Είδε τους δίδυμους πύργους να καταρρέουν μπροστά στα μάτια του και τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων να θάβεται κάτω από συντρίμμια τόνων σίδερου και τσιμέντου. Οκτώ χρόνια πριν, σαν σήμερα, 11 Σεπτεμβρίου του 2001... Από τότε προσπαθεί να ξεχάσει τις σκηνές φρίκης. Μάταια όμως αφού τα ουρλιαχτά, οι σειρήνες και το παχύ στρώμα σκόνης με τη μυρωδιά ανθρώπινης σάρκας στο κέντρο της Νέας Υόρκης έχουν αποτυπωθεί βαθιά στη μνήμη του. Ο Μηνάς Πολυχρονάκης από την Κρήτη μέχρι και εκείνη τη μοιραία μέρα βρισκόταν στο τσαγκαράδικό του, ένα μικρό μαγαζάκι που διατηρούσε στο εμπορικό κέντρο που βρισκόταν ανάμεσα στους δίδυμους πύργους και εξυπηρετούσε καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες. Σήμερα από ένα άλλο σπουδαίο πόστο, αυτό κοντά στο Χρηματιστήριο της Wall Street, κάνει όνειρα για το μέλλον του, χωρίς να ξεχνά όμως ποτέ το παρελθόν.«Με την πτώση των δίδυμων πύργων καταλάβαμε ότι σε αυτή την ζωή τίποτα δεν είναι σίγουρο. Ακόμη θυμάμαι κόσμο να τρέχει, γυναικόπαιδα να ουρλιάζουν και απελπισμένους να βουτάνε στο κενό μήπως και καταφέρουν να σωθούν» θυμάται συγκλονισμένος ο κ. Πολυχρονάκης, που γι’ αυτές τις εμπειρίες του έχει μιλήσει στα μεγαλύτερα ΜΜΕ της Αμερικής, αλλά για πρώτη φορά ανοίγει την καρδιά του σε ελληνικό μέσο.
«Η 11η Σεπτεμβρίου θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα στο μυαλό και τις καρδιές όλων όσων είχαμε την ατυχία να τη ζήσουμε από κοντά. Δεν περίμενα με τίποτα ότι θα έπεφταν οι πύργοι, δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα το δεύτερο αεροπλάνο να σκίζει σαν χαρτί τους τοίχους του δεύτερου κτιρίου». Τι θυμάται όμως από εκείνη την τραγική φθινοπωρινή μέρα ο κ. Πολυχρονάκης, αλλά και πώς κατάφερε να ξεφύγει από το σημείο θανάτου χιλιάδων ανθρώπων;
«Βρισκόμουν στο μαγαζί μου από νωρίς το πρωί, διότι έπρεπε να εφοδιάσω τα ράφια με εμπόρευμα που ήταν στα
υπόγεια του κτιρίου. Στις 08:45, λίγο προτού κατέβω στο υπόγειο, έσβησαν ξαφνικά τα φώτα, ενώ ο κόσμος άρχισε να ουρλιάζει και να τρέχει προς πάσα κατεύθυνση. Δεν πήραμε είδηση τι έγινε αφού κανείς δεν μας ενημέρωσε. Στέλνω ένα από τα παιδιά του μαγαζιού να δουν τι έχει γίνει και εκείνο αμέσως έρχεται και μας λέει πανικοβλημένο ότι ένα αεροπλάνο έπεσε πάνω στον πρώτο πύργο» περιγράφει ο κ. Πολυχρονάκης. «Δίνω αμέσως εντολή να αδειάσει το μαγαζί από πελάτες και προσωπικό. Κλείνω το μαγαζί και μέχρι να πάω στο απέναντι πεζοδρόμιο, βλέπουμε το δεύτερο πλέον αεροπλάνο να πέφτει και στον άλλο πύργο. Αυτά που επακολούθησαν δεν περιγράφονται. Ο Θεός να συγχωρέσει όσους έφυγαν τόσο άδικα από τη ζωή. Τόσοι αθώοι άνθρωποι πλήρωσαν τα λάθη των μεγάλων».Ακόμη κι έπειτα από οκτώ χρόνια που συμπληρώνονται σήμερα από το τρομοκρατικό χτύπημα, ένα πράγμα δεν ξεχνά κάθε τέτοια μέρα ο κ. Πολυχρονάκης: να ανάψει ένα κερί στη μνήμη όλων αυτών που έχασαν τη ζωή τους με την κατάρρευση των πύργων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου