Δεν διαπραγματευόμαστε την ελευθερία μας

Υπάρχει μια τυχοδιωκτική αντίληψη στην Ελλάδα, που διέπει τη σκέψη, τη λογική και την πρακτική μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Τις αντιλήψεις αυτές, που διέπουν ακόμα και κόμματα (όπως οι ΑΝΕΛ, που συνεργάζονται πλέον με τη Χρυσή Αυγή) που είναι –θεωρητικά πάντα- τοποθετημένα στη δεξιά πλευρά του πολιτικού άξονα, τις πλήρωσε ακριβά η χώρα.

Η «Αλλαγή» 

Το 1981, πολλοί ήταν εκείνοι που αλαζονικά νόμιζαν ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα ήταν μια παρένθεση, καθώς ο κόσμος που επιζητούσε «αλλαγή», έπρεπε για λίγο να ξεσπάσει και η αστική τάξη, να βρει χρόνο να ανασυνταχθεί. Το τι ακολούθησε, το γνωρίζουν όλοι.

Η χώρα υποδουλώθηκε από μια δήθεν «ριζοσπαστική» πολιτική «ορδή», γιατί περί ορδής επρόκειτο, ανθρώπων χωρίς καλλιέργεια και Παιδεία, που κοίταξαν μόνο την πάρτη τους και γύρισαν τη χώρα πάρα πολλά χρόνια πίσω. Πολύτιμος χρόνος χάθηκε, ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε, η διαφθορά θριάμβευσε και η αποβιομηχάνιση κυριάρχησε.

Αυτό, έγινε σε αγαστή συγχορδία με μια μεγάλη ομάδα πολιτών, που τα ξεπούλησε όλα, ακόμα και τις ιδιαίτερες πατρίδες, τα πανέμορφα ελληνικά χωριά και τις ελληνικές κωμοπόλεις, με τον καθαρό αέρα τους και την πανέμορφη φύση τους, στην καλύτερη για ένα ευρύχωρο διαμέρισμα στα βόρεια προάστια της Αθήνας, μια μερσεντές με οδηγό, το «είμαι κάποιος», μια ερωμένη, παρουσίες στα σαλόνια της πλουτοκρατίας νεότερης ή παλαιότερης και στη χειρότερη, ένα τριάρι σε συνοικία του κέντρου της Αθήνας και μια ζωή «προστατευμένη», «σίγουρη» και ηττημένη (καλυμμένη πίσω από μια ενοχική σχέση με ένα πολιτικό γραφείο). Και λέμε ηττημένη, μιας και δεν περιλαμβάνει δημιουργία, περιπέτεια και αδρεναλίνη, αλλά αντίθετα, περιέχει μεγάλες δόσεις ορθολογισμού και ανείπωτης δειλίας...

Τι παίζει;

Πέρασαν από τότε, από τον Οκτώβριο του 1981, σχεδόν 32 χρόνια. Και σαν να μην είχε τίποτα συμβεί, η νέα και δυστυχώς εδώ, εθνομηδενιστική αριστερά, είναι προ των πυλών, έτοιμη να προκαλέσει νέες καταστροφές. ΣΥΡΙΖΑ λέγεται πλέον. Και τι έκανε; Έπεισε τους Βραζιλιάνους, να διαφωνήσουν στο ΔΝΤ για τη δανειοδότηση της χώρας. Προσέξτε: αυτοί, ο ΣΥΡΙΖΑ, που βασίζονται κυρίως στην ψήφο των αντιπαραγωγικών συντεχνιών του Δημοσίου, που πληρώνονται πλουσιοπάροχα από τα λεφτά του μνημονίου, προσπάθησαν να υπονομεύσουν τη συνέχιση της δανειοδότησης της χώρας μας. Η ΝΔ, όταν λέει πως ο ΣΥΡΙΖΑ «πέτυχε να βρει έναν σύμμαχο στην προσπάθειά του να μην χρηματοδοτηθεί η χώρα ώστε να μετατραπεί σε μια απέραντη παραγκούπολη», έχει ένα δίκιο.

Προσέξτε: «ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας, ήταν ο μοναδικός που απείχε από τη διαδικασία εκφράζοντας την αντίθεσή του στη συγκεκριμένη απόφαση. Όλως τυχαίως, λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 21 Δεκεμβρίου 2012, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Βραζιλία, ο υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής πολιτικής του κόμματος Κ. Ήσυχος (μιλώντας στο ρ/σ ‘Στο κόκκινο’) δήλωνε ότι ‘η Βραζιλία δεν είναι διατεθειμένη να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το πρόγραμμα’». Αυτό, δηλαδή κάποιος με ιδιοτελή πολιτικά κίνητρα να πηγαίνει στο εξωτερικό και να βάλλει εναντίον της ίδιας της πατρίδας του (λέγοντας, έστω ότι αυτό τη συμφέρει), εγώ το θεωρώ εθνομηδενισμό και μάλιστα, αγοραίο.

Ο σκοπός

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Για την σταλινική αριστερά του ολοκληρωτισμού και της αρνησιπατρίας μιλάμε άλλωστε, που «άδειαζε» σε κάθε ευκαιρία τους ανθρώπους της, οδηγώντας τους πολλές φορές στο θάνατο, σε συνεργασία με τους μηχανισμούς που κατά τα άλλα, μαχόταν. Δεν θα αδειάσει άλλους, τους καταραμένους γι’ αυτήν Έλληνες «αστούς»; Εύκολα! Και ήδη το κάνει. Αλλά, ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ότι πολύς κόσμος αυτό δεν μπορεί να το δει. Και δεν μπορεί να το δει, γιατί έχει μάθει να λειτουργεί, μέσω της γνωστής διαδικασίας της υποβολής του σε στερεότυπο τρόπο σκέψης.

Και δεν καταλαβαίνουν, ιδιαίτερα κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, πως τους μεταχειρίζονται και πως αν ποτέ βάλει ο διάβολος το ποδάρι του και επικρατήσουν οι εθνομηδενιστές, θα χάσουν την ελευθερία τους, αυτή που ανταλλάσουν τώρα για να μη χάσουν τη βολή τους: το μικρό κουζινάκι με το πλαστικό τραπεζομάντιλο, αλλά την προσδοκία τους για «ήσυχη» ζωή («sheltered life», λένε οι αγγλοσάξονες) και γηρατειά, να διαψεύδονται... Τώρα, πόσο «ήσυχη» θα είναι η ζωή σε μια κοινωνία ελευθεριακή, μια κοινωνία πολυεθνικό σκουπιδοτενεκέ, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν θα έχει καμία αξία, όπου οι παραδόσεις θα εξαλειφθούν, όπου η χυδαιότητα και ο κυνισμός θα είναι τα κυρίαρχα στοιχεία, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά, ας μην κουράζουμε το μυαλό των «βολεμένων» (εις βάρος όλων μας), με ενοχλητικές υπομνήσεις.

Δεν πρέπει να κυβερνήσουν οι «καταλήψεις»

Θέλουν λοιπόν το χάος οι της αριστεράς, φτάνει να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Θέλουν να μην καταβληθούν μισθοί και συντάξεις, ώστε να δυσαρεστηθεί ο κόσμος και να καταλάβουν την εξουσία. Κι ας γεμίσουμε παραγκουπόλεις, όπως η Βενεζουέλα και η Βραζιλία, που τόσο «αγαπούν» τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: την θέλουν την εξουσία και την θέλουν πολύ, για να δημιουργήσουν το κράτος του απόλυτου και «πολιτικά ορθού» ΤΡΟΜΟΥ, σε συνεργασία με τους Αμερικανούς και τους υποστηρικτές και χρηματοδότες της προεκλογικής εκστρατείας του Μπαράκ Ομπάμα, όπως ο Τζορτζ Σόρος.

Αν δώσουμε στους «κόκκινους» την ευκαιρία, την εξουσία θα την κρατήσουν, χρησιμοποιώντας αλόγιστη βία & τρομοκρατία. Άλλωστε, όσοι δεν είναι μαζί τους, είναι «φασίστες». Ο φασισμός του δήθεν αντιφασισμού. Όσοι τον δοκιμάσουν, θα το μετανιώσουν το ίδιο βράδυ, όταν δουν ξαφνικά να γίνονται βορά στα χέρια κάποιων, που ήδη στην αριστερά τους αποκαλούν «συμπατριώτες» μας. Όσο για τους «παραδείσους» του ΣΥΡΙΖΑ, ένα θα σας πω μόνο: στο Καράκας του (καθόλα δήθεν) αντιαμερικανού «συντρόφου» Ούγκο Τσάβες, γίνονται 48 ανθρωποκτονίες σε ημερήσια βάση, κατά μέσο όρο, ενώ δολοφονούνται οι πολιτικοί αντίπαλοι. Αυτά θέλουμε;

Το ΠΑΣΟΚ, ήταν ο προάγγελος της παρακμής. Μια νίκη της ριζοσπαστικής αριστεράς, θα σηματοδοτήσει την πτώση και θα γύριζε τον τόπο αιώνες πίσω. Έχουμε λοιπόν όλοι μια στοιχειώδη υποχρέωση να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ, πρωτίστως, αλλά και Ευρωπαίοι. Πώς θα μας φαινόταν, αν αύριο κάποιοι κατεβάσουν δια διαταγμάτων, αφού θα έχουν την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τα εικονίσματα και τις γαλανόλευκες;

Πώς; Την ημέρα που αυτό θα συμβεί, κάποιοι που θα έχουν συνεργήσει σε αυτό το χάλι, δεν θα είναι πλέον φορείς μιας ένδοξης παράδοσης, αλλά αντίθετα, θα είναι και με τη βούλα φοβισμένοι και αξιοθρήνητοι υπήκοοι μιας άθεης, εθνομηδενιστικής εξουσίας, που σκοπό της θα έχει την εξάλειψη κάθε τι χριστιανικού και εθνικού από τις ψυχές των νέων Ελλήνων. Είναι στα χέρια μας να μη ζήσουμε και πάλι άλλη μια καταστροφική «Αλλαγή». Η χώρα, δεν πρέπει να μετατραπεί σε απέραντο γκουλάγκ. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας, είναι αδιαπραγμάτευτη.

Νίκος Χιδίρογλου