H Προδοσια της Κυπρου !!!!Συνέντευξη Νίκου Σαμψών -Η άποψη του Δ.Ιωαννίδη για την εισβολή του 1974

Ο Νίκος Σαμψών ήταν κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής (Αττίλας 1) ο πρόεδρος της Κύπρου. Στις 8 Αυγούστου 1999 έδωσε συνέντευξη στην αθηναϊκή εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος". Η συνέντευξη αναδημοσιεύεται ασχολίαστη και τα συμπεράσματα για τους υπευθύνους της ήττας στον Κυπριακό πόλεμο του 1974 είναι προφανή.

Ελεύθερος Τύπος: κ. Σαμψών από ποιούς σας έγινε η πρόταση για την προεδρία μετά το πραξικόπημα;
Σαμψών: Από τους επικεφαλής του πραξικοπήματος Γεωργίτση και Κομπόκη και τους συν αυτοίς. Εγώ μέχρι τότε ήμουν βουλευτής. Τα προηγούμενα χρόνια ήμουν μέλος της ΕΟΚΑ και υπεύθυνος στην πόλη της Λευκωσίας και των περιχώρων. Είχα συμμετάσχει, και το λέω με υπερηφάνεια, στο 60% της δράσης όλης της ΕΟΚΑ. Εμείς κάναμε το αντάρτικο πόλεων το οποίο το μιμήθηκαν κι άλλοι λαοί που έκαναν απελευθερωτικούς αγώνες.
Ελεύθερος Τύπος: Υπό τις διαταγές του Γρίβα Διγενή...
Σαμψών: Ναι, αλλά είχα το ελεύθερο δράσεως ώστε να δίνω αναφορά μετά τις ενέργειες.
Ελεύθερος Τύπος: Είχατε καταδικαστεί δις εις θάνατον από τις βρετανικές δυνάμεις...
Σαμψών: Ναι, αφού πέρασα βασανιστήρια στα οποία δεν είχε υποβληθεί κανένας Κύπριος όσο εγώ. Μου έβγαλαν δόντια και νύχια... Φυλακίστηκα στις κεντρικές φυλακές της Κύπρου, μετά με μετέφεραν στην Αγγλία στις φυλακές του Wormscraps στο Λονδίνο. Εκεί ήρθα σε επαφή με τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA) για απόδραση, αλλά το αντιλήφθηκαν οι ΄Αγγλοι και εμάς τους πρωτεργάτες της απόδρασης μας μετέφεραν ξημερώματα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Wakefield στο Yorkshire που χτίστηκαν το 1404 και δεν είχε αποδράσει ποτέ άνθρωπος. Είχαν ναρκοπέδια, κλπ. Εκεί γνώρισα τον αγωνιστή του IRA, τον Simus Murphy, που είχε καταδικαστεί 5 φορές σε ισόβια δεσμά από το 1951. Η συνάντηση μας έγινε το 1958. Αποφασίσαμε να αποδράσουμε μαζί και σε ένα χρόνο το πραγματοποιήσαμε! Η απόδραση μας έγινε πρωτοσέλιδο με τεράστια γράμματα στις αγγλικές εφημερίδες.
Ελεύθερος Τύπος: Να επιστρέψουμε στην κατηγορία με την οποία καταδικαστήκατε στην Κύπρο...
Σαμψών: Ήθελαν ένα εξιλαστήριο θύμα. Η κατηγορία ήταν ότι συνεργάστηκα μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος. Εγώ όμως έβαλα όρους για να συνεργαστώ. Ένας όρος ήταν να μην διαλυθεί η Βουλή και δεν διαλύθηκε γιατί έγιναν αποδεκτοί οι όροι. Δεύτερον, να μην διαλυθούν τα πολιτικά κόμματα. Τρίτον, να μην συλληφθούν πολιτικοί άνδρες. Και ήταν ένα πραξικόπημα όπου δεν συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες...
Ελεύθερος Τύπος: Φαίνεται ότι υπερασπίζεστε το πραξικόπημα. Σε ποιούς επιβάλλατε τους όρους;
Σαμψών: Στον Γεωργίτση. Και αυτός τα διαβίβασε στην Αθήνα και έγιναν αποδεκτά. Γιατί δεν έβρισκαν τους ανθρώπους που είχαν προτείνει...
Ελεύθερος Τύπος: Νομιμοποιήσατε όμως το πραξικόπημα κατά του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου της χώρας... Αυτό δεν είναι προδοσία;
Σαμψών: Όχι! Δεν είμαι προδότης. Ο Σαμψών έμαθε να μην προδίδει ποτέ του... Και ο Σαμψών αν πήγε φυλακή από τον Μακάριο το 1976, δύο χρόνια μετά, είναι γιατί δεν δέχθηκε να προδώσει τους 15.000 που του έστειλαν τα τηλεγραφήματα συμπαραστάσεως. Ήθελε να εκδικηθεί τους ανθρώπους αυτούς που ήταν δικοί του και συνεχάρησαν το νέο καθεστώς. Στην Οριάνα Φαλάτσι είχε πει: "αν ο Σαμψών έμενε στην εξουσία μια εβδομάδα ακόμη ως και η αδελφή μου η Μαρία θα του έστελνε τηλεγράφημα..." Ο Μακάριος κάποτε ήθελε να γίνει αντιβασιλέας της Ελλάδας. Και όταν τον ρώτησα ξαφνιασμένος μου απάντησε: "εδώ έγινε αντιβασιλέας ο Δαμασκηνός και δεν θα γίνω εγώ;" Μου έστειλε ανθρώπους του μέσα στην φυλακή και μου έλεγε ότι δεν κοιμάται που με έχει άδικα μέσα και ήθελε να του δώσω αυτά τα τηλεγραφήματα για να δει ποιοι δικοί του δεν στάθηκαν πλάι του. Έτσι η κατηγορία ήταν ότι δέχθηκα παρανόμως τη θέση του προέδρου μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος και δια του τρόπου αυτού συνεργάστηκα με τους πραξικοπηματίες. Η κατηγορία ανέφερε ότι ο Σαμψών ουδεμία σχέση είχε ούτε στην οργάνωση, ούτε στην σύλληψη του σχεδίου. Καταδικάστηκα 20 χρόνια όσο προέβλεπε ο νόμος και συνολικά έμεινα μέσα 5 χρόνια...
Ελεύθερος Τύπος: Εσείς ζητούσατε να διωχθεί ο Μακάριος;
Σαμψών: Πώς; Εγώ ζητούσα συνεργασία Μακαρίου-Γρίβα για να σωθεί ο τόπος...
Ελεύθερος Τύπος: Ακούγεται απίστευτο να λέει ο Σαμψών ότι ήταν και κατά των πραξικοπηματιών που οι ίδιοι τον τοποθέτησαν στον προεδρικό θώκο...
Σαμψών: Τότε γινόταν εμφύλιος σπαραγμός στην Κύπρο.
Ελεύθερος Τύπος: Μα πώς αποδεχθήκατε την πρόταση που σας έκαναν οι πραξικοπηματίες κατά του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου της χώρας; Πώς τους "νομιμοποιήσατε" με αυτή την αποδοχή;
Σαμψών: Ανακοίνωσαν ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός! Εγώ επείσθηκα ότι ήταν νεκρός.
Ελεύθερος Τύπος: Είχατε όμως πληροφόρηση σε ολόκληρο το νησί για το τι πραγματικά συνέβαινε. Μπορούσατε να μάθετε αμέσως ότι ο Μακάριος ήταν ζωντανός στην Πάφο.
Σαμψών: Πρώτα-πρώτα ήσαν κομμένα τα τηλέφωνα...
Ελεύθερος Τύπος:: Ποιοι πρόδωσαν και φέρουν βαρύτατες ευθύνες για το πραξικόπημα και την εισβολή;
Σαμψών: Το πραξικόπημα έγινε για να ρίξουν τη χούντα.
Ελεύθερος Τύπος: Πώς; Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι η χούντα οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.
Σαμψών: Το πέτυχαν σε 3 ημέρες. Το πραξικόπημα το έκαναν ο Αραπάκης, ο Μπονάνος, ο Ντάβος, ο Παπανικολάου, ο Γαλατσάνος για να ρίξουν τη χούντα του Ιωαννίδη και να επαναφέρουν τη δημοκρατία στην Ελλάδα με εντολή των Αμερικανών και εν συνεννοήσει με τον Καραμανλή και το Μακάριο...
Ελεύθερος Τύπος: Αυτό είναι το σενάριο με την εκδοχή Σαμψών...
Σαμψών: Να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου! Βγαίνουν στις επετείους και δε λένε λέξη για το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου...
Ελεύθερος Τύπος: Όχι, όλοι το υποστηρίζουν και επιμένουν γι' αυτό...
Σαμψών: Αλλά δεν το κάνουν.
Ελεύθερος Τύπος: Ο στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης στην πολύκροτη συνέντευξη που είχε δώσει στην εφημερίδα μας σπάζοντας τη σιωπή του, είχε υποστηρίξει ότι Μπονάνος, Αραπάκης ευθύνονται για την προδοσία γιατί αυτοί ανακάλεσαν τις στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Σαμψών: Είχε πει ότι ο Αραπάκης κάλεσε τα 2 υποβρύχια που βρίσκονταν ήδη στην Πάφο και είχαν στα σκόπευτρά τους τον Τουρκικό αποβατικό στόλο να επιστρέψουν στην Ελλάδα γιατί δήθεν γινόταν εισβολή Τουρκικών δυνάμεων στη Ρόδο. Και είδαν με τα περισκόπιά τους τουρίστες στις παραλίες.
Ελεύθερος Τύπος: Είχατε δηλώσει πως κάθε υποβρύχιο έφερε 18 τηλεκατευθυνόμενες τορπίλες και ότι τα τουρκικά αποβατικά ήταν 38.
Σαμψών: Ακριβώς. Λάβετε υπόψη ότι τα Φάντομ τα ελληνικά, γιατί η Τουρκία δεν είχε Φάντομ, είχαν ξεκινήσει για να ισοπεδώσουν την περιοχή των 500 μέτρων εισβολής. Προδότες ήταν οι Μπονάνος, Αραπάκης και Ντάβος.
Ελεύθερος Τύπος: Το κλιμάκιο της CIA είχε προειδοποιήσει τον Ιωαννίδη ότι η Τουρκία θα εκμεταλλευόταν το πραξικόπημα και θα εισέβαλε στην Κύπρο. Τότε ο Ιωαννίδης αντέδρασε έντονα, όπως αναφέρεται στα απόρρητα τηλεγραφήματα, και κλώτσησε το τραπέζι που βρισκόταν μπροστά του, χύνοντας τους καφέδες που έπιναν, δηλώνοντας πως "αν η Τουρκία εισβάλλει, εκείνος θα έφτανε μέχρι την Κωνσταντινούπολη".
Σαμψών: Τότε η 12η μεραρχία του Γ' Σώματος Στρατού με επικεφαλής το στρατηγό Παύλο Παπαδάκη προέλασε μέσα στο τουρκικό έδαφος σε βάθος 75 χιλιομέτρων και οι ιχνηλάτες του βρίσκονταν 135 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη και δεν βρήκαν τουρκικό στρατό.
Ελεύθερος Τύπος: Ποιος είχε διατάξει τη διείσδυση εντός τουρκικού εδάφους;
Σαμψών: Ήταν δουλειές του Ιωαννίδη. Στις 20 Ιουλίου ο Ντάβος πήγε να επιθεωρήσει τα προελαύνοντα ελληνικά στρατεύματα εντός των τουρκικών εδαφών, έβαλε τον Παπαδάκη μέσα στο αυτοκίνητο και του τοποθέτησε το πιστόλι του στον κρόταφο λέγοντας του: "ο εχθρός δεν είναι στην Κωνσταντινούπολη, είναι στην Αθήνα". Και διατάχθηκαν τα στρατεύματα να γυρίσουν πίσω!
Ελεύθερος Τύπος: Ας επανέλθουμε στους άλλους πρωταγωνιστές. Στον τότε αρχηγό ΓΕΝ, Πέτρο Αραπάκη.
Σαμψών: Είχε ολοκληρωθεί η προδοσία με τη διαταγή του Αραπάκη να επιστρέψουν τα υποβρύχια, τα αεροπλάνα να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο των Χανίων και να διαλυθούν τα τάγματα στην Κύπρο. Η συμφωνία καταπαύσεως του πυρός έγινε μεταξύ Αραπάκη και Sisko. Εκείνη την ώρα που ο κ. Αραπάκης υπέγραφε την κατάπαυση του πυρός, εμείς στην Κύπρο παίρναμε τα σήματα του Ντενκτάς που ζητούσε ελικόπτερο να τον μεταφέρει στην Τουρκία διότι η Κύπρος έπεφτε στα χέρια των Ελλήνων. Παίρναμε και τα σήματα του αρχηγού του τουρκικού αποβατικού στόλου ότι δεν μπορούσαν να κρατηθούν στην ακτή των 500 μέτρων που τους περιορίσαμε. Τότε ο Γκιζίκης μου τηλεφώνησε να ετοιμάσω το διάγγελμα της Ένωσης με την Ελλάδα όταν τα Φάντομ σηκώθηκαν για να ισοπεδώσουν την περιοχή των 500 μέτρων. Αλλά μετά γύρισαν πίσω με εντολή Αραπάκη (ΓΕΝ) και Παπανικολάου (ΓΕΑ) και επέστρεψαν στα Χανιά. Τότε που ήμουν πρόεδρος καταβάλαμε μεγάλη αντίσταση κατά των εισβολέων Τούρκων που έχασαν 26 αεροπλάνα μαχητικά, παραδέχθησαν 19, ενώ στο δεύτερο μέρος της εισβολής έχασαν μόνο 3 αεροπλάνα. Ελευθερώσαμε θύλακες όπως Λεύκα, Μαργί, Κοφινού, Μούτουλλας, τουρκική συνοικία Λάρνακας, Ζαχάρια Αμμοχώστου, όλα τα μικτά χωριά, Κιόνελι, ΄Ασπρη Μούτη. Ήμουν στη Μαλούντα με το στρατό ως πρόεδρος της δημοκρατίας και καταλάβαμε τις περιοχές. Καταλάβαμε επί ημερών μου τη βάση των Τούρκων Κιόνελι 2 φορές με την ΕΛΔΥΚ και Κύπριους μαχητές και έρχονταν διαταγές από τον προδότη Μπονάνο απευθείας στον διοικητή της ΕΛΔΥΚ να επιστρέψουν πίσω όλοι στη βάση εξορμήσεως...
Ελεύθερος Τύπος: Μίλησες με τον τότε αρχηγό ΓΕΕΘΑ Μπονάνο;
Σαμψών: Τον έβρισα με τις χυδαιότερες των εκφράσεων στο τηλέφωνο όταν και γινόταν η εισβολή των Τούρκων και δοκίμασε να μου πει ότι έβγαλα τα κανόνια έξω και έβαλλαν στον αέρα για να εμπλέξω την Τουρκία και την Ελλάδα... Και μου έλεγε ότι γινόταν άσκηση των Τούρκων. Και ο Γεωργίτσης επικεφαλής του πραξικοπήματος μου είπε πως "δεν επείθεται ο αρχηγός πως γίνεται εισβολή". Και τότε πήρα το τηλέφωνο, το έβγαλα στο παράθυρο και του λέω "ακούς τους βομβαρδισμούς;" Και μου απαντά για τα κανόνια, οπότε του απαντώ με το χυδαίο υβρεολόγιο. Έβρισα και τον Γκιζίκη, αλλά αυτός τα είχε χαμένα. Όταν σας έδωσε συνέντευξη, μίλησε για πρώτη φορά για τις ευθύνες του. Μετά οι της χούντας των Αθνών δεν έβγαιναν στο τηλέφωνο. Ο εξ απορρήτων του Ιωαννίδη αξιωματικός Μιχ.Πηλιχός μου είπε ότι αν θέλω να παραμείνω πρόεδρος να δεχθώ να προελάσουν οι Τούρκοι και να ενώσουν το προγεφύρωμα με το θύλακα Β.Λευκωσίας κι εγώ είπα πως είναι απαράδεκτο, δεν δέχομαι να κάνουν βήμα οι Τούρκοι.
Ελεύθερος Τύπος: Με τίνος εντολή;
Σαμψών: Μου έλεγαν "Εθνικού Κέντρου", δηλαδή της χούντας. Των προδοτών Μπονάνου, Αραπάκη, κλπ. Τους έβρισα. Τους είπα "Γ... τις συμφωνίες σας!" Μου απάντησε ο Πηλιχός πως κινδυνεύει η ζωή μου. Του είπα "ξέρω πως έχετε εδώ στην Κύπρο 5 ανθρώπους και δεν έχω σε τίποτα να τους συλλάβω και να τους εκτελέσω άνευ δίκης και μην απειλείς έναν άνθρωπο που καταδικάστηκε δις εις θάνατον από τους ΄Αγγλους και δεν φοβήθηκε και θα φοβηθεί δολοφονία από εσάς". Και τότε μου είπε και με έριξε ότι "από το Εθνικό Κέντρο δεν θα έρθει φυσίγγιο αφού αρνείσαι". Και γνωρίζοντας ότι είχαμε φυσίγγια πολέμου μισής ημέρας, είπα "παραιτούμαι" για δεν μπορούσα να οδηγήσω την Κύπρο στη σφαγή εν γνώσει μου μην έχοντας βοήθεια από την Ελλάδα. Μου είπε ο Πηλιχός να παραδώσω την εξουσία στον Κληρίδη. Και παρέδωσα.
Ελεύθερος Τύπος: Ο Γκιζίκης αποκάλυψε σε συνέντευξη στον "Ελεύθερο Τύπο" τα τεχνάσματα της CIA προς τον πανίσχυρο δικτάτορα Ιωαννίδη...
Σαμψών: Τον ξεγέλασαν τον Ιωαννίδη, Ήταν αφελέστατος.
Ελεύθερος Τύπος: Το πιο συγκλονιστικό απ' όλα είναι αυτό που μας είχε αποκαλύψει ο Γκιζίκης, ότι δηλαδή ο Γεωργίτσης είχε εντολή να μην ενεργήσει ακόμα κι αν είχαν κάνει απόβαση οι Τούρκοι στην Κύπρο...
Σαμψών: Αυτό προσπάθησε να κάνει ο Μπονάνος και τους το ανέτρεψα μαζί με τον Κομπόκη και τους άλλους που έφεραν αντίσταση κατά των Τούρκων και τους περιορίσαμε στα 500 μέτρα. Και υπάκουσαν εμένα. Ο Γεωργίτσης δέχθηκε και κάναμε κρυφά από την Ελλάδα μερική επιστράτευση. Και αυτά τα τάγματα κράτησαν τους εισβολείς!

metopo.gr

Η άποψη του Δ.Ιωαννίδη για την εισβολή του 1974 - Ποιος ήταν ο "αόρατος δικτάτορας"

Το κείμενο που ακολουθεί βασίζεται στην τελευταία συνέντευξη του δικτάτορα Ταξίαρχου Δημήτρη Ιωαννίδη η οποία δόθηκε μέσα από τις φυλακές, στον δημοσιογράφο Γιώργο Φράγκο η οποία δημοσιεύθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2010, μετά τον θάνατό του.

Κάνοντας μια αναδρομή στην κρίσιμη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, στο ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) λίγες ώρες μετά την τουρκική απόβαση στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας,  -στην οποία εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας Φαίδωνα Γκιζίκη, του πρωθυπουργού Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας Κυπραίου και Λατσούδη και των αρχηγών Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, συμμετείχαν και ο ... πρεσβευτής (!) των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα Χένρι Τάσκα και ο υφυπουργός Εξωτερικών της Αμερικής Τ.Σίσκο που μόλις είχε προσγειωθεί ερχόμενος από την Αγκυρα όπου συναντήθηκε με τον Ετσεβίτ.

Είναι σαφές, αν πιστέψουμε τον Ιωαννίδη,που δεν είχε πλέον κανένα λόγο να πε ψέματα, αφού η ζωή του τελείωνε, ότι οι Αμερικανοί προσπάθησαν να… αποκοιμίσουν την Αθήνα, ότι επρόκειτο για μικρής έκτασης αποβατική ενέργεια ενώ συνεχιζόταν η τουρκική εισβολή.

«Ο Σίσκο, που πήρε το λόγο αμέσως μετά την είσοδό του στην αίθουσα του τρίτου ορόφου του Πενταγώνου όπου συνεδριάζαμε, μας ζήτησε να δείξουμε αυτοσυγκράτηση. Μας διαβεβαίωσε μάλιστα, ότι αυτός και ο Κίσινγκερ θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την Κύπρο, τα επόμενα 24ωρα, αφήνοντας μια δύναμη περίπου 1.500 ανδρών για ενίσχυση της ΤΟΥΡΔΥΚ και της τόνωσης του ηθικού των Τουρκοκυπρίων. Γι’ αυτό και μας κάλεσε να αποφύγουμε κάθε πολεμική ενέργεια».

Στο σημείο αυτό παρενέβη ο ίδιος και χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι είπε απευθυνόμενος στην αμερικανική πλευρά: «Μας εξαπατήσατε, όπως κάνατε και προ ημερών, όταν μας υποσχεθήκατε ότι ο έκτος στόλος θα περιπολούσε στα στενά της Μερσίνας, ώστε να αποτρέψει τουρκική αποβατική ενέργεια».

Ο Ιωαννίδης θυμάται ότι αμέσως σηκώθηκαν τόσο ο Γκιζίκης όσο και Κυπραίος και απευθυνόμενοι στους δύο Αμερικανούς στα αγγλικά, τους προειδοποίησαν ότι αν οι Τούρκοι δεν αποχωρούσαν άμεσα, η Ελλάδα θα έφευγε από το ΝΑΤΟ (σ.σ.: άρα υπήρχε θέμα αποχώρησης από το ΝΑΤΟ ήδη από την στρατιωτική κυβέρνηση) και θα «κήρυττε τον πόλεμο στην Αγκυρα».

Μετά από μικρή παύση, ανακαλώντας τη μνήμη του, λέει: «Αμέσως έπεισα τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο να κηρύξουμε γενική επιστράτευση! Παράλληλα αποφασίσαμε και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που το ίδιο βράδυ έβγαζε το 353/74 ψήφισμα, να κληθούν όλα τα μέρη να σεβαστούν την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου».

«Εκτός από την επιστράτευση, σε τι άλλες ενέργειες προχωρήσατε;», τον ρωτήσαμε, με το θάρρος της γνωριμίας που είχαμε αποκτήσει, καθώς ένα παιχνίδι της μοίρας μας έφερε να μοιραζόμαστε τους ίδιους χώρους για ένα χρονικό διάστημα. «Διέταξα τον τότε αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού Πέτρο Αραπάκη να στείλει αμέσως τα μισά υποβρύχια που βρισκόντουσαν στα Δωδεκάνησα στην Κύπρο και να χτυπήσουν τα τουρκικά πλοία, ενώ πρότεινα να κηρύξουμε την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα».

«Τελικά τι έγινε;», τον ξαναρωτήσαμε. «Διατύπωσαν δισταγμούς τόσο ο Μπονάνος που ακόμη πίστευε στη μεσολάβηση των Αμερικανών όσο και ο Γκιζίκης. Αλλά και ο τότε αρχηγός της Αεροπορίας Παπανικολάου, όταν του ζήτησαν να στείλουμε τα Φάντομ που είχαμε και να διαλύσουν τους εισβολείς, άρχισε τις αναλύσεις σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες των συγκεκριμένων αεροσκαφών»…

Αναπόφευκτη η απορία μας για το «εάν θα κερδίζαμε έναν πόλεμο με την Τουρκία που υπερτερούσε αριθμητικά τόσο σε έμψυχο δυναμικό όσο και σε οπλικά συστήματα»…

«Κι όμως, δεν ήταν έτσι τα πράγματα», μας διέκοψε, «γιατί οι συσχετισμοί στην ποιότητα των όπλων, ιδιαίτερα στην Αεροπορία και στο Ναυτικό, ήταν συντριπτικά υπέρ μας. Ακόμη και στο Στρατό Ξηράς όπου η Τουρκία υπερτερούσε τρία προς ένα, δεν είχαμε ουσιαστικό πρόβλημα λόγω του περιορισμένου μετώπου στον Εβρο. Εξάλλου, εμείς είχαμε καλύτερα άρματα μάχης, τα γαλλικά ΑΜΧ, που ήταν πιο σύγχρονα και γρήγορα από τα αμερικανικά Μ-47 που διέθεταν, είναι αλήθεια σε μεγάλους αριθμούς αυτοί. Επιπλέον, οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματικοί είχαμε πολεμική εμπειρία από την περίοδο 1946-9, ενώ οι Τούρκοι είχαν να πολεμήσουν από το ’22».

Για τον πάλαι ποτέ πανίσχυρο άνδρα της χώρας… «η κρίσιμη διαφορά ήταν στην ψυχοσύνθεση των δύο λαών. Ο Έλληνας στρατιώτης εκείνης της εποχής (1974) ήταν πολύ καλύτερα εκπαιδευμένος και είχε υψηλότερο ηθικό από τον αντίστοιχο Τούρκο».

Σύμφωνα με τον ίδιο… «τα 22 Φάντομ που μόνο εμείς τότε διαθέταμε θα δημιουργούσαν υπεροχή στον αέρα και θα συνέτριβαν την τουρκική αεροπορία. Απ’ ό,τι θυμάμαι πετούσαν με επιχειρησιακή ταχύτητα 700 χλμ. την ώρα και ήταν απείρως γρηγορότερα από τα F-104, F-100 και F-84 που είχαν οι Τούρκοι. Ειδικά τα τελευταία ήταν κάτι παλιατζούρες από τον καιρό της Κορέας που ίσα – ίσα πετούσαν». 

Αλλά και στο Ναυτικό, σύμφωνα με τον ιδεολογικό υπεύθυνο του Απριλιανού καθεστώτος, όπως ο ίδιος αρέσκεται να αποκαλεί τον εαυτό του, η διαφορά ήταν συντριπτική: «Πρέπει να ’χαμε δύο – τρία αντιτορπιλικά περισσότερα από τους Τούρκους, αλλά το παιχνίδι θα κερδιζόταν από τα υποβρύχια και τις γαλλικές πυραυλάκατους που μόλις είχαμε παραλάβει. Είχαμε οχτώ γερμανικά υποβρύχια, από τα οποία τα τέσσερα ήταν σύγχρονα τύπου 2009, ενώ αυτοί κάτι απομεινάρια αμερικανικά του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου».

Γι’ αυτό, όπως υποστηρίζει… «μπορούσαμε να διαλύσουμε τις τουρκικές αποβατικές δυνάμεις. Θυμάμαι ότι τα υποβρύχια του Αραπάκη απείχαν περίπου 80 ναυτικά μίλια από την Πάρο και τα Φάντομ βρίσκονταν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα. Στη σύσκεψη που έγινε τα ξημερώματα της 21ης Ιουλίου στο γραφείο του Γκιζίκη, είπα στον Αραπάκη να βουλιάξει όλα τα τουρκικά πλοία που ήταν έξω από το λιμάνι της Κυρήνειας και στον Παπανικολάου να στείλει από την Κρήτη τα πρώτα έξι Φάντομ και να βομβαρδίσουν οτιδήποτε τουρκικό εκινείτο πάνω στο νησί». Τελικά, όμως, δεν έγινε τίποτε απ’ όλ’ αυτάΩ. «Γιατί;», τον ρωτήσαμε.

«Μας πρόδωσαν, δεν το κρύβω, οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων και ο Γκιζίκης. Όπως πληροφορήθηκα εκ των υστέρων οι τρεις αρχηγοί μαζί με τον Μπονάνο και τον Γκιζίκη, συναντήθηκαν και αποφάσισαν να μην έρθουν σε αντιπαράθεση με την Τουρκία, ενώ ο Αραπάκης διέταξε τα υποβρύχια να γυρίσουν πίσω και ο Παπανικολάου να μη σηκωθεί ούτε ένα αεροπλάνο. Στη συγκεκριμένη σύσκεψη, όπως ενημερώθηκα από τον αρχηγό του Στρατού αντιστράτηγο Γαλατσάνο, ο Αραπάκης πρότεινε κι οι άλλοι συμφώνησαν να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς».

Ο ίδιος απαντά και στην κατηγορία ότι ήθελε το θάνατο του Μακαρίου. «Σε καμία περίπτωση γιατί έτσι θα κλονιζόταν το έρεισμα της Ένωσης, μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι περισσότεροι Κύπριοι ήταν μακαρικοί. Η διαταγή που είχα δώσει προσωπικά στον συνταγματάρχη Κων/νο Κομπόκη, που ήταν επικεφαλής της επίθεσης στο Προεδρικό Μέγαρο, ήταν να συλληφθεί ο Μακάριος ζωντανός».

Όσο για την τύχη του Αρχιεπισκόπου Κύπρου ο Ιωαννίδης υποστηρίζει ότι ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ που «δεν έβλεπε με καλό μάτι τον Μακάριο», του είχε προτείνει να «φιλοξενηθεί» για ένα διάστημα σε Μοναστήρι του Αγίου Ορους. «Ο Σεραφείμ γνώριζε προσωπικά πολλούς ηγούμενους και με είχε πείσει ότι θα μπορούσε να τακτοποιήσει το θέμα».

Ο Δ.Ιωαννίδης γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1923 στην Αθήνα και προερχόταν από εύπορη σχετικά οικογένεια. Εισήλθε στην Σχολή Ευελπίδων και το 1943 έγινε ανθυπολοχαγός.

Πολέμησε στην μάχη της Κρήτης και στη συνέχεια εντάχθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση ΕΟΕΑ και στον ΕΔΕΣ.

Το 1952 αποφοίτησε από τη Σχολή Πεζικού, το 1954 από την Σχολή Ατομικού - Βιολογικού και Χημικού Πολέμου και το 1956 από τη Σχολή Πολέμου.

Το 1961 επισκέφθηκε τη Δυτική Γερμανία με σκοπό να παρακολουθήσει εκπαιδευτικά προγράμματα για μονάδες πεζικού.

Την περίοδο 1945 - 1949 υπηρέτησε σε τάγματα Εθνοφυλακής, στην ταξιαρχία Ρίμινι και στην Μακρόνησο.

Το 1951 συμμετείχε στο κίνημα του ΙΔΕΑ, του οποίου υπήρξε μέλος από το 1945.

Συγκεκριμένα κατά το κίνημα εκείνο υπηρετώντας ο Δ. Ιωαννίδης στο ΚΕΒΟΠ στο Χαϊδάρι, φέροντας τον βαθμό του λοχαγού, επιβιβάζοντας το λόχο του σε στρατιωτικά οχήματα κατέλαβε το ΓΕΕΘΑ. Για την πράξη του εκείνη διώχθηκε πλην όμως η τότε κυβέρνηση παρέσχε αμνηστία και επαναφορά στο στράτευμα όλων των συμμετεχόντων στο Κίνημα.

Παράλληλα με την επιτελική εκπαίδευση το 1956 στην σχολή πολέμου δεν έπαψε να συμμετέχει σε συγκεντρώσεις με έντονη πολιτική δράση που έγιναν αντιληπτές από τον αντικαταστάτη του Σόλωνος Γκίκα, αντιστράτηγο Π. Νικολόπουλο που αν και διέταξε ο τελευταίος τη σύλληψη και καταδίκη των συμμετεχόντων στο κίνημα τελικά απομακρύνθηκε ο ίδιος από την τότε κυβέρνηση για να ησυχάσει το στράτευμα που δεν τον συμπαθούσε.

Το 1959 μετατέθηκε στο Επιτελείο του Γενικού Επιτελείου Στρατού, το 1963 τοποθετήθηκε στην Κύπρο, το 1964 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και το 1966 διορίστηκε αρχηγός του τάγματος της Σχολής Ευελπίδων.

Το 1956 ανέλαβε την αρχηγία της συνωμοτικής ομάδας αξιωματικών η οποία το 1967 θα πραγματοποιούσε το πραξικόπημα.

Το 1959 η αρχηγία της ομάδας πέρασε στον Δημήτριο Παττίλη αλλά ο Ιωαννίδης παρέμεινε μέλος.

Από την θέση του διοικητή της σχολής Ευελπίδων διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επιβολή και εδραίωση της δικτατορίας. Μετά την επιτυχημένη ανατροπή της κυβέρνησης διορίστηκε αρχηγός της ΕΣΑ και τον Αύγουστο του 1969 έγινε διευθυντής του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Το 1970 προήχθη στον βαθμό του συνταγματάρχη και το 1973 σε ταξίαρχο.

Με τον διορισμό του Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη στη θέση του πρωθυπουργού, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, που είχε στο μεταξύ αναλάβει πρόεδρος της Δημοκρατίας, προσπάθησε να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές.

Ο Ιωαννίδης ως εκφραστής της αδιάλλακτης "σκληροπυρηνικής" πτέρυγας του καθεστώτος, ήταν αντίθετος σε κάθε επικείμενη φιλελευθεροποίηση.

Έχοντας οργανώσει τον δικό του μηχανισμό είχε αρχίσει ήδη να προετοιμάζει την ανατροπή Παπαδόπουλου. Τον Αύγουστο του 1973 απομακρύνθηκε από την διοίκηση της ΕΣΑ αλλά ύστερα από πιέσεις πολλών αξιωματικών επανήλθε στην θέση του.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου σε συνδυασμό με την επικρατούσα κατάσταση αποτέλεσε την ευκαιρία για την ανατροπή του Παπαδόπουλου, ο οποίος λίγο πριν είχε αρνηθεί στα αμερικανικά μεταγωγικά και τον αμερικανικό στόλο να εφοδιάσουν το Ισραήλ στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, χρησιμοποιώντας τις εγκαταστάσεις της Κρήτης.

Έτσι στις 25 Νοεμβρίου 1973 ο Ιωαννίδης επικεφαλής πολλών αξιωματικών ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση Μαρκεζίνη, θέτοντας αμφότερους (Μαρκεζίνη - Παπαδόπουλο) σε περιορισμό, με σαφή στήριξη στο εγχείρημά του από τις ΗΠΑ.

Με την ανάληψη της εξουσίας τοποθέτησε στην προεδρία της Δημοκρατίας τον αντιστράτηγο Φαίδωνα Γκιζίκη, στην πρωθυπουργία τον αντιστράτηγο Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, υπουργό Εθνικής Αμύνης τον υποστράτηγο Ευστάθιο Λατσούδη κ.ά. τους οποίους όρκισε ο τότε μητροπολίτης Ιωαννίνων και μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ.

Ουσιαστικός όμως αρχηγός ήταν ο ίδιος, ο οποίος προτιμούσε να εργάζεται σε παρασκηνιακό επίπεδο λαμβάνοντας τότε τον βαθμό του ταξίαρχου. Διακηρυγμένος στόχος του ήταν ο απόλυτος έλεγχος της πολιτικής ζωής από τον στρατό και η προκήρυξη εκλογών το 1978.

Απώτερος στόχος όμως ήταν η ανατροπή του Αρχιεπίσκοπου Μακαρίου, την οποία και πέτυχε τον Ιούλιο του 1974.

Η ανατροπή αυτή όμως έδωσε την αφορμή για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, την ώρα που ο ίδιος καθησύχαζε τους Κυπρίους πως δεν τίθεται θέμα εισβολής.

Στις 23 Ιουλίου του ίδιου έτους η ηγεσία του καθεστώτος συνεδρίασε αποφασίζοντας ομόφωνα, πλήν του Ιωαννίδη, να παραδώσει την εξουσία στους πολιτικούς.

Στις 2 Αυγούστου τέθηκε σε διαθεσιμότητα ενώ στις 24 Αυγούστου αποστρατεύθηκε. Με απόφαση του Ευάγγελου Αβέρωφ - Τοσίτσα είχε προαχθεί σε υποστράτηγο.

Στη συνέχεια βάσει της Συντακτικής Πράξης της 3ης Σεπτεμβρίου 1974 όρισε την παραπομπή του Ιωαννίδη και των υπόλοιπων μελών των στρατιωτικών κυβερνήσεων και μελών του κινήματος του 1967 στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών.

Στις 15 Ιανουαρίου 1975 εκδόθηκε το Δ΄ Ψήφισμα της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής που όριζε τη διενέργεια δίκης των "Απριλιανών" μετά από μήνυση των δικηγόρων Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Ευάγγελου Γιαννόπουλου που είχε καταθέσει πρώτος από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο.

Η δίκη τελικά ξεκίνησε έξι μήνες μετά, στις 28 Ιουλίου, ημέρα Δευτέρα, στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, όπου στο μεταξύ είχε γίνει η μεταγωγή των Απριλιανών από την Κέα και διήρκεσε ακριβώς ένα μήνα, μέχρι 29 Αυγούστου.

Κατά τη διάρκεια της δίκης ούτε μία φορά δεν διασταύρωσε το βλέμμα του με τον Γ. Παπαδόπουλο.

Τελικά σύμφωνα με την απόφαση που εκδόθηκε, όπως αυτή στη συνέχεια μετατράπηκε, ο Δ. Ιωαννίδης καταδικάστηκε σε στρατιωτική καθαίρεση, ισόβια κάθειρξη για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας και σε 10 έτη κάθειρξη για το αδίκημα της στάσης, καθώς και σε ισόβια για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες και συνολική κάθειρξη 25 ετών για ηθική αυτουργία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Ακόμη, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 14 ετών για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε ένωση προς στάση αξιωματικών εν ενεργεία, εν καιρώ γενικής επιστρατεύσεως και άλλες μικρότερες ποινές, (δηλαδή επί αδικημάτων που προβλέπει ο ΣΠΚ).

Αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο (1975), (που τότε ίσχυε η ποινή του θανάτου) αλλά η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια, χωρίς να το ζητήσει ο ίδιος.

Μαζί με τον Ντερτιλή, ήταν οι μόνοι που απέμειναν φυλακισμένοι, καθώς αρνήθηκε να ζητήσει χάρη.

Απεβίωσε στις 16 Αυγούστου 2010 από θερμοπληξία στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας που είχε διακομισθεί για λόγους υγείας. Ήταν παντρεμένος και δεν είχε παιδιά.

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ‏

Αγαπητοί συμπατριώτες,
· Επί τη προδοτική επετείω της προδοσίας, όχι όσων χρόνια σας παραμυθιάζουν,
· αλλά του «Εθνάρχη» Καραμανλή και άλλων πολιτικών.
· Καθώς και της συμμετέχουσας τότε στρατιωτικής ηγεσίας της Ελλάδας,
· στην σκευωρία καταστροφής του Ελληνισμού της Κύπρου,
· με συμφωνία ελεύθερης απόβασης των τούρκων για να τους δωρίσουν την περιοχή του Αττίλα1 (βέβαια οι τούρκοι δεν αρκέσθηκα σε ατό και προχώρησαν προς Κερύνεια με τον «εθνάρχη» Καραμανλή να φωνάζει στον Κίσινγκερ,   προβοκάτσια» και ότι «παραβαίνουν» τη συμφωνία),
Επιτρέψετε μου να αναφέρω σε λίγες γραμμές την πρόσφατη ιστορία της προδοσίας του Ελληνισμού της Κύπρου μας.
1. Ο πατριώτης Έλληνας πρωθυπουργός Παπάγος προωθεί τις Ελληνικές απαιτήσεις για την Κύπρο και θα έλεγα οργανώνει τον αγώνα της ΕΟΚΑ με αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή.
2. Μετά τον μυστηριώδη θάνατο, πολύ πιθανόν δολοφονία του Παπάγου, αναλαμβάνει πρωθυπουργός ως εκλεκτός των ανακτόρων, ο Καραμανλής αφού υπέγραψε  το μνημόνιο Πιπινέλλη) για επίλυση του Κυπριακού σύμφωνα με τις έξωθεν εντολές.
3. Στέλλει τότε τον πρέσβη Βλάχο στην Κύπρο ως πρόξενο για να βρει ποια περιοχή να δώσει (από το χωράφι του) της Κύπρου στους τούρκους για να «λύσει» το Κυπριακό.
4. Ακολουθούν οι προδοτικές συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου με διχοτομική λύση, χωριστούς δήμους, βέτο των τούρκων παντού και με στρατιωτική παρουσία της τουρκίας στην Κύπρο και με δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης.

5. Το 1963 μετά από προσπάθεια του Μακαρίου για να γίνει λειτουργικό το κράτος είχαμε την τουρκανταρσία με την πράσινη γραμμή των άγγλων και την προσπάθεια του Κληκλή (Σοφοκλή) Βενιζέλου να καταργήσει το Κυπριακό κράτος και να το κάνει προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ δηλαδή της τουρκίας. Η Κύπρος γλυτώνει αφού ο Μακάριος αντέχει τις πιέσεις του αμερικανού Σάυρους Βαν.
6. Το 19654-65 ακολουθεί η προσπάθεια ιού Γεωργίου Παπανδρέου του δήθεν γέρου της δημοκρατίας (απαιτείται μεγάλα ανάλυση για τον γέρο Παπανδρέου) να εκτουρκίσει την Κύπρο με το σχέδιο Άτσεσον που το ονόμαζε κατ ευφημισμόν «ένωση». Τους έδινε τη χερσόνησο της Καρπασίας (από όπου θα μπορούσαν να εισάγουν μυριάδες τούρκους εποίκους) και μερικά τουρκικά καντόνια με ελεύθερη επικοινωνία του τουρκικού στρατού παντού κτλ.
7. Λονδίνο 1970. Ο Μίκης Θεοδωράκης αποκαλύπτει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε τελικά το 1970 να συμπράξει σε πτώση της δικτατορίας από Βασιλικούς αξιωματικούς παρ’ όλον όπως είπε ο Μίκης ότι είχαν γίνει δεκτά όλα όσα ζήτησε (να είναι πρωθυπουργός, να μην επιστρέψει αμέσως ο Βασιλιάς κτλ) . Προφανώς είχε διαταγή γι αυτό. Σίγουρα για να «λυθεί» πρώτα το Κυπριακό».https://www.youtube.com/watch?v=dRVPr4pgNPE (από το 1:04:41)
8. Το 1973 ο Καραμανλής σαμποτάρει τη προσπάθεια Μαρκεζίνη για ομαλή μετάβαση στη δημοκρατία. Πιθανότατα γιατί είχε συμφωνήσει με τον Κίσινγκερ στο Παρίσι τον ίδιο χρόνο, την ελεύθερη απόβαση των τούρκων στην Κύπρο.
9. 20 Ιουλίου 1974 η προδοσία της ελεύθερης απόβασης των τούρκων στην Κύπρο.
10. Αρχές δεκαετίας του 80. Άθλιοι «Έλληνες» διπλωματικοί και πολιτικοί (πχ πατέρας Καψής) αντιστρατεύονται με κάθε τρόπο και διαβάλλουν τον Σπύρο Κυπριανού πιέζοντας τον για προδοτική λύση.
11. 1988. Mea culpa του Ανδρέα Παπανδρέου για τη συμφωνία του με Οζάλ με την οποία μεταξύ άλλων αποδεχόταν τα τετελεσμένα των τούρκων στην Κύπρο.
12. Ο «έξυπνος» Ανδρέας ξέμπλεξε λέγοντας mea culpa. Τότε παραιτήθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τον «πατριωτισμό» του Ανδρέα, οι δύο καλύτεροι μας πρέσβεις. Ο Δούντας της Μόσχας και ο Στοφορόπουλος της Λευκωσίας.
13. 1999-2003 ο Σημίτης προσπαθεί να επιβάλει το σχέδιο Ανάν εκτουρκισμού της Κύπρου. Που το υποστήριζαν όλα τα Ελληνικά κόμματα (!!!!!!) πλην του ΚΚΕ.
14. 2004. Υπογραφή από «προσωπικότητες» όλων των κομμάτων της Ελλάδας (πλην ΚΚΕ) της συνημμένης εμετικής διακήρυξης υπέρ του σχεδίου Ανάν εκτουρκισμού της Κύπρου
15. 2007. Τα εν Ελλάδι πολιτικά κόμματα (πλην ΚΚΕ) κηρύσσουν πόλεμο εναντίον του Τάσσου Παπαδόπουλου και υπέρ του Χριστόφια.
16. Αρχίζει στη συνέχεια από Έλληνες πρωθυπουργούς, πολιτικούς κτλ, η γελοία υποστήριξη δήθεν λύσης από Κυπρίους για Κυπρίους με απαλλαγή της τουρκίας από κάθε ευθύνη. Ταξίδι για τον σκοπό αυτόν του Κώστα Καραμανλή στην Κύπρο.
17. 2014. Υπογραφή επαίσχυντου κειμένου από περίπου τις ίδιες «προσωπικότητες» του 2004 (όλων πλην ΚΚΕ πάλιν των κομμάτων και ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ) υπέρ εκτουρκισμού της Κύπρου με το σχέδιο Ανάν.
Τα συμπεράσματα και το τι θα πρέπει να γίνει στο εξής για να σωθεί η Κύπρος, δικά σας.

Ευρής Μπίλλης