Οι ληστές και οι δούλοι

Του Θύμιου Παπανικολάου




Η Τράπεζα Πειραιώς αποτελεί το πιο ζωντανό παράδειγμα της αχαλίνωτης ληστρικής αυθάδειας του κεφαλαίου, αλλά και του τερατώδους καπιταλιστικού παραλογισμού.
Ληστρική αυθάδεια:
Εξόφληση παλιών χρεών από το κράτος («προβληματική» τράπεζα), κρατικοποίησή της και μετά παραχώρησή της, αντί πινακίου φακής σε ιδιώτες.
Το ιστορικό της:

Η Τράπεζα Πειραιώς εμφανίστηκε από πολύ παλιά στη χώρα  ως μια μικρή ιδιωτική τράπεζα η οποία   εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις λαϊκές καταθέσεις για να πλουτίσουν οι Ανδρεάδηδες κι άλλα οικονομικά τζάκια της εποχής.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 βρέθηκε λεηλατημένη από τα αφεντικά της και ως μέτρο στήριξής της, το τότε αστικό κράτος, επέλεξε τη μέθοδο της κρατικοποίησης.
Η περίοδος που ακολούθησε μετά το 1975 συνδυάστηκε με τη λεγόμενη πολιτική «εξυγίανσης» της Πειραιώς, που κορυφώθηκε επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80, οπότε και «σβήστηκαν» τελικά τα χρέη που είχαν από δάνεια του παρελθόντος διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες προς την Τράπεζα.
Το έργο του ΠΑΣΟΚ, το ολοκλήρωσε η κυβέρνηση της ΝΔ το 1991, οπότε η Πειραιώς παραδόθηκε και πάλι σε ομάδα επιχειρηματιών, στα πλαίσια της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων.
Τα συνεχώς αυξανόμενα και ασύδοτα κέρδη που εξασφάλισαν προς το τραπεζικό κεφάλαιο οι κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας, είχαν σαν αποτέλεσμα τη γιγάντωση της Τράπεζας Πειραιώς, η οποία μέσα από πολλαπλές εξαγορές και συγχωνεύσεις έφτασε να αποτελεί στις μέρες μας έναν από τους μεγάλους τραπεζικούς ομίλους.
Με τέτοια ισχύ, μάλιστα, τώρα διατυπώνει την πρόταση για την εξαγορά της ΑΤΕ και του ΤΤ, κίνηση που αν ευοδωθεί θα αναδείξει το συγκεκριμένο όμιλο στην πρώτη θέση στο τραπεζικό κύκλωμα.
Όλο το ιστορικό της Πειραιώς, αλλά και όσα προδιαγράφονται, αποτελούν την πλέον κραυγαλέα απόδειξη της καπιταλιστικής συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου με οδηγό και ηγέτη το τραπεζικό κεφάλαιο.
Αυτή η ληστρική αδηφαγία του τραπεζικού κεφαλαίου σήμερα γίνεται επιθετικά μοχθηρή, αξιοποιώντας την οικονομική κρίση και προωθώντας την ολοκληρωτική κατάλυση των εθνικών τραπεζών.
Όλες οι μορφές πλέον της πολιτικής εξουσίας περνάνε στα άμεσα χέρια της οικονομικής εξουσίας και του κορυφαίου τού χορού: στο τραπεζικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο και στα διεθνή του όργανα.
Κράτος, κοινοβούλια και κόμματα απλώς είναι τα «ντεκόρ» αυτής της χρηματιστικής δικτατορίας, οι πειθήνιοι, παρασιτικοί δούλοι των ληστών.

Παραλογισμός

Βεβαίως όλα τα παραπάνω και από μόνα τους συνιστούν το άκρον άωτον του καπιταλιστικού παραλογισμού.
Υπάρχει, ωστόσο σε αυτόν τον ακραίο παραλογισμό κάτι ακόμα πιο ακραίο:
Η Τράπεζα Πειραιώς προωθεί την εξαγορά της Αγροτικής και του Ταμιευτηρίου με τα χρήματα που της χάρισαν οι κυβερνήσεις, δηλαδή ο ελληνικός λαός. Από το πακέτο των 28 δις. που πήραν οι τράπεζες, η Τράπεζα Πειραιώς από αυτά τα χρήματα πήρε 750 εκ. ευρώ και προσφέρει για την εξαγορά  700 εκ.!!!
ΔΗΛΑΔΗ της έδωσε το ελληνικό κράτος και οι κυβερνητικοί δούλοι χρήματα για την …κρίση και αγοράζει με αυτά τα χρήματα (λιγότερα από αυτά που πήρε)  τις πιο ισχυρές και κερδοφόρες  κρατικές, τραπεζικές επιχειρήσεις!!!
Αυτός είναι ο «σοσιαλισμός» του ΠΑΣΟΚ: «Όλη η εξουσία στους μαφιόζους του χρήματος και στους λήσταρχους της κερδοσκοπικής αναισχυντίας…
Τα ασπόνδυλα όντα

Και μπροστά σε αυτό το τερατώδες έγκλημα, στην αποκρουστική απάτη και στον θηριώδη παραλογισμό ο πολιτικός, δημοσιογραφικό και πνευματικός κόσμος κάθεται σε στάση προσοχής, εξωραΐζοντας το έγκλημα και τη βαρβαρότητα και το χειρότερο υμνολογώντας το:
α). Η κυβέρνηση είναι σφόδρα ενθουσιασμένη: Πώς να μην είναι; Αυτή προωθεί και αυτό το «συμβόλαιο θανάτου»
β). Η Ν.Δ. χειροκροτεί την «πρωτοβουλία»: Θετική «τάση», μας λέει, για την εξυγίανση, συγκέντρωση και ισχυροποίηση των τραπεζών…
γ). Τα ΜΜΕ θριαμβολογούν ασυγκράτητα για αυτή την εξέλιξη: Τα μίσθαρνα όργανα των «νταβάδων» οργιάζουν και υμνολογούν την κλοπή του ελληνικού λαού και την τραπεζική κατοχή της Ελλάδας..

Και τα ΜΜΕ, με προεξέχουσα την ΕΡΤ, τον βγάζουν από τις τηλεοπτικές τους πασαρέλες, πρώτον και καλύτερο, να στηρίξει κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία.

d). Η «Αριστερά»; Αυτή γνωρίζει πολύ καλά το δικό της ρόλο: κτυπά το γνωστό πληκτρολόγιο των ψελλισμάτων και των φλύαρων αντικαπιταλιστικών ήχων και αντί-κυβερνητικών ιαχών…
στ). Έχουμε, τέλος, και την «αριστερή αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ. Εδώ η υποκριτική, πολιτικάντηκη βλακεία έχει κτυπήσει κόκκινο: Σωρεία ανακοινώσεων κατά των κυβερνητικών μέτρων, αλλά ΠΡΑΞΗ ΜΗΔΕΝ.
ΕΔΩ έχουν σαρωθεί τα πάντα, τα «συμβόλαια θανάτου» εκτελούνται βάρβαρα και οι «αντιπολιτευόμενοι» του ΠΑΣΟΚ παραμένουν στις «επάλξεις» του κόμματος, κάνοντας κηρύγματα ηθικής στους πωρωμένους δολοφόνους
ΤΟΣΟ ΑΣΤΕΙΟΙ, αλλά και αηδιαστικοί είναι…
Και η νεοταξική κακουργία και βαρβαρότητα προχωρεί ακάθεκτη!!!
Στηρίζεται στους ποικίλους και πολύχρωμους δούλους που έχει θρέψει…