Τι αποκαλυπτουν οι συγγενεις των Θυματων και οι εκτελεστες.
Θα προτιμουσαμε να ειχε γινη σεβαστη η πραγματικη ληθη με σεβασμο για τα θυματα και μεταμελεια απο τους ενοχους. Ατυχώς ομως αυτο δεν συμβαινει. Και οχι μονο. Οι δολοφονοι και ιδεολογικοι επιγονοι αντι να μετανοησουν για τα εγκληματα τους, δεν αφηνουν ευκαιρια που να μην δηλώσουν, ποσο υπερηφανοι εξακολουθουν να ειναι. Διοργανωνουν. γιορτες και πανηγυρια οπου εκθειαζουν τα εργα τους αμετανοητοι και προκλητικοι.Καθε μερα ριχνουν λαδι στη φωτια. Ενω με τα ψευδη και την προπαγανδα τους απο τα μαρξιστοκρατουμενα Μεσα Ενημερωσεως βιωνουμε την αντεστραμμενη καταστασι. Οπου τα υπαρκτα θυματα εχουν παραδοθειστη ληθη, οι θυτες εχουν αγορευθει σε «ηρωικους μαχητες» και τομισητικο κομμα του εγκληματος και της προδοσιας, παρουσιαζεται ως το απαυγασμα της Δημοκρατιας. Ταυτοχρονα οι πολιτικοι των αστικων κομματων εν ονοματι της ψηφοθηριας και του «προοδευτισμου» συνοδοιπορουν. Ενταφιαζουν με Εθνικες τιμες του αρχισφαγεις του
Ελληνικου λαου, τους πρωτεργατες του παιδομαζωματος, τους φανατικους υποστηρικτες της διαιρεσεως της Ελλαδας αλα κορεα. Επισκεπτονται μονομερως τοπους εξοριας αριστερων κομμουνιστων, ενω ηθελημενα αγνοουν παντελως τις θυσιες των Ελληνων που προσεφεραν την ζωήν των , για να μπορουν οι σημερινοι ανεπαγγελτοι κληρονομικοι πολιτικοι μας, να εχουν μια θεσι στο Κοινοβουλιο.
Ετσι μολονοτι το εγκλημα ειναι εγκλημα και δεν θα επρεπε να αναφερεται απο σεβασμο στη μνημη των νεκρων και για να επελθη ληθη, αυτη η συμπεριφορα του μισους και του ψευδους προς τα θυματα, της περιφρονησεως και της πλαστογραφησεως της αληθειας, μας εξαναγκαζει να τα επαναφερουμε στην ιστορικη μνημη και να μνημονευουμε τα θυματα, μεχρις οτου η αληθινη συμφιλιωσι αν ποτε υπαρξει, να ειναι προιον
ειλικρινους μετανοιας και συγνωμης. Αποδοσεως της ευγνωμοσυνης και
του σεβασμου που αρμοζει σ'αυτους που πολεμησαν για να μπορουμε ολοι εμεις να ειμεθα σημερα ελευθεροι.
1. Ελενη Παπαδακη.
Στό πόνημα του Πολύβιου Μαρσάν « Ελενη Παπαδακη,» εξιστορείται, ένα απ' αυτά, η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη, την οποία ουσιαστικώς κατεδίκασε η Γενική Συνέλευση του αριστερού σωματείου των Ελλήνων ηθοποιών (ΣΕΗ) και εξετέλεσαν οι δήμιοι του ΚΚΕ / ΕΑΜ / ΕΛΑΣ. Βεβαίως αν η Ελένη Παπαδάκη ηταν κομμουνίστρια, θα είχαμε μνημείο με την προτομή της, δρόμο με το όνομά της και θα ήταν γραμμένη και στο βιβλίο ιστορίας της τρίτης λυκείου.Ενω σε καθε επετειο θα ειχαμε διαγωνισμο αρθρων εξιστορουντα τα του θανατου της.
«.. Στον χώρο των Διυλιστηρίων γενικός δερβέναγας ήταν ο καπετάν Ορέστης. Εκεί βρίσκονταν και οι φοβεροί δήμιοι Ιωάννης Κοκότσης, που ηταν ο φρούραχος της περιοχής, ο Πέτρος Τζογανάλης, ο Στέφανος Λιόλιος , ο Βλάσης Μακαρώνας μπακάλης από τους Ποδαράδες.Τα υποψήφια θύματα τα οδηγούσαν σ' ένα από τα οικήματα των Διυλιστηρίων, όπου κρατούντο πολλοί από τους συλληφθέντας. Τους αφαιρούσαν ό,τι πολύτιμο είχαν και ο Ορέστης έπαιρνε τα δαχτυλίδια τα κοσμήματα τα ρολόγια τα χρήματα τις λίρες που είχαν μερικοί μαζί τους. Μετά οδηγούσαν ένα ένα τα θύματα στο χώρο των εκτελέσεων, καμιά εκατοστή μέτρα από τα οικήματα της Ούλεν. ..'' Μου την φεραν με ενα ταξι '' διηγηθηκε ο Μακαρωνας, '' την ειχαν στριμωγμενη ανθρωποι της πολιτοφυλακης .'' Απο τις καταθεσεις των αλλων εκτελεστων , που εγινα μετα την συλληψη τους , φαινεται οτι το ιδιο βραδυ εκτος απο την Ελενη μετεφεραν για εκτελεση και εφτα χωροφυλακες...Γράφει ο Δημήτρης Μυράτ στο τελευταίο του βιβλίο.
' ..Σαν ήρθε ο καπετάν Ορέστης άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά του οι κρατούμενοι. Οπως μάθαμε στη δίκη (των εκτελεστών) όταν πέρασε η Ελένη, ο καπετάνιος της πήρε τα δαχτυλίδια και την ξαπόστειλε για ομηρία. Οταν πέρασαν καμμιά δεκαριά άλλοι την θυμήθηκε. Πως είπε αυτή πως την λένε? Παπαδάκη? Δεν είναι αυτή που καταδίκασαν στο σωματείο ηθοποιών? Κι' έδωσε την διαταγή του Θανάτου, Ο απόηχος της περίφημης δίκης… Το τέλος της άτυχης Ελένης ήταν φοβερό. Ο Μακαρώνας την παρέλαβε μπροστά στον Ορέστη, ο οποίος είχε διατάξει την εκτέλεση με τσεκούρι, όπως γινόταν με τα άλλα πολυάριθμα θύματα. Την διέταξαν να γδυθή ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος της. Ετρεμε από το κρύο και το φόβο και κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Εβγαλε την γούνα της την οποία παρέλαβε ο Ορέστης και όταν την διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπα ρούχα της αναλύθηκε σε δυνατές κραυγές απελπισίας και γόους.
Ορμησαν τότε αφιονισμένοι πάνω της και μεσα σ' ένα κατήφορο από προπηλακισμούς την έσυραν κοντά σε ένα ανοιγμένο λάκκο κι' εκεί την έγδυσαν με την βία. …»
Και ο επίλογος του δράματος.
Ελληνικου λαου, τους πρωτεργατες του παιδομαζωματος, τους φανατικους υποστηρικτες της διαιρεσεως της Ελλαδας αλα κορεα. Επισκεπτονται μονομερως τοπους εξοριας αριστερων κομμουνιστων, ενω ηθελημενα αγνοουν παντελως τις θυσιες των Ελληνων που προσεφεραν την ζωήν των , για να μπορουν οι σημερινοι ανεπαγγελτοι κληρονομικοι πολιτικοι μας, να εχουν μια θεσι στο Κοινοβουλιο.
Ετσι μολονοτι το εγκλημα ειναι εγκλημα και δεν θα επρεπε να αναφερεται απο σεβασμο στη μνημη των νεκρων και για να επελθη ληθη, αυτη η συμπεριφορα του μισους και του ψευδους προς τα θυματα, της περιφρονησεως και της πλαστογραφησεως της αληθειας, μας εξαναγκαζει να τα επαναφερουμε στην ιστορικη μνημη και να μνημονευουμε τα θυματα, μεχρις οτου η αληθινη συμφιλιωσι αν ποτε υπαρξει, να ειναι προιον
ειλικρινους μετανοιας και συγνωμης. Αποδοσεως της ευγνωμοσυνης και
του σεβασμου που αρμοζει σ'αυτους που πολεμησαν για να μπορουμε ολοι εμεις να ειμεθα σημερα ελευθεροι.
1. Ελενη Παπαδακη.
Στό πόνημα του Πολύβιου Μαρσάν « Ελενη Παπαδακη,» εξιστορείται, ένα απ' αυτά, η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη, την οποία ουσιαστικώς κατεδίκασε η Γενική Συνέλευση του αριστερού σωματείου των Ελλήνων ηθοποιών (ΣΕΗ) και εξετέλεσαν οι δήμιοι του ΚΚΕ / ΕΑΜ / ΕΛΑΣ. Βεβαίως αν η Ελένη Παπαδάκη ηταν κομμουνίστρια, θα είχαμε μνημείο με την προτομή της, δρόμο με το όνομά της και θα ήταν γραμμένη και στο βιβλίο ιστορίας της τρίτης λυκείου.Ενω σε καθε επετειο θα ειχαμε διαγωνισμο αρθρων εξιστορουντα τα του θανατου της.
«.. Στον χώρο των Διυλιστηρίων γενικός δερβέναγας ήταν ο καπετάν Ορέστης. Εκεί βρίσκονταν και οι φοβεροί δήμιοι Ιωάννης Κοκότσης, που ηταν ο φρούραχος της περιοχής, ο Πέτρος Τζογανάλης, ο Στέφανος Λιόλιος , ο Βλάσης Μακαρώνας μπακάλης από τους Ποδαράδες.Τα υποψήφια θύματα τα οδηγούσαν σ' ένα από τα οικήματα των Διυλιστηρίων, όπου κρατούντο πολλοί από τους συλληφθέντας. Τους αφαιρούσαν ό,τι πολύτιμο είχαν και ο Ορέστης έπαιρνε τα δαχτυλίδια τα κοσμήματα τα ρολόγια τα χρήματα τις λίρες που είχαν μερικοί μαζί τους. Μετά οδηγούσαν ένα ένα τα θύματα στο χώρο των εκτελέσεων, καμιά εκατοστή μέτρα από τα οικήματα της Ούλεν. ..'' Μου την φεραν με ενα ταξι '' διηγηθηκε ο Μακαρωνας, '' την ειχαν στριμωγμενη ανθρωποι της πολιτοφυλακης .'' Απο τις καταθεσεις των αλλων εκτελεστων , που εγινα μετα την συλληψη τους , φαινεται οτι το ιδιο βραδυ εκτος απο την Ελενη μετεφεραν για εκτελεση και εφτα χωροφυλακες...Γράφει ο Δημήτρης Μυράτ στο τελευταίο του βιβλίο.
' ..Σαν ήρθε ο καπετάν Ορέστης άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά του οι κρατούμενοι. Οπως μάθαμε στη δίκη (των εκτελεστών) όταν πέρασε η Ελένη, ο καπετάνιος της πήρε τα δαχτυλίδια και την ξαπόστειλε για ομηρία. Οταν πέρασαν καμμιά δεκαριά άλλοι την θυμήθηκε. Πως είπε αυτή πως την λένε? Παπαδάκη? Δεν είναι αυτή που καταδίκασαν στο σωματείο ηθοποιών? Κι' έδωσε την διαταγή του Θανάτου, Ο απόηχος της περίφημης δίκης… Το τέλος της άτυχης Ελένης ήταν φοβερό. Ο Μακαρώνας την παρέλαβε μπροστά στον Ορέστη, ο οποίος είχε διατάξει την εκτέλεση με τσεκούρι, όπως γινόταν με τα άλλα πολυάριθμα θύματα. Την διέταξαν να γδυθή ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος της. Ετρεμε από το κρύο και το φόβο και κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Εβγαλε την γούνα της την οποία παρέλαβε ο Ορέστης και όταν την διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπα ρούχα της αναλύθηκε σε δυνατές κραυγές απελπισίας και γόους.
Ορμησαν τότε αφιονισμένοι πάνω της και μεσα σ' ένα κατήφορο από προπηλακισμούς την έσυραν κοντά σε ένα ανοιγμένο λάκκο κι' εκεί την έγδυσαν με την βία. …»
Και ο επίλογος του δράματος.
«..Είχε περάσει πάνω από δυο μήνας από τότε που έγινε η απαγωγή της Ελένης από το σπίτι των Μυράτ την 21η Δεκεμβρίου 1944 , όταν στις 26 Ιανουαρίου του Ιανουαρίου 1945 ο προιστάμενος του Β' Νεκροταφείου στα πατήσια ειδοποίησε τον Σαμ Μπράντενμπουργκ, ότι κατά την εκταφή πτωμάτων που είχε αρχίσει στον περίβολο των Διυλιστηρίων της Ουλεν, κάτι τον ενδιέφερε. Ο Σαμ οδηγούμενος από τον Γελαδάκη , πιστοποίησε αυτή του τη ανακάλυψη: Σωστό ράκος αναγνώρισε την Ελένη Παπαδάκη που ήταν σε κοινό όρυγμα με τρις- τέσσερις άλλους. Σε μια κατηφόρα φυτεμένη με πεύκα ήταν ο λάκκος που βρέθηκε η Ελένη. Με μια κομπιναιζόν ανασηκωμένη γύρω από τον θώρακα, με τις ζαρτιέρες ζωσμένη στη μέση, η Ελένη αναγνωρίστηκε αμέσως. Μία σφαίρα στον αυχένα με διέξοδο στην αριστερή μετωπική χώρα είχε δώσει τέλος στο μαρτύριο της…Η βοηθός του καθηγητή Γεωργιάδη που έκανε την ιατροδικαστική εξέταση θυμόταν.. ' Εχω δή πολλά ως εκ του επαγγέλματος μου, αλλά τέτοια φρικτή κατάσταση δεν έχω ξαναδή..'…
Οι φοβεροί σφαγείς των Διυλιστηρίων της Ούλεν, οι φυσικοί αυτουργοί συνελήφθησαν δύο μήνες αργότερα τελείως συμπτωματικά. Μέσα σ' ένα τράμ ένας επιβάτης αναγνώρισε ότι το πουλόβερ που φορούσε ένας τροχιοδρομικός υπάλληλος ανήκε σ' ένα εκτελεσθέντα συγγενή του. Ετσι σιγά-σιγά συνελήφθη όλο το συνεργείο των δημίων. Η αναπαράσταση των εγκλημάτων έγινε στα τέλη Μαρτίου 1945 στον τόπο των εκτελέσεων και έφερε στο φώς τις φρικιαστικές λεπτομέρειες.»
2. «Η Απελευθερωσις της Ελλαδος και τα μετα ταυτην Γεγονοτα»
(Ειναι ενα απο τα ολιγα διασωθεντα πριν την πολτοποιησι επι υπουργιας του Ευαγγελου Αβερωφ στο υπουργειο Εθνικης Αμυνης το 1976 .)
«Μονον στην πρωτευουσα και τον Πειραια εσφαγιασθησαν 15.685 ατομα και συνεληφθησαν περι τους 9.800 ομηρους ανδρων και γυναικων πασης ταξεως και ηλικιας, οιτινες , παντες εν μεσω χειμωνι απηγοντο νυκτωρ εκ των οικιων των και πεζή , νηστεις και ρακενδυτοι δια μεσου των χιονων και των χαραδρων ωδηγουντο ως ομηροι. Οι εκ των συλλαμβανομενων προς εκτελεσιν ωδηγουντο εις διαφορα σημεια των Αθηνων εκ των προτερων καθορισμενα.Εις τον συνοικισμον Περιστερι οι κομμουνισται εξετελουν τα προσαγομενα θυματα με ομαδικον τυφεκισμον και εν συνεχεια ερριπτον αυτα εντος ορυγματων. Εις τα διυλιστηρια της Ουλεν , απεκεφαλιζαν τα θυματα των δια πελεκεως και τα ενεταφιαζον εις παρακειμενον αγρον.
Εις το πεδιον βολης της σχολης ευελπιδων εξετελουν ομαδικως δια μαχαιρας οργανα της ασφαλειας του κρατους, χωροφυλακες, αστυφυλακες καθως και ιδιωτας. Εις το φρεαρ του Αγιου Πετρου Καισαριανης μετα φρικωδη βασανιστηρια εφονευον τα θυματα των δια σφαιρας εξ επαφης εις τον αυχενα.Κατα παρομοιους τροπους εξετελουν τα θυματα των εις το κεντρον Ροσινιολ της περιοχης των Σεπολιων, εις τα λατομεια της Κυψελης και της Καισαριανης εις τα τουρκοβουνια την χωματερην , την Γουβαν, το Μπραχαμι το Δουργουτι, το ασυλον Κοκινιας.
Ο εκ των εκτελεστων κομμουνιστης Σταματιος Λιολιος ενωπιον του δικαστηριου περιεγραψε , ως κατωθι τον τροπο εκτελεσεως των θυματων του εις τα διυλιστηρια Ουλεν.
Εις το πεδιον βολης της σχολης ευελπιδων εξετελουν ομαδικως δια μαχαιρας οργανα της ασφαλειας του κρατους, χωροφυλακες, αστυφυλακες καθως και ιδιωτας. Εις το φρεαρ του Αγιου Πετρου Καισαριανης μετα φρικωδη βασανιστηρια εφονευον τα θυματα των δια σφαιρας εξ επαφης εις τον αυχενα.Κατα παρομοιους τροπους εξετελουν τα θυματα των εις το κεντρον Ροσινιολ της περιοχης των Σεπολιων, εις τα λατομεια της Κυψελης και της Καισαριανης εις τα τουρκοβουνια την χωματερην , την Γουβαν, το Μπραχαμι το Δουργουτι, το ασυλον Κοκινιας.
Ο εκ των εκτελεστων κομμουνιστης Σταματιος Λιολιος ενωπιον του δικαστηριου περιεγραψε , ως κατωθι τον τροπο εκτελεσεως των θυματων του εις τα διυλιστηρια Ουλεν.
'' Τους διεταζα πρωτα να γδυθουν και υστερα τους εβαζα να γοναΤισουν στο χωμα και να σκυψουν το κεφαλι πανω σε μεγαλε πετρες , που ειχα αραδιασει εξω απο τα διυλιστηρια.Τοτε επαιρνα το τσεκουρι και τους εδινα μια τσεκουρια πανω στο κεφαλι και αν δεν τους αποτελειωνα με την πρωτη τους εδινα και δευτερη και τριτη ωσπου να τα βροντηξουνν. Αλλα παληκαρια τους εδινα καμποσες μαχαιριες στην καρδια και κατοπιν ερονταν αλλουνου σειρά.Οταν κουραζομουνα επαιρνε αλλος την σειρα μου.''
Αλλοι δημιοι κομμουνισται ησαν , ο Τζογανακος, ο Μακαρονας, ο Μπουρδης, ο Μονεδας ( ο οποος εκλεινε τα στοματα των θυματων του δια των σπλαχνων των) και αλλοι δια τους οποιους το ΚΚΕ και ο διεθνης κομμουνισμος ωργανωσαν παγκοσμιο σταυροφοριαν δια την μη εκετελεσιν των μετα την καταδικην των.Οι λογοι εκτελεσεων ησαν απιστευτοι. Η συμμετοχη των θυματων εις εθνικας οργανωσεις, η υπηρεσια των εις τον Εθνικον στρατον η συγγενεια με στρατιωτικους ή των σωματων ασφαλειας , η συμπαθεια και η περιλθαψις Βρεταννων..ησαν ικαναι να οδηγησωσιν εις εκτελεσιν...3. Εκθεσις της επιτροπης του Βρεταννου Εργατικου Ηγετου Γουολτερ Σιτριν
38. Απο πολλας πηγας ηκουσαμε τρομακτικας ιστοριας δια τα φρικαλεοτητας τας οποιας διεπραξε ενα τμημα του ΕΛΑΣ, υπο τα ομματα της ΟΠΛΑ.Οιαδηποτε και αν ειναι η αληθεια ειναι αξιωματικα πιστευτον απο το συνολο του πληθυσμου των Αθηνων , οτι η ΟΠΛΑ ειναι μια τρομοκρατικη οργανωσις υπο της οποιας πολλοι πολιται, χωρις να εχουν αναμιχθη εις τας μαχας εδολοφονηθησαν. Αποδειξεις μας εδοθησαν απο τας χηρας , αι οποιαι μας κατεκλυζαν καθημερινως των οποιων ειχον φονευσει τους συζυγους των, χωρις καν να απολογιθωσι. Απο αυτην την αποδειξιν , θα ητο λαθος να βεβαιωθωμεν οτι ολαι αι εκτελεσεις ηκολουθησαν το ξεσπασμα του εμφυλιου πολεμου..Διοτι πολλες εκτελέσεις ελαβον χωραν συστηματικως πολυ ενωριτερον .Επεσκεφθημεν επισης το Περιστερι , προαστειον των Αθηνων , οπου εις το εδαφος το οποιον περιεβαλεν το νεκροταφειον , ειδομεν πτωματα εκθαμμενα απο τα ορυγματα. Περιπου 350 ησαν εκτεθειμενα δι αναγνωρισιν και υπηρχον ακομη πολλα ορυγματα τα οποια δεν ειχον ανοιχθη.
39. Ηρωτησαμεν διαφορους συγγενεις , οι οποιοι ησαν εκει και δεν υπηρχε λογος να αμφιβαλωμε, οτι ολα ησαν θυματα οργανωμενης δολοφονιας.Ειχαν εκτελεσθει εις κλειστον χωρον και δεν υπηρχον δειγματα , οτι ειχε προηγηθη μαχη. Διοτι πολλα απο αυτα τα θυματα ειχον τας χειρας των δμενας με ηλεκτρικα καλωδια εις την πλατην των αλλων ησαν διαρρηγμενα τα κρανια δι αιχμηρου οργανου κλπ.
Εβεβαιωθημεν ,οτι εις την περιοχην αυτην ουτε Ελληνικα ουτε Βρεταννικα στρατευματα ουτε τμηματα της Εθνοφυλακης , ευρισκοντο, οταν εγιναν αι ομαδικαι εκτελεσεις Αυτα τα πτωματα ανεκαλυφθησαν ολιγας ημερας προ της αφιξεως μας και κατα βεβαιωσιν των Ελληνων και Βρεταννων ιατρων, οι οποιοι προεβησαν εις νεκροψιας , οι θανατοι των θυματων ειχον προελθει προ μηνος.
Μεχρι της 31ης Ιανουαριου 1945 μονον εις ελαχιστας περιοχας των Αθηνων τας οποιας επεσκεφθημεν ειχον εκταφη 1050 πτωματα ανδρων και γυναικων.Εις αυτα δεν συμπεριλαμβανονται περι τα 800 αλλα πτωματα , τα οποια ειχον φονευθει κατα τας μαχας και των οποιων τα πτωματα , μετεφερθησαν εις το νεκροταφειον .Τα περισσοτερα απο τα πτωματα , τα οποια ειδομεν ησαν γυμνα χωρις υποδηματα...
42 Ειχομεν δυο ευκαιριας κατα την διαρκειαν της επισκεψεως μας να συναντηθωμεν με ομηρους , μολς απελευθερωθεντας απο τον ΕΛΑΣ. Μετην πρωτην ομαδα συνηντηθημεν εις τα Αθηνας. Η καταστασις αυτων των ανθρωπων ητο αξιοθρηνητος .Κανεις απο αυτους δεν ειχεν υποδηματα και ησαν πολυ ελαφρα ενδεδυμενοι ή εφερον παλαια ρακη ενδυματων.Ολοι διηγουντο φρικτας ιστοριας κακομεταχειρισεως της οποιας ετυχον απο τους φρουρους του ΕΛΑΣ...
Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις θυσιασθέντων μαρτύρων που έστω και έτσι, όπως σ' αυτές που μας περιγράφουν οι συγγενείς των, με τις τραγικές τους αναμνήσεις, είχαν την «τύχη» οι συγγενείς των να τα ξεθάξουν, να τα αναγνωρίσουν παρουσία του κτηνώδους δημίου, που τις περισσότερες φορές, φοράει τα ρούχα του θύματος, και εν συνεχεία να τα να νεκρολογήσουν και να τα ξαναθάψουν με αιώνια αναπάντητα ερωτηματικά και ακοίμητες ενοχές γιατί δεν μπόρεσαν να τα σώσουν ή να απαλύνουν το μαρτύριο τους.
Οι περισσότεροι όμως, ούτε αυτή την «τύχη» της ταφής και τού θρήνου της κηδείας είχαν. Διότι οι νεκροί των δεν ευρέθησαν και τα οστά των αγαπημένων τους λευκάνθησαν στις πηγάδες, στους ασβεστόλακκους και στις απρόσιτες χαράδρες, που θα παραμείνουν άγνωστες
Ας ειναι και αυτη η αναφορα ενα μνημοσυνο τιμης αγαπης σεβασμου και μνημης της θυσιας των.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου