Ο Λοβέρδος ήθελε να γίνει αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ. Τελικά, δεν κοντράρησε τον συνάδελφο συνταγματολόγο Βενιζέλο και ο σύντροφος Ευάγγελος άνευ αντιπάλου ανέλαβε να σύρει το σταυρό της αμαρτίας και των σκανδάλων του ΠΑΣΟΚ.
Ο Λοβέρδος, όμως, έγινε αρχηγός κόμματος. Και επειδή κάθε κόμμα τσόντα, επειδή είναι τσόντα, το παίζει κανονικό πορνό, δηλαδή στη λογική των συνεργασιών, των συνευρέσεων να το πούμε κουλτουριάρικα. Πέφτουμε στο κρεββάτι και όπως τη βρούμε.
Κανένα πρόβλημα, λοιπόν, ο Λοβέρδος να τακιμιάσει, σε επίπεδο εκλογικής πορνογραφίας, συνεργασίας το λένε, με τον Κουβέλη, με τον Σταύρο Θεοδωράκη, ακόμα και με τον Βενιζέλο.
Και γιατί ο Βενιζέλος να μην προλάβει τον Λοβέρδο για να λαμογιάρει
αυτός με το “Ποτάμι”; Δεν γίνεται αυτό, θα πεις. Με ξεφωνημένους
πολιτικούς, σα να λέμε ξεφωνημένες αδελφές, ξεφωνημένες πόρνες, δεν
θέλει νταραβέρια ο κύριος Θεοδωράκης. Τι κόλπο είναι αυτό;
Όταν κάποιος δημόσιος άνδρας αρνείται τους πολιτικούς, δηλαδή τους
εκλεκτούς και εκλεγμένους του λαού, είναι σα να τους χαρακτηρίζει
λεπρούς, σεξουαλικά ανώμαλους, διεφθαρμένους, διαπλεκόμενους, φθαρμένους κ.α.
Είπε, λοιπόν, ο κύριος Θεοδωράκης ότι δεν θα κάνω κανένα νιτερέσο με
τους πολιτικούς. Πολιτικός, όμως, θα γίνει ο ίδιος. Άρα, ό, τι λέει
σήμερα, αύριο δεν θα ισχύει. Γιατί, λοιπόν, να μην του κάνει κρούση ο
Βενιζέλος για να συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ με το “Ποτάμι”; Μη λησμονήσουμε
ότι ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο αρχιαπατεώνας της πολιτικής Ανδρέας Παπανδρέου φώναζε από τα μπαλκόνια “Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω”.
Σίγουρα. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, η Ελλάδα γύρισε πίσω. Χαίρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου