Ποσο δικαιο ειχαμε!!!!!

Στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές  επισημάναμε στους φίλους μας ΝΔημοκρατες πόσο ανίκανος ήταν ο Βαγγελης Μειμαρακης να ηγηθεί της Παραταξεως. Για την στάση μας αυτή καποιοι στη Λάρισα αλλά και αλλού μας επέκριναν για <<υπέρμετρο χρυσαυγητισμο  >>.Τα γεγονοτα όμως απεδειξαν ποσο δίκαιο είχαμε.

Ενας πραγματικός ηγέτης και εν δυνάμει πρωθυπουργός πρέπει να αποδεικνύει τις ικανότητές του όχι μόνο στα εύκολα (και στις νίκες), αλλά και όταν θα έρθουν τα δύσκολα (δηλαδή οι πάσης φύσεως ήττες). Τέτοιος απέδειξε ότι δεν ήταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και μάλιστα δύο φορές! Η πρώτη, όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο έχασε από τον Τσίπρα και... πανηγύριζε επειδή η Ν.Δ. δεν διαλύθηκε. Αντί να φροντίσει μάλιστα να οργανώσει το κόμμα, το οδήγησε σε μεγαλύτερη διάλυση, κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα με το φιάσκο της ακύρωσης των εσωκομματικών εκλογών της 22ας Νοεμβρίου. Η δεύτερη φορά που απέδειξε ότι δεν ξέρει να χάνει ήταν την περασμένη Κυριακή. Αντί θαρραλέα να βγει δημοσίως και να αποδεχτεί την ήττα του, προτίμησε να κρυφτεί γράφοντας απλώς στο twitter «ευχαριστώ όσους με στήριξαν». Καταστρατήγησε ακόμα και τον άγραφο κανόνα που λέει ότι πρώτα ο ηττημένος αποδέχεται το αποτέλεσμα και μετά ο νικητής κάνει πανηγυρικές δηλώσεις. Μάταια οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. περίμεναν να μιλήσει ή έστω να βγάλει μια ανακοίνωση!

Αφησε μάλιστα να περάσουν σχεδόν 24 ώρες για να εμφανιστεί τελικά στην τηλεοπτική εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου και να υποστηρίξει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι έκανε... χάρη στους νεοδημοκράτες που συμμετείχε στις εκλογές, αφού δεν είχε και πολύ όρεξη! Παρ' όλ' αυτά έριξε δηλητηριώδη βέλη στους αντιπάλους του, τους οποίους χαρακτήρισε «παιδιά», και υπονόησε ότι ήταν μόνος εναντίον όλων (ξεχνώντας προφανώς ότι είχε τη στήριξη του Καραμανλή). Σεβαστά και ανθρώπινα όσα επικαλέστηκε για την απώλεια της αδελφής του (που σίγουρα τον επηρέασε), όμως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εν δυνάμει πρωθυπουργός δεν μπορεί να τα παρατάει όταν του συμβαίνει κάτι σοβαρό στην προσωπική ζωή του. Ο κ. Μεϊμαράκης είναι πολιτικός (και μάλιστα, όπως είπε, «χρόνια στο κουρμπέτι»), επομένως ξέρει ότι εκπροσωπεί και κουβαλά στις πλάτες του χιλιάδες ψηφοφόρους (και τις τύχες τους). Σε τελική ανάλυση, αν δεν άντεχε, θα έπρεπε να παραιτηθεί και όχι εκ των υστέρων να αναζητεί δικαιολογίες επειδή δεν θέλει να παραδεχθεί ότι αποδοκιμάστηκε! Η ήττα του ήταν αναμφίβολα μεγάλη (και μη αναμενόμενη), όμως ο τρόπος με τον οποίο τη διαχειρίστηκε την έκανε ακόμη πιο οδυνηρή.

Το δυστύχημα για τη Ν.Δ. είναι ότι και στο στρατόπεδο των νικητών τα δείγματα δεν είναι θετικά. Παρά τη σοβαρή και μετρημένη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ορισμένα πρόσωπα που εμφανίστηκαν να πανηγυρίζουν δίπλα του μόνο αισιοδοξία δεν προκαλούν. Πολιτευτές με βαριά προϊστορία, μπλεγμένοι σε διάφορες «περιπέτειες», κάποιοι άλλοι με ακραία προκλητικές θέσεις, πολιτικοί που αποδοκιμάστηκαν ουκ ολίγες φορές και κολαούζοι πάσης φύσεως έσπευσαν να τον συγχαρούν (σε ζωντανή μετάδοση), δημιουργώντας μια πρώτη αρνητική εικόνα.

Ο χρόνος θα δείξει αν ήταν τυχαία η παρουσία τους ή αν όντως αποτελούν μέλη της «ομάδας» του νέου προέδρου. Ξεχωρίζω εξ αυτών έναν, τον πρώην βουλευτή Κέρκυρας Νίκο Γεωργιάδη, που είχε περάσει ένα... φεγγάρι και από τη Δράση. Θυμίζω, για όσους έχουν ξεχάσει το ταραχώδες μικρό πέρασμά του από τη Βουλή, ότι έχει υποστηρίξει πως είναι «μπούρδα το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας, αφού δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς πώς θα λέγεται η διπλανή χώρα», ενώ είχε υπερασπιστεί και την ανιστόρητη Ρεπούση. Επομένως, έχουμε πολλά ακόμη να ζήσουμε!