Αιολική Ενέργεια

Αιολική ενέργεια από τα παλιά χρόνια

Γενικά αιολική ενέργεια ονομάζεται η ενέργεια που παράγεται από την εκμετάλλευση του πνέοντος ανέμου. Η ενέργεια αυτή χαρακτηρίζεται "ήπια μορφή ενέργειας" και περιλαμβάνεται στις "καθαρές" πηγές, όπως συνηθίζονται να λέγονται οι πηγές ενέργειας που δεν εκπέμπουν ή δεν προκαλούν ρύπους. Η αρχαιότερη μορφή εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας ήταν τα ιστία (πανιά) των πρώτων ιστιοφόρων πλοίων και πολύ αργότερα οι ανεμόμυλοι στην ξηρά. Ονομάζεται αιολική γιατί στην ελληνική μυθολογία ο Αίολος ήταν ο θεός του ανέμου.

Η χρήση της αιολικής ενέργειας στο παρελθόν

Η ενέργεια του ανέμου χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα. Η σπουδαιότητα των ανέμων είχε τόσο εκτιμηθεί ώστε ο ίδιος ο Δίας, κατά την ελληνική μυθολογία, είχε διορίσει τον Αίολο ταμία των ανέμων. Σύμφωνα με τον Όμηρο ο Αίολος κρατούσε τους ανέμους μέσα σε ασκούς και μετά τους άφηνε με εντολή του Δία. Η πιο παλιά χρήση της δύναμης του αέρα είναι η χρήση των ιστίων στα αρχαία καράβια. Αργότερα ο άνθρωπος χρησιμοποίησε την αιολική ενέργεια με διάφορους τρόπους μέσα στην καθημερινότητά του. Οι ανεμόμυλοι έδιναν κάποτε κίνηση στις τεράστιες μυλόπετρες, που άλεθαν το σιτάρι μετατρέποντας το σε αλεύρι. Μικρές αντλίες χρησιμοποιούσαν τη δύναμη του ανέμου για να ανεβάσουν το νερό από τα πηγάδια.

Οι ανεμογεννήτριες

Για την εκμετάλλευση των ανέμων και παλιά και σήμερα, χρησιμοποιούνται ανεμόμυλοι. Οι σημερινοί μοντέρνοι και τεράστιοι ανεμόμυλοι χρησιμοποιούνται όμως για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η κινητική ενέργεια του ανέμου μετατρέπεται αρχικά σε μηχανική και μετά σε ηλεκτρική, μέσω των ανεμογεννητριών ή ανεμοκινητήρων. Διακρίνονται σε κατηγορίες ανάλογα με τον αριθμό των πτερών τους και τον τύπο του άξονα που χρησιμοποιούν. Με βάση το πρώτο κριτήριο χωρίζονται σε τρίπτερες και δίπτερες ανεμογεννήτριες ενώ με βάση το δεύτερο διακρίνονται σε ανεμογεννήτριες οριζόντιου και κάθετου άξονα. Η μετατροπή γίνεται σε δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο, μέσω της πτερωτής, έχουμε τη μετατροπή της κινητικής ενέργειας του ανέμου σε μηχανική ενέργεια με τη μορφή περιστροφής του άξονα της πτερωτής και στο δεύτερο στάδιο, μέσω της γεννήτριας, επιτυγχάνουμε τη μετατροπή της μηχανικής ενέργειας σε ηλεκτρική. Ο άνεμος περιστρέφει τα πτερύγια της ανεμογεννήτριας, τα οποία με τη σειρά τους περιστρέφουν ένα μοτέρ το οποίο παράγει ρεύμα. Το ρεύμα αυτό μπορεί να διοχετεύεται κατευθείαν στο κεντρικό δίκτυο ρεύματος ή να αποθηκεύεται σε συσσωρευτές ή και να θερμαίνει νερό. Η ισχύς που μπορεί να δώσει μια ανεμογεννήτρια εξαρτάται κυρίως από δύο παράγοντες. Πρώτος παράγοντας είναι ότι όσο μεγαλύτερα είναι τα πτερύγια, τόσο μεγαλύτερη η ισχύς της. Διπλασιάζοντας το μήκος των πτερυγίων, τετραπλασιάζεται η ισχύς σε κάθε ταχύτητα ανέμου. Και δεύτερος παράγοντας είναι ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα του ανέμου, τόσο μεγαλύτερη η ισχύς. Με διπλάσια ταχύτητα ανέμου, οκταπλασιάζεται η ισχύς της ίδιας ανεμογεννήτριας. Μια καλής ποιότητας μικρή ανεμογεννήτρια συνήθως μπορεί να αποδώσει μέχρι το 30-35% της διαθέσιμης στον άνεμο ισχύος. Αν δηλαδή για ένα συγκεκριμένο μέγεθος ανεμογεννήτριας και ταχύτητας ανέμου, η ισχύς του ανέμου που φθάνει στα πτερύγιά της είναι 1000W, μόνο τα 350W θα είναι σε θέση να αποδώσει. Μια μεγάλη ανεμογεννήτρια μπορεί να δώσει και λίγο παραπάνω.

Πλεονεκτήματα

Η αιολική ενέργεια δημιουργείται έμμεσα από την ηλιακή ακτινοβολία, γιατί η ανομοιόμορφη θέρμανση της επιφάνειας της γης προκαλεί τη μετακίνηση μεγάλων μαζών αέρα από τη μια περιοχή στην άλλη, δημιουργώντας έτσι τους ανέμους. Είναι μια ήπια μορφή ενέργειας, φιλική προς το περιβάλλον, πρακτικά ανεξάντλητη, γι' αυτό και είναι ανανεώσιμη. Η αιολική ενέργεια αποτελεί σήμερα μια ελκυστική λύση στο πρόβλημα της ηλεκτροπαραγωγής. Το «καύσιμο» είναι άφθονο, αποκεντρωμένο και δωρεάν από τη φύση. Βοηθά στη μείωση της κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων. Άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι δεν εκλύονται αέρια θερμοκηπίου και άλλοι ρύποι που είναι υπεύθυνα για την κλιματική αλλαγή και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι μικρές σε σύγκριση με τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής από συμβατικά καύσιμα. Επίσης, τα οικονομικά οφέλη μιας περιοχής από την ανάπτυξη της αιολικής βιομηχανίας είναι αξιοσημείωτα. Άλλωστε το κόστος κατασκευής των ανεμογεννητριών έχει μειωθεί σημαντικά και μπορεί να θεωρηθεί ότι η αιολική ενέργεια διανύει την πρώτη περίοδο ωριμότητας, καθώς είναι πλέον ανταγωνιστική των συμβατικών μορφών ενέργειας.

Μειονεκτήματα

Οι ανεμογεννήτριες μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς ή θανατώσεις πουλιών, κυρίως αποδημητικών γιατί τα ενδημικά «συνηθίζουν» την παρουσία των μηχανών και τις αποφεύγουν. Γι αυτό καλύτερα να μην κατασκευάζονται αιολικά πάρκα σε δρόμους μετανάστευσης πουλιών. Σε κάθε περίπτωση, πριν τη δημιουργία ενός αιολικού πάρκου θα πρέπει να έχει προηγηθεί Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Πάντως η συχνότητα ατυχημάτων πουλιών σε αιολικά πάρκα είναι πολύ μικρότερη αυτής των ατυχημάτων με αυτοκίνητα. Με την εξέλιξη όμως της τεχνολογίας και την αυστηρότερη επιλογή του τόπου εγκατάστασης (π.χ. πλωτές πλατφόρμες σε ανοικτή θάλασσα) το παραπάνω πρόβλημα, αλλά και ο θόρυβος από τη λειτουργία των μηχανών, έχουν σχεδόν λυθεί. Επιπλέον, για τη δημιουργία αιολικών πάρκων θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η επιβάρυνση που θα προκληθεί στην τοποθεσία, διότι για να χτιστεί η εγκατάσταση θα πρέπει να κοπούν δέντρα ή γενικώς να καταστραφεί μέρος της γης στην οποία θα γίνει το εγχείρημα. Τέλος, σημαντικά μειονεκτήματα είναι ότι ο άνεμος μπορεί να παρουσιάζει διακυμάνσεις ως προς την απόδοση ισχύος και ότι η αιολική ενέργεια δεν μπορεί να αποθηκευτεί. 

Αιολικά πάρκα

Στις περισσότερες περιπτώσεις σήμερα , η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας δεν επιτυγχάνεται από μεμονωμένες ανεμογεννήτριες, αλλά από σύνολα ανεμογεννητριών, που ονομάζονται αιολικά πάρκα. Όταν εντοπιστεί μια ανεμώδης περιοχή και προηγηθούν οι απαραίτητες μελέτες για την αξιοποίηση του αιολικού πάρκου, τοποθετούνται δεκάδες ανεμογεννήτριες και έτσι δημιουργείται ένα αιολικό πάρκο. Το πρώτο αιολικό πάρκο της Ευρώπης εγκαταστάθηκε το 1982 στη νήσο Κύθνο. Τα είδη των αιολικών πάρκων κατηγοριοποιούνται με βάση το χαρακτήρα της περιοχής εγκατάστασης. Τα υπεράκτια αιολικά πάρκα τα οποία βρίσκονται τοποθετημένα μέσα στην θάλασσα. Τα χερσαία αιολικά πάρκα, τα οποία βρίσκονται στα βουνά. Τα παράκτια αιολικά πάρκα, τα οποία τοποθετούνται σε περιοχές κοντά στην θάλασσα . Η εγκατάσταση κάθε ανεμογεννήτριας διαρκεί 1-3 μέρες. Αρχικά ανυψώνεται ο πύργος και τοποθετείται τμηματικά πάνω στα θεμέλια. Μετά ανυψώνεται η άτρακτος στην κορυφή του πύργου. Στη βάση του πύργου συναρμολογείται ο ρότορας ή δρομέας (οριζοντίου άξονα, πάνω στον οποίο είναι προσαρτημένα τα πτερύγια), ο οποίος αποτελεί το κινητό μέρος της ανεμογεννήτριας. Η άτρακτος περιλαμβάνει το σύστημα μετατροπής της μηχανικής ενέργειας σε ηλεκτρική. Στη συνέχεια ο ρότορας ανυψώνεται και συνδέεται στην άτρακτο. Τέλος, γίνονται οι απαραίτητες ηλεκτρικές συνδέσεις.

Περιβαλλοντικές επιπτώσεις των αιολικών πάρκων: "Μύθος και πραγματικότητα''

Προκαλούν προβλήματα θορύβου οι ανεμογεννήτριες;

Οι υποστηρικτές της αιολικής ενέργειας υποστηρίζουν ότι μαζί με το περιβάλλον ευνοεί και την ανθρώπινη υγεία, αφού η ατμόσφαιρα δεν επιβαρύνεται με μονοξείδιο του άνθρακα και διοξείδιο του θείου, ούτε με μικροσωματίδια, που είναι αιτίες πρόκλησης αναπνευστικών προβλημάτων, καρκίνου και αιφνιδίων θανάτων. Οι αντιρρησίες ωστόσο υποστηρίζουν με τη σειρά τους ότι οι ανεμογεννήτριες υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής, λόγω του θορύβου που προκαλεί η λειτουργία τους και των ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών τους, συνιστώντας απειλή για την ανθρώπινη υγεία. Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι ο θόρυβος από τη μηχανή της ανεμογεννήτριας συνεχώς μειώνεται, καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται. Αλλά και ο σχεδιασμός των πτερυγίων βελτιώνεται προκειμένου να μειωθεί ο αεροδυναμικός θόρυβος. Επιπλέον, σε απόσταση 200 μέτρων ο θόρυβος από τις ανεμογεννήτριες ελαττώνεται σημαντικά και μοιάζει με τον θόρυβο μιας μικρής πόλης της υπαίθρου. Η ελληνική νομοθεσία απαγορεύει την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από κατοικημένες περιοχές. Επιπρόσθετα, ο φυσικός θόρυβος του ανέμου καθώς περνάει ανάμεσα από δέντρα και θάμνους μπορεί να καλύψει αποτελεσματικά οποιοδήποτε θόρυβο προέρχεται από τις ανεμογεννήτριες.

Δημιουργούν προβλήματα ηλεκτρομαγνητικών παρεμβολών οι ανεμογεννήτριες;

Το κυριότερο πρόβλημα από τις ανεμογεννήτριες προέρχεται από τα κινούμενα πτερύγια που μπορούν να προκαλέσουν αυξομείωση σήματος λόγω αντανακλάσεων. Αυτό ήταν πολύ εντονότερο στην πρώτη γενιά ανεμογεννητριών που έφερε μεταλλικά πτερύγια. Τα πτερύγια των συγχρόνων ανεμογεννητριών κατασκευάζονται αποκλειστικά από συνθετικά υλικά, τα οποία έχουν ελάχιστη επίπτωση στη μετάδοση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της ηλεκτρογεννήτριας είναι εξαιρετικά ασθενές και περιορίζεται σε μια πολύ μικρή απόσταση γύρω από το κέλυφος της που είναι τοποθετημένο τουλάχιστον 40-50 μέτρα πάνω από το έδαφος. Για το λόγο αυτό δεν υφίσταται πραγματικό θέμα έκθεσης στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία ούτε καν στη βάση της ανεμογεννήτριας. Ο μετασχηματιστής, πάλι, περιβάλλεται πάντα από περίφραξη ασφαλείας ή είναι κλεισμένος σε μεταλλικό υπόστεγο. Η περίφραξη είναι τοποθετημένη σε τέτοια απόσταση που το επίπεδο της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας είναι αμελητέο. Μπορούμε λοιπόν να ισχυριστούμε με βεβαιότητα, ότι αυτά που ακούγονται για εκπομπή ραδιενέργειας ή ακτινοβολιών άλλου τύπου από τις ανεμογεννήτριες δεν ευσταθούν.

Δημιουργούν αισθητικά προβλήματα και προσβολή του φυσικού τοπίου οι ανεμογεννήτριες;

Αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο έχει δοθεί μεγάλη δημοσιότητα. Η οπτική όχληση είναι κάτι υποκειμενικό και δύσκολα μπορούν να τεθούν κοινά αποδεκτοί κανόνες. Από έρευνες σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκύπτει ότι κάποιος που είναι ευνοϊκά διατεθειμένος απέναντι στην ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας, αποδέχεται τις ανεμογεννήτριες και οπτικά πολύ πιο εύκολα από κάποιον που είναι αρνητικός εξαρχής. Από τις ίδιες μελέτες, προκύπτει ότι τα αιολικά πάρκα είναι πιο αποδεκτά από αισθητικής άποψης σε ανθρώπους που είναι ενημερωμένοι για τα οφέλη που προέρχονται από τη χρήση τους. Αν κάνουμε μια απλή σύγκριση μεταξύ ενός θερμικού σταθμού παραγωγής (π.χ. λιγνιτικού), και ενός αιολικού πάρκου είναι φανερό ότι η οπτική όχληση που προκύπτει από το πρώτο είναι εμφανώς και αντικειμενικά πολύ μεγαλύτερη. Δεδομένου βεβαίως ότι οι ανεμογεννήτριες είναι κατ' ανάγκη ορατές από απόσταση, είναι σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες κάθε τόπου εγκατάστασης και να γίνεται προσπάθεια ενσωμάτωσης τους στο τοπίο.

Έχουν επίδραση οι ανεμογεννήτριες στις γεωργικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες;

Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι τα αιολικά πάρκα επιβαρύνουν τη γεωργία ή την κτηνοτροφία. Δεδομένου ότι περίπου το 99% της γης που φιλοξενεί ένα αιολικό πάρκο είναι διαθέσιμο για άλλες χρήσεις, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι οι αγροτικές δραστηριότητες μπορούν να συνεχίζονται και μετά την εγκατάσταση του. Οι συνήθεις θέσεις αιολικών πάρκων είναι σε ορεινές περιοχές με θαμνώδη βλάστηση ακριβώς λόγω των υψηλών ταχυτήτων του ανέμου που ευνοούν την εγκατάσταση του. Σε αυτές τις περιοχές, η χρήση γης είναι κυρίως για βοσκή αιγοπροβάτων η οποία μπορεί να συνεχισθεί χωρίς κανένα πρόβλημα και μετά την εγκατάσταση του αιολικού πάρκου. Χαρακτηριστικά, σε μερικά αιολικά πάρκα έχει παρατηρηθεί ότι οι ανεμογεννήτριες γίνονται πόλος έλξης αιγοπροβάτων που επωφελούνται από τη δροσιά της σκιάς που προσφέρουν οι πύργοι τους.

Έχουν επιπτώσεις στον πληθυσμό των πουλιών οι ανεμογεννήτριες ;

Τα πουλιά καθώς πετούν μερικές φορές συγκρούονται με κτίρια και άλλες σταθερές κατασκευές. Οι ανεμογεννήτριες όμως δεν προκαλούν ιδιαίτερο πρόβλημα όπως έχει φανεί από μελέτες που έχουν γίνει σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Δανία και η Αγγλία. Συγκεκριμένα, υπολογίσθηκε ότι στον συνολικό αριθμό πουλιών που σκοτώνονται ετησίως, μόνον 20 θάνατοι οφείλονται σε ανεμογεννήτριες (για εγκατεστημένη ισχύ 1000MW), ενώ αντίστοιχα 1.500 θάνατοι οφείλονται στους κυνηγούς και 2.000 σε πρόσκρουση με οχήματα και τις γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας (καθότι είναι σχεδόν «αόρατες» για τα πουλιά). Ασφαλώς βέβαια, το θέμα της προστασίας του πληθυσμού των πουλιών σε ευαίσθητες οικολογικά και προστατευόμενες περιοχές πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη φάση σχεδιασμού και χωροθέτησης του αιολικού πάρκου.

Συνοψίζοντας, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε, ότι οι οποιεσδήποτε επιπτώσεις από τις ανεμογεννήτριες, αφενός είναι άμεσα «ορατές» και αφετέρου είναι δυνατόν να ελαχιστοποιηθούν με σωστή αντιμετώπιση και προσχεδιασμό. Αντίθετα, οι επιπτώσεις της θερμικής ή πυρηνικής παραγωγής ενέργειας αργούν να φανούν, είναι μακροπρόθεσμες και όση προσπάθεια και κόστος να δαπανηθούν είναι αδύνατον να ελαχιστοποιηθούν. Εν τέλει θα πρέπει να αποφασίσουμε ότι εφόσον πρέπει να παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια, είναι σίγουρα προτιμότερο να την παράγουμε με τρόπο που να έχει τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση για το περιβάλλον. Από τεχνολογική και οικονομική πλευρά, η πιο ώριμη μορφή ανανεώσιμης και «καθαρής» ενέργειας είναι σήμερα η αιολική. Αυτή μπορεί να συμβάλλει αποτελεσματικά στην αποτροπή των κλιματικών αλλαγών προσφέροντας συγχρόνως ποικίλα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά οφέλη.

