Δευτέρα

Ριζοσπαστική Δεξιά: η απάντηση στην νεοταξική Αριστερά - μία ανάλυση

Μόλις παρακολούθησα την εκπομπή με τίτλο "Η Ιστορία της Δεξιάς" στο κανάλι 10, με καλεσμένους του κους. Χαρίτο και τον διευθυντή της εφημερίδος "Η Χώρα", κο. Ζήλο. Αμφότεροι δηλώνουν δεξιοί.

Νομίζω πως το αποτέλεσμα της συζήτησης ενισχύει μέσα μου την άποψη που έχω περί του διπόλου δεξιάς/αριστεράς και την ανωτερότητα του εθνικισμού.

Ο κος. Ζήλος όρισε ότι Δεξιά=ελεύθερη οικονομία, ενω ο κος. Χαρίτος είπε πως Δεξιά=πατριωτισμός & ελευθερία. Ο κος. Χαρίτος δεν τόλμησε στη μία ώρα της εκπομπής να ψελλίσει τη λέξη "εθνικισμός". Εϊμαι σίγουρος παρόλ' αυτά πως νιώθει πρώτα εθνικιστής και μετά δεξιός. Αλλά ήξερε πως αν δήλωνε ότι είναι εθνικιστής, τότε θα του έλεγαν "ε, τότε δεν είσαι γνήσιος Δεξιός". Εξ' ου και η ατολμία.

Ο ίδιος δήλωσε πως "η ελληνική Δεξιά δημιουργήθηκε στα Νοεμβριανά του 1916", ως αντίδραση στο κίνημα του Ελ. Βενιζέλου. Τον οποίον ο ίδιος έχρισε Δεξιό επίσης, ένα λεπτό αργότερα! Μάλιστα μιλώντας για τον αντικομμουνισμό των κεντρώων κυβερνήσεων είπε πως συνήθως "το Κέντρο ήταν πιο πατριωτικό από την Δεξιά"! Τότε κε. Χαρίτο, τι ήταν οι "συντηρητικοί" άνθρωποι πριν το 1916 στην Ελλάδα; Και πως μπορεί να θεωρείτε ο πατριωτισμός κύριο στοιχείο της Δεξιάς από τη στιγμή που οι Κεντρώοι ήταν περισσότερο πατριώτες;

Όλα αυτά δείχνουν μία σύγχυση και κατά τη γνώμη μου η σύγχυση έγκειται στο γεγονός ότι ο κος. Χαρίτος προσπαθεί με το ζόρι να φορέσει ένα κοστούμι που δεν του κάνει. Πιο συγκεκριμένα, του είναι μικρό. Προσπαθεί να μπει μέσα του, αγκομαχά, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ήταν σαφές ότι ο κος. Ζήλος ένιωθε πολύ πιο άνετα ως "Δεξιός" από τον κο. Χαρίτο.

Επαναδιατυπώνοντας πιο στιβαρά τη γνώμη μου λοιπόν, θα έλεγα πως η Δεξιά και η Αριστερά είναι αμιγώς οικονομικές ιδεολογίες. Η μεν Δεξιά αναφέρεται στην ελεύθερη οικονομία ενώ η Αριστερά στον σοσιαλισμό. Πιο γενικός ορισμός από αυτόν δεν υπάρχει. Σαφώς και έχουν πολιτικές προεκτάσεις, αλλά είναι κυρίως οικονομικές έννοιες. Αντίθετα, ο εθνικισμός είναι σαφώς πολιτικοφιλοσοφική έννοια, με αντίπαλο δέος τον διεθνισμό.

Για τον λόγο αυτό θα δεις ακραιφνείς δεξιούς να δηλώνουν διεθνιστές (νεοταξική Δεξιά, νεοφιλελεύθεροι) και ως εκ τούτου να συνεργάζονται με τους πιο ακραφνείς Αριστερούς στον κοινό τους σκοπό. Αλλιώς, πώς δικαιολογείται αυτή η σύμπλευση; Υπάρχει απάντηση από κανέναν; Παράλληλα βλέπεις ανθρώπους που πιστεύουν στον σοσιαλισμό να θέλουν να ζουν σε εθνικά κράτη και να πολεμούν τον διεθνισμό (εθνικοσοσιαλισμός, πατριωτική αριστερά κλπ).

Συνεπώς ο εθνικισμός και ο διεθνισμός είναι οι κυρίαρχες ιδεολογίες και η Δεξιά και η Αριστερά απλά οικονομικά συμπλέγματα τα οποία μπορούν να τοποθετηθούν ανάλογα με την περίσταση. Η μεγάλη μάχη δεν είναι μεταξύ Δεξιών και Αριστερών, αλλά μεταξύ Εθνικιστών και Διεθνιστών. Σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας αυτό έχει διαφανεί. Όποιος το καταλάβει νωρίς θα βγει κερδισμένος.

Ως επίρρωσιν αυτών, ο κος. Ζήλος σε κάποια στιγμή δήλωσε: "Κακά τα ψέματα, ο άνθρωπος νιώθει ελεύθερος όταν η τσέπη του είναι γεμάτη". Εμείς ως εθνικιστές απορρίπτουμε τέτοιες χυδαίες υλιστικές τοποθετήσεις που δεν διαφέρουν σε τίποτε από μαρξιστικά τσιτάτα. Θεωρούμε πως ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν διάγει στα πλαίσια του ελεύθερου έθνους του, οργανωμένος σε ένα εθνικό κράτος με σκοπό την πρόοδο και τη διαιώνιση του ιδιαίτερου πολιτισμού του. Αλλιώς πως δικαιολογείται ο Κύπριος πατριώτης του '50 που δήλωνε "Ένωση με την Ελλάδα και ας τρώγομεν και πέτρες"; Πώς διακιλογείται το γεγονός ότι τα νησιά της αγόνου γραμμής παραμένουν στην εθνική κοιτίδα ενώ θα ήταν απείρως πλουσιότερα ως ενταγμένα στο σύστημα της μικρασιατικής ενδοχώρας;

Το αν θα επιλέξει ο εθνικιστής δεξιές ή αριστερές πρακτικές στον δρόμο για την εθνική χειραφέτηση είναι άλλο κεφάλαιο. Σαφώς και εμείς προτιμούμε την ελεύθερη οικονομία (πάντα με έναν βαθμό κρατικής παρέμβασης) ως το ιδανικό οικονομικό σύστημα, αλλά αν είχαμε να αντιμετωπίσουμε το δίλημμα να ζήσουμε ως σοσιαλιστές σε ένα εθνικό κράτος ή ως καπιταλιστές σε έναν παγκόσμιο χυλό εθνοτήτων, είναι ηλίου φαεινότερο το τι θα διαλέγαμε. Διαφωνεί κανείς;

Πάρις
sonofalion@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: