Μπορεί ο κ. Ρεν να έμαθε μόλις την Δευτέρα ότι ο μαραθώνιος είναι ελληνική λέξη, αλλά όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα χρειαστεί να μάθει και δύο άλλες ελληνικές λέξεις που παραπέμπουν σε έναν από τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή: Λερναία Ύδρα… που η σύγχρονη εκδοχή της δεν είναι άλλη από το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Στην αυστηρά εμπιστευτική 10σέλιδη μελέτη για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους που μοιράστηκε στους υπουργούς οικονομικών το βράδυ της Δευτέρας και πάγωσε για αρκετές ώρες την διαπραγμάτευση εμπεριέχονται αρκετές λεπτομέρειες που ίσως τινάξουν στον αέρα και τη δεύτερη και ίσως τελευταία προσπάθεια της Ελλάδας να διασωθεί.
Η μελέτη δείχνει ότι ακόμη και με το καλό σενάριο και παρά τις προσπάθειες της Ελλάδας το δημόσιο χρέος το 2020 θα ανέρχεται στο 129 % του Α.Ε.Π. αρκετά πάνω από τον στόχο του 120% που έχουν θέσει ευρωπαίοι ηγέτες. Ταυτόχρονα η έκθεση παραδέχεται ότι είναι σχεδόν απίθανο να επιστρέψει η Ελλάδα στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου μετά το τέλος του μνημονίου ΙΙ ενώ ταυτόχρονα η αντίθεση που υπάρχει μεταξύ της ανάγκης να μειωθεί το χρέος αλλά και να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα μέσω της εσωτερικής υποτίμησης θα οδηγήσει σε εξαιρετικά υψηλά ποσοστά χρέους σε σχέση με το Α.Ε.Π. στο εγγύς μέλλον.
Όσον αφορά τη δυναμική του ελληνικού χρέους ότι το PSI βοηθάει βραχυπρόθεσμα στη μείωση του ελληνικού χρέους το οποίο όμως στη συνέχεια εκτινάσσεται εκ νέου στο 168% του Α.Ε.Π. το 2013 λόγω της συνεχούς αναμενόμενης ύφεσης της οικονομίας και πιθανών καθυστερήσεων στην δημοσιονομική προσαρμογή.
Ταυτόχρονα γίνεται και ειδική αναφορά στην ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, το κόστος οποίας ανέρχεται πλέον σε 50 δισ. € πλέον αφού συνυπολογιστούν τόσο τα αποτελέσματα του PSI II όσο και εκείνα της BlackRock γεγονός που υποδηλώνει την εξαιρετικά δυσχερή θέση που βρίσκονται σήμερα οι ελληνικές τράπεζες.
Ταυτόχρονα η έκθεση τονίζει ότι μεταξύ του 2012 και του 2014 οι επίσημες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας ανέρχονται σε 170 δισ. € πρώτου να γίνουν οποιεσδήποτε ενέργειες για τη μείωση του χρέους, ποσό το οποίο υπερβαίνει κατά 136 δισ. € τις προβλέψεις της συμφωνίας της Δευτέρας.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο που αναφέρει η έκθεση είναι ότι η συμφωνία για την ανταλλαγή των ομολόγων είναι εξαιρετικά ευαίσθητη όσον αφορά το βαθμό συμμετοχής που τελικά θα υπάρξει από τους ιδιώτες ομολογιούχους.
Η συμφωνία των ευρωπαίων ηγετών προϋποθέτει μια συμμετοχή 95% των ιδιωτών για να έχει το πρόγραμμα σημαντικό αποτέλεσμα. Η έκθεση που διανεμήθηκε όμως υπολογίζει ότι τυχόν μείωση της συμμετοχής των ιδιωτών κατά 5% θα επιφέρει αύξηση του ελληνικού δημοσίου χρέους ως ποσοστό επί του Α.Ε.Π. κατά 2% το 2020. Αυτό σημαίνει ότι εάν τελικά η συμμετοχή των ομολογιούχων φτάσει το 85% το ελληνικό δημόσιο χρέος το 2020 θα ανέλθει στα 124% του Α.Ε.Π., αν συμμετοχή ανέλθει στο 80% στο 126% του Α.Ε.Π. κ.ο.κ.
Τέλος η έκθεση περιέχει και το δεύτερο σενάριο στο οποίο υπολογίζει την εξέλιξη του προγράμματος διάσωσης σε περίπτωση που οι ελληνικές αρχές δεν καταφέρουν να επιτύχουν όλες τις δομικές αλλαγές στην ελληνική οικονομία μέσα στο εξαιρετικά ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα που προβλέπεται.
Σε αυτό το απευκταίο σενάριο το δημόσιο χρέος θα έχει φτάσει το 160% του Α.Ε.Π. το 2020 και θα βρίσκεται εντελώς εκτός στόχου της συμφωνίας, ενώ οι συνολικές δανειακές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου μέχρι το 2020 θα φθάσουν στα 245 δισ. €. Είναι προφανές ότι εάν επαληθευτεί το συγκεκριμένο σενάριο η τελική πτώχευση της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου