"Υπάρχουν στιγμές στις οποίες ένας λαός οφείλει εάν θέλει να μείνει μεγάλος να είναι ικανός να πολεμήσει, έστω και χωρίς ελπίδα νίκης ...
Μόνον διότι πρέπει"ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΗΣ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Η ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΙΑΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ
του Χρήστου Παππά
Πολλοί ιστορικοί, διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων, έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Άλλοι το χαρακτήρισαν ως «Μεταξική δικτατορία», ενώ άλλοι ως «Μοναρχοφασισμό». Άλλοι δ ε ως «Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό». Με την ασφάλεια της παρέλευσης εξήντα και πλέον ετών από την εποχή που η χώρα εκυβερνάτο από τον Ιωάννη Μεταξά, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τα στοιχεία που απαιτούνται ώστε ο αναγνώστης να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα για την τόσον λασπολογηθείσα ιστορική περίοδο.
Η αποφασιστικότης του Μεταξά απέτρεψε την εμφύλια διαμάχη και τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Το νέο καθεστώς είναι γεγονός.
Όταν ο Μεταξάς συνάντησε το μεταπολεμικό Εθνικισμό
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΗΣ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Η ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΙΑΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ
του Χρήστου Παππά
Πολλοί ιστορικοί, διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων, έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Άλλοι το χαρακτήρισαν ως «Μεταξική δικτατορία», ενώ άλλοι ως «Μοναρχοφασισμό». Άλλοι δ ε ως «Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό». Με την ασφάλεια της παρέλευσης εξήντα και πλέον ετών από την εποχή που η χώρα εκυβερνάτο από τον Ιωάννη Μεταξά, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τα στοιχεία που απαιτούνται ώστε ο αναγνώστης να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα για την τόσον λασπολογηθείσα ιστορική περίοδο.
- Τι πραγματικά συνέβη την 4η Αυγούστου
Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936 έκλεισε μια κοινοβουλευτική περίοδος πολιτικής διακυβερνήσεως είτε με τη μορφή της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας είτε με τη μορφή της Προεδρευομένης Δημοκρατίας, είτε ακόμη με τη μορφή της Στρατιωτικής Δικτατορίας, π.χ. δικτατορία Πλαστήρα ( 1922 ), δικτατορία Πάγκαλου ( 1926 ). Ο Ιωάννης Μεταξάς κληθείς από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ ανέλαβε την πρωθυπουργία τον Απρίλιο του 1936 και στις 16 Απριλίου πήρε πανηγυρικά ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Και τα δύο κόμματα, Λαϊκό και Φιλελεύθερο ( Βασιλικοί και Βενιζελικοί ), κυριολεκτικώς τον υπερψήφισαν με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά και 4 αποχές, βλέποντας στο πρόσωπό του τον ηγέτη εκείνο ο οποίος θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο και τον διχασμό στον οποίο εκείνα την είχαν φέρει. Ο απόστρατος στρατηγός Μεταξάς, ηγέτης της Βασιλικής παρατάξεως κατά την περίοδο του Διχασμού, ήταν αρχηγός του κόμματος των Ελευθεροφρόνων το οποίο είχε λάβει ποσοστό 3,94% κατά τις εκλογές του Ιανουαρίου 1936. Παρ' όλα αυτά υπερψηφίστηκε και έτυχε παλλαϊκής αναγνωρίσεως που μπορεί να κατανοήσει οποιοσδήποτε αναγνώσει τουλάχιστον τις εφημερίδες του Ιανουαρίου 1941, τότε που πέθανε ο Μεταξάς ή θα διαπιστώσει εάν παρακολουθήσει από τα «επίκαιρα» της εποχής τη συμμετοχή του λαού στην κηδεία του ( βεβαίως τα αφιερώματα σε εκείνη την ιστορική περίοδο που γίνονται σε τηλεοπτικές εκπομπές επιμελώς προνοούν να μην μεταδίδουν τις σκηνές αυτές ).
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 1936 οι δύο κυρίαρχες πολιτικές παρατάξεις δεν μπορούσαν να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση και ρυθμιστής στις εξελίξεις αναδείχθηκε το Κ.Κ.Ε. το οποίο δια πρώτη φορά ήρθε σε συμφωνία με αστικό κοινοβουλευτικό κόμμα στις εκλογές για το Προεδρείο της Βουλής με το περίφημο «Σύμφωνο» Σοφούλη-Σκλάβαινα. Ο κομμουνισμός έχοντας τις ρίζες του στην εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης ήδη είχε δράσει αντεθνικά κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία της οποίας «όχι μόνο χάρηκε την ήττα, αλλά και την επεδίωξε». Το Κ.Κ.Ε. βλέποντας έναν αντικομουνιστή ηγέτη στην εξουσία, αρχίζει τις κινητοποιήσεις εναντίον του Μεταξά με αποκορύφωμα τις ταραχές που ξέσπασαν στη Θεσσαλονίκη το Μάιο του 1936, με αφορμή την απεργία των καπνεργατών. Ο Μεταξάς δείχνει για πρώτη φορά τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Αφού επιβάλει την τάξη, ορίζει νέα ημερομίσθια και καθιερώνει για πρώτη φορά στα εργατικά πράγματα τον όρο της υποχρεωτικής διαιτησίας. Οι προσπάθειες όμως των κομμουνιστών εναντίον του Μεταξά του οποίου τα φιλεργατικά αισθήματα θα μπορούσαν να τους στερήσουν την πολιτική πελατεία, δεν σταματούν αλλά εντείνονται και συνεπικουρούνται και από δηλώσεις πολιτικών αρχηγών όπως αυτή του Σοφούλη που έλεγε ότι μετά το πέρας της πεντάμηνης εξουσιοδότησης που πήρε ο Μεταξάς τον Απρίλιο του '36 θα πάψει η υποστήριξη στο πρόσωπό του. Οι κομμουνιστές αναγγέλλουν γενική πανελλαδική απεργία για τις 5 Αυγούστου και όλα δείχνουν ότι αρχίζουν τις κινήσεις για την βίαια αρπαγή της εξουσίας, κάτι που συνάδει και με το πρόγραμμά τους και με την ιδεολογία τους. Η γενική απεργία και η σύσταση «λαϊκού μετώπου» είναι το πρώτο σκαλοπάτι προς την εξουσία. Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς πηγαίνει στα Ανάκτορα να συναντήσει τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ . Έχει μαζί του έτοιμα τα Διατάγματα που προβλέπουν την αναστολή ορισμένων διατάξεων του Συντάγματος και τη διάλυση της Βουλής. Η μεταβολή επιτυγχάνεται ταχύτατα και αναίμακτα. Το ίδιο βράδυ συγκάλεσε εκτάκτως υπουργικό συμβούλιο και το μόνο μέτρο που πήρε ήταν να τοποθετήσει δύο Ευζώνους στην είσοδο του Υπουργείου Εξωτερικών με την εντολή να επιτρέπουν την είσοδο στους υπουργούς και να απαγορεύουν την έξοδο σε όλους. Αυτό αποτελεί έκτοτε μοναδικό ιστορικό προηγούμενο διεθνώς. Δηλαδή επιβολή δικτατορίας με δύναμη μόλις δύο στρατιωτών. Ο κοινοβουλευτισμός χρεοκόπησε και ο Μεταξάς έδωσε τη χαρακτηριστική βολή. Ενήργησε ως στρατιωτικός και ως σπουδαίος ηγέτης με συναίσθηση της δυνάμεώς του.
Η αποφασιστικότης του Μεταξά απέτρεψε την εμφύλια διαμάχη και τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Το νέο καθεστώς είναι γεγονός.
Κόμμα 4ης Αυγούστου
Όταν ο Μεταξάς συνάντησε το μεταπολεμικό Εθνικισμό του Ευάγγελου Χ. Χανιώτη
Το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε μια Ευρώπη γεμάτη ερείπια, με το άνθος του πληθυσμού της να έχει σκοτωθεί και τα μισά από τα εδάφη της να τελούν υπό την στυγνή κατοχή των Σοβιετικών. Από την άλλη μεριά οι δυτικές δημοκρατίες, πολύ γρήγορα εισήλθαν σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας, και ακόμη χειρότερα σε μια περίοδο εκφυλισμού ενός μεγάλου μέρους των λαών τους. Η καταναλωτική κοινωνία της δυτικής δημοκρατίας από τη μια, και η κομμουνιστική τυραννία από την άλλη, ήταν οι κυρίαρχες δυνάμεις της μεταπολεμικής Ευρώπης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν άργησε να εμφανιστεί ένα πραγματικό επαναστατικό ρεύμα στους χώρους της ευρωπαϊκής νεολαίας, ένα ρεύμα πολιτικό- εθνικιστικό που εξέφραζε την αντίθεση του τόσο ως προς τον κοινοβουλευτισμό, όσο και προς τον Κομμουνισμό. Το πολιτικό αυτό ρεύμα στηριζόταν πάνω στις ιδεολογικές βάσεις των φασιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών καθεστώτων του μεσοπολέμου, αλλά δεν εξαντλούσαν την επιχειρηματολογία τους σε μια χωρίς ουσία παρελθοντολογία, αλλά τόνιζαν την επικαιρότητα των ιδεών τους σε σχέση με την εποχή τους, καθώς πρέσβευαν τον τρίτο δρόμο, πέρα από τον Καπιταλισμό και τον Κομμουνισμό. Οι πολιτικές τους ιδέες σύντομα βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση κυρίως μέσα στους χώρους των νέων, αυτών που αναζητούσαν μια πραγματική επαναστατική πρόταση ζωής, και πίστευαν σε ανώτερες αξίες και ιδέες, καθώς βίωναν τον εκφυλισμό και την υποκουλτούρα του δυτικού καπιταλισμού, και γνώριζαν την τυραννία και την ιδεολογική κενότητα του κομμουνισμού.
Στα πλαίσια αυτά της μεταπολεμικής επανάστασης ιδεών του Εθνικισμού, εντάσσεται το Κόμμα 4ης Αυγούστου (Κ4Α), η πρώτη προσπάθεια στην μεταπολεμική Ελλάδα δημιουργίας Εθνικιστικού Κινήματος. Ένα κίνημα πρωτοποριακό και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, που απασχόλησε έντονα ακόμη και τον διεθνή τύπο, που αν και το τέλος του ήταν άδοξο άφησε πίσω του μια τεράστια κληρονομιά ιδεών, που μέχρι και σήμερα είναι αξεπέραστη. Ακόμη είναι χαρακτηριστικό πως όλες οι εθνικιστικές πολιτικές προσπάθειες που έγιναν από την μεταπολίτευση και μετά, προήλθαν από την «μήτρα» στελεχών και μελών του Κ4Α, γιατί το Κ4Α έριξε στην σύγχρονη μεταπολεμική Ελλάδα τον σπόρο της Εθνικιστικής Ιδεολογίας, γι' αυτό και απαιτεί την τιμή και τον σεβασμό όλων των Εθνικιστών.
Το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε μια Ευρώπη γεμάτη ερείπια, με το άνθος του πληθυσμού της να έχει σκοτωθεί και τα μισά από τα εδάφη της να τελούν υπό την στυγνή κατοχή των Σοβιετικών. Από την άλλη μεριά οι δυτικές δημοκρατίες, πολύ γρήγορα εισήλθαν σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας, και ακόμη χειρότερα σε μια περίοδο εκφυλισμού ενός μεγάλου μέρους των λαών τους. Η καταναλωτική κοινωνία της δυτικής δημοκρατίας από τη μια, και η κομμουνιστική τυραννία από την άλλη, ήταν οι κυρίαρχες δυνάμεις της μεταπολεμικής Ευρώπης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν άργησε να εμφανιστεί ένα πραγματικό επαναστατικό ρεύμα στους χώρους της ευρωπαϊκής νεολαίας, ένα ρεύμα πολιτικό- εθνικιστικό που εξέφραζε την αντίθεση του τόσο ως προς τον κοινοβουλευτισμό, όσο και προς τον Κομμουνισμό. Το πολιτικό αυτό ρεύμα στηριζόταν πάνω στις ιδεολογικές βάσεις των φασιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών καθεστώτων του μεσοπολέμου, αλλά δεν εξαντλούσαν την επιχειρηματολογία τους σε μια χωρίς ουσία παρελθοντολογία, αλλά τόνιζαν την επικαιρότητα των ιδεών τους σε σχέση με την εποχή τους, καθώς πρέσβευαν τον τρίτο δρόμο, πέρα από τον Καπιταλισμό και τον Κομμουνισμό. Οι πολιτικές τους ιδέες σύντομα βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση κυρίως μέσα στους χώρους των νέων, αυτών που αναζητούσαν μια πραγματική επαναστατική πρόταση ζωής, και πίστευαν σε ανώτερες αξίες και ιδέες, καθώς βίωναν τον εκφυλισμό και την υποκουλτούρα του δυτικού καπιταλισμού, και γνώριζαν την τυραννία και την ιδεολογική κενότητα του κομμουνισμού.
Στα πλαίσια αυτά της μεταπολεμικής επανάστασης ιδεών του Εθνικισμού, εντάσσεται το Κόμμα 4ης Αυγούστου (Κ4Α), η πρώτη προσπάθεια στην μεταπολεμική Ελλάδα δημιουργίας Εθνικιστικού Κινήματος. Ένα κίνημα πρωτοποριακό και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, που απασχόλησε έντονα ακόμη και τον διεθνή τύπο, που αν και το τέλος του ήταν άδοξο άφησε πίσω του μια τεράστια κληρονομιά ιδεών, που μέχρι και σήμερα είναι αξεπέραστη. Ακόμη είναι χαρακτηριστικό πως όλες οι εθνικιστικές πολιτικές προσπάθειες που έγιναν από την μεταπολίτευση και μετά, προήλθαν από την «μήτρα» στελεχών και μελών του Κ4Α, γιατί το Κ4Α έριξε στην σύγχρονη μεταπολεμική Ελλάδα τον σπόρο της Εθνικιστικής Ιδεολογίας, γι' αυτό και απαιτεί την τιμή και τον σεβασμό όλων των Εθνικιστών.
ΙΔΡΥΣΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΚΜΗ
Στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1950, μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων που εμπνέονται από τα εθνικιστικά και κοινωνικά ιδεώδη και η οποία ιδεολογικά ανέτρεχε στο ένδοξο καθεστώς της 4ης Αυγούστου
του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, αρχίζει την πολιτική της δραστηριότητα. Ο νεαρός τότε Κωνσταντίνος Πλεύρης μαζί με άλλους νέους συναγωνιστές του συμμετέχουν σε διάφορους μικρούς ιδεολογικούς πυρήνες, όπως ήταν οι Ελπιδοφόροι Νέοι και το Νεοελληνικόν Κίνημα. Μέσα στους χώρους αυτούς πραγματοποιείται μια ιδεολογική ζύμωση, και το σπουδαιότερο, άνθρωποι με κοινές ιδέες έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή αναπτύσσουν σχέσεις, και δημιουργείται ένας ευρύς κύκλος νέων Εθνικιστών, που χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ήταν ο αγνός ιδεαλισμός. Τα αποτελέσματα αυτής της ζύμωσης δεν άργησαν να φανούν. Έτσι την άνοιξη του 1965 σε ένα εστιατόριο της Φωκίωνος Νέγρη, ελήφθη η απόφαση για την δημιουργία ενός μετωπικού εθνικιστικού κινήματος, με το όνομα Κόμμα 4ης Αυγούστου. Πλέον οι συνθήκες είχαν ωριμάσει, και οι νεαροί Εθνικιστές ήταν πλέον ολοκληρωμένες προσωπικότητες, έτοιμες να αρχίσουν την μεγάλη μάχη των ιδεών. Η μικρή αρχικά ομάδα που αποτελείτο κυρίως από άτομα του κύκλου του Κ. Πλεύρη και του Σπύρου Σταυρόπουλου και του Φαναριώτη, με τις κατάλληλες επαφές (τις επαφές τις έκανε κάποιος «Γιόχαν»), γνωρίζεται με μια ομάδα ανθρώπων του αείμνηστου Έλληνα διανοητή Δημήτρη Δημόπουλου και του Πασσαδέλη, και αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια κοινή προσπάθεια. Έτσι τον Ιούλιο του 1965 ιδρύεται επισήμως το Κ4Α, και στεγάζεται σε γραφεία στην Αθηνα στην οδό Μπομπουλίνας. Αρχηγός του Κ4Α ορίσθηκε ο Κ. Πλεύρης, την διοικούσα επιτροπή την αποτελούσαν μεταξύ άλλων οι Δημοπουλος, Δενδρινός, Μανωλόπουλος, Βασιλόπουλος και Κόμπης. Έμβλημα του κόμματος ορίσθηκε ο δικέφαλος αετός και ο μαίανδρος. Το έμβλημα, έργο του επιφανούς αρχιτέκτονα και ηγετικού στελέχους του Κ4Α Τηλέμαχου Κόμπη, είχε έναν μεγάλο και πρωτοποριακό συμβολισμό. Δήλωνε την σύνθεση Αρχαίας Ελλάδας και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, καθότι τα στελέχη του Κ4Α εμπνεόμενοι από τις ιδέες του Ι. Μεταξά πρέσβευαν την δημιουργία του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού, που θα είναι σύνθεση αρχαιότητας και Βυζαντίου. Ακόμη το σύμβολο του μαιάνδρου δήλωνε την σύνθεση σκέψης και δράσης. Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας το Κ4Α εφήρμοσε την πρακτική του γραμμικού σχεδίου, στον σχεδιασμό εμβλημάτων και αφισών. Δημιουργός τους ήταν ο Τ. Κόμπης.
Με την δημιουργία του Κ4Α, αμέσως αρχίζει μια μεγάλη δραστηριοποίηση του στους χώρους κυρίως της νεολαίας. Έτσι μέσα σε έξι μήνες δημιουργούνται γραφεία σε δεκατέσσερις πόλεις της Ελλάδας, και αγωνιστικοί πυρήνες σε ακόμη περισσότερες. Την 1η Αυγούστου του 1965, κυκλοφορεί το πρώτο φύλο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας «4η Αυγούστου» με διευθυντή τον Δ. Δημόπουλο. Η ανάπτυξη που γνωρίζει το Κ4Α είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Μέσα σε λίγους μήνες έχει γραφεία σε πολλές πόλεις, εκδίδει δική του εφημερίδα και συνεχώς αναπτύσσεται. Παράλληλα δίδεται ένας μεγάλος αγώνας ιδεών με την προσπάθεια των εκδόσεων. Το 1965 ο Κ. Πλεύρης εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Αντιδημοκράτης», το βιβλίο προκαλεί πάταγο καθώς ήταν και είναι το μοναδικό βιβλίο στην Ελλάδα που ασκεί κριτική στη δημοκρατία, βασιζόμενο σε απολύτως λογικά και επιστημονικά επιχειρήματα.
Μεγάλη δύναμη για το Κ4Α υπήρχε στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Εκεί μάλιστα δραστηριοποιείται έντονα η φοιτητική οργάνωση του Κόμματος, με την επωνυμία Φ.Ε.Π. δηλαδή, Φοιτητική Εθνική Πρωτοπορία, μια οργάνωση με πραγματική στρατιωτική πειθαρχία, και έτσι στις φοιτητικές εκλογές του 1966, η Φ.Ε.Π. κυριαρχεί στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Αναμφισβήτητα η περίοδος 1965- 1967 είναι η περίοδος της μεγάλης ακμής για το Κ4Α. Λίγο πριν το 1967 το Κ4Α μεταστεγάζεται σε ένα ολόκληρο κτίριο, στην οδό Ανδρέου Μεταξά, όπου στεγάζονται όλες του οι υπηρεσίες. Πραγματοποιούνται εκδόσεις βιβλίων και περιοδικών, η εφημερίδα κυκλοφορεί ανελλιπώς, διανέμονται πολιτικά έντυπα, φυλλάδια και προκηρύξεις, γίνονται μαζικές αφισοκολλήσεις και αναγραφές σε τοίχους, πραγματοποιούνται πορείες, γίνονται ομιλίες και διαλέξεις, πραγματοποιούνται συνέδρια, ημερίδες και συνεστιάσεις, λειτουργεί σε καθημερινή βάση σχολή στελεχών (!), κυκλοφορούν δίσκοι με ομιλίες του Ι. Μεταξά, υπάρχουν σημαίες, πανό, περιβραχιόνια και μετάλλια, με δυο λόγια υπάρχουν τα πάντα!
