 26.06.2010: Θυρανοίξια του Ιερού Ναού Αγίων Ιωάννη του Προδρόμου και Γεωργίου του Ελευθερωτή στο Βίτσι.  26.06.2010: Άποψη του Ιερού Ναού στο Βίτσι.  26.06.2010: Οι μητροπολίτες Καστοριάς Σεραφείμ και Φλωρίνης Θεόκλητος πραγματοποιούν την τελετή των θυρανοιξίων-εγκαινίων.  26.06.2010: Οι μητροπολίτες Καστοριάς Σεραφείμ και Φλωρίνης Θεόκλητος ολοκληρώνουν την τελετή των θυρανοιξίων-εγκαινίων.  26.06.2010: Δίπλα στον μητροπολίτη Καστοριάς Σεραφείμ, ο στρατηγός Παντελής Μαυροδόπουλος, εκπροσωπώντας την ερανική επιτροπή, ευχαριστεί όλους τους συμμετέχοντες στην ανέγερση του Ιερού Ναού.  26.06.2010: Προσκυνητές μπροστά στον Ιερό Ναό.  26.06.2010: Το μνημείο των πεσόντων στις μάχες στο Γράμμο και στο Βίτσι.  26.06.2010: Ο στρατηγός Ευσέβιος Χούσος απαγγέλει εμμέτρως στην μνήμη των πεσόντων.  26.06.2010: Νέοι πατριώτες με μνήμη, τιμούν τους πεσόντες.  26.06.2010: Η Βάσω Διαμαντίδου, περιφερειακός σύνδεσμος Δυτικής Μακεδονίας του ΛΑ.Ο.Σ.  26.06.2010: Η οικία στην οποία φονεύθηκε το 1904 ο Παύλος Μελάς.  26.06.2010: Η αναμνηστική πλάκα στο σπίτι της θυσίας του Παύλου Μελά.  26.06.2010: Μία πολύ συγκινητική συνάντηση: ο Χειμαρριώτης αγωνιστής Ανδρέας Μαρτίνος παραδίδει την ελληνική σημαία στον φύλακα του μουσείου Παύλου Μελά Γιώργο Τσάκαλο.  26.06.2010: Οι προσκυνητές στο μουσείο Παύλου Μελά ενημερώνονται από τον φύλακα Γιώργο Τσάκαλο.  26.06.2010: Το κενοτάφιο του Παύλου Μελά.  26.06.2010: Η μαρμάρινη επιγραφή στο κενοτάφιο του Παύλου Μελά. |
Το Σάββατο 26 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν τα θυρανοίξια του Ιερού Ναού των Αγίων Ιωάννη του Προδρόμου και Γεωργίου του Ελευθερωτή στο όρος Βίτσι, ο οποίος κτίστηκε κοντά στο υπάρχον μνημείο πεσόντων στους αγώνες της Ελευθερίας και της εθνικής ακεραιότητας 1946-1949. Ο Ναός αποπερατώθηκε, χάρη στην συγκινητική συμμετοχή λαού από όλη την Ελλάδα και στηρίχτηκε από την Ερανική Επιτροπή της Οξυάς Καστοριάς και την υπερκομματική πρωτοβουλία αποστράτων και πολιτών, με έδρα την Αθήνα, (όπου πρωτοστάτησαν οι απόστρατοι αξιωματικοί Δημήτριος Μπίκος, Παντελής Μαυροδόπουλος και Νικόλαος Τοτονίδης, και ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας). Ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η συμβολή του Καστοριανού εμπόρου Τάσου Μιχαηλίδη σε όλο το έργο της Ερανικής Επιτροπής.
Στα θυρανοίξια παρέστησαν ο Δήμαρχος του Δήμου Βιτσίου Αθανάσιος Τέρψης, ο Διοικητής της Τοπικής Μονάδας Αεροπορίας, η Ερανική Επιτροπή, o στρατηγός Ιωάννης Ζαφειρόπουλος εκ μέρους του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργου Καρατζαφέρη, η Περιφερειακός Σύνδεσμος Δυτικής Μακεδονίας του ΛΑ.Ο.Σ. Βάσω Διαμαντίδου, μέλη της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, ο δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και εκδότης Γιάννης Κουριαννίδης κ.α. Το πρόγραμμα άρχισε με το τελετουργικό των θυρανοιξίων, την θεία λειτουργία και τις ομιλίες των επισήμων. Μεταξύ αυτών ήταν ο Μητροπολίτης Καστοριάς Σεραφείμ, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Θεόκλητος, και εκ μέρους της Ερανικής Επιτροπής ο Αντιστράτηγος ε.α. Παντελής Μαυροδόπουλος. Χαιρετισμό απεύθυνε και ο πρόεδρος της ΕΑΑΣ Γεώργιος Κοράκης. Μετά τις ομιλίες, ακολούθησε τρισάγιο στην μνήμη των πεσόντων.
Ακολούθησε η μετάβαση στο παρακείμενο ηρώο, όπου ο στρατηγός Δημήτριος Μπίκος, ο οποίος έλαβε μέρος στις τότε μάχες, αλλά και το 1974 στην Κύπρο, όπου τραυματίστηκε σοβαρά, αφηγήθηκε τις προσωπικές του αναμνήσεις πολεμώντας ενάντια στην κομμουνιστική ανταρσία και επεσήμανε την περαιτέρω αμετανόητα ενθοπροδοτική πολιτική της Αριστεράς μέχρι τις μέρες μας. Κατήγγειλε την καταστρεπτική μεταπολιτευτική δουλοπρέπεια των αστών πολιτικών προς την Αριστερά, ενώ ο πατριωτικός χώρος χλευάζεται, περιφρονείται ή αγνοείται. Στην συνέχεια, ο στρατηγός Ευσέβιος Χούσος απήγγειλε ποίημα με τίτλο «Ύμνος για τους Ήρωες», αφιερωμένο στον νικηφόρο για τις εθνικές δυνάμεις τέλος των μαχών σε Γράμμο και Βίτσι.
Εν συνεχεία, έγινε κατάθεση στεφάνων, ως εξής:
- ΕΑΑΣ Αθηνών (Γεώργιος Κοράκης)
- ΕΑΑΣ Θεσσαλονίκης (Θεμιστοκλής Βογιατζόγλου)
- ΕΑΑΣ Φλωρίνης (Παντελης Τσώτσης)
- ΛΑ.Ο.Σ. Σύνδεσμος Δυτικής Μακεδονίας (Βάσω Διαμαντίδου)
- Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών Ε.Δ. & Σ.Α. (Παντελής Μαυροδόπουλος)
- Πανελλήνιος Σύνδεσμος Συνταξιούχων Αξιωματικών Αστυνομίας Πόλεων (Άγγελος Λιόντας)
- Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών ΣΣΕ Τάξης ‘49 (Ιωάννης Γκόλφης)
- Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών ΣΣΕ Τάξης ‘68 (Κώνσταντίνος Αργυρόπουλος)
- Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (απόφοιτοι ΣΜΥ) Μακεδονίας – Θράκης (Ευάγγελος Καπενής)
- Πανελλήνια Ομοσπονδία Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως Π.Α.Ο. (Διονύσιος Βουλγαρόπουλος)
- Ε.Ο.Ε.Α.- Ε.Δ.Ε.Σ «Ναπολέων Ζέρβας» (η κόρη του εθνομάρτυρα Πασχάλη Χασιώτη)
- Νικόλαος Ντερτιλής (εις μνήμην των πεσόντων συμμαχητών του, κατάθεση από την Σταυριανή Τζανετάκου)
- Νέοι Πατριώτες, με μνήμη και τιμή για τους πεσόντες ήρωες (Λευτέρης Καλατζιδάκης).
Η όλη εκδήλωση, τελετάρχης της οποίας ήταν ο Ιωάννης Γιαννάκενας, έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο.
Μετά το πέρας των εκδηλώσεων στο Βίτσι, όσοι είχαμε μεταβεί εκεί από την Αθήνα σε γκρουπ, με υπεύθυνο τον Ιωάννη Γιαννάκενα, πήγαμε στο χωριό Μελάς, πρώην Στάτιστα, και επισκεφθήκαμε το σπίτι όπου, από τούρκικο βόλι, σκοτώθηκε ο ήρωας Παύλος Μελάς, προδομένος από την συμμορία του κομιτατζή Μήτρου Βλάχου, στις 13/10/1904. Το διώροφο αυτό σπίτι ανήκε στην Χριστίνα Σκαντζάκη και ο σημερινός φύλακάς του είναι ο εγγονός της Γιώργος Τσάκαλος, ο οποίος δέχεται και ξεναγεί αφιλοκερδώς τους επισκέπτες. Ο ίδιος περιγράφει, σύμφωνα με τις διηγήσεις της γιαγιάς του, την τελευταία πράξη του δράματος, ως εξής:
«Η γιαγιά του, κατά την διάρκεια της τελευταίας μάχης, είχε καταφύγει στην διπλανή γειτονιά. Οι πολιορκημένοι αγωνιστές, μη έχοντας πλέον πυρομαχικά, αναγκάστηκαν να παραδοθούν στους πολιορκητές Τούρκους, οι οποίοι τους μετέφεραν στις φυλακές Επταπυργίου / Γεντί Κουλέ και πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια χωρίς να μάθει κανείς τίποτε για αυτούς.
Η γιαγιά του ήλθε την επόμενη μέρα και βρήκε το πτώμα του Παύλου Μελά στον σταύλο και, όπως δεν υπήρχαν άντρες στο χωριό (λόγω των εχθροπραξιών), φώναξε μερικές νέες και γερές γυναίκες που τον πήραν από το σπίτι μοιρολογώντας, τον απίθωσαν σε κάτι θάμνους και τον έθαψαν, σκάβοντας ένα πρόχειρο λάκκο. Το βράδυ ήρθαν τρία παλικάρια και ζήτησαν το πτώμα του Παύλου Μελά, για να το στείλουν στην Αθήνα, αλλά δεν μπόρεσαν να το κάνουν, γιατί ξαναφάνηκαν στο χωριό οι Τούρκοι. Τότε απεφάσισαν «θα του πάρουμε το κεφάλι και θα φύγουμε μόνο με αυτό», για να μην πέσει στα χέρια των Βουλγάρων και των Τούρκων και το κάνουν τρόπαιό τους, όπως είχαν κάνει και με άλλους ήρωες. Πήγαν το κεφάλι στο Πισοδέρι, όπου το παρέλαβε κάποιος Παύλος Τσάμης, ο οποίος αρχικά το έθαψε στην Αγία Τριάδα, ένα ξωκλήσι, αλλά φοβήθηκε, επειδή εκεί ήταν πέρασμα ληστών και το πήγε στον ναό της Αγίας Παρασκευής. Εκεί έμεινε 5 χρόνια, χωρισμένο από το σώμα.
Η ύπαρξη του ακέφαλου σώματος κρατήθηκε μυστική πέντε μέρες περίπου, ώσπου έγραψε ο τύπος της Αθήνας για τον θάνατο του Παύλου Μελά. Το πληροφορήθηκαν και οι Τούρκοι, που μέχρι τότε δεν ήξεραν ότι ο Παύλος Μελάς ήταν νεκρός. Για να βρουν το σώμα του, έδωσαν «το ξύλο της αρκούδας» στους κατοίκους, και κάποιοι λύγισαν, μαρτύρησαν. Το σώμα βρέθηκε, μεταφέρεται στην πόλη της Καστοριάς, περιφέρεται εκεί, το ζητάει επίμονα ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης. Τελικά πήρε το σώμα, ακέφαλο όπως ήταν, και το έθαψε πίσω από την Μητρόπολη των Αγίων Ταξιαρχών. Εκεί βρίσκονται σήμερα τα οστά του.
Κατόπιν επιθυμίας της γυναίκας του Ναταλίας Δραγούμη-Μελά, η οποία πέθανε πριν από 28 χρόνια, σε ηλικία 101 ετών, η κόρη της Ζωή έφερε οστά της μητέρας της κοντά σε αυτά του άντρα της, και αναπαύονται στον άλλο κόσμο μαζί, αφού στην ζωή τους δεν μπορούσαν να είναι. Η Ζωή Μελά-Ιωαννίδου, η οποία έχει πέντε χρόνια που απεβίωσε, είχε αφιερώσει την δική της ζωή στην φαρμακευτική βιομηχανία ΧΡΩΠΕΙ. Δούλευε χωρίς να αμείβεται και πρόσφερε κοινωνικό έργο, κάτι που σπάνια συναντάμε σήμερα».
Σε αυτό το σπίτι–μουσείο, το οποίο ανήκει τώρα στην Νομαρχία Καστοριάς, μπορεί να δει κανείς αντικείμενα της εποχής, όπλα, σπαθιά, στολές Μακεδονομάχων, γυναικείες ενδυμασίες της εποχής, βιβλία, φωτογραφίες παλικαριών που έδρασαν σε εκείνα τα μέρη, φωτοτυπίες από τις τότε εφημερίδες που αναφέρονται στον Παύλο Μελά κ.α.
Σε απόσταση 400 μέτρων ανηφορικού δρόμου από το σπίτι, υπάρχει ένα εκκλησάκι, μέσα στο οποίο βρίσκεται το κενοτάφιο του Παύλου Μελά. Σύμφωνα με μία μαρμάρινη επιγραφή, γραμμένη με βυζαντινά κεφαλαία γράμματα, του έγινε «Ανασκευή, άμα τω πέρατι μάχης Βιτσίου, μερίμνη Βασιλικού Στρατού, επί διοικήσεως στρατηγού Μανιδάκη Στυλιανού». Μέσα στο εκκλησάκι βρίσκεται το κενοτάφιο, η πλάκα του οποίου γράφει «Ενθάδε ετάφη Παύλος Μελάς, Μακεδονομάχος».
Προσκυνήσαμε ευλαβικά την μνήμη του και φεύγοντας, δεν μπορούσαμε παρά να αναρωτηθούμε τι θα έλεγε ο ίδιος, αν ζούσε, βλέποντας την σημερινή κατάσταση και την πολιτική των τελευταίων δύο «ελληνικών» κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: να ξεπουλιέται το χώμα της μίας και μόνης Ελληνικής Μακεδονίας, το οποίο αυτός και χιλιάδες ψυχωμένα παλικάρια πότισαν με το αίμα τους, πολεμώντας και ενάντια στους Σλάβους, που την διεκδικούν σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου