Αισχος!!!!!!Ντροπη!!!!!!!!!!

«Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» από άγριες συμμορίες Τυνησίων και Μαροκινών, επικίνδυνους τοξικομανείς και αδίστακτους έμπορους ναρκωτικών και λευκής σαρκός βρίσκονται ο ιερός ναός του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ομόνοια και ο ηρωικός της εφημέριος, πατέρας Σεραφείμ Ρίβιος, που έχει σηκώσει ψηλά το λάβαρο της επανάστασης, προκειμένου να υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων τον οίκο του Θεού...

Η επιβλητική εκκλησία που έμεινε όρθια εδώ και περίπου διακόσια χρόνια, ξεπερνώντας «αναίμακτα» πολέμους, εμφυλίους, κατοχή και σεισμούς, σήμερα βρίσκεται στο έλεος κακοποιών στοιχείων που περιμένουν καρτερικά να πέσει το σκοτάδι προκειμένου να εισβάλουν στο εσωτερικό της και να τη λεηλατήσουν...

«Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να βεβηλώσει το σπίτι μου. Θα παλέψω μέχρι τέλους προκειμένου να το παραδώσω στους ενορίτες και τους κατοίκους του κέντρου, που όχι μόνο φοβούνται να έρθουν να εκκλησιαστούν, αλλά ακόμη και να πλησιάσουν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων. Αν η πολιτεία δεν λάβει δραστικά μέτρα να προστατεύσει τον ναό, θα τον σώσω μόνος μου, έστω κι αν χρειαστεί να πάρω τα όπλα» ανέφερε φανερά αγανακτισμένος στην «Espresso» ο πατέρας Σεραφείμ και πρόσθεσε: «Υπηρετώ τον Θεό για περισσότερα από τριάντα χρόνια, τα περισσότερα εκ των οποίων στον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου. Αν μπορούσα θα κοιμόμουν και εδώ. Αυτός ο ναός είναι η ζωή μου. Και αξίζει ακόμη και να θυσιαστώ προκειμένου να τον σώσω από τα χέρια των κακοποιών».

«Οι λεηλασίες και οι εκφοβισμοί έχουν φθάσει στο απροχώρητο. Ερχομαι να προσευχηθώ και να λειτουργήσω και δεν ξέρω αν θα επιστρέψω το βράδυ ζωντανός στο σπίτι μου. Κάθε φορά που φεύγω κάνω το σταυρό μου και ζητάω από τον Κύριο να με προστατεύσει, να με κρατήσει ζωντανό για να συνεχίσω να τον υπηρετώ» τόνισε ο πατέρας Σεραφείμ καιι πρόσθεσε: «Είμαι ένας φιλήσυχος άνθρωπος, ιερέας, που αγαπά όλους τους ανθρώπους. Δεν ξεχωρίζω κανέναν, ούτε κάνω φυλετικές διακρίσεις. Ολοι είμαστε παιδιά του Θεού. Ακόμη και αυτοί που έχουν χάσει το δρόμο τους, προσπαθώ να είμαι κοντά τους, να τους επαναφέρω στον ίσιο δρόμο. Εχω φθάσει, όμως, αυτή τη στιγμή σε οριακό σημείο. Δεν είναι δυνατόν πενήντα-εκατό άτομα να έχουν καταλάβει τον περιβάλλοντα χώρο του ναού και να επιτίθενται ακόμη και σε αυτούς τους ελάχιστους εναπομείναντες ενορίτες που έρχονται να πάρουν την ευλογία του Κυρίου. Είναι απαράδεκτο».

Στα άρματα... μπρος στον αγώνα

Οι καθημερινές απειλές, οι ένοπλες επιθέσεις και ληστείες, ανάγκασαν τον πατέρα Σεραφείμ καθώς και 198 κατοίκους και επαγγελματίες του κέντρου να καταθέσουν αίτημα στις αρχές Ασφαλείας για άδεια οπλοκατοχής προκειμένου να μπορέσουν να προστατεύσουν μόνοι τους τις ζωές και τις περιουσίες τους. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι κάτοικοι και επαγγελματίες του κέντρου της πρωτεύουσας έχουν ήδη «αρματωθεί» και βρίσκονται με το δάχτυλο στη σκανδάλη περιμένοντας τη σειρά τους -που όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν - αργά η γρήγορα θα έρθει, αφού όλο και κάποιος θα προσπαθήσει να εισβάλει στο σπιτικό τους.

«Φθάσαμε στο σημείο να ζητήσουμε στα μέσα Αυγούστου άδεια οπλοκατοχής, λες και βρισκόμαστε σε εμπόλεμη ζώνη. Αυτά δεν γινόντουσαν ούτε στο παρελθόν, που κρυβόμασταν από τα στρατεύματα κατοχής. Το κέντρο της Αθήνας, η βιτρίνα της χώρας μας, είναι παραδομένο στο έγκλημα και η εικόνα αυτή μας ντροπιάζει διεθνώς καθώς παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα, όπου ισχύουν οι νόμοι της ζούγκλας» ανέφερε ο πατέρας Σεραφείμ, ο οποίος μας κάλεσε να μας «ξεναγήσει» στα άδυτα του οργανωμένου εγκλήματος που έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε κάθε γωνιά πέριξ του ναού.

Κλέφτες και αστυνόμοι

Αγανακτισμένοι οι κάτοικοι του κέντρου με «μπροστάρη» τον σύγχρονο Παπαφλέσσα έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες τη δική τους επανάσταση, προκειμένου να διεκδικήσουν την ελευθερία τους. Να μπορέσουν και πάλι να περπατούν χωρίς φόβο στο δρόμο, να ψωνίζουν στα μαγαζιά, να απολαμβάνουν τον καφέ τους, να προσεύχονται στο ναό άφοβα, να ανοίγουν τα παράθυρα των σπιτιών τους και να δέχονται επισκέψεις από συγγενείς και φίλους που έχουν χαθεί στα προάστια κυριευμένοι από το φόβο του κέντρου.

Οπως ανέφεραν στην «Espresso» ο κύριος Δημήτρης Νικολακόπουλος, επαγγελματίας και συντονιστής της Κίνησης Πολιτών Κέντρου Αθήνας (ΚΙΠΟΚΑ) και η κυρία Ελένη Σπανού, οικονομολόγος, διεθνής εμπειρογνώμονας της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κάτοικος του κέντρου, «με συντονισμένες ενέργειες και παρεμβάσεις προσπαθούμε να αφυπνίσουμε την πολιτεία, ώστε να πράξει το συνταγματικό της καθήκον και να επέμβει άμεσα, ώστε η γειτονιά μας να γίνει ανθρώπινη».

Στην Κίνηση Πολιτών συμμετέχουν ήδη 750 πολίτες και επαγγελματίες της περιοχής, οι οποίοι έχουν αποστείλει επιστολές διαμαρτυρίας τόσο στην ηγεσία της αστυνομίας, στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, αλλά και στον πρώτο πολίτη της χώρας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Οπως τόνισε η κ. Σπανού «παρά τις προσπάθειές μας, μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα ουσιαστικό από πλευράς αστυνομίας. Οι περιπολίες έχουν αυξηθεί, αλλά το ίδιο και η εγκληματικότητα. Μόλις οι κακοποιοί δουν αστυνομικό κρύβονται και μετά ξαναβγαίνουν για να συνεχίσουν το έργο τους. Εμείς τους βλέπουμε και ξέρουμε τι είναι και τι κάνει ο καθένας. Η αστυνομία δεν τους ξέρει; Τους γνωρίζει πολύ καλά, αλλά αναλώνεται να παίζει το παιχνίδι "κλέφτες και αστυνόμοι"».

Οι κάτοικοι, έχοντας στο πλευρό τους, δημότες άλλων περιοχών, τόσο από τα νότια όσο και από τα βόρεια προάστια, έχουν ήδη ξεκινήσει τις προετοιμασίες για μια μεγαλειώδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του μήνα και που θα περιλαμβάνει κλείσιμο όλων των καταστημάτων και των δρόμων καθώς και πορεία με μαύρες σημαίες και πανό.

Εικόνες «απείρου κάλλους»...

Ο φωτογραφικός φακός της «Espresso» βρέθηκε νωρίς το πρωί έξω από τον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και μέσα σε λίγα λεπτά κατέγραψε εικόνες ντροπής που προκαλούν το κοινό αίσθημα...

Δεκάδες εξαθλιωμένοι τοξικομανείς περιφέρονται σαν ζόμπι αναζητώντας τη δόση τους. Εμποροι και βαποράκια διασκορπισμένοι σε κάθε γωνιά της πλατείας πωλούν το λευκό θάνατο και ύστερα χάνονται μέσα στα στενά. Ομάδες πάνοπλων αστυνομικών τους κοιτούν, τους προσπερνούν και συνεχίζουν την περιπολία τους. Πίσω τους ξεπηδούσαν σαν μανιτάρια, λαθρομετανάστες, μέλη συμμοριών και εκδιδόμενες γυναίκες -μεταξύ των οποίων και ανήλικες- που πολλές φορές προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη προσπαθούν να βρουν καταφύγιο ακόμη και μέσα στο ναό. Τουρίστες με βήμα ταχύ και τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια τους κρατούν σφιχτά τις αποσκευές τους και κατευθύνονται προς την πλατεία Ομονοίας προκειμένου να απομακρυνθούν από την «εμπόλεμη» περιοχή πριν γίνουν αντιληπτοί από τις συμμορίες που ελέγχουν τους δρόμους. Την ίδια στιγμή κάποια «περιθωριακά» στοιχεία πηδούν την περίφραξη που έχει στηθεί γύρω από το ναό για να κρύψουν κλοπιμαία, αλλά και για να ξαπλώσουν για λίγη ώρα στα βρόμικα στρώματα που έχουν εγκαταστήσει.

«Τα βλέπετε και μόνοι σας. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω αυτό το χάλι. Κάθε τόσο καθαρίζουμε την εκκλησία και το επόμενο πρωί αντικρίζουμε την ίδια εικόνα. Χωματερή από σύριγγες, ρούχα, παπούτσια, αποφάγια ακόμη και προφυλακτικά» λέει με πόνο ψυχής ο πατέρας Σεραφείμ και καταλήγει: «Εύχομαι ο Θεός να βάλει το χέρι του. Διαφορετικά δεν υπάρχει σωτηρία».

Χωρίς ιερό και όσιο στην αυλή του ναού

Εμποροι ναρκωτικών πωλούν δόσεις θανάτου σε τοξικομανείς στα σκαλιά της εκκλησίας, οι τελευταίοι «χτυπούν» τις ενέσεις σε όλο τους το σώμα, ακόμη και στα γεννητικά τους όργανα μπροστά στους περαστικούς και έπειτα «βυθίζονται» στο σκοτεινό τους κόσμο. Νεαροί αλλοδαποί παρακολουθούν με προσοχή τις κινήσεις περαστικών και τουριστών και με αστραπιαίες κινήσεις αρπάζουν κοσμήματα, βαλίτσες, τσάντες, τις αδειάζουν και έπειτα τις πετούν πίσω από τον ιερό ναό. Μόλις πέσει το σκοτάδι και οι πόρτες της εκκλησίας κλείσουν, κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν μια στιγμιαία απροσεξία του ιερέα προκειμένου να τρυπώσουν στο εσωτερικό και ανενόχλητοι να αρπάξουν χρήματα από τα παγκάρια και ό,τι άλλο πολύτιμο βρουν. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που ο πατέρας Σεραφείμ τους βλέπει να πετάγονται σαν τα ποντίκια όταν την επόμενη ημέρα ανοίγει τις πόρτες του ιερού ναού.

«Εχω μετατρέψει το ναό σε φρούριο, έχω βάλει λουκέτα παντού, σε πόρτες, παράθυρα, στα παγκάρια, ακόμη και στο ιερό, αλλά δεν γίνεται τίποτα. Οταν δεν μπαίνουν από την πόρτα, σκαρφαλώνουν από τις σκαλωσιές που έχουν στηθεί για την αναστήλωση του ναού και εισβάλουν από τον "ουρανό". Από τον τρούλο της εκκλησίας. Είναι καλύτεροι και από κασκαντέρ αμερικανικής ταινίας. Τίποτα δεν τους σταματά» επισήμανε ο εφημέριος και συνέχισε λέγοντας: «Η εκκλησία έχει κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, που αποτελείται από δέκα κάμερες. Αντί να προσεύχομαι κάθομαι και παρακολουθώ τα μόνιτορ για πιθανές "επιδρομές". Δυστυχώς, όμως, ακόμη κι αν ειδοποιήσουμε έγκαιρα την αστυνομία, αυτή έρχεται κατόπιν εορτής. Θέλει περίπου μισή ώρα μέχρι να σου πάρουν τα στοιχεία, να σε ρωτήσουν ακόμη και πού είναι το κέντρο της Αθήνας. Μιλάμε για αστεία και συνάμα τραγική κατάσταση αν σκεφθεί κανείς ότι το αστυνομικό τμήμα βρίσκεται δυο λεπτά από το ναό».