“Θα έρθουμε μια Νύχτα,
Όπου κι αυτά τα αστέρια
Θα έχουν σβήσει,
Και δεν θα ξέρετε
Αν Ζωντανοί
ή Πεθαμένοι είστε.
Μα Εμείς θα έρθουμε,
Φέρνοντας μαζί μας
Χιλιάδες άστρα,
ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ,
Και έναν Ήλιο Ματωμένο,
ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ!”
Ν.Γ.Μ.
Εμείς οι Χρυσαυγίτες για όλες τις πληρωμένες γραφίδες αυτού του τόπου, ο οποίος έχει καταντήσει το τελευταίο σοβιέτ της Ευρώπης και δυναστεύεται κυριολεκτικά από τα ορφανά του Μαρξ και του Τρότσκι, είμαστε το απόλυτο κακό της πολιτείας. Μιας πολιτείας σαπισμένης, βαθειά διεφθαρμένης και με έναν λαό δυστυχώς άβουλο όπως τον έχουν καταντήσει να υποφέρει την σκληρή του μοίρα χωρίς να αντιδρά.
Πέρα από την “Eλλάδα” την ψεύτικη, το ψευτορωμαίικο, μακριά από τα γαλανόλευκα ράκη που παριστάνουν τους πατριώτες, αναζητούμε την αληθινή ΕΛΛΑΔΑ, την Πατρίδα των ονείρων μας! Και η αναζήτηση αυτή μοιραία πρέπει να γίνει όχι μόνο μέσα στο σήμερα, αλλά και στον ιστορικό χρόνο.
Προσπαθώντας λοιπόν να ψηλαφίσουμε την Πατρίδα των ονείρων μας ας στοχαστούμε επάνω σε ένα επίγραμμα της Παλατινής Ανθολογίας. Η Παλατινή Ανθολογία είναι μια συλλογή Ελληνικών (αρχαίων και βυζαντινών) επιγραμμάτων μιας χρονικής περιόδου 1.300 ετών, αρχής γενομένης από τον 7ο αιώνα π.Χ. και μέχρι το 600 μ.Χ. Η Παλατινή Ανθολογία ανευρέθη σε ένα χειρόγραφο του 1606 μ.Χ. και θεωρείται ότι συνετάχθη τον 10ον αιώνα.
Ανάμεσα στα επιγράμματα αυτά λοιπόν και αυτό ενός Έλληνα στοχαστή, του Παλλάδα, ο οποίος γεννήθηκε στην Χαλκίδα και έζησε στην Αλεξάνδρεια. Μιλώντας τότε λοιπόν ο Παλλάδας για τον Ελληνισμό που τέλειωνε και που μέσα από τις στάχτες του ξαναγεννήθηκε σαν φοίνικας ο Ελληνισμός της χιλιόχρονης Αυτοκρατορίας της Πόλεως των Κωνσταντίνων είχε γράψει:
“Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον, Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον; ή ζώμεν ημείς, του βίου τεθνηκότος;” – ΠΑΛΛΑΔΑΣ
Αναρωτιέται, λοιπόν, ο Παλλάδας, όπως διαβάσατε στο επίγραμμά του, εάν ενώ έχουμε πεθάνει, ζούμε μόνον στην φαντασία μας, εμείς οι Έλληνες, που έχουμε πέσει σε συμφορά και νομίζουμε ότι η ζωή είναι ένα όνειρο ή μήπως ζούμε και έχει πεθάνει η ζωή; Και το δίλημμα αυτό του στοχαστή Παλλάδα επίκαιρο και στις ημέρες μας στις θλιβερές ημέρες του ψευτορωμαίικου, δίλημμα για το εάν ζούμε μόνον στην φαντασία μας και όλα γύρω μας είναι ένα όνειρο.
Ναι, ίσως να ζούμε σε ένα όνειρο … Όμως αυτό που αυτοί λένε όνειρο, για εμάς είναι μία σκληρή πραγματικότητα, που την ζήσαμε και την ζούμε μέσα στον Αγώνα, ακόμη και μέσα στα κελιά των φυλακών. Και κάναμε το όνειρό μας πραγματικότητα, ανεμίζοντας τις Σημαίες μας ψηλά στον αγέρα, εμείς οι “καταραμένοι” για αυτήν την άθλια πολιτεία, Χρυσαυγίτες, και η Πατρίδα των ονείρων μας είναι το μόνο αληθινό Αύριο αυτής της χώρας. Γιατί μόνο τότε θα υπάρχει Ελλάδα και δεν θα ζούμε μέσα σε μια αρρωστημένη ονειροφαντασία.
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου