Έχουμε πόλεμο και αν δεν το έχετε καταλάβει, είτε είστε ηλίθιοι, είτε απλά προσπαθείτε να φυγομαχήσετε, προφασιζόμενοι άγνοια. Έχουμε πόλεμο με τα πρόσωπα, τους φορείς και τις ιδέες που προωθούν την παγκοσμιοποίηση. Θα ήταν πολύ εύκολο, να θεωρήσουμε ως το μοναδικό εχθρό τη συγκεκριμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την αριστερά γενικότερα. Διότι και η αστική Δεξιά, με τους νεοφιλελεύθερους και τους κοσμοπολίτες που έχει συσσωρεύσει στους κόλπους της, φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης.
Έχουμε πόλεμο με το σύστημα, που προσωποποιείται σε κυβερνητικές θέσεις, στα Σώματα Ασφαλείας, στη «Δικαιοσύνη», στην Εκκλησία του Ιερώνυμου και σε αυτό που ονομάζεται και σε αυτό που αυτοπροσδιορίζεται ως πνευματικός κόσμος της χώρας. Έχουμε πόλεμο με όλους αυτούς τους κρατικοδίαιτους και συμβιβασμένους που έχουν αλώσει τα πάντα σε αυτή τη χώρα και προσπαθούν ετσιθελικά να μπολιάσουν με το διεθνισμό τους τον ελληνικό λαό. Τον λαό μας, ο οποίος δείχνει ότι έχει αντιστάσεις και γι' αυτό πρέπει να πολεμηθεί. Κυρίως, δε, πρέπει να πολεμηθούν αυτοί που ξεχωρίζουν και δυνητικά μπορεί να αποτελέσουν παραδείγματα.
Αναφερόμαστε φυσικά στην άδικη προφυλάκιση του αρχισυντάκτη μας Δημήτρη Παπαγεωργίου, ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στις φυλακές, επειδή ακριβώς αποτελεί παράδειγμα αντίστασης στα σχέδια της Νέας Τάξης. Ένας νέος άνθρωπος, που δεν έκρυψε ποτέ τις ιδέες του, αλλά αντίθετα, προσπάθησε να τις μεταδώσει στην κοινωνία. Είναι δυσάρεστο και περισσότερο για εμάς που είμαστε συνεργάτες του, το γεγονός της άδικης κράτησής του. Πρέπει όμως, να είμαστε ευτυχείς για το γεγονός ότι η προφυλάκισή του, συσπείρωσε τον πατριωτικό χώρο. Βλέποντας δημοσιογράφους, εκδότες, πολιτικά πρόσωπα, να συσπειρώνονται γύρω από το αίτημα της άμεσης αποφυλάκισής του. Μαζί με αυτούς τους επώνυμους, βρίσκονται οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πατριώτες, οι οποίοι παρακολουθούν εξοργισμένοι την εξέλιξη. Συνάμα όμως, οι Έλληνες συνειδητοποιούν ότι η αγωνιστική κινηματική δράση, αποτελεί μονόδρομο.
Αν τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου μπορούν να μας διδάξουν κάτι, είναι ότι ούτε η παρουσία σε επετειακές εκδηλώσεις, ούτε η συμμετοχή στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ούτε η επικοινωνιακή παρουσία, μπορούν από μόνα τους να οδηγήσουν σε κάτι. Για να δανειστούμε και μια προσφιλή έκφραση του Δημήτρη Παπαγεωργίου, αυτό που χρειάζεται είναι η πολυεπίπεδη δράση σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Αυτό πρέπει να γίνει, για να υπερασπιστούμε το αυτονόητο: την Ελευθερία μας. Ως πρόσωπα, αλλά κυρίως ως εθνικό σύνολο.
Τα πράγματα πλέον είναι πολύ δύσκολα, δεδομένου ότι το σύστημα κλιμακώνει την επίθεσή του σε όλα όσα συγκροτούν την εθνική μας υπόσταση. Όσοι δεν αντιδράσουν, αποφεύγοντας να δώσουν τη μάχη, κινδυνεύουν να καταστούν δεσμώτες και μάλιστα πολύ πιο σύντομα απ' ό,τι ίσως θα ανέμεναν.
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος
dzafeiropoulos@elkosmos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου