Τετάρτη

ΦΑΚΕΛΟΣ - ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ !!!!!Aπαντηση σε καποιους Εθνικοπατριωτες!!!!




AddThis Social Bookmark Button
 Μου είναι αδιανόητο να πιστεύετε στον επαναστάτη της κουτάλας.
Στον άνθρωπο που δεν λέει τίποτα για τους λάθρο, τίποτα για τη διαγραφή του απεχθούς χρέους, τίποτα για τη παραδειγματική τιμωρία των υπεθύνων.
Πως είναι δυνατόν να πιστεύετε πως αυτό το ραμολιμέντο είναι αυτοκινούμενο και κινείται από αγνά πατριωτικά κίνητρα;
Αυτός που έφυγε με το αεροπλάνο του Γάλλου Εβραιοσιωνιστή Jean-Jacques Servan-Schreiber επί χούντας και συναλλασόταν απευθείας με τους Αμερικανούς;
Αυτός που αποδέχεται το χρέος και προτείνει να δεχθούμε την αποπληρωμή του;
Αυτός που προτείνει εν βρασμό ψυχής την υφαρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας και την πώλησής, άρον άρον σε ξένους επενδυτές;
Αυτός που δεν μιλάει καθόλου για τους λάθρο και αποδέχεται τα μέχρι τώρα δεδομένα;
Αυτός που μιλάει για την ατιμωρησία των υπευθύνων;
Αυτός που πρίν ξεκινήσει το κίνημα πήγε στον Παπούλια για να του πάρει την έγκριση;
Αυτός που συσπείρωσε γύρω του, τους αποτυχημένους αριστερούς που στάθηκαν ανίκανοι τόσα χρόνια να πολιτικοποιηθούν όπως ο διεθνιστής Καραμπελιάς;
Αυτός θα μας σώσει;
Δεν μπορώ να πιστέψω πως θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σπεύσουν να αποδεχθούν ταχύτατα, την όποια λύση ως σωτήρια, χωρίς να σκεφθούν πως αυτή η φαιδρή προσωπικότητα ίσως είναι ο δούρειος ίππος για τη χούντα που μας ετοιμάζουν.
Είναι τυχαίο που η επιστημονική κοινότητα απέχει από το κίνημά του και μόνο μερικοί γελοίοι τηλεμαιντανοί τον στηρίζουν;
Κάνω έκκληση σε όλους όσους έχουν το πατριωτικό ελάχιστο, να σκεφθούν πολύ σοβαρά, πως μιά τέτοια λύση μπορεί να αποβεί μοιραία.



Κ. Κων/νος



1)ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ!


ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ «ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ» ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΤΟΥ: Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 26 Απριλίου 2009 δημοσιεύθηκε συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη από την οποία και τα εξής: Δημοσ: Εσείς τώρα, πολιτικά, πού στέκεστε; Βλέπω εκεί δίπλα σας μια προτομή του Στάλιν. Σημαίνει κάτι; Μικης: "Ο Στάλιν και δίπλα ο Μάο! Εγώ παραμένω ένας κομμουνιστής ουτοπικός. Ψάχνω να βρω την κοινωνία της αλληλεγγύης -εκεί βλέπω τη λύση του προβλήματος".

Δημοσ: Ο Στάλιν και ο Μάο πού κολλάνε; Μικης: "Αντιπροσωπεύουν μια ηρωική εποχή, η οποία, για μένα που μεγάλωσα πια και δεν βλέπω κάτι αντίστοιχο, παραμένει ένα ιδανικό, ανεξάρτητα από τις διαφορές που μπορεί να έχω. Εξιδανικεύω αυτές τις συνθήκες".



2)ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης αφιέρωνε ποιήματα στον Ιωάννη Μεταξά

3)ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ «ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ»


Κάτι σαν εθνικό σύμβολο θεωρείται ο αναμφισβήτητα εξαιρετικός μουσικός Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος έχει περάσει από όλα τα πολιτικά κόμματα! Χαρακτηριστικό είναι ότι ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ., που δήθεν έκανε δεξιά στροφή, τον επισκέφθηκε αμέσως μετά την εκλογή του. Ακόμη, ο Μίκης Θεοδωράκης είχε την τιμή να τον επισκεφθούν στο σπίτι του ο Παπανδρέου και ο Ερντογάν στην διάρκεια της πρόσφατης επισκέψεώς του...

Εμείς απλά θα σας θυμίσουμε μία παλαιά ιστορία:

ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ: ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1949

Η δήλωση μετανοίας του γνωστού μουσικοσυνθέτη της Αριστεράς Μίκη Θεοδωράκη, είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» στις 19 Απριλίου 1949. Θα σας θυμίσουμε την δήλωση μετανοίας του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος ως γνωστόν αφιερώνει πολλές φορές τις συναυλίες του στους ποιητές Γιάννη Ρίτσο και Τάσο Λειβαδίτη, που υπήρξαν φανατικοί υμνητές του μεγαλύτερου σφαγέα των λαών, του Ιωσήφ Στάλιν. Η δήλωση μετανοίας έχει ως εξής:

«Ο υπογεγραμμένος Μιχαήλ Θεοδωράκης του Γεωργίου και της Ασπασίας, Στρατιώτης Τάγματος Σκαπανέων ετών 24 φοιτητής, κάτοικος Ν. Σμύρνης, δηλώ ότι αποκηρύσσω τον ξενόδουλον κομμουνισμόν και την εθνοκτόνον ανταρσίαν και ότι ολοψύχως τίθεμαι εις την διάθεσιν της αγωνιζομένης Πατρίδος.

Ο δηλών

Μιχ. Γ. Θεοδωράκης

Αθήναι 18-4-49»

4)Ο "εθνοσωτήρας" Μίκης ζητά αναδρομικά


Και ο Μίκης Θεοδωράκης στο κυνήγι των αναδρομικών για τους βουλευτές, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Το Βήμα"

Γιατί κάποιος μπορεί να το παίζει πατριώτης, μπορεί να το παίζει και σοσιαλιστής προκειμένου να χρησιμεύσει ως το χρήσιμο ανάχωμα του συστήματος έναντι μιας επερχόμενης λαίλαπας που αναμένεται να το σαρώσει, όχι όμως και να χάσει και τα αναδρομικά. Ο αγώνας υπέρ του συστήματος πληρώνεται και μάλιστα όχι μόνο αδρά, αλλά και αναδρομικά. Θυμίζουμε σε όλους ότι ο όψιμος "εθνοσωτήρας", Μίκης, προ ημερών κήρυττε για εθνική ενότητα, πλην "φασιστών" βεβαίως βεβαίως


5)Ο «ΜIΚΗΣ» ΣΑΝ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΛΑΟΥ!


Η φωτογραφία δίπλα είναι από την επίσκεψη του Μίκη Θεοδωράκη στην Κερατέα. Όπως βλέπετε έχει υψωμένη την γροθιά του και φορά κόκκινο πουκάμισο... «Στ' άρματα, στ' άρματα εμπρός στον αγώνα»! Όπως τότε που την κοπάνισε από την Μακρόνησο με δήλωση μετανοίας, αποκηρύσσοντας τον κομμουνισμό. Αργότερα έγινε βουλευτής του ΚΚΕ και σύμβολο της αριστεράς... Παρακολουθούμε με προσοχή τους ύμνους που γράφουν για τον κόκκινο Μίκη τα διάφορα υποτιθέμενα ή αυτοαποκαλούμενα εάν θέλετε «πατριωτικά» ιστολόγια και καταλαβαίνουμε πολύ καλά ΕΜΕΙΣ ΟΙ «ΦΑΣΙΣΤΕΣ» ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ γιατί δεν μπορούμε να έχουμε την οποιαδήποτε σχέση με όλους αυτούς τους περίεργους τύπους, που θυμήθηκαν τα εθνικά θέματα τώρα που η Ελλάδα χάνεται. Ο Μίκης όμως εκεί με το κόκκινο πουκάμισο... για να κηρύξει την επανάσταση, την επανάσταση του τίποτε, του αποπροσανατολισμού, της σύγχυσης.

Φταίει ο γιαλός που είναι στραβός ή μήπως στραβά αρμενίζουμε; Φταίει που οι Έλληνες ξέχασαν τη σημαίνει πολιτική, δεν έχουν μυρουδιά τι εστί Ιδεολογία και άγονται και φέρονται σαν το φτερό στον άνεμο πίσω από κάθε σημαία ευκαιρίας. Ο Μίκης, λοιπόν, σαν σύμβολο «αντίστασης» θα ήταν ανέκδοτο εάν δεν έδειχνε την απελπισία ενός ολόκληρου λαού και την απόλυτη ιδεολογική του ένδεια.

Μία παρένθεση για να λέμε αυτά που είναι σωστά. Ο Μίκης Θοδωράκης είναι ένας μεγάλος μουσικός και όποιος σε αυτό έχει αντίρρηση είναι εμπαθής. Πολιτικά όμως και χρησιμοποιώντας την ανάδειξή του ως μεγάλου μουσικού υπήρξε ένας διαρκής πολιτικός προβοκάτορας.

Όπως ήταν το 1974, που έσπευσε να στηρίξει τον Καραμανλή, τον Καραμανλή που είχε πει το «η Κύπρος είναι μακριά», αφήνοντας την Κύπρο μας στα νύχια του Αττίλα μονη και αβοήθητη. Τότε ο Μίκης είχε στηρίξει τον Καραμανλή με την περίφημη φράση του "ή Καραμανλής ή τανκς". Στην συνέχεια υπήρξε ο πρωτομάστορας της ελληνοτουρκικής «φιλίας» και οργάνωνε συναυλίες για αυτήν με τον Λιβανελί, με το αίμα των παλληκαριών μας, που δολοφόνησε ο Αττίλας στην Κύπρο, ακόμα νωπό. Στην συνέχεια ανέλαβε ειδική αποστολή από τον Ανδρέα Παπανδρέου, πάλι για την... ελληνοτουρκική «φιλία». Έχει βραβευθεί και με το βραβείο Ιπεκτσί, μήπως δεν το γνωρίζουν αυτό οι τουρκοφάγοι «πατριώτες» χειροκροτητές του;
Στην συνέχεια τον βλέπουμε υπουργό του... Μητσοτάκη στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας! Θαυμάστε τον στην φωτογραφία που δημοσιεύουμε στα έδρανα της Βουλής πίσω από τον Ευάγγελο Αβέρωφ και τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Έκτοτε χάθηκαν τα πολιτικά του ίχνη. Μέχρι που εμφανίστηκε πρόσφατα από το πουθενά τις τελευταίες εβδομάδες... Θυμηθείτε μας. Ποτέ δεν εμφανίζεται για καλό αυτός ο άνθρωπος... Προμήνυμα συμφοράς που δεν ξέρουμε πως θα την παρουσιάσουν η δημόσια παρουσία του. Με τι είδους «πατριωτικό αμπαλάζ» θα μας πασάρουν την νέα προδοσία!

Υ.Γ.: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΕΝΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΜΑΜΑ ΜΟΣΧΑ" ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ "ΙΠΕΚΤΣΙ" ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ «ΦΙΛΙΑΣ».


6)«Κίνηση Μίκη»: Χωρίς μιλιά, xωρίς καθαρές πολιτικές θέσεις


Του Θύμιου Παπανικολάου
Υπάρχει μια δοκιμασμένη συνταγή για να μιλάς ασταμάτητα, αλλά να μην λες τίποτα το συγκεκριμένο: Να φλυαρείς περί ανέμων και υδάτων.

Κάθε τόσο μας αραδιάζει και ένα «μανιφέστο» ο ιδρυτής της «Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών» με συρραφές απόψεων, συχνά ασυνάρτητων και αντιφατικών, που έχουν διατυπωθεί εδώ και πάνω από 10 χρόνια και σήμερα κυκλοφορούν ευρέως από παντού.

Στο καινούργιο του ιδεολογικό περίγραμμα μάς αναπτύσσει ο Μίκης την υπονόμευση και κατάλυση των εθνών-κρατών από τις παγκοσμιοποιημένες αγορές.

Είναι να γελά κανείς με τις «νέες ανακαλύψεις» του Μίκη και με τις νέες γενικολογίες του και αοριστολογίες του, που τις εμφανίζει ως το ιδεολογικό στίγμα της «Κίνησης»: Οι συρραφές γενικόλογων αοριστιών και ασαφειών (κοπανιστός αέρας) «ιδεολογικό στίγμα»!!!

Αυτή η ιδεολογική σούπα του Μίκη δεν αντέχει σε κριτική. Απλώς αναφερόμαστε σε αυτή για να δείξουμε τούτο: Εδώ ο κόσμος καίγεται και ο Μίκης με τις «σπίθες» του αρμενίζουν σε «ιδεολογικά στίγματα» και «μανιφέστα», δίχως να θίγουν τίποτα το συγκεκριμένο, δίχως να παίρνουν ΚΑΜΙΑ θέση πάνω στα φλέγοντα και συγκεκριμένα ζητήματα που καθημερινά προβάλλουν επιτακτικά.

Με τις αφαιρέσεις καλύπτονται οι αμαρτίες και με τα «ιδεολογικά μανιφέστα» καλύπτεις την αδυναμία σου να συμμετέχεις στα πολιτικά δρώμενα...

Δόλιο και δοκιμασμένο το τέχνασμα. Για να μη μιλήσουμε, με σαφείς διατυπώσεις, πάνω στα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα, αερολογούμε ιδεολογικά και κατασκευάζουμε «μανιφέστα», με μπαλώματα και συρραφές από εδώ και από εκεί...

Αλλά πώς να μιλήσει συγκεκριμένα και πάνω στα καυτά προβλήματα ο Μίκης και οι πέριξ αυτών; Ένας θα τραβάει από δω και ένας από εκεί...

Προτιμούν, λοιπόν, να σιωπούν και να κρύβονται πίσω από τις ιδεολογικές σούπες του Μίκη...

«Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» χωρίς πολιτική μιλιά πάνω στα σοβαρά και καυτά ζητήματα!!!

Μάς κατακλύζουν δραματικά γεγονότα και οι «Ανεξάρτητοι Πολίτες» είναι απλώς «ανεξάρτητοι» από κάθε πολιτική θέση και δέσμευση, από κάθε ανάγκη να διατυπώσουν καθαρές πολιτικές θέσεις.

Αυτή είναι η «ανεξαρτησία» τους: Ανεξαρτησία από τα προβλήματα της κοινωνίας και από τη δέσμευση συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων.

Γι αυτό ο «ιδρυτής» κατέβηκε από τον Όλυμπο του ειδώλου του με τις πλάκες του Μωυσή, πλάκες γενικών και ασυνάρτητων σπερμολογιών: Το προγραμματικό «μανιφέστο»!!!!!

Γι αυτό πλαισιώθηκε από τους «σοφούς συμβουλάτορες» που κανένας τους δεν μιλάει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, τώρα δεν μιλούν καθόλου, ακριβώς γιατί ο κάθε ένας αναιρεί τον άλλο και όλοι μαζί ενώνονται στην καθεστωτική λογική του παραγοντισμού και της αυτοπροβολής...

Γι αυτό και κτίζουν «σπίθες» στον αέρα: Χωρίς θέσεις, απλώς με βάση τις ιδεολογικές και πολιτικές σούπες του ιδρυτή και το πετυχημένο σύνθημα του Ανδρέα: « Η Ελλάδα στους Έλληνες»!!!

Αυτή η «φούσκα» του καθεστωτικού πολιτικού χρηματιστηρίου, σύντομα θα σκάσει και με μεγαλύτερο πάταγο από τη «φούσκα» της χρηματιστηριακής απάτης του «εκσυγχρονισμού».

Η «κίνηση», αν αποτολμήσει να φύγει από την αερολογία ή αναγκαστεί να εμφανίσει το πραγματικό πολιτικό της πρόσωπο θα προκαλέσει μεγάλο γέλιο...

Προς το παρόν σιωπά σκανδαλωδώς πάνω στην πληθώρα των γεγονότων του καθημερινού μας πολιτικού εφιάλτη. Π.χ.: Η πρόσφατη κατάληψη της Νομικής από τους λαθρομετανάστες και το συνακόλουθο όργιο του πολιτικού παιχνιδιού. Το καθημερινό στημένο τρομοκρατικό θέατρο. Την οργουελική κάρτα του πολίτη που μας ετοιμάζουν και πολλά άλλα.

Τα ιστολόγια καθημερινά αναλύουν τα γεγονότα και παίρνουν θέση σε αυτά, αλλά η «κίνηση Μίκη» που φιλοδοξεί να «ανατρέψει» το κατεστημένο των ανδρεικέλων δεν έχει μιλιά, ούτε καθαρές και ακριβείς θέσεις...

Απλώς σάλτσες γενικόλογων ασαφειών...

olympia.gr


7)Ο Σπίθας και το Παιδί Φάντασμα την εποχή του Μνημονίου
 


του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είχε στενή σχέση με έναν μόνο «σερ», τον χαρισματικό «σερ Μπιθί» του λαϊκού πενταγράμμου, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Εδώ και μήνες παρατηρούμε τη σύγκλιση του παλαίμαχου μουσικού με έναν πραγματικό «σερ», έναν Ελληνα δηλαδή που έχει λάβει τον τίτλο αυτό για τις υπηρεσίες του προς τη βασίλισσα Ελισάβετ, τον Βασίλειο Μαρκεζίνη.

Και αν ο Θεοδωράκης δεν έλειψε ποτέ από την ελληνική πολιτική επικαιρότητα τα τελευταία 50 χρόνια, ο Μαρκεζίνης κάνει σήμερα τα πρώτα του βήματα, αλλά με ρυθμούς καταιγιστικούς. Αν δεν υπήρχε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη που με τις παντοειδείς κοινωνικές δραστηριότητές της μονοπωλεί σχεδόν καθημερινά το τελευταίο δεκάλεπτο των ειδήσεων στα μεγάλα κανάλια, ασφαλώς πρωταγωνιστής στο ίδιο τηλεοπτικό χρόνο θα αναδεικνυόταν ο Βασίλειος Μαρκεζίνης. Ο κ. Μαρκεζίνης δεν είναι βέβαια τυχαίος άνθρωπος. Νομικός και ακαδημαϊκός με αναγνωρισμένη ευρυμάθεια και διεθνή καριέρα, αποφάσισε σχετικά πρόσφατα να στρέψει το ενδιαφέρον του στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και με συνεχείς παρεμβάσεις (βιβλία και συνεντεύξεις) να προτείνει λύσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το εντυπωσιακό γεγονός είναι ότι όλο το φάσμα των μέσων ενημέρωσης δείχνει ενδιαφέρον για τις προτάσεις του (Mega, Star, ANT1, Βήμα, Εθνος, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεροτυπία, Παρόν, κλπ), όσο κι αν από πρώτη ματιά οι σκέψεις του αποκλίνουν από την πολιτική γραμμή που υποστηρίζει το καθένα απ' αυτά.

Από την άλλη πλευρά ο Θεοδωράκης εξακολουθεί να απολαμβάνει το δημόσιο θαυμασμό και την τηλεοπτική προβολή για το τεράστιο καλλιτεχνικό του έργο, αλλά τα κανάλια δεν έδωσαν ανάλογη προσοχή στην εξαγγελία του πολιτικού του κινήματος («Σπίθα», Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών). Βέβαια ο Θεοδωράκης δεν έχει λόγους να απογοητεύεται. Την τρίωρη σχεδόν ιδρυτική του Διακήρυξη για τη Σπίθα φιλοξένησε σε δώδεκα σελίδες η Ελευθεροτυπία (4.12.2010), ενώ και την πιο πρόσφατη ομιλία του αναπαρήγαγε σε δυο σελίδες μεγάλου σχήματος η Ελεύθερη Ωρα (19.1.2011).

Ο παραλληλισμός της πορείας των δύο ανδρών δεν είναι αυθαίρετος. Τη σύνδεση κάνουν οι ίδιοι με κάθε ευκαιρία, ενώ ο ένας παρουσιάζει τα βιβλία και τις απόψεις του άλλου με θαυμαστικά σχόλια και επαίνους. Ο Μαρκεζίνης περιλαμβάνει μάλιστα στο βιβλίο του ως «παράρτημα» τους ύμνους που του απευθύνει ο Θεοδωράκης, ο οποίος τον κατατάσσει στους «πνευματικούς θησαυρούς που διαθέτει σήμερα η χώρα μας». Από την πλευρά του ο Θεοδωράκης καλεί τον Μαρκεζίνη να παρουσιάσει το δικό του βιβλίο και εκείνος μαζί με τους ύμνους εξηγεί ότι «παρότι με τον Μίκη ξεκινήσαμε από διαφορετικά σημεία της πυξίδας, με την πάροδο του χρόνου συναντηθήκαμε κάπου στη μέση».

Σημειωτέον ότι και οι δύο πέρα από την προσοχή των μέσων ενημέρωσης έχουν εξασφαλίσει και τη στήριξη συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων. Ο μεν Μαρκεζίνης του Πάνου Λασκαρίδη που του διαθέτει τη Μεγάλη Βρετανία για τις πολιτικές του συγκεντρώσεις, ενώ ο Θεοδωράκης του ομίλου Κυριακίδη-Λαυρεντιάδη, μέσω της ΜΚΟ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων «Ρωμηοσύνη».

Βέβαια τόσο ο κ. Θεοδωράκης όσο και ο κ. Μαρκεζίνης δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «νέο αίμα» στην πολιτική. Εχουν συγκεκριμένη και πολυσυζητημένη πορεία. Ο πρώτος πέρασε από όλα τα κόμματα του πολιτικού φάσματος έως ότου καταλήξει υπουργός της αλήστου μνήμης κυβέρνησης Μητσοτάκη, ενώ ο δεύτερος άργησε να εμφανιστεί στην πολιτική σκηνή γιατί τον βάραινε το άγος της συμμετοχής του πατέρα του Σπύρου Μαρκεζίνη ως δοτού πρωθυπουργού στην κυβέρνηση του δικτάτορα Παπαδόπουλου την περίοδο της σφαγής του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Φυσικά δεν είναι υπεύθυνος ο ίδιος για τις πολιτικές επιλογές του πατέρα του. Αλλά με δική του απόφαση ο Βασίλειος εμφανίζεται ως συνεχιστής του Σπύρου Μαρκεζίνη και διεκδικεί την πολιτική του αποκατάσταση. Μιλώντας στον Παύλο Τσίμα κ. Μαρκεζίνης θα επικαλεστεί και πάλι τον φίλο του: «Υπάρχουν άνθρωποι όπως ο κ. Θεοδωράκης και ο κ. Κύρκος οι οποίοι έχουν πει ότι η επιχείρηση που έκανε [σ.σ. ο Σπύρος Μαρκεζίνης] με τον Παπαδόπουλο για να επαναφέρει τη δημοκρατία είναι κρίμα –αυτές είναι οι φράσεις του κ. Θεοδωράκη- που δεν επέτυχε. Αλλά είχε και τα λάθη του. Το ένα λάθος ήταν ότι κάλυψε το Πολυτεχνείο ενώ δεν είχε καμία ευθύνη» (Mega, 28.10.2010).

Βέβαια σημασία δεν έχει τόσο η πορεία των πολιτικών ή των στοχαστών παρά το τι ακριβώς λένε σήμερα και αν πραγματικά προτείνουν λύσεις στα κρίσιμα προβλήματα που σωρεύει η κυβερνητική πολιτική τα τελευταία χρόνια. Για το περιεχόμενο των θέσεων που προβάλλει από τα βιβλία του ο κ. Μαρκεζίνης παραπέμπουμε στην εύστοχη (όσο και απελπιστικά μοναχική) κριτική του Νίκου Χρυσολωρά στην Καθημερινή (12.12.2010), όπου επισημαίνονται τα κλισέ, η περιαυτολογία, η ανάπτυξη θεωριών συνωμοσίας και οι επαναλήψεις, ενώ ο αρθρογράφος θεωρεί «δυσερμήνευτο» και αναρωτιέται «για ποιο λόγο τέτοιες απόψεις συνεχίζουν να τυγχάνουν τόσο μεγάλης προβολής από τα ελληνικά μίντια». Προσθέτουμε ότι τα βιβλία αυτά διανθίζονται με έντονες προσωπικές επιθέσεις και προσωπικούς χαρακτηρισμούς για όσους διαφωνούν με τις απόψεις του «σερ» (π.χ. τον κ. Βερέμη), ενώ η υποστήριξή του προς τον Κώστα Καραμανλή φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίζει «εξέγερση» την προσέγγισή του με τη Ρωσία και να την παρομοιάζει με την «εξέγερση της επονομαζόμενης Ανοιξης της Πράγας»...

Η Διακήρυξη Θεοδωράκη -ίσως και εξαιτίας του μεγέθους της- δεν έτυχε καμιάς ανάλογης κριτικής, με αποτέλεσμα να της αποδίδει καθένας αυτά που «θα περίμενε» από τον Θεοδωράκη, σύμφωνα με την εικόνα που έχει πλάσει για την προσωπικότητα του μουσικού. Και έτσι εμφανίζονται ως υποστηρικτές της Σπίθας πολιτικά στελέχη που αυτοπροσδιορίζονται σε όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής: από την ακροδεξιά μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.

Αν όμως μπει κανείς στον κόπο να διαβάσει την πολυσέλιδη Διακήρυξη θα διαπιστώσει ότι κι εδώ έχουμε ένα κακογραμμένο κείμενο, το οποίο έχουν ασφαλώς συντάξει περισσότεροι του ενός, με αποτέλεσμα να περιλαμβάνονται αντιφατικές θέσεις, αλληλοσυγκρουόμενες προτάσεις και κακοχωνεμένες αναλύσεις μερίδας του Τύπου. Την ίδια στιγμή που η Σπίθα ζητάει μείωση των αμυντικών δαπανών, απαιτεί και «να οχυρωθούμε σαν αστακοί». Κατά την εκφώνηση της Διακήρυξης ο χαρισματικός Θεοδωράκης το διαπίστωσε σε κάποια στροφή του λόγου του και μιλώντας εκτός κειμένου μουρμούρισε ότι «αυτό έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με όσα είπα προηγουμένως» για να προσθέσει αμέσως χαριτολογώντας: «γι' αυτό είμαι άνθρωπος των αντιθέτων».

Αλλά όλοι αυτοί που τόσο εύκολα σπεύδουν να τον ανακηρύξουν σε νέο Κολοκοτρώνη καλό θα ήταν να προσέξουν ότι μεταξύ των προτάσεών του είναι και η πρόταση της συνεκμετάλλευσης από Ελλάδα και Τουρκία των πετρελαίων του Αιγαίου. Ενα από τα πρώτα μέτρα που εισηγείται είναι να επισκεφτεί ελληνική αντιπροσωπεία την Αγκυρα για «την εξέταση μεμονωμένων ή κοινών προσπαθειών για την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων».

Ταλαντευόμενος μεταξύ της γνωστής του θέσης υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας και της πιο δημοφιλούς τουρκοφοβικής στάσης, ο Θεοδωράκης προσπαθεί να ικανοποιήσει τους πάντες. Όπως ποζάρισε στη βεράντα του σπιτιού του αγκαλιά με τον Ερντογάν και τον Παπανδρέου πριν ξιφουλκήσει κατά των «επίβουλων» Τούρκων και του «κατοχικού» πρωθυπουργού, τώρα εφευρίσκει ότι δεν είναι εχθροί μας οι Τούρκοι, αλλά «οι Αμερικάνοι που τους βάζουν».

Παρασυρμένος από τον ενθουσιασμό του ο Μίκης θα πει από μικροφώνου και ορισμένες ατάκες που δεν περιλαμβάνονται στο επίσημο κείμενο της Διακήρυξης. Μιλώντας για τη μειονότητα στη Θράκη θα ξεπεράσει ακόμα και τον πιο ακραίο εθνικιστή: «Πολλοί λένε ότι πρέπει να σεβόμαστε τη θέληση των ανθρώπων για την καταγωγή τους. Εγώ θα έλεγα: θες να είσαι Τούρκος; Πήγαινε στην Τουρκία». Τη φράση του σκέπασε το χειροκρότημα των παρισταμένων. Και συνέχισε γελώντας: «Τι κάθεσαι και υποφέρεις;» Στο ίδιο μήκος κύματος και ορισμένα κείμενα που προβάλλει η επίσημη ιστοσελίδα της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών. Ανάμεσά τους και η θέση ότι «καλός ως αρχή ο φράκτης των 12,5 χλμ., θα χρειαστεί όμως να επεκταθεί σε όλο το μήκος των συνόρων στον Εβρο».

Και βέβαια δεν λείπουν από την επιχειρηματολογία της Διακήρυξης και όλοι οι μεταπολιτευτικοί μύθοι, με πρώτη-πρώτη την (ανύπαρκτη) δήλωση Κίσινγκερ περί «επίθεσης στον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα», για τη χρήση της οποίας έχει ζητήσει συγνώμη ακόμα και ο Γιάννης Μαρίνος. Αλλά ο Μίκης την τροποποιεί και εμφανίζει τον Κίσινγκερ να στρέφει τα βέλη του ειδικά κατά του ελληνικού πολιτιστικού κινήματος της δεκαετίας του '60, δηλαδή εναντίον του ίδιου. Τώρα πώς συμβιβάζεται το ξαναζέσταμα της πλαστής δήλωσης με τον νεότερο ισχυρισμό του Θεοδωράκη ότι οι Αμερικάνοι την εποχή εκείνη (δηλαδή τον Ιούνιο του 1974) του είχαν αναθέσει την αποστολή να πείσει τον Καραμανλή να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας (ομιλία στο ΡΕΞ, 17.1.2011), αυτό ας αποδοθεί στον «άνθρωπο των αντιθέσεων».

Αυτά όλα ασφαλώς ικανοποιούν το ακροδεξιό ακροατήριο. Αλλά η αριστερά; Αυτή ανακάλυψε στον Θεοδωράκη τον ηγέτη του αντιμνημονιακού αγώνα. Αλλά κανείς δεν πρόσεξε ότι η Διακήρυξη ταυτίζεται απολύτως με την άποψη Σαμαρά για την κρίση; Οτι δηλαδή αποδίδει τη σημερινή κρίση στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 και τη σημερινή του Γιώργου Παπανδρέου, απαλλάσσοντας τις ενδιάμεσες και κυρίως του Κώστα Καραμανλή.

Οσο για τις συγκεκριμένες προτάσεις «ανυπακοής» που εξαγγέλλει ο Θεοδωράκης, εκείνη που βγάζει μάτια είναι η υπόδειξή του προς τους πολίτες να μην πληρώνουν φόρους! Πραγματικά αξιοπρόσεκτη πρόταση για την έξοδο από μια κρίση που οδηγηθήκαμε (μεταξύ άλλων) και εξαιτίας της προκλητικής φοροδιαφυγής και φοροαπαλλαγής των οικονομικά ισχυρών.

Στην πραγματικότητα υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που συνδέει τις αναλύσεις και των δύο προβεβλημένων προσωπικοτήτων (Μαρκεζίνη και Θεοδωράκη). Είναι η πρόταση ότι τη λύση στην κρίση θα τη δώσει η ανάδειξη των «αρίστων», οι οποίοι θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας και οι οποίοι μέχρι σήμερα έχουν μείνει αναξιοποίητοι. «Κατά την άποψή μου», γράφει ο Θεοδωράκης, «το μέγιστο λάθος που μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού έθνους είναι η συστηματική περιφρόνηση από μέρους των πολιτών προς τους αρίστους, με συνέπεια την επιλογή των μετριοτήτων και συχνά ανίκανων στις θέσεις όλων αυτών που αποτελούν την καθηστηκυία τάξη, στην οποία ένα λαός εμπιστεύεται τις τύχες του». Περιττό να πούμε ότι ο ένας προβάλλει ως «άριστο» τον άλλο, ενώ κανείς τρίτος «άριστος» δεν κατονομάζεται.

Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι άριστοι δεν γνωρίζουμε ακόμα. Το μόνο δεδομένο είναι ότι μεταξύ των «αρίστων» δεν θα βρίσκονται τα σημερινά πολιτικά στελέχη. Αλλά τότε πώς θα προκύψουν οι «άριστοι»; Από ποιες διαδικασίες και με ποιανού την επιλογή; Πρόκειται για μια άποψη που προβάλλει εδώ και πολύ καιρό ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος λειτουργεί πολύ συχνά ως «λαγός» του πολιτικού συστήματος και ως έμπειρος διαφημιστής ρίχνει στην πολιτική αγορά ιδέες και ό,τι πιάσει. Με επιμονή τους τελευταίους μήνες υποστηρίζει τη συγκρότηση κυβέρνηση «αρίστων», ενώ στα πρόσωπα που συγκαταλέγει μεταξύ των αρίστων προβάλλει συστηματικά μόνον ένα, αυτό του σερ Μαρκεζίνη. «Πιστεύω ότι η συνδρομή ικανών, ολοκληρωμένων, φωτεινών και δημιουργικών προσωπικοτήτων όπως του κ. Β. Μαρκεζίνη, θα ήταν καταλυτική για την Ελλάδα», θα δηλώσει στις 27.10.2010. Και λίγες μέρες αργότερα θα συμπληρώσει: «Απαιτείται η δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, για να βρούμε ικανούς ανθρώπους. Υπάρχουν προσωπικότητες. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι ο Βασίλης Μαρκεζίνης» (8.11.2010).

Εδώ βρίσκουμε ίσως και τη λύση του μυστηρίου με την έντονη προβολή των θέσεων αυτών των δύο φίλων από τα μέσα ενημέρωσης. Η «κυβέρνηση των αρίστων» είναι μια από τις εναλλακτικές λύσεις του κυρίαρχου συντηρητικού πολιτικού συστήματος μπροστά στον ορατό κίνδυνο να κινητοποιηθεί μαζικά ο λαϊκός παράγοντας και να επιβάλει αυτός τις δικές του λύσεις. Με την ευγλωττία που τον διακρίνει είχε διατυπώσει αυτό το φόβο ο κ. Μαρκεζίνης. Αποκρούοντας την ιδέα να συγκροτηθεί οικουμενική κυβέρνηση από όλα τα κόμματα (ή συνασπισμός των δύο μεγαλύτερων), αντιπρότεινε την αναζήτηση ανθρώπων με φαντασία για να προκύψει «επανάσταση νοοτροπίας, επανάσταση ιδεών», έτσι ώστε «να μην καταλήξουμε στην πιο οδυνηρή από όλων των ειδών τις επαναστάσεις: την επανάσταση του πεζοδρομίου».

Κατά σύμπτωση αυτά τα λόγια του σερ Μαρκεζίνη εκφωνήθηκαν κατά την παρουσίαση του (αυτό)βιογραφικού βιβλίου του Μίκη Θεοδωράκη (25.11.2010). Τον τρόμο μπροστά στον λαϊκό ξεσηκωμό επιβεβαίωσε ο «σερ» και στη συνέντευξή του στο Mega: «Το πρώτο θέμα είναι να βρεθεί ένας τρόπος ήρεμος και οργανωμένος να αλλάξει το πολιτικό κατεστημένο. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει, αλλά πρέπει να γίνει ήρεμα και μελετημένα για να μη γίνει αλλιώς βίαια, δηλαδή μέσω του πεζοδρομίου».

Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι οι πρώτοι παλιοί πολιτικοί που έσπευσαν να συνταχθούν με το κίνημα των «αρίστων» και να δώσουν το παρών στις εκδηλώσεις της Σπίθας δεν ήταν άλλοι από τον Στέλιο Παπαθεμελή και τον Πάνο Καμμένο.
http://elnews.gr/

Μίκης Θεοδωράκης και η Σπίθα των Ελλήνων! Είναι σειρά μας να επιλέξουμε…



Σήμερα το πρωί, και οφείλω να ομολογήσω κατά λάθος, παρακολούθησα την συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στον ΑΝΤ1 στην εκπομπή  « Καλημέρα Ελλάδα» ….Είχα ακούσει για την «Σπίθα των Πολιτών» και έτσι παρακολούθησα όλη αυτή την  – ομολογουμένως δίκαια έκρηξη – παρά συνέντευξη.
Για να είμαι ειλικρινής ενώ ποτέ δεν συμπάθησα το μουσικό παρελθόν του Μίκη Θεοδωράκη πάντα έτρεφα έναν ανεξήγητο θαυμασμό για αυτόν τον άνθρωπο …….
Σήμερα το πρωί  όταν τον άκουσα να λέει « Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ξεκίνησε ο πόλεμος και στις 5 Νοεμβρίου ήμουν στο μέτωπο και πολεμούσα …….και από  τότε πολεμάω συνέχεια …….και στην χούντα τα ίδια ……και τώρα στο τέλος αυτό αξίζω? Να βλέπω την πατρίδα μου να καταστρέφετε και να την βρίζουν οι Ευρωπαίοι? Για αυτό πολέμησε η γενιά μου?  Δεν υπάρχουν πλέον αριστεροί , δεξιοί …κεντρώοι …μόνο Έλληνες πατριώτες!!».….. συγκλονίστηκα..… και αμέσως θυμήθηκα κάποια πραγματικά γεγονότα που αξίζουν να συνδυαστούν με αυτά που είπε στην συνέντευξη του…
Θυμήθηκα τον παππού μου ….είχε άλλα 2 αδέρφια ….Και οι τρείς τους πολέμησαν το 1940 στην Αλβανία.  Μάλιστα ο παππούς μου ήταν και φαντάρος την 28η Οκτωβρίου σε μονάδα του Πυροβολικού στο Σιδηρόκαστρο. Πολέμησε δηλαδή από την πρώτη μέρα του πολέμου……
Τραυματίστηκε 2 φορές. Η μία σφαίρα τον βρήκε στο μάγουλο και του άφησε ουλή. Την δεύτερη φορά τραυματίστηκε στην κνήμη. Κατάφερε και   γύρισε από τον πόλεμο ζωντανός. Σε αντίθεση με τον έναν αδερφό του ο οποίος όταν συναντήθηκαν τυχαία στο μέτωπο αυτός του είπε «Σε χαιρετώ γιατί δεν θα σε ξαναδώ. Είμαι Λοχίας πεζικού και με στέλνουν να πολεμήσω στην γραμμή του Ρούπελ. Μάθαμε ότι  μας θα  επιτεθούν οι Γερμανοί .…δεν θα γλυτώσουμε…» Και έτσι ακριβώς έγινε ……ένα λιτό μνημείο πεσόντων απλά γράφει το όνομα του…..
Τα δύο από τα τρία αδέρφια που επέζησαν του πολέμου δεν είχαν στην συνέχεια τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις ….. ένας πήγε δεξιά και ο άλλος αριστερά ……ο εμφύλιος είχε ξεκινήσει στην Ελλάδα….
Ο καθένας από εσάς τώρα θα περιμένει  να διαβάσει την διαμάχη των δύο αδερφών ….αλλά μάταια…..
Τα δύο αδέρφια όχι απλά δεν μάλωσαν ποτέ μεταξύ τους αλλά και ποτέ δεν συζητούσαν περί κομμάτων!!!! Και το πιο περίεργο είναι ότι ήταν πάντα αγαπημένοι και δεν μάλωσαν ποτέ για τίποτα!!! Θεωρούσαν ότι ο καθένας μπορεί να έχει τις απόψεις του χωρίς ο άλλος να χρειάζεται «με το ζόρι» να του επιβάλλει τις δικές του απόψεις !! Και η σύζυγος του «δεξιού» είχε χάσει τον δικό της αδερφό από χέρια κομμουνιστών!!! Και παρόλα αυτά ΔΕΝ ΜΑΛΩΣΑΝ ΠΟΤΕ!!
Το πιο συγκλονιστικό όμως ήταν το εξής …..ότι κάθε φορά που στην επέτειο της 28ηςΟκτωβρίου γινόταν η παρέλαση στην Θεσσαλονίκη ….φορούσαν τα καλά τους κοστούμια  και πήγαιναν ώρες  νωρίτερα ……νοιώθανε ότι είναι υποχρέωσή τους να είναι στην παρέλαση ….ξέρανε ότι όλη αυτή η «φασαρία» γινόταν για να τιμηθούν αυτοί, όσοι πολέμησαν  και όσοι έδωσαν την ζωή τους .…και δακρύζανε μαζί όταν περνούσανε οι μονάδες του στρατού με την σημαία που είχαν υπηρετήσει αντίστοιχα στον πόλεμο …τους ένωναν οι κοινές θυσίες και οι αγώνες που κάνανε …τους ένωνε η Ελλάδα!!..και γυρνούσανε στα σπίτια τους με βουρκωμένα μάτια ……και όλη την μέρα ο παππούς μου σιγοτραγουδούσε το  εμβατήριο του πυροβολικού….
Σκεφτείτε …..αυτοί ανήκουν στην γενιά του Θεοδωράκη!! Και ήταν κι αυτοί νέοι όπως είμαστε κι εμείς σήμερα ……κι αυτοί είχαν όνειρα για την ζωή τους …..και για αυτούς οι εφημερίδες της εποχής τους έγραφαν πριν την έναρξη του πολέμου «Μα ποια γενιά θα πολεμήσει τους  Γερμανούς και τους Ιταλούς? Η νεολαία  αυτή ενδιαφέρεται μόνο γι α φλερτ και βεγγέρες»!!  ….και πέσανε εντελώς έξω….
Σκεφτείτε ότι ήδη η επόμενη γενιά – οι γονείς πολλών από εμάς- που ακολούθησε, δούλεψε μια ζωή για να αναρωτιέται σήμερα «τζάμπα δούλευα τόσα χρόνια και πλήρωνα τις εισφορές μου και τώρα μου κόβουν την σύνταξη και την αξιοπρέπεια από τα τελευταία μου χρόνια στην ζωή αυτή?»
Ας καταλάβουμε επιτέλους  ότι το «διαίρει και βασίλευε» που μας επιβάλλουν τόσα χρόνια όλοι μα όλοι  οι πολιτικοί που έχουν κομματικοποιήσει μέχρι και το χώμα που πατάμε  και ας συνειδητοποιήσουμε ότι τα κόμματα σήμερα είναι η ντροπή της αληθινής δημοκρατίας  και ότι αν δεν εξαφανιστεί αυτό το ψέμα που ζούμε δεν θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να ονειρευτούμε κάτι καλύτερο …ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας….
Ελπίζω η «Σπίθα» να παραμείνει κίνημα. Ένα κίνημα που θα γίνει πραγματικά η σπίθα ανατροπής όλου αυτού του ψέματος που ζούμε ….και προσωπικά δεν θα ήθελα να το δω ως «πολιτικό κόμμα» γιατί ακόμα και η φράση μου προκαλεί αηδία……
Ο Μίκης Θεοδωράκης και η γενιά του έκαναν την επιλογή τους εδώ και δεκαετίες…επέλεξαν την θυσία για την Ελλάδα ,τα δάκρυα για τους πεσόντες, την τιμή των όπλων, την αξιοπρέπεια της μάχης, και το μεγαλείο της θυσίας. Παρόλο που στο αντίβαρο είχαν την γλύκα της   ζωής – με λιγότερη ελευθερία φυσικά –  αν δίνανε λίγο «γη και ύδωρ» στους φασίστες του Μουσολίνι…… και ακόμα και το λάθος του εμφυλίου που ανήκει και αυτό στην δική τους γενιά τους στοίχισε πολύ περισσότερο από ότι εμάς σήμερα….
Σήμερα όμως πρέπει να κάνουμε την δική μας επιλογή . Ώστε να μην βρεθούμε και εμείς στα γεράματα μας να απορούμε για το πως καταντήσαμε!! Αν έχουμε μια ευκαιρία να αλλάξουμε τα πράγματα αυτή είναι τώρα …….γιατί στα γεράματα μας θα πονάει διπλά ….γιατί και δεν θα μπορούμε πλέον να κάνουμε οτιδήποτε  αλλά θα μας μείνει και η πίκρα του ότι δεν προσπαθήσαμε όταν είχαμε την ευκαιρία…..
Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει δίκιο. Σήμερα πρέπει να γίνουμε επιτέλους αυτό που είμαστε … Έλληνες!!! Το ελεύθερο πνεύμα που δίνει ζωή στον κόσμο εδώ και χιλιετίες!!! Ξεχάστε τις κομματικές ταυτότητες, ξεχάστε ότι σας χωρίζει! Ξεχάστε ότι κομματικό σας απογοήτευσε παλιά! Όλα οφείλονται στο «διαίρει και βασίλευε» που μας επιβάλλουν τόσα χρόνια! Μην αφήσετε τα όνειρά σας , το μέλλον σας ,την ελπίδα σας στα χέρια όλων αυτών των πολιτικάντηδων που το μόνο που τους νοιάζει είναι  πότε και πόσα θα μας κλέψουν ώστε να έχουν ικανοποιημένα τα  «μεγάλα τους αφεντικά»!!!
Ελευθερωθείτε επιτέλους από την υποκρισία!! Οι πολιτικοί ξέρουν μόνο από δικαιολογίες!! Και η δικαιολογία δεν βελτιώνει τον άνθρωπο ποτέ! …..αλλά μόνο η συγνώμη! Και αυτή μόνο υποκριτικά ψελίζεται από τα  θρασύδειλα χείλη τους!
Σήμερα έχουμε να διαλέξουμε όχι ανάμεσα σε Ιταλούς και πόλεμο αλλά ανάμεσα στο πόσο ελεύθεροι η όχι πρέπει να είμαστε, πρέπει να υπερασπιστούμε το μεγαλύτερο αγαθό- αυτό της ελευθερίας – που μας έδωσε ο ίδιος ο Θεός……Σήμερα πρέπει να προστατεύσουμε και να υπερασπιστούμε  το Σύνταγμά μας από τα «χείριστα φασιστοειδή υποχείρια» που νομίζουν ότι έχουν την νομιμοποίηση των εκλογών με τα χειρότερα ψέματα που ειπώθηκαν ποτέ προεκλογικά και τα περισσότερα κροκοδείλια δάκρυα που χύθηκαν μετά….
Μίκη …..το έγραψα και στην αρχή του άρθρου…..ποτέ δεν συμπάθησα την μουσική σου …..και δεν με ενδιαφέρει καθόλου το αριστερό παρελθόν σου…
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι  το ότι σήμερα ακούγοντας σε, άναψε μέσα μου μια σπίθα… ……… με ενδιαφέρει  ότι  η  προσφορά η δική σου και όλης της γενιάς σου ήταν καταλυτική για να είμαι σήμερα ελεύθερος να γράφω αυτές τις γραμμές … …….και σας είμαι πραγματικά ευγνώμων ….γιατί μου προσφέρατε τόσα πολλά και μάλλον δεν θα προλάβω να σας τα ανταποδώσω…..
Δεν ξέρω τι θα κάνετε οι υπόλοιποι ….……αλλα εγώ έκανα την επιλογή μου γιατί είμαι Έλληνας …….και με κάθε κόστος……θα μείνω ελεύθερος
Ι.
αἰέν ἀριστεύειν

http://www.gargalianoi.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: