_________________
Κατανοούμε πλήρως την ανάγκη ο Πατριάρχης να θέλει να συναντηθεί με τους πολιτικούς και τους θρησκευτικούς ηγέτες της Εβραϊκής κοινότητας, για να συζητήσουν τα προβλήματα του Πατριαρχείου, την ελευθερία της θρησκείας και άλλα θέματα που σχετίζονται με την ειρήνη, την τρομοκρατία, το περιβάλλον, κτλ.. Γιατί, όμως, χρειαζόταν να επισκεφθεί τους Εβραίους στη συναγωγή; Δεν θα μπορούσε να τους συναντήσει στο ξενοδοχείο που κατέλυσε (όπου δέχτηκε και τον τέως Πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Κλίντον);
ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΤΟΠΗΜΑ
__________________
Ακόμη χειρότερα! Οχι μόνο επεσκέφθη εντευκτήριο οίκο αλλόθρησκων αλλά και συμπροσευχήθηκε μαζί τους. Αφού έκανε το λάθος να παραστεί στη συναγωγή δεν μπορούσε τουλάχιστον να περιοριστεί σε ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, δώρων και προσφωνήσεων. Γιατί χρειαζόταν η συμπροσευχή με αλλόθρησκους;
ΤΡΙΤΟ ATOΠHMA
_____________
Δεν έμεινε, όμως, μέχρις εδώ. Οχι μόνον συμπροσευχήθηκε και σηκώθηκε όρθιος από σεβασμό όταν οι Εβραίοι άνοιξαν το καταπέτασμα της “κιβωτού” τους, αλλά στην προσφώνησή του τους είπε ένα φοβερό ψέμμα: Οτι οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι πιστεύουν, δήθεν, στον ίδιο Θεό! Κύριε ελέησον! Πιστεύουμε στον ίδιο Θεό με τους Εβραίους; Γιατί; Βαφτίστηκαν; Εγιναν Ορθόδοξοι χριστιανοί ή εμείς (Θεός φυλάξοι!) αρνηθήκαμε την πίστη μας στον Τριαδικό Θεό; Αγνοεί ότι οι χριστιανοί πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι ο Θεός και Σωτήρας του κόσμου ενώ οι Εβραίοι τον θεωρούν ψευδομεσσία;
ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ
_________________
Αλλά το κακό δεν σταμάτησε μέχρις εδώ. Ο Παναγιότατος είπε στους Εβραίους “να συνεχίσουν από γενιά σε γενιά” να κρατούν τις Ιουδαικές παραδόσεις. Πανευτυχής ο αρχιραββίνος της Νέας Υόρκης επανέλαβε στα παριστάμενα Εβραιόπουλα στα Εβραικά (και στη συνέχεια στα Αγγλικά) την προτροπή του Παναγιότατου: “Να κρατάτε τις Ιουδαικές παραδόσεις από γενιά σε γενιά!” Ετσι αντιλαμβάνεται ο Παναγιότατος να πορευθούμε προς πάντα τα έθνη, να κηρύξουμε το ευαγγέλιο και να βαφτίζουμε στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος; Εστω και αν o σκοπός της επίσκεψής του στη συναγωγή δεν ήταν να κηρύξει Χριστό ήταν ανάγκη να πει ότι είναι χρέος των Εβραίων να κρατήσουν από “γενιά σε γενιά τις Ιουδαικές παραδόσεις” που στην πεμπτουσία τους συνιστούν άρνηση της Θεότητας του Χριστού; Δεν μπορούσε να περιοριστεί να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για το “ολοκαύτωμα” και τη χαρά του επειδή οι Εβραίοι στις ΗΠΑ βρήκαν ασφαλές καταφύγιο και ζουν ελεύθεροι;
ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ Η΄ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ;
__________________________
Είναι θεμιτή (ή ίσως ακόμη και επιβεβλημένη) η επιδίωξη του Παναγιότατου να καλλιεργεί δημόσιες σχέσεις με τους κατά κόσμον πανίσχυρους Εβραίους. Είναι ανεπίτρεπτον, όμως, να διατυπώνει τέτοιες πλάνες! Είναι εύκολο να του συγχωρεθεί η πλημμελής γνώση της Αγγλικής (παρόλον ότι διαφημίζεται ως άνετα πολύγλωσσος). Δεν χάθηκε ο κόσμος επειδή αγνοεί ότι οι Jews (ή Jewish) μιλούν Hebrew! Οχι Jewish, όπως είπε ο Παναγιότατος. Πώς είναι, όμως, δυνατόν να αγνοεί τη γλώσσα του Ευαγγελίου; Είναι δυνατόν να λέγει στους Εβραίους, στη συναγωγή, και στην παρουσία κορυφαίων ραββίνων των ΗΠΑ, ότι πιστεύουμε στον ίδιο Θεό και ότι πρέπει να κρατήσουν από γενιά σε γενιά τις Ιουδαικές παραδόσεις; Με άλλα λόγια να συνεχίσουν να αρνούνται τη Θεότητα του Κυρίου;! Κάνει Πατριάρχης άνθρωπος να εκστομίζει τέτοιες βλασφημίες;!
ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΗΣΟΥΙΤΕΣ
_____________________
Και ως να μην έφταναν τα παρατράγουδα στη συναγωγή ο Παναγιότατος διέπραξε σωρεία ατοπημάτων και κατά την απονομή του τίτλου του επίτιμου διδάκτορος του πανεπιστημίου Φόρνταμ, που ίδρυσαν και κατευθύνουν Ιησουίτες. Συμπροσευχήθηκε με τους Παπικούς και τους ευλόγησε. Το χειρότερο: Στην ομιλία του απεκάλεσε απερίφραστα το Βατικανό “αδελφή Εκκλησία” και τον Πάπα “πρεσβύτερο αδελφό” της Ρώμης. Υπήρχε λόγος να συμπροσευχηθεί με τους αιρετικούς κατά την απονομή του διδακτορικού τίτλου; Χρειαζόταν να αναφερθεί στον Παπισμό ως “αδελφή Εκκλησία” (όχι αίρεση) και να χαρακτηρίσει τον Πάπα “πρεσβύτερο αδελφό” (όχι αιρεσιάρχη) της Ρώμης; Δεν θα ήταν αρκετό να δεχθεί την ακαδημαική τιμή χωρίς συμπροσευχές και χωρίς να προσβάλει τα δόγματα της πίστης μας;
ΘΕΑΤΡΟ Ή ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ;
_________________
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι διάλογοι γίνονται για το θεαθήναι. Ο Πατριάρχης παίζει θέατρον για να σώσει το Πατριαρχείο από τους Τούρκους. Δεν δεχόμαστε ούτε σε επίπεδο “ψιλού” λογισμού τη βλασφημία ότι η βοήθεια του Θεού εξασφαλίζεται με την καταπάτηση του θελήματός Tου. Ούτε ότι είναι επιτρεπτό το θέατρον “εν ού παικτοίς”! Χάριν της συζήτησης, όμως, ας υποθέσουμε ότι για το θέμα των συμπροσευχών θα ήταν ίσως δυνατόν για πολλούς να δουν την παράβαση μέσα στο πνεύμα της “οικονομίας”! Ποια ανοχή, όμως, είναι δυνατόν να επιδειχθεί όταν ακούμε από πατριαρχικά χείλη ότι οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί πιστεύουν τον ίδιο Θεό; Πώς να μην εξεγερθεί η συνείδησή μας όταν είπε στους Εβραίους να κρατήσουν τις παραδόσεις τους, δηλαδή να συνεχίσουν να αρνούνται τη Θεότητα του Χριστού; Ποια συγκατάβαση μπορεί να επιδειχθεί όταν ο αιρεσιάρχης της Ρώμης αποκαλείται “πρεσβύτερος αδελφός” της Ρώμης και ο Παπισμός “αδελφή Εκκλησία”; Γιατί μας πικραίνει τόσο βαθιά με το συγκρητιστικό του πνεύμα ο Παναγιότατος; Δεν σκέφτεται ότι είμαστε πνευματικά του παιδιά; Δεν συνειδητοποιεί ότι μας γκρεμίζει τη συνείδηση όταν μοιχεύει πνευματικά με τις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου;
Παναγιώτης Τελεβάντος
(Πηγή: Ακτίνες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου