Τέρμα τα ψέματα και οι υποσχέσεις ….
30 χρόνια κάποιοι κοροϊδεύουν τους αγρότες.
ΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ
ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΚΑΘΑΡΑ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.
Ο ΑΓΡΟΤΗΣ σήμερα είναι φτωχότερος από ποτέ. Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια και η λεηλασία του κόπου του, τον έχουν καθηλώσει στην απόλυτη φτώχεια.
Δεν είναι δυνατόν ένα λίτρο γάλα, που απαιτεί άπειρο κόπο και τεράστιο κόστος παραγωγής να κοστίζει το ίδιο με μια απλή εμφιάλωση νερού από μια οποιαδήποτε πηγή. Δεν είναι δυνατόν ένας αγρότης να χρειάζεται να πουλήσει δέκα κιλά βαμβάκι ή δέκα κιλά μήλα ή δέκα κιλά σιτάρι, για ν' αγοράσει ένα πακέτο τσιγάρα. Δεν είναι δυνατόν να πουλάς την ημερήσια παραγωγή γάλακτος μισού κοπαδιού, για να πάρεις ένα απορρυπαντικό.
Η υποτίμηση των αγροτικών προϊόντων έναντι των υπολοίπων προϊόντων γίνεται σε όλα τα επίπεδα αντιληπτή και αυτό μπορεί να το καταλάβει ο κάθε αγρότης. Δεν χρειάζεται να είσαι "επιστήμονας" για να το καταλάβεις.
ΠΟΙΟΣ όμως και γιατί κοροϊδεύει κάθε χρόνο τον ¨Έλληνα αγρότη ;;;;
Οι "όμορφοι" και οι "έξυπνοι" της Αθήνας είναι αυτοί που το κάνουν. Οι τεμπέληδες, που περνούν όλο τον χρόνο τους περιφερόμενοι στις καφετέριες του Κολωνακίου. Όλοι αυτοί που περιμένουν πως και πώς να έρθει η ώρα της σοδειάς για να πάνε στις επαρχιακές "αποικίες", στην ΘΡΑΚΗ, ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ, ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ, ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, για ν' αρπάξουν τζάμπα τα προϊόντα των αγροτών. Όλοι αυτοί δεν είναι “τυχαίοι“. Στην πραγματικότητα είναι οι ΜΕΓΑΛΟΙ χορηγοί των μεγάλων κομμάτων της Αθήνας .
Ο αγρότης, που εργάζεται μέρα-νύχτα στα χωράφια του για να παράγει το προϊόν του, βγάζει λιγότερα από τον πονηρό έμπορο, που μέσα σε ένα απόγευμα θα μεταφέρει το δικό του προϊόν μέχρι τον προορισμό επεξεργασίας. Ο κτηνοτρόφος, που εργάζεται μέρα-νύχτα ανάμεσα στα ζώα, βγάζει πολύ λιγότερα από τον πονηρό έμπορο, που θα πάρει το δικό του προϊόν, για να το πάει μέχρι το σούπερ μάρκετ.
Απλά είναι τα πράγματα. Τα προϊόντα παράγονται από σκληρά και βασανισμένα χέρια του μόχθου, αλλά τα ευρώ που προκύπτουν από τις πωλήσεις τους πηγαίνουν σε χέρια με μανικιούρ. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα. Άλλοι έχουν τα χωράφια και άλλοι παίρνουν τις σοδειές. Άλλοι σπέρνουν και άλλοι θερίζουν. Άλλοι ταΐζουν και άλλοι αρμέγουν. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γίνει μεγιστάνες από το γάλα και δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους ζωντανή αγελάδα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γίνει μεγιστάνες από τις πατάτες, άσχετα αν νομίζουν ότι τις μαζεύουν με σκάλες από τα "πατατόδενδρα".
Τα κόμματα της Αθήνας είναι υπεύθυνα για όλα τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου. Γιατί; Γιατί έχουν να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα. Τα συμφέροντα των αστών της Εκάλης και του Ψυχικού. Τα συμφέροντα των δικών τους παιδιών. Τα συμφέροντα των χορηγών τους.
Όλοι αυτοί οι πλούσιοι του "αέρα" δεν έχουν περιουσία, η οποία να παράγει προϊόντα. Δεν κοπιάζουν, για να παράγουν προϊόντα. Βασίζονται στη λεηλασία των περιουσιών και των κόπων της επαρχίας, προκειμένου να πλουτίσουν.
Το σύστημα αυτούς ευνοεί εις βάρος όλων των άλλων. Τους κάνει πλούσιους, ακόμα και χωρίς να έχουν χρήματα. Τους δίνει ένα μπλοκ επιταγών και τους "αμολάει" στο ύπαιθρο να λεηλατήσουν τους αγρότες. Με την παγκόσμια "πρωτοτυπία" των μεταχρονολογημένων επιταγών, άλλοι διαθέτουν κεφάλαιο και παραγωγή και άλλοι εισπράττουν τον πλούτο της αγοράς. Το αποτέλεσμα;
Ο παραγωγός, ενώ θεωρητικά είναι ο πιο ισχυρός παράγοντας της διαδικασίας της παραγωγής, στο τέλος αδικείται και παίρνει τα ελάχιστα. Ίσα-ίσα για να επιβιώνει χρεοκοπημένος και όμηρος των τραπεζών, μέχρι να αδικηθεί ξανά την επόμενη χρονιά. Δεν τον εξοντώνουν πλήρως, απλά για να μην τον χάσουν από "πελάτη". Κάποιος πρέπει να εργάζεται, για να επιβιώνουν οι τεμπέληδες.
Είτε μιλάμε για προϊόντα, τα οποία φτάνουν νωπά στην αγορά είτε μιλάμε για προϊόντα, τα οποία μεταποιούνται ή αποτελούν τις πρώτες ύλες τις βιομηχανικής παραγωγής, πάντα τα ίδια γίνονται. Η αναλογία στο μοίρασμα των κερδών είναι παντελώς άδικη για τους αγρότες παραγωγούς.
Πηγαίνουν και παίρνουν από τους παραγωγούς εβδομήντα λεπτά το κιλό τα κεράσια, για να τα πουλήσουν επτά ευρώ στους καταναλωτές. Αναλογία κερδών ένα προς δέκα υπέρ των λαμογιών. Πηγαίνουν και παίρνουν το σιτάρι δεκαεπτά λεπτά το κιλό και το ψωμί φτάνει στον καταναλωτή 1,7 ευρώ. Αναλογία κερδών και πάλι ένα προς δέκα υπέρ των τρίτων. Πηγαίνουν και παίρνουν 35 λεπτά το βαμβάκι το κιλό και μια μπλούζα δεν φτάνει στον καταναλωτή με λιγότερα από πενήντα ευρώ. Αναλογία κερδών ένα προς εκατόν πενήντα υπέρ των τρίτων.
Αυτή είναι δυστυχώς η κατάσταση. Οι αγρότες λεηλατούνται ως παραγωγοί και πέφτουν οι ίδιοι στη συνέχεια θύματα κερδοσκοπίας ως καταναλωτές. Δεν εξαιρούνται από την κερδοσκοπία της αγοράς. Θα πληρώσουν και οι ίδιοι πανάκριβα το όποιο προϊόν δεν διαθέτουν οι ίδιοι ή θα πρέπει να το αγοράσουν μεταποιημένο. Αυτοί βάζουν μόνον τα έξοδα. Είναι παρόντες μόνον στα κόστη. Στα κέρδη απουσιάζουν. Οι αγρότες βάζουν χωράφια, δένδρα, κόπο, πετρέλαια, φάρμακα και άμεσους φόρους (ΦΠΑ) και δεν παίρνουν τίποτε απολύτως.
Ζώντας σε μια εποχή, όπου την καθημερινή ειδησεογραφία την απασχολούν φαινόμενα εκβιασμών, χρήσιμο είναι να υπενθυμίσουμε ότι τα μεγαλύτερα θύματα εκβιασμού στην πατρίδα μας είναι οι αγρότες μας. Ενός εκβιασμού σκληρού, ο οποίος πραγματοποιείται συστηματικά και κατ' εξακολούθηση και τον οποίο κανένας δεν τον καταγγέλλει. Συμμορίες εμπόρων εκβιάζουν τους αγρότες και ρυθμίζουν τις τιμές των προϊόντων στα επίπεδα που ευνοούν μόνον τους ίδιους. Κάθε φορά που υπάρχει συγκομιδή αγροτικών προϊόντων, πραγματοποιούν ή απλά απειλούν με παράνομες εισαγωγές ομοειδών προϊόντων, απλά για να τους εκβιάσουν.
Με λίγα φορτηγά στα σύνορα, φορτωμένα με αμφιβόλου ποιότητας και άγνωστης προέλευσης φτηνά προϊόντα, εκβιάζουν τους παραγωγούς. Τους φέρνουν απέναντι σε παραγωγούς άλλων οικονομιών, τις οποίες δεν μπορούν να ανταγωνιστούν. Το αποτέλεσμα είναι ο Έλληνας αγρότης να πληρώνεται σαν "Αιγύπτιος" αλλά να ζει πάμφτωχος σε μια πανάκριβη Ελλάδα. Αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι αυτοί οι στυγνοί εκβιαστές αυτές τις παρανομίες δεν μπορούσαν να τις κάνουν χωρίς τις "πλάτες" του κράτους. Χωρίς τις "πλάτες" των κομμάτων, που ελέγχουν το κράτος.
Αυτά τα κόμματα είναι οι απόλυτοι εκφραστές της κοινωνικής υποκρισίας. Άλλα υπόσχονται στους κολλητούς τους στην Αθήνα και άλλα υπόσχονται στους αγρότες. Τους αγρότες όλοι αυτοί τους θέλουν μόνιμα φτωχούς, αγράμματους κι ανενημέρωτους. Πόσες φορές τους επισκέφθηκαν μετά τις πρόσφατες εκλογές; Πόσες φορές δέχτηκαν να ακούσουν τα προβλήματά τους; Να είναι σίγουροι ότι το επόμενο ραντεβού μαζί τους θα είναι στις επόμενες εκλογές Τους θέλουν μόνον πειθήνιους ψηφοφόρους και τίποτε άλλο.
Πέρα από ψέματα και ανέξοδες υποσχέσεις δεν τους συμφέρει να πουν οτιδήποτε άλλο. Γνωρίζουν ότι, λίγο ν' αλλάξει η αναλογία στην κατανομή των κερδών, η επαρχία θα ορθοποδήσει και θα αποκτήσει φωνή απέναντι στα κέντρα εξουσίας. Λίγο ν' αλλάξουν τα ποσοστά της μοιρασιάς, ο αγροτικός κόσμος θα γίνει εύρωστος και η επαρχία θα σφύζει από ζωή. Κι όμως δεν θέλουν να μοιραστούν τίποτε από τα κέρδη τους. Έχουν άλλους να ταΐσουν από αυτά τα κέρδη. Πρέπει να συντηρήσουν με αυτά τα κέρδη όλα τα λαμόγια της Αθήνας και της επαρχίας.
Τους συνενόχους, οι οποίοι συνδράμουν στη λεηλασία. Κρατικούς υπαλλήλους, τραπεζίτες, καναλάρχες , διαφημιστές, δημοσιογράφους, τοπικούς λακέδες, ρουφιάνους και διαπλεκόμενους της επαρχίας (τους οποίους στηρίζουν και πολιτικά) κλπ.. Γι' αυτόν τον λόγο δεν θέλουν να περιφέρονται στην επαρχία άνθρωποι, οι οποίοι μπορούν να απειλήσουν τα κέρδη τους αυτά. Κάποιοι δεν ήθελαν και δεν θέλουν ο αγροτικός κόσμος —ως κεφαλαιοκρατικός— να επανακτήσει την ισχυρή του προσωπικότητα και να βαστάει τα μορφωμένα παιδιά του στην αγροτική δραστηριότητα.
Για όλους τους τεμπέληδες των Αθηνών είναι εχθρός τους η μόρφωση και ο πλούτος των αγροτών. Απειλεί τα συμφέροντά τους. Οι Αθηναίοι αστοί, τα μορφωμένα παιδιά του αγροτικού κόσμου τα ήθελαν στην πόλη, για να τα εκμεταλλεύονται εκ του ασφαλούς και όχι να τα βρίσκουν στα χωράφια των πατέρων τους και να τους εμποδίζουν στη λεηλασία. Τα ήθελαν κομμωτές και λογιστές στην πόλη και όχι δυνάμει βιομηχάνους της μεταποίησης της οικογενειακής τους παραγωγής. Τη χρυσοφόρα μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων την προόριζαν μόνον για τα δικά τους παιδιά. Τα παιδιά της Εκάλης, του Ψυχικού και του Κολωνακίου.
Αυτή η προπαγάνδα είχε ως αποτέλεσμα να παραμένουν στην αγροτική παραγωγή αποκλειστικά γέροντες και λίγοι αγράμματοι νέοι, για να γίνονται εύκολη "λεία" των εμπόρων. Να γίνονται εύκολη λεία των αθηναϊκών καρτέλ. Των καρτέλ, που έχουν συμφέρον να γεμίσει η ελληνική επαρχία από Αλβανούς και Πακιστανούς αγροτοεργάτες, οι οποίοι είναι θέμα χρόνου —ελλείψει ενδιαφέροντος από τους Έλληνες— να γίνουν ιδιοκτήτες της γης. Όταν τα παιδιά των Ελλήνων θα ξεπουλάνε τα χωράφια τους για ένα δυάρι στην Αθήνα, κάποιοι ξένοι θα παίρνουν "κοψοχρονιά" ολόκληρα φέουδα.
Ας ψάξει κάποιος να δει ποιοι χρηματοδοτούν τους Κωστάκηδες και τους Γιωργάκηδες και θα βρει τους "δήμιους" του αγροτικού κόσμου. Είναι προφανές ότι το κράτος και τα κόμματα έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Όλοι βάζουν τα χέρια τους στην παραγωγή του αγροτικού κόσμου και μετά μοιράζονται από κοινού τη λεία. Ας ψάξει κάποιος την κατάσταση και μέσα σ' αυτήν θα βρει τις οργανωμένες συμμορίες των μπράβων και των κουμπάρων των κομματαρχών.
Όταν το κράτος δίνει στους υψηλόβαθμους υπαλλήλους και στα κομματικά διορισμένα στελέχη του σε ΔΕΚΟ μισθούς δεκάδων χιλιάδων ευρώ —βέβαια όλα με αντιπαροχές—, από κάπου τα βρίσκει. Απλά είναι τα πράγματα. Από κάποιους τα παίρνει, για να μπορεί να τα δίνει στους δικούς του. Όταν ένας υπάλληλος ή ένα στέλεχος βγάζει πιο πολλά χρήματα ακόμα και από έναν μεγαλοκτηματία, ευνόητο είναι ότι υπάρχει κλοπή. Δεν είναι δυνατόν τα περισσότερα χρήματα στην αγορά να δίνονται από τους καταναλωτές για τα είδη διατροφής και αυτοί που τα παράγουν να είναι φτωχοί. Ο αγρότης καθηλώνεται στη φτώχεια, για να εισπράττει το κάθε κομματόσκυλο. Με χρήματα του αγροτικού κόσμου έχουν κτιστεί οι βίλες στις διάφορες Εκάλες.
Η υπομονή με τη λιτότητα και το σφίξιμο των ζωναριών "για ένα καλύτερο αύριο", που προτείνουν στους αγρότες οι πολιτικοί διαμέσου των ΜΜΕ και των μεγαλοδημοσιογράφων, έχει πλέον εξαντληθεί και δεν έχει κανένα νόημα να αναφέρεται, όταν όλοι αυτοί οι συνένοχοι δίνουν το ακριβώς αντίθετο παράδειγμα και συλλαμβάνονται καθημερινά με τα χέρια βυθισμένα μέχρι τους αγκώνες μέσα στο "μέλι" της δημόσιας περιουσίας. Της περιουσίας του ελληνικού λαού. Καθημερινά οι βαλίτσες με τα εκατομμύρια ευρώ πηγαινοέρχονται και αλλάζουν χέρια με όλο και αυξανόμενη συχνότητα, σαν να αναμένεται τις επόμενες μέρες η κατάρρευση του κράτους.
Ξεπούλημα δημοσίου κεφαλαίου χωρίς να ερωτηθεί ο ιδιοκτήτης λαός, κομπίνες στο χρηματιστήριο, μίζες από παντού, ακάλυπτα ομόλογα, ανεξέλεγκτες χρηματοδοτήσεις κομμάτων, μυστικά κονδύλια υπουργείων, έξοδα αδικαιολόγητα και χωρίς παραστατικά, βρίσκονται στη λίστα του μενού των επικίνδυνων "καλοφαγάδων" της αχαρακτήριστης κι ανεξέλεγκτης πλέον κατάστασης. Ό,τι προλάβει ο καθένας ν' αρπάξει, πρόλαβε. Η "ανεξάρτητη" και "αδιάφθορη" δικαιοσύνη έτσι κι αλλιώς "κοιμάται".
Δεν μας έχουν πει όμως πόσα χρόνια ακόμα πρέπει να κάνουμε υπομονή για τις καλύτερες αυτές μέρες που θα έρθουν, αν ποτέ έρθουν και πόσο ακόμη πρέπει να δεχόμαστε να παρακολουθούμε το θέατρο των "κοιμισμένων". Εδώ και πενήντα χρόνια ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Ας μας πουν επιτέλους πόσα χρόνια ακόμα να περιμένουμε και να παρακολουθούμε δημοκρατικά αμέτοχοι… άλλα 50, άλλα 100 ή άλλα 500;
ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΚΑΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΨΥΧΙΚΟ
ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΡΩΝΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ .
Αν πραγματικά οι αγρότες θέλουν να δούνε γιατί κάθε χρόνο γίνονται όλο και φτωχότεροι, δεν έχουν παρά να κάνουν ένα μικρό ταξίδι στην Αθήνα.
Αν θέλουν πραγματικά να δούνε πού πάνε τα κέρδη από τα προϊόντα τους, τότε καλό θα ήταν να μην κλείσουν τους δρόμους φέτος, αλλά να οργανώσουν εκδρομές με λεωφορεία, αυτοκίνητα και τρακτέρ και να κατευθυνθούν προς τα βόρεια προάστια της ΑΘΗΝΑΣ. Τα προάστια, τα οποία στην κυριολεξία τα έχτισε ο δικός τους κόπος.
ΕΚΑΛΗ – ΨΥΧΙΚΟ
Εκεί θα καταλάβουν πολλά πράγματα
Θα καταλάβουν ποιοι καταντήσανε την Αγροτική Τράπεζα από "σπίτι του αγρότη" σε "σφαγείο του αγρότη".
Θα δούνε σπίτια, που είναι ακριβότερα από ένα ολόκληρο φέουδο.
Θα δούνε ποιοι κατοικούν εκεί και αυτό δεν θα τους αρέσει καθόλου, γιατί είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που κάθε χρόνο τους μοιράζουν τις "πέτσινες" επιταγές.
Θα δούνε ΔΕΞΙΟΥΣ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ να κατοικούν ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ
Θα δούνε ΠΙΣΙΝΕΣ μεγαλύτερες από τους ταμιευτήρες νερού, που παρακαλούνε οι αγρότες να κατασκευάσει το κράτος, για να κάνουν τη δουλειά τους.
Θα δούνε ΕΠΙΠΛΑ κήπου ακριβότερα από τα χωράφια τους.
Εκεί θα καταλάβει ο Έλληνας αγρότης πόσο μεγάλο κορόιδο είναι, που μάλωνε με τους φίλους τόσα χρόνια για το ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗ ΝΔ.
ΤΟ ΕΑΜ Β' ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Προτείνουμε αυτήν την "βόλτα", γιατί απλούστατα κάποιοι "δουλεύουν" τους αγρότες και τους "βγάζουν" στους δρόμους, ενώ δεν πρέπει να βγουν. Ειδικά σήμερα. Ειδικά σήμερα, εν μέσω μιας τρομερής οικονομικής κρίσης και έχοντας οικονομικά αιτήματα απέναντι σε ένα σχεδόν χρεοκοπημένο κράτος. Ένα κράτος, το οποίο έχει πιο φλέγουσες υποχρεώσεις απέναντι σε κοινωνικές μερίδες πολύ πιο αδύναμες από τον αγροτικό κόσμο. Πείνα πραγματική απειλεί μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Πείνα που στους παλιούς θα θυμίζει Κατοχή.
Οι αγρότες σ' αυτόν τον "ξεσηκωμό" τους δεν έχουν την κοινωνική υποστήριξη. Δεν την έχουν, όχι επειδή δεν είναι πράγματι φτωχοί, αλλά επειδή δεν τη δικαιούνται. Η κοινωνία πληρώνει πανάκριβα τα προϊόντα τους και ούτε θέλει κι ούτε μπορεί να τα "ξαναπληρώσει". Η κοινωνία, που εργάζεται για είκοσι ευρώ την ημέρα και αναγκάζεται να πληρώνει ένα ευρώ το ματσάκι τον μαϊντανό, ούτε θέλει ούτε μπορεί να συμπαρασταθεί στους παραγωγούς. Αν αυτοί είναι αδύναμοι να εισπράξουν αυτά που η κοινωνία πληρώνει, δεν φταίει η κοινωνία. Αν η κοινωνία κατανάλωνε αυτά που παράγουν οι αγρότες στις τιμές που τους πληρώνουν οι έμποροι, θα τους στήριζε. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Η κοινωνία πέφτει θύμα αισχροκέρδειας και σ' αυτό φταίνε και οι αγρότες, εξαιτίας της αδυναμίας τους να ελέγξουν την κατάσταση.
Πρέπει επιτέλους οι αγρότες να καταλάβουν τι συμβαίνει. Να καταλάβουν πού συμμετέχουν και οι ίδιοι στην αρνητική κατάσταση, την οποία πληρώνουν και οι ίδιοι ως καταναλωτές. Είναι θύτες και θύματα ταυτόχρονα. Αποτελούν εθνικό κεφάλαιο και πρέπει να μάθουν να λειτουργούν ως τέτοιοι. Πρέπει να "ενηλικιωθούν" επιτέλους ως κεφαλαιοκρατία και να πάψουν να φέρονται σαν παιδιά κολίγων. Η κεφαλαιοκρατία δεν ζητάει ποτέ από το κράτος να της εξασφαλίσει την επιβίωση. Αυτό το κάνουν μόνον οι αδύναμοι κολίγες και οι απλοί εργαζόμενοι. Αυτοί οι οποίοι δεν μπορούν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.
Η κεφαλαιοκρατία δεν ανήκει σ' αυτήν την κατηγορία πολιτών και οι αγρότες είναι κεφαλαιοκράτες. Η κεφαλαιοκρατία "παίρνει" από την αγορά μόνη της αυτό που την ενδιαφέρει. Έχει δει κανένας εργοστασιάρχες να κλείνουν δρόμους και να ζητάνε ενισχύσεις από το κράτος; Εδώ βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα το αγροτικού κόσμου. Δεν παίρνουν το μερίδιο που τους αντιστοιχεί από τους κλέφτες εμπόρους και προσπαθούν να μεταφέρουν τη ζημιά στο κράτος και άρα στο κοινωνικό σύνολο.
Από τα εβδομήντα λεπτά, που εισπράττει ένας αγρότης για ένα κιλό κεράσια, μέχρι τα επτά ευρώ, που πληρώνει ο καταναλωτής για τα αποκτήσει, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Τα εβδομήντα λεπτά καθηλώνουν κάποιους στη φτώχεια και τα επτά ευρώ της αισχροκέρδειας χτίζουν επαύλεις στην Εκάλη. Σ' αυτήν τη "διαφορά" βρίσκεται απίστευτος πλούτος και εκεί πρέπει να στρέψουν το ενδιαφέρον τους οι αγρότες. Αυτόν τον πλούτο πρέπει να διεκδικήσουν, γιατί αυτό συμφέρει τόσο τους ίδιους όσο και την κοινωνία.
Αν οι αγρότες δικαιούνται να ζητήσουν κάτι από το κράτος, αυτό δεν είναι χρήματα. Είναι κεφαλαιοκράτες και πρέπει να ζητήσουν από το κράτος "κανόνες" της αγοράς. Να ζητήσουν από το κράτος να βγάλει τα "λαμόγια" των Καρτέλ από την αγορά. Αυτό δικαιούνται και αυτό τους συμφέρει να ζητήσουν. Τα λίγα ευρώ δεν τους λύνουν κανένα πρόβλημα. Τους διατηρούν σε μια "κωματώδη" κατάσταση μέχρι την επόμενη φορά, που θα τους "βιάσουν" οι έμποροι. Μόνον οι νόμοι τους λύνουν τα προβλήματα άπαξ. Οι νόμοι, που τους προστατεύουν από τους εμπόρους και τους κλέφτες.
Αν είναι να ζητήσουν κάτι από το κράτος, αυτά είναι κάποια πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Να ζητήσουν χώρους στις μεγάλες πόλεις, για να λειτουργούν δικές τους αγορές για να εισπράττουν οι ίδιοι το σύνολο του κέρδους της παραγωγής τους. Να ζητήσουν νομοθεσία εξοντωτική για όσους εμπόρους "βαπτίζουν" ξένα προϊόντα σε ελληνικά. Να ζητήσουν αυστηρό έλεγχο των εισαγωγών με συμμετοχή και των ιδίων στα ελεγκτικά κλιμάκια. Να απαιτήσουν από τους μεταποιητές των προϊόντων τους να πληρώνονται βάση της τελικής τιμής διάθεσης των προϊόντων.
Από εκεί και πέρα τα πάντα είναι θέμα οργάνωσης. Οι αγρότες δεν είναι πλέον οι αγράμματοι κολίγες των προηγούμενων αιώνων. Μπορούν να σκεφτούν επιχειρηματικά και να δράσουν ανάλογα. Έχουν πληρώσει τόνους χρήματος για να μορφώσουν τα παιδιά τους. Πρέπει να ξαναφτιάξουν τους συνεταιρισμούς τους, για να μην τους βρίσκουν οι έμποροι μόνους και αδύναμους ν' αντιδράσουν. Να τους φτιάξουν μόνοι τους στα πρότυπα των ανωνύμων εταιρειών και να μην τους αφήσουν να μετατραπούν σε κομματικά "τεμπελοστάσια" της διαφθοράς. Να πάρουν δάνεια ως συνεταιρισμοί, για να πάρουν στα χέρια τους το έλεγχο της μεταποίησης των προϊόντων τους. Να δημιουργήσουν ανάπτυξη στον τόπο τους, για να μην κάνουν τα προϊόντα τους τον "τουρισμό" της αισχροκέρδειας. Να δώσουν εργασία στα παιδιά τους και να μην τα "παρκάρουν" άνεργα στα δυάρια των Πατησίων. Να δημιουργήσουν συνεταιριστικό δίκτυο διανομής, για να ελέγχουν οι ίδιοι την αγορά.
Απλά πράγματα, τα οποία συμφέρουν τόσο τους ίδιους όσο και την κοινωνία. Να παίρνουν τα τριπλάσια από αυτά που τους δίνουν οι έμποροι σήμερα και ταυτόχρονα τα προϊόντα τους να είναι φτηνά για την κοινωνία. Να πληρώνονται δύο ευρώ τα κεράσια και οι καταναλωτές να τα αγοράζουν εύκολα. Αυτό είναι το ζητούμενο. Γι' αυτό μιλάμε για "ωρίμανση" του αγροτικού κόσμου.
Σήμερα στρέφονται εναντίον του κράτους και κάποιοι στα βόρεια προάστια της Αθήνας γελάνε μαζί τους. Γελάνε, γιατί αυτοί θα έχουν μεγαλύτερα κέρδη από τις αγροτικές κινητοποιήσεις απ' ό,τι οι ίδιοι οι αγρότες. Γελάνε, γιατί το κράτος θα κληθεί να πληρώσει τη δική τους "ευκαιρία" να ξανακάνουν τα ίδια εγκλήματα και την επόμενη χρονιά. Γελάνε, γιατί στα δικά τους σαλόνια θ' αποφασίσουν οι Γιωργάκηδες και οι Κωστάκηδες πόσα "ψίχουλα" θα τους δώσουν.
Ο κυρίαρχος προσανατολισμός της αγροτικής πολιτικής του ΕΑΜ Β’ είναι ένας και μοναδικός. Η απόλυτη επικράτηση του παραγωγού έναντι του εμπόρου. Η απόλυτη επικράτηση αυτού που έχει περιουσία, που εργάζεται και που έχει έξοδα παραγωγής, έναντι του "αεριτζή" και τεμπέλη εμπόρου. ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΠΟΣΟΣΤΩΝ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ. Στόχος του είναι ο απόλυτος έλεγχος της "διαδρομής" ενός προϊόντος από το χωράφι μέχρι το "ράφι" του σούπερ μάρκετ. Στόχος του είναι να "κοπούν" τα χέρια των τεμπέληδων, που μπαίνουν σ' αυτήν τη "διαδρομή". Η αγορά μπορεί να ικανοποιήσει τον αγρότη. Το έχει αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει με τις τιμές που πληρώνει ο καταναλωτής για τα αγροτικά προϊόντα. Η αγορά σήμερα δεν το κάνει, γιατί απλά δεν μπορεί να "χορτάσει" τα παράσιτα του εμπορίου.
Το ΕΑΜ Β’ είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς, αλλά όχι υπέρ της ανεξέλεγκτης "ζούγκλας". Αυτή η "ζούγκλα" είναι εχθρός του και σ' αυτήν θα προσπαθήσει να βάλει τάξη. Για όσο διάστημα κάποιους θα τους συμφέρει αυτή η "ζούγκλα", τίποτε δεν θα αλλάζει. Για όσο διάστημα αυτοί οι κερδοσκόποι θα είναι οι "χορηγοί" των μεγάλων κομμάτων, οι πολιτικοί θα "δουλεύουν" τους αγρότες. Αυτούς τους πολιτικούς και τα ξένα αφεντικά τους έχει εχθρούς το ΕΑΜ Β' και αυτοί πρέπει να είναι οι εχθροί και του αγροτικού κόσμου.
Ελεύθερη αγορά δεν είναι να βρεις τον φτωχό παραγωγό και να του πιεις το αίμα.
Ελεύθερη αγορά δεν είναι να πας στην αγορά και ελέγχοντας την παραγωγή, να εκβιάζεις τον καταναλωτή.
Ελεύθερη αγορά δεν είναι να πάει κάποιος με ακάλυπτες επιταγές και να εμφανιστεί στην αγορά μέσα σε μια νύχτα με παραγωγή στα χέρια του μεγαλύτερη από την παραγωγή ολόκληρης της Θεσσαλίας.
Ελεύθερη αγορά είναι να υπάρχουν νόμοι και κανόνες, που συμφέρουν το κοινωνικό σύνολο. Ελεύθερη αγορά υπάρχει όταν δεν αδικούνται οι παραγωγοί και οι εργαζόμενοι και ταυτόχρονα δεν πέφτουν θύματα λεηλασίας οι καταναλωτές.
Το ΕΑΜ Β’ θα στηρίξει τους αγρότες στον αγώνα τους. Θα στηρίξει τη βάση της κεφαλαιοκρατίας στην Ελλάδα. Θα στηρίξει τον παραγωγικό κόσμο της γης, ο οποίος σήμερα εργάζεται σκληρά και λεηλατείται ασυστόλως. Στα χέρια των αγροτών βρίσκεται η λύση των προβλημάτων τους. Τα γνωστά μεγάλα κόμματα πρόδωσαν τους αγρότες και πρέπει να τιμωρηθούν. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί η επαρχία να πάψει να αιμορραγεί πληθυσμιακά. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί η εθνοσωτήρια αποκέντρωση.
Τραϊανού Παναγιώτης
Πρόεδρος του Ε.Α.Μ. Β’
www.eamb.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου