Πέμπτη

Τα επόμενα πέντε χρόνια η κυβέρνηση πρέπει να αποπληρώσει χρέη 240 δισεκατομμυρίων ευρώ!



Με ή χωρίς ΔΝΤ, με ή χωρίς βοήθεια χωρών ευρωζώνης, το γεγονός είναι ότι τα επόμενα πέντε χρόνια λήγουν ελληνικά κυβερνητικά ομόλογα αξίας 240 δισεκατομμυρίων ευρώ (150 δισεκατομμύρια ευρώ αρχικά κεφάλαια και 90 δισεκατομμύρια ευρώ τόκοι). Η κυβέρνηση φέτος ίσως δανεισθεί 45 δισεκατομμύρια από ΔΝΤ και κυβερνήσεις ευρωζώνης. Τα δανεικά αυτά όμως θα φθάσουν μόνο μέχρι το τέλος του 2010. Τι θα γίνει μετά; Ποιός θα δανείσει την ελληνική κυβέρνηση; Είναι απίθανο ιδιώτες (άτομα, τράπεζες ή εταιρείες) να δανείσουν τα υπόλοιπα 200 δισεκατομμύρια ευρώ σε οποιοδήποτε επιτόκιο αγοράζοντας ελληνικά κυβερνητικά ομόλογα. Οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης είναι απίθανο να ξαναδανείσουν την ελληνική αφού και τα δικά τους ασφάλιστρα κινδύνου έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν, οι προϋπολογισμοί τους είναι στο κόκκινο και οι πολίτες τους αντιδρούν σε βοήθεια προς "ασώτους λαούς" (στην πράξη θα είναι θαύμα άν δανείσουν έστω και γιά μία φορά).
Η μόνη λύση (εκτός από την στάση πληρωμών ή/και από την επαναφορά της δραχμής) είναι η ελληνική κυβέρνηση να "αναδιαρθρώσει" μονόπλευρα το χρέος της και να το κάνει μακροχρόνιο ούτως ώστε τα κεφάλαια και οι τόκοι που θα πλήρωνε στα επόμενα πέντε χρόνια να μοιρασθούν σε χρονικό διάστημα 25 ή 30 ετών (να αυξήσει δηλαδή μονόπλευρα τον χρονικό ορίζοντα αποπληρωμής). Χονδρικά αυτό θα σήμαινε ότι θα μετέτρεπε (μονόπλευρα πάντα δηλαδή "με το έτσι θέλω") η ελληνική κυβέρνηση όλα τα ομόλογά της (βραχυχρόνια, μεσοχρόνια ή μακροχρόνια) σε ομόλογα εικοσιπενταετούς διάρκειας με επιτόκιο ίσο με τον μέσο όρο του επιτοκίου όλων των σήμερα κυκλοφορούντων ομολόγων της (μέσος όρος επιτοκίων που βγαίνει περίπου στο 4,5%). Με τον τρόπο αυτό το συνολικό ποσόν που θα έπρεπε να βρεί η κυβέρνηση γιά να αποπληρώσει τα ομόλογα που λήγουν (και τους τόκους) μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θα μειωνόταν δραματικά από 240 δισεκατομμύρια σε μόνο 100 δισεκατομμύρια ευρώ (μείωση των χρημάτων που πρέπει να βρεθούν γιά τα επόμενα πέντε χρόνια κατά 60%). 
Τα πλεονεκτήματα της παραπάνω "αναδιάρθρωσης χρέους" είναι ότι θα κερδιζόταν πολύτιμος χρόνος γιά νοικοκύρεμα μέχρις ότου να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα, να αποδώσουν τα μέτρα (να αρχίσει ο προϋπολογισμός να βελτιώνεται) και να μειωθούν τα spreads (αφού οι αγορές θα έβλεπαν ότι μεσα στα επόμενα πέντε χρόνια οι άμεσες δανειακές υποχρεώσεις θα μειώνονταν κατά 60%). Η μέθοδος δεν θα χρειαζόταν δάνειο ή εγγυήσεις από καμμία χώρα της ευρωζώνης και η νομική της διαδικασία έχει εφαρμοσθεί αρκετές φορές σε χώρες που είναι εθνικά κυρίαρχες και που θέλησαν να αποφύγουν την στάση πληρωμών. Βέβαια αυτοί που έχουν στα χέρια τους βραχυχρόνια ή μεσοχρόνια ελληνικά ομόλογα μπορεί να μην συμφωνούσαν στην μονομερή (μόνο με την θέληση του κυρίαρχου έθνους-κράτους) μετατροπή τους σε μακροχρόνια αφού γιά παράδειγμα κάποιος που είχε αγοράσει δεκαετές ομόλογο (και περίμενε να πάρει πίσω το κεφάλαιό του σχετικά σύντομα) τώρα θα βρισκόταν να έχει στα χέρια του ένα ομόλογο εικοσιπέντε ετών (που θα του αποδώσει το αρχικό κεφάλαιο αρκετά αργότερα). Η παρηγορητική σκέψη γιά όλους αυτούς θα ήταν ότι με την "αναδιάρθρωση" ο κίνδυνος να μην πάρουν πίσω τα αρχικά κεφάλαιά τους θα μειωνόταν σημαντικά και ότι σε κάθε περίπτωση αν δεν συμφωνούσαν με την μονομερή αναδιάρθρωση θα μπορούσαν να πουλήσουν στην αγορά τα καινούργια εικοσιπενταετή ομόλογα που θα είχαν στα χέρια τους.
Είναι φανερό ότι το περίφημο δάνειο των 30 δισεκατομμυρίων ευρώ από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης με επιτόκιο 5% (έαν και όταν δοθεί) δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα δανεισμού της ελληνικής κυβέρνησης και μάλλον αποπροσανατολίζει από τις πραγματικές λύσεις. Γιατί όμως τόσους μήνες κανείς στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη δεν μιλάει γιά αυτή την δυνατότητα "αναδιάρθρωσης"; Η απάντηση είναι ότι μία μονομερής αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα στηριζόταν στις διεθνείς συνθήκες που δίνουν αυτή την δυνατότητα σε "εθνικά κυρίαρχα κράτη" και έτσι θα φαινόταν στην διεθνή κοινότητα η εικόνα ότι η Ελλάδα είναι εθνικά κυρίαρχο κράτος!! Αυτό όμως δεν το θέλει το πολιτικό κατεστημένο τόσο στην ευρωζώνη όσο και στην Ελλάδα γιατί γι' αυτούς το κυρίαρχο κράτος είναι η ΕΕ και όχι οι επί μέρους χώρες. Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν ξοδέψει τέραστια ποσά χρημάτων των φορολογουμένων γιά να μετατρέψουν τις εικοσιεπτά χώρες σε "πολιτείες" της μιάς και μόνης "εθνικά κυρίαρχης" οντότητας που λέγεται ΕΕ. Αν τώρα η Ελλάδα προχωρούσε σε μονομερή αναδιάρθρωση του χρέους της θα φαινόταν στην παγκόσμια κοινή γνώμη σαν "εθνικά κυρίαρχη οντότητα" και αυτό θέλει να το αποφύγει πάσει θυσία το ευρωπαϊκό (και το ελληνικό) πολιτικό κατεστημένο (όπως ο διάβολος θέλει να αποφεύγει το λιβάνι και ο βρυκόλακας θέλει να αποφεύγει τον σταυρό). Στην πράξη σπάνια ο διάβολος αποφεύγει το λιβάνι και στα κινηματογραφικά έργα ο βρυκόλακας τελικά ποτέ δεν αποφεύγει τον σταυρό. Θα δούμε στα επόμενα χρόνια αν η ΕΕ (και το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο) μπορέσουν να διαψεύσουν το σενάριο και να αποφύγουν το κάρφωμα του σταυρού της "οικονομικής αλήθειας" πάνω τους χρησιμοποιώντας τον ελληνικό λαό σαν πειραματόζωο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: