Δεν «κομίζω γλαύκα εiς Αθήνας», αναφερόμενος στην κατάρα του Έθνους, στους εφιάλτες, τους μασκαράδες, τους μωροφιλόδοξους νάνους, τις φανατισμένες μετριότητες, τους ξενοκίνητους συκοφάντες και αργυρώνητους πολιτικάντηδες, οι οποίοι συνειδητά ή ασυνείδητα να φανατίζουν τον λαό μας, εν ονόματι κάποιας... «δημοκρατίας», «ανεξαρτησίας» και... «λαϊκής κυριαρχίας» στο να... «δικάζουν» με συνοπτικές διαδικασίες, να καταδικάζουν και δολοφονούν φιλοσόφους, ήρωες πατριώτες και Εθνικούς Ηγέτες. Βεβαίως, όμως, η Ιστορία - αμείλικτος και δίκαιος κριτής - τους αποκαθιστά και δικαιώνει την προσφορά και το έργο τους, τοποθετώντας τους στο βάθρο των Μεγάλων Ελλήνων, συχνά πολύ γρηγορότερα από ό,τι κανείς θα περίμενε και ιδιαίτερα όταν τους διαδέχονται οι συκοφάντες τους, ανάξιοι, φαύλοι, συχνά απατεώνες και πρόθυμα ξενόδουλα ενεργούμενα, οδηγώντας την Χώρα στην ταπείνωση και αλλοτρίωση αξιών, αρχών, ηθών, παιδείας, Ιστορίας και στην πολιτικο-κοινωνική εξάρτηση, παραχωρώντας και την στοιχειώδη εθνική κυριαρχία κι ανεξαρτησία! Με το αζημίωτο! Τότε μοιραίως ο Ελληνικός Λαός κρίνει και συγκρίνει τους... «αιμοσταγείς δικτάτορες» με τους... «άξιους και καλούς... δημοκράτες». Ποιος μπορεί σήμερα ν' αμφισβητήσει και να κλονίσει από το ιστορικό του βάθρο, το εθνικό και κοινωνικό ανάστημα του... «κακού δικτάτορα» Ιωάννη Μεταξά! Αλλά, πολύ συντομότερα ιστορικά, αναδεικνύεται η ηγετική φυσιογνωμία και το ανάστημα, του πλέον κατασυκοφαντηθέντος Εθνεγέρτου - Επαναστάτη, του Γεωργίου Παπαδοπούλου, που τόλμησε με τους συντρόφους του πατριώτες Έλληνες Αξιωματικούς να επαναστατήσει και αναστήσει την «δολοφονηθείσα υπό... ελευθέρου... και δημοκρατικού καθεστώτος» (κατά την ρήσιν του φυγάδος... Εθνάρχου Κ. Καραμανλή), κατόπιν διαδοχικών... κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων, να την ανασύρει από το τέλμα της φαυλότητος και της αποτελμάτωσης ενός ακυβέρνητου κράτους με διαλυμένο και ανύπαρκτο κενοβούλιο και κυριολεκτικά χωρίς υποτυπώδη - έστω - κυβέρνηση, σε κλίμα κοινωνικο - πολιτικών αδελφοκτόνων συγκρούσεων, ανυποληψίας και διαφθοράς στα πρόθυρα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής καταρρεύσεως που εγκυμονούσε γι' ακόμη μία φορά Εθνική Καταστροφή. Η επαναστατική παρέμβαση των παρασημοφορημένων - και με τραυματισμένα ήδη κορμιά στο Αλβανικό Μέτωπο και τον Συμμοριτοπόλεμo - ηρωϊκών πατριωτών Ελλήνων Αξιωματικών του Γεωργίου Παπαδοπούλου, ανασυγκρότησε από τα ερείπια Κράτος σεβαστό, κυρίαρχο και ανεξάρτητο. Περήφανο και νοικοκυρεμένο, κοινωνικής ευημερίας και πρωτόγνωρης υπερεπάρκειας, με μία Δραχμή από τα πλέον διεθνώς «σκληρά» νομίσματα. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Η «αντίσταση» της πολιτικής μαφίας που... μύρισε ψητό. Οι έξωθεν νονοί της φρόντισαν για τα περαιτέρω, τα επίσης γνωστά ηρωϊκά... παραμύθια με τους... δράκοντες. Για να στηθεί και το... παραμύθι του Πολυτεχνείου. Γέλιο και κλάμα ο κόσμος! Όπως ακριβώς γράφει, λίαν διαφωτιστικά, ο διαπρεπής αρθρογράφος Χρήστος Πασαλάρης (κάθε άλλο παρά «χουντικός») στην «Απογευματινή» στις 18 Νοεμβρίου του 1994: «Και θα γελούσε και θα έκλαιγε ακόμη περισσότερο, αν ήξερε πόσο το... γλεντάνε 21 χρόνια τώρα (σ.σ.: όταν τα έγραφε ο κ. Πασαλάρης) οι... σκοτεινοί υπερατλαντικοί και σκηνοθέτες της «εξέγερσης», για την οποία εργάστηκαν τόσο καταχθόνια, προκειμένου να φέρουν στην Εξουσία τον Ιωαννίδη και να παραδώσουν την μισή Κύπρο στους Τούρκους...». Από τότε δώσαμε πολλά με τους... «μεταπωλητές» της άϋλης εθνοκτόνου μεταπολίτευσης. Οι διασώσαντες την Χώρα, ήρωες πατριώτες Αξιωματικοί καταδικάστηκαν σε «αργό θάνατο» ισόβια, για να μην ξανατολμήσουν ή τους μιμηθούν άλλοι πατριώτες! Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ανήλθε στο Πάνθεον των Μεγάλων Ηγετών του Ελληνισμού, σαν σήμερα Κυριακή 27 Ιουνίου, πρίν 11 χρόνια. Και η Ελλάδα σε κατοχική Δικτατορία, με την συναίνεση του... «Ελληνικού Κοινοβουλίου». Και πάλι με το... αζημίωτο, αλλά με την εξαθλίωση ενός λαού που δεν έμαθε ακόμη να ξεχωρίζει τους πατριώτες πολιτικούς από τους Απατεώνες της πολιτικής. «ΕΓΚΛΗΜΑ και ΤΙΜΩΡΙΑ». Η σύγκριση είναι αμείλικτη και συντριπτική. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι σύντροφοί του ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ. Αλλά περί αυτών, την προσφορά και το έργο του Γεωργίου Παπαδοπούλου και της 21ης Απριλίου 1967, θα μιλήσουμε αναλυτικά στο επόμενο τεύχος. Και αναλυτικότερα στο τόσο αποκαλυπτικό βιβλίο - επιστημονική έρευνα του Ιστορικού Μάνου Χατζηδάκη «Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ την 21ης Απριλίου», για τα ανεπανάληπτα επιτεύγματα και προσφορά προς τον λαό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου