Το... μεταναστευτικό στοίχημα του Σαμαρά

Ο γράφων έχει ένα ελάττωμα. Περνά πολλές ώρες διαβάζοντας στο διαδίκτυο. Δυστυχώς όχι μόνο πράγματα που αξίζει να διαβαστούν, αλλά και απόψεις, γνώμες και ό,τιδήποτε, αγνώστων ανθρώπων, επί παντός του επιστητού. Γιατί το διαδίκτυο σήμερα, σε κάποιες τουλάχιστον μορφές του, αντικαθιστά το παραδοσιακό “καφενείο” όπου γυρνώντας από παρέα σε παρέα, μπορούσες να συμμετέχεις σε διάφορες συζητήσεις, όπου ο κάθε “προπονητής”, “πρόεδρος” ή “πρωθυπουργός” έβγαζε τα διαγγέλματα του, όντας σίγουρος ότι γνωρίζει τα πάντα. Έτσι περίπου συμβαίνει σήμερα και στο διαδίκτυο.

Ξοδεύοντας λοιπόν, αρκετές ώρες στο διαδίκτυο, είναι σαν να γυρνάς σε μια σειρά από καφενεία, και να “εισβάλλεις” στις συζητήσεις, να ακούς τις απόψεις. Συνήθως πρόκειται περί των γνωστών τύπων, που τα ξέρουν όλα και έχουν λύσεις για τα πάντα. Μερικές φορές όμως πετυχαίνεις και διαμαντάκια, τα οποία αντηχούν προβληματισμούς μίας ολόκληρης κοινωνίας. Σήμερα το πρωί, έπεσα πάνω σε ένα τέτοιο, που κατάφερε μέσα σε τρείς γραμμές, να συμπυκνώσει, την αγωνία πάρα πολλών. Σας το παραθέτω, για να καταλάβετε τι εννοώ:

“Σαμαρα το ΠΑΣΟΚ δινει ψηφο σε αλλοδαπους;
Τι κανεις, ολα καλα στο σπιτι, στο γραφειο ενταξει;
Κανενα προβληματακι με το κομμα;”

Θα μπορούσε κανείς να αναπτύξει σε πολλές λέξεις, την βασική αυτή αγωνία, πολλών από αυτούς που πριν από λίγες Κυριακές ξύπνησαν το πρωί, έφυγαν από τα σπίτια τους και κάθησαν υπομονετικά για πολλές ώρες να περιμένουν σε ωρές, για να νοιώσουν ότι έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στην πολιτική ζωή της χώρας. Γιατί τον Έλληνα είναι να μην τον πιάσεις στον φιλότιμο. Και ο “αγώνας” του outsider Σαμαρά, συγκίνησε 700.000 περίπου Έλληνες, οι οποίοι σίγουρα δεν αναζητούσαν μια θέση στο δημόσιο, δεν αναζητούσαν όλα αυτά τα οποία η αριστερά θεωρεί ως... βασικά αιτήματα και κεκτημένα. Αντίθετα το έκαναν, για να ξαναδώσουν πνοή σε ένα κόμμα που φαινόταν να πνέει τα λοίσθια ή να οδεύει προς έναν ριζικό μετασχηματισμό πολιτικού λόγου, υπό την ηγεσία της κ. Μπακογιάννη.

Παρόλα αυτά, σήμερα, μερικές εβδομάδες μετά από εκείνη την Κυριακή, αυτή η “πνοή” φαίνεται να μην βρήκε ανταπόκριση. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, φοβισμένος ίσως από την “πολιτική έρημο” την οποία καυχιέται ότι διένυσε, φαίνεται να μην μπορεί να έλθει στο προσκήνιο. Στην επιφάνεια σήμερα έρχεται μια εξέλιξη η οποία φαίνεται ότι θα αλλάξει δια παντώς τον πολιτικό χάρτη της χώρας, προσθέτωντας ένα εκατομμύριο περίπου ψηφοφόρους οι οποίοι σίγουρα δεν μοιραστούν ισοβαρώς μεταξύ των δύο κομμάτων. Αυτό φαίνεται ότι το έχουν τουλάχιστον αντιληφθεί στον ΛΑΟΣ, καθώς φωνάζουν για “αλλοίωση του εκλογικού σώματος”.

Αντιθέτως, στην Νέα Δημοκρατία η πιο... βαριά κουβέντα που ακούστηκε ήταν περί “επιπολαιότητος” της κυβέρνησης. Όχι όμως. Αυτό δεν είναι επιπολαιότητα. Επιπολαιότητα είναι το να ξεχάσει κάποιος να πάρει μαζί του το τηλεφωνό του ή κάποια χαρτιά που χρειάζεται. Το να αλλάζεις την εθνολογική σύσταση μίας χώρας, δεν είναι επιπολαιότητα. Γιατί είναι κάτι που δεν επιδέχεται διορθώσεως. Εδώ και καιρό, από την βάση του ελληνικού πληθυσμού ακούγεται ολοένα και περισσότερο το σύνθημα για δημοψήφισμα περί του μεταναστευτικού. Η κυβέρνηση το απορρίπτει.

Εδώ είναι και το μεγάλο στοίχημα για τον Αντώνη Σαμαρά. Θα μείνει στην εσωστρέφεια του να... τακτοποιήσει τα του οίκου του; Ή θα αποφασίσει να συνταχθεί με τις φωνές που ζητούν την διενέργεια δημοψηφίσματος για το σημαντικότατο αυτό θέμα; Είναι προφανές, από όλες τις στατιστικές έρευνες, ότι υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην πολιτική του Γιώργου Παπανδρέρου – στο συγκεκριμένο ζήτημα – και στις απόψεις του ελληνικού λαού. 52% σχεδόν, θεωρεί τους λαθρομετανάστες απειλή, όπως αποδεικνύεται από πρόσφατη έρευνα. Εάν τώρα δεν συνταχθεί με αυτό το συντριπτικό ποσοστό του ελληνικού λαού η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, σε τι πιστεύει ότι θα μπορέσει να χτυπήσει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Στην διαχείριση του ελλείματος; Αν το πιστεύει αυτό, ο μόνος χαμένος θα είναι ο ίδιος!

Δημήτρης Παπαγεωργίου