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεγάλη ακτογραμμή και τεράστιο πλήθος νησιών. Ως εκ τούτου, οι ισχυροί άνεμοι που πνέουν κυρίως στις νησιωτικές και παράλιες περιοχές προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας στη χώρα. Το εκμεταλλεύσιμο αιολικό δυναμικό εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύει το 13,6% του συνόλου των ηλεκτρικών αναγκών της χώρας. Ενέργειες για την ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας έχουν γίνει σε ολόκληρη τη χώρα, ενώ στο γεγονός αυτό έχει συμβάλλει και η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις ΑΠΕ, η οποία ενθαρρύνει και επιδοτεί επενδύσεις στις Ήπιες μορφές ενέργειας. Αλλά και σε εθνική κλίμακα, ο νέος αναπτυξιακός νόμος 3299/04, σε συνδυασμό με τον νόμο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας 3468/06, παρέχει ισχυρότατα κίνητρα ακόμα και για επενδύσεις μικρής κλίμακας. Η περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας αν και έχει μικρότερο αιολικό δυναμικό σε σύγκριση με άλλες περιοχές, διαθέτει ένα ισχυρό ηλεκτρικό δίκτυο και το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την ύπαρξη ανεμωδών «νησίδων» (λόφοι, υψώματα κλπ. με εκμεταλλεύσιμο αιολικό δυναμικό) την καθιστούν ενδιαφέρουσα για την ανάπτυξη αιολικών πάρκων. Αιολικά πάρκα υπάρχουν και σε πλήθος νησιών, όπως το Αιολικό Πάρκο «Μανολάτη - Ξερολίμπα» του Δ.Δ. Διλινάτων Δήμου Αργοστολίου στην Κεφαλονιά. Στο ίδιο νησί έχουν ήδη δημιουργηθεί δύο ακόμη αιολικά πάρκα: το Αιολικό Πάρκο "Αγία Δυνατή" του Δήμου Πυλαρέων, και το Αιολικό Πάρκο "Ημεροβίγλι" στα διοικητικά όρια των Δήμων Αργοστολίου και Πυλαρέων. Με τη λειτουργία των τριών αιολικών πάρκων ο Νομός Κεφαλληνίας τροφοδοτεί το δίκτυο ηλεκτροδότησης της χώρας με σύνολο 75,6 MW ηλεκτρικής ισχύος. Επιπλέον, σε διαδικασία αδειοδότησης βρίσκονται πέντε ακόμη μονάδες. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ανάγκες του νησιού σε ηλεκτρική ενέργεια και σε περίοδο αιχμής (Αύγουστος) ανέρχονται σε 50MW. Η αντιστοιχία μεταξύ της ισχύος που αποδίδει η Κεφαλονιά στο δίκτυο και της ισχύος που καταναλώνει είναι εξαιρετικά ενθαρρυντική για την εξάπλωση της αιολικής ενέργειας και σε πολλά ακόμη νησιά της επικράτειας.

Γιατί λένε «όχι» στις ανεμογεννήτριες

Γιατί δεκάδες τοπικές κοινωνίες, περιβαλλοντικές οργανώσεις, τοπικοί φορείς και συλλογικότητες ανά τη χώρα έχουν ξεσηκωθεί για τις ανεμογεννήτριες, μέσα και παρά τη δίνη της πανδημίας και των επιπτώσεών της; Δεν είναι η αιολική ενέργεια μια εναλλακτική ανανεώσιμη πηγή ενέργειας που λειτουργεί προς όφελος του φυσικού περιβάλλοντος και άρα της ζωής; Γιατί υπό το σύνθημα «Ελεύθερα Βουνά Χωρίς Αιολικά» αντιδρούν οι κάτοικοι, οι τοπικοί φορείς κα οι τοπικές αρχές στα Άγραφα, Κοζάνη, Γρεβενά, Τρίκαλα, Αιτωλοακαρνανία, Φθιώτιδα, Ναύπακτο, Δράμα, Εύβοια, Τήνο, Νάξο, Ανδρο, Πάρο, Αμοργό, Ιεράπετρα Κρήτης κ.ά., ενώ χρειάστηκε να συγκρουστούν, όπως στην Τήνο, ακόμη και με τα ΜΑΤ που έσπευσαν για την βίαιη καταστολή τους;
Το θέμα των αιολικών πάρκων, σχετικά με το χωροταξικό και την εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας αιολικών σταθμών ακόμη και σε περιοχές NATURA, έχει βρεθεί στο επίκεντρο και από περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι οποίες εφράζουν επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις. Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει εκφράσει τις έντονες ανησυχίες και αντιρρήσεις της, ενώ η Greenpeace συμφωνεί με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα νησιά αλλά «με σωστούς όρους και με την ενεργό συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, η οποία κανονικά θα έπρεπε να συμμετέχει στο έργο (ενεργειακή κοινότητα)», όπως δήλωσε πρόσφτα ο υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικής αλλαγής της οργάνωσης, Τάκης Γρηγορίου. Από την πλευρά της η Θεοδότα Νάντσου, υπεύθυνη πολιτικής του WWF, έχει σημειώσει πως η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης δέχεται ανηλεή σφυροκόπηση, με δικαιολογία την απλοποίηση των διαδικασιών. «Δεν μπορεί να υπάρχουν εκπτώσεις στη νομοθεσία, ακόμα και τα αιολικά πάρκα μπορεί να έχουν βαρύ περιβαλλοντικό αποτύπωμα».
«Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η αιολική ενέργεια και οι ανεμογεννήτριες είναι μια εναλλακτική, ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Αυτά που αμφισβητούνται έντονα αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι η επιλογή πολύ μεγάλων ανεμογεννητριών και η χωροθέτησή τους, ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές», λέει ο δασολόγος – περιβαλλοντολόγος Πέτρος Κακούρος στο Tvxs.gr. «Στις περισσότερες περιοχές όπου οι κάτοικοι αντιδρούν εκτός των λόγων που αφορούν την επίδραση στο φυσικό περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, τη ζημιά των δασών, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Αντιδρούν και στη βάναυση αλλοίωση του τοπίου έτσι όπως το έχουν γνωρίσει και το βιώνουν. Το τοπίο αυτό αποτελεί για τους κατοίκους του και συστατικό στοιχείο της ταυτότητας της τοπικής τους κοινωνίας. Έχουν μια εικόνα του χώρου τους κι αισθάνονται ότι αυτήν απειλείται από τις ανεμογεννήτριες. Και πολύ εύστοχα συμβαίνει αυτό, όπως παραδέχονται και οι επιστήμες του τοπίου και του περιβάλλοντος. Ξέρουμε αυτήν τη στιγμή εξάλλου ότι το τοπίο όπου αναπτύσσονται οι ανεμογεννήτριες αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, όπως από το οδικό δίκτυο το οποίο αναπτύσσεται παράλληλα για τη μεταφορά, καθώς η επιλογή της αερομεταφοράς δεν υποστηρίζεται από τις αεροπορικές εταιρίες γιατί δεν τις συμφέρει».
Έγινε δημόσια διαβούλευση, άκουσε το υπουργείο την επιστημονική κοινότητα και τους αρμόδιους φορείς; Γιατί τέτοια βιασύνη; Γιατί η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας έχει δεσμεύσει σχεδόν το σύνολο των κορυφογραμμών της Πίνδου – περίπου το 80 % – για τη δημιουργία βιομηχανικών τύπου αιολικών πάρκων, χάριν των οποίων πρόκειται να ανοιχθούν εκατοντάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων, να ριχθούν χιλιάδες κυβικά μέτρα τσιμέντο, να στηθούν μεταλλικά τέρατα-βιομηχανικές τουρμπίνες που θα ξεπερνούν τα 120 μέτρα ύψος και να απλωθούν δεκάδες χιλιόμετρα πυλώνων υψηλής τάσης;
Μικρό το όφελος, μεγάλη η καταστροφή απαντούν οι επιστήμονες και ταυτόχρονα καταγγέλλουν πως η όποια διαβούλευση από πλευράς του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος ήταν εντελώς προσχηματική και αντιδημοκρατική, έγινε μέσα στην περίοδο των περιορισμών της πανδημίας του κορονοϊού και παρά τα αιτήματα για παράταση από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις κράτησε πολύ λίγο και μετά από το τέλος της κατατέθηκε ένα θηριώδες νομοσχέδιο, με δεκάδες επιπλέον άρθρα.
«Η διαβούλευση ήταν προσχηματική και θα έλεγα ότι παραβίασε και τους κανόνες δημοκρατίας. Αυτό όμως που έχει επίσης σημασία είναι ότι ο σχεδιασμός για τη χωροθέτηση βασίζεται σε ένα χωροταξικό σχεδιασμό εικοσαετίας, ο οποίος έγινε με μια τελείως διαφορετική οικονομική και περιβαλλοντική πραγματικότητα. Να σας πω ένα παράδειγμα, γιατί να δεχτούμε την επίπτωση στο περιβάλλον από φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες σε μια προστατευμένη περιοχή, όταν την ίδια ώρα στις πόλεις λειτουργούν οι επιχειρήσεις με αναμμένα τα κλιματιστικά και ανοιχτές τις πόρτες», σημειώνει ο κ. Κακούρος και υπογραμμίζει το πρόβλημα της υπερκατανάλωσης που αγγίζει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, καθώς αυτό συνεπάγεται βιομηχανική παραγωγή με τεράστιο ενεργειακό κόστος. «Πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε, οι επιλογές μας να είναι σοβαρές και ο σχεδιασμός ανάλογος. Αν θέλουμε να μειώσουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της ενέργειας πρέπει να μειώσουμε την κατανάλωση. Την κατανάλωση δε, δεν την μειώνουμε μόνο αλλάζοντας τις λάμπες αλλά μειώνοντας την κατανάλωση των κλιματιστικών, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της ψηφιακής τεχνολογίας, ακόμη και των ηλεκτρικών αυτοκίνητων που προωθούνται», αναφέρει, θέλοντας να δείξει την αντίφαση της καθημερινότητας μέσω της αρνητικής σχέσης της μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος και της υπερκατανάλωσης.
«Η κυβέρνηση λοιπόν βγήκε ένα πρωί είπε ότι θα κλείσει τις λιγνιτικές μονάδες και θα τις αντικαταστήσει με φυσικό αέριο, το οποίο θα εγκαταστήσει δίπλα στις πόλεις, όπως παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη όπου θα φτιαχτεί μια μονάδα 800 MW, δίπλα σε ένα αστικό κέντρο ήδη επιβαρυμένο. Όλα αυτά δεν συγκροτούν έναν σοβαρό σχεδιασμό», επισημαίνει ο Πέτρος Κακούρος και προσθέτει: «Στο υπουργείο φυσικά έχουν ακουστεί και έχουν φτάσει και φτάνουν οι απόψεις των επιστημόνων αλλά προφανώς οι προτεραιότητες τους δεν επιτρέπουν καμία αλλαγή πλεύσης. Για να είμαστε όμως ακριβείς, οι επιλογές αυτές έχουν μια διαχρονικότητα, δεν είναι του κύριου Χατζηδάκη μόνο. Η παρούσα κυβέρνηση εφαρμόζει και υλοποιεί το σχεδιασμό που υπήρχε χρόνια, πολλές από τις αδειοδοτήσεις που σήμερα δημιουργούν αυτά τα προβλήματα, έγιναν από προηγούμενες κυβερνήσεις. Δεν άλλαξε ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση την κατεύθυνση. Επίσης, είναι εύκολο να δαιμονοποιούμε την Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν μας λέει αναγκαστικά να ιδιωτικοποιήσουμε την ενέργεια και τα πάντα. Οι επιλογές είναι πολλές φορές των εθνικών επιχειρηματικών κύκλων. Στην Ευρώπη τους ενδιαφέρουν οι οικονομικοί δείκτες, αν αποδείξεις ότι μπορείς να πιάσεις τους δείκτες υλοποιώντας μια διαφορετική γραμμή, έχεις σοβαρές πιθανότητες να το δεχτούν».
Αποτέλεσμα; Μια αλόγιστη παραχώρηση αδειών σε επενδυτικά σχέδια για αιολικά πάρκα και λεηλασία των βουνών με fast track διαδικασίες, με τεράστιο κόστος στη φυσική, τοπική και τουριστική ταυτότητα και δραματικό οικολογικό αποτύπωμα, όπως καταγγέλλεται, την ώρα που όχι μόνο έχουμε πιάσει τον υποτιθέμενο στόχο εγκατεστημένης ισχύος από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ήδη από το 2013, αλλά και η ήδη εγκατεστημένη ισχύ είναι υπέρμετρη για τις ανάγκες του εθνικού συστήματος ενέργειας. Οπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, αν κατασκευαστούν και λειτουργήσουν όλα τα αιολικά πάρκα που έχουν αιτηθεί άδεια από το υπουργείο Περιβάλλοντος, τότε η Ελλάδα θα ξεπεράσει τον στόχο αυτό κατά έξι φορές. Οι επενδυτές, όμως, δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον και για τις περιοχές Natura, στις οποίες στο άμεσο μέλλον προγραμματίζεται να εγκατασταθούν επιπλέον 5.514 ανεμογεννήτριες, συνολικής ισχύος 15.265 MW.
Η Green Planet και η σχέση ενεργειακού οφέλους και περιβαλλοντικού κόστους
«Η αρχή που διέπει και την αιολική αλλά και όλες τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ότι η παραγωγή πρέπει να βρίσκεται κοντά στην κατανάλωση, ώστε να μειώνεται το ενεργειακό κόστος μεταφοράς και να μην υπάρχουν σημαντικές απώλειες που θα ακυρώνουν την προσπάθεια. Παράλληλα το περιβαλλοντικό αποτύπωμα στην περιοχή πρέπει να είναι όσο το δυνατόν το ελάχιστο. Και στα δύο αυτά έτσι όπως συμβαίνει στην Ελλάδα υπάρχει πρόβλημα», σύμφωνα με τον Π. Κακούρο.
Σύμφωνα με στοιχεία της οργάνωσης Green Planet «η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από τη λειτουργία ανεμογεννητριών είναι απίστευτα ασήμαντη ενώ η καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον είναι πρωτοφανής και ανεπανόρθωτη, με μοναδικό κίνητρο το οικονομικό όφελος επιχειρηματιών, που εκμεταλλευόμενοι τις μεγάλες επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης επωφελούνται της ευνοϊκής γι’ αυτούς νομοθεσίας».
Μερικές από τις επιπτώσεις είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες οι εξής:

• Η χλωρίδα, η πανίδα, οι ανεξερεύνητες αρχαιολογικές θέσεις, τα παραδοσιακά μονοπάτια, θα χαθούν κάτω από το βάρος των βίαιων επεμβάσεων.
• Οι εκατοντάδες ανεμογεννήτριες, οι υποσταθμοί, οι γραμμές μεταφοράς θα εξαφανίσουν το κάλλος των φυσικών τοπίων που θα μετατραπούν σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής αιολικής ενέργειας.
• Το μεγαλύτερο αιολικό «πάρκο» στην Ευρώπη έχει τρεις μόνιμους υπαλλήλους. Επομένως το πρόσχημα για την καταπολέμηση της ανεργίας είναι ψευδές.
• Καταστρέφεται το δάσος από διαμορφώσεις και διανοίξεις δρόμων.
• Οι εγκαταστάσεις εξυπηρετούν τα ευκαιριακά συμφέροντα των επιχειρηματιών της αιολικής ενέργειας που σπεύδουν να αξιοποιήσουν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια.
• Αυτοί που επιζητούν την ηρεμία της φύσης και της υπαίθρου, παύουν να επισκέπτονται περιοχές με ανεμογεννήτριες εξαιτίας της οπτικής και ηχητικής ρύπανσης. Αυτό το διαπιστώνει όποιος προσπαθήσει να ζήσει έστω και μια μέρα σε περιοχή δίπλα σε ανεμογεννήτριες.
• Οπτικά μια ανεμογεννήτρια διακρίνεται από απόσταση 40 χιλιομέτρων μιας και το ύψος της ξεκινά από 65 μέτρα και μπορεί να φτάσει έως και τα 105 μέτρα. Το συνολικό βάρος της κάθε ανεμογεννήτριας είναι ανάλογο με το μέγεθός της και ξεκινάει από 223 τόνους, 264 τόνους, 313 τόνους και φτάνει στους 383 τόνους. Κάθε ανεμογεννήτρια χρειάζεται 100 τ.μ. τσιμέντο και σε βάθος τουλάχιστον 3 μέτρων και για κάθε πυλώνα χρειάζεται να πέσουν 500 περίπου κυβικά μέτρα μπετόν.
• Ακόμα και αν τοποθετηθούν 25.000 ανεμογεννήτριες οι ρύποι σε διοξείδιο του άνθρακα και διοξείδιο του θείου θα παραμείνουν κατά 99,93%.
• Η τιμή του ρεύματος που παράγεται από την αιολική ενέργεια, και που φτάνει στο τελικό αποδέκτη, δηλαδή τον καταναλωτή, όχι μόνο δεν είναι μειωμένη, αλλά αυξάνεται από 130% έως 400%, σε σχέση με τις τιμές της συμβατικής ενέργειας.
• Το ζωικό βασίλειο θα υποφέρει. Οι ανεμογεννήτριες μόνο στην περιοχή της Καλιφόρνιας σκοτώνουν κατά μέσο όρο 200-300 γεράκια, και 40-60 χρυσαετούς ετησίως, ενώ έχει εκτιμηθεί ότι 7.000 αποδημητικά πουλιά το χρόνο σκοτώνονται από αιολικούς στροβιλοκινητήρες στη νότια Καλιφόρνια.

Έρευνα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, οι ανεμογεννήτριες που ήδη βρίσκονται σε διάφορα στάδια αδειοδότησης για περιοχές εκτός Natura επαρκούν για να υπερκαλυφθεί κατά δύο έως τρεις φορές ο εθνικός στόχος για το 2030. Παρά ταύτα, αυτή τη στιγμή εκκρεμεί η αδειοδότηση για επιπλέον 5.514 ανεμογεννήτριες μέσα σε προστατευόμενες περιοχές. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Εργαστήριο Διατήρησης της Βιοποικιλότητας, με επιστημονική υπεύθυνη τη Βασιλική Κατή, αναπλ. καθηγήτρια στο τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών και αφορά την κατάτμηση των φυσικών οικοσυστημάτων, σε συνδυασμό με τη χωροθέτηση αιολικών σταθμών και την επίτευξη των νέων, φιλόδοξων στόχων που έθεσε η Ελλάδα για την απολιγνιτοποίηση της χώρας. Με τη βοήθεια νέων τεχνολογιών, οι επιστήμονες ανέλυσαν τα στοιχεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας για την ήδη εγκατεστημένη ισχύ ανεμογεννητριών, αλλά και όσων αιολικών πάρκων βρίσκονται σε διάφορα στάδια αδειοδότησης ή έστω υπό αξιολόγηση.
Η ερευνητική ομάδα καταλήγει σε τρεις προτάσεις: Να σταματήσει προσωρινά το υπουργείο Περιβάλλοντος να εγκρίνει τις νέες αιτήσεις για αιολικά πάρκα, μέχρι να ολοκληρωθούν το νέο ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και οι ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες που εκπονούνται σήμερα για τις προστατευόμενες περιοχές. Να επιτραπεί η ολοκλήρωση της διαδικασίας αδειοδότησης μόνο για όσες περιπτώσεις αφορούν αιολικά πάρκα εκτός Natura (μελλοντικά να εξεταστεί η «απόσυρση» όσων βρίσκονται μέσα σε προστατευόμενες περιοχές και έχει τεκμηριωθεί ότι προκαλούν ζημιά στο περιβάλλον). Και να δοθεί προτεραιότητα στην εγκατάσταση αιολικών πάρκων στις πιο υποβαθμισμένες οικολογικά περιοχές όπου υπάρχει ήδη πυκνό οδικό δίκτυο.
Παραδείγματα εκτός Ελλάδας
Το μανιφέστο 100 Γερμανών καθηγητών και διανοουμένων σχετικά με την αιολική ενέργεια αναφέρει πως η ικανότητα παραγωγής ενέργειας από τον άνεμο είναι συγκριτικά χαμηλή. Οι ανεμογεννήτριες με επιφάνεια πτερυγίων ίσων με το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου, παράγουν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό της ενέργειας που παράγει ένας συμβατός σταθμός. Έτσι με περισσότερες από 5.000 ανεμογεννήτριες στη Γερμανία, παράγεται λιγότερο από το 1% του απαιτούμενου ηλεκτρισμού. Στη Γερμανία οι πωλήσεις ανεμογεννητριών έχουν πέσει κατά 80% καθώς οι πολίτες και οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν σφοδρά βλέποντας να υποβαθμίζεται το φυσικό τους περιβάλλον. Η κυβέρνηση της Νορβηγίας σταμάτησε τις εργασίες που αφορούν το εθνικό πλαίσιο αιολικής ενέργειας μετά από μαζικές αντιδράσεις του κόσμου, αλλά και τη γνωμοδότηση ειδικών ότι το μέλλον των αιολικών κρίνεται πλέον αβέβαιο μετά το 2021, με την κατάργηση του προγράμματος επιδοτήσεων.
Οι Πολωνοί βάζουν εμπόδια στην ασύστολη ανάπτυξη αιολικών πάρκων με νομοσχέδιο που προβλέπει ότι οι ανεμογεννήτριες θα σταματήσουν να τοποθετούνται σε απόσταση μικρότερη των δύο χιλιομέτρων από άλλα κτίρια ή δάση. Οι Κροάτες, πριν δώσουν οποιαδήποτε άδεια για τη κατασκευή αιολικών πάρκων, ζητούν σύμφωνα με νόμο που πέρασαν στη βουλή, τη γνώμη των περιβαλλοντικών οργανώσεων οι οποίες δρουν στην εν λόγω περιοχή. Στις ΗΠΑ, μετά από 25 χρόνια και αφού οι ανεμογεννήτριες ολοκλήρωσαν τον κύκλο της ζωής τους, οι κατά τόπους αρχές ψάχνουν να δουν τι θα κάνουν τα μεταλλικά κουφάρια που σκουριάζουν στις βουνοκορφές τους, καθώς η αποκαθήλωσή τους είναι εξαιρετικά δαπανηρή και κανείς δεν θέλει να αναλάβει αυτό το κόστος.

Η ΝΔ Προδωσε την Ελλαδα με την Συμφωνια ΑΟΖ με την Ιταλια

Με τέτοιες μαγαρισιές στα σχολικά βιβλία θα τιμήσουμε τα 200 χρόνια από την αγιασμένη Επανάσταση του ’21;

“Νοστιμίζει το σέλινο τη φασολάδα και στη μέση δύο λάμδα φοράει πατρίδα μας η Ελλάδα”.
Αυτό το αξιοθρήνητο και κρανιοκενές σχόλιο δεν το διαβάζεις σε κείμενο θεατρικής επιθεώρησης, ελαφρολαϊκού τύπου, αλλά σε βιβλίο Γλώσσας της Β’ δημοτικού. (Τετράδιο εργασιών, α’ τεύχος, σελ. 43). Και στην σελίδα 76 του βιβλίου Γλώσσας α’ τεύχος της ίδιας τάξης και πάλι, προς εμπέδωση προφανώς, επαναλαμβάνεται η δηλητηριώδης απρέπεια κατά του εθνικού μας ονόματος σε κείμενο με τίτλο “Στη Χωχαρούπα”.  “Καλώς τους φίλους απ’ την Ελλάδα, που ‘χει την Κρήτη και την Λευκάδα κι ο κόσμος τρώει φασολάδα και πάει βαρκάδα στη φεγγαράδα”. Οπότε το 7χρονο Ελληνόπουλο που έρχεται στο σχολείο “για να γιομίζη προκοπή κι αρετή”, κατά τον πατριδοφύλακα Μακρυγιάννη- σχολείο το οποίο έπρεπε να είναι θεματοφύλακας των τιμαλφών αξιών του έθνους και θύλακας αντιστάσεως στην απροκάλυπτη πια επίθεση κατά της συνταγματικής διάταξης που προβλέπει “την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης” – το αποσβολωμένο, λοιπόν, Ελληνόπουλο, μαθαίνει ότι ζει στην χώρα της φασολάδας, της Ελλάδας, κατά την αξιοθρήνητη ομοιοκαταληξίας τους. (Να σημειώσω παρενθετικώς κάτι. Όλοι οι επιστήμονες που ασχολούνται με την γλώσσα και την διδακτική της, γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν αθώα παραμυθάκια και χαζοχαρούμενες, αδιάφορες παραπομπές  στα σχολικά βιβλία, αλλά ότι κάθε κείμενο, ακόμη και ένα πρόβλημα μαθηματικών προάγει συγκεκριμένες αξίες και στάσεις ζωής).
Θα γιορτάσουμε του χρόνου τα 200 χρόνια από την έναρξη της αγιασμένης Επανάστασης του ’21, την εθνική μας παλιγγενεσία. Συστάθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μια επιτροπή, της οποίας προϊσταται η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου. Προφανώς το κριτήριο ήταν οι… μνημειώδεις εκδόσεις της για την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και η διεθνούς ακτινοβολίας προσφορά της στην ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού. Φάνηκε αυτό στο παραδαλοειδές πανηγύρι των λεγόμενων Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που ακόμη το πληρώνουμε. Η επιτροπή στελεχώθηκε από πρόσωπα που, στην πλειονότητά τους, το μόνο διαπιστευτήριό τους είναι ο ελληνοκτόνος προοδευτισμός. Ο εσμός των πανεπιστημιακών τύπου Ρεπούση που μας οδήγησαν στην αποσύνθεση της Παιδείας. Ήδη ένας εξ αυτών, ονόματι Χατζής, δημοσίευσε τις έντυπες κουτσουλιές του, παρουσιάζοντας τον Καποδίστρια ως δικτάτορα και τον Καραϊσκάκη ως περίπου αλιτήριο και ανάξιο λόγου.
Ερωτώ όμως: τι αξία έχουν οι γιορτές και οι εκδηλώσεις για το κοσμοϊστορικό “Εικοσιένα”, όταν στα κρισιμότερα βιβλία του κράτους, αυτά που περιέχουν την επίσημη θέση της πολιτείας για ένα ιστορικό γεγονός, τα σχολικά βιβλία, το ένδοξο ’21, γελοιοποιείται, συκοφαντείται και διαστρεβλώνεται; Το καλύτερο και εντιμότερο μνημόσυνο για την ηρωική γενιά που μας απελευθέρωσε από την τουρκική φρίκη, θα ήταν να πεταχτούν κλωτσηδόν από τα βιβλία Γλώσσας των παιδιών όλες οι αντεθνικές μαγαρισιές και οι νεοταξικές θεωρίες. 
(Δύο είναι βασικές θεωρίες την νεοταξικής διανόησης, που καταδυναστεύουν Πατρίδα και Παιδεία.
Η πρώτη είναι ότι το κράτος προηγείται του έθνους, είναι, δηλαδή, το έθνος κατασκευή του κράτους – συγκεκριμένα της αστικής τάξης που δημιούργησε το κράτος. Ως κατασκευή ή “επινόηση” πρέπει να εξετάζεται επομένως και η “εθνική” ιστορία.
Η δεύτερη, ότι το κράτος ως δημιούργημα μιας κυρίαρχης ομάδας που μπορεί να περιέχει στοιχεία αποκλεισμού των άλλων, μισαλλοδοξίας και ολοκληρωτισμού, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις σημερινές απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της κοινωνίας (εξαιτίας της παρουσίας και των λαθρομεταναστών) και πρέπει να εγκαταλείψει την “εθνική” του βάση. Με λίγα λόγια η Ελλάδα είναι απλώς η χώρα της…φασολάδας).
Επανέρχομαι στο υβριστικό περιεχόμενο των βιβλίων για το ’21. Μια αληθινή “δόξα, τιμή και προσκύνησις” των ηρώων θα ήταν να γίνει μια επιτροπή η οποία θα ελέγξει τα βιβλία Γλώσσας όλων των σχολικών βαθμίδων και θα εκπαραθυρώσει βλάσφημες κυριολεκτικά αναφορές όπως:
Στην Νεοελληνική Γλώσσα Α´ Γυμνασίου (σ. 82-83) περιέχεται κείμενο -αφιέρωμα στο ᾽21 με τίτλο «Η παράσταση». Αντιγράφω ένα απόσπασμα: «…τότε ο Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη και τον στένευε η στολή του, έσκυψε να πάρει τα τσαρούχια μου να μου τα δώσει και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια κι εκείνος τα κλάματα…
Καί ο κύριος διευθυντής… άρχισε να φωνάζει:
– Ζήτω η 25η Μαρτίου! και είπε «και του χρόνου» κι όλοι σηκώσαμε τα χέρια μπροστά και είπαμε και ζήτω κι η κυρία Ουρανία φώναξε πάλι προσοχή! και σταθήκαμε όλοι προσοχή και τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο και γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα; και φύγαμε να πάμε σπίτι μας να φάμε σκορδαλιά για το καλό της ημέρας, να κοιμηθούμε, να ξυπνήσουμε, να βάλουμε τα καλά μας και να πάμε να πούμε χρόνια πολλά του Βαγγελάκη που είχε την εθνική εορτή του».
(Σε τέτοια αξιοθρήνητη γλώσσα γραμμένο το κείμενο – «σπασμένα ελληνικά»!! Και στην ίδια σελίδα, αντί να μπει μια εικόνα του ᾽21, όπως για παράδειγμα η «Έξοδος», παρεισέφρησε διαφήμιση για το ερεβοειδές κινηματογραφικό έργο «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών»!!).
Το ίδιο χλευαστικό και ανίερο ύφος συναντούμε και στο «Τετράδιο Εργασιών» Νεοελληνικής Γλώσσας της Β´ Γυμνασίου (σ. 35). Κείμενο με τίτλο «Αρχίζουμε πρόβες για την εθνική γιορτή». Αντιγράφω και από αυτό το κουρελούργημα ένα απόσπασμα (τα αποσπάσματα ενίοτε είναι και… εκτελεστικά! «Εκτελούν» και μαγαρίζουν ανυποψίαστες, αθώες παιδικές ψυχές!).
«Τέλεια! Σήμερα στο μάθημα της μουσικής ήταν τέλεια! Γιατί από αύριο αρχίζουμε πρόβες για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα κάνουμε πρόβες με τη χορωδία, θα χάνουμε μαθήματα! Έχουμε μια κάπως μικρή χορωδία στο σχολείο, καμιά τριανταριά άτομα και έχει πλάκα. Το ρεπερτόριο θα ‘ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δώσ᾽ του… Από τώρα ονειρεύομαι τις ώρες μαθημάτων που θα χαθούν στις πρόβες. Και η καλλιτεχνικού, η Βαφιώτη, μας λέει ότι θέλει μια ομάδα να σχεδιάσει κάτι σκηνικά και κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες. Μέσα! Υπολογίζω κι άλλες χαμένες ώρες μαθημάτων…».
Στα δε «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της Γ´ Γυμνασίου, στις σ. 46-48, συμπεριέλαβαν και ένα απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη. Και λες «δόξα σοι ο Θεός»!
Όμως… από το ακατέργαστο αυτό διαμάντι, εντόπισαν -οι τυμπανιαίοι αποφοράς πατριδομάχοι- το σημείο όπου ο Μακρυγιάννης γράφει κάτι εναντίον του Κολοκοτρώνη: «Οι άρχοντές μας, οι αρχηγοί μας έγιναν “Εκλαμπρότατοι”… έγινε ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι συγγενείς και φίλοι, πλούσιοι από γες (χωράφια), αργαστήρια, μύλους… Όταν ο Κολοκοτρώνης και οι σύντροφοί του ήρθαν από τη Ζάκυνθο, δεν είχαν ούτε σπιθαμή γης…».
Ο Μακρυγιάννης σε άλλα πενήντα σημεία επαινεί τον Κολοκοτρώνη, αλλά αυτό έπρεπε να επιλεχθεί! Γιατί; Για να μειώσουν τους ήρωες, να τους ευτελίσουν! Ο ήρωας, όπως και ο άγιος, που πολλές φορές στην ιστορία μας ταυτίζονται, είναι «επικίνδυνα» πρότυπα για τους νέους!! Ο δειλός και πειθήνιος νεοραγιάς των Μνημονίων είναι προτιμότερος. Μιλάμε σήμερα όλοι μας για κρίση. Όμως η πραγματική κρίση, αυτή που θα κρίνει και το μέλλον μας, ως λαού ιστορικού, συμβαίνει μες στις σχολικές αίθουσες!!  
Η νέα Τουρκοκρατία, μέσω της Εκπαίδευσης και των αδιάφορων δασκάλων και καθηγητών -υπάρχει πάντοτε η «μαγιά» – ανατρέφει τους Γενίτσαρους του μέλλοντος, του πολύ κοντινού μας!! Εσχάτη ώρα εστί, «να μιλήσουμε, να ’νεργήσουμε κι ό,τι θέλουν ας μας κάμουν».
«Αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησίς της αδύνατη» έγραφε σε επιστολή του προς τον Μισαήλ Αποστολίδη ο πρώτος και τελευταίος Ορθόδοξος Ρωμιός Κυβερνήτης της πατρίδας μας, Ιωάννης Καποδίστριας (Ιω. Τσάγκα, Η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιωάννη Καποδίστρια, εκδ. «Κυριακίδη», σ. 174).
Επαναλαμβάνω με τέτοια κείμενα, ψήγματα παρουσίασα, καμμιά “δράση” δεν πρόκειται να τιμήσει “τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά”. Είναι υποκρισία χειρίστου είδους και ασέβεια να στήνονται γιορτές και πανηγύρια για τους ήρωες και από την άλλη να μαγαρίζεται η ιερή τους μνήμη στα σχολεία με τέτοια τρισάθλια κουρελουργήματα.

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς – Μέλος ΙΗΑ

INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

ΩΡΕΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥΣ

Γραφει ο Χριστος Γουδης

Όποιος κάνει τον κόπο να παρακολουθεί ανελλιπώς τα δελτία ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης αντιλαμβάνεται εύκολα τον επικίνδυνο στρουθοκαμηλισμό των ιθυνόντων μας. Τη στιγμή που οι Τούρκοι απλώνονται παντού και ετοιμάζονται να επιβάλλουν εν τοις πράγμασι την νεομογγολική αυτοκρατορία τους, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης αντί να κρούουν καθημερινά τον κώδωνα του κινδύνου και να διαμορφώνουν το προαπαιτούμενο μαχητικό πνεύμα για να αντιπαλέψουμε σε όλο το εύρος του φάσματος την επιχειρούμενη υπαρξιακή μας καταπάτηση, δίνουν προτεραιότητα στο τι γίνεται στην ανθρωποφάγο πολυφυλετική Αμερική, στο αν οι ξαπλώστρες της τεμπελιάς και της θερινής χαύνωσης βρίσκονται στις πρέπουσες αποστάσεις (όπως αυτές καθορίζονται από τους λοιμυξιολόγους), στο πως θα πείσουμε τους ξένους τουρίστες ότι οι κυβερνήσεις μας φροντίζουν να είμαστε οι καλύτεροι υπηρέτες στον πλανήτη, στο ποιος και γιατί έριξε το βιτριόλι, και σε κάποιες αόριστες αρλουμπολογίες περί διεθνούς δικαίου, κοντολογίς με το πως η μπάλα στην εξέδρα θα μπορούσε να μας σώσει από την αντίπαλη ποδοσφαιρική ομάδα που μας έχει τρελάνει στα σουτ που ανά πάσα στιγμή απειλούν να τρυπήσουν τα δίχτυα μας (τα δίχτυα των ψαράδων μας τα έχει ήδη τρυπήσει, πολλαπλά και επανειλημμένα, η τουρκική ακτοφυλακή, ενώ το αντιαεροπορικό μας δίχτυ προστασίας το έχουν κάνει σουρωτήρι οι υπερπτήσεις της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας).

Όμως οι ώρες που ζούμε είναι ώρες ευθύνης και όχι ώρες για υπεκφυγές και για θερινή νάρκωση. Και επειδή η ευθύνη είναι όντως πολύ βαριά, δεν μπορεί να την επωμισθεί μόνη της μία κυβέρνηση. Και σίγουρα δεν μπορεί να την σηκώσει με το να χώνει τον λαιμό και τις υπουργικές αυγοκεφαλές της στην άμμο των ακτών μας, ματαίως ευελπιστούσα σε βοήθεια από τα ευρω-αμερικανικά βοθρολύματα. Ούτε μπορεί να λάβει τις αποφάσεις που πρέπει, ερήμην αυτού που κατ’ ευφημισμό αποκαλούμε «ελληνικό λαό».

Δεν είναι η στιγμή να αναλύσουμε για το ποιος ευθύνεται για την σημερινή σύνθεση ενός λαού που πριν λίγα χρόνια ήτανε όμαιμος, ομόγλωσσος, ομόδοξος, ομόχρωμος και ομότροπος (αλλά που δεν είναι πλέον), ούτε και για την διάβρωση του εθνικού μας φρονήματος που συστηματικά υπονομεύεται από τούρκους (και άλλους) πράκτορες, υποκινητές και διακινητές (μασκαρεμένους σε πολυποίκιλους αντιεξουσιαστές, πολυάριθμους λαθροεισβολείς και παρασιτικές δίκην μυκήτων ΜΚΟ), μιντιακούς παπαγάλους αργυρώνητους ή ανάργυρους (τις οίδε;), αγράμματες υστερικές τηλε-όρνιθες του σεβντά, του μπαγλαμά και της φιλάνθρωπης ωραιοπάθειάς τους, χολερικούς αρνησιπάτριδες της αριστεράς της σακούλας, και μυωπικούς κοκορόμυαλους φιλελέδες της βουλιμικής αρπαχτής,.

Ούτε είναι η στιγμή να μιλήσουμε για την απαξίωση που υφίσταται η πατριωτική ιδεολογία από το ύφος και την «μανιέρα» των φυσιοθεραπευτών του τηλε-εθνικισμού, αλλά και την ψυχοπαθητική διακωμώδησή της από αμόρφωτους και ανεγκέφαλους κοπρίτες της διαδικτυακής «μορονικής» δεξιάς. Είναι αυτοί που μπροστά σε καλέσματα για εθνική συσπείρωση και ανάταση ασχολούνται με «λαγουμιτζήδες μασώνους» καταπίνοντας αμάσητες τις τεκτονικές ιδιότητες της πλειονότητας των ηρωϊκών προτύπων του εθνικισμού: αυτών της ελληνικής επανάστασης του 1821, και των μεταγενέστερων Παύλου Μελά, Ίωνα Δραγούμη, Ιωάννη Μεταξά, και του Γεωργίου Β΄ (καλά τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον πολυαγαπημένο τους Στυλιανό Παττακό δεν τους πάνε γιατί ήτανε μασώνοι;). Αυτοί οι ίδιοι είναι που ανοησιολογούν αντιμαχόμενοι εβραίους που πίνουν το αίμα των παιδιών (που τα βάζουν σε βαρελάκια με καρφιά και τα κυλούν στους δρόμους), και που συνεχώς επιδίδονται σε παρεμφερείς κρετινικές φαντασιώσεις και ονειρώξεις του χώρου τους, συμβατές με τις συνήθεις παλινδρομικές χειρονακτικές κινήσεις τους, τις οδηγούσες σε εκτινάξεις ενάντια στον τοίχο που περικλείει το κενό κρανίο τους («αλ σικιμί βουρ ντουβαρά»).

Ούτε πάντως είναι ώρα για συνάξεις πολιτικών αρχηγών, καθότι ασήμαντο, αν όχι ανύπαρκτο, είναι γενικώς το εκτόπισμά τους, και υπέρμετρες, άμετρες πρακτικά και άκρατες, οι μικροπολιτικές τους ματαιοδοξίες, για να αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης και να ενεργοποιήσουν τα ψήγματα της όποιας εγκεφαλικής τους ουσίας. Έτσι κι αλλιώς, η έξωθεν εικόνα τους είναι χλωμή έως αναιμική. Μπορεί να ψηφίζονται, ελλείψει εναλλακτικής λύσεως, δεν παύουν όμως να λοιδορούνται, ακόμη και από αυτούς που τους ψηφίζουν.

Ούτε και είναι ώρα για να βαυκαλιζόμαστε ότι δεν αμφισβητείται κανενός ο πατριωτισμός. Αυτά είναι λόγια του αέρα, άδεια τρύπια πουκάμισα, λεκτικές πατσαβούρες των πολιτικών του συρμού για να σκουπίζουν τις λάσπες τους που τις αφήνουν στο πάτωμα που ονομάζουν σήμερα Ελλάδα. Τι σημαίνει ακριβώς πατριωτισμός; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (κυριολεκτικά). Η ώρα ήρθε. Δημοψήφισμα χωρίς κοθόρνους και ψιμύθια. Άπαντες, προ των ευθυνών μας και προ της υποχρέωσής μας να υπακούσουμε και να εφαρμόσουμε την επιθυμία της πλειοψηφίας αυτού που καλώς ή κακώς σήμερα συνιστά τον κυρίαρχο ελληνικό λαό.

Η ερώτηση είναι ξεκάθαρη: Πόλεμος με την Τουρκία, για την τιμή και την δόξα της ύπαρξής μας (και όχι για τα πετρέλαια που ούτως ή αλλιώς θα τα απομυζήσουν οι διεθνείς εξορυκτικές φαγάνες), ενάντια σε μια Τουρκία-τσαμπουκά που έρχεται ετσιθελικά, ρεβανσιστικά και κομπλεξικά να μας πιάσει από το σβέρκο και να μας τρίψει τη μούρη στο πάτωμα ή ενδοτική υποταγή στον πεχλιβάνη και ειρήνη, ησυχία και ευημερία όλων όσων μας περισσέψουν;

Σε περίπτωση συμπεφωνημένου προσκυνήματος, εντάξει ρε παιδιά, δεν θα χάσουμε και πολλά, κάποια νησιά και μία Θράκη που βρίσκονται στη λάθος μεριά του Αιγαίου (η Κύπρος δεν μας αφορά, είναι άλλο κράτος, να κόψει το λαιμό της, όσο για τιμή και αξιοπρέπεια, σιγά τώρα, money makes the world go round, γκέγκε ή νούκου γκέγκε; καθότι είμεθα και υπέρμαχοι της ελληνοαλβανικής φιλίας). Όλα τα άλλα θα μείνουν στη κατοχή ημών και των λαθρομεταναστών μας που θα συνεχίσουν να μας έρχονται μπουλουκηδόν, και που αδελφωμένοι όλοι μας θα πολλαπλασιαζόμαστε ειρηνικά, εκείνοι σε δεκαπλάσιο ρυθμό από εμάς, και θα αυξάνονται και θα πληθύνονται, μέχρι να αντικαταστήσουμε και τον σταυρό της ελληνικής σημαίας με το μουσουλμανικό μισοφέγγαρο και να αποκτήσουμε όλοι μας μια ενιαία «γαλάζια πατρίδα», «μαβί βατάν», «Ελλάς-Τουρκία-Ομοσπονδία», με τούρκους καρχαρίες πασάδες, τουρκόψυχους βεζίρηδες και με ελληνικά μαλάκια και ασπόνδυλα να κρατάνε το Φανάρι του κοτζαμπασισμού και της ραγιαδοφροσύνης.

Αν αυτή αποδειχτεί ότι είναι η επιθυμία της πλειοψηφίας, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να την σεβαστούμε. Και τέτοια άρθρα σαν το σημερινό δεν θα ξαναβλέπετε στο φως της δημοσιότητας. Γιατί αυτή θα είναι η επιθυμία των πολλών, και σε όποιον αρέσει. Οι υπόλοιποι ας μετοικήσουν όπου γης αλλά οστρακισμένοι μακράν της όποιας μελλοντικής Ινδογρεκίας. Αυτό επιτάσσει η Δημοκρατία!

Αν όμως επιλογή των πολλών είναι η τιμή των Ελλήνων, η αξιοπρέπεια της Ελλάδας, και η δόξα των ελληνικών όπλων, τότε να μπουν στα καβούκια τους όλα τα ρυπογόνα και διαβρωτικά κεφάλια (πρακτόρων, προδοτών και ηλιθίων παντός φύλλου, αρσενικού, θηλυκού και ερμαφρόδιτου) και εμπρός για άμεση αλλαγή στρατηγικού (και οικονομικού) δόγματος. Δικαίωμα για πρώτο χτύπημα και στόχος του έθνους η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Η οποία σημειωτέον «κείται εγγύς» (και όχι όπως η Κύπρος, η οποία «κείται μακράν» όπως μας θύμισε τότε, το 1974, η πολιτική μας ηγεσία, για να δικαιολογήσει την στρατιωτικοπολιτική μας κατάντια).

Και παρά τις αφρίζουσες επιληπτικές κρίσεις ορισμένων ανεγκέφαλων της ακροδεξιάς, τον δρόμο της εθνικής μας δικαίωσης τον δείχνουν οι Εβραίοι, οι οποίοι ανακατέκτησαν την πρωτεύουσά τους Ιερουσαλήμ, μετά από δύο χιλιάδες (2.000) χρόνια. Αντί λοιπόν να τους υβρίζουμε ίσως θα ήταν καλύτερα να τους μιμηθούμε!

Χρίστος Γούδης

 

πηγη

Απειλές οι Τούρκοι; “Θα το πω στη μαμά μου”, την διεθνή κοινότητα, το ΥΠΕΞ

Ψεύδη, απειλές, ειρωνείες, πολεμοχαρείς ιαχές, υπεροψία, βλέμματα παγερά, πονηριές, στρεψοδικίες, ζωτικοί χώροι, μεγάλες πατρίδες, γαλάζιες και κόκκινες προσαρτήσεις («άνσλους») εδαφών, αλύτρωτοι αδελφοί, λαός τρομοκρατημένος, «κρέας φθηνό για τα κανόνια», σημαίες παντού, φωτογραφίες του ηγέτη σε κάθε στενοσόκακο πόλεως και σε χωματόδρομους ακόμη,.  Διαβάζοντας τα παραπάνω ο νους όλων πηγαίνει στην χιτλερική Γερμανία. Μπορούν να προστεθούν και άλλα πολλά.  Συλλήψεις αντιφρονούντων, «λευκά κελιά», εξαφάνιση δημοσιογράφων, απολύσεις υπαλλήλων, λογοκρισία στα ΜΜΕ, στρατιωτικές επιχειρήσεις σε όμορες και όχι μόνο (ο Χίτλερ βομβάρδιζε την Ισπανία, στηρίζοντας τον Φράγκο), χώρες.

Ναι, συνορεύουμε με ένα κράτος-συμμορία.  Ένα εφιαλτικό κακέκτυπο μεν της ναζιστικής φρίκης, εγκληματικό όμως και θανάσιμα επικίνδυνο τερατούργημα. Νυχθημερόν πια οι απειλές. Εφημερίδες, κύμβαλα αλαλάζοντα και ζητωκραυγαστές τής παλαβομάρας που κυβερνά την Τουρκία, δημοσιεύουν χάρτες κατακτήσεων. Υπουργοί, ψυχανώμαλοι ισλαμιστές, αναλύουν σε κατατρομοκρατημένα ανδράποδα, που υποδύονται τις δημοσιογράφους, πολεμικά σχέδια.  Και το χειρότερο, ένας θρησκόληπτος δικτάτορας, που ξεθάβει «το σπαθί του Ισλάμ», ικανός για οποιαδήποτε παλιανθρωπιά.

Αυτή είναι η Τουρκία σήμερα. Ο προαιώνιος εχθρός, οι γενοκτόνοι μας, που απροκάλυπτα πια, 200 χρόνια μετά την αγιασμένη Επανάσταση του Εικοσιένα, απειλούν να την ακυρώσουν και να μας βυθίσουν στα σκοτάδια τους.  Και εμείς, οι λεπτεπίλεπτοι και αβροδίαιτοι συνεχιστές της «αψόγου στάσεως» του ΥΠΕΞ, πώς απαντούν στις αρπακτικές ύαινες της ανατολής;  Διαβάζω για την πρόκληση (μαγαρισιά) στην Αγιά-Σοφιά, τούτα “τα μεγαλειώδη και αντάξια της ιστορίας μας”, λόγια: «Η ενέργεια αυτής της Τουρκίας προσβάλλει την διεθνή κοινότητα και την εκθέτει εκ νέου… Την καλούμε να σεβαστεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να σταματήσει να υποτάσσει σε εσωτερικές σκοπιμότητες τον ιδιαίτερα τιμητικό της ρόλο ως θεματοφύλακα της Αγίας Σοφίας…». Το διάβασαν οι Τούρκοι και έκτοτε βρίσκονται σε συνεχές τρέμουλο και αγωνία. Προτείνω, και ας μου συγχωρεθεί η σκωπτική διάθεση, στην επόμενη απειλή, να σταλεί από τα σαΐνια του υπουργείου τελεσίγραφο με μία μόνο φράση:  «Θα το πω στην μαμά μου, αν το ξανακάνετε».  Ίσως προκαλέσει «ισχυρά» εντύπωση και οδηγήσει τους παλαβούς της Άγκυρας, σε αυτοσυγκράτηση και αποθάρρυνση… Είναι σίγουρο ότι τα αδέσμευτα και ανεξάρτητα κανάλια της ελλαδικής τηλοψίας, θα συνοδεύσουν το έγγραφο με τίτλους, όπως: «Σε ιδιαίτερα σκληρό τόνο η απάντηση του ΥΠΕΞ!!». «Αίσθηση και φόβο προκάλεσε η διαμαρτυρία της ελληνικής διπλωματίας». «Αναδιπλώνονται οι Τούρκοι μετά τους πολύ, πάρα πολύ υψηλούς τόνους της ελληνικής αντίδρασης». Και βέβαια η διεθνής κοινότητα, οι διεθνείς οργανισμοί, οι διεθνείς θεσμοί (Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι που λέγαμε παλιά) δήλωσαν, υπό καθεστώς βαθυτάτης συγκινήσεως, ότι τα σύνορα της Ελλάδος είναι και σύνορα της διεθνούς κοινότητας και, αν χρειαστεί, η διεθνής κοινότητα, θα χύσει και το αίμα της για να τα υπερασπιστεί έναντι του «θεματοφύλακα με τον ιδιαίτερα τιμητικό ρόλο», την Τουρκία.  (Το πρωτότυπο «τελεσίγραφο» του ΥΠΕΞ, υποψιάζομαι ότι θα είναι διάσπαρτο, θα αχνοφέγγουν και «καρδούλες αγάπης», όπως στα επιστολόχαρτα κάποτε των ερωτευμένων). Ξαναπροτείνω, όταν οι Τούρκοι υλοποιήσουν τα σχέδιά τους και αρχίσουν «να τρυπούν», όχι την υφαλοκρηπίδα, αλλά την καρδιά της Πατρίδας μας – αυτό είναι το Αιγαίο – ο  κ. Δένδιας να στείλει στον ομόλογό του, Μεσούτ Τσαβούσογλου, την εξής σκληρότατη, βάρβαρη θα έλεγα, που «σπάει κόκκαλα», διακοίνωση:  «Αγαπημένε μου Μεσούτ, τιμημένε θεματοφύλακα της Αγιάς Σοφιάς, σε θερμοπαρακαλώ γονατιστός, να σεβαστείς τις διεθνείς σου υποχρεώσεις και να μην κάνεις κακά πράγματα. Ειδάλλως θα προσφύγω στην διεθνή κοινότητα, που γνωρίζεις ότι δεν αστειεύεται».

Κλείνοντας την παρένθεση με τα «προσκυνοχάρτια» του ΥΠΕΞ και το ειρωνικό ύφος – πώς αλλιώς να αντέξεις;  –  παραθέτω τρεις απαντήσεις στους Τούρκους ερανισμένες από την  Ιστορία μας, από το ένδοξο Εικοσιένα, τότε που πατούσαν και κυβερνούσαν τούτα τα χώματα ανδρεία παλληκάρια, ατρόμητοι καπεταναίοι που «τόσον τρόμαζαν τους Τούρκους, όπου άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακριά.  Εκατό Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες Τούρκους εμπρός και ένα καράβι, μια αρμάδα» κατά τον αείχλωρο λόγο του Κολοκοτρώνη.  (Από την ομιλία του στην Πνύκα το 1838).

Η πρώτη είναι από την πολιορκία του Μεσολογγίου. Η απάντηση των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» στις προτάσεις των Κιουταχή και Ιμπραήμ, να παραδώσουν «τα κλειδιά του φρουρίου».

“Τα κλειδιά του Κάστρου οι Μεσολογγίται τα έχουμε κρεμασμένα στη μπούκα του καριοφιλιού μας και αν τα θέλουν οι πασάδες σας, ας έλθουν να τα πάρουν. Δεν μας μέλλει  για το χαμό μας, ούτε κι αν τα κόκκαλά μας στην πόλιν θα σπαρώσι, διότι από αυτά θα βγει η ελευθερία μας”.  

Η δεύτερη, η απόκριση του Κολοκοτρώνη στον Μπραϊμη, όταν ο τελευταίος διέταξε τα ασκέρια του να βάζουν φωτιά και τσεκούρι ακόμη και στα καρποφόρα δέντρα του Μοριά:

“Αυτό οπού μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψεις τα καρποφόρα δένδρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον, διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις κανένα, μόνον οι άνθρωποι οπού εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνεις, και έτσι είναι το δίκαιον του πολέμου · με τους ανθρώπους και όχι με τα άψυχα δένδρα. Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνη, ημείς δεν προσκυνούμε. Τι, τα δένδρα μας αν τα κόψεις και τα κάψεις την γην δεν θέλει την σηκώσεις και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάμεις δική σου. Βγάλτο από το νου σου”..

Η τρίτη από την διακήρυξη της Γ΄ εθνοσυνελεύσεως στην Τροιζήνα, το 1827.

“Τα αίματα των Ελλήνων, ποταμηδόν εκχυθέντα και εκχυνόμενα εις την Κρήτην, εις την Πελοπόννησον, εις την Στερεάν Ελλάδα, Χίον, Ψαρά, εις το Μεσολόγγιον, εις τας Αθήνας και πανταχού της Ελλάδος, εγγυώνται διά τον θάνατον μας. Αλλά, κάλλιον ν’ αποθάνωμεν έντιμον θάνατον, παρά να ζήσωμεν άτιμον ζωήν υπό τους Οθωμανούς εφεξής- κάλλιον να μην υπάρχη Έλλην εις τον κόσμον, παρά ν’ ατιμάζη το κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωσιν, υπάρχων ανδράποδον του αναίσθητου Τούρκου, ενώ επλάσθη από τον Θεόν ελεύθερος, παρά να υπάρχη δούλος, αναγκασμένος να πράττη κάθ’ ώραν εγκλήματα και να παραβαίνη τα προς τον Θεόν, τα προς την πατρίδα και τα προς τον εαυτόν του καθήκοντα, διά να ευαρεστήση εις τον εχθρόν του Θεού και του ανθρώπου οθωμανόν ή διά να αποφυγή την οργήν τούτου και τον θάνατον”.

Έτσι απαντούν οι Έλληνες στα θρασύδειλα μεμέτια. Μόνο αυτήν την γλώσσα καταλαβαίνουν. Τα τωρινά κείμενά τους μυρίζουν φόβο και δειλία.  Είναι ανάξια και ντροπιαστικά για τους αγώνες του λαού μας, είναι κείμενα Γραικύλων. Τα κείμενα των αγωνιστών μοσχοβολούν πίστη, ελευθερία και ανδρεία. Είναι  κείμενα Ελλήνων….

Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος – Μέλος ΙΗΑ
Κιλκίς

International Hellenic Association

ΕΘΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΚΟΜΜΑΤΑ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ, ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Ο Χρηστος Ζωης ......