Ας πάρουμε τις Πατρίδες μας στα χέρια μας. Αυτό είναι το μήνυμα του Αύριο.

 

Δεν θα μπορούσε να εικονογραφηθεί καλύτερα το παρακμιακό μεταπολιτευτικό καθεστώς από την εικόνα του ανιψιού Καραμανλή . Η σήψη της μεταπολίτευσης βρίσκεται στο βλέμμα του ανεψιού που κατέβηκε από το αεροπλάνο του δοτού φυγόμαχου θείου του σαράντα χρόνια πριν, για να καθίσει κι αυτός στο λαιμό του … απελευθερωθέντος ελληνικού λαού και να τον διοικήσει ως βουλευτής και υπουργός. Ναι, αυτός ο θλιβερός παρακμίας είναι ο ίδιος που κατέφθασε από την απίστευτη ταλαιπωρία της αυτοεξορίας στο ομιχλώδες και υγρό Παρίσι, είναι ο Εθνάρχης τζούνιορ τον οποίο τίμησε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του επί δεκαετίες. 

Oλόκληρη η Ευρώπη βιώνει μιαν ατμόσφαιρα που θυμίζει το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παρακμή και μπόχα. Συντρίμμια δεκαετιών πολιτικάντικης υποκρισίας και ψευδούς ευημερίας. Κι ανάμεσα από το χάος ξεπροβάλλουν κινήματα εθνικιστικά παντού, κινήματα που απαιτούν , που εκφράζουν την θέληση των λαών για αναγέννηση και ναι, επιστροφή στις αξίες που έκαναν τα Έθνη τους μεγάλα.

Είναι μια εποχή διλημμάτων τα περισσότερα από τα οποία είναι πλαστά. Πάρτε για παράδειγμα το Δραχμή ή Ευρώ. «Και η Ελλάδα, κύριε;» Δεν θα είναι άραγε η Ελλάδα στην μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια; Ποια οικογένεια; Ποια Ευρώπη; Άλλα είναι τα διλήμματα. Ένας λαός που ζει με αξιοπρέπεια και με κουμάντο του σπιτιού του, ή ένας λαός που άγεται και φέρεται από τις αποφάσεις αόρατων διευθυντηρίων και διορισμένων λογιστών που επιβάλλουν τον ζόφο, ειρωνεύονται τους πολίτες και καταπατούν την ελευθερία;

Μα είναι λύση η «επιστροφή»; Δεν θέλομε οπισθοδρόμηση. Και γιατί; Είναι από μόνη της η λέξη κακή για τους οπαδούς μιας συνεχούς πορείας προς τα εμπρός η οποία αποδεδειγμένα οδήγησε την Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες στο γκρεμό. Και επιμένουν να δημαγωγούν. Για τους ίδιους τους λαούς της Ευρώπης, όμως, η επιστροφή δεν είναι κακή λέξη. Η κρίση του διεφθαρμένου μεταπολεμικού συστήματος που επιβλήθηκε στην ήπειρό μας, απέδειξε ότι η δαιμονοποίηση των λέξεων επί μερικές δεκαετίες, δεν αρκεί για να τρομοκρατήσει λαούς με μνήμη χιλιάδων ετών. Αν η επιστροφή στη ζωή σημαίνει επιστροφή στις αξίες και τα ιδανικά, τον τρόπο ζωής και την καλλιέργεια μιας κουλτούρας που οδήγησε τα ευρωπαϊκά έθνη στην δημιουργία των μεγάλων οικονομικών , επιστημονικών και πολιτιστικών επιτευγμάτων της ιστορίας τους, τότε χίλιες φορές ναι.

Είναι απαραίτητο να μπει ένα τέλος στην παρακμή τώρα. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Τώρα που υπάρχουν ακόμη Έλληνες που θυμούνται τη γεύση του να ζεις ελληνικά. Να σκέφτεσαι ελληνικά. Να νιώθεις περήφανος που είσαι Έλληνας.

Οι λαοί ξυπνούν. Αντιλαμβάνονται πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς ρίζες ,αλλά και πως δεν μπορείς να ζήσεις ανάμεσα σε θεριεμένα παράσιτα που σου απομυζούν την ικμάδα σου. Πως δεν έχει σημασία πώς σε αποκαλούν οι άλλοι όταν ξέρεις τι πιστεύεις εσύ. Γι’ αυτό και γυρνούν την πλάτη στους σαλτιμπάγκους. Η Πατρίδες μας είναι πολύ σημαντική υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια τους. Ας πάρουμε τις Πατρίδες μας στα χέρια μας. Αυτό είναι το μήνυμα του Αύριο.