13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Με την αρθρογράφηση – υπόμνηση του πολύ καλού φίλου, Έλληνα και Εθνικιστή καθηγητή Σπύρου Σταθόπουλου, ενός ανθρώπου με πολλούς και καλούς αγώνες για την Πατρίδα και την Παράταξη, στην πατριωτική εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος συνειδητοποίησα τα 13 χρόνια που πέρασαν από τον θάνατο του Γεωργίου Παπαδόπουλου, Αρχηγού της Εθνικής Επαναστατικής Κυβερνήσεως της 21^ης Απριλίου 1967. Ένας θάνατος που βρήκε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο έγκλειστο των φυλακών από τους εκδικητικούς φορείς και πρόσωπα του πάντα ίδιου Νεοταξικού Καθεστώτος που λυμαίνεται και σήμερα τις ζωές μας και αυτοαποκαλείται «δημοκρατία», δηλαδή ότι εκφράζει τάχα τον ελληνικό λαό. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος πέθανε στην φυλακή γιατί αρνήθηκε να αποκηρύξει τις υπερήφανες εθνικιστικές ιδέες του όπως του ζητήθηκε από την Καθεστηκυία Τάξη. Έφυγε πικραμένος από την προδοσία κάποιων δικών του ανθρώπων που βοήθησαν την επάρατο μεταπολίτευση στο στήσιμο του πολυτεχνείου προκειμένου να ανατραπεί ο ίδιος και να σκλαβωθεί η Κύπρος.

Οι νεοταξικοί δούλοι της Καθεστηκυίας Τάξεως δεν μπορούν να το αρνηθούν. Γι’ αυτό και δεν ανοίγουν τον φάκελο της Κύπρου. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ανέστησε εκ νέου μια ισχυρή Ελλάδα που διέθετε αυτάρκη οικονομία, δυνατό στρατό, συμπαγές εθνικό συναίσθημα, Έλληνες εργαζομένους και όχι ανέργους με μηδενική εγκληματικότητα και ξένους λαθρομετανάστες. Ήταν λοιπόν 27 Ιουνίου πριν από 13 χρόνια όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εκοιμήθη και ανήλθε στην αιωνιότητα μεταξύ των ηγετών του Ελληνικού Εθνικισμού και του Ελληνισμού. Τι «σύμπτωση» άραγε αφού επί Ιωάννη Μεταξά και Γεωργίου Παπαδόπουλου κανείς δεν διανοήθηκε να μιλήσει για μη ελληνική Μακεδονία, αφού θα τον έτρωγε δικαίως το μαύρο σκοτάδι!