Mόνο μια νέα πολιτική τάξη πραγματων
μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από το οικονομικό και πολιτικό της αδιέξοδο,
υποστηρίζει ο ακαδημαϊκός Παύλος Ελευθεριάδης στους Financial Times
Μία διαφορετική οπτική στο ζήτημα
της επίλυσης της κρίσης στην Ελλάδα αποπειράθηκε να παρουσιάσει με
άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Financial Times» ο καθηγητής
Δικαίου στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Παύλος Ελευθεριάδης, ο οποίος υποστηρίζει μόνο μια νέα πολιτική τάξη μπορεί να σώσει την Ελλάδα.
«Η καλλιέργεια του μίσους, η άνοδος της φιλοσοφίας της πλειοψηφίας
και η κατάπτωση του Τύπου εξηγούν από κοινού την παρούσα παράλυση ενόψει
της κρίσης. Η ελληνική πολιτική έχει ιδιωτικοποιηθεί. Αδίστακτοι
πολιτικοί, κυνικά εργατικά συνδικάτα και ολιγάρχες των ΜΜΕ έχουν
καταλάβει τη δημόσια ζωή μας. Ελάχιστα νοιάστηκαν για το χρέος και ακόμη
λιγότερο για μεταρρυθμίσεις. Δεν βλέπουν καμία επείγουσα ανάγκη στην
πρόληψη μιας καταστροφικής εξόδου από το ευρώ, δεδομένων των τεράστιων
κερδών τους, η εσωτερική κατανομή των πλουτοπαραγωγικών πηγών είναι πολύ
πιο σημαντική για εκείνους από ό,τι το συνολικό μέγεθος της πίτας», γράφει ο έλληνας ακαδημαϊκός.
Ετσι εξηγεί και την κατάρρευση των δύο μεγάλων κομμάτων στις εκλογές του Μαΐου. «Τα
δύο μεγάλα κόμματα αποτελούν σύμβολα παραλογισμού και διαφθοράς. Δεν
έχουν την ηθική εξουσία να ζητούν θυσίες. Το εκλογικό σώμα δεν αντέχει
άλλη λιτότητα, αλλά είναι εξοργισμένο να καθοδηγείται από εκείνους που
ανέντιμα δημιούργησαν το πρόβλημα. Έτσι, παρόλο που το 80% επιθυμεί να
παραμείνει στο ευρώ, το 68% ψήφισε κόμματα που αντιτίθενται στη συμφωνία
διάσωσης. Αυτό ήταν το τρόπος τους να ψηφίσουν υπέρ της αλλαγής», υποστηρίζει.
Ομως σύμφωνα με τον Ελευθερίαδη, «το παλιό πέθανε, αλλά το καινούριο δεν γεννήθηκε ακόμη. Η ξαφνική αναχώρηση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου τον
Νοέμβριο εξέπληξε τους πάντες. Ελάχιστοι περίμεναν την γρήγορη
κατάπτωση των σοσιαλιστών και των συντηρητικών, οι οποίοι ξεκίνησαν την
προεκλογική τους εκστρατεία κλονισμένοι και εντελώς στερεμένοι από ιδέες
και ενέργεια. Ο ξεδιάντροπος λαϊκισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς
μπορεί να της εξασφαλίσει αυξημένη στήριξη για ένα διάστημα, μπορεί όμως
να οδηγήσει μόνο σε μια θεαματική αποτυχία. Η ελληνική κρίση είναι
πλέον πολιτική.», τονίζει.
Και η απάντηση; «Βρίσκεται μόνο στην εμφάνιση νέων και αξιόπιστων
πολιτικών κομμάτων. Θα έπρεπε να στοχεύσουμε στο να αποκαταστήσουμε την
πίστη στους δημοκρατικούς μας θεσμούς, να εξυγιάνουμε τον Τύπο, να
τιμωρήσουμε τους διεφθαρμένους και να δώσουμε ελπίδα για μια παραγωγική
και ανταγωνιστική οικο0νομία. Οι έλληνες ψηφοφόροι είναι σοφοί όταν
ζητάνε απόλυτη και γρήγορη ανανέωση.», καταλήγει.