Η Τύχη Των Οστών Περιπου 10.000 Ελλήνων Μαχητών Που Έπεσαν Στην Αλβανια Το 1940-41

Δημοσιεύτηκε: 01 Σεπ 2009 05:11 Η Πολιτεια θα πρεπει συντομα να μεριμνησει για την εξευρεση μιας πρεπουσας λυσης στο προβλημα της ιδρυσεως στρατιωτικου νεκροταφειου στην Αλβανια, που θα συγκεντρωσει τα διασπαρτα οστα των πεσοντων, που επεσαν μαχομενοι μαχομενοι κατα των Ιταλων. Οι Γερμανοί νεκροί στην Ελλάδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχουν ταφεί σε δύο Γερμανικά στρατιωτικά Νεκροταφεία, που βρίσκονται στη Ραπεντόσα της Αττικής και στο Μάλεμε της Κρήτης, τα οποία φροντίζουν Γερμανικές οργανώσεις και αρχές. Εκεί αναφέρονται τα ονόματα 15.000 περίπου Γερμανών νεκρών και χαμένων στρατιωτικών. Από αυτό γίνεται σαφές ότι οι Γερμανοί δεν έκαναν « στρατιωτικό περίπατο » στην Ελλάδα, έχοντας πληρώσει σοβαρότατο τίμημα σε νεκρούς. Το σύνολο των Ελλήνων νεκρών μαχητών το 1940 - 41, ανήλθε σε περίπου 14.000, εκ των οποίων οι σχεδόν 10.000 έπεσαν στην Αλβανία μαχόμενοι κατά των Ιταλών. Οι Έλληνες μαχητές που έπεσαν κοντά σε Ελληνικές πόλεις στην βόρεια Ήπειρο, όπως π.χ. την Κλεισούρα, ετάφησαν στα εκεί Ελληνικά νεκροταφεία των αντιστοίχων πόλεων. Οι λοιποί, που έχασαν τη ζωή τους μαχόμενοι σε απομακρυσμένες περιοχές, ετάφησαν πρόχειρα υπό συνθήκες εκστρατείας. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ελληνικές αρχές δεν εξασφάλισαν μέχρι σήμερα τις πρέπουσες ταφικές τιμές στους σχεδόν 10.000 Έλληνες μαχητές, που έπεσαν στην Αλβανία πολεμώντας κατά των Ιταλών. Ορισμένα από τα νεκροταφεία Αλβανικών πόλεων όπως π.χ. της Κορυτσάς, οι οποίες μεταπολεμικά επεκτάθηκε, καταργήθηκαν και πάνω από αυτά αναγέρθηκαν οικοδομήματα, ενώ νέα νεκροταφεία δημιουργήθηκαν έξω από αυτές τις πόλεις. Οι Αλβανικές αρχές ενημέρωσαν όσους είχαν νεκρούς θαμμένους στα παλαιά υπό κατάργηση νεκροταφεία, να φροντίσουν για την μεταφορά των οστών των δικών τους ανθρώπων. Όπως διαπιστώθηκε πριν από λίγα χρόνια, που το παράρτημα Αθηνών, της Ελληνο - Αμερικανικής Οργανώσεως ΑΧΕΠΑ επισκέφτηκε την Κορυτσά για να καταθέσει στεφάνια στους τάφους των Ελλήνων μαχητών στο εκεί παλαιό Ελληνικό νεκροταφείο, τα οστά των Ελλήνων μαχητών που είχαν ταφεί σ’ αυτό, δεν είχαν φροντίσει οι Ελληνικές αρχές να τα μεταφέρουν, και τώρα βρίσκονται κάτω από τα κτίσματα του τμήματος της πόλεως που επεκτάθηκε, πάνω από το εν τω μεταξύ καταργηθέν εν λόγω παλαιό νεκροταφείο. Τα οστά πολλών Ελλήνων μαχητών που ετάφησαν σε απομακρυσμένες περιοχές, με τον καιρό έρχονται στην επιφάνεια και μερικά από αυτά συγκεντρώνει η Αρχιεπισκοπή Αλβανίας και τα φυλάσσει σε κιβώτια στις Ελληνικές εκκλησίες. Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Γεώργιος Σούρλας έχει πρόσφατα γράψει βιβλίο για την από το 1940 - 41 υφιστάμενη εκκρεμότητα αποδόσεως ταφικών τιμών στους σχεδόν 10.000 Έλληνες μαχητές, που έπεσαν τότε στην Αλβανία, αλλά δεν έχει ακόμη δοθεί η πρέπουσα λύση στο σοβαρότατο αυτό πρόβλημα, που μας εκθέτει.   Ας θυμηθούμε ότι στην αρχαιότητα, στην ναυμαχία των Αργινουσών, οι Αθηναίοι καταδίκασαν το 406 π.Χ. τους Έλληνες στρατηγούς σε θάνατο, διότι ασέβησαν, επειδή δεν μάζεψαν τους νεκρούς τους από την τρικυμισμένη θάλασσα.

Σπύρος Σταθόπουλος: «Γιατί Εθνικισμός»

Σπύρος Σταθόπουλος: «Γιατί Εθνικισμός» from Archimedes Athenian on Vimeo.

Πληγές, Διάγνωσις και Θεραπεία

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Πρέπει να ζει κανείς εκτός πραγματικότητας για να μη βλέπει τον εσωτερικό πόλεμο που έχει εδώ και καιρό ξεκινήσει στην πατρίδα μας.
Και ενώ όλοι βλέπουν την κατάσταση που διαμορφώνεται, ο καθένας προσπαθεί να ερμηνεύσει το γενικώτερο κατάντημα αναλόγως της πολιτικής του τοποθετήσεως και της κοσμοθεωρίας του.
Οπωσδήποτε το μεγαλύτερο ποσοστό των συμπατριωτών μας αλλά και των εκτός Ελλάδος παρατηρητών του αυξανόμενου δημοσίου χρέους και της γενικωτέρας κρίσεως, εντοπίζει την αιτία του όλου προβλήματος στον πολιτικοοικονομικό και μόνο τομέα. (Και μόνο τούτος ο δείκτης ερμηνείας του φαινομένου, αποκαλύπτει το πόσο έχει υποβαθμιστεί το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων). Ο καθένας λοιπόν μέσα από το πρίσμα των πολιτικών του τοποθετήσεων, προσπαθεί να ρίξει τα βάρη στον άλλον. Η γνωστή δηλαδή τακτική της μεταθέσεως των προσωπικών ευθυνών στους ώμους των άλλων, με ό,τι αυτό βέβαια συνεπάγεται...
Ας μας επιτραπεί όμως σήμερα να δούμε το όλον θέμα και από μια άλλη σκοπιά, που ενδεχομένως στενοχωρήσει ή και ενοχλήσει ορισμένους.
Πριν όμως καταλήξουμε σε προσωπικές και συλλογικές ευθύνες, επιβάλλεται να ρίξουμε το βλέμμα μας σε κάποιες ανοικτές πληγές της κοινωνίας μας και να ρωτήσουμε:
Σε ποιόν άραγε πόλεμο, ακαταπαύστως, χάνουν την ζωή τους χίλια και πλέον άτομα την ημέρα; Προφανώς σε κανέναν. Κι όμως, στην Ελλάδα, επί σειρά ετών, 300.000 έως 400.000 εκτρώσεις ετησίως (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία), αφανίζουν το μέλλον του τόπου μας και της φυλής μας.
Είναι τέτοιο και τόσο το κατάντημα, ώστε με τα χρήματα του φορολογουμένου λαού, το ίδιο το κράτος, στα νοσοκομεία-σφαγεία, συντελεί το μεγαλύτερο των εγκλημάτων. Σωστά έχει λεχθεί ότι περισσότερο κοστίζει ένα δόντι παρά ένα ανυπεράσπιστο κυοφορούμενο παιδί.
Ερώτημα δεύτερον:
Σε ποιο κράτος, που εννοείται σέβεται την υπόστασή του, και ενδιαφέρεται για το μέλλον του, παρατηρείται τόση εισροή λαθρομεταναστών με αυξανομένους μάλιστα τους δείκτες εισόδου στα εδάφη του; Το ότι κάποιοι κάνουν λόγο για τους Έλληνες μετανάστες στις δεκαετίες '60 και '70 και τους παραλληλίζουν με τον συρφετό των ξένων που εισρέουν παράνομα, μόνο ως κακόγουστο αστείο θα μπορούσε να εκληφθεί ή ως παροιμιώδη αφέλεια όσων το υποστηρίζουν.
Ερώτημα τρίτον:
Ποιο οργανωμένο κράτος, ενώ διαθέτει τεράστιους φυσικούς πόρους, τους αφήνει ανεκμετάλλευτους, με αποτέλεσμα να φτάνει στο κατάντημα να δανείζεται από άλλα κράτη και από τραπεζικούς κολοσσούς, υπέρογκα ποσά με υψηλούς τόκους και στο τέλος να μη κατορθώνει να ξεχρεώσει ούτε και αυτά τα επιτόκια;
Ομολογουμένως θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες για να αναφέρει κανείς, έστω και συνοπτικώς το πόσο έχει ευλογήσει η πρόνοια του Θεού την Πατρίδα μας (θαλάσσιος πλούτος, καλλιεργήσιμα εδάφη, μοναδικές εκτάσεις για κτηνοτροφία, ορυκτός πλούτος και τόσα άλλα, με κορυφαίο τον αρχαιολογικό μας θησαυρό που βρίσκεται και κρύπτεται ακόμα σε όλα τα μήκη και πλάτη του τόπου μας).
Εάν όντως υπήρχε σωστός πολιτικοοικονομικός προγραμματισμός, η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα κινδύνευε να εκτοξεύσει το δημόσιο χρέος της από το 115% του Α.Ε.Π στο ανατριχιαστικό ύψος του 190% όπως ανακοίνωσε το Δ.Ν.Τ για το επόμενο έτος, αλλά η ίδια θα μπορούσε να πλουτίσει τα τέκνα της και ταυτοχρόνως να βοηθήσει και άλλα κράτη που έχουν ν' αντιμετωπίσουν παρόμοιες οικονομικές ανάγκες... Αντ' αυτού όμως βλέπουμε να προστίθενται ολοένα και περισσότερα ανάλγητα, εξοντωτικά και απάνθρωπα μέτρα που εξουθενώνουν τον Ελληνικό λαό. Και το χειρότερο όλων, που δεν έχει ακόμα επισημανθεί όσο θα έπρεπε, ότι αυτή η οικονομική κρίσις δημιουργεί διχασμό και σκληρή αντιπαλότητα στις κοινωνικές ομάδες, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η Εθνική συνοχή και άρα το μέλλον του τόπου.
Ερώτημα τέταρτον:
Ποιο Έθνος που έχει επίγνωση της αποστολής του, αφήνει τη νεολαία του να φτάνει σε τέτοιο φρικτό κατάντημα εκφυλισμού όπως συμβαίνει τελευταίως στη χώρα μας; Οι νέοι δηλ. άνθρωποι να ξεφεύγουν από το ήθος και τις αρχές που συνέχουν την κοινωνία και αναδεικνύουν την ολοκληρωμένη προσωπικότητα, καταντώντας ουσιαστικά σκλάβοι των παθών της ατιμίας και αργά ή γρήγορα, νομοτελειακώς, σκλάβοι και των ανθρώπων;
Ερώτημα πέμπτον:
Ποιο Έθνος λησμονεί τόσο πολύ τα τέκνα του που βρίσκονται εκτός του μητροπολιτικού-ζωτικού του χώρου; Η πατρίδα μας και στο σημείο αυτό κινδυνεύει να έχει την αρνητική πρωτιά. Όχι απλώς λησμόνησαν οι κρατούντες τους όμαιμους αδελφούς που βρίσκονται στις αλησμόνητες πατρίδες, όχι μόνο περιφρονείται ο όπου γης Ελληνισμός, μα και σε πλείστες όσες περιπτώσεις, συμπεριφέρεται η κεντρική διοίκησις ως κακή μητριά. Υπερβολές; Μακάρι να ήταν. Η κατάργησις ακόμα και των δεξιώσεων στις πρεσβείες μας όπου γης, κατά τις Εθνικές εορτές, για δήθεν λόγους οικονομίας, αποδεικνύει τραγικά του λόγου το αληθές.
Ερώτημα έκτον:
Πως ενεργεί ένα σοβαρό κράτος όταν βλέπει ότι οι θάνατοι ξεπέρασαν κατά πολύ τις γεννήσεις των υπηκόων του; Και πώς ανατρέπεται η κατάστασις όταν με μαθηματική ακρίβεια σε λίγο καιρό οι ξένοι θα πλεονάζουν του γηγενούς πληθυσμού του; Προφανώς, ένα σοβαρό κράτος ουδέποτε εφαρμόζει αυτό που λαμβάνει χώρα στην ταλαίπωρη πατρίδα μας, δηλ. ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών (των οποίων ακόμα και οι τόποι καταγωγής τους είναι δύσκολο να εντοπιστούν στον χάρτη;).
Ποια άλλη φυλή έχει υποστεί τα τελευταία έτη τέτοια και τόση αλλοίωση στην ουσία της και στη δομή της όσο η δική μας, με την γνωστή «φάμπρικα» των ομαδικών και ανεξελέγκτων ελληνοποιήσεων; Και πόσο ο δύσμοιρος τόπος μας θα αντέξει από τις συνακόλουθες επιπτώσεις των μικτών γάμων; Το παράδειγμα της Αμερικανικής πανσπερμίας, του μωσαϊκού αυτού των εθνοτήτων, της χώρας δηλ. που στερείται ιστορικών παραδόσεων και ενιαίας πολιτιστικής και πολιτισμικής συνοχής, οπωσδήποτε δεν μπορεί να αποτελεί παράδειγμα για την Ελληνική μας Πατρίδα;
Ερώτημα έβδομον:
Ποιο κράτος, τουλάχιστον των Βαλκανίων, γιατί σε άλλες, περισσότερο ανεπτυγμένες περιοχές, τούτο αποκλείεται, ξεκινά σχολική περίοδο και τα βιβλία είναι ανύπαρκτα; Δυστυχώς και στο σημείο αυτό κρατούμε τα πρωτεία.
Ερώτημα όγδοον:
Σε ποιο οργανωμένο κράτος που γνωρίζει να προστατεύει το κύρος του, οι ξένοι λαθρομετανάστες, τολμούν δημοσίως να ποδοπατούν και να καίνε τη σημαία, το ιερό δηλ. σύμβολο της χώρας που τους φιλοξενεί; Μπορεί κανείς να σκεφθεί κάτι ανάλογο στην Ευρώπη ή στην Αμερική; Μπορεί κανείς να φανταστεί σε άλλα ευνομούμενα κράτη τους αναρχικούς να ρίχνουν βόμβες και να καίνε το μνημείο του αγνώστου στρατιώτου; Όσοι τολμήσουν, θα πέσουν αμέσως νεκροί και η κοινωνία ολόκληρη θα επευφημήσει τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Για τούτο και ουδέποτε σημειώνονται σε σοβαρές χώρες, τέτοιου είδους βανδαλισμοί. Επιτέλους, σε κάθε πολιτισμένη χώρα που κατοικείται από ανθρώπους οι οποίοι διαθέτουν στοιχειώδη λογική και Εθνική αξιοπρέπεια, υφίστανται και κάποιοι αναγκαίοι όροι διαβιώσεως που είναι ανεπίτρεπτο να τους ξεπερνά κανείς άνευ σκληρών συνεπειών.
Ερώτημα ένατον:
Ποιο κράτος που θέλει να γίνεται σεβαστό στους φίλους του και υπολογίσιμο στους εχθρούς του, παρουσιάζει την απαράδεκτη και απαξιωτική συμπεριφορά που δείχνει το δικό μας στους σταθερούς πυλώνες του Έθνους όπως είναι ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας; Και ποιά σοβαρή κυβέρνηση κοιτάζει να κλείσει την μαύρη τρύπα του οικονομικού ελλείμματος και της ανεξέλεγκτης παραοικονομίας με την περικοπή μισθών και επιδομάτων των αξιωματικών του στρατού ξηράς, θαλάσσης, αέρος, των ανδρών της αστυνομίας και γενικώς των σωμάτων ασφαλείας; Η κατάστασις και στο σημείο αυτό, όντως, έχει φθάσει στο απροχώρητο και κάνει τον κάθε Ελληνόψυχο όχι μόνο να θλίβεται αλλά κυρίως να εκνευρίζεται και να φτάνει στα όριά του, (κάτι βεβαίως που η «πολιτική προπαγάνδα» των «ποικίλων συστημάτων», οφείλει να το επισημάνει...).
Ερώτημα δέκατον:
Ποιο Έθνος με τόση Ιστορία και κυρίως τέτοιο και τόσο γλωσσικό πλούτο, αποκόπτει τα τέκνα του από τις ρίζες τους; Φυσικά μόνο τυχαίο δεν είναι αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας. Και αν αληθεύει, που μάλλον αληθεύει, ότι την «τύχη» του μαθήματος των θρησκευτικών, δηλ. το προαιρετικόν της διδασκαλίας τους, θα έχουν οσονούπω τόσο το μάθημα της Ιστορίας, όσο και αυτό των Αρχαίων Ελληνικών, κατανοεί κανείς ποιοι κρύπτονται πίσω από αυτές τις καταστάσεις και τις κατάπτυστες υπουργικές αποφάσεις. Αν θελήσουμε να προσδώσουμε χαρακτηρισμό στην διαμορφωθείσα κατάσταση στον ταλαίπωρο χώρο της παιδείας, αναντιλέκτως θα την ονομάζαμε Εθνική-παιδαγωγική αυτοκτονία. Και δεν πρόκειται πράγματι περί Εθνικής αυτοκτονίας, όταν οι νέοι άνθρωποι ήδη συνηθίζουν στο διαδίκτυο και στην κινητή τηλεφωνία να γράφουν τα λεγόμενα greeklish (γκρίκλις), δηλ. την νεοβαρβαρική; Φαίνεται πως όσοι κινούν τα νήματα της Ελληνικής καταστροφής, δεν αρκούνται απλώς το να υφίστανται στα «ριζώματα» της συνειδήσεώς τους οι ανθελληνικές ρήσεις και κατευθύνσεις, αλλά προβαίνουν και στην εφαρμογή του Λενικού αφορισμού: «Αν θέλεις να εξαφανίσεις ένα λαό, εξαφάνισε την γλώσσα του»! (Θα μπορούσε κανείς να διανοηθεί για παράδειγμα, στο κράτος του Ισραήλ να έπαυαν την διδασκαλία της Εβραϊκής γλώσσης και της Εβραϊκής Ιστορίας;).
Δυνάμεθα βεβαίως να προσθέσουμε και άλλες χάνδρες στο κομβολόγιον των αμαρτημάτων των ηγετών μας και να συνεχίσουμε αποκαλύπτοντας και άλλες πυορροούσες πληγές που υφίστανται στο Εθνικό σώμα (όπως π.χ. το μη ελεγχόμενο πλέον μουσουλμανικό στοιχείο κ.α). Αρκούν όμως τα όσα παραπάνω επισημάναμε, στο να καταδείξουν «τοις νουν έχουσι» ότι το Έθνος μας πλέον, περισσότερο τώρα παρά ποτέ, έχει φθάσει στο ναδίρ.
Και ναι μεν όλοι μας, λίγο έως πολύ, συμφωνούμε στις διαπιστώσεις και γενικώς στην διάγνωση του ασθενούς. Εκεί όμως που ενδεχομένως θα υπάρξει διαφωνία είναι η ανεύρεσις των αιτίων και κυρίως ο ορθός τρόπος θεραπείας.

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας, είδαμε εντελώς συνοπτικά, βασικές πληγές οι οποίες πυορροούν στον Εθνικό μας κορμό. Είναι δε τόσο απογοητευτική, θα λέγαμε, η όλη κατάστασις, ώστε αυθορμήτως έρχεται στο νου μας η φράση από τον Μ.Κανόνα: «Πόθεν άρξωμαι θρηνείν..».
Βεβαίως υπάρχει και ο στρουθοκαμηλισμός, κατά τον οποίον αρνείται κανείς συνειδητά να βλέπει την πραγματικότητα. Δεν απευθυνόμαστε σ' αυτές τις αρρωστημένες καταστάσεις. Κάνουμε λόγο σε συνειδήσεις που θέλουν να βλέπουν τα πρόσωπα και τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Και όπωσδήποτε, συμφωνούμε όλοι στις διαπιστώσεις και στις διαγνώσεις.
Μετά λοιπόν απ' αυτά, ας περάσουμε τώρα να ελέγξουμε τα αίτια της ζοφερής καταστάσεως. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε δεν θα επέλθει και θεραπεία.

Ποία λοιπόν τα αίτια της καταπτώσεως; Τι φταίει για το κατάντημα στο οποίο κατέληξε το κράτος και η κοινωνία μας γενικώτερα;
Δεν αρνούμαστε ότι οι ειδικοί επιστήμονες (κοινωνιολόγοι, πολιτειολόγοι, οικονομολόγοι, κ.α), ήδη εξέδωσαν και συνεχίζουν να μας δίνουν τις δικές τους αναλύσεις και μέσα από συγκεκριμένες αρχές, καταλήγουν στα ανάλογα συμπεράσματα, τα οποία βεβαίως είναι καθ' όλα σεβαστά και οφείλουμε να τα λάβουμε σοβαρώς υπ' όψιν μας.
Αυτό όμως που θα θέλαμε να τονίσουμε είναι ότι όπως και σε πλείστα όσα άλλα θέματα, η βασική αιτία είναι η πνευματική των ανθρώπων κατάπτωσις και διαφθορά, έτσι και στο σημείο αυτό που βρεθήκαμε, πρώτιστη αιτία είναι, όπως θα φανεί, το ότι ολόκληρο το Έθνος ξέφυγε από την ορθή πορεία που θα πρέπει να έχει ένας λαός και μια σωστή κοινωνία και μάλιστα όπως ο Ελληνική.

Αλλ' ας μιλήσουμε συγκεκριμένα.
Ένα κράτος, όταν θέλει να βαδίσει στην κανονική του πορεία, να προκόψει και τελικώς να μεγαλουργήσει, οφείλει να έχει και να στηρίζει τους πυλώνες που το συνέχουν και το συγκρατούν. Οφείλει να λειτουργεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε μέσα από την παιδεία του και τους θεσμούς του, να αναδεικνύονται τόσο οι πολιτειακοί-πολιτικοί και στρατιωτικοί, όσο και αυτοί οι πνευματικοί του ταγοί (κυρίως αυτοί).
Η αλήθεια αυτή είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο και δεν έχει παρά να ρίξει κανείς μια σύντομη ματιά στην ιστορία των εθνών αλλά και στην Ιστορία του δικού μας Ἐθνους, από αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερα.
Φυσικά δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς σοφία, για να διαπιστώσει ότι τα τελευταία έτη στην Ελληνική μας κοινωνία, λαμβάνουν χώρα τα εντελώς αντίθετα από αυτά που θα έπρεπε, ώστε να ορθοποδήσουμε και έτι πλέον να ανέλθουμε σε υψηλότερο επιθυμητό επίπεδο. Και γενικώς θα λέγαμε ότι όλη η διαμορφωθείσα κατάστασις, συντελεί στο να μην αναδεικνύονται πρόσωπα με ισχυρές ηθικές και ηγετικές προδιαγραφές. (Μπορεί ο καθένας ελεύθερα και σύμφωνα με τις πολιτικές του τοποθετήσεις να ορίσει το χρονοδιάγραμμα της παρακμής).

Ως πρώτη δε αιτία μέσα στο όλο πλαίσιο του πνευματικού εκτραχηλισμού, σημειώνουμε την έλλειψη των ηγετών.
Αυτή την αιτία εντοπίζουμε πρωτίστως για την σημερινή πνευματική, κοινωνική, ηθική, οικονομική κ.λπ. κρίση. Την έλλειψη δηλ. ισχυρών προσωπικοτήτων. Την απουσία των ηγετών. Πράγματι όταν ένας λαός στερείται ηγετικών προσωπικοτήτων, τότε κατά πολιτειακή νομοτέλεια, οδηγείται σε πτώση και καταστροφή. Αντιθέτως, όταν ένα Έθνος
έχει την ευλογία, στις κορυφές του να βρίσκονται άνθρωποι που σέβονται τον Νόμο του Θεού δηλ. το Ιερό Ευαγγέλιο και που αγαπούν πραγματικά την πατρίδα και τον λαό που κυβερνούν (και εν προκειμένω να είναι Έλληνες...), μη φοβούμενοι οιαδήποτε θυσία, τότε, μετά βεβαιότητος το Έθνος αυτό θα ξεπεράσει τα οποιαδήποτε εμπόδια και θα προαχθεί σε όλους τους τομείς.
Είναι δε γνωστόν τοις πάσι αυτό που υποστήριζαν οι πρόγονοί μας, ότι δηλ. «Αγέλη λεόντων, καθοδηγουμένη υπό λαγών, μετατρέπεται και αυτή σε κοπάδι λαγών. Αντιθέτως, λαγοί εμπνεόμενοι και καθοδηγούμενοι υπό λέοντος, μεταλλάσσονται σε εξαγριωμένους βασιλείς του ζωικού βασιλείου, έτοιμοι να κατασπαράξουν τους αντιπάλους»!
Ας δούμε όμως τα όσα υποστηρίζουμε με ένα παράδειγμα από την ένδοξη ιστορία μας, τώρα μάλιστα που βρισκόμαστε και στο μήνα Οκτώβριο. Ας θυμηθούμε το έπος του 1940, που είναι γραμμένο μέσα στις χρυσές ιστορικές μας σελίδες και ας αναρωτηθούμε: Πώς πραγματοποιήθηκε το έπος αυτό; Πραγματοποιήθηκε αναμφιβόλως, διότι στις κορυφές του Ελληνικού μας Έθνους, ευρίσκονταν άνθρωποι ικανότατοι, άνθρωποι οι οποίοι εβίωναν τα
Ιδανικά της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού πολιτισμού. Άνθρωποι, που είχαν συνείδηση της προσωπικής τους αποστολής, αλλά και αυτής του Έθνους, που ηγούντο. Είχαν συνείδηση της Ελληνορθόδοξης πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της αποστολής της στον κόσμο ολόκληρο. Ας τους μνημονεύσουμε.
Α) Πολιτειακός αρχηγός: Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄. Ο στρατιώτης, φιλόσοφος και μάρτυρας Βασιλεύς.
Β) Κυβερνήτης: Ο Ιωάννης Μεταξάς. Ο άνθρωπος που ύψωσε το ανάστημά του μέσα στα άγρια χαράματα, επαναλαμβάνοντας το σπαρτιατικό ΟΧΙ στον Ιταλό πρέσβη κι έγινε η αιτία τελικώς, να συντριβούν οι σιδερόφραχτες δυνάμεις του άξονος.
Γ) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου: Ο αείμνηστος Στρατάρχης και κατόπιν Πρωθυπουργός (1952-55) Αλέξανδρος Παπάγος. Ο ολύμπιος στρατιώτης με τη σιδερένια θέληση και πειθαρχία, που έσωσε δύο φορές την πατρίδα μας στη δεκαετία του 1940.
Τέλος, Δ) Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος: Ο από Τραπεζούντος του Πόντου Χρύσανθος Φιλιππίδης. Ο εκφραστής των αρετών της «καθ' ημάς Ανατολής». Ο πρώτος αυθεντικός αντιστασιακός, που με τα ΟΧΙ του εξευτέλισε τη ναζιστική Γερμανία στο μέχρι τότε αγέρωχο πρόσωπο του Φον Στούμε, κι άφησε παράδειγμα Εθνικής και Εκκλησιαστικής αξιοπρεπείας, αρνούμενος α) Να παραστεί στην υποδοχή των Γερμανών και στην παράδοση της πόλεως των Αθηνών. β) Να πραγματοποιήσει δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό της Πρωτευούσης και γ) Να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση.
Να τολμήσουμε τώρα να προβούμε σε συγκρίσεις με τη σημερινή κατάσταση και με τα πρόσωπα που βρίσκονται (κρίμασιν οις οίδε Κύριος), στις ανάλογες θέσεις; Ούτε για αστείο κάτι τέτοιο, φίλοι μου. Δεν το αποτολμούμε, διότι θα κινδυνέψουμε να ασεβήσουμε αλλά και να ξεπέσουμε στη συνείδηση όσων τουλάχιστον διαθέτουν γνώση της Ελληνικής μας Ιστορίας.
Όσον αφορά τώρα τα όσα κατά κόρον ακούγονται αλλά και γράφονται ώστε να μειωθούν οι μεγάλες ιστορικές μορφές, ότι δηλ. ο λαός πρωτοστατεί, ο λαός ηγείται και ότι ο λαός εν προκειμένω είπε το ΟΧΙ, αυτά μόνο ως ανέκδοτα που φαιδρύνουν την βαριά ατμόσφαιρα, μπορούν να ακούγονται.

Όσοι «καλοβολεμένοι άσσοι της αντιστάσεως» διακηρύσσουν τα αντίθετα, αλλοιώνοντας τα πραγματικά γεγονότα και συκοφαντώντας τους πρωταγωνιστές του ηρωικού έπους, ή είναι παντελώς άσχετοι με την ιστορική επιστήμη και τις πηγές της ή συνειδητά «ρίχνουν νερό» στον ξεχαρβαλωμένο μύλο των «τροϊκανών» και του «εκκλησιαστικού ραγιαδισμού»...
(Όσοι όμως διαθέτουν αγαθή προαίρεση και θέλουν να μάθουν πραγματικά το ποιος είπε το ΟΧΙ, ας μελετήσουν το τι γράφει ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο οποίος υπήρξε αντίπαλος του Μεταξά).
Και κάτι ακόμα για να κλείσει η αναφορά μας στους ηγέτες του μοναδικού έπους του ΄40. Το τι μπορεί να κάνει ο λαός από μόνος του, άνευ των ηγετών, το είδαμε πολύ καθαρά τόσο στο δράμα της Κύπρου το 1974, όσο και στην περίπτωση των Ιμίων. Στην πρώτη περίπτωση, κάποιος «εθνάρχης» ξεστόμισε την φράση «η Κύπρος κείται μακράν». Στα δε Ίμια έτερος «ηγέτης» ευχαρίστησε τις ΗΠΑ για την εθνική μας ταπείνωση.
Αλήθεια ποιος λαός και στις δύο των περιπτώσεων, ξεκίνησε να ακυρώσει τις αποφάσεις των «ηγετών» και «εθναρχών», πετώντας τον εχθρό στη θάλασσα; Ποιοι πήραν τα όπλα για να αμυνθούν, μετά τις αποφάσεις των «ηγετών», «υπέρ βωμών και εστιών»; Μα και να ήθελε, που μετά βεβαιότητος ήθελε ο λαός, δεν μπορούσε να αμυνθεί, ελλείψει των όπλων και όχι μόνον...

Αυτά για την Ιστορία και για να μη νομίζουν μερικοί ότι απευθύνονται σε υπανάπτυκτους.
Για ορισμένους δε που ενδεχομένως, μη γνωρίζοντας τι εν προκειμένω ν' απαντήσουν, θα μας προσάψουν την κατηγορία ότι δήθεν πολιτικολογούμε, τους επιστρέφουμε την μομφή, με την επισήμανση, να πετάξουν από τη συνείδησή τους τη σκουριά του γραικυλισμού, και να ξαναγίνουν, επιτέλους, Ρωμιοί.
Αυτό πάντως που στο σημείο τούτο θέλουμε κυρίως να τονίσουμε και το οποίο άνευ αντιλογίας αποτελεί έναρξη θεραπείας στο βασανισμένο Έθνος μας, είναι η αλήθεια η οποία εντέχνως αποκρύπτεται απ' όσους νομίζουν ότι μας κυβερνούν.
Το ότι δηλ. άνευ ικανών και Ελλήνων ηγετών στους πυλώνες του Έθνους, είναι παντελώς αδύνατον ο λαός να επιδείξει συνοχή και προκοπή στον οικογενειακό, πνευματικό, πολιτικό και εθνικό εν γένει βίον του.
Κλείνοντας και το Β΄ μέρος, χωρίς βεβαίως να έχουμε ολοκληρώσει την ανάπτυξη του όλου θέματος, δεν έχουμε παρά, εκτός της ευχής και προσευχής που επιβάλλεται να γίνεται, ώστε να μας χαρίσει ο Θεός πραγματικούς Ελληνόψυχους άρχοντες, ταυτοχρόνως με αξιοπρέπεια αλλά και στιβαρότητα να ελέγχουμε τα πρόσωπα και τις καταστάσεις.
Τούτο βεβαίως αποτελεί χρέος μας και καθήκον μας, μη λησμονούντες ποτέ, ότι οι άρχοντες και οι ταγοί στις κορυφές των θεσμών, δεν είναι παρά η έκφανσις, κατά το μάλλον ή ήττον, των πεποιθήσεων και της κοσμοθεωρίας του ίδιου του λαού.

Tο μεγάλο πρόβλημα του ασθενούς, δηλ. του Ελληνικού μας Έθνους, είναι η έλλειψης των ηγετών.
Η απουσία των ηγετικών προσωπικοτήτων στους πυλώνες του Έθνους μας.
Είτε η εποχή μας μαστίζεται πράγματι από πτώχευση ηγετικών μορφών, είτε υπάρχουν τα πρόσωπα αυτά, αλλά εμποδίζονται από «γνωστούς-άγνωστους» παράγοντες να ανέλθουν στα ύπατα αξιώματα των κρατικών και εκκλησιαστικών κορυφών, είτε όσοι διαθέτουν χαρίσματα και δυνατότητες κάνουν προς το παρόν μία «πολιτική σιωπής» αναμένοντας την κατάλληλη στιγμή... Όποια τέλος πάντων και αν είναι η αιτία, το αποτέλεσμα είναι να θρηνούμε για την έλλειψη στα κοινά και ιδίως στις κορυφές, των χαρισματικών προσωπικοτήτων.
Πριν προχωρήσουμε στη θεραπευτική οδό, ας αναπτύξουμε στο σημείο αυτό τα χαρακτηριστικά των αυθεντικών ηγετών, είτε αυτοί βρίσκονται στον χώρο της Πολιτείας, Στρατού, Πνευματικών Ιδρυμάτων, είτε στον χώρο της Εκκλησιαστικής Διοικήσεως.
Πολύ συνοπτικά θα δούμε ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά, που αναδεικνύουν και σταθεροποιούν ένα ηγέτη.
Α) Ο ηγέτης είναι ανάγκη να είναι πιστός στον Θεό. Να μην είναι άθεος και πολύ περισσότερο να μη καυχάται και να μη διακηρύσσει ανοήτως την αθεΐα του. Δοθέντως μάλιστα ότι κατά τον Πασκάλ: «Η αθεΐα αποτελεί νόσον του εγκεφάλου» , και άρα ο άθεος είναι ασθενής και κατ' επέκτασιν άκρως επικίνδυνος, υπάρχει κίνδυνος όταν αυτός βρεθεί στην κορυφή, τα αποτελέσματα να είναι τραγικά για τον λαό που κυβερνά.
Β) Ο ηγέτης να μην είναι μετριότητα. Να είναι άνθρωπος με ψυχικά και διανοητικά χαρίσματα και αρετές που με κόπο με μόχθο θα έχει καλλιεργήσει από την παιδική του ακόμα ηλικία. Να διαθέτει ψυχική και σωματική ανδρεία και να είναι ανυποχώρητος στις αρχές του και στα Εθνικά Ιδανικά. Να μπορεί να «σταθεί» (όπως επί το λαϊκώτερον τονίζεται), όχι μόνο στο περιβάλλον του αλλά και σ' ένα διαφορετικό, εκφράζοντας αυθεντικά αυτό το οποίο εννοείται ότι ο ίδιος βιώνει και εκπροσωπεί.
Τι τραγικό κατάντημα για έναν Πρωθυπουργό της Ελλάδος, επί παραδείγματι, να μη γνωρίζει να ομιλεί σωστά την Ελληνική Γλώσσα, να έχει παχυλή άγνοια της Ελληνικής Ιστορίας, να μη μπορεί να καλύψει πλέγματα κατωτερότητος που τρέφει για τον λαό που κυβερνά ή να ντρέπεται να ονομάσει την Ελλάδα μας, Πατρίδα του.
Ή τι αλγεινή εντύπωση θα προκαλούσε στον λαό, κάποιος που βρίσκεται στην κορυφή των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας, να υπέκυπτε στον φόβο τόσο των εξωτερικών εχθρών, όσο κυρίως των εσωτερικών ποικίλων καρκινωμάτων που αποσκορακίζουν την ραχοκοκαλιά του κράτους και απονευρώνουν το Έθνος. Οποίον κατάντημα για έναν αρχηγό στρατιωτικού κλάδου να «χτυπάει προσοχή», κατά το δη λεγόμενον, στις κατάπτυστες «πολιτικές κλαδικές»...
Και πόσο πάλι μπορεί να ξεπέσει και να εξευτελιστεί στην κυριολεξία ένας Εκκλησιαστικός ηγέτης όταν αποκαλύπτεται, αργά ή γρήγορα, στα μάτια του ποιμνίου του η θεολογική του ρηχότητα και η ποιμαντική του ανεπάρκεια. Ας σκεφθεί κανείς, για παράδειγμα, το ανεπανόρθωτο βύθισμα ενός Επισκόπου, εάν αυτός τύχει να κάνει το λάθος, ανοίγοντας το στόμα του και κυρίως την καρδιά του, και κηρύξει την προσωπική του συμφωνία στο θέμα της «καύσεως των νεκρών» ή την διαφωνία του στην Ευαγγελική απαγόρευση και καταδίκη των προγαμιαίων σχέσεων ή ακόμα και αυτών για τα οποία ο λόγος του Θεού αναφέρει χαρακτηριστικά ότι: «αισχρόν εστί και λέγειν»(Εφεσ. 5,12).
Προφανώς, οι περιπτώσεις αυτές, μάλλον αποκριάτικη περίοδο θυμίζουν, που ο κάθε ρηχός ντύνεται και παριστάνει κάτι, δηλ. τον καρνάβαλο, παρά αποδεικνύουν Εκκλησιαστικό ηγέτη.
Ή ας σκεφθεί κανείς, Πρυτάνεις ή Κοσμήτορες ή και Προέδρους πνευματικών ιδρυμάτων, όπως η Ακαδημία, που αντί να αντιδρούν και να ομιλούν Χριστιανοπρεπώς και Ελληνοπρεπώς, αυτοί κρατούν την «σιωπή των αμνών» μπροστά στο μεγάλο χάλι που ολονέν και περισσότερο βυθίζεται από μαθησιακής, πνευματικής και ηθικής κυρίως απόψεως η ταλαίπωρη νεολαία μας, και κατ΄επέκτασιν η Πατρίδα μας.( Φυσικά, όλα αυτά τα οποία αναφέρουμε, δεν καταγράφουν την Ελλαδική πραγματικότητα, όχι βεβαίως. Όλ' αυτά ευρίσκονται στον χώρο της φαντασίας μας ή μπορεί να συμβαίνουν σε μια μακρινή χώρα, κάπου πάνω στην γη).
Χαρακτηριστικό των γνησίων ηγετών, είναι το να δύνανται να κατοικήσουν εντός «υαλίνου πύργου». Πιο απλά, να διαθέτει ο ηγέτης τέτοια ποιότητα ηθικής ζωής, ώστε να μη κινδυνεύει ν' αποκαλυφθεί και το ελάχιστο από την «προσωπική του ζωή». Κάτι δηλ. που θα τον υποβάθμιζε ανεπανόρθωτα στα μάτια του ποιμνίου του. Οίκοθεν νοείται, ότι για να συμβαίνει αυτό, δηλ. να μη φοβάται την δημοσιότητα, ο ηγέτης, θα πρέπει να βρίσκεται εξ αρχής σε υψηλά ηθικά και όχι μόνον επίπεδα και όχι να περιμένει να διαμορφώσει προσωπικότητα όταν θα φθάσει στην κορυφή. Να είναι άψογος και να αποτελεί μνημείον ηθικής, εκ «κοιλίας μητρός».
Στο ερώτημα που εκ του πονηρού τίθεται στις ημέρες μας, για το αν ένας ηγέτης δύναται να έχει ή όχι προσωπική ζωή, ξεκάθαρα απαντούμε ότι ο οποιοσδήποτε ηγέτης, πολλώ δε μάλλον ο πνευματικός και δη ο Εκκλησιαστικός, δεν δικαιούται, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να έχει προσωπική ζωή ( με την έννοια που εννοούν οι διεφθαρμένοι).
Εάν ένας Εκκλησιαστικός ηγέτης (οποιασδήποτε εννοείται βαθμίδος του κλήρου), αισθάνεται την ανάγκη να έχει «προσωπική ζωή», προφανώς ο «Κύριος» (;) αυτός έχει κτυπήσει «λάθος πόρτα» και δεν είναι, παρά μια τραγική φιγούρα που δυστυχώς για τον ίδιον, οι Βυζαντινές μεγαλοπρέπειες και οι ποικίλοι μανδύες, όχι μόνον αδυνατούν να καλύψουν, αλλ΄αντιθέτως, αποκαλύπτουν τραγικά το διάτρητον της συνειδήσεως και όχι μόνον.
Η περί «προσωπικών δεδομένων» θεωρία, καθώς και ο νόμος που την προστατεύει, όταν ακούγεται, σχετικά με τα «υπεροχικά πρόσωπα» της κοινωνίας, οπωσδήποτε αποτελεί μάρτυρα όχι υπερασπίσεως αλλά κατηγορίας, και στοιχείο ανυποληψίας...
Ο ηγέτης, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, πρέπει να επιζητεί ο ίδιος την διαφάνεια και να αποτελεί μέσα στην κοινωνία τον φωτεινό οδοδείκτη για τις υψηλές κορυφές και εν προκειμένω για την πορεία των Ελληνοχριστιανικών Ιδεωδών. Και έτι πλέον, όποιος τολμήσει είτε γραπτώς, είτε προφορικώς να αγγίξει και στο ελάχιστο την ηθική του υπόσταση, αμέσως, θα πρέπει από τον ίδιον τον συκοφαντούμενο να στέλνεται στον Εισαγγελέα. Τούτο μεν για να μη ξεπέφτει ο ίδιος στις συνειδήσεις, με ότι αυτό συνεπάγεται για το ποίμνιο, τούτο δε, για να γνωρίζουν οι ίδιοι οι συκοφάντες ότι δεν μπορούν μέσα στα σπλάχνα της κοινωνίας να δρουν ατιμώρητοι.
Φυσικά, όλ΄αυτά προϋποθέτουν το να είναι κανείς απολύτως καθαρός στο σώμα, στον νου και στην καρδιά. Γενικώς ειπείν, να είναι αδιάφθορος και απαστράπτουσα προσωπικότητα.
Τα περί «συγχωρήσεως και πλατιάς καρδιάς» ως δήθεν Εκκλησιαστική αντιμετώπιση σε παρόμοιες περιπτώσεις, εκ μέρους των Εκκλησιαστικών ανδρών, αποτελούν παραμυθάκια, καμουφλάζ και προπέτασμα καπνού, μη έχοντας ουδεμία σχέση με την ανδρική αξιοπρέπεια αλλά και την αυθεντική Ελληνορθόδοξη Πατερική μας παράδοση.
Γ) Τα πρόσωπα τώρα που αποτελούν το στενό αλλά και ευρύτερο περιβάλλον του ηγέτου.
Η λαϊκή και οπωσδήποτε σοφή ρήσις «πες μου τον φίλο σου, και εν προκειμένω, τον άμεσο συνεργάτη σου και συγκάτοικό σου, για να σου πω ποιος είσαι», αποτελεί και στο θέμα αυτό βασικότατο «μπούσουλα», πορείας φωτεινής και δημιουργικής, τον οποίον ο ηγέτης δεν θα πρέπει ποτέ ν' αφήσει να ξεθωριάσει από την οθόνη της συνειδήσεώς του. Από πλευράς δε των αμέσων συνεργατών, ουδέποτε θα πρέπει να λησμονείται η Λατινική φράσις «Η γυνή του Καίσαρος, δεν πρέπει μόνον να είναι τιμία, μα και να φαίνεται». Προσέτι, ο άξιος ηγέτης, σε οποιονδήποτε τομέα και αν βρίσκεται, δεν μπορεί να ανεχθεί δίπλα του πρόσωπα που δεν εκπληρώνουν τις παραπάνω προϋποθέσεις τις οποίες ήδη αναφέραμε και να καλύπτει συνεργάτες που του καταστρέφουν το έργο και το «προφίλ» του. Άνευ αντιλογίας, οι ως άνω αλήθειες, ισχύουν, είναι απόλυτη ανάγκη να ισχύουν, για το άμεσο περιβάλλον των ηγετών και δη των Εκκλησιαστικών, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Ο μυθικός Ηρακλής εν προκειμένω, με τον άθλο του καθαρμού του στάβλου του Αυγείου, αποτελεί χαρακτηριστικότατο παράδειγμα προς μίμησιν, για να μην αναφερθούμε στα μνημεία των Ιερών Κανόνων των τοπικών και κυρίως των Οικουμενικών Συνόδων.
Δ) Χαρακτηριστικό βασικότατο για ένα ηγέτη, είναι η πτωχεία. Αν παρατηρηθεί, όχι φυσικά παράνομος πλουτισμός (τούτο πρέπει ν' αποκλεισθεί ακόμα και από την σκέψη), αλλά συσσώρευση χρημάτων από τα νόμιμα έσοδα τα οποία δικαιούται κατά την εξάσκηση των καθηκόντων του, τότε ο ηγέτης δεν θα μπορέσει με τίποτε να σταθεί στο ύψος του. Τελειώνοντας δε την αποστολή του ( καριέρα του), θα πρέπει να είναι πτωχότερος απ' ό,τι ξεκίνησε. Ηγέτης και μάλιστα πνευματικός ταγός με περιουσία, αποτελεί σχήμα οξύμωρον. Η απόκτησις περιούσιας κατά το χρονικό διάστημα της αρχής, αποδεικνύει περίτρανα ότι το πρόσωπο που ασκούσε την εξουσία ( παρά τα άλλα του χαρίσματα), ήταν ένα πρόσωπο ευάλωτο στον δαίμονα του Μαμωνά και άρα ανάξιο της κλήσεως και της ριψοκίνδυνης, από κάθε άποψη, αποστολής του.
Ως εκ περισσού δε να τονίσουμε ότι η δικαστική εξουσία, εάν βεβαίως θέλει να είναι και να παρουσιάζεται ελεύθερη και ακόμα να απολαμβάνει της κοινωνικής τιμής, είναι απόλυτη ανάγκη, να ελέγχει όχι μόνο το «έσχες» αλλά κυρίως το «πόθεν» των ηγετών.
Βασικότατο δε στοιχείο για τα πρόσωπα που βρίσκονται στις κοινωνικές και κρατικές κορυφές είναι το να έχουν λάβει οριστικό διαζύγιο από τον καταραμένο νεποτισμό.
Ε) Ο ηγέτης να μην έχει καμμία απολύτως σχέση με μυστικιστικές οργανώσεις και λέσχες όπως η αφορισμένη (από τον Εθνομάρτυρα Κύπρου, Κυπριανόν ) Μασσωνία και γενικώς τα παρακλάδια της και τις ποικίλες παραφυάδες της.
Ηγέτης που αποτελεί μέλος των οργανώσεων αυτών α) δεν μπορεί να ονομάζεται και να είναι πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός και κατ΄ επέκτασην να αισθάνεται αυθεντικός Έλληνας και β) δεν μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να επιτελεί ευόρκως και ως επιβάλλεται το καθήκον του.
Βεβαίως, όπως κατανοούμε όλοι μας, υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά τα οποία θα πρέπει να διαθέτει ο ηγέτης και μάλιστα ο Έλλην ηγέτης, όπως η αγάπη προς τον λαό που υπηρετεί και η ολοκληρωτική ανταπόκριση στο καθήκον. Ακόμα, να διαθέτει χαρίσματα και αρετές που απορρέουν τόσο από την μόρφωση, όσο και από τον ηθικό του κυρίως αγώνα. Επιπλέον, να είναι έτοιμος καθημερινώς να θυσιάζεται προς όφελος της Πατρίδας και των ψυχών που έχει χρεωθεί. Να φέρει κατά τον λόγο του Θεού το «απόκριμα του θανάτου»
(Β' Κορ. Α'9).
Αναμφιβόλως ένας τέτοιος μοναδικός ηγέτης του Ελληνικού μας Έθνους ( ο οποίος χτύπησε μάλιστα την Μασσωνία με ειδική εγκύκλιο, κάτι που επιμελώς το αποκρύπτουν), ήταν ο αείμνηστος Ιωάννης Καποδίστριας. Ο πρώτος δηλ. Κυβερνήτης της Ελευθέρας τότε Ελλάδος. Ένας αυθεντικός Ελληνοκεντρικός και γνήσια Ορθόδοξος άνδρας που γνώριζε να θυσιάζεται καθημερινώς, έως ότου έπεσε για την αναδιοργάνωση και την ελευθερία του Έθνους.
Αυτά φίλοι μου, συνοπτικώς, είναι τα χαρίσματα που θα πρέπει να διαθέτουν οι ηγέτες της χώρας μας, της Πατρίδος μας, της Ελλάδος μας, εάν βεβαίως θέλουμε να ορθοποδήσουμε και να ξεκινήσει η Πατρίδα μας μια πορεία δυναμική μέσα στον Γεωγραφικό- Ζωτικό χώρο εντός του οποίου βρίσκεται και που αναμφιβόλως έχει τεθεί στο στόχαστρο των ποικίλων γνωστών και αγνώστων εχθρών της.
Φυσικά, το μόνο που δεν θα μας λείψει είναι το Θάρρος και η Ελπίδα (Ρωμαίους Ε' 5). Υπάρχει στην Ιατρική μια χαρακτηριστική ρήσις που λέγει « αρχή θεραπείας, επίγνωσης ασθενείας». Αυτό βεβαίως είναι απολύτως σωστό, αφού αν κανείς δεν συνειδητοποιήσει την πάθηση και την ασθένειά του, αποκλείεται και να ζητήσει τον Ιατρό και άρα την θεραπευτική του αγωγή. Κι αν τούτο ισχύει για τις σωματικές, πόσο μάλλον ισχύει για τις πνευματικές ασθένειες. Το πόσο δε είναι ανάγκη, αυτό να το προσέξουμε όλοι μας, τούτο μόνο άνθρωποι που ζουν εκτός πραγματικότητας θα το αρνηθούν.
Λόγω θέσεως, στην συνέχεια, θ' αφήσουμε τους ταγούς που βρίσκονται σε άλλους πυλώνες και σε άλλες θέσεις μέσα στο σώμα της Ελληνικής μας κοινωνίας και θα περιοριστούμε εις τα καθ' ημάς, δηλ. θα δούμε τα του οίκου μας, αφού συμφώνως και με την απλή λογική, εάν ο καθένας τακτοποιήσει τον εαυτόν του και τον οίκον του, τότε αυτομάτως, τακτοποιείται και ρυθμίζεται ολόκληρη η κοινωνία μας.
Στην ερώτηση λοιπόν που τίθεται: Ποιος «φορέας» ή ποιος «πυλώνας» ευθύνεται; Αδιστάκτως και με το χέρι στην καρδιά, ομολογούμε ότι την μεγαλυτέρα των ευθυνών, φέρει η Εκκλησία. Η Εκκλησία ως ηγεσία πρωτίστως και βεβαίως ως πιστός λαός που ανέχεται οθνείες και ανεπίτρεπτες καταστάσεις...
Είμαστε σίγουροι ότι κάποιοι θα αντιδράσουν και ίσως και να σκανδαλιστούν στη γνώμη αυτή. Τι να κάνουμε, όμως, φίλοι μου; Χρειάζεται αρετή και τόλμη όχι μόνο για να εκφράζει κανείς χωρίς δισταγμό την αλήθεια, αλλά και για να ακούει συνάμα χωρίς φόβο και πάθος αυτή την αλήθεια.
Εάν δε θελήσουμε τώρα, να αρθρώσουμε λόγο σύμφωνα με την Αγία Γραφή, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να αγγίξουμε τον δάκτυλον στην πληγή και να ομολογήσουμε ότι την οδυνηρή αυτή κατάσταση την εκφράζει ο λησμονημένος εν πολλοίς λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Υμείς εστέ το άλας της γης. Εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; Εις ουδέν ισχύει έτι εί μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων». (Ματθ. ε' 13). (Δηλ. «Εσείς είσθε το αλάτι της γης. Εάν δε το αλάτι χάσει την αλμύρα του, με τι θα αποκτήσει πάλι την αλιστική του ιδιότητα; Δεν είναι πλέον για τίποτε, παρά να πεταχτεί έξω και να καταπατήται από τους ανθρώπους»).
Είμαστε μάλιστα υποχρεωμένοι, ένεκεν αληθείας, να προσθέσουμε και τούτη την οδυνηρή αλήθεια. Αρκετές φορές, ο ίδιος ο πιστός λαός (;) αρέσκεται στο να υπάρχουν ποιμένες, πολιτικοί και πνευματικοί ταγοί (;) οι οποίοι με το λόγο τους «κνήθουν την ακοήν» και θωπεύουν τον εγωισμό, μέσω μιας «λαϊκίστικης πολιτικής». Αναπαύεται, σε πλείστες περιπτώσεις, το ίδιο το κατ' όνομα χριστιανικό ποίμνιο και ο «κυρίαρχος λαός», όχι στο να διοικείται από Εθνικούς άνδρες και να διαποιμαίνεται «εις τόπον χλόης», αλλά να περιχαρακώνεται εντός των ποιμαντικών ορίων της «Ιεράς Επισκοπής Λαοδικείας» (Αποκ. Γ΄ 14-27).
Αριδήλως, απαιτούνται ικανές σελίδες για την ανάπτυξη του θέματος περί των ευθυνών της Εκκλησιαστικής Διοικήσεως στην διαμόρφωση της κοινωνίας και κατ' επέκτασιν στην πορεία του Έθνους. (Δεν αποκλείεται, δοθείσης ευκαιρίας, να το αποτολμήσουμε).
Να συνεχίσουμε όμως με την διαπίστωση ότι υπάρχει πρόβλημα, υφίσταται ασθένεια η οποία μάλιστα εξελίσσεται σε καρκίνωμα που το βλέπουμε και το ζούμε όλοι μας.
Πρόκειται περί του πολύ σοβαρού θέματος της διαποιμάνσεως των ανθρώπων. Όχι μόνον όσων δεν έχουν ακόμα γνωρίσει την Ορθοδοξία (Στις ημέρες μας αριθμούνται σε εκατομμύρια εντός του Ελλαδικού χώρου), αλλά πρωτίστως όσων «πιστών» διέρρηξαν τους δεσμούς με την Εκκλησία ή που φαίνεται να έχουν ελάχιστη σχέση με το Σώμα του Χριστού.
Βεβαίως, θα βρεθούν κάποιοι να ισχυριστούν ότι έτσι ήταν πάντοτε τα πράγματα, ότι κατά βάθος οι άνθρωποι πιστέυουν, ότι στις μεγάλες εορτές γεμίζουν ασφυχτικά οι ναοί μας και γενικώς, θα κατασκευάσουν και άλλους τέτοιους ισχυρισμούς, με του οποίους θα θελήσουν να αποσείσουν τις προσωπικές και γενικές ποιμαντικές μας ευθύνες. Το ότι όμως αυτά αποτελούν «προφάσεις εν αμαρτίαις» για να φιμωθεί η αλήθεια και να καθησυχάσουν συνειδήσεις, τούτο είναι ηλίου φαενώτερον.
Ορισμένοι δε άλλοι, στην προσπάθεια τους να ερμηνεύσουν το θλιβερό φαινόμενο της αποχριστιανήσεως και αφελληνήσεως της κοινωνίας μας, θα προσπαθήσουν να ρίξουν το βάρος και το φταίξιμο στην Πολιτεία και σ' όσους κυβερνούν τον ταλαίπωρο τούτο τόπο.
Βεβαίως οι Πολιτειακοί ταγοί και Πολιτικοί Αρχηγοί, και γενικώς οι «άρχοντες», φέρουν τεράστιες τις ευθύνες για την καταβαράθρωση του τόπου και των ξεπεσμό της νεολαίας μας. Είναι όντως φανερό ότι οι άνθρωποι αυτοί ένα κυρίαρχο σκοπό έχουν θέσει στην καριέρα τους (πλήν ελαχίστων βεβαίως περιπτώσεων),το να απεμπολήσουν και να αποσκορακίσουν ο,τιδήποτε γνήσια Ελληνικό και αυθεντικά Χριστιανικό. Με δυο λόγια, έχουν βαλθεί, και εν πολλοίς το έχουν κατορθώσει, να ξεριζώσουν τα Ελληνοχριστιανικά μας Ιδανικά.
Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια, είτε θέλουμε, είτε αρνούμαστε να την παραδεχθούμε.
Όμως, έχουμε το θάρρος να ακούσουμε τι λένε οι ίδιοι οι άνθρωποι για το γενικώτερο κατάντημα αυτού του τόπου; Διαθέτουμε την τόλμη να δούμε τον πόνο μέσα στις καρδιές των νέων ανθρώπων; Αντέχουμε να αφουγκραστούμε, είτε είναι δίκαιο, είτε άδικο το παράπονο της νεολαίας μας για την ποιμαντική ανεπάρκεια, για να μην κάνουμε λόγο για ποιμαντική εγκατάλειψη;
Φοβούμαστε πως ενώ για τους άλλους είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε τον «λίθον του αναθέματος», για τα δικά μας λάθη, κλείνουμε τα μάτια και σφραγίζουμε τα αυτιά, εξωραΐζοντας τις καταστάσεις η ακόμα χειρότερα, εφαρμόζοντας την τακτική του στρουθοκαμηλισμού.
Ναι. Ας το παραδεχθούμε. Από την εποχή κατά την οποία η Ορθοδοξία έγινε η επίσημη θρησκεία, από την ώρα που έγινε θεσμός και από την στιγμή που οι ποιμένες αισθάνθηκαν ότι μπορούν να στηρίζονται στον Καίσαρα, από τότε δυστυχώς, έπαυσε να υφίσταται ο ζήλος της ποιμαντικής καθοδηγήσεως των ψυχών.( Η γνώμη αυτή βεβαίως, υποστηρίζεται και από σοβαρούς μελετητές της Γενικής και Εκκλησιαστικής Ιστορίας, αλλά και από Πατέρες που έχουν ενσκήψει στην ποιμαντική επιστήμη).
Να συνεχίσουμε όμως στην παρακολούθηση του ιδίου του προβλήματος, θέτοντας ένα ερώτημα: Είναι τυχαίο το γεγονός ότι επειδή η Εκκλησία (διοίκησις) δεν εκφράζει δημοσίως τον ζωντανό και ριζοσπαστικό λόγο του Θεού, από τους επαναστατημένους νέους και αγανακτισμένους πολίτες, θεωρείται μέρος του συστήματος;
Είναι Βιβλικώς και Θεολογικώς παραδεκτόν το ότι η διοίκησις περί άλλων μεριμνά και τυρβάζει, και ότι εμφανίζεται προς τα έξω, ωσάν να είναι κλεισμένη εντός μια γυάλας, μη έχοντας ουδεμία σχέση με τα τεκταινόμενα; (Κάνουμε φυσικά λόγο για την κεντρική και συνολική διοίκηση και όχι βεβαίως για μεμονωμένες περιπτώσεις προσώπων που αποτελούν και την εξαίρεση του κανόνα). Ας μας επιτραπεί δε στο σημείο αυτό, και πάλι με όλο τον σεβασμό, να υπενθυμίσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις πως η όλη διαμορφωθείσα κατάστασις στην πατρίδα μας σήμερα, θυμίζει την Ιεραρχία της προεπαναστατικής Ρωσίας, και την χαρακτηριστική αδιαφορία της Ρωσικής «αφρόκρεμας».
Ενώ το κοινωνικό καζάνι εκόχλαζε από τις ποικίλες αδικίες και την στέρηση και αυτού του επιουσίου άρτου, πόσο μάλλον των άλλων αναγκαίων ατομικών και οικογενειακών παροχών, οι Ρώσοι Αρχιερείς, συνεδρίαζαν, αλλοίμονο, για το τι χρώματα αμφίων θα ενδύονταν στις εορτές και πανηγύρεις! Και ενώ η Εκκλησιαστική ηγεσία ευρισκόταν μέσα στην τραγική μακαριότητά της και η Ρωσική ιντελλιγκέντσια απολάμβανε τα ποιήματα και τις χοροεσπερίδες, οι πραγματικοί εχθροί του Ρωσικού λαού (που όλως τυχαίως, ανήκαν σε συγκεκριμένο έθνος, και κατόπιν ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας), υποδαύλιζαν την πικρἰα του λαού, έως ότου κατόρθωσαν, με την παροιμιώδη αδιαφορία των ποιμένων, και τις πολιτικοεκκλησιαστικές ίντριγκες του απαισίου Ρασπούτιν, να κάνουν τον λαό να ξεσπάσει και να ανατρέψει τα πάντα. Φυσικά, όταν εξεράγει ο κοινωνικός Βεζούβιος, τότε, ούτε οι αδαμαντοκόλλητες μίτρες και τα περίτεχνα Ρωσικά φελόνια, ούτε βεβαίως οι δοξασίες «περί τρίτης Ρώμης» άντεξαν στην λαίλαπα της Ρωσικής κολάσεως. (Φυσικά, κατόπιν οι ταλαίπωροι Ρώσοι, έπεσαν σε πολύ χειροτέρα λαίλαπα απ' αυτήν που βρίσκονταν πριν...). Αν όμως τόσο η πολιτική όσο κυρίως αυτή η Εκκλησιαστική ηγεσία, ευρίσκονταν στα ύψη των περιστάσεων, πολλά εκατομμύρια Ρώσων και όχι μόνον, θα είχαν γλυτώσει τις θανατικές καταδίκες, τα ανήκουστα μαρτύρια, και ακόμα, φρίττει να τα σκέπτεται κανείς, τα κολαστήρια των γκουλάγκ...
Άραγε κάποιοι υψηλά ιστάμενοι, κάποιοι που οφείλουν, λόγω θέσεως, να βλέπουν και ν' ακούν, συλλαμβάνουν τα σημερινά μηνύματα; Και αν ναι, τα μεταφέρουν αρμοδίως εκεί που πρέπει; Άραγε διδασκόμαστε από τις τραγικές σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας ή αδιαφορούμε και προς εκδίκησιν η Ιστορία θα αντιγράψει, έτι άπαξ, τραγικά τις σελίδες της;
Δικαίως ή αδίκως, στις συνειδήσεις των ανθρώπων υπάρχει η αντίληψις ότι, μαζί με την άθεη και αμοραλιστική κατά κανόνα πολιτική εξουσία, και η εκκλησιαστική ηγεσία επρόδωσε τον Θεό και το Πνεύμα και προσεχώρησε στην άρνηση, στον «κόσμο» και στον πλούτο.
Να συνεχίσουμε την εξέταση αντιπαραβάλλοντας την βαρέως ασθενούσα κατάσταση των ταγών της εποχής μας, με μια ηρωική μορφή που σελαγίζει στο στερέωμα και καθοδηγεί την πορεία δυναμικά. Πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Σχεδόν σε κάθε ευχαριστιακή σύναξη, μπροστά μας έρχεται και συλλειτουργεί ο Ιερός Πατήρ. Μέσα από την Θεία Λειτουργία του, βλέπουμε όχι μόνο να εκφράζει την λατρευτική συνείδηση του Σώματος του Χριστού, μα συνάμα τον ακούμε (αλλοίμονο δε εάν δεν τον ακούμε), να κηρύττει εναντίον του πλούτου και της κοινωνικής ανισότητος. Τον βλέπουμε μέσα από τις αθάνατες ομιλίες του να εξαπολύει αναθέματα εναντίον του παρανόμου πλουτισμού και να εξακοντίζει μύδρους κατά των σκληροτράχηλων και πορωμένων πλουσίων «Πας πλούσιος άνομος ή κληρονόμος ανόμων», και τόσα άλλα που δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να συγκριθούν με τα «επαναστατικά» κοινωνικά συστήματα που διαφημίζονται από τους οπαδούς των.
Αλήθεια, τι λόγο έχει εκφέρει έως σήμερα η Εκκλησία μας για τα τεράστια αποθέματα πλούτου σε ελάχιστες οικογένειες; Πού και πότε διατρανώθηκε ο ελεγκτικός και Πατερικός λόγος που αναταράσσει συνειδήσεις; Πού τα αυθεντικά επαναστατικά-Χριστιανικά κηρύγματα σ' αυτή την ανισότητα και αδικία της εποχής μας και στο βύθισμα του Έθνους μας;
Βεβαίως, υπάρχουν και τα συσίτεια που προσφέρουν αρκετοί Ναοί, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς. Καμμία διαφωνία επ' αυτού. Ουδείς δύναται να το αρνηθεί. Αλλ' αυτό είναι το ζητούμενον; Κατ' αυτόν τον τρόπο επέρχεται η θεραπεία των κοινωνικών πληγών με όλα τα συμπαρομαρτούντα; Αλλοίμονο εάν τούτο το έσχατο προβληθεί ως το μοναδικό έργο που πρέπει να επιδείξει η Εκκλησία. Εάν δεν αλλάξει η κατάστασις, δηλ. εάν δεν αφυπνιστούν οι συνειδήσεις και δεν επέλθει κοινωνική δικαιοσύνη ή έστω λίγη εξισορρόπησις του πλούτου και των αγαθών, πού θα βρίσκει και η Εκκλησία με την σειρά της τα υλικά αγαθά για να προσφέρει τις ευλογίες στους έχοντες ανάγκη;
Και επιτέλους, μια μερίδα φαγητού, έστω ότι και χορταίνει το στομάχι, τι γίνεται όμως με την ψυχή που πάντοτε παραμένει διψασμένη; Και έτι πλέον, πώς θα κατορθώσει η πνευματική ηγεσία να εξηγήσει, να ειρηνεύσει, να χαλυβδώσει και το κυριότερον να προσφέρει ελπίδα στις συνειδήσεις των νέων κυρίως ανθρώπων που βιώνουν τραγικές καταστάσεις; Όντως «Ουκ επ άρτον μόνον ζήσεται άνθρωπος» (Ματθ. Δ' 4).
Φυσικά για όλ' αυτά και για άλλα ακόμα πολλά, ο μόνος που δε φταίει είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και η Εκκλησία Του. Όχι, τα λάθη των ανθρώπων και εν προκειμένω των κατά φαντασία χριστιανών, είναι ανεπίτρεπτον να τα φορτώνουμε στον Αρχηγό της Πίστεώς μας. Είναι απαράδεκτον να περιχαρακώνουμε και αφοπλίζουμε τους γνησίους και θρηνούντας μα και ελπίζοντας Ποιμένες.
Θα κλείσουμε με αισιοδοξία.
Ευτυχώς ότι μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας μας και του Έθνους μας υπάρχουν και τα στελέχη εκείνα των οποίων τις καρδιές κατακαίει ο πόθος για την δημιουργία μιας «Ελεύθερης και ζωντανής Εκκλησίας». Υπάρχουν οι ασυμβίβαστοι. Δόξα τω Θεώ, υφίστανται οι προφητικές φωνές που κρατούν με συνέπεια τον Σταυρό τους. Όσο κι αν φαίνονται ότι είναι λίγοι, δεν απογοητεύονται.
Οι εκλεκτοί και ασυμβίβαστοι είναι πάντοτε ολίγοι και το μικρό ποίμνιο με συμπαραστάτη τον Κύριο, μπορεί να κάνει θαύματα.
Μετά βεβαιότητος αδελφοί μου, βρισκόμαστε σε κρίσιμη εποχή που χρειάζεται γνησιότητα και ηρωισμό.
«Ο δυνάμενος χωρείν, χωρείτω» (Ματθ. ΙΘ' 12).

*Ιεροκήρυξ Ι.Μητρ.Δρ.Πωγ. & Κονίτσης

Κόνιτσα

E-mail p.ioil@freemail.gr

Τα ΟΧΙ των Ελληνων!!!

Χολέβας - Τα ΟΧΙ των Ελλήνων - 25 Οκτ 11 from c:LoMak on Vimeo.

Χρονια Πολλα Δημητρη!!!!

Αφιερωμενο σε ολους τους Βασιλοφρονες!!!!

Επιστροφη του Βασιλεως και Κυβερνηση Εθνικης Σωτηριας με την Στηριξη του Στρατου ΤΩΡΑ!!!!

“Κάθε φορά που η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο έκτρωμα, στην Αθήνα γίνονται επεισόδια. Μέσα σε δύο χρόνια έχουμε θρηνήσει 4 συμπολίτες μας, τους τρεις της Marfin και τον χθεσινό άτυχο οικοδόμο. Δηλαδή τον Δεκέμβριο που θα ξαναγίνει χαμός για την 7η δόση, πόσοι νεκροί και πόσοι τραυματίες θα υπάρχουν;
Η ανθρώπινη ζωή μετρά το ίδιο, είτε σε λένε Αλέξη, είτε Δημήτρη είτε Αγγελική, Παρασκευή, Επαμεινώνδα. Είτε είσαι 15 ετών είτε 28 και πέφτεις νεκρός κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, επεισοδίων, λαϊκής διαμαρτυρίας ή αστυνομικής αυθαιρεσίας, το τίμημα είναι το ίδιο βαρύ, για την οικογένεια του νεκρού πρώτα και για την κοινωνία μετά.
Τα χθεσινά επεισόδια στο Σύνταγμα έρχονται να προστεθούν στις πράξεις βίας, βανδαλισμών, καταστροφών και αναρχίας που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ειδικά από την εποχή του Μνημονίου και μετά. Δεν έχει σημασία να πούμε αν φταίει η ανίκανη Αστυνομία, αν τα ΜΑΤ κάνουν ή όχι καλά τη δουλειά τους, αν μεταξύ των κουκουλοφόρων  και των μπαχαλάκηδων βρίσκονται και ασφαλίτες ή αν το ΠΑΜΕ έχει γίνει νταβατζής των κοινωνικών αγώνων κι όλοι άλλοι είναι ξεπουλημένοι στο σύστημα, όπως αρέσκονται κάτι όψιμοι αριστερούληδες του Περισσού να λένε, ενώ τόσο χρόνια έδιναν δεκανίκια στον παπανδρεϊσμό. Όλα αυτά θα τα κρίνει η ιστορία.
Αυτό που έχει σημασία να πούμε τώρα είναι ότι η κοινωνία τρέχει στην κατηφόρα χωρίς κανένα φρένο. Οι χθεσινές συγκρούσεις, πέρα από το νεκρό και τους δεκάδες τραυματίες, ήταν τόσο ωμές και τόσο σκληρές που ακόμη κι αυτές οι εικόνες από τη Λιβύη με τον Καντάφι ωχριούν.
Από τις σπάνιες φορές που βρεθήκαμε να παρακολουθούμε έναν εμφύλιο πόλεμο μέσα σε μια διαδήλωση κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτά τα βλέπαμε μόνο σε ραντεβού θανάτου που κλείνουν “οπαδοί” του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται πλέον στα όριά της, οι αντοχές έχουν εξαντληθεί και -με βάση τα χθεσινά- ο νόμος της ζούγκλας αρχίζει να κυριαρχεί. Ποιος θα νικήσει τον άλλο: οι μπαχαλάκηδες ή οι υπόλοιποι. Εκεί καταντήσαμε, να πολεμάμε τον διπλανό με τον οποίο μπορεί να πίνουμε καφέ την επόμενη ημέρα. Σκηνές εμφυλίου στην Ελλάδα του 2011.
Κι αν για κάποιους η οικονομική καταστροφή είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η διάρρηξη της συνοχής της Ελλάδας είναι περισσότερο ανησυχητικό φαινόμενο. Όταν θα επικρατήσει πλήρως ο νόμος της ζούγκλας τότε δε θα έχει νόημα να μιλάμε για χρέος ή έλλειμμα.
Μπροστά σ’ αυτή την άθλια εικόνα που εμφανίζει η ελληνική κοινωνία ένας είναι ο τρόπος να αντισταθούμε. Ο μαζικός αγώνας χωρίς μπάχαλο και η απομόνωση των προβοκατόρων που διαλύουν την Αθήνα γιατί δε θέλουν να κατεβαίνει και να διαδηλώνει ο κόσμος κατά της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο και η χώρα οδηγείται στον γκρεμό. Αν κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ έχουν ακόμη φιλότιμο θα πρέπει να παραιτηθούν από ντροπή για τα όσα έγιναν χθες, για να μην πούμε όλη η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της. Κανείς όμως δεν μιλάει κανείς γι αυτό. Αλλά σε κατάφωρη αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα, απευθύνουν εκκλήσεις … σωφροσύνης.
Γράφει για παράδειγμα η σημερινή “Καθημερινή” στο κύριο άρθρο της με τίτλο «Οι πύλες της Κολάσεως»: «Όσα τραγικά συνέβησαν χθες στην πλατεία Συντάγματος, που οδήγησαν στο θάνατο ενός συμπολίτη μας, δείχνουν πόσο σημαντικό είναι να μην ανοίξουν για τα καλά οι Πύλες της Κολάσεως για την Ελλάδα. Η πατρίδα μας αντιμετωπίζει μια μεγάλη κρίση, από την οποία πρέπει να εξέλθει όρθια. Το τυφλό μίσος, η βία, οι απειλές, οι προπηλακισμοί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση της χώρας και την επικράτηση του χάους και των συμμοριών. Όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να αποκηρύξουν άμεσα και κάθετα τις φωνές που κάνουν λόγο για κρεμάλες, προδοσίες, ένοπλες εξεγέρσεις και σπρώχνουν το λαό σε εμφύλιο. Εκείνοι που το κάνουν, είτε από ίδιον συμφέρον είτε επειδή πιστεύουν ότι θα τους αποφέρει πολιτικά κέρδη, είναι επικίνδυνοι ή ανόητοι. Κανείς δεν κερδίζει από τη μισαλλοδοξία, την οχλοκρατία και το χάος. Μόνο η πατρίδα μας καταστρέφεται και γίνεται έτσι ακόμη πιο ανίσχυρη σε μια κρίσιμη στιγμή».  Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και οι άλλοι στυλοβάτες του συστήματος, το Βήμα, το Έθνος κλπ, που τρέμουν μπροστά σ΄ αυτό που έρχεται..

Όμως η πατρίδα καταστρέφεται από αυτόν που έβγαλαν πρωθυπουργό. Οι Πύλες της Κολάσεως άνοιξαν από εκείνους που έφεραν  το Μνημόνιο με νύχια και με δόντια.
Όσοι γονάτισαν την χώρα και πέταξαν στον λαό της στον Καιάδα δεν έχουν κανένα δικαίωμα πλέον να απευθύνουν εκκλήσεις νηφαλιότητας και σωφροσύνης. Ο νόμος της ζούγκλας δεν πολεμιέται με ευχέλαια. θα αντιμετωπιστεί μόνον από μια κυβέρνηση Εθνικης Σωτηριας με την στηριξη του Στρατου και υπο την επιβλεψη του Βασιλεως των Ελληνων
Κι αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει ούτε “δεξιά”, ούτε “αριστερά.  Υπάρχουν μόνο “κόκκαλα βγαλμένα των Ελλήνων τα ιερά”.

Τα παιδια παιζουν!!!!

Καταργειται η Πρωτη Στρατια!!!Μεγαλο πληγμα για την Ελλαδα και την Λαρισα!!!

Απόφαση της μνημονιακής κυβέρνησης, καθ’ υπόδειξιν της τρόϊκας, ανέλαβε να εκτελέσει το ΓΕΕΘΑ, για την … δήθεν αναδιοργάνωση του Ελληνικού Στρατού. Μια απόφαση που αφήνει κυριολεκτικά ακάλυπτο και στρατιωτικά απροστάτευτο ολόκληρο το μέτωπο της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και της Ηπείρου ενώ ανάλογες αποφάσεις ετοιμάζονται για την Αεροπορία και το Ναυτικό.

Συγκεκριμένα, το ΓΕΕΘΑ με έγγραφο της 17 Οκτωβρίου 2011, που εστάλη στα επιτελεία, ενημερώνει και προωθεί προς λήψη απόφασης μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, την κατάργηση της Α’ Στρατιάς και του Α’ Σώματος Στρατού και τη διατήρηση μόνο του Δ’ Σώματος Στρατού, της ΑΣΔΕΝ και του Γ’ Σώματος Στρατού (NDC-GR), το οποίο ούτως ή άλλως λειτουργεί ως Στρατηγείο του ΝΑΤΟ. Οι προτάσεις αυτές πρέπει να περάσουν μέχρι 24 Οκτωβρίου από το ΣΑΓΕ και μέχρι  31 Οκτωβρίου από το ΣΑΜ. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο Στρατός μας δεν θα διαθέτει επιχειρησιακό Στρατηγείο, αφού θεωρείται ως πρακτικά αδύνατο να διοικείται από το Δ΄ Σώμα και την ΑΣΔΕΝ.

Στο μεταξύ, η πρόταση του ΓΕΕΘΑ περιλαμβάνει και την σύνταξη μελέτης για την κατάργηση του Β’ Σώματος Στρατού, ενώ προβλέπεται και η κατάργηση της ιστορικής 8ης Μεραρχίας Πεζικού στα Ιωάννινα, αφήνοντας μόνο την 5η Μεραρχία Πεζικού να διοικεί ολόκληρη την περιοχή της Ηπείρου και της Αν. Μακεδονίας.

Να σημειωθεί, ότι το καταργούμενο Α’ ΣΣ έχει ως αποστολή όχι μόνο την προστασία των συνόρων από τους εποφθαλμιούντες τα εδάφη μας στα βόρεια σύνορα, αλλά και την προστασία από αερομεταφερόμενες δυνάμεις του ενεργειακού κέντρου της Ελλάδος, στην Δυτική Μακεδονία, γεγονός που θα οδηγήσει στην ολοκληρωτική και …εσκεμμένη αποδυνάμωση της στρατιωτικής διαφύλαξης της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας!

Στο πλήρως διαλελυμένο Γραικυλιστάν, με τους δολιοφθορείς, των εθνικών μας συμφερόντων, πολιτικάντηδες και τους άνωθεν κατευθυνόμενους μνημονιακούς «εθνοπατέρες» του Ελληνικού Κ(υ)νοβουλίου, οι αποφάσεις αυτές δεν είναι διόλου τυχαίες, την ίδια στιγμή που ο αιώνιος εχθρός μας και άσπονδη σύμμαχος των απανταχού αμερικανοσιωνιστών, Τουρκία, ορεγόμενη μονίμως και προκλητικώς τα θαλάσσια, υποθαλάσσια και χερσαία εδάφη της πατρίδος μας, ανασυγκροτεί, εκπαιδεύει, επανδρώνει και επενδύει εκατομμύρια ευρώ για την θωράκιση και ισχυροποίηση της στρατιωτικής της υποδομής.

Ο Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εθνικής Άμυνας, Βουλευτής Δράμας, κ. Μαργαρίτης Τζίμας , με αφορμή δημοσιεύματα και πληροφορίες για την πρόθεση της κυβέρνησης να καταργήσει το Στρατηγείο της 1^ης Στρατιάς και άλλους Μείζονες σχηματισμούς και σχηματισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Νέο «σοκ» στις Ένοπλες Δυνάμεις!
Έγκυρες πληροφορίες συνηγορούν, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προτίθεται να καταργήσει την ιστορική 1^η Στρατιά και το Β Σώμα Στρατού, καθώς και άλλους Μείζονες σχηματισμούς στο Στρατό Ξηράς, την Αεροπορία και το Ναυτικό, με αιτιολογία την εξοικονόμηση πόρων.
Είναι ακατανόητη από επιχειρησιακής πλευράς αυτή η πολιτική απόφαση, αν τελικά υιοθετηθεί.
Ανατρέπει την επιχειρησιακή λειτουργία και διοίκηση του Ελληνικού Στρατού.
Προξενεί αναστάτωση στο στράτευμα και περνά λάθος μηνύματα στα κράτη της ευρύτερης περιοχής, και μάλιστα σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από έλλειψη σταθερότητας και που οι προκλητικές συμπεριφορές της γείτονος, εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους.
Η Νέα Δημοκρατία, με αίσθημα ευθύνης, καλεί την κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό, να εγκαταλείψουν αυτές τις σκέψεις .
Να αφήσουν τους άστοχους πειραματισμούς πάνω στην Εθνική Άμυνα. Να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού το αξιόμαχο των Ε.Δ., αλλά και το ηθικό των στελεχών και να σταματήσουν, επιτέλους, τη ληστρική επιδρομή στα εισοδήματά τους.
Φτάνει πια.
Ποιοι είναι οι φωστήρες που εισηγούνται τέτοιες αποφάσεις;
Δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση και των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
Ξυπνήστε κύριοι της κυβέρνησης».

«Μα είναι δυνατόν να έχετε τόσους στρατιώτες στα σύνορα με τη Βουλγαρία που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης;». Αυτό φέρεται να έχουν πει σε ανύποπτο χρόνο οι τεχνοκράτες της τρόικας που ξεσκονίζουν σε τακτά διαστήματα τις δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Οι περικοπές στη δαιδαλώδη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, μαζί με το μαχαίρι στους εξοπλισμούς είναι τα δύο σημεία στα οποία επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους οι ειδικοί του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ. Για τον λόγο αυτόν, λοιπόν, η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας προσανατολίζεται σε ριζικές αλλαγές στη δομή. Στο στόχαστρο θα βρεθεί κυρίως ο Στρατός Ξηράς και ήδη υπάρχουν εκτενείς και αναλυτικές εισηγήσεις για την κατάργηση μονάδων-φαντασμάτων, αλλά και οπλικών συστημάτων που κρίνονται αχρείαστα.

Η αναδιοργάνωση της δομής δυνάμεων σε συνδυασμό με την ανανέωση της Πολιτικής Εθνικής Αμυνας και το «μαχαίρι» στους εξοπλισμούς του ΕΜΠΑΕ αποτελούν την τριάδα των παρεμβάσεων που θέλουν να επιτύχουν ο υπουργός κ. Ευ. Βενιζέλος και ο αναπληρωτής υπουργός κ. Π. Μπεγλίτης ώστε να μειωθεί ο αμυντικός προϋπολογισμός της χώρας. Νέοι εξοπλισμοί άλλωστε απαγορεύονται από τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ενώ σκοπός είναι να αποπληρωθούν υποχρεώσεις του παρελθόντος. Παράλληλα, η τρόικα έχει ζητήσει επιτακτικά να μπουν σε τάξη οι αμυντικές βιομηχανίες που με την εξαίρεση της ΕΑΒ φυτοζωούν, διατηρώντας χιλιάδες εργαζομένους χωρίς αντικείμενο. Ηδη μάλιστα η κυβέρνηση εξετάζει την τοποθέτηση συμβούλου αποκρατικοποιήσεων για τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ).

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Επιτελείς του Πενταγώνου παραδέχονται ότι ειδικά στον Στρατό Ξηράς απαιτείται πλήρης αλλαγή του προτύπου οργάνωσης και λειτουργίας. «Δεν είναι δυνατόν στην παρούσα συγκυρία να υπάρχουν τόσο πολλές βαριές μονάδες διασκορπισμένες κατά μήκος των βορείων συνόρων,από όπου δεν υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος για την ασφάλεια της χώρας» τονίζουν στρατιωτικές πηγές.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι εισηγήσεις για «μαχαίρι» στις Ενοπλες Δυνάμεις στρέφονται ακριβώς εκεί. Συγκεκριμένα, προτείνεται η κατάργηση της 1ης Στρατιάς στη Λάρισα, αλλά και του Ευρωπαϊκού Στρατηγείου (ΕUΟΗQ), το οποίο είναι ενσωματωμένο στην 1η Στρατιά αλλά η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν το έλαβε ουσιαστικά ποτέ υπόψη της. Επιπλέον, σημαντικές περικοπές απαιτούνται σε οπλικά συστήματα τα οποία πλεονάζουν χωρίς να προσφέρουν ουσιαστικά στην άμυνα της χώρας. Ειδικά στον Στρατό Ξηράς, οι αριθμοί προκαλούν ίλιγγο. Τα άρματα μάχης ξεπερνούν τα 1.700 και τα τεθωρακισμένα οχήματα διαφόρων κατηγοριών τα 2.000. Υπάρχουν επίσης περίπου 800 πυροβόλα μάχης. Σε όλες αυτές τις κατηγορίες, αλλά επίσης τόσο στο Πολεμικό Ναυτικό όσο και στην Αεροπορία, οι αριθμοί θα μπορούσαν είναι μικρότεροι χωρίς να μειώνεται η αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Αεροπορία διατηρούνται περίπου 320 αεροσκάφη, με πολλά εξ αυτών να έπρεπε ήδη να έχουν αποσυρθεί.                                                                                        

 

ΠΗΓΗ:kranosgr.blogspot.com

Σαμαράς: «Δεν επιστρέφω στη ΝΔ ούτε ως αρχηγός»!

“Δεν θα επιστρέψω, συνεπώς, στη Ν.Δ. και αν ακόμη αλλάξουν οι πολιτικές συνθήκες, έστω και αν με καλέσουν για να γίνω ο «αρχηγός» της”.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

———————————————————————————

click - για ολόκληρη τη σελίδα!

συνέντευξη στον ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ, Καθημερινή Κυριακής 4 Ιουλίου 1993
Α. Καρκαγιάννης: Αν υποθέσουμε ότι εξαλειφθούν αυτές οι παραμορφώσεις, όπως τις αποκαλείτε, τότε θα επιστρέψετε στη Ν.Δ.;
Α. Σαμαράς: Όχι, δεν θα επιστρέψω. Έχω ήδη χαράξει το δρόμο μου με την «Πολιτική Άνοιξη» και η Ν.Δ., όπως και τα άλλα κόμματα, ακολουθούν το δικό τους δρόμο. […]
Α. Σαμαράς: Δεν θα επιστρέψω, συνεπώς, στη Ν.Δ. και αν ακόμη αλλάξουν οι πολιτικές συνθήκες, έστω και αν με καλέσουν για να γίνω «αρχηγός» της. […]
Α. Καρκαγιάννης: Πολιτική πράξη, ωστόσο, λειψή. Ολοκληρωμένη πολιτική πράξη θα ήταν αν προκαλούσε την πτώση της κυβερνήσεως. Δεν λέω ότι έπρεπε να το κάνετε. Αλλά αφού δεν το κάνατε και δεσμευθήκατε να μην το κάνετε, ποια είναι η πολιτική πράξη;
Α. Σαμαράς: Το θέμα είναι λεπτό και δεν δέχομαι αυτή την τοποθέτηση. Είναι κατ’ αρχήν θέμα αρχής. Η κυβέρνηση εξελέγη για μια τετραετία. Εγώ εξελέγην βουλευτής με τη Ν.Δ. Δεν ξέρω ποιος μου δίνει το δικαίωμα να ρίξω μια κυβέρνηση που την εξέλεξε ο λαός ή να παραμείνω βουλευτής, όταν έχω διαφωνήσει με τη Ν.Δ. Άλλωστε, και μέσα στη Ν.Δ. ήμουν μειοψηφία. Μετά τα όσα έχουν συμβεί είναι χρέος του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να κρίνουν και να αποφασίσουν αν έχουν τις δυνάμεις να συνεχίσουν το έργο τους, προς όφελος του τόπου, ως το τέλος της τετραετίας. Νομίζω ότι δεν τις έχουν. Αυτή είναι η έννοια της δέσμευσης που πράγματι ανέλαβα. […]
● Σε άλλο σημείο της συνέντευξης αυτής ασκεί τη συνήθη πατριδοκαπηλία:
Α. Σαμαράς: «Αλλά το θέμα των Σκοπίων είναι απλώς το σύμπτωμα μιας βαρύτερης αρρώστιας που χαρακτηρίζει το χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων, του γενικότερου, αν θέλετε, εθνικού μας θέματος που είναι ένα και μοναδικό: Η ανυποχώρητη υπεράσπιση της ελληνικότητας στα εδαφικά και πολιτισμικά της σύνορα, όπως αυτά διαμορφώθηκαν κατά την ιστορική διαδρομή. Είναι συνεπώς η υπεράσπιση της Κύπρου, της Θράκης, της Μακεδονίας, των Βορειοηπειρωτών, που βάναυσα καταπατούνται τα δικαιώματά τους, η υπεράσπιση των εκατομμυρίων Ελλήνων της διασποράς. Αλλά είναι ακόμη η υπεράσπιση της γλώσσας μας, των μορφών εθνικής ζωής και του πολιτισμού μας. Αυτό είναι στην ουσία το εθνικό μας πρόβλημα και το θέμα των Σκοπίων ήταν απλώς μια πτυχή αυτού του προβλήματος».

Οι Έλληνες πεινάνε και ο Λοβέρδος πάει ταξίδι στο Ρίο ντε Τζανέιρο!!!Ουστ κοπρια!!!

Τεράστια έκπληξη προκάλεσε στα δημοσιογραφικά γραφεία η δημοσίευση απόφασης για ταξίδι του υπουργού Υγείας στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Οπως μεταδίδει το wwe.iatronet.gr, σε μία εποχή που οι Έλληνες δοκιμάζονται σκληρά από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, η αποστολή του κ. Ανδρέα Λοβέρδου και των δύο συνεργατών του θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό με 16.014,39 ευρώ.

Εάν επρόκειτο για κάποια σημαντική εκδήλωση, δεν θα γινόταν λόγος.

Το ταξίδι, όμως, πραγματοποιείται, προκειμένου να συμμετάσχει η ελληνική αποστολή στην παγκόσμια συνάντηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για τους καθοριστικούς κοινωνικούς παράγοντες της Υγείας!

Ακόμη κι αν ήταν επιβεβλημένη η εκπροσώπηση της χώρας μας σε μία εκδήλωση αυτού του…βεληνεκούς, θα μπορούσε να έχει σταλεί ένα στέλεχος του υπουργείου. Και όχι ο υπουργός, με τρεις συνοδούς.
http://olympia.gr/

Κάτω τα ξερά σας από το «Όχι»

Δεν ήταν δικοί σας πρόγονοι. Γι’ αυτό μην τρέξετε τις επόμενες ημέρες να βγάλετε από τα κομματικά σας μπαούλα τις γαλανόλευκες και μην γυαλίζετε τους ιστούς. Μην ψάχνετε τα πρωτόκολλα για το πού θα καθίσει ο καθένας από εσάς στις δεξιώσεις που θα χλαπακώσετε τόσο όσο θα έφθανε να ταϊστεί ο πληθυσμός της Αθήνας για όλη την διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Μην κάνετε τον κόπο να μάθετε παπαγαλία τον λόγο που θα σας γράψουν (για άλλη μια φορά) για το τι ήταν το «ΟΧΙ» γιατί αυτή η λέξη δεν μαθαίνεται. Αυτή την λέξη καλά θα κάνετε να μην την ακουμπήσετε ούτε με ένα από τα δειλά και τιποτένια κύτταρα του εγκεφάλου σας. Αυτή την λέξη δεν την αξίζετε. Ούτε οι μεν, ούτε οι δε ούτε και οι παραπέρα. Καλύτερα μάλιστα στις δημόσιες υπηρεσίες το τριήμερο του «εορτασμού» η σημαία να είναι μεσίστια. Θρήνο να ορίζει και όχι γιορτή διότι την χώρα αυτή που σας κανάκεψε χρόνια τώρα την έχετε ξεφτιλίσει.

Το «Όχι» δεν πρέπει να το ξεστομίσουν για πολλοστή φορά οι Yes men.
Για ποιο «Όχι» θα μιλήσετε;
Για τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Νέας Μακεδονίας;
Για τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Θράκης και του Αιγαίου;
Για το «yes» στο σχεδίου Ανάν ή στα μπακαλόχαρτα του Αλμούνια;
Για το "yes" στο Μνημόνιο και όσα ακολούθησαν;

Οι πρόγονοι που είπαν «Όχι» δεν γέννησαν παιδιά που λένε συνεχώς «Ναι».
Γιατί εκείνο το «Όχι» δεν το είπαν πολιτικοί.
Οι πολιτικοί το ’40 το είπαν και το ’44 το ξείπαν.

Για να μην αναφέρουμε τους πολιτικούς «άνδρες» της Ελλάδας επί γερμανικής κατοχής.

Το «Όχι» για τους Έλληνες κρατάει 69 χρόνια αλλά οι πρόγονοι τους οποίους εσείς μιμείστε το πωλούσαν φθηνά ανάλογα με το τι θα κονομούσαν στην κάθε θητεία τους.

Κανένας νοήμων Έλληνας δεν ζήτησε τα τραβηγμένα προς δεξιά και βόρεια σύνορά του πίσω, αλλά κανένας επίσης από αυτούς δεν ανέχεται άλλο ζόρισμα στην αξιοπρέπειά του. Τι νομίζετε ότι είναι το όνομα και το σύνορο; Είναι αυτό που δεν πρόκειται κανένας Yes man να καταλάβει: Συναισθηματικός προσδιορισμός.

Άντε λοιπόν να γιορτάσετε την 4^η Ιουλίου της mama America, την 21^η Απριλίου των ηλιθίων, την 4^η Αυγούστου των ναζιστοθρεμένων, την 25^η Οκτωβρίου των «καλός ο κομμουνισμός αλλά το μπρέργκερ καλύτερο» και οι οικολόγοι να μαζέψετε μαργαρίτες μέχρι το Διεθνές Δικαστήριο να ορίσει ημέρες εορτασμού μειονοτήτων Ελλάδας.

Ανδρείκελα δεκαετίες ολόκληρες είσαστε που αλλάζετε κουστουμάκι ανάλογα με τους προσωπικούς σας ήρωες (που δυστυχώς για εσάς) ούτε ένας δεν υπήρξε Έλληνας.
Ούτε ένας δεν τόλμησε να πει «Όχι».
http://kostasxan.blogspot.com/2011/10/blog-post_3075.html

Κυβερνηση Εθνικης Ενοτητας και Επιστροφη του Βασιλεως ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!

Από μακρού παριστάμεθα μάρτυρες ενός εγκλήματος, το οποίον διεπράττεται εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και του Έθνους μας. Η αδίστακτος και αθλία κομματική συναλλαγή, ο εκτραχηλισμός μεγάλης μερίδος του Τύπου, η μεθοδική επίθεσις εναντίον όλων των θεσμών, η διάβρωσίς των, ο εξευτελισμός το Κοινοβουλίου, η κατασυκοφάντησις των πάντων, η παράλυσις της κρατικής μηχανής, η πλήρης έλλειψις κατανοήσεως προς τα φλέγοντα προβλήματα της νεολαίας μας, η κακομεταχείρισις των φοιτητών και σπουδαστών μας, η ηθική κάμψις, η σύγχυσις και η θολότης, η μυστική και φανερά συνεργασία με τους ανατροπείς και τέλος τα συνεχή εμπρηστικά κηρύγματα ασυνειδήτων δημοκόπων κατέστρεψαν την γαλήνην του τόπου, εδημιούργησαν κλίμα αναρχίας και χάους, εκαλλιέργησαν συνθήκας μίσους και διχασμού και μας ωδήγησαν εις το χείλος της εθνικής καταστροφής.
Δεν απέμεινεν πλέον άλλος τρόπος σωτηρίας από την επέμβασιν του Στρατού μας. Η επέμβασις αύτη βεβαίως αποτελεί εκτροπήν εκ του Συντάγματος, αλλά η εκτροπή αύτη ειναι  επιβεβλημένη διά την σωτηρίαν της Πατρίδος. Η σωτηρία της Πατρίδος είναι ο υπέρτατος νόμος.
Δι' αυτό να επεμβη ο Στρατός. Διά να ανακόψη την πορείαν προς την καταστροφήν, ένα βήμα προ της αβύσσου. Εις ολόκληρον την Χώραν επικρατεί Χαος . Να επιστρατευθουν πρσωπικοτητες για τον σχηματισμον Κυβερνησης ΕΘνικης Ενοτητος  προς εκτέλεσιν του προς την Πατρίδα καθήκοντος.
Να επιστρεψει ο Βασιλευς ο οποιος θα εγγυηθει την Σωτηριαν της Πατριδος.Οι Προσωπικοτητες αυτες να μην ανήκουν εις ουδέν πολιτικόν κόμμα, και ουδεμίαν πολιτικήν παράταξιν . Να μην ανήκουν  ούτε εις την οικονομικήν ολιγαρχίαν . Να ανηκουν  εις την τάξιν του μόχθου. Να  σταθουν εις το πλευρόν των πτωχών αδελφών μας Ελλήνων.
Ελαυνόμενοι  αποκλειστικώς από πατριωτικά κίνητρα  να καταργήσουν  την φαυλοκρατίαν. Να εξυγιάνουν τον δημόσιον βίον. Να απομακρύνουν  από τον οργανισμόν της Χώρας την σήψιν από την οποίαν κινδύνει.Να σταματησουν την πορειαν  προς την Πτωχευσιν Να αποτρέψουν  τον διχασμόν και την αλληλοσφαγήν προς την οποίαν μας κατευθυνουν  κακοί Έλληνες και να δημιουργήσουν υγιείς βάσεις δια την ταχείαν επάνοδον της Χώρας εις τον αληθώς ορθόδοξον κοινοβουλευτικόν βίον.
Χρειαζομαστε μιαν Εθνικην Κυβερνησιν που υπο της επιβλεψιν της ΑΜ του Βασιλεως  να κηρύξει την συναδέλφωσιν. Να μην  υπάρχουν Δεξιοί, Κεντρώοι, Αριστεροί. Να  υπάρχουν μόνον Έλληνες, οι οποίοι πιστεύουν εις την Ελλάδα, εις ένα ευγενές, ανώτερον, και πλήρες ιδεώδες της αληθούς Δημοκρατίας και όχι της Δημοκρατίας του πεζοδρομίου, της οχλοκρατίας και της αναρχίας. Όταν οι Έλληνες είναι ηνωμένοι, θαυματουργούν.
Υπάρχουν βεβαίως, και ελάχιστοι εφιάλται δημαγωγοί, ασυνείδητοι καιροσκόποι και κατ' επάγγελμα αναρχικοί. Αυτοί επεδίωξαν να μας διχάσουν! Αυτοι μας ονομάζουν αριστερούς, κεντρώους, κεντροαριστερούς και δεξιούς. Επεδίωξαν να ενσταλάξουν εις την ψυχήν μας, με κάθε τρόπο, το μίσος των μεν προς τους δε. Επεδίωξαν να μας φανατίσουν και να μας εξωθήσουν εις τον αλληλοσπαραγμόν. Αυτούς τους εμπρηστάς να  απομονώσει  και όλοι ημείς οι άλλοι Έλληνες ηνωμένοι, να βαδίσωμεν εμπρός την οδόν τού προς την Πατρίδαν καθήκοντος και της αρετής. Προς την ριζικήν αλλαγήν. Προς την ευημερίαν και την πρόοδον.

Ο βασικός  στόχος να  είναι δικαιοσύνη. Η δικαία κατανομή του εισοδήματος. Η ηθική και υλική εξύψωσις του κοινωνικού συνόλου και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών, και των πενεστέρων τάξεων. Η στοργή της Κυβερνήσεως να στραφή αμέριστος προς την νεολαίαν και τα προβλήματά της. Μετά την παγίωσιν ομαλού ρυθμού και την δημιουργίαν των καταλλήλων προς τούτο συνθηκών, το ταχύτερον δυνατόν θα επανέλθη η Χώρα εις τον Κοινοβουλευτισμόν επί υγιούς βάσεως. Τότε η αποστολή της Κυβερνήσεως θα έχη λήξη.

Προς αποτροπήν του διχασμού και για να μην  να μην  εκσπάσει εμφυλίος συρράξις, η οποία θα ωδήγησει εις αιματοχυσίαν και κοινωνικήν και εθνικήν καταστροφήν, η Κυβέρνησις να προβη εις την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου καθ' άπασαν την Χώραν. Η Κυβέρνησις να δηλωσει κατηγορηματικώς, ότι είναι αποφασισμένη να φέρη εις πέρας δια παντός μέσου και με ταχύν ρυθμόν την βαρείαν αποστολήν την οποίαν θα αναλαβει. Να είναι αποφασισμένη να εκπληρώση εις το ακέραιον τας υποχρεώσεις της έναντι του Ελληνικού Λαού. Να επικλειθει   την καθολικήν συμπαράστασιν του λαού διά την πραγματοποίησιν του σκοπού της. Να ζητησει και να επιβαλλει πλήρη πειθαρχίαν προς τον Νόμον του Κράτους. Όπως συμβαίνει εις όλας τας πολιτισμένας Χώρας. Διότι πραγματική ελευθερία υπάρχει εκεί όπου υπάρχει Νόμος. Εκεί, όπου η ελευθερία του ενός φθάνει μέχρι του σημείου, εις το οποίον αρχίζει η ελευθερία του άλλου.
Η Κυβέρνησις οφείλει να προειδοποιήση κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον, ότι οιαδήποτε αντίδρασις εις το εθνικόν της έργον τής αλλαγής, οποθενδήποτε προερχομένη, θα παταχθή πάραυτα διά παντός εις την διάθεσίν της μέσου.

Ζήτω το Έθνος!
Ζήτω ο Βασιλεύς!
Ζητω ο Στρατος!
Ζήτω η Αιωνία Ελλάς!

Το ΠΑΣΟΚ «τελειώνει» την ελευθερία έκφρασης!

Στα σκαριά το άθλιο, αντεθνικό και αντιχριστιανικό νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε απέραντο γκουλάγκ
Σε αυτή τη χώρα, η καθόλα «προοδευτική» κυβέρνηση, έχει μία και μόνη προτεραιότητα: την κοινωνική μηχανική για τη διάλυση του εθνικού κορμού. Μάθαμε λοιπόν ότι από το υπουργικό συμβούλιο, δόθηκε η έγκριση στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την «καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας».
Προσέξτε: η διερεύνηση και η δίωξη για εγκλήματα ρατσισμού θα γίνεται αυτεπάγγελτα. Φυσικά, δεν θα διώκεται ο ρατσισμός κατά των Ελλήνων ή της χριστιανικής θρησκείας, ο οποίος έχει τρόπον τινά «θεσμοθετηθεί», αλλά, ο κάθε αριστερός και «πολιτικά ορθός» εισαγγελέας, θα μπορεί να σας κάνει τη ζωή αφόρητη. Με τη βοήθεια της πολιτικής αγωγής, που θα είναι οι διάφορες "αντιρατσιστικές" ΜΚΟ, τη συνδρομή των οποίων προβλέπει το σχέδιο νόμου.
Θα προστατεύονται λοιπόν ομάδες ή πρόσωπα που δεν προσδιορίζονται μόνο με βάση τη φυλή τους, το χρώμα τους, τη θρησκεία τους, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή τους αλλά και τον γενετήσιο-σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Κοινώς, όλα γίνονται για να προστατευθεί η εκφυλιστική & παρακμιακή κουλτούρα της Νέας Τάξης, του πολυπολιτισμού και του μηδενισμού, από την κριτική. Δηλαδή, κανείς δεν θα μπορεί να ασκεί κριτική σε ομοφυλόφιλους, τρανσέξουαλ, κοπρολάγνους, πτηνόφιλους ή λοιπούς «αποκλίνοντες» και λαθρομετανάστες. Θα προστατεύονται και από τις προσβολές και τις ξενοφοβικές εκδηλώσεις κινητά ή ακίνητα όπως οίκοι ή σύμβολα λατρείας.
Προφανώς θα «εξαιρεθούν» την προστασία του νόμου τα χριστιανικά σύμβολα ή η ελληνική σημαία από τις αυτεπάγγελτες παρεμβάσεις των εισαγγελέων της Νέας Τάξης, την οποία θα μπορούν οι αναρχικοί & αριστεροί να την καίνε όπως γουστάρουν ή να βεβηλώνουν σταυρούς και εκκλησίες, όπως έκαναν το Δεκέμβριο του 2008, χωρίς να τους διώκει κανείς. Μπορεί και να τους βραβεύουν κιόλας οι ΜΚΟ της Νέας Τάξης Πραγμάτων, για τη συμβολή τους στη μάχη κατά του "σκοταδισμού" (έτσι αποκαλούσαν επί Στάλιν το κλείσιμο των εκκλησιών και την εκτέλεση των ιερέων). Όσο για την ελευθερία έκφρασης, αυτή ξεχάστε τη, όπως και τη δημοσιοποίηση των όποιων πεποιθήσεών σας δεν είναι πολιτικά ορθές! Αν ο ιερέας πχ πει στο κήρυγμά του την Κυριακή ότι η ομοφυλοφιλία είναι κακό πράγμα, θα κατηγορείται για μισαλλοδοξία και θα πηγαίνει στη φυλακή. Όποιος αναφέρεται στις δυσμενείς επιπτώσεις της λαθρομετανάστευσης, θα διώκεται και θα έχει την ίδια τύχη.
Με λίγα λόγια, προβλέπεται φίμωση, με τη συνδρομή της Δικαιοσύνης, που μετατρέπεται πλέον έτσι σε δυνάστη και μέρος του προβλήματος. Την «εχθροπάθεια», επειδή γελοιοποιήθηκαν, την αντικατέστησαν με τη λέξη μίσος, που τα συστημικά μέσα είπαν ότι «διαθέτει ένα περισσότερο εύληπτο εννοιολογικό περιεχόμενο»! Όταν η γελοιότητα αγγίζει ταβάνι... Φυσικά, επειδή ο Στάλιν είναι το πρότυπό τουςβ στο ΠΑΣΟΚ, στις περιπτώσεις «παραβίασης» των διατάξεων του νόμου από νομικά πρόσωπα, ο υπουργός Δικαιοσύνης θα μπορεί να επιβάλει κυρώσεις διοικητικού χαρακτήρα. Υπουργός-δικαστής! Πόσο συνταγματικό είναι αυτό; Αλλά, φρόντισαν και για το άλλοθι: ο υπουργός, θα ζητά, δήθεν, τη «γνώμη» της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Εκεί φυσικά, ο πιο ήπιος θα θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ δεξιό κόμμα...
Η ολοκληρωτική & σταλινική Νέα Τάξη, άρχισε να εφαρμόζει το σατανικό σχέδιό της. Πλέον, η αντίσταση είναι η μόνη έντιμη και δίκαιη πράξη στο πολιτικό & κοινωνικό πεδίο, ώστε να σώσουμε την ελληνικότητά μας αλλά και για να μη μετατραπεί η χώρα μας σε απέραντη φυλακή.

Εικόνα μετα-κομμουνιστικής χώρας της ανατολικής Ευρώπης δίνει σήμερα η Ελλάδα..Έγκλημα-Πορνεία-Ναρκωτικά και αυτοκτονίες..σε πλήρη άνθιση

Πρώτα μας πτωχεύουν και μετά μας σκοτώνουν ηθικά και σωματικά:
Εικόνα μετα-κομμουνιστικής χώρας της ανατολικής Ευρώπης δίνει σήμερα η Ελλάδα μετά από δύο χρόνια διακυβέρνησής της από την κυβέρνηση Παπανδρέου με την πορνεία, τα ναρκωτικά, τις ανθρωποκτονίες, το AIDS, τις αυτοκτονίες, αλλά και την κατάρρευση του συστήματος υγείας να αποτελούν καθημερινότητα στην χώρα.

Η οικονομική εξαθλίωση και το αυξανόμενο ποσοστό ανεργίας ωθούν περισσότερους πολίτες στην....
κατάθλιψη και στην εξάρτηση από ουσίες, ενώ οι περικοπές στις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες του δημοσίου υποδηλώνουν ότι λιγότεροι άνθρωποι θα μπορούν να επισκεφθούν τον γιατρό τους ή να ζητήσουν άλλη ιατρική βοήθεια.

"Η εικόνα της υγείας στην Ελλάδα είναι ανησυχητική," λέει ο Ντέιβιντ Στάκλερ, κοινωνιολόγος στο πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ της Βρετανίας, ο οποίος δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνάς του στην ιατρική επιθεώρηση Lancet.

"Διαπιστώνουμε... ανησυχητικές τάσεις--διπλασιασμό των αυτοκτονιών, αύξηση των ανθρωποκτονιών, αύξηση κατά 50% των κρουσμάτων μόλυνσης με HIV και οι πολίτες αναφέρουν ότι η υγεία τους επιδεινώνεται, αλλά δεν επισκέπτονται γιατρό παρότι νιώθουν ότι θα έπρεπε," εξηγεί ο ίδιος.

Η ομάδα του Στάκλερ διαπίστωσε ότι οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 17%, από το 2007 ως το 2009, και όπως υποστηρίζει τα επίσημα στοιχεία που έχουν αναφερθεί στο ελληνικό κοινοβούλιο προβλέπουν ακόμη μεγαλύτερη αύξηση, από 25% ως 40%.

Ο Μάρτιν Μακί της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Στάκλερ για την έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Lancet, συμβουλεύει τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση χρέους να λάβουν υπόψη τους το πόρισμά της.

"Η περίπτωση της Ελλάδας είναι μία προειδοποίηση του τι μπορεί να συμβεί αν πραγματοποιηθούν σημαντικές περικοπές στον τομέα της υγείας εξαιτίας της ύφεσης," είπε σε τηλεφωνική του συνέντευξη.

Προηγούμενη έρευνα του Μακί, του Στόκερ και άλλων επιστημόνων, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο, διαπίστωσε ότι τα ποσοστά αυτοκτονίας στην Ευρώπη αυξήθηκαν σημαντικά κατά τα δύο τελευταία χρόνια μέχρι το 2009 καθώς βάθαινε η οικονομική κρίση με αποτέλεσμα να συρρικνώνονται τα εισοδήματα και να αυξάνεται η ανεργία. Περισσότερο επλήγησαν η Ελλάδα και η Ιρλανδία.

Στην έρευνα που δημοσιεύεται σήμερα οι επιστήμονες διαπιστώνουν επίσης μία σημαντική αύξηση στα κρούσματα μόλυνσης με HIV στην Ελλάδα κατά τα τέλη του 2010 και δηλώνουν ότι από τα δεδομένα προκύπτει πως τα κρούσματα του ιού που προκαλεί το AIDS θα αυξηθούν κατά 52% αυτή τη χρονιά σε σχέση με την προηγούμενη.

Τα ποσοστά χρηστών ηρωίνης αυξήθηκαν κατά 20% το 2009 και ταυτόχρονα οι μειώσεις στον προϋπολογισμό το 2009 και το 2010 οδήγησαν στην περικοπή κατά ένα τρίτο των κρατικών προγραμμάτων βοήθειας των τοξικομανών και παροχής υπηρεσιών πρόληψης κατά του HIV.

Όπως λέει ο Στάκλερ, υπάρχουν πληροφορίες ότι ορισμένοι τοξικομανείς μολύνονται σκοπίμως με τον HIV, για να εξασφαλίσουν το μηνιαίο επίδομα των 700 ευρώ και συντομότερη ένταξη στα προγράμματα υποκατάστασης για τους χρήστες.

Εξαιτίας της κρίσης, οι σχέσεις της Ελλάδας με τις φαρμακευτικές εταιρίες είναι πολύ τεταμένες, επιβάλλοντας ορισμένες από τις αυστηρότερες μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη και με απλήρωτους λογαριασμούς να επιβαρύνουν περαιτέρω τις φαρμακευτικές εταιρίες.

Πλέον η χώρα είναι μία ανοικτή πυορροούσα πληγή και χρειάζεται άμεσα εγχείρηση. Αλλά που θα βρεθεί ο χειρουργός;

Στην Αθήνα ο Τζο Μπάιντεν στις 5 Δεκεμβρίου

Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ συναντάται με τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου

Στην Αθήνα θα βρεθεί στις 5 Δεκέμβρη ο αμερικανός αντιπρόεδρος κ. Τζο Μπάιντεν

Την Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αθήνα πρόκειται να επισκεφθεί  ο αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Τζο Μπάιντεν, όπως επιβεβαιώθηκε από τον Λευκό Οίκο.

 «Στην Αθήνα ο αντιπρόεδρος θα συνεχίσει το διάλογο και τη στενή συνεργασία μας με την ελληνική κυβέρνηση», αναφέρει η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου. Ο κ. Μπάιντεν, σύμφωνα με  πληροφορίες, θα έλθει στην πατρίδα μας στις 5 Δεκεμβρίου και πρόκειται να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου. Την ίδια περίοδο, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος θα βρεθεί και στην Κωνσταντινούπολη, όπου θα συμμετάσχει σε συνέδριο για την επιχειρηματικότητα.

Ο Τζο Μπάιντεν (Αγγλικά: Joseph Robinette "Joe" Biden, Jr.) είναι Αμερικανός πολιτικός και σημερινός αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ήταν γερουσιαστής από το Ντελάγουερ από τις 3 Ιανουαρίου 1973 και μέχρι την παραίτησή του, λόγω της εκλογής του στην αντιπροεδρία, στις 15 Ιανουαρίου 2009. Ο Μπάιντεν γεννήθηκε στο Σκράντον της Πενσυλβάνια και έζησε εκεί για 10 χρόνια πριν μετακομίσει στο Ντελάγουερ. Έγινε δικηγόρος το 1969 και το 1970 εκλέχτηκε κομητειακός σύμβουλος. Το 1972 εκλέχτηκε στη Γερουσία, ο 6ος τότε νεώτερος γερουσιαστής στην ιστορία του σώματος. Επανεκλέχτηκε έξι φορές και ήταν ο τέταρτος τη τάξει γερουσιαστής τη στιγμή της παραίτησής του.
Ο Μπάιντεν διετέλεσε μακροχρόνιο μέλος αλλά και πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. Υποστήριξε σθεναρά την παρέμβαση των ΗΠΑ στον πόλεμο της Βοσνίας. Αντιτάχθηκε στον πόλεμο του Κόλπου το 1991. Ψήφισε υπέρ του πολέμου στο Ιράκ το 2002, αλλά αργότερα πρότεινε ψηφίσματα για την αλλαγή της στρατηγικής των ΗΠΑ. Διατέλεσε επίσης πρόεδρος της Δικαστικής Επιτροπής της Γερουσίας, όπου ασχολήθηκε με ζητήματα όπως η πολιτική για τα ναρκωτικά, η πρόληψη του εγκλήματος και οι πολιτικές ελευθερίες. Ήταν πρόεδρος της Δικαστικής Επιτροπής κατά την εξέταση δύο υποψηφιοτήτων για το Ανώτατο Δικαστήριο, των δικαστών Ρόμπερτ Μπορκ και Κλάρενς Τόμας.
Ο Μπάιντεν διεκδίκησε ανεπιτυχώς το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές το 1988 και του 2008. Και τις δύο φορές αποσύρθηκε νωρίς στην αρχή της διαδικασίας. Ο Μπαράκ Ομπάμα τον επέλεξε ως υποψήφιο αντιπρόεδρο για τις προεδρικές εκλογές του 2008. Είναι ο πρώτος ρωμαιοκαθολικός αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, καθώς και ο πρώτος με καταγωγή από το Ντελάγουερ.

Προσωπική ζωή

Ο Τζο Μπάιντεν παντρεύτηκε το 1966 τη Νίλια Χάντερ με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, δύο γιους και μία κόρη. Στις 18 Δεκεμβρίου 1972, λίγες εβδομάδες μετά την εκλογή του στη Γερουσία, η γυναίκα του και η κόρη του σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Οι δύο γιοι του επίσης τραυματίστηκαν σοβαρά αλλά ανάρρωσαν πλήρως. Το 1975 παντρεύτηκε την Τζιλ Τρέισι Τζέικομπς με την οποία απέκτησε μία κόρη.

Vice President Joe Biden

Joseph Robinette Biden, Jr., was born November 20, 1942, in Scranton, Pennsylvania, the first of four siblings. In 1953, the Biden family moved from Pennsylvania to Claymont, Delaware. He graduated from the University of Delaware and Syracuse Law School and served on the New Castle County Council. Then, at age 29, he became one of the youngest people ever elected to the United States Senate.
Just weeks after the election, tragedy struck the Biden family, when Biden's wife, Neilia, and their 1-year old daughter, Naomi, were killed and their two young sons critically injured in an auto accident. Vice President Biden was sworn in to the U.S. Senate at his sons' hospital bedside and began commuting to Washington every day by train, a practice he maintained throughout his career in the Senate.
In 1977, Vice President Biden married Jill Jacobs. Jill Biden, who holds a Ph.D. in Education, has been an educator for over two decades and currently teaches at a DC-area community college. The Vice President has three children: Beau, Hunter, and Ashley. Beau serves as Delaware's Attorney General and recently returned home from Iraq where he served as a Captain in the 261st Signal Brigade of the Delaware National Guard. Ashley is a social worker and Hunter is an attorney. Vice President Biden has five grandchildren: Naomi, Finnegan, Roberta Mabel ("Maisy"), Natalie, and Robert Hunter.
As a Senator from Delaware for 36 years, Senator Biden established himself as a leader on some of our nation's most important domestic and international challenges. As Chairman or Ranking Member of the Senate Judiciary Committee for 17 years, then-Senator Biden was widely recognized for his work on criminal justice issues including the landmark 1994 Crime Bill and the Violence Against Women Act. As Chairman or Ranking Member of the Senate Foreign Relations Committee since 1997, then-Senator Biden played a pivotal role in shaping U.S. foreign policy. He has been at the forefront of issues and legislation related to terrorism, weapons of mass destruction, post-Cold War Europe, the Middle East, and Southwest Asia.
Now, as the 47^th Vice President of the United States, Joe Biden has continued his leadership on important issues facing the nation.  The Vice President was tasked with implementing the American Recovery and Reinvestment Act, helping to rebuild our economy and lay the foundation for a sustainable economic future. He is also the chair of the administration’s Middle Class Task Force, a major White House initiative targeted at raising the living standards of middle class families in America. In addition, he is providing sustained, high level focus for the administration on Iraq policy and has traveled to the country multiple times since being elected as Vice President.  Vice President Biden continues to draw on his vast foreign policy experience, advising the President on a multitude of international issues and representing our country to many regions of the world, including travel to Germany, Belgium, Chile, Costa Rica, Bosnia and Herzegovina, Serbia, Kosovo, Lebanon, Georgia, Ukraine, Iraq, Poland, Romania, the Czech Republic, Israel, the Palestinian Territories, Jordan, Spain, Egypt, Kenya, South Africa, Afghanistan, Pakistan, Finland, Russia, Moldova, Italy, China, Mongolia, and Japan. 
Contact the Vice President
Military Academy Nominations: The Vice President is authorized to nominate individuals to the United States Military, Naval, and Air Force Academies. 

Vice President Joe Biden met with Greek Prime Minister George Papandreou as part of the Administration’s frequent consultations with our European allies on our shared agenda and in recognition of the historic relationship between the United States and Greece. The Vice President expressed strong support for Greece’s economic and political reforms and applauded the Prime Minister’s bold leadership. He expressed his appreciation for the Prime Minister’s efforts to advance the integration of the countries of Southeast Europe into Euro-Atlantic structures, and he emphasized the need for leaders in Athens and Skopje to quickly agree upon a mutually acceptable solution to resolve their differences over the name issue.
The two leaders discussed the recent decision by the International Court of Justice on Kosovo’s declaration of independence and how to move forward so that the people of Serbia and Kosovo are able to become fully a part of a Europe whole and free and at peace. The Vice President and the Prime Minister discussed the situation in Cyprus and expressed their full support for the Cypriot-led process, under the good offices of the UN, towards a just and lasting settlement that reunifies Cyprus as a bi-zonal and bi-communal federation. The Vice President applauded efforts by Greece and Turkey to strengthen their relations.

The Vice President and Prime Minister also discussed the Middle East. The two leaders emphasized their support for the direct talks between Israel and the Palestinians, and the need for both sides to continue the process until they reach an agreement on two states. The Vice President reiterated the need for Iran to comply fully and unconditionally with UN Security Council resolutions related to its nuclear program and to engage constructively in discussions with the P5+1.