταν [ο Δραγούμης] ένας αγνός πατριώτης μα πιο πολύ ήταν Άνθρωπος.»
[12]-Χρίστος Γούδης, «Προσκλητήριο πεσόντων» από την ποιητική συλλογή «Έλληνες», εκδ. Μέτρον, 2006, και Χρίστος Γούδης, καθ. Παν. Πατρών, «Ίων Δραγούμης: Πάντα επίκαιρος», εισήγηση στην ημερίδα «Ίων Δραγούμης και Ελληνισμός», Παλαιά Βουλή 24-9-2009, Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης»: «Δραγούμης Ίων / Οραματιστής / Ο νους του στη Μεγάλη Ιδέα / Εξετελέσθη από παρακρατικούς / Μαρτύρων και ηρώων αίμα / Χυμένο άδικα / Πάνω στη γης που αγαπούσε»
[13]- Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, Στέλιος Παπαθεμελής, Πρόλογος, σελ. 7: «...δικαιωματικά ανήκων στους Δασκάλους του Γένους»
[14]- Γιώργος Πισσαλίδης, «Ίων Δραγούμης: ο πατέρας του Ελληνικού εθνικισμού»
[15]- Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 13
[16]-Οδυσσέας Ελύτης, «Οι πολλοί Έλληνες του ενός Δραγούμη», σελ. 326-327 στο Οδυσσέας Ελύτης, «Εν λευκώ», εκδ. Ίκαρος, 2006, ISBN 960-7233-26-3
Τρίτη Πορεία στην Παναγία Σουμελά
Έχω κατασυγκινηθεί. Να τον σκέπει η Παναγία, να του δίνει υγεία και όλα τα καλά, να καμαρώνει τους γιούς του γερούς και δυνατούς. Έχει την ευχή και την προσευχή μου, το παιδί της Τσάλκας (ανέβηκα εκεί το '92 - έκλαιγαν που κάποιοι δεν τους θεωρούν ρωμιούς. "Εν' στιβαρόν" μου έλεγε ο έλληνας με δάκρυα στα μάτια, μου φιλούσαν τα χέρια ρωμιές γριές γιατί είχα έρθει απ την πατρίδα).
Η φετινή, ωστόσο, διαδρομή, προς την άλλοτε αυτή ακμάζουσα εστία του ορθόδοξου ποντιακού στοιχείου της περιοχής ήταν κάποιες στιγμές δυσκολότερη απ' ό,τι πέρσι, όχι μόνο λόγω του ανηφορικού μονοπατιού των τριών χιλιομέτρων που πρέπει να διανύσει κάποιος για να βρεθεί στο μοναστήρι, αλλά και εξαιτίας κάποιων εντάσεων.
Όπως αυτή που σημειώθηκε προς στιγμήν, όταν η διευθύντρια του μουσείου της Παναγίας Σουμελά (μ' αυτόν το χαρακτήρα λειτουργεί σήμερα η Μονή), Νιλγκούν Γιλμαζέρ, παρενέβη για να αποτρέψει την τέλεση παράκλησης σε χώρο έξω από τη μονή.
Οι ορθόδοξοι ιερείς, φορώντας πολιτικά ενδύματα και όχι άμφια, αφού έτσι προβλέπει ο τουρκικός νόμος, όπως τούς επισήμαναν από το αεροδρόμιο κιόλας οι τοπικές αρχές, έφτασαν έξω από τη μονή κι εκεί, ο ιερέας του Πατριαρχείου π. Βησσαρίων Κομζιάς, φόρεσε ράσο και πετραχήλι προκειμένου να τελέσει την παράκληση.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίσθηκε η κ. Γιλμαζέρ και ζήτησε να διακοπεί η τελετή, λέγοντας πως δεν επιτρέπεται κάτι τέτοιο και προσπαθώντας να σβήσει το κερί που έκαιγε μπροστά από την εικόνα, την οποία, την προηγούμενη ημέρα, ο Ιβάν Σαββίδης είχε παραλάβει από τα χέρια του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου.
Ορισμένοι από το συγκεντρωμένο πλήθος των πιστών, στο οποίο ήταν- μεταξύ άλλων- ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Ψωμιάδης και ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Μακεδονικού Μετώπου, Στέλιος Παπαθεμελής, άρχισαν να ψάλλουν τροπάρια και τον εθνικό ύμνο. Η ένταση αποκλιμακώθηκε τελικά με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων και το επεισόδιο έληξε.
Η εικόνα «σκαρφάλωσε» στη μονή, μέσα από την κατάφυτη χαράδρα του όρους Μελά και τους θεόρατους βράχους που μοιάζουν να αγγίζουν τον ουρανό, υπό τη συνοδεία των βυζαντινών ψαλμών των ιερέων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στην κεφαλή της πομπής, ο Ιβάν Σαββίδης, με το σύμβολο του δικέφαλου αετού στη γραβάτα και τη ρωσική σημαία στο πέτο του σακακιού του, ανέβαινε σιωπηλός στο μεγάλο βράχο.
Λίγο πιο πίσω, οι πιστοί, άλλοι ασθμαίνοντας κι άλλοι θαυμάζοντας το μεγαλείο του τοπίου και σιγοψάλλοντας ιερά τροπάρια ακολουθούσαν με προσήλωση την εικόνα της Παναγιάς, αυτή που, λίγο νωρίτερα είχαν την ευκαιρία να προσκυνήσουν, στους πρόποδες του μονοπατιού.
Εκεί, όπου για λίγο οι λύρες βγήκαν από τις αποσκευές και οι πιστοί από τη μία έσπευσαν να «κλείνουν γόνυ» στην εικόνα, που κρατούσε ως άλλο Άγιο Δισκοπότηρο στα χέρια του ο ιερέας Όλεγκ Νταβρίσκι Γρηγοριάδης και από την άλλη έπιαναν χορό και τραγουδούσαν με τη συνοδεία του κεμεντζέ: «Σουμέλα λέν την Παναγιά/ Σουμέλα λέν και σένα. [...] Εγώ ποντιοπούλ είμαι, ματώνω, κι ματούμαι,/ σην Σουμελά τό Μαναστήρ κλίσκουμαι και κοιμούμαι».
Οι εκδηλώσεις αυτές αγάπης για την Παναγία κορυφώθηκαν, όταν η εικόνα έφτασε και μπήκε τελικά στη μονή και οι πιστοί, σε πλήρη κατάνυξη προσευχήθηκαν σιωπηλά, στραμμένοι προς τη Μεγαλόχαρη. Λίγο αργότερα, οι ίδιοι προσκυνητές πήραν το δρόμο της επιστροφής, με μια υπόσχεση, να επιστρέψουν για ένα ακόμη προσκύνημα και μια ευχή, για τη διατήρηση της ενότητας του ποντιακού ελληνισμού.
Όπως αυτή που είχε εκφράσει νωρίτερα ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, με δηλώσεις του στο αεροδρόμιο: «Είναι ευκαιρία, αυτό το δυνατό κύτταρο του οικουμενικού ελληνισμού, οι Πόντιοι να ενωθούν. Αν ενωθούν, τότε η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να πάει ακόμη πιο μπροστά».
Αυτή την ίδια ενότητα του ποντιακού ελληνισμού προασπίζεται και ο Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος δεν έκρυβε την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι οι τοπικές αρχές, όχι μόνο δεν «αγκάλιασαν», όπως είπε, τους 3.000 προσκυνητές που έφτασαν στην περιοχή τους, αλλά δημιούργησαν προσκόμματα, απαγορεύοντας ακόμη και τις μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις που επρόκειτο να πλαισιώσουν τη μεγάλη αυτή γιορτή.
Αυτος ο ωραίος έλληνας πληρώνει από την τσέπη του εδώ και τρία χρόνια, να πάνε οι πόντιοι στην Παναγιά τους.
Ιβάν Σαββίδης
Ο Σαββίδης Ιβάν του Ιγνατίου γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1959 στο χωριό Σάντα της περιοχής Τσάλκα της Γεωργίας, από ελληνική οικογένεια εργατών.
Μετά την 7η τάξη του σχολείου, ο Ιβάν Σαββίδης μετακόμισε στην περιοχή του Ροστόβ όπου και αποφοίτησε από το σχολείο μέσης εκπαίδευσης. Το 1977 κατετάγη στο στρατό. Το 1980, μετά τη θητεία του, ο Ιβάν Σαββίδης άρχισε να εργάζεται στο κρατικό καπνεργοστάσιο του Ντον. Ξεκίνησε ως απλός εργάτης και έφτασε μέχρι το βαθμό του υποδιευθυντή του εργοστασίου αυτού.
Το 1988, χωρίς να σταματήσει να εργάζεται, τελείωσε την οικονομική σχολή του Πανεπιστημίου δημόσιας οικονομίας του Ροστόβ.
Το 1993, ο Ιβάν Σαββίδης εκλέχτηκε γενικός διευθυντής της μετοχικής εταιρίας «Ντονσκόϊ ταμπάκ» και παρέμεινε επικεφαλής της κατά τη διάρκεια 10 χρόνων.
Από το 1998 έως το 2003 ήταν βουλευτής της Νομοθετικής Βουλής της περιοχής του Ροστόβ.
Το Δεκέμβρη του 2003 εκλέχτηκε βουλευτής της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Από το Μάρτιο του 2004 είναι αντιπρόεδρος της Επιτροπής προϋπολογισμού και φόρων και συντονιστής της Κοινής Βουλευτικής Επιτροπής συνεργασίας με τη Βουλή της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Επίσης, ο Ιβάν Σαββίδης είναι πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας «ΣΚΑ-Ροστόβ» και πρόεδρος της Ομοσπονδίας μπιλιάρδου της Νότιας Ομοσπονδιακής περιφέρειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Από το 2004 είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας ελληνικών συλλόγων της Ρωσίας.
Από το 2006 είναι συντονιστής του ΣΑΕ της Περιφέρειας χωρών πρώην ΕΣΣΔ.
Ο Ιβάν Σαββίδης τιμήθηκε το 1999 από τη Ρωσική Ομοσπονδία με το Παράσημο «Για την προσφορά προς την Πατρίδα» ΙΙ βαθμού και το 2003 – με το Παράσημο Τιμής. Έχει λάβει επαίνους από τον Πρόεδρο της Ρωσίας, τον Πατριάρχη Πάσης Ρωσίας, τον νομάρχη της περιφέρειας του Ροστόβ και τον δήμαρχο του Ροστόβ-να-Ντονού.
Ο Ιβάν Σαββίδης είναι διδάκτωρ οικονομικών επιστήμων. Επίσης, έχει δημοσιεύσει 10 επιστημονικές εργασίες.
Ο Ιβάν Σαββίδης και η σύζυγός του Κυριακή Σαββίδη του Γεωργίου έχουν δύο γιούς, τον Γιώργο και τον Νίκο.
Έχω κατασυγκινηθεί. Να τον σκέπει η Παναγία, να του δίνει υγεία και όλα τα καλά, να καμαρώνει τους γιούς του γερούς και δυνατούς. Έχει την ευχή και την προσευχή μου, το παιδί της Τσάλκας (ανέβηκα εκεί το '92 - έκλαιγαν που κάποιοι δεν τους θεωρούν ρωμιούς. "Εν' στιβαρόν" μου έλεγε ο έλληνας με δάκρυα στα μάτια, μου φιλούσαν τα χέρια ρωμιές γριές γιατί είχα έρθει απ την πατρίδα).
Σε δηλώσεις του στα τουρκικά ΜΜΕ, ο κ. Σαββίδης, ενοχλημένος για τα όσα προηγήθηκαν και τη συμπεριφορά των τοπικών αρχών δήλωσε αποφασισμένος να φέρει το θέμα στις αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές, τη ρωσική Δούμα, αλλά και τη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, στέλνοντας σχετική επιστολή.
