ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ - ΠΡΩΗΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΓΚΑΤΖΙΡΟΥΛΗΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 86 ΕΤΩΝ

 

 

Εκοιμήθη  τα ξημερώματα ο Μητροπολίτης πρώην Αττικής Νικόδημος Γκατζιρούλης σε ηλικία 86 ετών.

Σε έντονα συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα εκατοντάδες πιστοί αποχαιρέτησαν τον μακαριστό Μητροπολίτη κυρό Νικόδημο. Λίγο μετά τις έξι το απόγευμα ξεκίνησε η εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Ιεράρχη, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Καρυστίας και Σκύρου Σεραφείμ και με την συμμετοχή των Μητροπολιτών

Μητροπολίτη Αχελώου Ευθυμίου, Πειραιώς Σεραφείμ, Νέας Σμύρνης Συμεών, Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς, Κυθήρων Σεραφείμ, Γλυφάδας Παύλου, Γόρτυνος Ιερεμίας και Παροναξίας Καλλίνικος στην Ιερά Μονή Νέου Στουδίου στον Αυλώνα. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Κηφισίας Κύριλλος και ο επιχώριος Ιλίου Αθηναγόρας.

Το Καθολικό και το προαύλιο της Μονής ήταν ασφυκτικά γεμάτα από πιστούς και κληρικούς που ήρθαν από κάθε γωνιά της Αττικής.

Για την προσωπικότητα του κεκοιμημένου Ιεράρχη μίλησε ο π.Δανιήλ Αεράκης. "Στερήθηκες θρόνο, σου χάρισαν πόνο", είπε συγκινημένος και αναφέρθηκε πως παρά το γεγονός ότι στερήθηκε της Μητροπόλεως του, ο πιστός λαός του εξέφρασε τον σεβασμό και την αγάπη του.

Μια μεγάλη προσωπικότητα, ένας αγωνιστής Ελληνορθόδοξος Ιεραράχης που δυστυχώς στερήθηκε τον επισκοπικό θρόνο του για πολιτικούς και όχι εκκλησιαστικούς λόγους. Αιωνία η μνήμη του!

Κηρύχθηκε έκπτωτος του θρόνου του στις 25 Ιουνίου του 1974 από ένα νόθο συνοδικό σχήμα που ψευδεπίγραφα "βαφτίστηκε" ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αφού πρώτα "κολοβώθηκε" η κανονική ιεραρχία με την αντικανονική, αυθαίρετη, παράνομη και ετσιθελική απαγόρευση της συμμετοχής σε αυτήν των 34 απ τους 66 τότε εν ενεργεία μητροπολίτες επί τη βάσει όχι κάποιου ιερού κανόνα αλλά επί τη βάσει συντακτικών πράξεων. Κηρύχθηκε έκπτωτος ΑΝΑΙΤΙΩΣ, ΑΝΕΞΕΤΑΣΤΩΣ, ΑΝΑΠΟΛΟΓΗΤΩΣ και ΣΤΕΡΗΘΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ επί 14 ολόκληρα χρόνια αφού απαγορεύτηκε διά των προειρημένων συντακτικών πράξεων το δικαίωμα προσφυγής στη δικαιοσύνη, δικαίωμα που έχει, και ορθώς, και ο ειδεχθέστερος των εγκληματιών! Και μετά μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα εν 21ω αιώνι χωρίς να ντρεπόμαστε λιγάκι!

Ευτυχώς το 1988 η πολιτεία ΚΙ ΟΧΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ του χορήγησε το αναφαίρετο δικαίωμα της προσφυγής στη δικαιοσύνη της πατρίδας μας με συνέπεια με πλειάδα σχετικών αποφάσεων του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου (ΣΤΕ) να δικαιωθεί πανηγυρικά! Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφερθεί το γεγονός ότι ο κοιμηθείς μητροπολίτης πληροφορήθηκε την έκπτωσή του από το...τηλέφωνο! 

Επιπροσθέτως θα πρέπει να τονισθεί ότι ο μακαριστός Νικόδημος όταν" βία και δυναστεία και ουχί οικεία βουλήσει" εγκατέλειψε το επισκοπείο της μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος συναποκόμισε και τη μοναδική "περιουσία" του που συνίστατο στα βιβλία του που τόσο αγαπούσε και τα οποία φορτώθηκαν σ ένα τρίκυκλο! Στην επαίσχυντη απόφαση εκπτώσεώς του δεν αναφερόταν ούτε ένας (αριθμός 1) ιερός κανόνας!

Ο μακαριστός Κοζάνης Διονύσιος χαρακτήρισε την απόφαση εκπτώσεως των 12 "πράξη παραφροσύνης και αυτοκτονίας που δίνει την εντύπωση ότι οι ιεράρχες ΟΥΤΕ ΘΕΟΝ ΦΟΒΟΥΜΕΘΑ ΟΥΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΝΤΡΕΠΟΜΕΘΑ",  ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος μίλησε για "ΚΥΚΛΩΠΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟ", ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μουρατίδης για "ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ" και για "ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ".  Και σαν να μην αρκούσε η έκπτωσή τους η μισάδελφη πρεσβυτέρα ιεραρχία όπως καμουφλαρισμένα ονομάστηκε το τότε "εκκλησιαστικό κατεστημένο" τους απένειμε και "παρατσούκλια" τουτέστιν τίτλους πάλαι ποτέ διαλαμψασών μητροπόλεων προκειμένου να τους ταπεινώσει ακόμη περισσότερο! Ποιμένες με αξιοπρέπεια οι 12 δεν έστερξαν να αποποιηθούν τους κανονικούς τους επισκοπικούς τίτλους ΜΗ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ  ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ με συνέπεια να στερηθούν του μισθού τους και να ζήσουν για κάποια χρόνια ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ, ΝΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ!Το 1990   οι 12 έκπτωτοι, εν οις και ο Αττικής Νικόδημος, επιτέλους δικαιώθηκαν!

Πανηγύρισε ο Ουρανός και επλήσθη αγαλλιάσεως ο πιστός λαός του Θεού που είδε επιτέλους να επανενθρονίζεται το δίκαιο εν τόπω Αγίω ! Κάποιος όμως σκύλιασε! Κι έπραξε το παν προκειμένου να ματαιώσει την αποκατάστασή του! Κι αυτός ήταν ο μισόκαλος δαίμονας που τέρπεται όταν διαιωνίζεται η διαίρεση στην Εκκλησία κι όταν κατισχύει το άδικο! Και χρησιμοποιώντας σαν όργανά του εμπαθείς και συμφεροντολόγους επισκόπους και πολιτικούς, προστάτες των πρώτων ξεκίνησε μία πείσμονα επιχείρηση αρνήσεως συμμορφώσεως της διοίκησης της Ελλαδικής Εκκλησίας προς τις αποφάσεις που δικαίωναν τους προαναφερθέντες εκπτώτους! Και ταυτόχρονα ξεκίνησε και νέα μεθόδευση διωγμού του Αττικής Νικοδήμου και των συνεξορίστων του αρχιερέων που οδήγησε στην εκ νέου έκπτωσή τους με το ανυπόστατο από κανονικής πλευράς και επαίσχυντο " ψευτοεπιτίμιο της ακοινωνησίας" που όπως τόνισε ο μακαριστός νομομαθής αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος "ουδόλως συνιστά νόμιμον βάσιν εκδόσεως διαταγμάτων ανακλητικών των αρχικών βασιλικών διαταγμάτων".Άλλος δε μητροπολίτης μίλησε για μεθόδευση προσώπων "κινουμένων εις το εκκλησιαστικόν παρασκήνιον". Δυστυχώς τη συνεργεία πολιτικών και εκκλησιαστικών αρχόντων και επί τη βάσει των πασχόντων κανονικώς και νομικώς ειρημένων "κουρελοεπιτιμίων", ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες, σφαγιάστηκε εκ νέου ο μακαριστός Νικόδημος, όπως και οι επίσης μακαριστοί Λαρίσης Θεολόγος και Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ! Ανώτατος δικαστικός εκμυστηρεύτηκε σε συνομιλητή του το εξής φοβερό: "θυσιάσαμε τους τρεις μητροπολίτες για να ειρηνεύσει η Εκκλησία"! Ο δε αείμνηστος Χριστόδουλος προέβη σε μία δήλωση-βόμβα μεγατόνων: "εάν ο λαός μάθαινε τα τεκταινόμενα γύρω απ την υπόθεση των 12 ΘΑ ΣΙΧΑΙΝΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΥΣ"! Δυστυχώς ούτε ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος ούτε και ο μετά ταύτα διάδοχός του  ακολούθησαν την οδό που επέβαλλε το δίκαιο και η ηθική και συνετέλεσαν στην παγίωση της αδικίας ! ΔΙΕΨΕΥΣΑΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ  ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ που ανέμεναν διαφορετική πολιτική απ αυτήν του αναταράξαντος όσον ουδείς άλλος μέχρι τότε την εκκλησιαστική ζωή προκατόχου τους! "Σαλαμοποίησαν" τη μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος δίχως την έγκριση του κυριάρχη μητροπολίτη τοποθετώντας στα κομμάτια της ανθρώπους που απασχόλησαν αρνητικά τις εφημερίδες με τα καμώματά τους(όχι όλοι)!. 

Ο Αττικής Νικόδημος δε δικαιώθηκε επί της γης! Θρονιάστηκε όμως στις καρδιές του πιστού λαού και θα λάβει εν ουρανώ τη δικαίωσή του απ τον "δικαιοσύνας αγαπώντα" Κύριο την Εκκλησία Του Οποίου με πιστότητα και εν φόβω Θεού διακόνησε και υπηρέτησε! Άλλωστε τόσοι και τόσοι άγιοι βίωσαν τον άδικο διωγμό απ το εκκλησιαστικό κατεστημένο των ημερών τους φεύγοντας απ τον παρόντα κόσμο αδικαίωτοι αλλά κομίζοντες εν ουρανοίς στέφος άφθαρτον! Μακαριστέ μας δεσπότη, πολύκλαυστε Νικόδημε,  Μακαρία η οδός η πορεύη σήμερον ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως! 

ΕΙΗ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΑΙΩΝΙΑ

Όταν η Μητρόπολη Αττικής διασπάστηκε-ο μητροπολίτης Παντελεήμων Μπεζενίτης, ήδη από το 2005, είχε τεθεί εκτός Ιεραρχίας- η διάσπαση αυτή στις μητροπόλεις Κηφισιάς και Ιλίου προκάλεσε την αντίδραση του μητροπολίτη Νικόδημου Γκατζιρούλη, που προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας που ζητούσαν αποκατάστασή του. 
Πριν από μερικά χρόνια ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ είχε συντάξει ένα κείμενο με το οποίο ζητούσε την άρση της ακοινωνησίας του μακαριστού πλέον Ν. Γκατζιρούλη ζητώντας από τα μέλη της Ιεραρχίας να το υπογράψουν.

Ποιός ήταν

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Γκατζιρούλης γεννήθηκε στον Βόλο το 1927. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1949. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1956 και Πρεσβύτερος το 1959. Στις 14 Απριλίου 1968 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος. Στις 13 Ιουλίου 1974 κηρύχθηκε έκπτωτος του θρόνου χωρίς δίκη και απολογία. Στις 18 Ιουλίου 1974 του δόθηκε ο τίτλος του Μητροπολίτου Έλους.

Ανάμεσα στα προσόντα που τον έκαναν να ξεχωρίσει μεταξύ άλλων κληρικών ήταν και οι εντυπωσιακές γνώσεις του στις ξένες γλώσσες, αφού ελάχιστοι είναι εκείνοι που έως και σήμερα στους κόλπους της Εκκλησίας μπορούν να δηλώσουν, όπως συμβαίνει με τον κ. Νικόδημο, ότι γνωρίζουν γαλλικά, αγγλικά, ρωσικά και γερμανικά.

Μεταξύ των χαρισμάτων που δηλώνεται στο περιοδικό «Εκκλησία» ότι διέθετε ήταν «το ανεπίληπτον ήθος, ο ακέραιος χαρακτήρ, η ισχυρά θέλησις, η απλότης και η λιτότης, η εργατικότης, η πολυμερής μόρφωσις, αι ευρείαι αντιλήψεις, ο καθαρός και στοχαστικός νους,η δύναμις του λόγου, το υψηλόν ορθόδοξον φρόνημα, η φλογερά αγάπη προς την Εκκλησίαν και τον θείον Ιδρυτήν της,το αίσθημα ευθύνης, αι οργανωτικαί και διοικητικαί ικανότητες...».

Με την τοποθέτησή του στη Μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος ο κ. Νικόδημος διαδέχθηκε τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο Βαβανάτσο, ο οποίος παραιτήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, έπειτα από παρέμβαση του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή , και προήδρευε της Μητρόπολης Αττικής και Μεγαρίδος, αλλά απομακρύνθηκε με τον αναγκαστικό νόμο 214 του 1967 περί απωλείας της έξωθεν καλής μαρτυρίας που εφαρμόστηκε στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

 Στη Μητρόπολη Αττικής

Ως Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος ο κ. Νικόδημος επί έξι και πλέον έτη αποτελούσε έναν από τους ισχυρότερους ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος και βρισκόταν πολύ κοντά στο περιβάλλον του τότε Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Κοτσώνη , τον οποίο, σύμφωνα με ορισμένους κληρικούς, επηρέαζε καθοριστικά σε πολιτικής φύσεως κυρίως ζητήματα.

Οι πολιτικές εξελίξεις ωστόσο επηρέασαν και την τύχη του κ. Νικόδημου. Η πτώση του δικτάτορα Παπαδόπουλου και η ορκωμοσία του Ιωαννίδη από τον τότε Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ Τίκκα προκάλεσε καταιγιστικές εξελίξεις στην Εκκλησία της Ελλάδος.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης, στενά συνδεδεμένος με το Παλάτι, παραιτείται και στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ανεβαίνει ο Σεραφείμ.

Πολλοί ιεράρχες από τον Μάρτιο ως και τον Ιούνιο του 1974, ανάμεσά τους και ο κ. Νικόδημος, απομακρύνονται από τον θρόνο τους αφού κηρύχθηκαν έκπτωτοι από την ιεραρχία έπειτα από εισήγηση του Αρχιεπισκόπου.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης το ζήτημα των λεγόμενων ιερωνυμικών ιεραρχών επανήλθε πολλές φορές στο προσκήνιο, αλλά φαίνεται ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν επιθυμούσε νέες ισχυρές εμπλοκές στα εκκλησιαστικά ζητήματα, ανάλογες με αυτές που είχε ως ηγέτης της ΕΡΕ και πρωθυπουργός της χώρας στις αρχές της δεκαετίας του ΄60.

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος θα ασχοληθεί πολλές φορές με το ζήτημα και θα φτάσει ακόμη και να διαπομπεύσει τον κ. Νικόδημο, αφού του έδωσε τον τίτλο του Μητροπολίτη Ελους.

Η ευκαιρία Παλαιοκρασσά

Τα πάντα όμως θα ανατραπούν στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, όταν ο κ. Ι. Παλαιοκρασσάς ως πανίσχυρος υπουργός Οικονομικών θα βοηθήσει τους πνευματικούς του αδελφούς δίνοντάς τους την ευκαιρία να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Υπό αυτή τη δαμόκλειο σπάθη ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ θα οδηγηθεί στην αποκατάσταση σχεδόν όλων των λεγόμενων ιερωνυμικών ιεραρχών, αλλά σε μητροπολιτικούς θρόνους που εκείνη την εποχή ήταν κενοί ή δημιουργήθηκαν ειδικά για την αποκατάστασή τους.

Θα σκοντάψει όμως στην «ισχυρά θέληση» του κ. Νικόδημου, ο οποίος ζητεί να επιστρέψει στη Μητρόπολη που είχε πριν από την έκπτωσή του. Τον ακολουθούν οι αείμνηστοι Λαρίσης Θεολόγος και Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος.

Ο Σεραφείμ αρνείται και ο κ. Νικόδημος «με τη δύναμη του λόγου του» θα κινητοποιήσει ομάδες πιστών και όταν ο Δωρόθεος, έως τότε Μητροπολίτης Αττικής, αφήσει την τελευταία του πνοή θα φτάσει να «καταλάβει» το επισκοπείο στην Κηφισιά.

Οι καταστάσεις που εκτυλίχθηκαν ήταν κωμικοτραγικές. Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ δήλωνε εξοργισμένος. Ο κ. Νικόδημος επέμενε. Τα δικαστήρια απειλούσαν τον Αρχιεπίσκοπο και τη Σύνοδο και ζητούσαν την εφαρμογή των νόμων.

Τελικά και πάλι οι πολιτικές εξελίξεις θα αποτελέσουν τον καθοριστικό παράγοντα των εξελίξεων και στη διοίκηση της Εκκλησίας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οδηγείται σε πτώση. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει την ηγεσία της χώρας.

Και ο υπουργός Παιδείας κ. Δ.Φατούρος κηρύσσει αναδρομικά άκυρα τα προεδρικά διατάγματα που είχαν εκδοθεί για τον κ. Νικόδημο. 

Η Ιεραρχία θέτει τον κ. Νικόδημο σε ακοινωνησία. Μερικά χρόνια αργότερα ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος θέτει το ζήτημα της άρσης της ακοινωνησίας. Η προσπάθεια όμως θα πέσει στο κενό, αφού συναντά τη σθεναρή αντίδραση του τότε πανίσχυρου Μητροπολίτη Αττικής και σημερινού μοναχού κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτη.

Σχέσεις (στ)οργής με τον Ζακύνθου

«Πέρασαν 35 χρόνια από την απομάκρυνσή του από τον θρόνο της Μητρόπολης Αττικής.Πρέπει να υπάρξει αποκατάστασή του. Η Εκκλησία δεν εκδικείται» τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, διευκρινίζοντας τους λόγους που τον οδήγησαν να πρωτοστατήσει στην άρση ακοινωνησίας του κ. Νικόδημου.

Η στάση του κ. Χρυσόστομου προκαλεί σε πολλούς μέσα στην Ιεραρχία ερωτήματα, αφού πρόκειται για τον γνωστό στα βιβλία που συνέγραψε ο κ. Γκατζιρούλης «ως τιτουλάριο», αφού την εποχή εκείνη ο Μητροπολίτης Ζακύνθου ήταν Τιτουλάριος Μητροπολίτης Δωδώνης και Αρχιερατικός Επίτροπος της Αρχιεπισκοπής.

«Ο τιτουλάριος», λέει σε ένα βιβλίο του ο κ. Νικόδημος, «έχοντας τη φιλοδοξία να εγκατασταθεί σαν Μητροπολίτης στην Αττική θεώρησε πως εξυπηρετείται στο πρόγραμμά του αν ασκήσει οργανωμένη τρομοκρατία και κινηθεί στην περιοχή ως τρομοκράτης...».

Ακόμη περιγράφει απείρου κάλλους καταστάσεις που εκτυλίχθηκαν μεταξύ των δύο ιεραρχών την εποχή εκείνη στον Μητροπολιτικό Ναό της Κηφισιάς.

Ωστόσο τα χρόνια φαίνεται ότι άμβλυναν τις εντάσεις στις σχέσεις δύο ανθρώπων οι οποίοι έχουν διαφορετικές αντιλήψεις, αλλά τον ίδιο, ισχυρό, χαρακτήρα.

Όπως λέγεται, οι δύο αρχιερείς δεν είχαν ποτέ φιλικές σχέσεις και δεν μίλησαν όλα αυτά τα χρόνια ούτε στο τηλέφωνο.

Αντίθετα ο κ. Νικόδημος γνωρίζει πολύ καλά τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, μεσολάβησε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 για να συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ Τίκκα προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα και να αποκατασταθεί. Τα γεγονότα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελε ο τότε Αρχιεπίσκοπος.

Τον Οκτώβριο μια μεγάλη ομάδα ιεραρχών πιστεύει ότι πρέπει να αρθεί το επιτίμιο της ακοινωνησίας έναντι ενός ανθρώπου που έχει προ πολλού συμπληρώσει το 80ό έτος της ηλικίας του.

Δεν αντέχουν, όπως λένε, να φύγει ακόμη ένας επίσκοπος, όπως ο πρώην Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος, και η Ιεραρχία να άρει το επιτίμιο της ακοινωνησίας μετά την εκδημία του.

Τα «πάθη» μεταξύ σεραφειμικών και ιερωνυμικών πρέπει να αμβλυνθούν, λένε, να τελειώσουν.

Ιστορικό σημείωμα

Ἡ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ & ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ἰδρύθηκε τό 1936 μέ τήν ἀπόσπαση ἑνός μεγάλου τμήματος τοῦ Νομοῦ Ἀττικῆς ἀπό τήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν.

Πρῶτος Mητροπολίτης ἐξελέγη ὁ τότε Πρωτοσύγγελος τῆς Ἱερᾶς  Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν Ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως

 Ἰάκωβος Βαβανάτσος (1936-1962), ὅτε καί ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος. Παραιτηθείς τό ἴδιον ἔτος ἐκ τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Θρόνου, ἔλαβε τόν τίτλο «πρώην Ἀθηνῶν» καί «Πρόεδρος Ἀττικῆς» καί ἐπαναδιαποίμανε τήν Ἱερά Μητρόπολη ἔως τό 1967.

Τόν διεδέχθη ὁ Ἀρχιμ. Νικόδημος Γκατζιρούλης, ἐκλεγείς δεύτερος Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος (1967-1974).

Τό 1974 ἡ Ι. Μ. Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος τριχοτομήθηκε,ΦΕΚ 134/16-05-1974 καί προέκυψαν: α) Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Ἀττικῆς, μέ ἔδρα τήν Κηφισιά β) Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, μέ ἔδρα τά Σπάτα καί γ) Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Μεγάρων καί Σαλαμίνος, μέ ἔδρα τά Μέγαρα.

Πρῶτος Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς ἐξελέγη ὁ ἀπό Καστορίας Δωρόθεος Γιανναρόπουλος (1974-1992).

Δεύτερος Μητροπολίτης ἐξελέγη ὁ ἀπό Ζακύνθου Παντελεήμων Μπεζενίτης. (1994-2004).

Ἀπό τό 2004  κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡρίσθη Τοποτηρητής ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος ἔως καί τῆς καταργήσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς (16-02-2010).

Τήν 16η Φεβρουαρίου 2010ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τοῦ ὑπ’ ἀριθμ.πρωτ. 560/337 ἐγγράφου Της, γνωστοποιεῖ τήν κατάργηση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς καί τή δημιουργία δύο νέων Μητροπόλεων : 

 Α) Ἡ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΙΛΙΟΥ, ΑΧΑΡΝΩΝ & ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ   μέ ἕδρα τό Ἴλιον, στήν ἐδαφική περιφέρεια τῆς ὁποίας περιλαμβάνονται οἱ Δῆμοι Ἰλίου, Ἀχαρνῶν, Πετρουπόλεως, Ἄνω Λιοσίων, Καματεροῦ, Ζεφυρίου, Αὐλῶνος, Φυλῆς, Θρακομακεδόνων καί οἱ κοινότητες Ἀφιδνῶν καί Κρυονερίου. 

 Β) Ἡ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ& ΩΡΩΠΟΥ μέ ἔδρα τήν Κηφισιά, στήν ἐδαφική περιφέρεια τῆς ὁποίας περιλαμβάνονται οἱ Δῆμοι Κηφισιᾶς, Ἀμαρουσίου, Πεύκης Μελισσίων, Ν.Ἐρυθραίας, Μεταμορφώσεως, Λυκόβρυσης, Μαραθῶνος, Νέας Μάκρης, Ὠρωποῦ, Ἁγίου Στεφάνου, Ἀνοίξεως, Διονύσου, Ἑκάλης, Καλάμου καί οἱ κοινότητες Δροσιᾶς, Ροδοπόλεως, Σταμάτας, Γραμματικοῦ, Βαρνάβα, Καπανδριτίου, Πολυδενδρίου, Ν. Παλατίων, Συκαμίνου, Μαρκοπούλου καί Σκάλας Ὡρωποῦ. 

Ἡ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ὥρισε εἰς τήν μέν ἀρτισύστατον ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ ΙΛΙΟΥ Τοποτηρητήν τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεγάρων καί Σαλαμῖνος κ. Βαρθολομαῖον, εἰς δέ τήν ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ ΚΗΦΙΣΙΑΣ τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαον. 

Δημοσιεύθυκε στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ. 21, 16.02.2010, Τ. Α’ )  Νόμος 3822/2010. 

Tήν 10η Μαίου 2010 Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ἐξέλεξε πρῶτο Μητροπολίτη τῆς ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ & ΩΡΩΠΟΥ τόν Ἀρχιμανδρίτη π. Κύριλλο Μισιακούλη, Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

  Χαρισματούχος κληρικός. Κάλυψε με τη γραφίδα του πολλούς κλάδους της Θεολογίας, αλλά και της λογοτεχνίας. Με το βιβλίο του «Ικεσία ενός αγίου» παρουσίασε με γλαφυρότητα μεταφρασμένα ποιήματα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

Αξίζει να διαβάσετε την εκ βαθέων συνέντευξη που παραχώρησε ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικόδημος, το 2010, στο Amen.gr και στην οποία μίλησε για όλους και για όλα.

- πατήστε εδώ για το Α μέρος  

- πατήστε εδώ για το Β μέρος