Η μεταναστευτική βιομηχανία

Γράφει η Σερένα Νομικού

Εάν η διεθνής κοινή γνώμη αντιμετώπιζε τη Σουηδία όπως την Ελλάδα, θα την είχε ήδη καταδικάσει στο πυρ το εξώτερον. Ειδικά τα ιδιωτικά άσυλα προσφύγων που είναι ένας από τους πιο προσοδοφόρους επιχειρηματικούς κλάδους της

Έχω αναφερθεί αρκετές φορές στη Σουηδία, σε σχέση με το θέμα του μεταναστευτικού, επειδή θεωρείται ως μία χώρα πρότυπο στον τομέα του κοινωνικού κράτους. Επί πλέον, λόγω του ότι λέγεται πως δεν έχει ρατσιστικές προκαταλήψεις, ενώ χαρακτηρίζεται σαν μία ανθρωπιστική υπερδύναμη. Επομένως, θα έπρεπε να παραδειγματιστούν τα άλλα κράτη από τη συμπεριφορά της απέναντι στους ξένους, οπότε είναι σκόπιμο να την ερευνάει κανείς.

Μία από τις πρώτες διαπιστώσεις όμως, όταν διαβάζει κανείς άρθρα που αφορούν τη Σουηδία, είναι η ύπαρξη μίας πολύ προσοδοφόρας μεταναστευτικής βιομηχανίας. Ένας από τους κερδισμένους είναι η ICA Bank, η οποία εφοδιάζει τους ξένους που ζητούν άσυλο με προπληρωμένες τραπεζικές κάρτες. Ο λογαριασμός πληρώνεται από τις σουηδικές αρχές μετανάστευσης, φτάνοντας στα 7 εκ. € το Νοέμβρη του 2015.

Η τράπεζα χρεώνει κάθε ανάληψη χρημάτων με σχεδόν δύο ευρώ, ενώ εισπράττει επί πλέον 19 € για την ενεργοποίηση της προπληρωμένης κάρτας. Όσον αφορά τη διεκδίκηση του έργου αυτού εκ μέρους της, δεν προηγήθηκε δημόσιος διαγωνισμός και η σύμβαση της με τις Αρχές ισχύει έως το Μάρτη του 2017 (πηγή). Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, η κυβέρνηση θα κατηγορούταν για διαπλοκή, διαφθορά και όλα τα υπόλοιπα.

Η επόμενη μεγάλη βιομηχανία είναι οι ιδιωτικές εταιρείες που λειτουργούν τους χώρους διαμονής μεταναστών. Μόνο για το 2015, οι τριάντα μεγαλύτερες χρέωσαν το δημόσιο με 109 εκ. € για τις υπηρεσίες τους στους ξένους. Συνολικά το κράτος πλήρωσε 150 εκ. € τους πρώτους έντεκα μήνες του 2015 σε ιδιώτες που διαχειρίζονται τα κέντρα προσφύγων (πηγή), τα ποσοστά κέρδους των οποίων είναι πάνω από 50%. Για παράδειγμα, το περιθώριο κέρδους της Defakon Renting AB ήταν 68%, ενώ της Nordic Humanitarian ΑΒ 58%. Κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα χαρακτηριζόταν ως σκάνδαλο, ενώ οι επιχειρηματίες θα κατηγορούνταν για αισχροκέρδεια.

Η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρία κέντρων προσφύγων ανήκει σε έναν πρώην πολιτικό, ιδρυτή και αρχηγό ενός σουηδικού κόμματος (Νέα Δημοκρατία) που ήταν στη Βουλή από το 1991 έως το 1994. Εκείνη την εποχή τασσόταν υπέρ του περιορισμού των ξένων, ενώ το 2015 η εταιρία του εισέπραξε περίπου 21 εκ. € από το δημόσιο, για τις υπηρεσίες της στους μετανάστες.

Μία από τις μεθόδους του, με στόχο την αύξηση των κερδών του, είναι η απαίτηση του να αγοράζουν οι πρόσφυγες το χαρτί τουαλέτας, καθώς επίσης πολλά άλλα είδη πρώτης ανάγκης, παρά το ότι πληρώνεται ο ίδιος για την αγορά τους, από το δημόσιο. Όλοι καταλαβαίνουμε πώς θα αντιμετωπιζόταν κάτι τέτοιο, εάν συνέβαινε στην Ελλάδα. Κάτι που προξενεί επίσης ενδιαφέρον είναι το ότι, σε πολλά ιδιωτικά κέντρα προσφύγων δεν μιλάει κανείς σουηδικά, ούτε οι εργαζόμενοι! (πηγή). Ο λόγος που εργάζονται ξένοι στα άσυλα προσφύγων είναι φανερός: οι μισθοί πείνας και η απέχθεια των Σουηδών.

Όσον αφορά τους βιασμούς ανηλίκων σε αυτά τα κέντρα, κανένας δεν γνωρίζει τον αριθμό τους, αν και ορισμένες περιπτώσεις αναφέρονται από τα ΜΜΕ (πηγή). Σύμφωνα τώρα με το σουηδικό νόμο, τα ασυνόδευτα παιδιά που έρχονται στη χώρα (338 το 2004, 7.049 το 2014) πρέπει να έχουν έναν νόμιμο εκπρόσωπο, υπεύθυνο για την προσωπική τους ζωή. Όπως όμως ανέφεραν οι εφημερίδες, υπάρχει ένας «κηδεμόνας» ανά 29 ασυνόδευτα παιδιά, με μισθό πάνω από 6.000 € μηνιαία (πηγή). Φυσικά δεν μπορεί να τα καταφέρει, ενώ εξαφανίζονται χιλιάδες παιδιά από τα άσυλα, χωρίς να ξέρει κανείς που έχουν πάει.

Ένας επόμενος προσοδοφόρος κλάδος της σουηδικής βιομηχανίας μετανάστευσης που αναπτύχθηκε πρόσφατα, είναι τα ειδικά άσυλα για ασυνόδευτα παιδιά. Χρεώνουν 233 $ ανά παιδί και ημέρα, έχοντας έναν συνολικό τζίρο ύψους 595 εκ. $ το 2015. Μία από αυτές τις επιχειρήσεις ανήκει σε μία υψηλόβαθμη υπάλληλο των μεταναστευτικών Αρχών, γεγονός που αν διαπιστωνόταν στην Ελλάδα θα χαρακτηριζόταν ως το σκάνδαλο των σκανδάλων.

Ο μεγάλος χαμένος είναι φυσικά η αστυνομία της χώρας, η οποία δεν μπορεί να τα καταφέρει με τους συνεχείς βιασμούς γυναικών που αναφέρονται ή με τις συμμορίες μαροκινών και άλλων αφρικανών που έχουν δημιουργηθεί. Λογικά λοιπόν προβλέπεται πως το αποτέλεσμα θα είναι το χάος, οι συγκρούσεις και η διαφθορά, οπότε η Σουηδία πολύ δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως υπόδειγμα μίας αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής.

Κλείνοντας, αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι φυσικά να κρίνω τους Σουηδούς, τις συμπεριφορές και το κράτος τους. Σκοπός μου είναι να καταλάβουμε πως σε άλλες χώρες συμβαίνουν πολύ χειρότερα, από αυτά που κατηγορούμε συνεχώς την Ελλάδα.

Ότι εάν η Σουηδία αναγκαζόταν να υποδεχτεί σχεδόν 200.000 ξένους μέσα σε ένα μήνα, όπως η Ελλάδα τον Οκτώβρη του 2015, θα είχαν δημιουργηθεί ομάδες προστασίας των πολιτών της, πολύ χειρότερες από τους στρατιώτες του Odin. Πως εάν η διεθνής κοινή γνώμη έβλεπε να συμβαίνουν στην Ελλάδα τα παραπάνω, θα την είχε ήδη καταδικάσει, με πρώτους τους ίδιους τους Έλληνες. Αυτό άλλωστε συμπεραίνεται από τις ανταποκρίσεις των γερμανικών ΜΜΕ, σχετικά με το χάος που έχει δημιουργηθεί στην πλατεία Βικτωρίας.

Όλοι αυτοί λοιπόν, αντί να βοηθήσουν την Ελλάδα να ανταπεξέλθει με ένα τεράστιο πρόβλημα που δεν δημιούργησε η ίδια, αλλά οι βομβαρδισμοί των ευρωπαίων και των αμερικανών, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να μας κατακρίνουν. Είναι μεγάλη ντροπή για την Ευρώπη βέβαια, αλλά και εμείς θα πρέπει να πάψουμε να κατηγορούμε την Ελλάδα, καθώς επίσης τις κυβερνήσεις της για τα πάντα.