Θαμμένοι κάτω από το παρελθόν;

Tου Kevin Featherstone*
Καθώς αναμένουμε με ανυπομονησία την έλευση της άνοιξης και οι Αθηναίοι εγκαταλείπουν σιγά σιγά την πόλη, σε αναζήτηση πιο καθαρού και φρέσκου αέρα, πολλοί θα στραφούν προς την Πάρνηθα και το κτήμα Τατοΐου. Πράγματι, τα ηλιόλουστα Σαββατοκύριακα συναντά κανείς χιλιάδες κατοίκους της πρωτεύουσας να απολαμβάνουν το μαγευτικό τοπίο του κτήματος: οικογένειες να κάνουν πικνίκ, περιπατητές να περιπλανιούνται ανάμεσα στα δέντρα και τα αγριολούλουδα και δρομείς να προσπαθούν να βελτιώσουν μέχρι δυσανεξίας τη φυσική τους κατάσταση. Το κτήμα στο Τατόι μοιάζει με θαυμάσιο φυσικό μυστικό, στο βόρειο μπαλκόνι της μητρόπολης. Κατά την είσοδο και έξοδό σου από εκεί, είναι σαν να περνάς από τα πεζά ανθρώπινα πεπραγμένα στη μαγεία της Φύσης και αντίστροφα. Λίγες πρωτεύουσες του κόσμου έχουν την τύχη να φιλοξενούν έναν τέτοιο θησαυρό.
Καθώς όμως πλησιάζει κανείς στην καρδιά του κτήματος, καταλαβαίνει πολλά πράγματα για τη δυσκολία της Ελλάδας να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της. Και αυτό διότι στο κέντρο του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας βρίσκεται φυσικά το πάλαι ποτέ βασιλικό παλάτι. Εκεί, βρίσκουμε ενσαρκωμένο, ένα θέμα-ταμπού, το οποίο ακόμη ταλανίζει την ελληνική κοινωνία: πώς δηλαδή να αντιμετωπίσει το μοναρχικό της παρελθόν. Ο ξένος επισκέπτης μένει κατάπληκτος με τη θέα του παραμυθένιου στολιδιού μέσα στη Φύση, που βρίσκεται εγκαταλελειμμένο στην παρακμή και τη φθορά του χρόνου. Μοιάζει με σκηνικό από έργο του Τσέχωφ, όπου το παρελθόν αποκλείεται στο υποσυνείδητο, αλλά ακόμη στοιχειώνει το μυαλό.
Πέρυσι, ο γερμανικός Τύπος έκανε λάθος. Αντί η Ελλάδα να πουλήσει ένα - δυο νησιά, κατά προτίμηση, για το Σίτι του Λονδίνου και τη Γουόλ Στριτ, στο μέγεθος της Κρήτης (πόσο λίγο ξέρουν οι πονηροί επενδυτές τι θα τους περίμενε), ή να μετατρέψει την Ακρόπολη σε «θεματικό πάρκο» τύπου Ντίσνεϊλαντ, οι ελληνικές Αρχές θα πρέπει να σκεφτούν την προοπτική παραχώρησης του παλατιού του Τατοΐου και του γύρω χώρου προς εκμετάλλευση. Η παραχώρηση θα γίνει με την προϋπόθεση βέβαια ότι το παλάτι θα ανακαινιστεί και θα παραμείνει προσβάσιμο και επισκέψιμο από ευρύ κοινό.
Ορισμένοι, βέβαια, προσπαθούν να εκτρέψουν τον διάλογο. Γι’ αυτό, καλύτερα να είμαι σαφής: δεν λέω ότι το παλάτι θα πρέπει να δοθεί στην τρόικα για να στήσει εκεί τα γραφεία της, έστω και αν οι εκπρόσωποί της αρέσκονται στις αυτοκρατορικές τιμές. Εξάλλου, αν εγκατασταθεί σε τέτοιο περιβάλλον ο Πολ Τόμσεν, τότε είναι σίγουρο ότι θα ενισχυθεί το πνεύμα αλαζονείας, το οποίο τον έσπρωξε στο πολιτικό ατόπημα της εμπλοκής στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας. Ας αποφύγουμε λοιπόν τις δυσάρεστες εικόνες της νυχτερινής απόδρασης από τη χώρα με ελικόπτερα, για τους επίδοξους βασιλείς.
Αλλωστε, η Ελλάδα έχει τους δικούς της βασιλείς να αντιμετωπίσει. Ακούγεται κλισέ, αλλά είναι μεγάλη αλήθεια ότι ένα έθνος μπορεί να προχωρήσει πιο γρήγορα προς τα εμπρός, μόνο όταν έχει συμφιλιωθεί με το παρελθόν του. Στην Ελλάδα πλέον κερδίζει έδαφος μια πιο ισορροπημένη προσέγγιση στη μελέτη του Εμφυλίου, ενώ δεν υφίστανται πια οι κοινωνικοί αποκλεισμοί που σημάδεψαν τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Και βέβαια, όντας ανέκαθεν αντιμοναρχικός -πολύ πριν ο πρίγκιπας Κάρολος κάνει μόδα τη συγκεκριμένη στάση στη Μεγάλη Βρετανία- δεν υποστηρίζω ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εξιδανικεύσει τους πρώην μονάρχες της.
Από την άλλη πλευρά, όμως, τόσα σημαντικά γεγονότα της ελληνικής Ιστορίας εκτυλίχθηκαν στο Τατόι. Το 1916, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Βενιζέλου, κάηκε μέρος του κτήματος από «αγανακτισμένους πολίτες». Το 1923, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το μεγαλύτερο τμήμα του κτήματος δημεύθηκε. Στο παλάτι είναι θαμμένοι οι βασιλείς και οι βασίλισσες της Ελλάδας: ο Γεώργιος Α΄ και η βασίλισσα Ολγα, μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας, η αγαπημένη τους Αλεξάνδρα, το όνομα της οποίας έχει δοθεί στη γνωστή αθηναϊκή λεωφόρο, ο Κωνσταντίνος Α΄ και η βασίλισσα Σοφία (άλλη μία λεωφόρος!), αδελφή του Γερμανού Κάιζερ, ο βασιλιάς Παύλος και η αμφιλεγόμενη σύζυγός του, Φρειδερίκη. Αμφότεροι οι Κωνσταντίνοι από εκεί δραπέτευσαν για την εξορία.
Το μέρος ξεχειλίζει Ιστορία. Δεν προξενεί έτσι εντύπωση το γεγονός ότι το 2007 προτάθηκε να μετατραπεί σε μουσείο. Μήπως έφτασε λοιπόν η ώρα να νιώσει η Ελλάδα αρκετά ασφαλής, ώστε να αντιμετωπίσει το παρελθόν της; Ενα μουσείο που θα εξιστορούσε επιτόπου τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο Τατόι, θα βοηθούσε σε αυτήν την προσπάθεια. Οι Ελληνες θα μάθαιναν πολλά για τη σύγχρονη Ιστορία τους. Εξάλλου, στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν σήμερα ζητήματα ταυτότητας: το ερώτημα δηλαδή τού ποιοι είμαστε. Στην απάντηση αυτού του ερωτήματος δεν βοηθάει βέβαια η απόπειρα εξαφάνισης του παρελθόντος κάτω από τα χορτάρια και τα χώματα, τη βροχή και τη σκόνη. Είναι ώρα, λοιπόν, να ξεπεραστεί το ταμπού. Δεν αξίζει τα θαύματα της Φύσης να ρημάζουν λόγω της αδυναμίας των ανθρώπων.
* Ο κ. Kevin Featherstone είναι καθηγητής στην Εδρα «Ελευθέριος Βενιζέλος» του London School of Economics, όπου επίσης διευθύνει το Ελληνικό Παρατηρητήριο.

Nominees for the 83rd Academy Awards

View by Category    View by Picture

Actor in a Leading Role

• Javier Bardem in “Biutiful”
• Jeff Bridges in “True Grit”
• Jesse Eisenberg in “The Social Network”
• Colin Firth in “The King's Speech”
• James Franco in “127 Hours”

Actor in a Supporting Role

• Christian Bale in “The Fighter”
• John Hawkes in “Winter's Bone”
• Jeremy Renner in “The Town”
• Mark Ruffalo in “The Kids Are All Right”
• Geoffrey Rush in “The King's Speech”

Actress in a Leading Role

• Annette Bening in “The Kids Are All Right”
• Nicole Kidman in “Rabbit Hole”
• Jennifer Lawrence in “Winter's Bone”
• Natalie Portman in “Black Swan”
• Michelle Williams in “Blue Valentine”

Actress in a Supporting Role

• Amy Adams in “The Fighter”
• Helena Bonham Carter in “The King's Speech”
• Melissa Leo in “The Fighter”
• Hailee Steinfeld in “True Grit”
• Jacki Weaver in “Animal Kingdom”

Animated Feature Film

• “How to Train Your Dragon” Chris Sanders and Dean DeBlois
• “The Illusionist” Sylvain Chomet
• “Toy Story 3” Lee Unkrich

Art Direction

• “Alice in Wonderland”
  Production Design: Robert Stromberg; Set Decoration: Karen O'Hara
• “Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1”
  Production Design: Stuart Craig; Set Decoration: Stephenie McMillan
• “Inception”
  Production Design: Guy Hendrix Dyas; Set Decoration: Larry Dias and Doug Mowat
• “The King's Speech”
  Production Design: Eve Stewart; Set Decoration: Judy Farr
• “True Grit”
  Production Design: Jess Gonchor; Set Decoration: Nancy Haigh
  

Cinematography

• “Black Swan” Matthew Libatique
• “Inception” Wally Pfister
• “The King's Speech” Danny Cohen
• “The Social Network” Jeff Cronenweth
• “True Grit” Roger Deakins

Costume Design

• “Alice in Wonderland” Colleen Atwood
• “I Am Love” Antonella Cannarozzi
• “The King's Speech” Jenny Beavan
• “The Tempest” Sandy Powell
• “True Grit” Mary Zophres

Directing

• “Black Swan” Darren Aronofsky
• “The Fighter” David O. Russell
• “The King's Speech” Tom Hooper
• “The Social Network” David Fincher
• “True Grit” Joel Coen and Ethan Coen

Documentary (Feature)

• “Exit through the Gift Shop” Banksy and Jaimie D'Cruz
• “Gasland” Josh Fox and Trish Adlesic
• “Inside Job” Charles Ferguson and Audrey Marrs
• “Restrepo” Tim Hetherington and Sebastian Junger
• “Waste Land” Lucy Walker and Angus Aynsley

Documentary (Short Subject)

• “Killing in the Name” Jed Rothstein
• “Poster Girl” Sara Nesson and Mitchell W. Block
• “Strangers No More” Karen Goodman and Kirk Simon
• “Sun Come Up” Jennifer Redfearn and Tim Metzger
• “The Warriors of Qiugang” Ruby Yang and Thomas Lennon

Film Editing

• “Black Swan” Andrew Weisblum
• “The Fighter” Pamela Martin
• “The King's Speech” Tariq Anwar
• “127 Hours” Jon Harris
• “The Social Network” Angus Wall and Kirk Baxter

Foreign Language Film

• “Biutiful” Mexico
• “Dogtooth” Greece
• “In a Better World” Denmark
• “Incendies” Canada
• “Outside the Law (Hors-la-loi)” Algeria

Makeup

• “Barney's Version” Adrien Morot
• “The Way Back” Edouard F. Henriques, Gregory Funk and Yolanda Toussieng
• “The Wolfman” Rick Baker and Dave Elsey

Music (Original Score)

• “How to Train Your Dragon” John Powell
• “Inception” Hans Zimmer
• “The King's Speech” Alexandre Desplat
• “127 Hours” A.R. Rahman
• “The Social Network” Trent Reznor and Atticus Ross

Music (Original Song)

• “Coming Home” from “Country Strong” Music and Lyric by Tom Douglas, Troy Verges and Hillary Lindsey
• “I See the Light” from “Tangled” Music by Alan Menken Lyric by Glenn Slater
• “If I Rise” from “127 Hours” Music by A.R. Rahman Lyric by Dido and Rollo Armstrong
• “We Belong Together” from “Toy Story 3" Music and Lyric by Randy Newman

Best Picture

• “Black Swan” Mike Medavoy, Brian Oliver and Scott Franklin, Producers
• “The Fighter” David Hoberman, Todd Lieberman and Mark Wahlberg, Producers
• “Inception” Emma Thomas and Christopher Nolan, Producers
• “The Kids Are All Right” Gary Gilbert, Jeffrey Levy-Hinte and Celine Rattray, Producers
• “The King's Speech” Iain Canning, Emile Sherman and Gareth Unwin, Producers
• “127 Hours” Christian Colson, Danny Boyle and John Smithson, Producers
• “The Social Network” Scott Rudin, Dana Brunetti, Michael De Luca and Ceán Chaffin, Producers
• “Toy Story 3” Darla K. Anderson, Producer
• “True Grit” Scott Rudin, Ethan Coen and Joel Coen, Producers
• “Winter's Bone" Anne Rosellini and Alix Madigan-Yorkin, Producers

Short Film (Animated)

• “Day & Night” Teddy Newton
• “The Gruffalo” Jakob Schuh and Max Lang
• “Let's Pollute” Geefwee Boedoe
• “The Lost Thing” Shaun Tan and Andrew Ruhemann
• “Madagascar, carnet de voyage (Madagascar, a Journey Diary)” Bastien Dubois

Short Film (Live Action)

• “The Confession” Tanel Toom
• “The Crush” Michael Creagh
• “God of Love” Luke Matheny
• “Na Wewe” Ivan Goldschmidt
• “Wish 143” Ian Barnes and Samantha Waite

Sound Editing

• “Inception” Richard King
• “Toy Story 3” Tom Myers and Michael Silvers
• “Tron: Legacy” Gwendolyn Yates Whittle and Addison Teague
• “True Grit” Skip Lievsay and Craig Berkey
• “Unstoppable” Mark P. Stoeckinger

Sound Mixing

• “Inception” Lora Hirschberg, Gary A. Rizzo and Ed Novick
• “The King's Speech” Paul Hamblin, Martin Jensen and John Midgley
• “Salt” Jeffrey J. Haboush, Greg P. Russell, Scott Millan and William Sarokin
• “The Social Network” Ren Klyce, David Parker, Michael Semanick and Mark Weingarten
• “True Grit” Skip Lievsay, Craig Berkey, Greg Orloff and Peter F. Kurland

Visual Effects

• “Alice in Wonderland” Ken Ralston, David Schaub, Carey Villegas and Sean Phillips
• “Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1” Tim Burke, John Richardson, Christian Manz and Nicolas Aithadi
• “Hereafter” Michael Owens, Bryan Grill, Stephan Trojansky and Joe Farrell
• “Inception” Paul Franklin, Chris Corbould, Andrew Lockley and Peter Bebb
• “Iron Man 2” Janek Sirrs, Ben Snow, Ged Wright and Daniel Sudick

Writing (Adapted Screenplay)

• “127 Hours” Screenplay by Danny Boyle & Simon Beaufoy
• “The Social Network” Screenplay by Aaron Sorkin
• “Toy Story 3” Screenplay by Michael Arndt; Story by John Lasseter, Andrew Stanton and Lee Unkrich
• “True Grit” Written for the screen by Joel Coen & Ethan Coen
• “Winter's Bone” Adapted for the screen by Debra Granik & Anne Rosellini

Writing (Original Screenplay)

• “Another Year” Written by Mike Leigh
• “The Fighter” Screenplay by Scott Silver and Paul Tamasy & Eric Johnson;
  Story by Keith Dorrington & Paul Tamasy & Eric Johnson
• “Inception” Written by Christopher Nolan
• “The Kids Are All Right” Written by Lisa Cholodenko & Stuart Blumberg
• “The King's Speech” Screenplay by David Seidler

---

Multinational Corporate Interests in Libya

«Σενάριο, όχι μονόδρομος η επιστροφή στη δραχμή»

 

Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:

Αίσθηση προκαλεί έκθεση οικονομολόγων που πρόσκεινται στο Ινστιτούτο Ifo, η οποία προβάλλεται σε γερμανικές εφημερίδες ως προτροπή για αποχώρηση της Ελλάδας από την ΟΝΕ. Οι ίδιοι λένε ότι η ανάλυσή τους παρερμηνεύθηκε.

 

«Δεν απαιτούμε την απομάκρυνση της Ελλάδας από την ΟΝΕ», διευκρινίζει ο Γιαν Έγκμπερτ Στουρμ, καθηγητής μακροοικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και μέλος του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων, το οποίο πρόσκειται στο γνωστό Ινστιτούτο Οικονομικών μελετών του Μονάχου Ifo.

«Αυτό που λέμε στην πραγματικότητα  είναι ότι υπάρχουν διαφορετικές δυνατότητες για να επιλυθεί το πρόβλημα, μία από αυτές είναι και η έξοδος από το ευρώ. Λέμε ξεκάθαρα ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και είναι δύσκολο να επιλέξει κανείς μία από αυτές. Αυτό που είναι σημαντικό για την Ελλάδα είναι να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της. Συνήθως αυτό γίνεται είτε με εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή δραστική μείωση μισθών και εισοδημάτων, είτε με εξωγενή υποτίμηση, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση με την επιστροφή στη δραχμή».

Νέα δάνεια μετά το 2013;

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:  Η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί νέα δάνεια μετά το 2013, εκτιμούν οι οικονομολόγοι του ΙΦΟ.   Η αλήθεια είναι πάντως ότι, και αν ακόμα η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι προτεινόμενο ή πιθανό σενάριο, ο καθηγητής Στουρμ είναι απαισιόδοξος για την ελληνική οικονομία.

«Η σημερινή λύση προφανώς θα έχει αποτέλεσμα μέχρι το 2013, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γίνει μετά. Σύμφωνα με τα οικονομικά μοντέλα που έχουμε στη διάθεσή μας, είναι πιθανό να χρειαστεί πρόσθετη οικονομική βοήθεια μετά το 2013. Βλέπουμε ότι τα σημερινά μέτρα δεν αρκούν για να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση. Χωρίς ανάπτυξη η χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση με τις δικές της δυνάμεις. Εκτός αν ελπίζουμε σε θαύμα, δηλαδή να απογειωθεί η διεθνής οικονομία και να επωφεληθεί από αυτό και η Ελλάδα. Σήμερα όμως έχουμε τον χρόνο και πρέπει να σκεφτούμε τί θα γίνει αν δεν γίνει αυτό το θαύμα».

Τα θετικά μηνύματα για την ανάπτυξη έρχονται κυρίως από την Ασία και όχι από την Ευρώπη. Σύμφωνα με ένα ρεαλιστικά αισιόδοξο σενάριο η ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας κυμαίνεται φέτος γύρω στο +1,5% και αυτό δεν αρκεί για να βγει η Ελλάδα από την ύφεση, επισημαίνει ο καθηγητής Στουρμ.

Τι θα γινόταν όμως στην υποθετική περίπτωση που η Ελλάδα όντως αποχωρούσε από το ευρώ; Δεν θα έπρεπε να φοβούνται τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης αλυσιδωτές αντιδράσεις στη δική τους οικονομία;

«Πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ελληνικό πρόβλημα ως μεμονωμένη περίπτωση. Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι κίνδυνοι αφορούν κυρίως τον τραπεζικό τομέα. Και βέβαια οι τράπεζες στην Ισπανία ή στην Πορτογαλία δεν είναι εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα, αυτό συμβαίνει κυρίως στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες».

Γιατί αποχώρηση και όχι επιμήκυνση;

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:  Οι εμπειρογνώμονες που συνέταξαν την έκθεση πρόσκεινται στο γνωστό ινστιτούτο οικονομικών μελετών ΙΦΟ του Μονάχου.   Μπορεί όμως μία αποχώρηση της Ελλάδας να λύσει το πρόβλημα του χρέους ή μήπως στην πραγματικότητα θα γινόταν ακριβώς το αντίθετο – δηλαδή να διογκωθεί το χρέος γιατί πρέπει να πληρωθεί σε ευρώ που θα αντιστοιχεί σε περισσότερες υποτιμημένες δραχμές;

«Σωστά. Για τους Έλληνες τα χρέη δεν θα εξαλείφονταν, το αντίθετο θα συνέβαινε, γιατί τα χρέη έχουν συμφωνηθεί σε ευρώ. Όμως σε αυτήν την περίπτωση η οικονομία θα γινόταν συνολικά πιο ανταγωνιστική σε όρους τιμών σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής είναι μία πολιτική λύση, η οποία δεν λύνει τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, υποστηρίζει ο εμπειρογνώμων του Ινστιτούτου Ifo. Βλέπει όμως θετικά μία άλλη λύση: τον μηχανισμό στήριξης με βάση τις προτάσεις του Γερμανού Κλάους Ρέγκλινγκ:

«Δεν αποκλείεται να τεθεί και θέμα αναδιάρθρωσης. Στην έκθεσή μας αφιερώνουμε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στον μηχανισμό στήριξης. Δεν είναι ακριβώς η ίδια πρόταση με εκείνη του Κλάους Ρέγκλινγκ, η δική μας παραλλαγή ευνοεί και το κούρεμα των ομολόγων, που σημαίνει ότι μέρος των χρεών δεν θα αποπληρωθούν, αλλά όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο λεπτομερούς διακανονισμού».

Επανίδρυσι της Χωροφυλακής και των ΤΕΑ (Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας ) διά την φύλαξι και αστυνόμευσι της υπαίθρου Tωρα!!!

Γραφει ο Ιδομενέας Α.Σαρρής

Οι σειρήνες εις την Οδύσσεια ήσαν όντα με γλυκειά φωνή πού ασκούσαν ακαταμάχητη έλξι ...σε όποιον έσπευδε πλησίον και τον αιχμαλώτιζαν μέχρις θανάτου. Κατά την δεκαετίαν του 1960 στην ΒΔ πλευρά του Ατλαντικού γεννήθηκε μία Σειρήνα (Στρατήγημα) δια να διατηρήσει την παντοδυναμία του δολαρίου της Συνθήκης του BRETTON WOODS (1944). Την εβάπτισαν Παγκοσμιοποίησι και Νέα Τάξι Πραγμάτων (GLOBALIZATION AND NEW ORDER ).
  Η Σειρήνα αυτή, με την δύναμι του πληθωριστικού δολαρίου, διείσδυε παντού, και τραγουδούσε την αδελφοποίησι των λαών, την ελεύθερη διακίνησι κεφαλαίων χωρίς σύνορα, και εθνικές αγκυλώσεις, διά τον ελεύθερον ανταγωνισμόν, προς το συμφέρον όλων.
Εις την ανατολική πλευρά του Ατλαντικού μια πρώην ‘Ενωσι Άνθρακος και Χάλυβος μεταλλάχθηκε σε δίδυμη αδελφή τηςπαγκοσμιοποίησεως, υπό την μορφήν οικονομικής ενώσεως, διά την πολτοποίησιν των Κρατών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, υπό την ονομασίαν EUROPEAN UNION (Eυρωποίησις). Το τραγούδι και αυτής της Σειρήνας μιλούσε δι΄αδελφοποίησι των Λαών, σε ένα Κράτος, μία αγορά 300 εκατομμυρίων κατοίκων, με ενιαίο νόμισμα, νομισματική σταθερότητα, οικονομική ανάπτυξι, απασχόλησι και ασφάλεια. Μία ουτοπία χωρίς όρια.
Πρακτικώς, είναι αδύνατον, 27 χώρες με διαφορετική οικονομία, γλώσσα, θρησκεία ήθη και έθιμα να γίνουν ένα, και να διοικηθούν άνευ δημοκρατικού Συντάγματος και Στρατού. Είναι αδύνατον αυτό το μόρφωμα να πραγματοποιήσει ενιαίο βηματισμό και ανάπτυξι, φορώντας όλοι το ίδιο μέγεθος παπουτσιών, σε όρους επιτοκίων, πληθωρισμού, ελλειμμάτων και χρέους.
Το ελληνικό euro, επιτόκια, πληθωρισμός, ελλείμματα, χρέος, μισθοί, ανάπτυξις, ουδεμίαν σχέσι έχουν με τα αντίστοιχα της Γερμανίας ή άλλων εταίρων. Καμία Χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, πλην του Λουξεμβούργου, τηρεί το 3% του ελλείμματος του Συμφώνου Σταθερότητος. Εάν σε αυτό προσθέσουμε την μη απορρόφησι των ελληνικών προϊόντων, τον άκρατο δανεισμό, λόγω ελλείψεως του Εθνικού Νομίσματος, και των εξοπλισμών εκ της μη φυλάξεως, των Ελληνο-ευρωπαϊκών Συνόρων, αποδεικνύεται
του λόγου το αληθές .

Τις Σειρήνες υπεστήριζε, μία ορχήστρα που διέθετε όλα τα
όργανα διαβρώσεως των χρηματοπιστωτικών θεσμών και ελέγχων, δια την κάλυψι και αναπαραγωγή της διαφθοράς , όπως Χρηματιστήρια, Κεντρικές Τράπεζες, Πολιτικοί, Ασφαλιστές, Τραπεζίτες Επενδύσεων (Golden Boys), πλαστικό χρήμα, και ότι καλύτερο διέθετε η εικονική οικονομία. Επίσης στεγαστικά δάνεια μειωμένης αξιοπιστίας (Sub prime lοans), κερδοσκοπικά κεφάλαια (Hedge Funds),και τα CDS (Credit Default Swaps). Τα συμβόλαια παραγώγων υποθηκικών πιστώσεων, έφθασαν τα 60 τρις δολάρια το 2008.
Όσοι επλησίαζαν τις σειρήνες, άκουγαν τα ουρλιαχτά των θυμάτων, εκατομμυρίων ανέργων που έχαναν τις δουλειές τους, βορά των ολιγοπωλίων που είχαν καταλάβει όλο το εύρος της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. 15 εκατ. άνεργοι υπολογίζονται το 2010 στις ΗΠΑ, 4 εκατ. στην Γερμανία στις αρχές του 2009, 400.000 προστίθενται μηνιαίως στην Ευρωπαϊκή Ένωσι, μαζί με τα εκατομμύρια Λαθρομεταναστών εξ Ανατολών, οι οποίοι αλλοιώνουν την Εθνολογική δομή των Κρατών της Ευρώπης, πιέζοντας υπούλως τα ημερομίσθια προς το επίπεδο της Κίνας, των 3,5 euro το δεκάωρον.
Στο γόνιμο αυτό έδαφος το 2008 οι Σειρήνες, έκαναν ταμείο, τα χρήματα της παγκοσμίου αποταμιέυσεως, που έκαναν φτερά προς άγνωστη κατεύθυνσι. Τα Media το ονόμασαν παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίσι. Οι Παγκόσμιοι Ηγέτες, αντιμετώπισαν το φαινόμενο προσωρινά, τυπώνοντας καινούργιο χρήμα από τον φρέσκο αέρα της Washington, London, Brussels και Tokyo. Τα Golden Boys επανήλθαν θριαμβευτικά στις θέσεις τους δια να υπηρετήσουν τον επόμενο στόχο που θα είναι η εξάλειψις του Αμερικανικού χρέους των 13 τρίς δολαρίων.
Εις το πανδαιμόνιο αυτό η θεά Κίρκη ήτο απούσα. Στο Πλοίο Ευρωελλάς οι Κυβερνήτες δεν ήσαν Οδυσσείς, δεμένοι στον Ιστό, δια να αποφύγουν τις παγίδες των Σειρήνων. Αντιθέτως, το οδήγησαν προς αυτές, κάτω από ένα πέπλο διαφθοράς, εκφυλισμού και ατιμωρησίας.  
Η Ελλάς από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης, διά πρώτη φορά εις την ιστορίαν της, ευρίσκεται υπό πτώχευσι, χωρίς να έχει προηγηθεί πόλεμος ή άλλη εθνική συμφορά. Υπάρχει ένα χρέος 750 δισ. euro ( 310 δισ. Δημόσιο,
250 δις. Ιδιωτικό, 190 δισ. Ασφαλιστικό), έλλειψις παραγωγής, 500.000 Άνεργοι, 950.000 Δημόσιοι Υπάλληλοι, και άνω των 2.000.000 Λαθρομεταναστών, που αυξάνονται καθημερινώς με αριθμητική πρόοδο, σε μία γειτονία, που όλοι οι περίοικοι έχουν
εδαφικές διεκδικήσεις. Η άμεση αλλαγή πορείας είναι μονόδρομος και επιτάσσει :
1.- Αποκατάστασι της πραγματικής Δημοκρατίας και των Πυλώνων αυτής που είναι το ήθος η απολογία και η δίκη.
2.- Επαναφορά της πειθαρχίας και της αξιοκρατίας εις τας Ενόπλους Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας.
3.- Επανίδρυσι της Χωροφυλακής και των ΤΕΑ (Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας ) διά την φύλαξι και αστυνόμευσι της υπαίθρου.
4.- Σταδιακή απέλασι των Λαθρομεταναστών.
5.- Στήριξι των Ελλήνων Πολυτέκνων και επίλυσι του
Δημογραφικού Προβλήματος.
6.- Άμεση απομάκρυνσι, των Πολιτικών Κομμάτων από τα Σχολεία,
και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
7.- Επαναδιαπραγμάτευσι του χρέους, μείωσι των δημοσίων
δαπανών και της γραφειοκρατίας. Δημιουργία κλίματος
ασφάλειας εις την οικονομία, μετά σταθερού φορολογικού
πλαισίου και φοροαπαλλαγών, δια την προσέλκυσι επενδυτών
και την λειτουργία της εξαγωγικής μας μηχανής.
8.- Ορθολογική αξιοποίησι της δημόσιας ακίνητης περιουσίας δια την δημιουργία εσόδων.
9.- Εσωτερικός Δανεισμός, και παρουσίασι πλεονασματικού
Προϋπολογισμού, δια την σταθεροποίησι των αγορών.
10.- Επαναφορά του Εθνικού Νομίσματος και τα συνοδεύοντα αυτό εργαλεία ασκήσεως δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής.
Είναι γνωστό ότι από τον 7ον αιώνα πχ, η εκχώρησι του Εθνικού
Νομίσματος μίας χώρας συνεπάγεται τήν υποτέλεια και την
πτώχευσιν αυτής.
11.-Αναδιοργάνωσι των τομέων Ναυτιλίας, Τουρισμού, Βιομηχανίας,Ενέργειας, Αλιείας, Κτηνοτροφίας, Γεωργίας, Αρχαιο- Ελληνικού Πολιτισμού, και όλων εκείνων των τομέων της εθνικής οικονομίας που διαθέτουμε συγκριτικό πλεονέκτημα. Πρέπει άμεσα να αυξηθεί η παραγωγή, προκειμένου να εξασφαλισθεί η διατροφή του Πληθυσμού, και να διασωθούν οι παραγωγικές
θέσεις εργασίας.


Η Ελλάδα πρέπει να σπάσει τα δεσμά των Σειρήνων της Ευρωποιήσεως και Παγκοσμιοποιήσεως. Πρέπει να ανακτήσει ξανά την ελευθερία της, δια να σταματήσει άμεσα, ο διεθνής διασυρμός της. Τούτο περνάει υποχρεωτικά από την Νέα Δραχμή. Χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει πιθανότητα, άσκησεως Εθνικής Πολιτικής, και ανατάξεως της οικονομίας, άλλως, αναμένει η υποτέλεια, η εξαθλίωσις και ο αφανισμός. Τούτο αποτελεί ύβρι, που θα προκαλέσει την Νέμεσι.
Η Πόλις εάλω. Η ελευθερία απαιτεί αρετή και ανδρεία.
Η υπεράσπισις του Έθνούς, είναι ένα χρέος, πού επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Μας πηραν οι Τουρκοι τους Μεσογειακους Αγωνες

Στην τουρκική πόλη Μερσίνη θα διεξαχθούν τελικά οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013. Η Μερσίνη είχε χάσει το 2007 στην … τελευταία φάση του διαγωνισμού από τον Βόλο, αλλά ξαναμπήκε ως υποψήφια, μετά την απόφαση της οργανωτικής επιτροπής να αφαιρέσει τους αγώνες από τη θεσσαλική πόλη. Οι άλλες δύο διεκδικήτριες ήταν η Τρίπολη, πρωτεύουσα της Λιβύης και η ισπανική Ταραγόνα.

Αντιδράσεις στη Θεσσαλία για την «αφαίρεση» των Μεσογειακών Αγώνων

Σειρά αντιδράσεων είχε προκάλεσε, σε Βόλο και Λάρισα, η απόφαση της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων, να «αφαιρέσει» από τις δύο θεσσαλικές πόλεις τη διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων του 2013.

Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Κώστας Αγοραστός, μίλησε για ιστορικές ευθύνες απέναντι στην Θεσσαλία που φέρουν η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, για την τροπή που πήραν τα πράγματα.«Με τους χειρισμούς τους, αν όχι με τις μεθοδεύσεις τους, ώστε να αφαιρεθούν οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 από την Λάρισα και τον Βόλο, στερούν από τον τόπο μας ένα ισχυρό ‘εργαλείο’ οικονομικής ανάπτυξης», τονίζει ο αιρετός περιφερειάρχης Θεσσαλίας.

Ο δήμαρχος Βόλου, Πάνος Σκοτινιώτης, στις δηλώσεις του έκανε αναφορά για σοβαρές πολιτικές ευθύνες, για την αναβλητικότητα που επιδείχθηκε και τον χρόνο που αδικαιολόγητα χάθηκε από την ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων και τις κυβερνητικές υπαναχωρήσεις από συμβατικές δεσμεύσεις, που οδήγησαν στην αρνητική απόφαση της ΔΕΜΑ.

Ο Δήμος Λαρισαίων, σε σκληρή ανακοίνωσή του ειχε τονίσει -μεταξύ άλλων- ότι η κυβέρνηση κορόιδεψε τους εκπροσώπους της πόλης και αναφέρθηκε στον «σκαιό» τρόπο με τον οποίο οι διορισμένοι – εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί της κυβέρνησης χειρίστηκαν το θέμα. Είναι προφανές, ειχε αναφέρθει στην ανακοίνωση, ότι το ναυάγιο διοργάνωσης των Μεσογειακών Αγώνων και ο επακόλουθος διασυρμός της χώρας βαραίνει την κυβέρνηση και ιδιαίτερα το Υπουργείο Οικονομικών, η ηγεσία του οποίου, μαζί με την ηγεσία του Υπ. Πολιτισμού είχαν διαβεβαιώσει, ψευδώς όπως αποδείχθηκε, την ΔΕΜΑ για την υποβολή εναλλακτικής πρότασης σχετικά με την φιλοξενία των αθλητών.

Σε ανάλογο μήκος κύματος, ηταν και οι δηλώσεις εκπροσώπων παραγωγικών φορέων, όπως του προέδρου του ΤΕΕ Κ.Δ. Θεσσαλίας, Ντίνου Διαμάντου, ο οποίος ειχε χαρακτηρίσει «τραγική» την εξέλιξη, αλλά και κυβερνητικών βουλευτών, όπως των Έκτορα Νασιώκα και Κώστα Καρτάλη που δήλωσαν αντίστοιχα, ότι το γεγονός είναι αρνητικό και πλήττει το κύρος της χώρας, και ότι πρόκειται για μία δυσάρεστη εξέλιξη, καθώς η Θεσσαλία χάνει μία σημαντική αναπτυξιακή ευκαιρία. Στις, δε, δηλώσεις των Θεσσαλών βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης γίνεται λόγος για «επιπολαιότητα» και «παλινωδίες» της κυβέρνησης.

Οι αντιδράσεις αναμένεται να συνεχιστούν και την ερχόμενη εβδομάδα, με συνεδριάσεις φορέων των δύο πόλεων και συγκλήσεις των δημοτικών και του περιφερειακού συμβουλίου.-

Μαχες στο κεντρο της Αθηνας

Μαζική και δυναμική ήταν η απάντηση που έδωσαν σήμερα δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στην πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. Συγκλίνουσες εκτιμήσεις κάνουν λόγο ακόμα και για περισσότερους από 100.000 κόσμο !!!
(Δείτε πως το δίνει το Reuters: Greek police clashed with protesters on Wednesday as around 100,000 workers, pensioners and students marched to parliament in protest at austerity policies aimed at helping Greece cope with a huge debt crisis)
Δάσκαλοι, καθηγητές, εργαζόμενοι σε δημόσιες υπηρεσίες, ασφαλιστικά ταμεία, πολεοδομίες, τελωνεία, ΔΕΗ, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ, ΠΝΟ, τραπεζικοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι , νέοι άνθρωποι κατέβηκαν στο κέντρο της Αθήνα για να διαδηλώσουν κατά των μέτρων και εναντίον της Κυβέρνησης του Μνημονίου.

Εντυπωσίασε η συμμετοχή απλών ανθρώπων της δουλειάς πολλοί από τους οποίους ήταν φανερό ότι κατέβαιναν στο δρόμο για πρώτη φορά, αλλά και η μαχητικότητα. «Συνηθισμένοι άνθρωποι» εξαπέλυαν φραστικές επιθέσεις εναντίον των ΜΑΤ και δεν έφευγαν παρά τα χημικά – έκαναν κύκλους στους γύρω δρόμους και επέστρεφαν στην … σκηνή του πολέμου – (ακόμα κλαίω)
Η πορεία διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ ξεκίνησε λίγο μετά τις 11 από την Ομόνοια, ενώ λίγο πριν τη 1 το μεσημέρι ξεκίνησε και η πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ από το Πεδίον του Άρεως.
Όπως αναφέρει η ΓΣΕΕ η γενική απεργία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και σε πολλούς εργασιακούς χώρους η συμμετοχή στην απεργία ήταν καθολική και έφτασε το 100%.
«Δεν θα πεθάνουμε » φώναζε ο κόσμος. «Δεν πληρώνουμε», «όχι θυσίες για την πλουτοκρατία»

Τα  επεισόδια  ξέσπασαν (ως συνήθως) κοντά στο υπουργείο Οικονομικών, όταν τα ΜΑΤ επιτέθηκαν με χημικά και στη συνέχεια διέσπασαν την πορεία δεκάδων χιλιάδων κόσμου. Αντιεξουσιαστές απάντησαν με μολότωφ. Αναφέρεται ότι  η Αστυνομία κινητοποίησε πάνω από 5.000 άνδρες, φέρνοντας ενισχύσει και από γειτονικές πόλεις.
Για μια ακόμα φορά ο κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, με εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων, οδοφράγματα, οδομαχίες και καταστροφές.
Διαδηλωτές ξήλωναν πλάκες από τα πεζοδρόμια και τις πετούσαν στα ΜΑΤ, βάζοντας επίσης φωτιά στους κάδους απορριμμάτων.  Οι δυνάμεις των ΜΑΤ έκαναν  εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και ρίψη χειροβομβίδων κρότου-λάμψης.

Ένας διαδηλωτής επιχείρησε να κάψει σημαία της ΕΕ έξω από το κτίριο της Βουλής, ωστόσο παρεμποδίστηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Μάχες σώμα με σώμα και πετροπόλεμος στα Προπύλαια
Κατά πληροφορίες δεκάδες συλλήψεις και  προσαγωγές. Δύο μοτοσικλέτες της ΕΛ.ΑΣ. παραδόθηκαν στις φλόγες.
Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι ένας αστυνομικός τραυματίσθηκε ελαφρά από μολότωφ.. Τα επεισόδια συνεχίσθηκαν στα Προπύλαια και τα Εξάρχεια.
Μετά το τέλος της πορείας κόσμος επέστρεφε στο Σύνταγμα, παρά τα συνεχιζόμενα επεισόδια, όπου και παρέμεινε, μέχρι αργά το απόγευμα.

Λιβύη: Η σημαία της Βασιλειας του βασιλιά Ίντρις, η πρώτη από την ανεξαρτησία της Λιβύης, σύμβολο του αγώνα κατά του M. Καντάφι

1. Η σημαία της λιβυκής Βασιλειας του βασιλέα Ίντρις, που αναπέτασσε σήμερα στην πρεσβεία της χώρας στη Στοκχόλμη είναι η πρώτη σημαία της χώρας που χρησιμοποιήθηκε στο διάστημα που μεσολάβησε από την ανεξαρτησία της χώρας και την επανάσταση του Μουάμαρ Καντάφι (1951-69).
2.     Μαύρου χρώματος, με μία ημισέληνο, ένα άστρο και δύο σειρήτια (κόκκινο και πράσινο), η σημαία της μοναρχίας χρησιμοποιήθηκε από τους αντικανταφικούς διαδηλωτές και επιβάλλεται ως σύμβολο της εξέγερσης που σαρώνει απ’ άκρου εις άκρον τη χώρα.
3.     Η σημαία, που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τη διάρκεια της μοναρχίας του Ίντρις Α' ήταν εμπνευσμένη από αυτήν της Κυρηναϊκής (ανατολικά), της οποίας ο Ίντρις ήταν πρώτα εμίρης και υιοθετήθηκε ως σύμβολο ολόκληρης της χώρας την ημέρα της ανεξαρτησίας της, στις 24 Δεκεμβρίου 1951.
4.     Η σημαία της Κυρηναϊκής, της οποίας κύρια πόλη είναι η Βεγγάζη, με τη σειρά της ήλκε έμπνευση από τη σημαία της οθωμανικής αυτοκρατορίας, της οποίας τμήμα αποτελούσε από το 1551 έως το 1913, προτού παραχωρηθεί στην Ιταλία, η οποία συνένωσε τη χώρα το 1924.
5.     Το κόκκινο σειρήτι αντιπροσωπεύει το Φεζάν (νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας στην έρημο, με κύρια πόλη τη Σέμπχα) και το πράσινο την Τριπολίτιδα (βορειοανατολικό τμήμα, όπου ανήκει η πρωτεύουσα Τρίπολη), της οποίας ο Ίντρις υπήρξε επίσης εμίρης.
6.     Λίγο αφότου κατέλαβε την εξουσία ο Καντάφι, την 1η Σεπτεμβρίου 1969 υιοθέτησε μία σημαία η οποία εκμεταλλευόταν τρία από τα τέσσερα κύρια παναραβικά χρώματα (κόκκινο, λευκό, μαύρο, με εξαίρεση το κόκκινο).
7.     Από το 1972 έως το 1977 προστέθηκε στο κέντρο της σημαίας ένα «χρυσό γεράκι», κατά τα πρότυπα της Αιγύπτου και της Συρίας, με την επιγραφή «Αραβική Δημοκρατία της Λιβύης».
8.     Σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της επίσκεψης του πρώην προέδρου της Αιγύπτου Ανουάρ ελ Σαντάτ στην Ιερουσαλήμ, και για να σηματοδοτήσει τη διακοπή των σχέσεων με τη χώρα αυτή, το 1977 υιοθέτησε μία τελείως πράσινη σημαία, το μοναδικό μονόχρωμο εθνικό σύμβολο στον κόσμο, που συμβολίζει ταυτόχρονα το Ισλάμ και την «πράσινη επανάσταση» που φιλοδοξούσε να φέρει εις πέρας ο λίβυος ηγέτης.

H greek aristera!!!!!

Πριν  μέρες ξένη δύναμη 250 ανδρών κατέλαβε ελληνικό έδαφος στο κέντρο της Αθήνας. Αν Τούρκοι “ακτιβιστές” (π.χ. Μαβί Μαρμαρά) αποβιβάζονταν σε μία ελληνική βραχονησίδα θα ήταν άραγε διαφορετικό; Εγώ πιστεύω ότι το γεγονός της κατάληψης από βορειοαφρικανούς ακτιβιστές κτηρίου στο κέντρο της Αθήνας ίσως έχει ακόμη βαρύτερο συμβολισμό.
Από την άλλη, σε γελοίο reality show από τις αρχές εξελίχθηκε η κατάληψη. Παρακαλούσαν τους καταληψίες βορειοαφρικανούς εκβιαστές και τους προστάτες τους να πεισθούν να πάνε σε άλλο νοικιασμένο κτήριο να συνεχίσουν την “απεργία πείνας”(!). Μέχρι και ο ανησυχών ιδιοκτήτης, είπαν, θα πάει να τους παρακαλέσει να σεβαστούν την περιουσία του (!). Η υπουργός στέλνει ραβασάκια σε “μεταναστευτικές οργανώσεις”(;) και απολογείται(!). Και όλα αυτά για να χαϊδέψουν τα αυτιά της αριστεράς, των γαλουχημένων με αριστερή πλύση εγκεφάλου, και των υστερικών αριστεριστών που έχουν την μολότωφ παρά πόδας.
Ενδιαφέρον έχει ο σουρεαλισμός των διαφόρων επιχειρημάτων, τόσο της κατεστημένης, όσο και της υστερικής αριστεράς (πολλές φορές σε αλληλοεπικάλυψη):
“Να μην καταργηθεί το “άσυλο” των Αφρικανών γιατί υπάρχει ασυλία των βουλευτών.” Σα να λέμε, αφού υπάρχει ένα κακό, ας υπάρχουν και χίλια άλλα. Αν έχεις συνάχι, ας πάθεις και πνευμονία. Αν έχεις πνευμονία, τι σε πειράζει η φυματίωση;
“Όλα αυτά μεθοδεύθηκαν από την κυβέρνηση για να καταργήσει το άσυλο και να στρέψει την προσοχή και την οργή του κόσμου μακριά από την οικονομική αθλιότητα της χώρας.” Με αυτή την λογική, αν αποβιβαστούν Τούρκοι πεζοναύτες σε ελληνική βραχονησίδα, δεν πρέπει να τους δώσουμε υπερβολική σημασία διότι αυτό θα εκτρέψει την προσοχή του λαού από την λαομίσητη τρόικα. Τόσο μάλιστα έχει διαπεράσει την ελληνική κοινωνία η κουκουέδικη λογική, που αυτή την άποψη την ασπάζονται ακόμη και αντικομμουνιστές! Δεν θεωρώ αυτή την play mobile κυβέρνηση ικανή για τέτοια μεθόδευση. Είναι όμως ικανότατη στην εκ των υστέρων επικοινωνιακή εκτροπή του γεγονότος από την πραγματική του διάσταση σε μια φανταστική σαπουνόπερα. Πιστεύω πως είναι μεθόδευση των αριστερίστικων συμμοριών που λυμαίνονται την χώρα και έχουν προσβάσεις σε πολιτικά κέντρα και στο κυβερνών κόμμα. Και είναι πάνω απ’ όλα μια ακόμη απόδειξη της περιορισμένης κυριαρχίας του ελληνικού κράτους στην ελληνική επικράτεια.
“H καταστολή είναι το μόνο επιχείρημα της “δεξιάς” και ανήκει στο γονιδίωμα της”. Αυτοί που επικαλούνται αυτό το επιχείρημα φροντίζουν να κάνουν και τους ανάλογους συνειρμούς με τις μετεμφυλιακές καταστάσεις και τις διώξεις των κομμουνιστών. Δηλαδή, μέμφονται την “δεξιά” διότι δεν τους άφησε να καταλάβουν την εξουσία και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε σφαγείο και απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Και γι αυτό το “αμάρτημα” η “δεξιά” και κάθε μη συμπαθών τους κομμουνιστές θα πρέπει να έχει αιώνιο σύμπλεγμα ενοχής και να αφήνεται στα βίτσια του κάθε αριστεριστή.
Στην μεταπολίτευση η greek aristera έχει δύο μεγάλα παρακλάδια τα οποία τρέφονται από τον ίδιο κορμό νοσηρής ιδεολογίας: την Αριστερά του Βολέματος (που έχει ουσιαστικά και την εξουσία μεταπολιτευτικά) και την Υστερική Αριστερά (την τσογλανοειδή κακοήθη απόφυση της προτέρας). Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση.

Professor Moriarty

Το «κούρεμα» πλησιάζει: ποιοι χάνουν και πόσα!

Η αναδιάρθρωση του χρέους προβάλει ως όλο και πιθανότερη κατάληξη του «ελληνικού δράματος» και ο Γ. Παπανδρέου παίζει σήμερα στο Βερολίνο το τελευταίο χαρτί της κυβέρνησης, για μια ευνοϊκή ρύθμιση τον Μάρτιο, αλλά με ελάχιστες ελπίδες επιτυχίας. Το «Β» παρουσιάζει σήμερα αναλυτικά τις εκτιμήσεις για τις απώλειες κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών από μια αναδιάρθρωση χρέους με «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων κατά 30%.

Τα μηνύματα που φθάνουν στην Αθήνα από τη γερμανική πλευρά είναι απογοητευτικά, καθώς το Βερολίνο όχι μόνο δεν φαίνεται έτοιμο να εγκρίνει τον Μάρτιο το ευνοϊκό για την Ελλάδα σενάριο «ήπιας» αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι θέτει σε αμφισβήτηση ακόμη και την άμεση έγκριση της επιμήκυνσης του δανείου των 110 δις. ευρώ, παρότι έχει συμφωνηθεί επί της αρχής στο Eurogroup!

Η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ, που προσπαθεί να συνέλθει από την ιστορικών διαστάσεων αποτυχία των Χριστιανοδημοκρατών στις τοπικές εκλογές του Αμβούργου (το ποσοστό του κόμματος έπεσε στο 20%!), έχει σκληρύνει τη στάση της σε επικίνδυνο βαθμό, καθώς υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες, ότι ακόμη και η έγκριση της επιμήκυνσης θα συνδεθεί στις προσεχείς Συνόδους Κορυφής με το συνολικό «πακέτο» για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, δηλαδή με το αν θα ενδώσουν οι εταίροι της ευρωζώνης στις γερμανικές προτάσεις για το δρακόντειο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που προτείνεται από το Βερολίνο.

Κυβερνητικά στελέχη ερμηνεύουν αυτή τη στάση ως πολιτικό ελιγμό της Μέρκελ, ώστε να μην περάσει από το Κοινοβούλιο την επιμήκυνση του ελληνικού δανείου πριν από τις κρίσιμες εκλογές στην Βάδη-Βυρτεμβέργη, στα τέλη Μαρτίου. Πιθανόν, σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, η Μέρκελ να θέλει να δει πρώτα την έγκριση του «αιματηρού», νέου προγράμματος λιτότητας μέχρι το 2014 από τη Βουλή, τον Μάιο, για να αποδεσμεύσει την επιμήκυνση, χωρίς κίνδυνο δυσάρεστων πολιτικών εκπλήξεων από την Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση, ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκεται σήμερα στη δυσάρεστη θέση να διαπραγματεύεται στη συνάντησή του με την κ. Μέρκελ όχι κάποια από τις «προωθημένες» λύσεις συνολικής αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος (δάνειο από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης για επαναγορά ομολόγων από την Αθήνα), αλλά το γερμανικό «ναι» στην ήδη συμφωνημένη επιμήκυνση!

Την ίδια στιγμή, τα μηνύματα από την Γερμανία είναι πιο «γκρίζα» από κάθε άλλη φορά για την Ελλάδα, με τον υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Βέρνερ Χόγιερ να δηλώνει ευθέως πριν από λίγες ημέρες, ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους παραμένει ως επιλογή για την ελληνική κυβέρνηση και τον Αντρέας Σμιτς, πρόεδρο της Ένωσης των ιδιωτικών γερμανικών τραπεζών, που έχουν σχεδόν μηδενική έκθεση στα ελληνικά ομόλογα, να εμφανίζει ως αναπόφευκτη την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, τοποθετώντας τη χρονικά το 2013.

Μια μέρα πριν συναντηθεί με τον κ. Παπανδρέου η Άνγκελα Μέρκελ στη δημόσια συζήτηση παρενέβη και η πανίσχυρη Bundesbank, που διατηρεί τεράστια πολιτική επιρροή στην Γερμανία. Όπως μετέδωσε χθες το Reuters, η Buba τάσσεται κατά της ενίσχυσης της χρηματοδότησης και της διεύρυνσης του ρόλου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF), ώστε να έχει τη δυνατότητα αγοράς κρατικών ομολόγων, ή χορήγησης δανείων σε κυβερνήσεις για την επαναγορά τους. Επιπλέον, λέει «όχι» στην έκδοση ευρωομολόγων και «ναι» στο «κούρεμα» ιδιωτών πιστωτών!

«Το αποτέλεσμα (σ.σ.: τέτοιων μέτρων ενίσχυσης των ασθενών οικονομιών) θα ήταν να περιοριστεί περαιτέρω η ευθύνη των ιδιωτών πιστωτών και των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών και να επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι στις χρηματοδότριες χώρες με πρόσθετους,  πιθανότατα σημαντικούς κινδύνους», τονίζει η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας στην τελευταία μηνιαία έκθεσή της.

Καθώς το «κούρεμα» πιστωτών φαίνεται ότι κάθε ημέρα που περνά γίνεται όλο και πιο πιθανό, έχει ιδιαίτερη σημασία να καταγραφούν οι απώλειες των μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών σε αυτή την περίπτωση. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Piraeus Securities, όλες οι ελληνικές τράπεζες, μετά τις ενισχύσεις της κεφαλαιακής τους βάσης το τελευταίο διάστημα και όσες έπονται άμεσα (π.χ.: πώληση μετοχών της Finansbank από την Εθνική) «αντέχουν» σε ένα «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων κατά 30%.

Μόνη εξαίρεση αποτελεί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λόγω της πολύ μεγάλης συμμετοχής των κρατικών ομολόγων στο ενεργητικό του, η οποία υπερβαίνει το 30%. Για το Τ.Τ., οι αναλυτές της χρηματιστηριακής εκτιμούν, ότι θα χάσει 1,073 δις. ευρώ από το «κούρεμα» και θα χρειασθεί μια αύξηση κεφαλαίου τουλάχιστον 1 δις. ευρώ για να συνεχίσει τη λειτουργία του κανονικά.

Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις στις υπόλοιπες τράπεζες, η Εθνική θα καταγράψει απώλειες κεφαλαίων ύψους 2,49 δις. ευρώ σε περίπτωση «κουρέματος», η Alpha θα χάσει 1,098 δις. ευρώ, η Eurobank 1,5 δις. ευρώ, η Τρ. Πειραιώς 1,584 δις. ευρώ, η Τράπεζα Κύπρου 630 εκατ. ευρώ και η Αγροτική 1,178 δις. ευρώ, τα οποία καλύπτονται με την προγραμματισμένη αύξηση των κεφαλαίων της το προσεχές διάστημα.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι απώλειες των ελληνικών τραπεζών από το «κούρεμα» είναι ελεγχόμενες χάρη στο δάνειο των 110 δις. ευρώ, που «εξαφανίζει» μεγάλο μέρος της επίπτωσης. Μεγάλο μέρος των ομολόγων που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες λήγουν μέσα στην τριετία εκταμίευσης του δανείου και θα αποπληρωθούν με τις δόσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση, γι’ αυτό και δεν υπολογίζονται από τους αναλυτές στο συνολικό «κούρεμα». Η μόνη περίπτωση να χάσουν οι τράπεζες τα κεφάλαιά τους από ομόλογα που λήγουν μέσα στη διάρκεια του διεθνούς δανείου θα ήταν να κηρύξει η χώρα μονομερώς στάση πληρωμών, που θα συνεπαγόταν το «πάγωμα» των εκταμιεύσεων του δανείου, κάτι που θεωρείται πολιτικά αδιανόητο για την κυβέρνηση.

Ο Καντάφι έφυγε για τη Βενεζουέλα?

Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Γουίλιαμ Χαγκ μιλώντας σήμερα σε δημοσιογράφους δήλωσε ότι υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι εγκατέλειψε τη χώρα και βρίσκεται εν πτήσει για τη Βενεζουέλα.Ο Γουίλιαμ Χαγκ από τις Βρυξέλλες, όπου βρίσκεται είπε σε δημοσιογράφους: «Με ρωτήσατε νωρίτερα εάν ο συνταγματάρχης Καντάφι βρίσκεται στη Βενεζουέλα». » Δεν έχω πληροφορίες ότι είναι εκεί, αλλά έχω δει ορισμένες πληροφορίες που δείχνουν ότι βρίσκεται καθ’ οδόν για την περιοχή».
Ωστόσο, ανώτατος αξιωματούχος της κυβέρνησης του Ούγκο Τσάβες έσπευσε να αρνηθεί ότι ο Μ.Καντάφι οδεύει προς την Βενεζουέλα.
Ο Λίβυος ηγέτης έχει δεχθεί έντονες πιέσεις μετά την αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων σε πολλές περιοχές της χώρας, ανάμεσά τους και στην πρωτεύουσα Τρίπολη.

Νωρίτερα σήμερα, η Διεθνής Ομοσπονδία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (FIDH) ανακοίνωσε  ότι πόλεις της Λιβύης, ανάμεσά τους η Βεγγάζη, βρίσκονται υπό τον έλεγχο των αντικυβερνητικών διαδηλωτών μετά τις αυτομολήσεις που σημειώθηκαν στους κόλπους του στρατού.
Η Ομοσπονδία ανεβάζει τον αριθμό των νεκρών από την αρχή της εξέγερσης στη Λιβύη σε 300 με 400.
«Πολλές πόλεις έπεσαν, κυρίως στην ανατολική χώρα. Στρατιωτικοί πήραν το μέρος» των εξεγερμένων κατά του λίβυου ηγέτη Μουάμαρ Καντάφι, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η πρόεδρος του FIDH Ζουαχάιρ Μπελχάσεν, αναφερόμενη κυρίως στη Βεγγάζη, προπύργιο των αντικαθεστωτικών.

Χάος και αίμα στη Λιβύη.Αγωνία για τους Έλληνες.

Μεγάλη ανησυχία για τα σοβαρά έκτροπα στη Λιβύη προκαλούν πανικό στις ευρωπαϊκές πόλεις ποιυ σπεύδουν να προστατέψουν τους πολίτες τους.

Αντιθέτως στην Αθήνα επικρατεί μάλλον αμηχανία,με το ΥΠΕΞ να συσκέπτεται αλλά να θεωρεί δύκσολη αποστολή τον επαναπατρισμό των περίπου 150 Ελλήνων. Η δυσκολία εντοπίζεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες είναι διάσπαρτοι σ΄ όλη τη Λιβύη και το δύσκολο κομμάτι της αποστολής είναι η συγκέντρωσή τους σ΄ ενα αεροδρόμιο,όπου C-130 θα μπορούσε να τους παραλάβει.

Η Αυστρία ανακοίνωσε σήμερα την αποστολή στην Τρίπολη της Λιβύης στρατιωτικού αεροσκάφους της που βρίσκεται στη Μάλτα για την απομάκρυνση αυστριακών και ευρωπαίων πολιτών από τη χώρα αυτή λόγω της βίας που τη συγκλονίζει.



"Το αεροσκάφος θα αναχωρήσει από τη Βαλέτα για την Τρίπολη το απόγευμα και ελπίζουμε ότι θα επιστρέψει στη Βαλέτα εντός της ημέρας όπου και θα παραμείνει σταθμευμένο για την περίπτωση που κριθούν απαραίτητες κι άλλες αποστολές", δήλωσε εκπρόσωπος του αυστριακού υπουργείου Εξωτερικών.

Την αποστολή στρατιωτικού αεροσκάφους C-130, το οποίο θα προσγειωθεί τις προσεχείς ώρες στην Τρίπολη για να επαναπατρίσει πορτογάλους πολίτες και πολίτες άλλων χωρών της ΕΕ ανακοίνωσε σήμερα και η κυβέρνηση της Πορτογαλίας.



"Λόγω των δυσκολιών που υπάρχουν για τον επαναπατρισμό των ανθρώπων με εμπορικές πτήσεις, η κυβέρνηση διέθεσε ένα C-130, το οποίο θα βρίσκεται στην Τρίπολη εντός τριών ή τεσσάρων ωρών", δήλωσε στο πορτογαλικό πρακτορείο ειδήσεων Lusa αξιωματούχος της κυβέρνησης.

Παράλληλα η Ισπανία εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία με την οποία συστήνει στους πολίτες της να αποφεύγουν οποιοδήποτε μη αναγκαίο ταξίδι στη Λιβύη, λόγω των βίαιων επεισοδίων στη χώρα αυτή από την οποία έχουν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστον 233 άνθρωποι από τις 15 Φεβρουαρίου, όπως έχει ανακοινώσει το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων HRW.

"Λόγω των διαδηλώσεων και των ταραχών στη χώρα, συστήνεται να αποφεύγεται οποιοδήποτε ταξίδι δεν είναι αναγκαίο", αναφέρει το ισπανικό υπουργείο Εξωτερικών στην ιστοσελίδα του, ζητώντας επίσης από τους Ισπανούς που ζουν στη Λιβύη να δείχνουν αυξημένη προσοχή.

Την ίδια στιγμή η Βουλγαρία ζήτησε σήμερα από τους πολίτες της που βρίσκονται στη Λιβύη να εγκαταλείψουν τη χώρα και η Σόφια εξέφρασε το φόβο ότι οι λιβυκές αρχές θα επιβάλουν περιορισμό στα ταξίδια.

"Είναι πιθανό ότι οι λιβυκές αρχές θα επιβάλουν περιορισμούς στα ταξίδια, επομένως συμβουλεύουμε όλους τους ανθρώπους που μπορούν να εγκαταλείψουν τη χώρα με πολιτικές πτήσεις προς την Ευρώπη", αναφέρει το βουλγαρικό υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του, στην οποία προσθέτει ότι περίπου 1.500 Βούλγαροι εργάζονται και διαμένουν στη Λιβύη.



Ωστόσο ο υπουργός Ευρωπαϊκών υποθέσεων της Γαλλίας Λοράν Βοκιέ έκρινε σήμερα ότι "προς το παρόν δεν υπάρχουν άμεσες απειλές" που να απαιτούν τον επαναπατρισμό των 750 Γάλλων που ζουν στη Λιβύη.



"Πραγματική μας μέριμνα είναι να εγγυηθούμε την ασφάλεια των Γάλλων στη Λιβύη", δήλωσε ο Βοκιέ, σημειώνοντας ωστόσο ότι "προς το παρόν δεν υπάρχει άμεση απειλή".

Περίπου 30 Γάλλοι που ζουν στη Βεγγάζη "κύρια εστία της έντασης, οι οποίοι εργάζονται στο νοσοκομείο" μεταφέρθηκαν στην Τρίπολη με πτήση που ναυλώθηκε ειδικά γι'αυτούς, προσέθεσε ο ίδιος.

Την ίδια στιγμή ο υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για το Διεθνές Εμπόριο της Τουρκίας Ζαφέρ Τσαγλαγιάν δήλωσε σήμερα ότι τουρκικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, οι οποίες υλοποιούν σχέδια αξίας άνω των 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, λεηλατήθηκαν.

"Στα κτίρια που δέχθηκαν επιδρομή, σημειώθηκαν μόνο επιθέσεις στις ιδιοκτησίες.

Οι τούρκοι πολίτες δεν έπαθαν τίποτα", προσέθεσε ο ίδιος σε συνάντηση με αξιωματούχους του υπουργείου Εξωτερικών και επιχειρήσεων που έγινε για να συζητήσουν την κατάσταση στη Λιβύη.



Παράλληλα αξιωματούχος τουρκικής κατασκευαστικής εταιρείας στην Αλ Μπάιντα, πόλη στην ανατολική Λιβύη, δήλωσε ότι οι εργαζόμενοι της αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σε ασφαλέστερο μέρος μετά την επιδρομή που δέχθηκε η εταιρεία από πλήθος που λεηλατούσε.

"Μια ομάδα επέδραμε στην εταιρεία μας και πήρε τους υπολογιστές, αλλά δεν έκαναν τίποτα σε μας", σημείωσε ο Χιντίρ Γεντούρ.

Συνολικά 581 τούρκοι πολίτες απομακρύνθηκαν το Σαββατοκύριακο από τη Βεγγάζη στην ανατολική Λιβύη, όπου δραστηριοποιούνται πολλές τουρκικές εταιρείες. 

Κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Τύνιδα, ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε εξάλλου ότι άλλα τέσσερα αεροσκάφη και δύο πλοία έχουν αποσταλεί στη Λιβύη για την απομάκρυνση τούρκων πολιτών.

"Προτεραιότητά μας είναι να σταματήσουν οι συμπλοκές μεταξύ αδελφών, να υπάρξει εγγύηση για την ασφάλεια και διάλογος μεταξύ των πλευρών και ασφάλεια για τους πολίτες μας", σημείωσε ο Νταβούτογλου.



Την ίδια στιγμή η ιταλική πετρελαϊκή εταιρεία ENI ανακοίνωσε σήμερα ότι άρχισε την απομάκρυνση του μη απαραίτητου προσωπικού της από τη Λιβύη, όπως και των οικογενειών των υπαλλήλων της.

"Η ΕΝΙ ενημερώνει ότι αυτήν τη στιγμή γίνεται ο επαναπατρισμός των μελών των οικογενειών των εργαζομένων της στη Λιβύη -ο οποίος προβλεπόταν ήδη λόγω του αναμενόμενου κλεισίματος των σχολείων στη χώρα- όπως και του μη απαραίτητου προσωπικού της", αναφέρει η εταιρεία στην ανακοίνωσή της, στην οποία δεν διευκρινίζει ωστόσο τον αριθμό των ανθρώπων που επαναπατρίζονται.

Την ίδια στιγμή οι γερμανικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα ο όμιλος πετρελαίου και φυσικού αερίου Wintershall, θυγατρική της γερμανικής BASF, άρχισαν σήμερα και αυτές τον επαναπατρισμό του προσωπικού τους στη Λιβύη.

Παράλληλα και η ρωσική σιδηροδρομική εταιρεία RZD ανακοίνωσε σήμερα ότι θα απομακρύνει το προσωπικό της από τη Λιβύη. "Μια ειδική ομάδα εκπροσώπων της RZD θα μεταβεί στη Λιβύη για να διοργανώσει την απομάκρυνσή τους", αναφέρει η εταιρεία σε ανακοίνωσή της. Περίπου 204 υπάλληλοι της εταιρείας και των θυγατρικών της εργάζονται στη Λιβύη για την κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής μήκους περισσότερων από 550 χιλιομέτρων μεταξύ της Σύρτης και της Βεγγάζης.


Δεν Πουλαμε-Δεν Πουλαμε!!!

ΕΤΕ-Alpha: Η Ν. Υόρκη «βλέπει» νέα πρόταση!

Σε νέα, βελτιωμένη πρόταση «γάμου» από την Εθνική στη διοίκηση της Alpha Bank φαίνεται ότι «ποντάρει» η αγορά: το βράδυ της Παρασκευής, παρότι είχε γίνει γνωστό το «όχι» από το διοικητικό συμβούλιο της Alpha, στο ταμπλό της Wall Street τα «χαρτιά» των δύο τραπεζών έκλεισαν με εντυπωσιακά ποσοστά ανόδου. Για την Alpha η άνοδος ήταν θεαματική (21,38%), για την Εθνική έφθασε το 6,76%.

Τα πιστοποιητικά διαπραγμάτευσης των δύο ελληνικών τραπεζικών μετοχών δεν «πάγωσαν» στη Νέα Υόρκη, όπως συνέβη στην Αθήνα με την αναστολή διαπραγμάτευσης που αποφασίσθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής. Στη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, όπου θα πρέπει να σημειωθεί ότι μετέχουν κυρίως θεσμικοί επενδυτές, γι’ αυτό και οι διακυμάνσεις της Νέας Υόρκης έχουν τη σημασία τους, η μετοχή της Alpha ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο, πριν «προσγειωθεί» στο +21,38%, όπως και η μετοχή της Εθνικής.

Όπως διαμορφώθηκαν οι κεφαλαιοποιήσεις των δύο τραπεζών την Παρασκευή στην Ν. Υόρκη, το μήνυμα της αγοράς είναι ότι περιμένει μια βελτιωμένη πρόταση από την ΕΤΕ. Ενώ με βάση την πρόταση της Παρασκευής η συμμετοχή των μετόχων της Alpha στη «νέα» Εθνική θα διαμορφωνόταν κοντά στο 30%, με τη σχέση κεφαλαιοποιήσεων που διαμορφώθηκε στη Ν. Υόρκη το ποσοστό ανεβαίνει κοντά στο 33%.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι ιστορικά το καλύτερο deal που έχει προσφερθεί από διοίκηση της ΕΤΕ στους μετόχους της Alpha ήταν αυτό του Θ. Καρατζά, το 2001. Με βάση εκείνη την πρόταση, που πάντως είχε διατυπωθεί σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες από τις σημερινές, οι μέτοχοι της Alpha θα έμεναν με ποσοστό άνω του 38% στη νέα τράπεζα.

Οι διοικήσεις των δύο τραπεζών πέρασαν το Σαββατοκύριακο σε συνθήκες πίεσης, αξιολογώντας τα επόμενα βήματά τους:

n   Από την πλευρά της Alpha εξετάζεται το ενδεχόμενο να εκδοθεί σήμερα μια νέα ανακοίνωση του διοικητικού συμβουλίου, που θα εξηγεί καλύτερα τους λόγους της αρχικής απόρριψης, «δείχνοντας» με τον τρόπο αυτό τα σημεία, όπου θα μπορούσε να βελτιωθεί η αρχική προσφορά, ώστε να γίνει δεκτή. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, η διοίκηση της Alpha δέχθηκε και… διακριτικές πιέσεις από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και την Τράπεζα της Ελλάδος, προκειμένου να διευκολύνει τη συμφωνία.

n  Στην Εθνική, μετά το αρχικό «μούδιασμα» που προκάλεσε η απόρριψη, αφήνουν να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να κατατεθεί μια «γλυκύτερη» προσφορά για τους μετόχους της Alpha, πάντα σε κλίμα «φιλικής» συνεννόησης. Θα είναι όμως η τελευταία και θα διατυπωθεί με τη λογική του “take it or leave it”, ενώ δεν θα πρέπει να αναμένεται θεαματικά βελτιωμένη πρόταση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη σχέση ανταλλαγής, αφού θεωρείται ότι τα όρια της βελτίωσης είναι περιορισμένα.

Το δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει η διοίκηση της Alpha, στην προσπάθειά της να ικανοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των μετόχων, είναι αρκετά δύσκολο, επισημαίνουν αναλυτές:

-        Η πρόταση της ΕΤΕ εξαλείφει την ανάγκη να προχωρήσει η Alpha σε μια αύξηση κεφαλαίου τουλάχιστον κατά 1 δις. ευρώ, ώστε να επιστρέψει τα 940 εκατ. ευρώ κεφαλαιακής ενίσχυσης που έχει λάβει η τράπεζα από το Δημόσιο και να είναι σε θέση να διανέμει μερίσματα, μπόνους στα στελέχη, αλλά και να «παίξει» από θέση ισχύος στο «μεγάλο παιχνίδι» των συγχωνεύσεων στο τραπεζικό σύστημα. Η αύξηση κεφαλαίου δεν θα ήταν μια εύκολη υπόθεση για την Alpha, καθώς η αγορά θα πίεζε για μεγάλη έκπτωση (discount) στην τιμή διάθεσης –είναι χαρακτηριστικό, ότι η μετοχή της Alpha βρίσκεται σταθερά το τελευταίο διάστημα υπό την πίεση της υποτιμητικής κερδοσκοπίας στο ΧΑ. Επιπλέον, η δημιουργία μιας «ασφαλούς» και κυρίαρχης στον ελληνικό χώρο νέας τράπεζας θα απελευθέρωνε αξία για τους μετόχους της Alpha, παρότι θα έχουν τη δεύτερη θέση στη μετοχική σύνθεση του νέου σχήματος.

-        Από την άλλη, όμως, για τους μετόχους της Alpha είναι επώδυνο να «κλειδώσει» με τη συγχώνευση μια αποτίμηση των μετοχών τους, που αντιστοιχεί στο ήμισυ της λογιστικής τους αξίας και να βρεθούν μόνο με 30% συμμετοχή στη νέα τράπεζα. «Αναμφίβολα, αυτή δεν είναι η καλύτερη κατάληξη για μια ιστορική τράπεζα», όπως λένε αναλυτές. Επιπλέον, αρκετά υψηλόβαθμα και πολύ περισσότερα μεσαία στελέχη θα χρειασθεί να αποχωρήσουν από το νέο σχήμα. Τις επόμενες ημέρες μένει να φανεί αν η πρόταση της ΕΤΕ μπορεί να «γλυκάνει» αρκετά, ώστε καλύψει αυτές τις «πικρίες» και να γίνει αποδεκτή από την Alpha. Μεγάλη σημασία θα έχει, σε κάθε περίπτωση, η αντίδραση της αγοράς στην Αθήνα: αν αρχίσει σήμερα κανονικά η διαπραγμάτευση των δύο μετοχών και οι τιμές τους «προσαρμοσθούν» στα δεδομένα του κλεισίματος της Ν. Υόρκης, η προσφορά της Παρασκευής από την Εθνική θα έχει ήδη ξεπεραστεί από την αγορά και δεν θα υπάρχει άλλος δρόμος για να προχωρήσει η συμφωνία από τη βελτίωσή της.

Ο ρόλος των κομμουνιστών στο Μακεδονικό ζήτημα

Κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή το 1991, όταν το Συνασπισμό εκπροσωπούσε ο Λεωνίδας Κύρκος, ακούστηκε ότι υπήρξαν και υπάρχουν 'Ελληνες οι οποίοι είναι σλαβόφωνοι, που συμμετείχαν στους αγώνες των Ελλήνων της Μακεδονίας, ανέφερε δε σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα τον οπλαρχηγό Κώτα, λαϊκό ηγέτη της Δ.Μακεδονίας. Κατά πόσο ο Κώτας είχε εθνική συνείδηση 'Ελληνα φαίνεται από το παρατιθέμενο απόσπασμα που αποτελεί μέρος της συνομιλίας του, κατά τα τέλη του 1900 στο χωριό Τύρνοβο, μετά του επισκόπου Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη. Απευθυνόμενος στον Κώτα ο επίσκοπος Καστοριάς υποστήριξε: «Εσείς είσαστε Έλληνας από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πέρασαν οι Σλάβοι και σας εξεσλάβωσαν. Η μορφή σας είναι ελληνική, η γη που πατούμε είναι ελληνική. Το μαρτυρούνε τα αγάλματα που είναι κρυμμένα μέσα της... Και φαντάζεσαι πως είναι ποτέ δυνατόν η ευρωπαϊκή διπλωματία να κατακυρώσει τη Μακεδονία στη Βουλγαρία και προπάντων την Φλώρινα και την Καστοριά που απέχουν μόλις δύο μέρες από τα ελληνικά σύνορα, ενώ από τα βουλγαρικά απέχουν επτά». («Μακεδονία στις παραμονές του Μακεδονικού αγώνα 1891-1904», Κων. Βακαλόπουλου, σελ.291) Ο Δ. Πλάτανος, μέλος της ομάδας Σπάρτακος, σε εισαγωγικό του σημείωμα (1991) το οποίο προλογίζει άρθρο του Παντελή Πουλιόπουλου (Μάιος 1940), αναφέρει πως η Αριστερά είναι υποχρεωμένη να πάρει θέση πάνω σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα που συμβαίνουν στην εποχή μας αντί να σιωπά και ρωτάει ποιά είναι η θέση της και πότε έθεσε το ζήτημα για την απαγόρευση επιστροφής στην Ελλάδα των 300 Σλαβομακεδόνων της Τασκένδης, τί υποστηρίζει για την μη αναγνώριση από το ελληνικό κράτος των πτυχίων που είναι στη σλαβομακεδονική διάλεκτο, τί υποστηρίζει και τί έκανε πρακτικά για την απαγόρευση του δικαιώματος να συστήσουν πολιτιστικό σύλλογο Σλαβομακεδόνες της περιοχής Φλώρινας ως και για την απαγόρευση να φοράνε τις εθνικές τους ενδυμασίες και να χορεύουν τοπικούς χορούς. Παραθέτουμε το άρθρο του Παντελή Πουλιόπουλου που γράφτηκε το 1940 και το οποίο ρίχνει άπλετο φως στο ρόλο που έπαιξε η αριστερά καθώς και στη σύγκρουση ανάμεσα στα Κομμουνιστικά Κόμματα Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας από το 1945 και εντεύθεν για την εθνικότητα των κατοίκων της πΓΔΜ, που ο κ. Πλάτανος αναφέρει ως "Μακεδονία του Βαρδάρη".[1] Ι Αδύνατη η συγκρότηση επαναστατικού προλεταριακού κόμματος στην Ελλάδα χωρίς την πάλη κατά του εθνικισμού γενικά και ειδικότερα στο μακεδονικό. Ο εθνικισμός του ΚΚΕ όχι μόνο ευκόλυνε την προδοτική πολιτική του της ταξικής συνεργασίας -«Λαϊκό Μέτωπο». (Το ίδιο αληθεύει και για το Αρχείο με τον προκλητικό σωβινισμό του στο μακεδονικό ζήτημα και με τη ντροπαλή λαϊκομετωπική του πολιτική). Ευκολύνει τη συνθηκολόγησή του στη Διχτατορία, θα εκδηλωθεί αναπότρεπτα και μέσα στον πόλεμο με σοσιαλπατριωτικές θέσεις και σ'άλλα πεδία, λ.χ. εθνικό ζήτημα Δωδεκανησίων, Κυπρίων. Μας λείπουν εδώ τώρα τα ντοκουμέντα για την ιστορία της θεωρίας μας και της πολιτικής μας στο εθνικό γενικά. Σημειώνουμε από μνήμης μερικά. Οι συζητήσεις στη γερμανική σοσιαλδημοκρατία (ιδίως στον αυστρομαρξισμό, «Ζήτημα εθνικοτήτων» του Μπάουερ, απάντηση του Κάουτσκι) ήταν συνήθως για τη γενική θεωρία, τί καλείται έθνος κ.τ.τ. Ο Μπάουερ θεωρούσε για κριτήριο του έθνους τη γλώσσα, ο Κάουτσκι τα πολιτιστικά (Kultur) στοιχεία και τις κοινές ιστορικές περιπέτειες[2]. Κοινή τους κατάληξη: ρεφόρμα ειρηνική μέσα στα όρια του τετελεσμένου γεγονότος των καταχρήσεων της εθνικής μπουρζουαζίας «μας». Η θεωρία του μπολσεβικισμού ξανάθεσε στη βάση του επαναστατικού μαρξισμού το ζήτημα για τις εθνικότητες της ρωσικής αυτοκρατορίας όπως για πρώτη φορά τόχε θέσει ο Μαρξ για την Ιρλανδία. Οι συζητήσεις του Λένιν με τους «μπουντιστές» και με τη Ρόζα για το πολωνικό ζήτημα διαφώτισαν τη σωστή τοποθέτησή του και τα καθήκοντά μας στην εποχή του ιμπεριαλισμού και της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Ο Στάλιν σε μπροσουρίτσα του υποστήριξε απόψεις καιροσκοπικές που τις χτύπησε τότε σαν τέτοιες ο Λένιν. Δεν κρατάμε δυστυχώς υπόψη μας ακριβή λεπτομερή στοιχεία της πολεμικής αυτής[3], που έχει άλλωστε δευτερεύουσα ιστορική σημασία για το θέμα μας. Οι μπουντιστές[4] και όλοι οι καιροσκόποι μέσα στη ρωσική σοσιαλδημοκρατία υποστήριξαν αυστρομαρξιστικές (ντροπαλού εθνικισμού και πατσιφισμού) απόψεις. Αυτή είναι η πρώτη τάση που πολεμήθηκε από τους Ρώσους μαρξιστές Λένιν, Τρότσκι. Μια δεύτερη ήταν η μηχανική συγκεντρωτική, που καταντούσε, στο όνομα του οικονομικού σοσιαλιστικού ιδεώδους της συγκεντρωτικά οργανωμένης μελλοντικής οικονομίας, να υπηρετεί τον τσαρισμό στο εθνικό ζήτημα (σ'αυτή την κατεύθυνση χτυπούσε η αντισταλινική πολεμική του Λένιν για το γεωργιανό εθνικό ζήτημα). Η τρίτη άποψη που ορθά πολεμήθηκε ήταν η άποψη της Ρόζας: Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική απελευθέρωση των υποδουλωμένων εθνοτήτων κάτω από τον καπιταλισμό, και ειδικά της πολωνικής εθνότητας στην εποχή μας. Άρα μόνον σοσιαλιστικά επαναστατικά συνθήματα θα ρίξουμε σ'αυτές, όχι και εθνικά. Η πολιτική του μπολσεβικισμού για το εθνικό ολοκληρώθηκε στο 2ο και 3ο παγκόσμια Συνέδρια της Κ.Δ. με τις θέσεις για το αποικιακό ζήτημα πούναι ζήτημα εθνικό + αγροτικό. Γνωστή η θεμελιώδης θέση μας από τις σχετικές αποφάσεις. Δίνουμε μερικές διασαφήσεις που ίσως δεν είναι πρόχειρες στη μνήμη όλων: 1) Ο Λένιν απαντούσε πριν από τον πόλεμο στη Ρόζα: Δεν είναι, πρωτίστως, σωστό ότι είναι αδύνατη η απόκτηση ανεξάρτητης κρατικής ύπαρξης για τα υποδουλωμένα έθνη κάτω από τον καπιταλισμό πριν τη σοσιαλιστική επανάσταση. Λ.χ. όπως έγινε, έλεγε, με τη Νορβηγία κλπ. 'Αρα και στην Πολωνία κλπ. 2) Φυσικά οριστική και πραγματική εθνική ελευθερία μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση θα βρουν οι εθνικά καταπιεζόμενοι. Αλλά είναι λάθος να κρατούμε μηδενισμό πολιτικό απέναντι στα εθνικά επαναστατικά κινήματα και να μην επιδιώξουμε να τα κάνουμε βοηθητικά συμμαχικά στοιχεία του γενικού επαναστατικού κινήματος για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας στον κόσμο. 3) Για την ηγεσία του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος (αγροτική πλειονοψηφία αποικιακών λαών, καθυστερημένες ή μή μικρές εθνότητες στην Ευρώπη) σήμερα θα παλαίψουν η μπουρζουαζία και το νεογέννητο προλεταριάτο. Η μπουρζουαζία κι αν υπερτερήσει στην αρχή (Ινδίες, Κίνα), τελικά, ακόμα και μέσα στην πορεία της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, θα συμβιβαστεί με τους καταπιεστές ή υποψήφιους αντίζηλούς της καταπιεστές ξένους ιμπεριαλιστές. Γι'αυτό η πολιτική μας: Μαζί μ'όλο τον υποδουλωμένο λαό για την αυτοδιάθεση μέχρις αποχωρισμού -αλλά ανεξάρτητη πολιτική θέση κατά της προδότρας του εθνικο-επαναστατικού σκοπού μπουρζουαζίας- για την προλεταριακή εξουσία που μόνη είναι πλέρια εγγύηση για τη νίκη κατά του ξένου εθνικού ζυγού. Συνδυασμός πάλης για αποτίναξη εθνικού και κοινωνικού ζυγού. (Εδώ ο Λένιν και ο Τρότσκι αντιμετώπισαν τις καιροσκοπικές τάσεις του Ινδού κομμουνιστή δεξιού ηγέτη Ρόι στα συνέδρια της Κ.Δ., ιδίως στο 2ο και 3ο). 4) Τα καταστρεφτικά αποτελέσματα της σταλινικής πολιτικής στην Κίνα (1925-27, 1936-40) έχουν για κύρια πηγή το σταλινικό οπορτουνισμό στο εθνικό-αποικιακό: εγκατάλειψη της ανεξάρτητης θέσης του προλεταριάτου. 5) Η δυνατότητα του νεοπαγούς προλεταριάτου της καταπιεζόμενης εθνότητας στους αποικιακούς και τους καθυστερημένους μικρούς λαούς να διεκδικήσει την ηγεσία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στηρίζεται α) στο γενικό χαρακτήρα της εποχής, β) στη συνδρομή του προοδευμένου προλεταριάτου των μητροπόλεων, του προλεταριάτου των καταπιεζόντων εθνών. 6) Το επαναστατικό προλεταριάτο του καταπιέζοντος έθνους υπερασπίζοντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης της καταπιεζόμενης εθνότητας εκπληρώνει έναν όρο εκ των ουκ άνευ α) για τη διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των μαζών και τον τέλειο αποχωρισμό τους από την επίδραση της ιδεολογίας της κυρίαρχης τάξης, β) για την επιτυχία της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης αύριο. Αγγλικό προλεταριάτο που δεν θα διεκδικήσει από τώρα την εθνική ελευθερία των Ιρλανδών δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του κοινωνική απελευθέρωση από την αγγλική καπιταλιστική εξουσία -έλεγε ο Μαρξ στα μέσα του περασμένου αιώνα. Ανάμεσα στις εκμεταλλευόμενες μάζες, προλετάριους και χωρικούς, της καταπιεζόμενης εθνότητας και στο προλεταριάτο του καταπιέζοντος έθνους υπάρχουνε μοιραία και καλλιεργούνται συστηματικά από την κυρίαρχη τάξη αισθήματα δυσπιστίας, μίσους και γενικά αποξένωσης, εχθρότητας απέναντι στα ταξικά τους αδέρφια. Στοιχείο ομαδικής ψυχολογίας που εμποδίζει σοβαρότατα τη συνένωση όλων των εκμεταλλευόμενων στην πάλη κατά του κοινού εθνικού και κοινωνικού εχθρού και δίχως άλλο θα εμποδίζει τη συναδέλφωσή τους αύριο για τη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση. Η δυσπιστία και η αποξένωση αυτή δεν μπορούν αλλοιώτικα να πολεμηθούν παρά μόνο αν ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΠΕΙΣΘΕΙ το προλεταριάτο και η αγροτιά της καταπιεζόμενης εθνότητας ότι το προλεταριάτο της καταπιέζουσας εθνότητας είναι πραγματικά, όχι στα λόγια, υπέρ της απελευθέρωσής τους, ότι από τώρα ακόμα και ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ είναι έτοιμο αυτό το προλεταριάτο να αγωνιστεί μαζί τους για την εθνική αυτοδιάθεσή του μέχρι και αυτού του κρατικού των αποχωρισμού, αν τέτοια είναι η θέλησή τους. Αυτή τη διεθνιστική ΕΜΠΡΑΧΤΗ διαπαιδαγώγηση έδωσε ο μπολσεβικισμός από τα χρόνια του τσάρου στις πολυάριθμες καταπιεζόμενες εθνότητες της ρωσικής αυτοκρατορίας και έτσι κατάχτησε την εμπιστοσύνη τους προς τη νέα κυρίαρχη τάξη -δηλαδή προς τη θεληματική τους ομοσπόνδως και αδελφική συνεργασία στο έργο της αποκεντρωτικής σοσιαλιστικής οικονομικής ανοικοδόμησης. Και είναι γνωστό πως αυτή η τελευταία έδωσε παράλληλα και την πιο μεγάλη πολιστιστική αυτονομία που μπόρεσε ποτέ να φανταστεί ώς τώρα οποιοσδήποτε αστός ή σοσιαλδημοκράτης θεωρητικός του εθνικού ζητήματος. Η σταλινική απολυταρχία καταργεί αυτή την προϋπόθεση σήμερα και ετοιμάζει νέες φοβερές χωριστικές εκρήξεις για μεγάλο κίνδυνο του ό,τι απομένει από τις καταχτήσεις του Οχτώβρη (Ουκρανία σήμερα!).   ΙΙ Για το μακεδονικό οι διάφορες απόψεις το ιστορικό και εθνολογικό[5] ζήτημα είναι γενικά, καλά εκτεθειμένο από τους σ.Λ., Τ. και Κρ. Ιδίως οι άμεσες διεκδικήσεις πούχει στο τέλος η εισήγηση των σ.Λ. και Τ. συνοψίζουνε πολύ σωστά τη θέση μας. Τα τελικά γενικά συνθήματά τους μονάχα είναι αφηρημένα και άρα δεν έχουν το ουσιώδες χαρακτηριστικό των κομμουνιστικών συνθημάτων, τη συγκεκριμένη μορφή και την άμεση κατανοητότητά τους από τις πλατειές μάζες: 1) «Αυτοδιάθεση της μακεδονικής εθνότητας μέχρι και του αποχωρισμού της» (του κρατικού δηλαδή). 2) «Βαλκανική Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών». Αυτά πρέπει να είναι τα συνθήματά μας τα γενικά είναι όμως ανακριβές ότι η θέση του Αρχειομαρξισμού και του ΚΚΕ είναι «μπουντιστική» ή «αυστρομαρξιστική». Τα δύο αυτά κόμματα (το Αρχείο πάντοτε, το ΚΚΕ από το 1932 κ' έπειτα) δεν διεκδικήσανε με έμπραχτο τρόπο ούτε μια (αριθμ.1) απαίτηση άμεση των Μακεδόνων. Αγνοούν απλά και καθαρά την ύπαρξή τους και λένε ότι η ελληνική μπουρζουαζία καθάρισε το ζήτημα με το διπλό εξεθνιστικό τους εξανδραποδισμό στη Μακεδονία, δηλαδή την ελληνοβουλγαρική «εκουσία» ανταλλαγή και την ελληνοτουρκική ανταλλαγή. Είναι λοιπόν εκεί πάνω κόμματα-πραχτορεία του ελληνικού εθνικισμού, στην κυριολεξία. Πότε σταλινικός βουλευτής μίλησε για ένα (αριθμ.1), έστω επουσιώδες, άμεσο ζήτημα Μακεδόνων στη Βουλή; Και μέσα σ'όλες τις τραγωγίες που αποτελούν το λεγόμενο «φρούριο της Ακροναπλίας» η τραγικότερη  είναι να υπάρχουν Μακεδόνες κλεισμένοι εδώ ως οπαδοί του σταλινισμού. Υπάρχει κ' ένας αρχείος του τραγικότατου αυτού είδους, μαθαίνουμε. Στην κριτική που οι σ. Λ. και Τ. κάνουνε στο παλιό σύνθημα του ΚΚΕ (1924-1926) χρειάζονται διευκρινίσεις και συμπληρώσεις για ν'αποφύγουμε λάθη που δεν έχουν ίσως ιστορική μόνο σημασία: Σωστό πως το σύνθημα: «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία - Ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη» της 7ης Βαλκανικής Συνδιάσκεψης και του 'Εκτακτου Συνεδρίου του ΚΚΕ του 1924 ήταν «ανεδαφικό». 1) Θρακική εθνότητα δεν υπάρχει. Η ανάμιξη Τούρκων και Ελλήνων (βούλγαροι πολύ μικρή μειοψηφία εκεί ανέκαθεν) δεν βάζει σήμερα το εθνικό ζήτημα εκεί πέρα με τη μορφή αυτή («θρακικό έθνος», όπως στον καιρό της δωρικής καθόδου) -φανερό το πράμα. 2) Όμοια, το σύνθημα αυτό τοποθετεί το μακεδονικό ζήτημα σαν εδαφικό και όχι σαν εθνικό που είναι. Γεωγραφικά Μακεδονία είναι μια έκταση που εύλογα δημιουργεί σύγχυση ανάμεσα στους Βούλγαρους εθνικιστές «αυτονομιστές» και στους διεκδικητές της απελευθέρωσης της μακεδονικής εθνότητας. Αυτή η εθνότητα είναι συμπαγής σε ορισμένο μόνο τμήμα της γεωγραφικής ενότητας που λέγεται «Μακεδονία». Φυσικά (κ' εδώ η ανάλυση της εισήγησης Λ.