Επτά συν μία σκέψεις ακόμη σχετικά με την δίωξη της ΧΑ

Συγγραφεας:  

Αθ. Αναγνωστόπουλος 

 

Η επικαιρότητα δυτυχώς δεν με αφήνει να αγιάσω, γαμώ το κεφάλι μου μαλάκα. Έγραφα λίγο καιρό πριν σχετικά με την δίωξη της ΧΑ, αλλά αναγκάζομαι να επανέλθω ενόψει των εξελίξεων του περιβόητου βίντεου του Μπαλτάκου. Είμαι πάρα πολύ στενοχωρημένος με όσα μάθαμε χτες. Πάρα πολύ.

1.

Ο Κασιδιάρης έχει διαπράξει αυτόφωρο κακούργημα παραβίασης απορρήτου του άρ. 370Α παρ. 2 ΠΚ, για την ακρίβεια αυτόφωρη είναι εδώ η χρήση του υλικού κατ’ άρ. 370Α παρ. 3 ΠΚ. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συλληφθή χωρίς άδεια της Βουλής, καθώς η ασυλία του δεν τον καλύπτει.

Για μένα αυτό αποδεικνύει πόσο ηλίθια εσφαλμένη υπήρξε η νομοθετική τροποποίηση του άρ. 370Α ΠΚ με τον Ν. 3674/2008.

Το μακάριο έτος 2008, εάν ενθυμείσθε, κυβερνούσε την δόλια χώρα μας ο Καραμανλής Β΄ ο Μικρός. Η ως άνω νομοθετική τροποποίηση κατήργησε την παράγραφο του άρ. 370Α ΠΚ που προέβλεπε διάφορους λόγους άρσεως του αδίκου. Νομοθετική και πολιτική αιτία της κατάργησης ήταν η υπόθεση Ζαχόπουλου με το περίφημο βίντεο της λαγνουργίας του. Με λίγα λόγια, μια εν θερμώ νομοθετική τροποποίηση χάριν ενός κολλητού αποβαίνει τώρα εις βάρος της αναζήτησης της ουσιαστικής αλήθειας σε μια απείρως σημαντικώτερη υπόθεση.

Στίχβορτ: τα γαμησιάτικα του Ζαχόπουλου.

2.

Το βίντεο Μπαλτάκου αποδεικνύει πόσο λάθος είναι αυτή η υστερία με τα κάθε είδους απόρρητα.

Πράγμα το οποίο έχουν καταλάβει οι πάντες, εκτός των επαγγελματιών δεδομενολόγων. Δεν υπάρχουν απόλυτα δικαιώματα, ούτε καν η ζωή, αλλά τα πάντα σταθμίζονται.

Κακούργημα διαπράττει και όποιος κάνει χρήση του βίντεο Μπαλτάκου κατ’ άρ. 370Α παρ. 3 ΠΚ, ακόμη και της “πληροφορίας”. #βρε_ουστ

Αρχή του κακού βέβαια εδώ πέρα αποτελεί το βενιζέλειο άρ. 19 Σ:

1. Το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων. [...]
3. Απαγορεύεται η χρήση αποδεικτικών μέσων που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση του άρθρου αυτού και των άρθρων 9 και 9Α.

Σε συμμόρφωση με αυτήν την σαχλαμάρα τροποποιήθηκε ο άτυχος ΚΠΔ με την ίδια lex zachopouliana στο άρ. 177 παρ. 2:

Αποδεικτικά μέσα, που έχουν αποκτηθεί με αξιόποινες πράξεις ή μέσω αυτών, δεν λαμβάνονται υπόψη στην ποινική διαδικασία.

Ώστε δεν λαμβάνονται υπόψιν. Δηλαδή ούτε και υπέρ του κατηγορουμένου; Ούτε και υπέρ, το είχε διευκρινίσει ο ίδιος ο εγωμανής Ευάγγελος στην Αναθεώρηση του 2001. Τρελά πράγματα.

Ευτυχώς που υπάρχουν και δικαστές, να λέμε την αλήθεια. Ο Άρειος Πάγος, ξέρετε, ο συντηρητικός, που υπακούει στην εξουσία και δεν είναι ακτιβιστικός σαν το καλό ΣτΕ, ο Άρειος Πάγος λοιπόν έκρινε (παγία νομολογία: ΑΠ 42/2004, ΑΠ 611/2006, ΑΠ 1523/2007, ΑΠ 1323/2011) ότι είναι επιτρεπτή η χρήση παρανόμως ληφθέντος αποδεικτικού μέσου, αν αυτό είναι το μόνο μέσο απόδειξης της αθωότητας ενός κατηγορουμένου (όπου το “μόνο μέσο” ερμηνεύεται στην πράξη αρκετά χαλαρά):

Ενόψει όμως της θεμελιώδους συνταγματικής διατάξεως του άρθρου 2 παρ. 1 του σεβασμού και της προστασίας της ανθρώπινης αξίας που χαρακτηρίζει το δημοκρατικό μας πολίτευμα ως ανθρωποκεντρικό με θεμέλιο την αξία του ανθρώπου (Ολομ. ΑΠ 40/1998), του γεγονότος ότι τα έννομα αγαθά της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας, τα οποία απολαύουν απόλυτης συνταγματικής προστασίας (άρ. 5 παρ. 2 Σ), τίθενται σε διακινδύνευση στην περίπτωση μη απόδειξης της αθωότητας του κατηγορουμένου, κάμπτεται ο κανόνας του άρ. 19 παρ. 3 Σ της μη χρήσεως των παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων, όταν αυτά αποτελούν το μόνο προτεινόμενο από αυτόν (κατηγορούμενο) αποδεικτικό μέσο προς απόδειξη της αθωότητάς του, υπό τον περιορισμό πάντοτε της αρχής της αναλογικότητας (άρ. 25 παρ. 1 Σ), εάν δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση, λαμβανομένης υπόψη και της βαρύτητας του εγκλήματος για το οποίο κατηγορείται ο κατηγορούμενος, το εν λόγω αποδεικτικό μέσο είναι αναγκαίο και πρόσφορο για την απόδειξη της αθωότητάς του. Περί αυτών θα κρίνει ο δικαστής, ο οποίος σε καταφατική περίπτωση, θα συνεκτιμήσει τα ευνοϊκά σημεία του παρανόμου αποδεικτικού μέσου για τον προτείνοντα αυτό κατηγορούμενο, θα αγνοήσει δε τα επιβαρυντικά σημεία για τον αντιλέξαντα συγκατηγορούμενό του.

Η ερμηνεία αυτή εισάγει ένα νέο είδος ερμηνευτικής μεθόδου, την λεγόμενη ξεχειλωτική του Συντάγματος praeter legem, ή ορθότερα contra legem, ερμηνεία. Για να φτάση ο Άρειος Πάγος σε τέτοιο ανταρτοπόλεμο, καταλαβαίνετε.

Εκ πρώτης όψεως λοιπόν το βίντεο Μπαλτάκου συνιστά παράνομο αποδεικτικό μέσο κατ’ άρ. 19 παρ. 3 Σ και 177 παρ. 2 ΚΠΔ, άρα απαγορεύεται η χρήση του. Ο Κασιδιάρης λογικά θα μπορέση να το χρησιμοποιήση υπέρ εαυτού, επικαλούμενος την ως άνω νομολογία, με άδηλο βέβαια το αποτέλεσμα, αλλά το βρίσκω απίθανο (και άδικο) να μην ληφθή υπόψιν.

Η δεδομενομανία όμως της lex zachopouliana έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορή να χρησιμοποιηθή εις βάρος των Αθανασίου, Δένδια, Μπαλτάκου. Εύγε.

3.

Βέβαια, όπως έχω πει πολλές φορές, στην δικονομία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Κι αν δεν μπορή να ληφθή υπόψιν το βίντεο, μπορεί η κατάθεση του Κασιδιάρη, που τα άκουσε αυτά με τα άρια αφτάκια του. Η εξέταση του Κασιδιάρη ως μάρτυρα σε προκαταρκτική εξέταση κατά των Αθανασίου και Δένδια δεν περιγράφει την απαγόρευση της λήψης υπόψιν, διότι ο Κασιδιάρης έμαθε όσα έμαθε πρωτογενώς και όχι μέσω της κρυφής εικονοληψίας.

Μένει βέβαια μια πρακτική προϋπόθεση: Υπάρχει ένας Εισαγγελέας να διατάξη προκαταρκτική για κατάχρηση εξουσίας και ηθική αυτουργία του Αθανασίου σε αυτήν;

Να θυμηθούμε λοιπόν και την κατάχρηση εξουσίας του άρ. 239 περ. β΄ ΠΚ:

Υπάλληλος στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η δίωξη ή η ανάκριση αξιόποινων πράξεων: α) αν μεταχειρίστηκε παρανόμως εκβιαστικά μέσα για να πετύχει οποιαδήποτε έγγραφη ή προφορική κατάθεση κατηγορουμένου, μάρτυρα ή πραγματογνώμονα, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, εφόσον η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα κατά τα άρθρα 137Α και 137Β, β) αν εν γνώσει του εξέθεσε σε δίωξη ή τιμωρία κάποιον αθώο ή παρέλειψε να διώξει κάποιον υπαίτιο ή προκάλεσε την απαλλαγή του από την τιμωρία τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.

Υπάλληλος εδώ υπό την έννοια του νόμου είναι και ο ανακριτής και ο εισαγγελέας. Να ένα πραγματικό και όχι ψεύτικο κακούργημα.

Ιδού πεδίον δικαστικής δόξης περίλαμπρον.

4.

Ευδικία δεν σημαίνει μόνο ορθότητα του αποτελέσματος, απονομή δηλ. ουσιαστικής δικαιοσύνης. Σημαίνει ορθότητα της διαδικασίας απονομής.

Τίποτε δεν αποκλείει οι ΧΑίτες να είναι πράγματι ένοχοι για τα αδικήματα που τους αποδίδονται, ίσα ίσα. Η κατάγνωση της ενοχής τους όμως μπορεί να προέλθη μόνο μέσα από μια εύδικη διαδικασία και όχι μια διαδικασία τύπου Χαραλάμπους Αθανασίου. Το στίγμα της αδικίας στην διαδικασία μεταφέρεται και στο αποτέλεσμα. Το κατ’ άρ. 6 ΕΣΔΑ δικαίωμα των κατηγορουμένων σε δίκαιη δίκη, ειδικά όσων απολογήθηκαν μετά τον Κασιδιάρη και κρατήθηκαν προσωρινά, έχει βαρύτατα τραυματιστή.

Στο προηγούμενο άρθρο μου για την ΧΑ η πρώτη πρώτη σκέψη μου ήταν η εξής:

Πρόκειται καθαρά για πολιτικά υποκινούμενο διωγμό ενός κόμματος της αντιπολίτευσης από την κρατική εξουσία.

Όταν το έγραφα, ήλπιζα να έχω άδικο, ή τέλος πάντων να μην έχω πολύ δίκιο. Τώρα έχουμε στα χέρια μας κάτι που μοιάζει πάρα πάρα πολύ με απόδειξη ακριβώς ενός πολιτικά υποκινούμενου διωγμού.

5.

Παραίτηση του επίορκου Υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου τώρα! #διαδώστε_γαμώ_το_κεφάλι_τους

Είναι αδιανόητο να είναι ακόμη Υπουργός Δικαιοσύνης ο απεργοδικαστής ο κοντοχωριανός ο Αθανασίου. Τά’ λεγα εγώ, αλλά ποιος άκουγε.

Έχουμε μια αξιόπιστη εκ πρώτης όψεως καταγγελία δηλαδή ότι, επειδή οι μη προσωρινές κρατήσεις Κασιδιάρη και Παναγιώταρου προκάλεσαν εγκεφαλικό στον Πρωθυπουργό, επακολούθησε πολιτική υπόδειξη του Αθανασίου προς τους δικαστές που χειρίζονταν την υπόθεση, εξαιτίας της οποίας με τα ίδια ακριβώς στοιχεία και όχι με περισσότερα διατάχθηκε από Ανακριτή και Εισαγγελέα η προσωρινή κράτηση των επόμενων κατηγορουμένων. Και διερωτώμην λίγες βδομάδες πριν αν μεσολάβησε σταλήθεια κάτι τόσο σοβαρό στην ανακριτική διαδικασία ώστε να κριθή προσωρινά κρατούμενος ο Μπούκουρας και όχι ο Κασιδιάρης. Τώρα έχουμε μια καλή ένδειξη, ε;

Για τον Δένδια, τον έτερο Καππαδόκη τηλεφωνητή, διατηρώ κάποια επιφύλαξη, γιατί δεν είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός. Όχι πώς δεν είναι διερευνητέα φυσικά και η δική του ευθύνη.

6.

Κοντοχωριανή ΕισΑΠ, ακέραιη, αμερόληπτη, ισταμένη, θεούσα, κοσμεί την έδρα, αναζητεί την χαμένη ευθιξία της. Πληροφορίαι Θέμιδος Μέλαθρον.

Όλοι υποψιαζόμασταν πώς γίνονται οι προαγωγές στις θέσεις αυτές, προσωπικά όμως με αναστάτωσε εξαιρετικά να το μάθω. Η ΕισΑΠ, η δικαστής θρύλος, η έλκουσα την καταγωγή από τον Πολιχνίτο της Λέσβου, λίγο πιο κει από την Αγία Παρασκευή Λέσβου, που έβγαλε άλλους δικαστές θρύλους, η διώξασα τους ΧΑ επειδή είναι δωδεκαθεϊστές, καίτοι δεν θεωρούσε ότι υπάρχουν άλλα στοιχεία, δεν έχει πλέον για μένα καμία σημασία αν έφτασε εκεί με το σπαθί της.

Πρέπει να φύγη.

Νήσος Λέσβος, πατρίδα δικαστών θρύλων.

7.

Το μείζον δεν είναι οι σχέσεις Μπαλτάκου-Κασιδιάρη, αλλά η εξάρτηση της Δικαιοσύνης από πολιτικές αρχές. Διότι είναι νόμιμο ο Μπαλτάκος να μιλά με όποιον θέλη και για ό,τι θέλη. Είναι παράνομο Υπουργός να τηλεφωνή σε Ανακριτή και να υποδεικνύη.

Για να μην μπλέκουμε τα μπούτια μας δηλαδή. Και ασχολούμαστε με τον Μπαλτάκο και τον ασύλληπτο ακόμη  υιό του.

Και η συν μία:

Άραγε οι Μουζνιέκος και Σία θα διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές παρεμβάσεις που εμπλέκονται με την προσωρινή κράτηση των μελών της ΧΑ; Σοβαρά τώρα, μην με κρατάτε άλλο σε αγωνία: τι κατήγγειλε για την ευδικία της ποινικής δίωξης των ΧΑιτών ο Μουζνιέκος ο Λιμενομάστιξ ο Αντιφα ο Σωστός;

Κάποιοι κάνουν γαργάρα τα περί άνωθεν τηλεφωνημάτων στην ανάκριση, κοντοχωριανής ΕισΑΠ κ.λπ. Τα πάντα, αρκεί να μπούνε φυλακή οι οχτροί μας. Όμως αν τα τηλεφωνήματα από Αθανασίου και Δένδια σκοπούσαν την *μη* προσωρινή κράτηση των ΧΑιτών, θα ζούσαμε σήμερα την ίδια συλλογική γαργάρα; Αν τα τηλεφωνήματα από τον ΥπΔικ είχαν πέσει στους δικαστές της ΣΠΦ ή του Θεοφίλου, το πρόβλημα μερίδας σχολιαστών θα ήταν ο Μπαλτάκος;

Τι να λέμε τώρα.