Εγγράφομαι λοιπόν και αρχίζω να διαβάζω την στιχομυθία γνωστού δυαδυκτιακού ατόμου μιας και χρησιμοποιεί (όπως και εγώ) το ίδιο username παντού με τον διαχειριστή αλλά και αρθογράφο της ετεροβαρής βιογραφίας του Δραγούμη και κάνω την πρώτη μου τοποθέτηση όπως παρακάτω:
Αν και όχι φανατικός χρήστης της wiki ή της βικιπαίδεια, διάβασα το ανιστόρητο άρθρο που αφορά την βιογραφία του Ίωνα Δραγούμη. Καταρχήν αυτός που έγραψε την βιογραφία έχει ως πηγή άρθρο από το σάιτ e-grammes.gr όπου πουθενά δεν αναγράφει την επίμαχη φράση "ακραίου ελληνικού σωβινιστικού μεγαλοϊδεατισμού". [Σ.σ.: Όχι αυτός που έγραψε (σωστά) το κύριο σώμα του άρθρου· ο διαχειριστής Κωνσταντίνος Καλογερόπουλος, ως παραπομπή στην υβριστική φράση με την οποία καπέλωσε το άρθρο, «ακραίου σωβινιστικού ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού», είχε βάλει άρθρο από τις e-grammes, το οποίο έγραφε για «ελληνικό εθνικισμό» (και όχι «ακραίο σωβινισμό»)! δηλαδή, παραχάραξη παραπομπής, απάτη! (Τώρα έβαλε άλλη παραπομπή, άσχετο έργο κάποιου Addi, το οποίο δεν αναφέρεται καν στον Δραγούμη - δεν υπάρχει καν η λέξη «Dragoumis» στο έργο! Και πάλι απάτη!)]
Αντίθετα ο Ίωνας Δραγούμης (προφανώς ο αρθρογράφος δεν τον διάβασε ποτέ ήταν ο πρώτος που οροθέτησε τον Ελληνικό Εθνικισμό λέγοντας "οι Έλληνες δεν είναι κατακτητικοί. Πολιτική κυριαρχία πάνω σε άλλους δεν ζήτησαν ποτέ τους"(Ο Ελληνισμός μου και οι ΈΛληνες, σελ 120).
Δυστυχώς στην Ελλάδα ο όρος εθνικισμός έχει πάρει στρεβλή μορφή σε ότι αφορά την κατανόηση της, δείγμα της σύψης που έχει η παιδεία μας αλλά και η κοινωνία μας. Ο Εθνικισμός σύμφωνα με την διεθνή πολιτική ορολογία είναι ένα ιδεολογικό κίνημα που έχει σαν σκοπό την απόκτηση και την διατήρηση της αυτονομίας, της ενότητας και της ταυτότητας ενός έθνους[Anthony Smith, Oxford, National Identity].
Έρχομαι τώρα στο δεύτερο σημείο και το οποίο αφορά την φράση "αποκαλούμενου Μακεδονικού Αγώνα". Θα μπορούσε να γραφτεί "κατά των Ελλήνων αποκαλούμενου Μακεδονικού Αγώνα". Ο γνωστός Βρεττανός ιστορικός Douglas Dakkin τον ονομάζει ο "Ελληνικός αγώνας στην Μακεδονία". Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πηγή.
Και φτάνω στον "χχχχχχ" που από ότι κατάλαβα είναι διαχειριστής και μάλλον οπαδός του ιστορικού αναθεωρητισμού. Ο δημοκρατικός διάλογος χχχχχ προϋποθέτει επιστημονική επιφάνεια, συνειδησιακή διαφάνεια, προσήλωση σε κανονιστικές αρχές και, μάλιστα, στον λόγο ύπαρξης του θεσμού που είναι, αναντιρρήτως, το συμφέρον της κοινωνίας. Ώστε, η παγίωση του “ετσιθελισμού” της διατεταγμένης πλειοψηφίας των κατόχων του θεσμού δεν αποτελεί κεκτημένο δικαίωμα, αλλά ιδιοποίηση. Επειδή ακριβώς το γνωρίζεται, διακινείται ανερυθριάστως το επιχείρημα ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας των πολιτών αποτελεί την μείζονα απειλή των δικαιωμάτων και όχι η δική τους αυτόνομη, δηλαδή ολιγαρχική συνιστώσα. Πως το κάνετε αυτό ? Με το να αποκαλείται τον Γιαννόπουλο "ψυχωτικό" και τον Δραγούμη ως "παραστρατιωτικό". Το να διακινείται τον τυπικά λαϊκιστικό εθνικισμό των γείτονων , απομεινάριa του σταλινικού ολοκληρωτισμού, και τον νεοφιλελεύθερο ιμπεριαλισμό, που προσημειώνει στο σκοπό του τα ανθρώπινα δικαιώματα, εγκαλούν τον λόγο της ελευθερίας και την επιστήμη για εθνικισμό.
O Λουκιανός είπε για αυτό το είδος της ιστοριογραφίας ότι σε "Σε γενικές γραμμές ένας είναι ό σωστός πήχης και το μέτρο ακριβείας: να μην αποβλέπει σ' αυτούς πού τον ακούν τώρα αλλά σ' εκείνους πού μελλοντικά θα διαβάσουν τα συγγράμματα του. Διότι, αν υπηρετεί τις σκοπιμότητες της παρούσας στιγμής, εύλογα θα συγκαταλεχθεί στην κατηγορία των κολάκων, τους οποίους από παλιά ή ιστορική επιστήμη είχε αποστραφεί ευθύς έξ αρχής".[15:26, 12 Αυγούστου 2009]
Συνειδητοποιήστε ότι η ΒΠ δεν είναι εθνικιστικό τσιφλίκι κανενός και μην
κουράζεστε να δημιουργείτε sock puppet λογαριασμούς.
Υπάρχει ο "ακραίος ελληνικός σωβινιστικός μεγαλοϊδεατισμός" στα έργα του του Δραγούμη ? Εάν υπάρχει τότε θα συμφωνήσω με την έκφραση. Εάν δεν υπάρχει τότε ισχύει αυτά που ανέφερα. Και γνωρίζοντας τα βιβλία του μπορώ να φέρω δεκάδες αποσπάσματα που αποδεικνύουν τα λεγόμενα μου[19:00, 12 Αυγούστου 2009]
χχχχχχ από ότι φαίνεται ο Κος χχχχχχχχχχ επιβάλλει τους δικούς του κανόνες στην Βίκι και αυτό φαίνεται ότι η πρώτη παράγραφος πλέον όχι μόνο την άλλαξε αλλά χειροτέρεψε σε ότι αφορά τα ιστορικά στοιχεία. Αυτό μου επιβεβαιώνει δύο
πράματα.Το πρώτο αυτό που λέω σε όσους με ρωτάνε στα μπλογκς μου ότι πηγή που γράφεται από άτομα μη ελεγχόμενα και προκατειλημμένα είναι αναξιόπιστη.
Το δεύτερο είναι η ρήση του Πλούταρχου (Περί του ακούειν 37C) όπου λέει ότι "η έλλειψη ελέγχου, την οποία πολλοί νέοι λόγω της απαιδευσίας τους θεωρούν ελευθερία, κάνει τις επιθυμίες, που είναι σαν να ελευθερώθηκαν πλέον από περιορισμούς, να γίνοναται αφέντες σκληρότεροι και από εκείνμους τους δασκάλους και παιδαγωγούς της παιδικής ηλικίας."
Καμμία ιστορική πηγή δεν αναφέρει τον Ίωνα Δραγούμη ως σωβινιστή. Όσο για την κατηγορία του χχχχχχχχχ περί sock puppet λογαριασμούς αυτό δείχνει έλλειψη επιχειρημάτων.[06:15, 13 Αυγούστου 2009]
Η φράση θίγει όλη την κοινότητα και όχι μόνο τον συνομιλητή στον οποίο απευθύνεται
Η άποψη μου για την Βικιπαίδεια/wikipedia
Η ιδεολογική σύγχυση και o πολιτικός αποπροσανατολισμός, που συστηματικά καλλιεργούνται στις Δυτικές κοινωνίες είναι φαινόμενα, που έχουν αρχίσει να γίνονται ευρύτερα αντιληπτά τα τελευταία 15 χρόνια. Μέρος αυτής είναι και η υπόψη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια. Εκείνο όμως, που σίγουρα διαφεύγει, είναι ο σημαντικός ρόλος που φαίνεται ότι διαδραματίζει στο παιγνίδι αυτό η αλλοίωση των εννοιών της πολιτικής, κοινωνιολογικής, φιλοσοφικής κ.λ.π. ορολογίας.
Όλες οι ενδείξεις αλλά και οι σχετικές μελέτες αποδεικνύουν ότι η διαστρέβλωση των εννοιών και η χρησιμοποίηση των όρων είτε με άλλο, παραπλήσιο περιεχόμενο είτε ακόμη και με εντελώς αντίθετο του πραγματικού, είναι ένα ανυπολόγιστης αξίας όπλο στα χέρια εκείνων που ξέρουν να το χειρισθούν.
Πολλοί επεσήμαναν τον κίνδυνο αυτό. Πιο παραστατικός ο George Orwell, στο περίφημο μυθιστόρημα του «1984», μάς αποκαλύπτει με όλη την γλαφυρότητα της γραφίδας του, την φοβερή δύναμη των διαστρεβλωμένων λέξεων και εννοιών, αλλά και τις τρομακτικές δυνατότητες πού περικλείει ή χρησιμοποίηση τους από μια μικρή ηγετική ομάδα για την διανοητική εξόντωση και πνευματική υποδούλωση της υπόλοιπης κοινωνίας.
Η όλη παραπλάνηση στηρίζεται σε μια απλή διαπίστωση: Ο μέσος πολίτης αντιδρά συναισθηματικά σε ορισμένες λέξεις - κλειδιά, θετικά ή αρνητικά (Θεωρία των λεκτικών στερεοτύπων). Απέναντι όμως στην πληθώρα των υπολοίπων όρων δεν παρουσιάζει ανιχνεύσιμες αντιδράσεις. Αν λοιπόν χρησιμοποιηθεί ό όρος π.χ. «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» πείθεται ευκολότερα ο μέσος πολίτης, πού τις περισσότερες φορές είναι ευνοϊκά τοποθετημένος ως προς το πρώτο συνθετικό τού όρου. Ό «δημοκρατικός» όμως «συγκεντρωτισμός», γι' αυτούς πού γνωρίζουν, είναι μια βασική αρχή διοικήσεως των παλαιών Κομμουνιστικών Κομμάτων αλλά και των σημερινών «αντικαταστατών του» που βέβαια δεν έχει καμιά απολύτως σχέση μέ «δημοκρατικές» διαδικασίες. Τα πολυσυζητημένα έξ άλλου παραδείγματα όρων και εννοιών όπως «Ελευθερία», «Δημοκρατία», «Ειρήνη» κ.λ.π. που έχουν καταντήσει κενές λέξεις οστά χείλη επιτηδείων δημαγωγών αποτελούν τραγική επιβεβαίωση των ανωτέρω.
Στην περίπτωση μας είναι η χρήση του «σωβινισμού» όπου διαχειριστής της βικιπαίδεια προσπαθεί να επιβάλλει με το έτσι θέλω στην βιογραφία του Ίωνα Δραγούμη παραβλέποντας τόσο τα έργα του αλλά και την πραγματική διάσταση του όρου.
Η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός έχουν προχωρήσει ήδη σε επικίνδυνο βαθμό. Ό αγώνας για την αντιστροφή του ρεύματος είναι σκληρός και θα γίνεται συνεχώς σκληρότερος. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ο καθένας πρέπει να προσφέρει ότι μπορεί ανεξάρτητα από εθνικότητα, από κοινωνική κατάσταση, από ηλικία, γιατί ο αγώνας είναι κοινός για όλους τούς Έλληνες, η δε έκβαση του θα κρίνει οριστικά και την τύχη του Ελληνισμού.
Η θέληση να προσφέρω με κάποιο τρόπο στον κοινό αγώνα, να προσθέσω ένα μικρό λιθαράκι στο φράγμα πού πρέπει να κτισθεί εναντίον του απειλητικού χειμάρρου της διανοητικής παρακμής και της μεθοδευμένης συγχύσεως, υπήρξε και το πρώτα ερέθισμα για το στήσιμο των μπλογκ μου. Τα άρθρα μου προσπαθώ όσο είναι το δυνατόν να είναι τεκμηριωμένα (βάζοντας πηγές από όλες τις πλευρές) και το κυριώτερο ποτέ αποσπασμένα με σκοπό να εκτροχιάσω την ιδεολογική σκέψη μονομερώς.
Το δεύτερο ερέθισμα, έδωσαν οι συχνές διαπιστώσεις, που γίνονταν μετά από συζητήσεις στα διάφορα φόρουμ, όπου αναλύονταν ιδεολογικά ή πολιτικά ζητήματα, ότι οι νέοι δυσκολεύονταν πολλές φορές στην κατανόηση διαφόρων όρων. Σε αυτό φυσικά είναι επιτακτική η χρήση λεξικών, βιβλίων, που θα μπορούσε να λύσει αρκετά προβλήματα. Σημειώνω δε ότι στα μπλγκ μου είναι επιτρεπτή κάθε αναφορά και άποψη από όλους φτάνει να μην είναι υβριστική.
Ο Πλάτωνας είπε ότι όταν ο άνθρωπος είναι σεμνός και καλά εκπαιδευμένος, κάνει μετρημένες κινήσεις, ενώ ο δειλός και ο ακαλλιέργητος φαίνεται βιαιότερος και πιο απότομος.
Το παραπάνω το αφιερώνω στους Έλληνες διαχειριστές της βικιπαίδεια που σωστά εφάρμοσαν τους κανονισμούς σε ότι αφορά εμένα αλλά παρέβλεψαν να κάνουν το ίδιο τόσο στο άρθρο του Δραγούμη αλλά και στον συνδιαχειριστή τους. Είδαν το δέντρο αλλά όχι το δάσος. Και από ότι φαίνεται η βικιπαίδεια είναι τσιφλίκι μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής αντίληψης, αυτής του εθνομηδενισμού.
Ίωνας Δραγούμης
Η παράγραφος την οποία έγραψε ο φίλος και την οποία ο/οι διαχειριστής/ες της βικιπαίδεια σβήνουν αντικατοπρίζει την πραγματικότητα για τον Ίωνα Δραγούμη. Την παραθέτω λοιπόν :
Ο Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης, υπήρξε διπλωμάτης, πολιτικός, πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα[1], στην οργάνωση του οποίου προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες[2], λογοτέχνης και πρωταγωνιστής του γλωσσικού κινήματος του δημοτικισμού[3], διανοητής με σημαντική συμβολή στην διαμόρφωση της ελληνικής ιδεολογίας των αρχών του 20ού αι.[4]. Οραματιστής ενός ρομαντικού[5] μεγαλοϊδεατικού[6] απελευθερωτικού ελληνικού εθνικισμού, όχι σωβινιστικού[7] ούτε ιμπεριαλιστικού ή καν εδαφικού[8], αλλά πολιτισμικού[9], βασισμένου στην συνύπαρξη ελευθέρων εθνών[10] και πάνω απ' όλα ανθρωπιστικού[11], ενεπλάκη στα πάθη του εθνικού Διχασμού, τα οποία και τού στοίχισαν την ζωή, αλλά και μετά την δολοφονία του δεν έπαυσε να επηρεάζει την ελληνική σκέψη, όντας για άλλους από τους θαυμαστές του «μάρτυρας και ήρωας του Ελληνισμού»[12], «Δάσκαλος του Γένους»[13], «πατέρας του ελληνικού εθνικισμού»[14], ή πάντως «ένας από τους πιο παρεξηγημένους, περισσότερο αμαυρωμένους και λιγότερο δικαιωμένους διανοητές της νεοελληνικής σκέψης και συνείδησης»[15], για άλλους από τους αντιπάλους του ακραίος σωβινιστής[εκκρεμεί παραπομπή], για άλλους ρομαντική, αμφιλεγόμενη και πάντοτε συναρπαστική προσωπικότητα[16]
Σημειώσεις-παραπομπές
[1]- Βακαλόπουλος K. A. 1983, Ο Βόρειος Ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (I878-894), Ίδρυμα Μελετών της χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη. Ο συγγραφέας στο κείμενο του έργου του χρησιμοποιεί τον πλέον ουδέτερο όρο μακεδονική σύγκρουση. Στην Encyclopedia of modern Greek literature χρησιμοποιείται ο όρος οργάνωση της άμυνας των ελληνικών ορθόδοξων κοινοτήτων ενάντια στους αποκαλούμενους κομιτατζήδες.
[2]- Ιωάννης Μαζαράκης, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΔ', Εκδοτική Αθηνών, 1977, σελ. 236-238· λεπτομερέστερα για την εθνική δράση του Δραγούμη ως προξένου Μοναστηρίου βλ. Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, κεφ. «Η συμβολή του Ίωνα στην οργάνωση της Μακεδονικής Αντίστασης», σελ. 143-150 και κεφ. «Η μακεδονική εμπειρία», σελ. 151-159
[3]- Κ.Θ. Δημαράς, «Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας», 7η εκδ. 1985, σελ. 401-402 και σημειώσεις σελ. 609
[4]- Κ.Θ. Δημαράς, κεφ. «Η διακόσμηση της ελληνικής ιδεολογίας» στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΔ', Εκδοτική Αθηνών, 1977, σελ. 408-409
[5]-I.D. Stefanidis, «Stirring the Greek Nation: Political Culture, Irredentism and Anti-Americanism in Post-War Greece, 1945-1967», p. 32: «Ion Dragoumis, a prominent exponent of romantic nationalism»
[6]- Bruce Merry Encyclopedia of modern Greek literature, 116-117
[7]-Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 15: «Ο Ίων δεν ήταν ούτε σωβινιστής ούτε ακραίος στις θέσεις του.»
[8]-Ίων Δραγούμης, Φύλλα Ημερολογίου: «Κάτω όλοι οι ιμπεριαλισμοί! Θα ησυχάσουν πολύ και θα καλητερέψουν πολύ οι άνθρωποι άμα πάψουν να έχουν χωματική λαιμαργία, δηλαδή να διψούν για ν' απλωθούν σε ξένα χώματα, να ορίζουν όλο και περισσότερα χώματα. Να θέλουν τα έθνη να ορίζουν ανθρώπους το εννοώ, μα πώς να τους ορίζουν; με το πνεύμα, με τον πολιτισμό τους τον ανώτερο. Ας δημιουργήσουν τα έθνη πολιτισμούς και ας επηρεάζουν τα άλλα έθνη, αν μπορούν. Κι όποιος κάμει τον καλήτερο. [...] Μάρτης 21, 1919»
[9] Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, κεφ. «Το έθνος», σελ. 67-70: «Ποιος είναι των εθνών ο σκοπός ο τελικός, πές τον προορισμό, πές τον αποστολή, πές τον ανάγκη; Ο πολιτισμός! Να έργο άξιο για τα έθνη, έργο ανθρωπιστικό, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πώς τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα. [...] Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Και αυτή είναι η αξιοσύνη τους η μεγάλη. [...] Δεν φτάνει όμως να είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει κιόλα να είναι πολιτισμένο από δικό του πολιτισμό. [...] Και είναι απαραίτητα όλα τα έθνη.»
[10]- Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, κεφ. «Το έθνος», σελ. 70: ««είναι απαραίτητα όλα τα έθνη, όχι μόνο το ένα, όσο σημαντικό και να είναι, ούτε εκείνα μοναχά που ανθοβολούν πολιτισμούς· και τα βάρβαρα έθνη δικαιολογιούνται, και τα άγρια και τα αδύνατα»
[11]-Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 15: «Ήταν [ο Δραγούμης] ένας αγνός πατριώτης μα πιο πολύ ήταν Άνθρωπος.»
[12]-Χρίστος Γούδης, «Προσκλητήριο πεσόντων» από την ποιητική συλλογή «Έλληνες», εκδ. Μέτρον, 2006, και Χρίστος Γούδης, καθ. Παν. Πατρών, «Ίων Δραγούμης: Πάντα επίκαιρος», εισήγηση στην ημερίδα «Ίων Δραγούμης και Ελληνισμός», Παλαιά Βουλή 24-9-2009, Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης»: «Δραγούμης Ίων / Οραματιστής / Ο νους του στη Μεγάλη Ιδέα / Εξετελέσθη από παρακρατικούς / Μαρτύρων και ηρώων αίμα / Χυμένο άδικα / Πάνω στη γης που αγαπούσε»
[13]- Ίων Δραγούμης, «Ελληνικός Πολιτισμός», 1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914, επανέκδ. Φιλόμυθος, Θεσσαλονίκη 1993, ISBN 960-7375-01-7, Στέλιος Παπαθεμελής, Πρόλογος, σελ. 7: «...δικαιωματικά ανήκων στους Δασκάλους του Γένους»
[14]- Γιώργος Πισσαλίδης, «Ίων Δραγούμης: ο πατέρας του Ελληνικού εθνικισμού»
[15]- Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα - Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας», εκδ. Σταμούλης 2008, ISBN 978-960-6741-93-7, σελ. 13
[16]-Οδυσσέας Ελύτης, «Οι πολλοί Έλληνες του ενός Δραγούμη», σελ. 326-327 στο Οδυσσέας Ελύτης, «Εν λευκώ», εκδ. Ίκαρος, 2006, ISBN 960-7233-26-3
1 σχόλιο:
Η άκριτη αναπαραγωγή του κοινωνικού σας δαρβινισμού είναι εκπληκτική
Δημοσίευση σχολίου