-Τ. είναι ικανοποιητικότατη) η πολιτική η επαναστατική δεν αντικρύζει στατιστικά-συνοριακά το πράγμα, όπως κάνουν οι εθνολογικοί και «σοσιαλιστικοί» λακέδες των βαλκανικών μπουρζουαζιών, αλλά δυναμικά-επαναστατικά, κι αφήνει μετά την επανάσταση τον καθορισμό των ελεύθερων εθνικών περιοχών στην πραγματικά ελεύθερη θέληση των ενδιαφερομένων αδελφωμένων λαών. Αλλά η σύγχυση που χύνει στις μάζες καταπιέζουσας και καταπιεζομένης εθνικότητας η κακή διατύπωση των συνθημάτων μας μπορεί να εμποδίσει αντί να βοηθήσει τους σκοπούς της διεθνιστικής πολιτικής μας. Και πράγματι τους βοήθησε: Με τί καταπληκτική ευκολία οι Έλληνες προλετάριοι δέχτηκαν τη νέα υπερσωβινιστική  πολιτική του ΚΚΕ που διαδέχτηκε το εσφαλμένο εκείνο σύνθημα! Τί φοβερό χάος δημιουργήθηκε μέσα στα κεφάλια όλων των αγωνιστών και πόσο αυτό εμποδίζει και θα εμποδίσει ακόμα τη διεθνιστική διαπαιδαγώγησή τους από το Κόμμα μας! Αλλά το λάθος των συνθημάτων εκείνων δεν είναι ούτε η Θράκη (που σαν ψωραλέα έλειψε απ'όλα τα ντοκουμέντα του ΚΚΕ ακόμα και από την 1η Δεκεμβρίου 1924 -τόσο η δύναμη της πραγματικότητας ήταν ακατανίκητη!) ούτε η «ανεδαφική» εδαφικότητα της διατύπωσης του μακεδονικού συνθήματος. Τα συνθήματα εκείνα ήταν καιροσκοπία καθαρή και μάλιστα του πιο πρωτότυπου τυχοδιωκτικού είδους. Για όσους δεν έχουν υπόψη τις αναλύσεις της πρώτης αριστερής αντιπολιτευτικής ομάδας του ΚΚΕ και αργότερα του «Σπάρτακου» πάνω σ'αυτό το σπουδαιότατο ζήτημα θα προστεθούν μερικά εδώ. Μετά την πρώτη βουλγαρική ήττα (1923) και τη δεύτερη (1924), και μετά τη μεγάλη γερμανική ήττα του 1923 (φθινόπωρο), η σταλινική γραφειοκρατία που τότε άρχιζε να στερεώνεται και να υπονομεύει σοβαρά τη Διεθνή [περίοδο ζηνοβιεφικο-σταλινικού τυχοδιωχτισμού (1924-26)] έρριξε στο κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής της τις εθνικές εξεγέρσεις (Ράντιτς, Σλοβάκοι, Τσέχοι, Ουκρανοί, Μακεδόνες κλπ.). Ο εισηγητής Μανουίλσκυ στο 5ο Συνέδριο (1924) έλεγε: Η μπόμπα που βάζομε για την επιτυχία της επανάστασης στην Ευρώπη είναι τώρα: οι εθνικές εξεγέρσεις. Κεντρικό ζήτημα που επισκίασε όλα τα άλλα στο 5ο παγκόσμιο Συνέδριο ήταν το εθνικό. Τότε υποχρεώθηκε και το ΚΚΕ να βάλει το μακεδονικό στο κέντρο της πολιτικής του γιατί -δήλωναν ο Δημήτρωφ και ο Κολλάρωφ στη Μόσχα- «μόνον έτσι θα καταχτήσουμε τους κομιτατζήδες στη συμμαχία μ'εμάς για την κατάληψη της εξουσίας στη Βουλγαρία. Το ΚΚΕ πρέπει να είναι έτοιμο σε κάθε θυσία για τη βουλγαρική επανάσταση, δηλαδή για τη βαλκανική επανάσταση». Αφού χαντάκωσαν οι οπορτουνιστές ηγέτες του βουλγάρικου Κ.Κ. το κίνημα, έπεσαν στην τυχοδιωχτική αυταπάτη όταν πίστεψαν πως, αφού8 με τη δύναμη προλεταριάτου και χωρικών δεν καταχτήσανε την εξουσία, θα την καταχτούσαν με το συμβόλαιο πολιτικής συμμαχίας που υπογράψανε το Μάη του 1924 στη Βιέννη με τους Αλεξαντρώφ και Πρωτογκέρωφ[6]. Σε 6 μήνες μόνο κατέρρευσε η σκιώδης εκείνη συμμαχία για ν'αποδείξει την απέραντη τύφλα της βουλγαρικής κομματικής -σταλινικής υπό κατασκευήν- διοίκησης Κολλάρωφ-Δημήτρωφ. Δολοφονήθηκε ο Αλεξαντρώφ, ύστερα ο Πρωτογκέρωφ, και οι Μακεδόνες κομιτατζήδες, αφού ξανάπαιξαν μια φορά ακόμα τον αιμοσταγή ρόλο τους σε βάρος των εργατών και χωρικών κομμουνιστών της Βουλγαρίας (σφαγές μετά το πουτς Σβετά-Νεντέλια[7], Απρίλης 1925), έπεσαν με τη σειρά τους θύματα της «αιώνιας φιλίας» σερβικής και βουλγαρικής μπουρζουαζίας. Το μακεδονικό κίνημα σαν ιδιαίτερη επαναστατική οργάνωση τέθηκε εκτός νόμου και μέσα στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με τη λογική της πολιτικής εκείνης καιροσκοπίας απέναντι του Μακεδονικού Κομιτάτου, το σύνθημά μας δεν έπρεπε σαφώς να εκφράζει τη θέση αρχής μας (principielle) απέναντι στο εθνικό-μακεδονικό ζήτημα, αλλά έπρεπε να ζητάει τη Μακεδονία ανεξάρτητη (και τη Θράκη). Και νά γιατί, μόλις η εξτρεμιστικο-ζηνοβιεφική φάση της ανερχόμενης σταλινικής γραφειοκρατίας ακολουθήθηκε από την καιροσκοπικο-μπουχαρινική της ύστερ'απ'την οριστική καταβαράθρωση του βαλκανικού κινήματος, ο Μπατουλέσκου, αντιπρόσωπος της Διεθνούς, στάλθηκε στην Ελλάδα για να πει ξαφνικά... «αποσύρατε το σύνθημα» την ώρα που η Κ.Ε. του Κόμματος όφειλε επί δικαστηρίου να υπερασπίσει δημόσια την υπόθεση πια του προλεταριακού διεθνισμού και την ίδια την τιμή του Κόμματος. Και έσωσε τότε η Κ.Ε. με τη στάση της την τιμή του αγωνιζόμενου προλεταριάτου και του ΚΚΕ[8] στέλνοντας στο διάβολο το γελοίο εκείνο παραγγελιοδόχο του Στάλιν, αλλά η «μπόμπα» του Μανουίλσκυ είχε αποδειχτεί μπόμπα όχι στα θεμέλια του ευρωπαϊκού καπιταλισμού αλλά του ευρωπαϊκού κομμουνισμού. Πράγματι μέσα σ'ένα χρόνο όλη η περί εθνικού πύρινη φιλολογία του 1924 είχε μεταφερθεί στα θλιβερά αρχεία της σταλινιζόμενης Διεθνούς. Στο 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Μάρτης 1927) ο σταλινικός αντιπρόσωπος της Κ.Δ. Ρέμμελε (αφού κατατρόπωσε τότε με τη συκοφαντία τον τροτσκισμό και την πρώτη αντιπολιτευτική ομάδα του ΚΚΕ, κατάντησε ύστερα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Τουρκεστάν και τέλος στο εκτελεστικό απόσπασμα) απέσυρε ουσιαστικά το σύνθημα. Τυπικά όμως το υποστήριξε απέναντι στην αντιπολίτευσή μας μόνο για λόγους εσωτερικού γοήτρου της γραφειοκρατίας, εκμεταλλευόμενος τη γενική πίστη του Κόμματος στη Διεθνή του Λένιν και την άγνοιά του για το μόλις τότε εξερχόμενο από τα ρωσικά όρια αριστερό αντιπολιτευτικό κίνημα.  ΙΙΙ 1. Όποιος αρνείται την ύπαρξη, αλύτου ώς τώρα, ενός εθνικού μακεδονικού ζητήματος στην ελληνική, βουλγαρική, σερβική Μακεδονία είναι δίχως άλλο λακές της μπουρζουαζίας. 2. Όποιος αρνείται το ιστορικό απελευθερωτικό κίνημα των Μακεδόνων, αυτός ή είναι αμαθής και τότε πρέπει να μάθει την ιστορία του κινήματος αυτού και των εθνικών του ηρώων ή είναι πάλι λακές μιας από τις τρεις καταπιέζουσες μπουρζουαζίες. 3. Το κίνημα αυτό έχει πνιγεί ώς τώρα στο αίμα και στην προδοσία ή έχει πάθει μια καταστρεφτική για τα συμφέροντα των Μακεδόνων εργατών και χωρικών εκμετάλλευση από τη (βουλγαρική ιδίως) βαλκανική μπουρζουαζία. 4. Το κίνημα αυτό μπορεί να ξαναβρεί μια νέα ανάπτυξη κάτω από ευνοϊκές νέες ιστορικές συνθήκες -κοινωνικές, οικονομικές (εκμετάλλευση άγρια των εργαζομένων μακεδονικών μαζών από τις καταχτητικές εθνικές μπουρζουαζίες, ζητήματα αγροτικής ιδιοκτησίας κλπ.), πολιτικές (εσωτερικές κρίσεις στα βαλκανικά κράτη, πόλεμος) και πολιτιστικές συνθήκες. 5. Όποιος αρνείται αυτή τη δυνατότητα είναι τυφλός ή εθελοτυφλεί, αν δεν είναι λακές των εθνικιστών εξανδραποδιστών του πολυπαθούς μακεδονικού λαού. 6. Οι κομμουνιστές δεν αναλαμβάνουν να «δημιουργήσουν» εθνικά κινήματα εκεί όπου τέτοια δεν υπάρχουν, έργο χιμαιρικό. Υποστηρίζουν τέτοια κινήματα όπου εκδηλώνονται. 7. Οι κομμουνιστές μπροστά σ'ένα νικημένο ή προδομένο εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα ή μπροστά σε εξεθνιστικές, εξανδραποδιστικές ενέργειες της εθνικής τους μπουρζουαζίας δεν κλείνουν τα μάτια και δεν γίνονται λάτρεις του «τετελεσμένου γεγονότος». Δεν θ'αρνηθούνε την πραγματικότητα της εθνικής καταπίεσης μιας εθνότητας και τον πόθο της (που υπάρχει στην καρδιά και στο μυαλό κάθε Μακεδόνα εργαζομένου) ν'αποτινάξει μια μέρα τον εθνικό ζυγό. Οι κομμουνιστές κάνουν δικούς τους τους απελευθερωτικούς αυτούς πόθους του μακεδονικού λαού και διακηρύττουν δυνατά από τώρα το δικαίωμά του να αυτοδιατεθεί μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού του, αν τέτοια είναι η θέλησή του. Υπερασπίζουν κάθε μέρα κάθε άμεση εθνική του διεκδίκηση, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική, και έτσι ετοιμάζουν από τώρα την αυριανή επαναστατική συμμαχία του κοινωνικού επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου με το εθνικό επαναστατικό κίνημα των Μακεδόνων κατά του κοινού εχθρού της βαλκανικής μπουρζουαζίας. Παντελής Πουλιόπουλος Ακροναυπλία, Μάης 1940 [1] Ο αναγνώστης για περισσότερες πληροφορίες μπορεί να προσφύγει στο «Κοινωνικοί αγώνες στην Ελλάδα 1925-26» του Δ. Λιβιεράτου, εκδ. Κομμούνα σελ.106-121. [Σημείωση Δ.Πλάτανου]. [2] Ο Πουλιόπουλος εδώ, προφανώς γράφοντας από μνήμης, αντιστρέφει τις αντίστοιχες θέσεις: Στη σύνθετη θεωρία του, ο Otto Bauer προτείνει για ορισμό: «Το έθνος είναι το σύνολο των ανθρώπων που συνδέονται με μια κοινότητα πεπρωμένου μέσα από μια κοινότητα χαρακτήρα». Στο πλαίσιο αυτό -που εδώ το παρουσιάζουμε σχηματικά-, την κοινή γλώσσα την θεωρεί σαν «το μέσον με το οποίο δρα η κοινή κουλτούρα, το εργαλείο με το οποίο η πολιτιστική κοινότητα δημιουργήθηκε και με το οποίο διατηρείται, σαν εξωτερική ρύθμιση της μορφής της κοινωνικής συνεργασίας των ατόμων που αποτελούν μια κοινότητα και που την αναδημιουργούν ακατάπαυστα», έστω και αν πρέπει κανείς να πάρει υπόψη του ότι «η γλώσσα δεν είναι μόνο μέσον της μετάδοσης των πολιτιστικών αγαθών, αλλά και αποτελεί από μόνη της ένα πολιτιστικό αγαθό» (Otto Bauer «Το ζήτημα των εθνοτήτων και η σοσιαλδημοκρατία»). Στο σημείο αυτό είναι που επικεντρώνεται και μια από τις κριτικές του Karl Kautsky: «Δεν καταλαβαίνουμε γιατί ο Μπάουερ αρνείται να αναγνωρίσει το δεσμό, ή ακριβέστερα τον πιο γερό από όλους τους δεσμούς που συγκροτούν την ενότητα του έθνους και που είναι προφανής: Τη γλώσσα. (...) Ο ισχυρός ρόλος της γλώσσας στην κοινωνική ζωή μπορεί να μας κάνει να καταλάβουμε ώς ένα μεγάλο σημείο τη δύναμη του εθνικού αισθήματος. Αντίθετα, η κοινότητα του εθνικού χαρακτήρα, για την οποία κανείς δεν ξέρει καλά με τί μοιάζει και η οποία στην πράξη δεν επηρεάζει αισθητά τη συλλογική μας ζωή, δεν μας εξηγεί τίποτα. (...) Δεν είναι παρά μόνο αν πάρουμε υπόψη μας τη σημασία της γλώσσας για το κράτος που μπορούμε να καταλάβουμε πλήρως την ισχύ της αρχής των εθνοτήτων στη σύγχρονη πολιτική». (Karl Kautsky «Εθνικότητα και διεθνικότητα» άρθρο κριτικής στον Bauer). [Σημείωση Δ.Πλάτανου]. [3] Η αδυναμία πρόσβασης στα στοιχεία οδηγεί το συγγραφέα σε πρόχειρη περιγραφή μιας αντίθεσης ουσίας, που όμως δεν πήρε τη μορφή πολεμικής: Η περίφημη μπροσουρίτσα του Στάλιν γράφτηκε από τον ίδιο κάτω από την προτροπή του Λένιν (αλλά όχι και κάτω από την καθοδήγησή του, όπως το παρουσίασε ο Τρότσκι -βλ. «Στάλιν») στο πλαίσιο μιας καμπάνιας εκλαϊκευσης των θέσεων των μπολσεβίκων και αντίκρουσης των μπουντιστών και των αυστρομαρξιστών (βλ. Georges Haupt και Michael Lowy «Οι μαρξιστές και το εθνικό ζήτημα, 1848-1914»). Αλλά ενώ ο Λένιν περιμένει ένα «μεγάλο άρθρο» από το «θαυμάσιο Γεωργιανό», όταν αυτό δημοσιεύεται δεν το αναφέρει σε κανένα από τα πολλά του κείμενα για το εθνικό, εκτός από μία γρήγορη παραπομπή σε ένα άρθρο του της 28-12-1913. Ο λόγος είναι προφανώς ότι είτε το βρίσκει σαν ένα γρήγορο προπαγανδιστικό κείμενο, είτε -που είναι και το πιθανότερο- ότι έχει εν δυνάμει ή και πραγματικές διαφωνίες μαζί του: Διαφωνίες αντίληψης και μεθόδου. Π.χ. -όπως παρατηρεί ο Michael Lowy- ο εννοιολογικός δογματισμός του Στάλιν περνάει το έθνος από ένα πραγματικό ιδεολογικό κρεβάτι του Προκρούστη. Ή ακόμα η κριτική της απλής πολιτιστικής αναγωγής του έθνους (Bund) οδηγείται από το Στάλιν ώς την  άρνηση της δυνατότητας εξωεδαφικής συνένωσης των εθνοτήτων σαν «ουτοπική» και «αδιανόητη» (π.χ. Γερμανοί της Βαλτικής και του Καυκάσου), σε πλήρη αντίθεση με τη λενινιστική «ελευθερία κάθε συνάθροισης, ακόμα και της συνάθροισης οποιωνδήποτε κοινοτήτων της οποιασδήποτε εθνότητας μέσα σε ένα δεδομένο κράτος» (άσχετα αν η εθνότητα είναι διασκορπισμένη σε διάφορα σημεία της χώρας ή και του κόσμου, π.χ. ακριβώς... οι Γερμανοί της Βαλτικής και του Καυκάσου). Ή τέλος -ακόμα πιο χαρακτηριστικά- η άρνηση του Στάλιν να ξεχωρίσει ουσιαστικά τον καταπιεστικό τσαρικό μεγαλορώσικο εθνικισμό από τον εθνικισμό των καταπιεσμένων εθνών βρίσκεται στον αντίποδα του Λένιν για τον οποίο η διαφοροποίηση αυτή αποτελεί πραγματικό leitmotiv. Όπως και νάναι το θέμα αυτό, είναι γεγονός ότι ο Πουλιόπουλος γράφει το κείμενό του κάτω από το φως της μετέπειτα εμπειρίας, όταν το εθνικό ζήτημα υπήρξε η τελευταία μάχη του Λένιν ενάντια ακριβώς στο Στάλιν. (Βλ. «Η τελευταία μάχη του Λένιν», του Μοσέ Λεβίν). [Σημείωση Δ.Πλάτανου]. [4] Μπουντιστές (Bund: Γενική Ένωση Εβραίων Εργατών της Ρωσίας, της Λιθουανίας και της Πολωνίας): Εργατική οργάνωση της σοσιαλδημοκρατίας που πρέσβευε την πολιτιστική ιδιομορφία με βάση την οποία δικαιολογούσε την ξεχωριστή οργάνωση των εργατών των διαφόρων εθνοτήτων. Οι μπουντιστές βρήκαν ένα θεωρητικό στήριγμα στον αυστρομαρξισμό (Karl Renner και, κυρίως, Otto Bauer), οι οποίοι -θέλοντας να απαντήσουν στα προβλήματα που έθετε κυρίως η Αυστρο-ουγρική αυτοκρατορία- επεξεργάστηκαν μια θεωρία για το εθνικό ζήτημα που περιστράφηκε γύρω από τα πολιτιστικά στοιχεία και που κατέληγε στην υιοθέτηση πολιτιστικής αυτονομίας για τις εθνότητες μέσα στα πλαίσια ενιαίου κράτους και άσχετα από εδαφικές οριοθετήσεις. [Σημείωση Δ.Πλάτανου]. [5] Στατιστικά και εθνολογικά στοιχεία βλέπε στο «Δελτίο Συζήτησης της ΕΟΚΔΕ και ΚΔΕΕ» Νο 1 Φλεβάρης 1940, στα άρθρα για το μακεδονικό των σ. Λ., Τ. και Κρ. Τα τετράδια του σ. Μακεδόνα που μιλήσουμε γι'αυτά ιδιαιτέρως, έχουν μερικά ιστορικά στοιχεία για τους ματοβαμένους επαναστατικούς αγώνες των Μακεδόνων και για τους εθνικούς ήρωες που λάτρεψε ο λαός αυτός στην πολύπαθη πρόσφατη ιστορία του. [Σημείωση του Π.Πουλιόπουλου] [6] Αλεξαντρώφ και Πρωτογκέρωφ: Μετά τη συνθήκη του Νεϊγύ 27/11/1919 ανασυγκροτούν την εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΜΕΟ) για την υπεράσπιση της βουλγαρικής μειονότητας στη Μακεδονία. Στη συνέχεια την αυτονόμηση της ελληνικής και σερβικής Μακεδονίας, σαν μεταβατικό σχέδιο για την ένωση με τη Βουλγαρία. Το 1921 με τη βοήθεια στρατιωτικών κάνουν πραξικόπημα, σκοτώνουν τον Σταμπολίνσκυ, αρχηγό του αγροτικού κόμματος, και τον Γιουρούκωφ, ιδρυτή της «Φεντεραλιστικής Μακεδονικής Οργάνωσης». Υποστηρίζουν τη δικτατορική κυβέρνηση του Τσεγκώφ και μαζί με τους στρατιωτικούς πνίγουν στο αίμα την εργατοαγροτική εξέγερση της 12ης Σεπτεμβρίου 1923. Το 1924, αφού διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική, ο Αλεξαντρώφ υπογράφει συμφωνία με την Γ'Διεθνή ως εκπρόσωπος της εσωτερικής ΜΕΟ ότι θα συνεργαστεί με το ΚΚ Βουλγαρίας, για να ανατρέψουν την καπιταλιστική κυβέρνηση! Επειδή αυτή η συμφωνία δεν απηχούσε τις απόψεις των άλλων κομιτατζήδων, εξαναγκάζεται να αποσύρει την υπογραφή του από το σύμφωνο και εν συνεχεία δολοφονείται. [Σημείωση Δ.Πλάτανου]. [7] Το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας ανατίναξε την Αγία Κυριακή, εκκλησία όπου πίστευαν ότι θα ευρίσκοντο κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Τσαγκώφ. Το πραξικόπημα απέτυχε και εξαπολύθηκε άγρια επίθεση και σφαγές εναντίον των αγροτών και εργατών οπαδών του Κομμουνιστικού Κόμματος. [Σημείωση Δ.Πλάτανου]. [8] Στις 24 Αυγούστου 1925, ο Π.Πουλιόπουλος, μαζί με άλλους 23 συντρόφους του, οδηγείται στο δικαστήριο ως κατηγορούμενος για απόπειρα «απόσπασης της Μακεδονίας και Θράκης». Η εκπληκτική 5ωρη απολογία του έμεινε ιστορική. Η δίκη αναβάλλεται. Στις 22 Φεβρουαρίου 1926, συνεχίστηκε η δίκη των «αυτονομιστών» όπως τους αποκαλούσαν. Το δικαστήριο έπαυσε τη δίκη και τη δίωξη, αλλά αντί να αφεθούν ελεύθεροι οδηγήθηκαν εξορία στην Ανάφη, την Αμοργό και τη Φολέγανδρο. [Σημείωση Δ.Πλάτανου].