Επισήμανε ότι, οι πιστοί, από όποια θρησκεία κι αν προέρχονται, έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τα «πιστεύω» τους, ενώ υπενθύμισε και τις στενές οικονομικές σχέσεις που αναπτύσσει η Ρωσία, της οποίας είναι βουλευτής, με την Τουρκία, λέγοντας πως αυτό θα πρέπει να έχει αντίκρισμα σε όλους τους τομείς των διμερών σχέσεων.
Παρά την πικρία του, ωστόσο, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στον απλό λαό της περιοχής, που τον υποδέχτηκε και φέτος με θέρμη. «Η νίκη μου είναι ότι, γυναίκες της περιοχής ήρθαν και μ΄ αγκάλιασαν και μ' ευχαρίστησαν που έφερα τόσο πολλούς προσκυνητές στην περιοχή τους, τονώνοντας τον τουρισμό της», είπε χαρακτηριστικά.
Turk soldiers murdered handicapped children in Cyprus
Turk soldiers murdered handicapped children in Cyprus
http://hellenicantidote.blogspot.com/
Sunday, 9 August 2009
Turk soldiers murdered handicapped children in Cyprus
YouTube Video: http://www.youtube.com/watch?v=4-l3tips-dU
Above is a piece, with English subtitles, from last night's Cyprus TV news reporting that the remains of a family of four killed by Turkish soldiers during Turkey's invasion of the island in 1974 have been identified. The father, mother and their two handicapped children, from the occupied village of Lapithos, were buried under a lemon tree in the grounds of the home and their remains discovered and handed over to occupation authorities in 2002 by the Turkish settlers occupying the property as they were building an extension to the house.
Not only are we shocked by the bloodthirsty cowardice of Turkish soldiers; but we also wonder about the Turkish settlers in this story, who shamelessly and without, apparently, any disturbance to their consciences, reside in and enjoy the property of a family so brutally murdered.
Lapithos is also the town where a good proportion of the 8,000 Britons who have settled in occupied Cyprus now reside, including the notorious criminals David and Linda Orams, who were ordered earlier this year by the European Court of Justice to return the land they have usurped to its rightful owner, Meletios Apostolides, a judgment awaiting ratification or otherwise by the English Court of Appeal in November.
---------------------------------------------------
LETTER TO EDITOR: Time for Turkey to talk turkey - Washington Times:
http://www.washingtontimes.com/news/2009/jul/26/time-for-turkey-to-talk-turkey/
####
========================
Cyprus Action Network of America (CANA)
2578 Broadway #132
New York, NY 10025
New York: Tel. 917-699-9935
Email: cana@cyprusactionnetwork.org
www.cyprusactionnetwork.org
http://hellenicantidote.blogspot.com/
Sunday, 9 August 2009
Turk soldiers murdered handicapped children in Cyprus
YouTube Video: http://www.youtube.com/watch?v=4-l3tips-dU
Above is a piece, with English subtitles, from last night's Cyprus TV news reporting that the remains of a family of four killed by Turkish soldiers during Turkey's invasion of the island in 1974 have been identified. The father, mother and their two handicapped children, from the occupied village of Lapithos, were buried under a lemon tree in the grounds of the home and their remains discovered and handed over to occupation authorities in 2002 by the Turkish settlers occupying the property as they were building an extension to the house.
Not only are we shocked by the bloodthirsty cowardice of Turkish soldiers; but we also wonder about the Turkish settlers in this story, who shamelessly and without, apparently, any disturbance to their consciences, reside in and enjoy the property of a family so brutally murdered.
Lapithos is also the town where a good proportion of the 8,000 Britons who have settled in occupied Cyprus now reside, including the notorious criminals David and Linda Orams, who were ordered earlier this year by the European Court of Justice to return the land they have usurped to its rightful owner, Meletios Apostolides, a judgment awaiting ratification or otherwise by the English Court of Appeal in November.
---------------------------------------------------
LETTER TO EDITOR: Time for Turkey to talk turkey - Washington Times:
http://www.washingtontimes.com/news/2009/jul/26/time-for-turkey-to-talk-turkey/
####
========================
Cyprus Action Network of America (CANA)
2578 Broadway #132
New York, NY 10025
New York: Tel. 917-699-9935
Email: cana@cyprusactionnetwork.org
www.cyprusactionnetwork.org
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)