Δεν πιστευω να το θυμάσαι αδερφε μου Ελληνόπουλε, αλλά σήμερις [26 Σεπτεμβρίου] έχουμε την επετειο της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη, από τα αγαπημένα παιδιά της αριστεράς, τους κουφοντίνες και σια...
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989, οι τρομοκράτες της ακροαριστερής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» δολοφόνησαν έξω απ’ το γραφείο του, στην οδό Ομήρου στο κέντρο των Αθηνών, τον 54χρονο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας και γαμπρό (σύζυγο της κόρης του) του προέδρου του κόμματος, Παύλο Μπακογιάννη. Ο βουλευτής, γνωστός δημοσιογράφος-συγγραφέας και καθηγητής, έπεσε αιμόφυρτος από τις σφαίρες των δολοφόνων και λίγη ώρα αργότερα ξεψύχησε στο χειρουργείο του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός»…
Ήταν σίγουρα το αποκορύφωμα της δράσης της οργάνωσης-«φάντασμα», όπως αποκαλείτο τότε η 17Ν. Το ίδιο βράδυ, καθόλου «συμπτωματικά» βέβαια, στη βουλή των Ελλήνων συζητείτο η παραπομπή ή όχι στο ειδικό δικαστήριο του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς και άλλων στελεχών του «κινήματος», για το περίφημο σκάνδαλο Κοσκωτά. Όμως με το φοβερό -σχεδόν απίστευτο- χτύπημά της, η «17 Νοέμβρη» σκόπευε να τινάξει στον αέρα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας! Δεν ήταν καθόλου λίγο πράγμα η εν ψυχρώ δολοφονία ενός βουλευτή, και μάλιστα γαμπρού του προέδρου του πρώτου σε δύναμη κόμματος, τη μέρα μάλιστα που το πολιτικό «θερμόμετρο» ήταν στα ύψη λόγω των παραπομπών για το σκάνδαλο που συγκλόνιζε τη χώρα…
Ήταν φανερό ότι «κάποιος» ήθελε να παρέμβει στα πράγματα και να ακυρώσει την ομαλή ροή των πολιτικών εξελίξεων. Ποιος όμως θα είχε συμφέρον από κάτι τέτοιο; Από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει ο συλλογισμός όποιου αναζητά -ακόμη και σήμερα- τους πραγματικούς δολοφόνους του Παύλου Μπακογιάννη. Διότι πέρα και πίσω από τους φυσικούς αυτουργούς, εκείνους δηλ. που έριξαν τις σφαίρες, υπάρχει ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ, ο «σκοτεινός εγκέφαλος», ο οποίος έδινε κατά τη διάρκεια των ετών που δρούσε η 17Ν τις εντολές των εκτελέσεων, αλλά και που περνούσε τη «γραμμή» της οργάνωσης πάνω στα πολιτικά γεγονότα της εποχής. Ας δούμε λοιπόν το πολιτικό κλίμα της εποχής (1989) και τις θέσεις της 17Ν.
Οι εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989 δεν έβγαλαν αυτοδύναμη κυβέρνηση, λόγω του συστήματος απλής αναλογικής που είχε περάσει στις αρχές του έτους το ΠΑΣΟΚ. Προς έκπληξη των πολλών, η πρώτη ΝΔ συνεργάστηκε κυβερνητικά με την κομμουνιστική Αριστερά, με βασικό θέμα συνεργασίας την παραπομπή στη Δικαιοσύνη όλων εκείνων των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ που κατηγορούνταν για τα διάφορα σκάνδαλα. Η σύμπραξη ΝΔ-Αριστεράς εξόργισε το ΠΑΣΟΚ -όπως ήταν φυσικό-, αλλά… και τη «17 Νοέμβρη», η οποία με προκήρυξή της στις αρχές Ιουλίου του 1989 χρησιμοποίησε ΟΛΑ τα επιχειρήματα του Ανδρέα Παπανδρέου κατά της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΝ! Πραγματικά, αν διαβάσει κανείς την προκήρυξη εκείνη θα δει έκπληκτος πλήρη ταύτιση απόψεων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και 17Ν και σ’ αυτό το θέμα. Για μια ακόμη φορά, η 17Ν με τις τοποθετήσεις της επιβεβαίωσε όσους ισχυρίζονταν από τότε ότι η τρομοκρατική οργάνωση δεν ήταν παρά το ένοπλο τμήμα του ΠΑΣΟΚ…
Επίσης, με την προκήρυξη που συνέγραψε για τη δολοφονία Μπακογιάννη, η «17 Νοέμβρη» χρησιμοποιεί (και πάλι) όλα τα πασοκικά επιχειρήματα για το σκάνδαλο Κοσκωτά, προσπαθώντας να βγάλει «λάδι» τον Ανδρέα Παπανδρέου και ρίχνοντας τα βάρη σε άλλα πρόσωπα, και κυρίως… στον δολοφονηθέντα Παύλο Μπακογιάννη! Ας κάνει κάποιος τον κόπο να βρει και να διαβάσει (και) αυτή την προκήρυξη της 17Ν και για πολλοστή φορά θα διαπιστώσει ότι οι απόψεις που εκφράζει η ένοπλη οργάνωση δεν είναι παρά οι πάγιες θέσεις του ΠΑΣΟΚ πάνω στο ζήτημα των σκανδάλων. Είναι υπερβολή να πούμε ότι, έχοντας υπ’ όψιν την πλήρη αυτή σύμπτωση απόψεων, ΠΑΣΟΚ και 17Ν δεν είναι (τουλάχιστον) «συγκοινωνούντα δοχεία»;
Αλλά και μετά, ύστερα από τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1989 που ακολούθησαν, η 17Ν παρενέβη και πάλι στις εξελίξεις, όταν με προκήρυξή της καλούσε σε σχηματισμό κυβέρνησης… ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-Οικολόγων (αποκλείοντας την πρώτη με 46% ΝΔ), μια θέση που είχε διατυπώσει ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ τότε και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου! Θα πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής, για να μην έχει πια πειστεί -από την ανάγνωση των προκηρύξεων των τρομοκρατών και μόνο- ότι ΤΟ ΙΔΙΟ πρόσωπο που έγραφε τις προκηρύξεις αυτές, έγραφε και τα δελτία Τύπου του ΠΑΣΟΚ την εποχή εκείνη! Άλλωστε, είχε προηγηθεί (22 Οκτωβρίου 1989) η απόπειρα φυσικής εξόντωσης ΚΑΙ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προέδρου της ΝΔ, με βόμβα στη Μυτιλήνη, προτού καν συμπληρωθεί ένας μήνας από τη δολοφονία του γαμπρού του… «Σύμπτωση» όλα αυτά; Εμείς ξέρουμε το ρητό: «Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση».
Έχοντας λοιπόν κατά νου όλα τα παραπάνω, αλλά και την «προϊστορία» της εν λόγω τρομοκρατικής οργάνωσης (που προήλθε μέσα από τα «σπλάχνα» του προ-μεταπολιτευτικού ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΚ), δεν είναι δύσκολο να φτάσουμε στο κεντρικό συμπέρασμα: ότι ο πραγματικός δολοφόνος του Παύλου Μπακογιάννη, εκείνος που βρίσκεται πίσω από το έγκλημα, είναι… ο ίδιος ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου!!! Ο οποίος, επανειλημμένως, είχε μιλήσει τόσο επί επταετίας 1967-74, όσο και μετά τη Μεταπολίτευση, για την ΑΝΑΓΚΗ ένοπλου τμήματος που θα «συνδράμει» στο πολιτικό κίνημα και θα αποτελεί τον «φρουρό της επανάστασης»· όπως δηλ. γινόταν στα λατινοαμερικανικά καθεστώτα, όπου δίπλα στο επίσημο πολιτικό κίνημα υπήρχε ως στήριγμα και αρωγός ένα παράνομο και μυστικό ένοπλο τμήμα. Αυτό συνέβη και στην Ελλάδα, όσο τουλάχιστον ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, με το σχήμα ΠΑΣΟΚ (επίσημο κόμμα)-17Ν (ένοπλος τομέας).
Επιδίωξη τότε του Ανδρέα Παπανδρέου και του «ένοπλου ΠΑΣΟΚ» (17Ν) ήταν να «μπλοκάρει» τις εξελίξεις. Πίστεψαν ότι η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη -ένα χτύπημα στην «καρδιά» του συστήματος- θα έφερνε απίστευτη όξυνση των πραγμάτων και θα έβαζε τη χώρα σε τροχιά εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης. Με δυο λόγια: θα δημιουργείτο κλίμα τέτοιο, ώστε οι παραπομπές για τα σκάνδαλα θα ξεχνιόντουσαν (ή θα πήγαιναν σε εντελώς δεύτερη και τρίτη μοίρα), και οι Έλληνες θα έστρεφαν την προσοχή τους στην απίστευτη όξυνση που θα γεννιόταν μετά τη δολοφονία Μπακογιάννη. Έτσι, ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ θα γλίτωναν το ειδικό δικαστήριο. Όμως οι εξελίξεις δεν τους δικαίωσαν. Τελικά, λόγω της ψύχραιμης τότε αντιμετώπισης της τραγωδίας από τη ΝΔ, και ειδικότερα από την οικογένεια Μητσοτάκη, ο νέος εθνικός διχασμός αποφεύχθηκε· το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη δεν δίχασε τους Έλληνες και ο σχεδιασμός του Ανδρέα Παπανδρέου έπεσε στο κενό…
Ποιος και γιατί ωφελήθηκε από τον θάνατο του Παύλου Μπακογιάννη...
Ο Παύλος Μπακογιάννης υπήρξε μία σημαντική προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας. Γεννημένος το 1935 σε ένα φτωχό χωριό της Ευρυτανίας, τα Βελωτά, βρέθηκε κατά τη δεκαετία του 1960 στην τότε Δυτική Γερμανία, όπου διακρίθηκε στη δημοσιογραφία, ενώ παράλληλα δίδαξε και σε γερμανικό ανώτατο ίδρυμα! Υπήρξε μια από τις πιο σεβαστές μορφές Ελλήνων της ξενιτιάς και – δυστυχώς, αλλά αυτή είναι η αλήθεια – από τους ελάχιστους που έκαναν πραγματική αντίσταση κατά του καθεστώτος της 21ης Απριλίου... Ειδικότερα, η θητεία του στη ραδιοφωνία της Βαυαρίας (όπου ήταν προϊστάμενος του ελληνόγλωσσου τμήματος) έμεινε πραγματικά στη σύγχρονη ιστορία ως υπόδειγμα πατριωτισμού και προσήλωσης στην ιδέα της δημοκρατίας.
Στο Μόναχο γνώρισε και τη μετέπειτα σύζυγό του, Ντόρα (κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και φοιτήτρια πολιτικών επιστημών στο Μόναχο), με την οποία παντρεύτηκε μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Με την Ντόρα απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κωνσταντίνο (σημερινό δήμαρχο Καρπενησίου). Μετά το 1974 δραστηριοποιήθηκε και πάλι στον χώρο της πολυαγαπημένης του δημοσιογραφίας, όντας κορυφαίο στέλεχος μεγάλων έντυπων Μ.Μ.Ε. και πραγματοποιώντας εξαιρετικές έρευνες. Χαρακτηριστικό του Δασκάλου αυτού της δημοσιογραφίας είναι η τόλμη του να ερευνήσει σε βάθος αρκετά θέματα του παρασκηνίου και να προκαλέσει έπειτα αρκετό θόρυβο με τις εντυπωσιακές του αποκαλύψεις (αξέχαστη για παράδειγμα θα μείνει η έρευνα που έκανε τη δεκαετία του 1970 για τα «άδυτα των αδύτων» της τότε ΚΥΠ).
Ο Μπακογιάννης υπήρξε πρωτοπόρος και στο θέμα της εισαγωγής νέας δημοσιογραφικής «τεχνολογίας» στα περιοδικά. Το 1983 ανέλαβε να οικοδομήσει μόνος του ένα εντελώς καινοτόμο για τα ελληνικά δεδομένα περιοδικό, το «Ένα», που είχε απίστευτη επιτυχία και άνοιξε νέους ορίζοντες στον Τύπο συνολικότερα (δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μετά την εμφάνιση του «Ένα» αναπτύχθηκαν οι σύγχρονες τυπογραφικοί μέθοδοι και στα ελληνικά περιοδικά, ενώ το παράδειγμά τους ακολούθησαν και οι εφημερίδες). Το «Ένα» χαρακτηρίστηκε κάτι σαν ελληνικό “Time” ή “Newsweek” και άρχισε να παίρνει την «κατιούσα» μόνο ύστερα απ’ την άκομψη απομάκρυνση του Μπακογιάννη από τον εκδότη του, τον περιβόητο Γιώργο Κοσκωτά. Είναι κοινό μυστικό στους «παροικούντες τη (δημοσιογραφική) Ιερουσαλήμ» ότι ο Κοσκωτάς έδιωξε τον Μπακογιάννη το 1985 κατόπιν επίμονης απαίτησης του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, επειδή ο δημοσιογράφος ήταν γαμπρός του «αρχιεχθρού» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ...
Έκτοτε ο Μπακογιάννης ανέλαβε σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ, που κάλπαζε τότε προς την εξουσία. Στις εκλογές του Ιουνίου του 1989 εξελέγη πανηγυρικά βουλευτής της δύσκολης μονοεδρικής περιφέρειας της Ευρυτανίας και αμέσως εκπόνησε σχέδιο ευρωπαϊκής ανάπτυξης του τραγικά καθυστερημένου νομού. Αποτελεί πραγματικά τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι το σχέδιο οικονομικής επιδότησης της Ευρυτανίας εγκρίθηκε από την ΕΟΚ την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη!...
Το άνανδρο χτύπημα κατά του Μπακογιάννη παραλίγο να ρίξει τότε την Ελλάδα στη φωτιά μιας νέας εθνικής περιπέτειας. Άλλωστε τη μέρα του φόνου ήταν να ξεκινήσει στη βουλή η συζήτηση για την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Οι «εγκέφαλοι» που κρύβονται πίσω απ’ το τραγικό γεγονός ήθελαν τότε σαφώς να βυθίσουν τη χώρα μας στην αστάθεια, την αναρχία και τον εθνικό διχασμό. Μόνο η σοφή τότε στάση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και η αυτοσυγκράτηση της ΝΔ έσωσε τον τόπο απ’ τα χειρότερα...
Ποιος όμως είχε τότε συμφέρον να σπρώξει την Ελλάδα σε μια νέα πολιτική ανωμαλία; Η απάντηση μπορεί να βρεθεί μόνο αν ιδωθεί το συνολικό πλαίσιο εκείνης της εποχής και τα συμφέροντα των υπερδυνάμεων στην τόσο ευαίσθητη περιοχή μας. Πρέπει λοιπόν οπωσδήποτε να δούμε ποια από τις πλανητικές δυνάμεις του καιρού εκείνου (τέλη δεκαετίας 1980-αρχές δεκαετίας 1990) δεν ήθελε αλλαγή σκηνικού στην Ελλάδα, άρα επιθυμούσε την παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Να σημειώσουμε εδώ ότι τότε το ΠΑΣΟΚ – με τον εκλογικό νόμο Κουτσόγιωργα, που εμπόδιζε το πρώτο κόμμα να πάρει την αυτοδυναμία – έκανε τα πάντα προκειμένου να εμποδίσει τη ΝΔ του Μητσοτάκη να γίνει κυβέρνηση! Έτσι, ενώ η ΝΔ στις 3 εκλογικές αναμετρήσεις της περιόδου 1989-1990 κυμαινόταν από το 44% έως το 47%, ο Μητσοτάκης δεν μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός!...
Τότε λοιπόν, σύμφωνα με μαρτυρίες Ελλήνων (π.χ. Νίκος Γρυλλάκης) και ξένων (π.χ. Πέτκο Σιμεόνοφ) πρωταγωνιστών, η υπερδύναμη εκείνη που απευχόταν την άνοδο του Μητσοτάκη στην εξουσία ήταν η Σοβιετική Ένωση! Κι αυτό συνέβαινε όχι απλά διότι ο Μητσοτάκης ήταν δεδηλωμένος φιλοδυτικός πολιτικός, αλλά διότι την ΕΣΣΔ την εξυπηρετούσε τα μέγιστα η φίλα προσκείμενη στη Μόσχα πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου, που ουκ ολίγες φορές ταρακούνησε Ευρώπη και ΗΠΑ στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η Μόσχα και οι δορυφόροι της «έπιναν νερό» κυριολεκτικά στο όνομα του Ανδρέα, ενώ έφτασαν στο σημείο να... χειροκροτήσουν τη συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τις ΗΠΑ το 1983 σχετικά με τις βάσεις! Μόνο η Δύση ωφελείτο τότε από την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία, αφού έτσι θα είχαν άμεσο στήριγμα οι νέες, αντικομμουνιστικές, δυνάμεις της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων.
Στις εκλογές του 1985 το ανατολικό μπλοκ βοήθησε το ΠΑΣΟΚ να κρατηθεί στην εξουσία (μέσω της απίστευτης προπαγάνδας που εκτόξευσε τότε κατά του Μητσοτάκη) κι έτσι ο Ανδρέας Παπανδρέου συνέχισε να υπονομεύει τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Δύση. Όμως το 1989 η άνοδος της ΝΔ ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ήταν αδύνατο να ανακοπεί η εκλογική της νίκη. «Μαγειρεύτηκε» έτσι ο ληστρικός εκλογικός νόμος Κουτσόγιωργα και, όταν το Κόκκινο Ιερατείο της Μόσχας (η ελίτ δηλ. του ρωσικού παρασκηνίου και υποκόσμου) είδε ότι ο Μητσοτάκης είναι έτοιμος να πάρει την πρωθυπουργία, εξαπολύθηκε εναντίον του η τρομοκρατία...
Πρώτο θύμα ήταν ο γαμπρός του Μητσοτάκη, ο Παύλος Μπακογιάννης, που η – ελεγχόμενη από τις δομές της KGB – 17 Νοέμβρη σκότωσε στις 26 Σεπτεμβρίου 1989, με στόχο να αναβληθούν οι επόμενες εκλογές και να επιβληθεί στην Ελλάδα το χάος! Ακολούθησε η πρωτοφανής βομβιστική επίθεση στη Μυτιλήνη κατά του ίδιου του Μητσοτάκη, στις 22 Οκτωβρίου 1989, όπου – για καλή τύχη του πρόεδρου της ΝΔ και της Ελλάδας... – σκοτώθηκε κατά λάθος ο (σκοτεινών διασυνδέσεων) δράστης... Ήταν λοιπόν σαφές ότι το Κόκκινο Ιερατείο έκανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της: να εμποδίσει την πρωθυπουργοποίηση του Μητσοτάκη και να «νεκραναστήσει» πολιτικά τον Παπανδρέου...
Να σημειώσουμε εδώ την τεράστια ανοησία ορισμένων, οι οποίοι θεωρούν τη 17Ν κατασκεύασμα των... Αμερικανών! Και λένε ότι δήθεν οι μυστικές υπηρεσίες της Ουάσιγκτον σκότωναν στην Αθήνα τους δικούς τους ανθρώπους!!! Φυσικά η θεωρία αυτή δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική, δείχνει όμως τον βαθμό της απίστευτης διάβρωσης, στην οποία υπέβαλλε τον λαό μας ο γιγάντιος προπαγανδιστικός μηχανισμός του Κόκκινου Ιερατείου. Ο εν Ελλάδι αντιαμερικανισμός (μια εντελώς στημένη υπόθεση) θεωρεί λοιπόν ότι η CIA δημιούργησε τη 17 Νοέμβρη!...
Τελικά, το ρωσικό παρακράτος κατάφερε τον στόχο του κατά το ήμισυ (κάτι που δεν ήταν καθόλου λίγο): ο Μητσοτάκης τελικά έγινε πρωθυπουργός με χίλια εμπόδια – και παρέμεινε λίγο στην εξουσία – ενώ ο Ανδρέας σώθηκε πολιτικά, αφού τα ποσοστά του κυμάνθηκαν γύρω στο 40% των ψήφων. Ακολούθησε μια απίστευτη αντιμητσοτακική προπαγάνδα την τριετία 1990-1993, με πλήθος τρομοκρατικών ενεργειών και παραγωγικού σαμποτάζ της χώρας μας, ώσπου ο Ανδρέας Παπανδρέου επανήλθε στην πρωθυπουργία τον Οκτώβριο του 1993 θριαμβευτικά: η «κόκκινη μαμά» είχε πετύχει και πάλι τον σκοπό της! Ο Ανδρέας έπιασε το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει το 1989 και η Ελλάδα βούλιαξε υπό το βάρος της αντιαναπτυξιακής πολιτικής του «πράσινου κράτους» και των δυσβάσταχτων χρεών που συνήπτε συνεχώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ...
Τελετουργική θυσία η δολοφονία Μπακογιάννη, μασονική στοά η «17 Νοέμβρη»!
Στο φοβερό όμως αυτό θέμα, και σε άλλες συναφείς δολοφονίες που είχε διαπράξει η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, υπάρχει μπόλικο παρασκήνιο. Το οποίο μάλιστα μας έρχεται μέσα από το περίφημο «αρχείο Χριστακούδη», απ' το οποίο έχουμε στη διάθεσή μας ένα σημαντικό μέρος. Ο αείμνηστος Απόστολος Χριστακούδης (1944-2002), Έλληνας της Βουλγαρίας και υψηλόβαθμο στέλεχος του κομμουνιστικού καθεστώτος Ζίβκοφ, γνώριζε ΟΛΟ το ελληνικό πολιτικό παρασκήνιο της εποχής μας, «ενημερώνοντας» το τότε καθεστώς στη Σόφια για τα ελληνικά δρώμενα, ενώ λίγο πριν τον θάνατό του έδωσε το υπερπολύτιμο «αρχείο» του στον γράφοντα για να το αξιοποιήσει εν καιρώ…
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που εντοπίσαμε στο «αρχείο Χριστακούδη» αφορά τη μυστικιστική και αποκρυφιστική διάσταση της «17 Νοέμβρη». Σύμφωνα με μια αντίληψη, η 17Ν δεν υπήρξε στην πραγματικότητα παρά μία… θεοσοφική (μασονική) στοά, με τα ανάλογα σύμβολα και τελετουργικό, πολλές δε δολοφονίες τις οποίες διέπραξε αποτέλεσαν ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ προς τιμή (και κατευνασμό) του «Θεού» της!!! Σύμβολο της οργάνωσης υπήρξε ο γνωστός πεντάκτινος αστέρας, που δεν είναι παρά η λεγόμενη «πεντάλφα» της Θεοσοφικής Εταιρείας της Ελένα Μπλαβάτσκι. Κι από εκεί και πέρα βέβαια υπήρξαν οι στόχοι της 17Ν, οι οποίοι δεν ήταν τυχαίοι και θα μπορούσαν να αποτελούν ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ «ΠΟΙΝΩΝ» που είχαν προηγουμένως παρθεί μέσα στη μασονική στοά!
Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στις στοές; Υπάρχουν τέκτονες, δολοφόνοι; Ο δημοσιογράφος Βασίλης Α. Λαμπρόπουλος υπήρξε τέκτονας, αλλά στη δεκαετία του 1970 αποφάσισε να αποχωρήσει από τη μασονία και να την καταγγείλει! Συνέγραψε, από το 1976 και μετά, μία σειρά αποκαλυπτικών άρθρων στην καθημερινή αθηναϊκή εφημερίδα «Ακρόπολις», ενώ δημοσίευσε και κάποια πολύ σπουδαία βιβλία σχετικά με το «καυτό» ζήτημα, με χαρακτηριστικούς τίτλους: «Μπήκα στη μασονία και ξεσκεπάζω», «Στα άδυτα της ελληνικής μασονίας», «Ντοκουμέντα της ελληνικής μασονίας», «Τα μυστήρια της ελληνικής μασονίας», «Το μαύρο λεξικό της ελληνικής μασονίας» κτλ. Όλα αυτά τα έργα πραγματοποίησαν πολλαπλές εκδόσεις και συζητήθηκαν πάρα πολύ το παρελθόν σε τεκτονικούς, και όχι μόνο, κύκλους.
Σε ένα από τα βιβλία του αυτά («Ντοκουμέντα της ελληνικής μασονίας») ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Β.Α. Λαμπρόπουλος προβαίνει σε μια φοβερή αποκάλυψη: ότι ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΦΑΓΕΣ αποφασίζονται και εκτελούνται εντός μασονικών στοών!!! Αναφερόμενος στη γνωστή υπόθεση του Λονδίνου με τον περιβόητο Τζακ τον Αντεροβγάλτη, ο Λαμπρόπουλος σημειώνει τα εξής… με νόημα: «Στα 1888 το Λονδίνο βυθιζόταν στη φρίκη όταν δολοφονήθηκαν πέντε πόρνες. Κοινό σημείο των εγκλημάτων, η τελετουργική σφαγή των θυμάτων με «υπερβολικούς» τρόπους, που αντιστοιχούσαν με τελετουργικές σφαγές οι οποίες -όπως λέγεται- αναφέρονται στα τυπικά μύησης των μασόνων. Καθώς δε τα εγκλήματα έμειναν ανεξιχνίαστα, σ’ όλο το Λονδίνο διαδόθηκε τότε η φήμη πως μασόνοι βρίσκονται πίσω από τη συγκάλυψη και ίσως και την τέλεση των εγκλημάτων».
Επανερχόμενοι στο «αρχείο Χριστακούδη», που είναι «ΚΑΥΤΟ» και «καίει» τη Μεταπολίτευση στην Ελλάδα, σημειώνουμε την άκρως προωθημένη πληροφορία των βουλγαρικών (κομμουνιστικών) μυστικών υπηρεσιών της δεκαετίας του 1980, ότι «μασονικός δάκτυλος» ενδέχεται πολύ σοβαρά να βρίσκεται πίσω από συγκεκριμένες δολοφονικές ενέργειες της τρομοκρατικής ομάδας «17 Νοέμβρη». Οι βουλγαρικές υπηρεσίες πληροφοριών εκκινούσαν από τους στόχους της 17Ν, οι οποίοι την εποχή εκείνη ήταν δεδομένοι Έλληνες εκδότες, επιχειρηματίες και πολιτικοί, καθώς και Αμερικανοί διπλωμάτες και μέλη στρατιωτικών αποστολών. Θα μπορούσαν οι παραπάνω, ή έστω κάποιοι από τους παραπάνω, να σχετίζονται με τον τεκτονισμό; Κατά το «αρχείο Χριστακούδη», ναι!
Ιδού τι συγκλονιστικά αναφέρει το «αρχείο» σχετικά με τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη (Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 1989). Ο Παύλος Μπακογιάννης δολοφονήθηκε, ως γνωστό, λίγο μετά τις 8 το πρωί, έξω από το γραφείο του στο κέντρο των Αθηνών, στο Κολωνάκι. Όμως το προηγούμενο βράδυ είχε πραγματοποιήσει μία «περίεργη» ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ στο… εστιατόριο της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, που εδρεύει στην οδό Αχαρνών και Σουρμελή! Ήταν το «νεκρόδειπνο» του 54χρονου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας και γνωστού δημοσιογράφου (γαμπρού του τότε πρόεδρου της ΝΔ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη), ο οποίος στο σημείο εκείνο συναντήθηκε με κάποιους «μυστηριώδεις» άντρες.
Ο αείμνηστος Μπακογιάννης συζήτησε με τους άντρες αυτούς ένα ΦΟΒΕΡΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΘΕΜΑ, το οποίο άλλαζε άρδην τα πολιτικά δεδομένα της εποχής! Ένα ζήτημα, το οποίο θα μπορούσε να αλλάξει κυριολεκτικά ολόκληρη την πορεία της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Η συζήτηση, μέσα στα «άδυτα» της τεκτονικής στοάς, έγινε σε πολύ υψηλούς τόνους και μέσα σε φοβερή ένταση και όξυνση των πνευμάτων. Σε κάποια στιγμή, μετά από έναν λεκτικό διαξιφισμό του Μπακογιάννη με τους ως άνω άντρες, ο βουλευτής πετάχτηκε εξοργισμένος πάνω και τους είπε κατάμουτρα τα εξής: «Αυτό που μου ζητάτε είναι απαράδεκτο… Δεν μπορώ να κάνω τέτοια πράγματα. Εγώ είμαι Έλληνας»! Και αποχώρησε από το τραπέζι κι από το κτίριο της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος. Λίγες ώρες μετά, νωρίς το επόμενο πρωί, έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες των τρομοκρατών της θεοσοφικής (μασονικής) στοάς-ακροαριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη»…
Τι θα μπορούσε να έχει συζητήσει ο Παύλος Μπακογιάννης με τους άντρες αυτούς; Το πολιτικό κλίμα του καιρού εκείνου ήταν παραπάνω από «καυτό», αφού στη βουλή την επόμενη κιόλας ημέρα (και ημέρα δολοφονίας του Μπακογιάννη, τυχαίο;) ήταν να συζητηθεί η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και άλλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στη Δικαιοσύνη για το πολύκροτο σκάνδαλο Κοσκωτά. Άρα, κάτι το ΦΟΒΕΡΑ ΝΕΥΡΑΛΓΙΚΟ άγγιξε η συζήτηση του Παύλου Μπακογιάννη με τους άντρες αυτούς, που κατά πάσα βεβαιότητα ήταν υψηλόβαθμοι τέκτονες. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο είναι «σύμπτωση» το γεγονός ότι το άλλο κιόλας πρωί έπεσε νεκρός από τα πυρά των τρομοκρατών…
Σύμφωνα με το «αρχείο Χριστακούδη», ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ δολοφονηθέντες τα χρόνια εκείνα ήταν τέκτονες! Θα περιοριστούμε σε δύο ονόματα: του γνωστού εκδότη (της εφημερίδας «Απογευματινή») και υπουργού βιομηχανίας της κυβέρνησης Μαρκεζίνη, Νικόλαου Μομφεράτου που εκτελέστηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1985 και του βιομήχανου Αλέξανδρου Αθανασιάδη-Μποδοσάκη, της γνωστής οικογένειας, που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των τρομοκρατών την 1η Μαρτίου 1988. Επειδή δε, οι εν λόγω δολοφονίες ήταν ΚΟΜΒΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ για το επικοινωνιακό (μιντιακό) και για το οικονομικό σύστημα της Ελλάδας της εποχής, θα έχει πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον αν μια μέρα ο ιστορικός του μέλλοντος ανακαλύψει τι είδους συμφέρον είχαν κύκλοι του τεκτονισμού από τις δολοφονίες των παραπάνω ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου