Με
αφορμή την ανάρτηση για τον Δημητρη Ψαρρο, λάβαμε από τον φίλο
μας Ι. Π. την ακόλουθη επιστολή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου:
«Ορμώμενος από το πρόσφατο θέμα με την προτομή του Σμηναγού (Ι) Κ. Ηλιάκη, αναρωτιόμουν
αν έχει υποπέσει στην αντίληψή σας η βεβήλωση της προτομής ενός άλλου
ήρωα-μάρτυρα, του Συνταγματάρχη Δημητρίου Ψαρρού.
»Η εν λόγω προτομή βρισκόταν στο Πεδίο του Άρεως, επί νησίδας
στη συμβολή των οδών Πατησίων και Αλεξάνδρας. Έχουν περάσει θαρρώ οκτώ
μήνες που πρωτοπαρατήρησα την καταστροφή της. Ήλπιζα ότι ο
«καλός» δήμαρχος Αθηναίων με τη σπουδή που δείχνει σε τόσα άλλα θέματα
και μας κάνει «υπερήφανους» (βλέπε κοπή βασιλόπιτας, gay parade,
απαίτηση παραδειγματικής τιμωρίας για τη δολοφονία του Πακιστανού προ
ολίγων ημερών), θα είχε ενεργοποιηθεί για την αποκατάσταση της προτομής,
αλλά φευ, ουδέν έγινε έως τώρα.
»Σας παρακαλώ αναδείξτε το θέμα της βεβήλωσης και της επί μακρόν αδιαφορίας επί τούτου. Ο
Συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, είναι ένα σύμβολο αγνού πατριωτισμού
και ανιδιοτέλειας που στάθηκε ανάμεσα στα πολιτικά παιχνίδια στα οποία
αρέσκονται οι Έλληνες ακόμα και την ώρα της ξένης κατοχής και του
εθνικού κινδύνου.
»Η στάση του ενόχλησε τόσο πολύ που η ηγεσία του ΕΛΑΣ θεώρησε
επιβεβλημένη την απομάκρυνσή του. Ενοχλεί ακόμα και σήμερα αυτή η
ουδέτερη ακομματική στάση, ώστε να γίνει στόχος για άλλη μια φορά; Είναι
κάποιο μήνυμα που εκπέμπεται με τη βεβήλωση της προτομής του;
Σας ευχαριστώ.
Ι. Π.»
Επειδή το θέμα έχει όντως ενδιαφέρον, αντιγράφουμε από το «wikipedia»:
Η
Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωσις (ΕΚΚΑ) ήταν μία από τις κύριες
ελληνικές μαχόμενες αντιστασιακές οργανώσεις που έδρασαν στη διάρκεια
της Γερμανοϊταλικής κατοχής.
Η ΕΚΚΑ ήταν αντιστασιακή οργάνωση σοσιαλδημοκρατικών
αντιλήψεων που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1942 από τον
δημοκρατικό-Βενιζελικό συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό σε
συνεργασία με τους πολιτικούς Απόστολο Καψαλόπουλο και Γεώργιο Καρτάλη,
φέρελπι νέο πολιτικό που προερχόταν από τον χώρο του Λαϊκού Κόμματος. Η
επιλογή του ακρωνύμιου Ε.Κ.Κ.Α. που η σημασία του συνέπιπτε με μόνιμο
σύνθημα του ΚΚΕ, «προσδιόριζε το διαρκές δίλημμα της οργάνωσης που εκ
δεξιών ανθεματιζόταν ως ημικομμουνιστική, ενώ η Αριστερά τους
κατηγορούσε ως ψευδεπίγραφους καπήλους των θέσεών της εφόσον δεν υλοποιούσαν, προσχωρώντας στο ΕΑΜ όσα κήρυτταν».
…Στρατιωτικό σκέλος της οργάνωσης ήταν το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, που συγκροτήθηκε στις 20 Απριλίου του 1943 στην Παρνασσίδα, και ονομάστηκε έτσι από το ομώνυμο θρυλικό ευζωνικό σύνταγμα …Η οργάνωση έφτασε να έχει 1.000 μαχητές και να εκπροσωπείται στο γενικό αρχηγείο των ανταρτικών οργανώσεων μαζί με τον ΕΔΕΣ και τον ΕΛΑΣ, με τους οποίους, μέχρις ενός σημείου, συνεργαζόταν. Δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή της Φωκίδας.
Τα υπόλοιπα είναι ένα μίγμα ηρωισμού και εσωτερικών ερίδων – διχασμού που οδήγησαν σε εμφύλιο σπαραγμό με τον ΕΛΑΣ:
«Οι φιλομοναρχικές δυνάμεις έφτασαν στο σημείο να αποκηρύξουν τη
πολιτική έκφραση της ΕΚΚΑ και να μην υπακούν στις εντολές του
στρατιωτικού αρχηγού Δημήτρη Ψαρρού καθώς και θα εκτελέσουν έναν
υπεύθυνο του ΕΑΜ… Με αυτήν την αφορμή, ο ΕΛΑΣ συγκέντρωσε δύναμη 1400
ανδρών και επιτέθηκε εναντίον του 5/42 συντάγματος στις 14 Απριλίου του
1944…»
Από τους 450 άντρες του 5/42, το μεγαλύτερο μέρος του συντάγματος παρέμεινε με τον συνταγματάρχη Ψαρρό, ο οποίος αρνήθηκε να φύγει και τελικά, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, δολοφονήθηκε. Μετά τη μάχη οι αιχμαλωτισθέντες αντάρτες του Συντάγματος υπέστησαν βασανιστήρια και εκτελέσθηκαν.
Κατά τον Ιστορικό Μ. Λυμπεράτο, ο Ψαρρός σκοτώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και υπάρχουν δύο εκδοχές για το θάνατό του. Σύμφωνα με τον ΕΛΑΣ, σκοτώθηκε κατά τη μάχη, ενώ κάποιοι μάρτυρες, με τους οποίους συμφωνεί ο ιστορικός ηγέτης και πολεμιστής του ΕΛΑΣ Γρηγόρης Φαράκος,
υποστήριξαν ότι ο Δημήτρης Ψαρρός, αφού αιχμαλωτίστηκε, εκτελέστηκε από
τον ταγματάρχη του ΕΛΑΣ Θύμιο Ζούλα για προσωπικούς λόγους.
Το ότι εκτέλεσε τον Ψαρρό παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Ζούλας το 1951 με έγγραφη έκθεσή του,
(πιθανόν εξυπηρετώντας, κατά τον Λυμπεράτο, ενδοκομματικές
σκοπιμότητες). Το γεγονός της δολοφονίας του Δημ Ψαρρού από τον
ταγματάρχη Θυμ. Ζούλα επιβεβαιώνει, από ανεξάρτητες πηγές, ο συγγραφέας
Διον. Χαριτόπουλος στο βιβλίου του «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου