Εχουμε ΠΑΜΕ λοχαγών, ΔΑΚΕ ταγματαρχών, ΠΑΣΚΕ υποστρατήγων ?

Στην αρχή νόμισα πως ήταν κάποιο πρωταπριλιάτικο αστείο εξ αναβολής. Δυστυχώς, δεν είναι. Τα κόμματα –μέσω των συνδικαλιστικών παρατάξεων τους –θα επεκτείνουν νομίμως τις δραστηριότητες του και στο στράτευμα. Γιατί δεν νοείται συνδικαλισμός χωρίς παρατάξεις, χωρίς ψηφοφορίες και συνελεύσεις, χωρίς αντιπαλότητες.

Έτσι ένας κοινωνικός χώρος – όπως είναι το στράτευμα- που από την φύση του και τον προορισμό του πρέπει να είναι συμπαγής, ενωμένος και με ενιαίο φρόνημα, κινδυνεύει –αν δεν επικρατήσουν δεύτερες, ψυχραιμότερες, σκέψεις- να μετατραπεί σε νέο πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων. Επιπροσθέτως, η πολιτικοποίηση του θα επιφέρει την κατάλυση των δύο βασικών αρχών πάνω στις οποίες στηρίζεται, από καταβολής κόσμου, η λειτουργία του : την ιεραρχία και την πειθαρχία.

Γιατί σε μία συνδικαλιστική οργάνωση μπορεί να προΐσταται άτομο ιεραρχικά κατώτερο στην δομή της υπηρεσίας, καθώς τα κριτήρια της καταξίωσης του και της εκλογής του δεν είναι οι βαθμοί του, αλλά η αγωνιστική του δράση. Δηλαδή, μπορεί ένας λοχαγός να είναι ανώτερος στην συνδικαλιστική ιεραρχία από έναν ταξίαρχο και να του επιβάλλει και πειθαρχικές κυρώσεις στο πλαίσιο του συνδικάτου. Όλα αυτά τα είδαμε να συμβαίνουν, με ολέθρια αποτελέσματα για την χώρα και για το στράτευμα, στην Μ. Ανατολή το 1943-44. Για να μην αναφερθώ σε ΙΔΕΑ και ΑΣΠΙΔΑ.

Και βέβαια δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, πως η πεμπτουσία της συνδικαλιστικής δράσης είναι η απεργία. Χωρίς την άσκηση αυτού του δικαιώματος είναι άνευ αξίας και αποτελέσματος ο συνδικαλισμός. Γιατί πώς θα ασκηθεί πίεση στην προϊσταμένη Αρχή για την ικανοποίηση των αιτημάτων, αν δεν υπάρχει η δυνατότητα χρήσης αυτού του όπλου; Και λοιπόν; Θα έχουμε απεργίες στο στράτευμα; Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Μα φυσικά. Και όχι μόνον απεργίες αλλά και καταλήψεις. Ό,τι χαρακτηριστικά έχει η συνδικαλιστική δράση στο Δημόσιο, τα ίδια θα έχει και στο στράτευμα.

Γίνεται νομίζω άμεσα αντιληπτό πόσο καταστροφική θα είναι, για την ίδια την ύπαρξη του στρατεύματος, η αποδοχή από τον Π.Καμμένο της πρότασης των 27 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε μάρτυρες μίας αμοιβαίας μετάλλαξης των ΑΝΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ λόγω του πολιτικού συγχρωτισμού τους. Δεν χρησιμοποιώ, σκόπιμα, την λέξη «πολιτική συνεργασία». Αυτό που συμβαίνει σε αυτά τα δύο κόμματα είναι κάτι πολύ βαθύτερο. Είναι η υιοθέτηση από το ένα, βασικών αρχών του άλλου, η ανεπαίσθητη, σταδιακή αλληλοαποδοχή των ιδεολογημάτων τους. Ο Πάνος αισθάνεται «αριστερός» και ο Αλέξης «ψεκασμένος». Έτσι έχουμε την ψεκασμένη Αριστερά που μας κυβερνά.

Γιατί μόνον ένα τέτοιο μόρφωμα θα μπορούσε, τόσο άκριτα, να αποφασίσει πως το στράτευμα μπορεί να συνδικαλίζεται. Μόνον α-νόητοι και ιδεοληπτικοί δεν θα καταλάβαιναν πως οι δύο κολώνες στις οποίες στηρίζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι η ιεραρχία και η πειθαρχία. Πως δεν μπορεί ο πρόεδρος- υπολοχαγός του στρατιωτικού συνδικάτου να διατάσσει το απλό μέλος-ταξίαρχο. Ούτε ένα σωματείο φαντάρων να στρέφεται κατά του συνδικάτου των ταγματαρχών.

Γιατί, να είμαστε σίγουροι, πως το επόμενο βήμα της ψεκασμένης Αριστεράς θα είναι οι επιχειρησιακές αποφάσεις να λαμβάνονται, σε στρατιωτικές συνελεύσεις, δια ψηφοφορίας και οι «διαφωνούντες» να καταλαμβάνουν το στρατόπεδο.

Κάποιος ας τους συνετίσει. Με την Εθνική Άμυνα δεν παίζουμε, Πάνο !

Υ.Γ. Είναι σχετικά πρόσφατο το ρεζιλίκι της ΕΥΠ. Μυστικοί πράκτορες, συγκρότησαν συνδικαλιστικό σωματείο, εξέλεξαν διοικητικό συμβούλιο και δημοσιοποίησαν τα ονόματα των μελών του. Έκαναν δε και χορό σε γνωστό κέντρο διασκέδασης και οι φωτογραφίες με τους «πράκτορες» να χορεύουν, δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες. Μέχρι και σήμερα υπάρχει ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ υπαλλήλων ΕΥΠ.