Τρίτη

<< Η Θράκη Εάλω>>

Σας διαβιβάζω το κατωτέρω άρθρο της εφημερίδας << ο Χρόνος >> της Κομοτηνής, που έλαβα μέσω του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου. Το μόνον σχόλιο που αρμόζει για την περίπτωση είναι η λέξη ντροπή για τον ελληνισμό.
Φαίνεται ότι οι τούρκοι στη Θράκη ακολουθούν τη συνταγή της Κύπρου, με την παράξενη ανοχή των όπως φαίνεται ουσιαστικά ανύπαρκτων εκεί τοπικών ελληνικών αρχών. Όσον αφορά την κεντρική ελληνική αρχή και ειδικώτερα το ΥΠΕΞ, θυμηθείτε τη σχετικά πρόσφατη περιοδία στη Θράκη του <<φίλου>> μας τούρκου ΥΠΕΞ Αλή Μπαπατζάν που συμπεριφέρθηκε ως εάν να περιόδευε σε τουρκική επαρχία και την ανοχή της δικής ΥΠΕΞ από την οποία θα υπέθετε κανείς ότι ήδη παρέδωσε στην τουρκία την ελληνική Θράκη. Και πάλιν ντροπή .
Ευριπίδης Μπίλλης,

Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ, Μιχαλακοπούλου 155, ΤΚ 11527 Αθήνα, Τηλ. +302107700568





Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008



<< Η Θράκη Εάλω>>



"Η Θράκη Εάλω; Ο τίτλος φαίνεται υπερβολικός. Ακραίος.
Όμως διάφορα γεγονότα δυστυχώς τον επιβεβαιώνουν και προκαλούν δικαιολογημένη ανησυχία στο χριστιανικό πληθυσμό της ακριτικής και πολύπαθης ελληνικής περιοχής της Θράκης.

Τέτοια γεγονότα είναι τα όσα πρωτοφανή συμβαίνουν, στο Μεγάλο Δέρειο Έβρου, εις βάρος της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου, με έξαρση κατά το τελευταίο δωδεκάμηνο.
Το «αμάρτημά» της; Εφαρμόζει επακριβώς το εγκεκριμένο ειδικό πρόγραμμα του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων για τα λεγόμενα «μειονοτικά χωριά» της ορεινής περιοχής των Πομάκων.
Και ακόμη χειρότερο»; Διαμένει μονίμως, όλο το χρόνο στο Μεγάλο Δέρειο. Έχει μεταδημοτεύσει, προσφέρει δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία και μαθήματα χορού και καλλιτεχνικών μαθημάτων, εκτός του κυρίως προγράμματος, ακόμη και το καλοκαίρι που δεν λειτουργεί το δημοτικό σχολείο.
Αυτή η πρωτοφανής αγάπη και το πάθος προσφοράς της δασκάλας στους μαθητές της, προκάλεσε αφ' ενός αισθήματα λατρείας μαθητών και γονέων στο πρόσωπο της κα αφ' ετέρου αισθήματα αλλά και πράξεις μίσους εναντίον της, εκείνων που έβλεπαν να μειώνεται η «επιρροή» και η ανθελληνική «καθοδηγητική» τους δυνατότητα στους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού.

Γι' αυτό προσπάθησαν με κάθε τρόπο να της δημιουργήσουν προβλήματα και να τη διώξουν γιατί «δημιουργούσε κακό προηγούμενο» σε μια περιοχή, όπου ο κανόνας ήταν να παρέχεται η ελάχιστη δυνατή ελληνική Εκπαίδευση και οι χριστιανοί δάσκαλοι να διαμένουν όχι στα χωριά, αλλά στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Αρχικά άσκησαν ψυχολογική πίεση κατά της Χαράς Νικοπούλου. Μετά χειροδίκησαν. Της έσπασαν το χέρι! Αφήρεσαν τη σφραγίδα του σχολείου και την παρέδωσαν στο .τουρκικό προξενείο Κομοτηνής!

Και το χειρότερο: Στις αξιόποινες αυτές ενέργειες, με στόχο να μείνουν τα παιδιά απαίδευτα, ώστε να υπάρχει η «δικαιολογία» να κατηγορούν την ελληνική Πολιτεία και να τα στέλνουν στην Τουρκία μετά το δημοτικό, συνέδραμαν με τον τρόπο τους και οι εκλεγμένοι ή διορισμένοι τοπικοί άρχοντες.
Ακόμη και οι χριστιανοί στην καλύτερη περίπτωση αδιαφόρησαν για την ουσιαστική κατάργηση κάθε έννοιας εννόμου τάξεως και παρουσίας της ελληνικής Πολιτείας στην περιοχή, στη χειρότερη δε διεμήνυσαν την άτυχη δασκάλα, ζήτησαν να εγκαταλείψει το ειδικό οίκημα για δασκάλους του χωριού και την κατηγόρησαν δημόσια ή παρασκηνιακά ότι «εφάρμοσε με αυστηρότητα και όχι ελαστικά, όπως συνηθιζόταν στην περιοχή, το πρόγραμμα του υπουργείου και διοργανώνει παρελάσεις και εορταστικές εκδηλώσεις, στις ελληνικής εθνικές επετείους». Συγχρόνως είναι γνωστή η βίαιη ματαίωση καλλιτεχνικού προγράμματος της χορωδίας του σχολείου στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών, από τους «σκληρούς» της μειονότητας στο Μεγάλο Δέρειο.

Όταν είδαν ότι η Νικοπούλου ανθίστανται, έβαλαν σε ενέργεια τα «μεγάλα μέσα»: οι γνωστοί άνθρωποι του τουρκικού προξενείου απείλησαν τους γονείς των μαθητών ότι, αν στείλουν κατά τη φετινή χρονιά τα παιδιά τους στο σχολείο, «θα έχουν συνέπειες». Έφτασαν να τους απειλήσουν ότι δεν θα τους θάψουν ούτε στο μουσουλμανικό νεκροταφείο!
Τελικά, στις αρχές Σεπτεμβρίου, από τους 43 μαθητές του δημοτικού, πήγαν στο σχολείο οι 35.
Αυτά μέχρι την αρχή του ραμαζανίου. Κατά τη διάρκειά του, κατέφθασαν στο Μεγάλο Δέρειο «οι μεγάλες δυνάμεις». Οι μουσουλμάνοι βουλευτές Μανταζή και Χατζηοσμάν, τρεις Τούρκοι βουλευτές, ο Τούρκος πρόξενος, οι ψευτομουφτήδες και από το μεγάφωνο του μιναρέ τους διέταξαν: Να είστε σε συνεχή κόντρα με το ελληνικό κράτος. «Η Θράκη είναι τουρκική» ενώ ακόμη και η αστυνομία απουσίαζε «λόγω απασχόλησης» όταν την καλούσε η δασκάλα για την προστασία της, γιατί δεχόταν συνεχείς απειλές (θα σε βρούνε σε χαντάκι).

Οι μεγάλες οικογένειες Τσιλικίρ και Κοτζά διαβεβαίωσαν τους κατοίκους: «Έχουμε στήριξη από το δήμαρχο, το νομάρχη και τον περιφερειάρχη». Δύο γονείς μαθητών είχαν το θράσος να ζητήσουν από τη δασκάλα να τους δώσει «βεβαίωση ότι τα παιδιά τους φοιτούν στο σχολείο» για να εισπράξουν ειδικό επίδομα, ενώ πρωτοστατούσαν στη διακοπή λειτουργίας του σχολείου. Ο Τούρκος πρόξενος διαβεβαίωνε τους γονείς: «Μη φοβάστε τίποτε. Το πολύ - πολύ να σας επιβάλουν ένα πρόστιμο 50 ευρώ που θα το αναλάβω εγώ».
Και το χειρότερο: Από την Δευτέρα 6/10 πηγαίνει μόνο ένα παιδί στο σχολείο, ενώ «εξαφανίζεται» συνεχώς από το ηρώο του χωριού η ελληνική σημαία, την οποία επιμένει να αναρτά η ηρωϊκή δασκάλα.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΡΗΖΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ
Είναι λοιπόν δικαιολογημένο ή όχι το ερώτημα που μας έρχεται από αγανακτισμένους χριστιανούς της περιοχής:
Υπάρχει ελληνικό κράτος στις λεγόμενες «μειονοτικές περιοχές» ή δημιουργείται σιγά - σιγά νέο Κόσσοβο;
Παραβαίνουν ή όχι το καθήκον τους οι τοπικές και περιφερειακές αρχές, κάθε είδους και αρμοδιότητος;
Είναι ή όχι ποινικό αδίκημα η παρεμπόδιση των παιδιών να παρακολουθούν μαθήματα πρωτοβάθμιας υποχρεωτικής εκπαίδευσης;

Πληρώνει ή όχι το ελληνικό κράτος τους μουσουλμάνους δασκάλους ακόμη και με επιδόματα Χριστουγέννων και Πάσχα; Γιατί; Για να εκτουρκίζουν τους μουσουλμάνους Έλληνες μαθητές;
Τέλος τι λένε οι αρμόδιες αρχές ασφαλείας για τον εμφανή ρόλο δεκάδων «Τούρκων» που διαμένουν επί εξάμηνο και πλέον στο Μεγάλο Δέρειο και άλλα χωριά της περιοχής με το πρόσχημα «επίσκεψης σε συγγενείς» ενώ στην πραγματικότητα προπαγανδίζουν, απειλούν, εκβιάζουν και ποδηγετούν καθένα που δεν «υπακούει»;
Υπάρχει ελληνικό κράτος στα Πομακοχώρια;

Σκέψεις που θα πρέπει κάποτε να τις διατυπώσουμε και δημόσια για να μείνουν και στην βιβλιογραφία αλλά και να συγκινήσουν κάποιες ευαίσθητες ψυχές."

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΧΡΟΝΟΣ", ΚΟΜΟΤΗΝΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια: