Το Παιδομάζωμα τoυ KKE για το οποιο σφυριζουν αδιαφορα οι Δημοκρατες της Τσαριτσανης και της Ελασσονας!!!!!

Το Παιδομάζωμα τoυ KKE

To ειδεχθές έγκλημα κατά της Φυλής και του Ανθρωπισμού

Κατά το ΚΚΕ:

«Δέκα χιλιάδες παιδάκια έφυγαν για να σωθούν στις Λαϊκές

Δημοκρατίες» («Δημοκρατικός Στρατός» τεύχος 4, Απρίλιος 1948, σελ. 139)!!!

Οι αιμοβόροι αυτοί διέπραξαν το έγκλημα του παιδομαζώματος.

Κατά το διάστημα 1947-1949 οι κομμουνιστοσυμμορίτες

διενήργησαν βίαιο παιδομάζωμα σε όσες επαρχίες ειχαν

επικρατησει.

Οι Κουκουέδες με ειδική υπηρεσία που

Ονομαζονταν «Επιτροπή Βοηθείας του Παιδιού» αποσπουσαν από τις

Ελληνικες οικογενείες μικρά παιδιά και βρέφη ακόμη ,τα οποία

οδήγουσαν στο παραπέτασμα όπως   Αλβανία, Γιουγκοσλαβία,

Βουλγαρία και αλλού.

Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός (Υπηρεσία Πληροφοριών του

Δ.Ε.Σ. τεύχος 5 Νοεμβρίου 1948 και Δελτίον Υπουργείου

Συντονισμού, τεύχος 69/1949) αναφέρουν, ότι τα απαχθέντα

Ελληνόπουλα ανέρχονται σε 28.000, που εστάλησαν εις Βουλγαρίαν

(2.600), Τσεχοσλοβακίαν (2.235), Ρουμανία (3.801), Πολωνία

(περίπου 3.000), Βουλγαρίαν (2.660), Αλβανία (περίπου 2.000),

Γιουγκοσλαβίαν (11.609) και τα υπόλοιπα στην Ανατολικήν

Γερμανίαν.

Ο εικονιζόμενος νεαρός λέγεται Ευάγγελος Τσάκος και κατάγεται από την
Φλώρινα. Τον είχαν αρπάξει οι συμμορίται. Κατόρθωσε να δραπέτευση.
Τον επυροβόλησαν και τον άφησαν ανάπηρο

Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός ζήτησε από τις κομμουνιστικες

χώρες να επιτρέψουν στα απαχθέντα Ελληνόπουλα να γυρίσουν

στην Ελλάδα. Απήντησε μόνον η Τσεχοσλοβακία, η οποία είπε ότι

από τα ζητούμενα 5.000 παιδιά, τα 138 της είναι γνωστά!

 Έτσι τον Οκτώβριο 1948 η Εκτελεστική Επιτροπή Ενώσεως

Συλλόγων Ερυθρού Σταυρού εξέδωσε την ακόλουθον απόφασιν:

 «Η εκτελεστική επιτροπή, λαμβάνουσα υπ' όψιν την απόφασιν Νο ΧΙΙΥ

ψηφισθείσαν παρά της ΧΥΙΙης Διεθνούς Διασκέψεως του Ερυθρού Σταυρού,

ως και της ληφθείσης παρά του ΟΗΕ την 27ην Νοεμβρίου αναφορικώς με τον

επαναπατρισμόν των Ελληνοπαίδων.

Παρατηρεί, ότι τα ληφθέντα μέτρα δια τον επαναπατρισμόν των παιδιών

δεν έσχον μέχρι σήμερον ειμή λιάν περιωρισμένον αποτέλεσμα και κατά

συνέπειαν αι οδύναι των γονέων παρατείνονται άνευ λόγου.

Αναθέτει εις τον Γενικό Γραμματέα, όπως τεθή εις επαφήν μετά του

Διεθνούς Κομιτάτου Ερυθρού Σταυρού, ίνα έξετασθώσιν μετά του ΟΗΕ οι

τρόποι και τα μέτρα, άτινα θα ηδύναντο να διευκολύνωσι και να επισπεύσωσι

τον επαναπατρισμόν τούτον».

Η οικογένεια του δασκάλου Θωμά Μήτση. Ο πατήρ καταδιώκεται
από το ΚΚΕ και διαφεύγει στην Κόνιτσα. Η μήτηρ κατακρεουργείται.
Τα πέντε παιδιά μεταφέρονται άλλα στην Ουγγαρία, άλλα στην Ρουμανία.
Εχάθησαν

Τo Διεθνές Συνέδριον Προστασίας Παίδων συνήλθε στη

Στοκχόλμη (Αύγουστος 1948) έλαβε γνώση των στοιχείων και

ομοφώνως απεφάσισε:

«... Το Γενικόν Συμβούλιον της /ιεθνούς Ενώσεως Προστασίας Παιδιού

συνελθόν εν Στοκχόλμη την 14-8-1948 πληροφορηθέν ότι σοβαρός αριθμός

Ελληνοπαίδων απήχθησαν από την πατρίδα των άνευ της συναινέσεως των

γονέων των και θεωρών, ότι μία τοιαύτη πράξις είναι κατάφωρος παραβίασις

των αρχών και της δηλώσεως των δικαιωμάτων του παιδιού, της

ονομαζόμενης «δηλώσεως της Γενεύης».

Αποφασίζει:

1) Όπως τα Ηνωμένα Έθνη παρακολουθούν επιμόνως να εξεύρουν τα

κατάλληλα μέοα, ώστε να εξασφαλισθή όσον το δυνατόν ταχύτερον η

επιστροφή εις τας εστίας των, απάντων των παιδιών τα οποία κρατούνται

μακράν των γονέων των, εναντίον της θελήσεως τούτων.

2) Όπως προσφερθώσιν αι υπηρεσίαι της /ιεθνούς Ενώσεως

Προστασίας Παιδιού, εν συνεργασία με άλλας οργανώσεις, ίνα δοθή

περίθαλψις εις τα παιδιά ταύτα, οπουδήποτε και αν ευρίσκωνται.

3) Όπως ζητηθή από τα Ηνωμένα Έθνη να λάβωσι μέτρα ώστε τα παιδιά

όλων των εθνών να εξασφαλισθώσιν εναντίον βιαίας μεταφοράς και

κρατήσεως μακράν της πατρίδος των άνευ συγκαταθέσεως των γονέων των».

Επι τέλους Ελληνόπουλα επιστρέφουν στην Πατρίδα, της οποίας φιλούν το
χώμα.

Περαιτέρω το Διεθνές Συνέδριον του Ερυθρού Σταυρού εις

Στοκχόλμην (Σεπτέμβριος 1948) εχαρακτήρισε το παιδομάζωμα

«έγκλημα γενοκτονίας» (Genocide) και ανεκαίνωσε ότι:

«Η 17η διεθνής διάσκεψις του Ερυθρού Σταυρού εκφράζει την ευχήν,

όπως οι πέραν των εθνικών συνόρων απαχθέντες Ελληνόπαιδες

επαναπατρισθούν το ταχύτερον».

Αξίζει πάντως τον κόπο να παραθέσουμε  εδώ ένα τμήμα του

υπομνήματος του... Στρατηγού (!) Μάρκου προς τον ΟΗΕ

(«Ελεύθερη Ελλάδα» 15-8-1948) διά να θαυμάσετε το αδιάντροπον

των αριστερών. Ο Μάρκος λοιπόν, τον οποίον οι ίδιοι οι

κομμουνισταί απεκάλεσαν «ρεμάλι»! (3η Συνδιάσκεψι ΚΚΕ, Οκτ.

1950, λόγω οργανωτικού γραμματέως) «στρατιωτικά τενεκέ»

(«τριάμιση χρόνια πάλης του Α.Σ.Ε.», σελ. 101 υπό Βλαντά μέλους

Π.Γ. του ΚΚΕ) «σκουλήκι» («Η πολιτική των στελεχών μας στο ΚΚΕ

τα τελευταία δέκα χρόνια» σελ. 32 υπό Μπαρτζώτα) έστειλε

υπόμνημα στον ΟΗΕ όπου μεταξύ άλλων «ο τενεκές», «το ρεμάλι»

και το «σκουλήκι» έγραφε:

«Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις των λαϊκών Δημοκρατιών, δέχτηκαν με

τη μεσολάβηση μας, να περιποιηθούν και να φιλοξενήσουν αυτά τα φτωχά

θύματα των μοναρχοφασιστικών φρικαλεοτήτων. Και τις μέρες εκείνες ακριβώς

που γινόταν απ' τον οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών η παγκόσμια καμπάνια

για το παιδί, διεξάγονταν εδώ ένα λαϊκό έργο αλληλεγγύης, δώδεκα χιλιάδες

παιδιά είχαν σωθή. Φυσικά δεν ήταν όλα τα παιδιά της Ελλάδος. Πολλοί

γονείς, είτε επειδή είχαν τα μέσα να τα θρέψουν, είτε γιατί δεν ήθελαν να τα

αποχωριστούν δεν τα έστειλαν και κανένας δεν τους ανάγκασε να το κάνουν.

Άλλοι πάλι γονείς έστειλαν ένα η δύο παιδιά και κράτησαν τ' άλλα. Είναι

αλήθεια πως πολλοί απ' τους τελευταίους μετάνοιωσαν που δε μιμήθηκαν τους

άλλους, όταν τα αμερικανικά αεροπλάνα σκότωσαν πολλά απ' αυτά, και η

πείνα απεδεκάτιζε τα άλλα. Το γεγονός αυτό εν πάσει περιπτώσει, δείχνει πως

κανένας καταναγκασμός δεν ασκήθηκε ούτε είναι δυνατόν ν' ασκηθή. Σας

επαναλαμβάνουμε μονάχα αυτό: Ούτε ένα παιδί δε στάλθηκε σε μια

δημοκρατική χώρα, χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων του. Σε κάθε χωριό

άλλωστε, οι γονείς εξέλεξαν μονάχοι τους μια ενήλικη κοπέλλα η μια γυναίκα

για κάθε ομάδα 20-25 παιδιών για να τα συνωδεύσουν.

Οι μοναρχοφασίστες με το μοναδικό τρόπο που ξέρουν να

χρησιμοποιούν αυτή τη βία, που τους είναι τόσο προσφιλής, υπεχρέωσαν

μερικούς γονείς που συνέλαβαν να καταθέσουν πως τα παιδιά τους

αρπάχτηκαν με τη βία. Και η Βαλκανική Επιτροπή αν και σε ένα χωριό οι ίδιοι

οι γονείς τους διέψευσαν αυτή τη συκοφαντία έτοιμη καθώς είναι πάντοτε να

υποστηρίξει τους μοναρχοφασίστες και στις προκλήσεις τους, κράτησε αυτές

τις μεμονωμένες μαρτυρίες που αποσπάσθηκαν προφανώς με την βία και δεν

καταδέχτηκε να προσέξη το αυτονόητο της υπόθεσης, ούτε τις χιλιάδες των

γονιών που διαμαρτυρήθηκαν με χιλιάδες γράμματα εναντίον αυτής της

συκοφαντίας».

Οι επανειλημμένες διαμαρτυρίες του Ελληνικού και του Διεθνούς

Ερυθρού Σταυρού, καθώς και οι αποφάσεις του ΟΗΕ δεν ελήφθησαν

υπ' όψιν από το ΚΚΕ και τις κομμουνιστικες χώρες, όπου

οδηγήθηκαν τα Ελληνόπουλα.

Απεναντίας μάλιστα ο πρόεδρος Μάρκος της Κυβέρνησης του

Βουνού απέστειλε υπόμνημα στον ΟΗΕ όπου κατηγόρησε τους

«μοναρχοφασίστες» ότι διαπράττουν παιδομάζωμα. Ιδού τι έγραφε:

«Το παιδομάζωμα, το πραγματικό παιδομάζωμα το έκαμαν οι

μοναρχοφασίστες. Και πράγματι οι μοναρχοφασίστες μόλις πληροφορήθηκαν

ότι οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στις Λ. Δημοκρατίες, άρχισαν επιδρομές

στα χωριά των κατεχομένων απ' αυτούς περιοχών και άρπαξαν τα παιδιά από

την αγκαλιά των μανάδων τους. Τραγικές σκηνές διεδραματίσθησαν παντού.

Και τα κακόμοιρα τα παιδιά μεταφέρθησαν σε στρατόπεδα η παρεδόθησαν σε

πλούσιες οικογένειες σαν υπηρέτες. Για να σκεπάσουν αυτό το πραγματικό

έγκλημα, διπλασίασαν το θόρυβο, γύρω από το δήθεν παιδομάζωμα το δικό

μας. Να η αλήθεια για την καμπάνια αυτή που ξεσήκωσαν τόσον τεχνητά και

τόσο κυνικά οι μοναρχοφασίστες και οι πάτρωνες τους».

(«Ελεύθερη Ελλάδα» 15-8-1948)

Αλλά ο ΟΗΕ βασιζόμενος σε αδιάψευστα στοιχεία για μία

ακόμα φορά (Νοέμβριος 1949) ανεκοίνωσε την κατωτέρω απόφαση

της Γενικής Συνελεύσεώς του:

«Η Γενική συνελευσις, λαμβάνουσα γνώσιν της υποβληθείσης εκθέσεως

παρά της Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού και της Ενώσεως των Συλλόγων

του Ερυθρού Σταυρού έπι του ζητήματος του επαναπατρισμού των

Ελληνοπαίδων (Α. 1014) και εκτιμώσα τας προσπάθειας, τας οποίας

ανέπτυξαν αι δύο Διεθνείς Οργανώσεις του Ερυθρού Σταυρού, ίνα

διευκολύνωσι την πραγματοποίησιν της αποφάσεως 193 (III) Σ. της Γενικής

Συνελεύσεως.

Παρατηρούσα ότι οι Ελληνόπαιδες δεν επεστράφησαν εισέτι εις τας

εστίας των, ως συνιστά η απόφασις της Γενικής Συνελεύσεως, αναγνωρίζουσα

δε, ότι δέον να καταβληθώσι νέαι προσπάθειαι προς πλήρη εφαρμογήν της

αποφάσεως ταύτης. 1. Αναθέτει εις τον Γενικόν Γραμματέα, όπως καλέση το

Διεθνές Κομιτάτον Ερυθρού Σταυρού και την Ένωσιν των Συλλόγων του

Ερυθρού Σταυρού και εξακολουθήσωσι τας προσπάθειας των διά την

εξυπηρέτησιν του ανθρωπιστικού τούτου θέματος και τοις παράσχη πάσαν

δέουσαν βοήθειαν διά την εκτέλεσιν του έργου του.

2. Καλεί θερμώς πάντα τα Έθνη, μέλη του Ο.Η.Ε. και τα άλλα Έθνη, τα

παρέχοντα άσυλον εις Ελληνόπαιδας, όπως λάβωσι πάντα τα μέτρα, από

κοινού και εν συνεργασία μετά των Διεθνών Οργανώσεων του Ερυθρού

Σταυρού, όπως διευκολύνωσι την ταχείαν επιστροφήν των παιδιών εις τας

εστίας των, συμφώνως προς την άνω αναφερομένην απόφασιν.

3. Καλεί τας Διεθνείς Οργανώσεις του Ερυθρού Σταυρού, όπως

αναφέρωσιν εις τον Γενικόν Γραμματέα προς πληροφορίαν των μελών του

Ο.Η.Ε. τας προόδους της εκτελέσεως της παρούσης αποφάσεως».

Και διά πολλοστήν φοράν η Γενική Συνέλευσις του ΟΗΕ

(Δεκέμβριος 1950) αποφασίζει:

«...2. Προσκαλεί επιμόνως άπαντα τα Κράτη, τα οποία δίδουσιν άσυλον

είς Ελληνόπαιδας, όπως λάβωσι πάντα τα μέτρα, εν συνεργασία μετά του

Γενικού Γραμματέως και των Διεθνών Οργανώσεων του Ερυθρού Σταυρού,

ίνα διευκολύνωσι την ταχείαν έπιστροφήν των παιδιών πλησίον των γονέων

των, και, οσάκις παρίσταται ανάγκη προς τούτο, επιτρέπωσι είς τας Διεθνείς

Οργανώσεις του Ερυθρού Σταυρού την ελευθέραν είσοδον εις το έδαφος των.

3. Συνιστά μίαν Μόνιμον Επιτροπήν, αποτελουμένην εκ των Αντιπροσώπων

του Περού, των Φιλιππίνων και της Σουηδίας, ήτις θα ενεργή εν συνεννοήσει

μετά του Γενικού Γραμματέως και θα προέρχεται εις ανταλλαγήν απόψεων

μετά των Αντιπροσώπων των ενδιαφερομένων Κρατών, δια τον ταχύν

επαναπατρισμόν των παιδιών.

4. Παρακαλεί τον Διεθνή Ερυθρόν Σταυρόν και την Ένωσιν των

Συλλόγων του Ερυθρού Σταυρού, όπως συνεργασθώσι μετά της

αναφερθείσης Επιτροπής...»

Εν τέλει στις  17 Δεκεμβρίου 1952 συνήλθε στην Ν. Υόρκη η

7η Γενική Συνέλευσις του ΟΗΕ, μετά από καταθεσιν της εντολής που

είχε λάβει ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, λόγω της αρνήσεως των

κομμουνιστικών κρατών να εφαρμόσουν τας αποφάσεις του ΟΗΕ.

Τότε η Γ.Σ. του ΟΗΕ εξέδωσε απόφασιν:

«με την οποίαν εξέφραζεν την βαθείαν λύπην της, διότι κανένα εκ των

κρατών του Παραπετάσματος δεν συνεμορφώθη προς τις υποδείξεις της,

έκτος της Γιουγκοσλαβίας, και κατεδίκασε την παράλειψιν αυτήν των κρατών

τούτων».

Την 16ην Δεκεμβρίου 1948 συνήλθε στην Βουδαπέστην της

Ουγγαρίας το Β' Συνέδριον της «Παγκοσμίου Οργανώσεως

Δημοκρατικών Γυναικών» (Π.Ο.Δ.Γ.)- Η Ρούλα Κουκούλου-

Ζαχαριάδου εκπρόσωπος του ΚΚΕ εδήλωσε τα εξής:

«Καίονται τα χωριά στην Ελλάδα και κατακρεουργούνται κατά μάζες

γυναίκες και παιδιά...

Με θλίψη αναλογιζόμαστε την κατάστασι των παιδιών που έμειναν στην

Ελλάδα και δεν πρόλαβαν να σωθούν από τον Δημοκρατικό στρατό. Με την

βία αρπάχτηκαν από την Βόρειο Ελλάδα από τα όργανα της Φρειδερίκης και

τώρα είναι δουλάκια κι αλήτες στις πόλεις ή πεθαίνουν από την πείνα στα

παιδικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Και για να σκεπάσουν το καινούργιο

τους έγκλημα για να συκοφαντίσουν τις Λαϊκές Δημοκρατίες και τη

Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ελλάδας οι μοναρχοφασίστες σήκωσαν

ολόκληρο θόρυβο στον Ο.Η.Ε. και ζήτησαν να παρθή απόφασις να γυρίσουν

τα παιδιά μας απ τις Λαϊκές Δημοκρατίες».

Και με τέτοιες ψευδολογίες οι κουκουέδες προσεπάθουσαν να

δικαιολογήσουν το παιδομάζωμα και την διεθνή αγανάκτηση, που

προκάλεσε.

Συγκινητικαί στιγμαί.
Μητέρες παραλαμβάνουν τα παιδιά τους
στα Ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα.

Το Συνέδριο εκείνο συνεχίσθηκε κατά κάποιον τρόπον στην έδρα

της κυβερνήσεως του βουνού στις Πρέσπες, την 29ην Φεβρουαρίου

1949, όπου παρέστησαν αντιπροσωπείες από τα διάφορα Κ.Κ.

Σχετικώς με το παιδομαζωμα ελέχθησαν τα παρακάτω:

Λίλη Όλτ τον ΚΚ Ουγγαρίας: «... Τα Ελληνόπουλα που φιλοξενούμε

στη χώρα μας (στην Ουγγαρία) είναι το καλύτερο δείγμα εκτιμήσεως προς τον

αγώνα σας...».

Ζήνοβα του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας: «... Τα Ελληνόπουλα που

φιλοξενούμε στη χώρα μας, άντι των γονέων τους που πολεμούν, θα σας τα

επιστρέψωμεν μεγάλα και μορφωμένα...».

Άννα Ρούμπου τον ΚΚ Ρουμανίας: «... Τα παιδιά σας που

φιλοξενούμε θα σας τα στείλουμε με τη Νίκη...».

Ζαμποτέσκα Στανισλάβα του ΚΚ Πολωνίας: «...Διαπαιδαγωγούμε τα

παιδιά σας με το παράδειγμα των ηρώων σας, σαν το Μήτσο Παπαρήγα.

Πιστεύουμε ότι τα παιδιά σας και τα παιδιά μας, είναι τα παιδιά της μεγάλης

οικογένειας των λαών. Θα σας τα επιστρέψουμε με τη λευτεριά και τη λαϊκή

Δημοκρατία...»

Βίτο - Κάρο του ΚΚ Αλβανίας: «... τα παιδιά σας τα είδαμε χλωμά όταν

ήρθαν στη χώρα μας. Ανοίξαμε την αγκαλιά μας και τα δεχθήκαμε...».

Οι Αλβανοί λοιπόν είδαν τα παιδιά μας χλωμά! και ανέλαβαν να

τα διαθρέψουν. Ο υπουργός της κομμουνιστικής κυβερνήσεως του

βουνού Π. Κόκκαλης διεβεβαίωσε ότι:

«Τα παιδιά μας στις Α. Δημοκρατίες που είδα μόνος μου ζουν μια ζωή

παραδεισένια! Ούτε στ' όνειρο τους δεν είδαν τέτοια ζωή. Εκτός απ' τη

διατροφή, περιθάλπονται επιστημονικά, ειδικεύονται σε τέχνες! κ.λ.π.».

Bστόσον ο γενικός επιθεωρητής του παιδομαζώματος δάσκαλος

Γεώργιος Μανούκας («Παιδομάζωμα, το μεγάλο έγκλημα κατά της

Φυλής» Αθ. 1961), είχε καταγγείλει στον Κόκκαλη την τραγωδία των

αρπαχθεντων παιδιών, τα οποία: «Στη Βουλγαρία υποφέρουν από

ψώρα, στο Καλλιμανέστι της Ρουμανίας τα παιδιά ψάχνουν στα

σκουπίδια να βρουν κοτσάνια από λάχανα και άλλου κλέβουν δια να

φάνε. Στο Μπουρνώ της Τσεχοσλοβακίας πεθαίνουν κατά δεκάδες

απ' τον τύφο και στην Αλβανία υποφέρουν απ' την πείνα, ακαθαρσία

και ψείρα».

Η Βασίλισσα Φρειδερίκη με Ελληνόπουλα των Παιδοπόλεων, δια
τας οποίας ο μετέπειτα «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής είπεν:
«... Η Βασιλική Πρόνοια παρηκολούθησε βήμα προς βήμα τας φάσεις
από τας οποίας διήλθεν η ιστορία της Χώρας μας κατά την τελευταίαν
δεκαετίαν. Εις την ώραν τον συμμοριτοπολέμου, με τας 53 παιδοπόλεις
περιέσωσε 23.000 Ελληνόπουλα, δια να τους αποδώση σώους και αβλαβείς
εις τας οικογενείας των μετά το πέρας της ανταρσίας. Όταν μετά το τέλος της
ανταρσίας εσήμανεν η ώρα της ανασυγκροτήσεως, αι παιδοπόλεις
περιορίζονται εις την περίθαλψιν των ορφανών και απροστάτευτων παιδιών
και όλη η προσοχή στρέφεται προς την εξύψωσιν, την ηθικήν και την
επαγγελματικήν, των παιδιών τα οποία επέστρεψαν εις το χωριό των...».
(Από το βιβλίον Μανούκα ένθ. άνωτ. σελ. 142).
Τότε «συμμοριτοπόλεμος» και «ανταρσία». Τώρα η Ν.*. τιμά
τους αγώνας του ΚΚΕ! το οποίον παρανόμως ενομιμοποίησε.

Τρομαγμένο Ελληνόπουλο, που έζησε την τραγωδίαν τον παιδομαζώματος

Ελληνόπουλα του παιδομαζώματος. Ευρίσκονται στην Ρουμανία το 1948.
Τι να απέγιναν; Προσέξατε φορούν χειμερινά ενδύματα,
αλλά είναι ξυπόλητα!