Η ιδεολογία του Κ4Α, όπως εκφράστηκε μέσα από τα βιβλία του Κ. Πλεύρη και από την εφημερίδα «4η Αυγούστου» καθώς και από τα επίσημα φυλλάδια του Κόμματος, στηριζόταν σε δυο αρνήσεις και σε μια θέση. Άρνηση προς την δημοκρατία και τον Κομμουνισμό, και θέση υπέρ της δημιουργίας ενός Νέου Εθνικού Κράτους. Είναι χαρακτηριστικό πως το Κ4Α δικαιώθηκε και ως προς τις δυο αρνήσεις του. Η ιστορία τους δικαίωσε καθώς η δημοκρατία καταλύθηκε την 21η Απριλίου, αφού πρώτα είχε χρεοκοπήσει, από τον Στράτο, και ο Κομμουνισμός εξαφανίστηκε από την ιστορία.
Ακόμη χαρακτηριστικό της άρτιας οργάνωσης του Κ4Α ήταν το γεγονός της ύπαρξης διαφόρων οργανώσεων που δρούσαν παράλληλα με το Κ4Α και δημιουργήθηκαν από αυτό. Υπήρχε όπως ελέχθη η Φ.Ε.Π., ακόμη στους χώρους των μαθητών ανέπτυξε δράση η πρωτοπόρα εθνικιστική οργάνωση Μ.Ε.Κ. (Μαθητικό Εθνικιστικό Κίνημα), ακόμη υπήρχε συνδικαλιστική οργάνωση και Ένωση Φίλων Κ4Α (συμμετείχαν νομάρχες, δήμαρχοι, επιχειρηματίες κτλ), ενώ υπήρχε άριστη συνεργασία με τον Κ. Μανιαδάκη. Έτσι η 21η Απριλίου, βρίσκει το Κ4Α σε μια πρωτοφανή ακμή.
Στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1950, μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων που εμπνέονται από τα εθνικιστικά και κοινωνικά ιδεώδη και η οποία ιδεολογικά ανέτρεχε στο ένδοξο καθεστώς της 4ης Αυγούστου
του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, αρχίζει την πολιτική της δραστηριότητα. Ο νεαρός τότε Κωνσταντίνος Πλεύρης μαζί με άλλους νέους συναγωνιστές του συμμετέχουν σε διάφορους μικρούς ιδεολογικούς πυρήνες, όπως ήταν οι Ελπιδοφόροι Νέοι και το Νεοελληνικόν Κίνημα. Μέσα στους χώρους αυτούς πραγματοποιείται μια ιδεολογική ζύμωση, και το σπουδαιότερο, άνθρωποι με κοινές ιδέες έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή αναπτύσσουν σχέσεις, και δημιουργείται ένας ευρύς κύκλος νέων Εθνικιστών, που χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ήταν ο αγνός ιδεαλισμός. Τα αποτελέσματα αυτής της ζύμωσης δεν άργησαν να φανούν. Έτσι την άνοιξη του 1965 σε ένα εστιατόριο της Φωκίωνος Νέγρη, ελήφθη η απόφαση για την δημιουργία ενός μετωπικού εθνικιστικού κινήματος, με το όνομα Κόμμα 4ης Αυγούστου. Πλέον οι συνθήκες είχαν ωριμάσει, και οι νεαροί Εθνικιστές ήταν πλέον ολοκληρωμένες προσωπικότητες, έτοιμες να αρχίσουν την μεγάλη μάχη των ιδεών. Η μικρή αρχικά ομάδα που αποτελείτο κυρίως από άτομα του κύκλου του Κ. Πλεύρη και του Σπύρου Σταυρόπουλου και του Φαναριώτη, με τις κατάλληλες επαφές (τις επαφές τις έκανε κάποιος «Γιόχαν»), γνωρίζεται με μια ομάδα ανθρώπων του αείμνηστου Έλληνα διανοητή Δημήτρη Δημόπουλου και του Πασσαδέλη, και αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια κοινή προσπάθεια. Έτσι τον Ιούλιο του 1965 ιδρύεται επισήμως το Κ4Α, και στεγάζεται σε γραφεία στην Αθηνα στην οδό Μπομπουλίνας. Αρχηγός του Κ4Α ορίσθηκε ο Κ. Πλεύρης, την διοικούσα επιτροπή την αποτελούσαν μεταξύ άλλων οι Δημοπουλος, Δενδρινός, Μανωλόπουλος, Βασιλόπουλος και Κόμπης. Έμβλημα του κόμματος ορίσθηκε ο δικέφαλος αετός και ο μαίανδρος. Το έμβλημα, έργο του επιφανούς αρχιτέκτονα και ηγετικού στελέχους του Κ4Α Τηλέμαχου Κόμπη, είχε έναν μεγάλο και πρωτοποριακό συμβολισμό. Δήλωνε την σύνθεση Αρχαίας Ελλάδας και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, καθότι τα στελέχη του Κ4Α εμπνεόμενοι από τις ιδέες του Ι. Μεταξά πρέσβευαν την δημιουργία του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού, που θα είναι σύνθεση αρχαιότητας και Βυζαντίου. Ακόμη το σύμβολο του μαιάνδρου δήλωνε την σύνθεση σκέψης και δράσης. Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας το Κ4Α εφήρμοσε την πρακτική του γραμμικού σχεδίου, στον σχεδιασμό εμβλημάτων και αφισών. Δημιουργός τους ήταν ο Τ. Κόμπης.
Με την δημιουργία του Κ4Α, αμέσως αρχίζει μια μεγάλη δραστηριοποίηση του στους χώρους κυρίως της νεολαίας. Έτσι μέσα σε έξι μήνες δημιουργούνται γραφεία σε δεκατέσσερις πόλεις της Ελλάδας, και αγωνιστικοί πυρήνες σε ακόμη περισσότερες. Την 1η Αυγούστου του 1965, κυκλοφορεί το πρώτο φύλο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας «4η Αυγούστου» με διευθυντή τον Δ. Δημόπουλο. Η ανάπτυξη που γνωρίζει το Κ4Α είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Μέσα σε λίγους μήνες έχει γραφεία σε πολλές πόλεις, εκδίδει δική του εφημερίδα και συνεχώς αναπτύσσεται. Παράλληλα δίδεται ένας μεγάλος αγώνας ιδεών με την προσπάθεια των εκδόσεων. Το 1965 ο Κ. Πλεύρης εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Αντιδημοκράτης», το βιβλίο προκαλεί πάταγο καθώς ήταν και είναι το μοναδικό βιβλίο στην Ελλάδα που ασκεί κριτική στη δημοκρατία, βασιζόμενο σε απολύτως λογικά και επιστημονικά επιχειρήματα.
Μεγάλη δύναμη για το Κ4Α υπήρχε στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Εκεί μάλιστα δραστηριοποιείται έντονα η φοιτητική οργάνωση του Κόμματος, με την επωνυμία Φ.Ε.Π. δηλαδή, Φοιτητική Εθνική Πρωτοπορία, μια οργάνωση με πραγματική στρατιωτική πειθαρχία, και έτσι στις φοιτητικές εκλογές του 1966, η Φ.Ε.Π. κυριαρχεί στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Αναμφισβήτητα η περίοδος 1965- 1967 είναι η περίοδος της μεγάλης ακμής για το Κ4Α. Λίγο πριν το 1967 το Κ4Α μεταστεγάζεται σε ένα ολόκληρο κτίριο, στην οδό Ανδρέου Μεταξά, όπου στεγάζονται όλες του οι υπηρεσίες. Πραγματοποιούνται εκδόσεις βιβλίων και περιοδικών, η εφημερίδα κυκλοφορεί ανελλιπώς, διανέμονται πολιτικά έντυπα, φυλλάδια και προκηρύξεις, γίνονται μαζικές αφισοκολλήσεις και αναγραφές σε τοίχους, πραγματοποιούνται πορείες, γίνονται ομιλίες και διαλέξεις, πραγματοποιούνται συνέδρια, ημερίδες και συνεστιάσεις, λειτουργεί σε καθημερινή βάση σχολή στελεχών (!), κυκλοφορούν δίσκοι με ομιλίες του Ι. Μεταξά, υπάρχουν σημαίες, πανό, περιβραχιόνια και μετάλλια, με δυο λόγια υπάρχουν τα πάντα!
Η ιδεολογία του Κ4Α, όπως εκφράστηκε μέσα από τα βιβλία του Κ. Πλεύρη και από την εφημερίδα «4η Αυγούστου» καθώς και από τα επίσημα φυλλάδια του Κόμματος, στηριζόταν σε δυο αρνήσεις και σε μια θέση. Άρνηση προς την δημοκρατία και τον Κομμουνισμό, και θέση υπέρ της δημιουργίας ενός Νέου Εθνικού Κράτους. Είναι χαρακτηριστικό πως το Κ4Α δικαιώθηκε και ως προς τις δυο αρνήσεις του. Η ιστορία τους δικαίωσε καθώς η δημοκρατία καταλύθηκε την 21η Απριλίου, αφού πρώτα είχε χρεοκοπήσει, από τον Στράτο, και ο Κομμουνισμός εξαφανίστηκε από την ιστορία.
Ακόμη χαρακτηριστικό της άρτιας οργάνωσης του Κ4Α ήταν το γεγονός της ύπαρξης διαφόρων οργανώσεων που δρούσαν παράλληλα με το Κ4Α και δημιουργήθηκαν από αυτό. Υπήρχε όπως ελέχθη η Φ.Ε.Π., ακόμη στους χώρους των μαθητών ανέπτυξε δράση η πρωτοπόρα εθνικιστική οργάνωση Μ.Ε.Κ. (Μαθητικό Εθνικιστικό Κίνημα), ακόμη υπήρχε συνδικαλιστική οργάνωση και Ένωση Φίλων Κ4Α (συμμετείχαν νομάρχες, δήμαρχοι, επιχειρηματίες κτλ), ενώ υπήρχε άριστη συνεργασία με τον Κ. Μανιαδάκη. Έτσι η 21η Απριλίου, βρίσκει το Κ4Α σε μια πρωτοφανή ακμή.
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967- 1974
Την 21η Απριλίου του 1967 εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί, καταλύουν την τότε κοινοβουλευτική φαυλοκρατία και αναλαμβάνουν την κυβέρνηση του κράτους σε μια κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα.
Το Κ4Α υποχρεωτικά κλείνει, όπως όλα τα πολιτικά κόμματα, και τα στελέχη του τάσσονται στο πλευρό της 21ης Απριλίου. Ο Αρχηγός του Κ4Α Κ. Πλεύρης γίνεται διευθυντής του γραφείου του Συνταγματάρχη Ι. Λαδά, και ο Δ. Δημοπουλος γ.γ. του Υπουργείου Γεωργίας. Παράλληλα και άλλα στελέχη μετέχουν σε σημαντικές θέσεις του νέου καθεστώτος. Αν και ως κόμμα το Κ4Α πλέον δεν δραστηριοποιείται, η εφημερίδα κυκλοφορεί κανονικά, αν και υφίσταται λογοκρισία, χωρίς να λείπουν οι διαπληκτισμοί και οι συγκρούσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ακόμη κυκλοφορούν τα περιοδικά «Ματιές» (Αθηνα), «Ελληνικό Αύριο» (Θεσσαλονίκη) και «Πυρσός» (Λάρισα).
Είναι γεγονός πως το Κ4Α είχε ισχυρά ερείσματα μέσα στο καθεστώς της 21ης Απριλίου. Σαφώς θετικοί υπέρ του ήταν οι Ασλανίδης, Λαδάς, Μέξης, Πατίλης και άλλοι. Όμως αποτελεί γεγονός πως το Κ4Α πολεμήθηκε από διάφορα στελέχη της 21ης Απριλίου, τα οποία θεωρούσαν «ακραίες» και «φασιστικές» τις ιδέες των στελεχών του. Σκοπός των ανθρώπων του Κ4Α ήταν να στρέψουν το καθεστώς της 21ης Απριλίου, προς ένα καθεστώς όπως αυτό της 4ης Αυγούστου. Τούτο τους έφερε σε αντίθεση με στελέχη της 21ης Απριλίου τα οποία πίστευαν στον σταδιακό εκδημοκρατισμό του καθεστώτος.
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ακόμη και από μια ιδιαίτερη ανάπτυξη σχέσεων του Κ4Α με εθνικιστικά κινήματα του εξωτερικού. Δημιουργούνται στενές σχέσεις με το εθνικιστικό κίνημα της Ιταλίας, και μάλιστα δημιουργείται η εθνικιστική φοιτητική οργάνωση Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. με επικεφαλής τον Σπύρο Σταθόπουλο στέλεχος του Κ4Α. Ε.Σ.Ε.ΣΙ. και Κ4Α είχαν στενές σχέσεις συνεργασίας, και μάλιστα το Ε.Σ.Ε.ΣΙ. ανέπτυξε σημαντικότατη δράση στα ιταλικά πανεπιστήμια σε συνεργασία με το εθνικιστικό κόμμα MSI. Ακόμη δημιουργούνται στενές σχέσεις με το εθνικό καθεστώς της Λιβύης του Συνταγματάρχη Καντάφι, με τον οποίο ο Κ. Πλεύρης συνδέθηκε με στενή φιλία, ενώ οι διεθνείς επαφές φτάνουν ως και την Ιαπωνία! Την εποχή εκείνη μάλιστα έγινε η πολύκροτη δική του Κ. Πλεύρη στην Ιταλία με την κομμουνιστική εφημερίδα Avanti, μια δική που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, και στην οποία ο Κ. Πλεύρης πέτυχε την καταδίκη των Κομμουνιστών.
Είναι χαρακτηριστικό πως μέσα από τις στήλες της εφημερίδας «4η Αυγούστου» γίνεται κριτική προς συγκεκριμένες επιλογές της 21ης Απριλίου, αν και πολλά κυβερνητικά στελέχη έβλεπαν με συμπάθεια το Κ4Α λόγο της αντίθεσης του στον κοινοβουλευτισμό και στον κομουνισμό, αλλά κυρίως για τον λόγο της υψηλής ποιότητας των στελεχών του. Πέρα όμως από αυτό, είναι γεγονός πως η 21η Απριλίου ανέκοψε την μεγάλη ανοδική πορεία του Κ4Α, αν και όπως είδαμε χρησιμοποίησε πολλά στελέχη του σε σημαντικές θέσεις.
Την 21η Απριλίου του 1967 εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί, καταλύουν την τότε κοινοβουλευτική φαυλοκρατία και αναλαμβάνουν την κυβέρνηση του κράτους σε μια κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα.
Το Κ4Α υποχρεωτικά κλείνει, όπως όλα τα πολιτικά κόμματα, και τα στελέχη του τάσσονται στο πλευρό της 21ης Απριλίου. Ο Αρχηγός του Κ4Α Κ. Πλεύρης γίνεται διευθυντής του γραφείου του Συνταγματάρχη Ι. Λαδά, και ο Δ. Δημοπουλος γ.γ. του Υπουργείου Γεωργίας. Παράλληλα και άλλα στελέχη μετέχουν σε σημαντικές θέσεις του νέου καθεστώτος. Αν και ως κόμμα το Κ4Α πλέον δεν δραστηριοποιείται, η εφημερίδα κυκλοφορεί κανονικά, αν και υφίσταται λογοκρισία, χωρίς να λείπουν οι διαπληκτισμοί και οι συγκρούσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ακόμη κυκλοφορούν τα περιοδικά «Ματιές» (Αθηνα), «Ελληνικό Αύριο» (Θεσσαλονίκη) και «Πυρσός» (Λάρισα).
Είναι γεγονός πως το Κ4Α είχε ισχυρά ερείσματα μέσα στο καθεστώς της 21ης Απριλίου. Σαφώς θετικοί υπέρ του ήταν οι Ασλανίδης, Λαδάς, Μέξης, Πατίλης και άλλοι. Όμως αποτελεί γεγονός πως το Κ4Α πολεμήθηκε από διάφορα στελέχη της 21ης Απριλίου, τα οποία θεωρούσαν «ακραίες» και «φασιστικές» τις ιδέες των στελεχών του. Σκοπός των ανθρώπων του Κ4Α ήταν να στρέψουν το καθεστώς της 21ης Απριλίου, προς ένα καθεστώς όπως αυτό της 4ης Αυγούστου. Τούτο τους έφερε σε αντίθεση με στελέχη της 21ης Απριλίου τα οποία πίστευαν στον σταδιακό εκδημοκρατισμό του καθεστώτος.
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ακόμη και από μια ιδιαίτερη ανάπτυξη σχέσεων του Κ4Α με εθνικιστικά κινήματα του εξωτερικού. Δημιουργούνται στενές σχέσεις με το εθνικιστικό κίνημα της Ιταλίας, και μάλιστα δημιουργείται η εθνικιστική φοιτητική οργάνωση Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. με επικεφαλής τον Σπύρο Σταθόπουλο στέλεχος του Κ4Α. Ε.Σ.Ε.ΣΙ. και Κ4Α είχαν στενές σχέσεις συνεργασίας, και μάλιστα το Ε.Σ.Ε.ΣΙ. ανέπτυξε σημαντικότατη δράση στα ιταλικά πανεπιστήμια σε συνεργασία με το εθνικιστικό κόμμα MSI. Ακόμη δημιουργούνται στενές σχέσεις με το εθνικό καθεστώς της Λιβύης του Συνταγματάρχη Καντάφι, με τον οποίο ο Κ. Πλεύρης συνδέθηκε με στενή φιλία, ενώ οι διεθνείς επαφές φτάνουν ως και την Ιαπωνία! Την εποχή εκείνη μάλιστα έγινε η πολύκροτη δική του Κ. Πλεύρη στην Ιταλία με την κομμουνιστική εφημερίδα Avanti, μια δική που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, και στην οποία ο Κ. Πλεύρης πέτυχε την καταδίκη των Κομμουνιστών.
Είναι χαρακτηριστικό πως μέσα από τις στήλες της εφημερίδας «4η Αυγούστου» γίνεται κριτική προς συγκεκριμένες επιλογές της 21ης Απριλίου, αν και πολλά κυβερνητικά στελέχη έβλεπαν με συμπάθεια το Κ4Α λόγο της αντίθεσης του στον κοινοβουλευτισμό και στον κομουνισμό, αλλά κυρίως για τον λόγο της υψηλής ποιότητας των στελεχών του. Πέρα όμως από αυτό, είναι γεγονός πως η 21η Απριλίου ανέκοψε την μεγάλη ανοδική πορεία του Κ4Α, αν και όπως είδαμε χρησιμοποίησε πολλά στελέχη του σε σημαντικές θέσεις.
1974 - Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Η ανατροπή του Γ. Παπαδόπουλου από τον Δ. Ιωαννίδη δημιουργεί νέα δεδομένα για τα στελέχη του Κ4Α. Πλέον η διαμορφωθείσα κατάσταση είναι σαφώς εχθρική για αυτούς. Έτσι τον Μάιο του 1974 φυλακίζονται πολλά στελέχη και ο Αρχηγός του Κ4Α στο ΕΑΤ- ΕΣΑ, και αποφυλακίζονται τον Ιούλιο με την γενική αμνηστία.
Η έλευση της Μεταπολίτευσης σήμανε την έναρξη των πιο σκληρών και αδίστακτων διωγμών για τους Εθνικιστές από τον Καραμανλισμό.
Το Κ4Α προσπαθεί να ξαναρχίσει τις πολιτικές του δραστηριότητες σε νέα γραφεία στην οδό Ομήρου, και βρίσκει απέναντι του μια πρωτοφανή εκστρατεία τρομοκρατίας κράτους και παρακράτους. Η ασφάλεια οποιαδήποτε στιγμή ήθελε, έμπαινε στα σπίτια των Εθνικιστών και τους συνελάμβανε χωρίς καμιά δικαιολογία. Ο Κ. Πλεύρης και ηγετικά στελέχη του Κ4Α συλλαμβάνονται και κρατούνται παράνομα, ενώ στήνονται σκευωρίες εις βάρος μελών και στελεχών του Κόμματος. Όπως είναι φανερό κάτω από αυτό το καθεστώς αστυνομικής και δικαστικής τρομοκρατίας, το Κ4Α δεν μπορούσε να συνεχίσει την δράση του. Ουσιαστικά το Κ4Α αναγκάστηκε να μην λειτουργεί, έτσι το 1977 αναστέλλεται η δράση του και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους κυκλοφορεί το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας.
Η ανατροπή του Γ. Παπαδόπουλου από τον Δ. Ιωαννίδη δημιουργεί νέα δεδομένα για τα στελέχη του Κ4Α. Πλέον η διαμορφωθείσα κατάσταση είναι σαφώς εχθρική για αυτούς. Έτσι τον Μάιο του 1974 φυλακίζονται πολλά στελέχη και ο Αρχηγός του Κ4Α στο ΕΑΤ- ΕΣΑ, και αποφυλακίζονται τον Ιούλιο με την γενική αμνηστία.
Η έλευση της Μεταπολίτευσης σήμανε την έναρξη των πιο σκληρών και αδίστακτων διωγμών για τους Εθνικιστές από τον Καραμανλισμό.
Το Κ4Α προσπαθεί να ξαναρχίσει τις πολιτικές του δραστηριότητες σε νέα γραφεία στην οδό Ομήρου, και βρίσκει απέναντι του μια πρωτοφανή εκστρατεία τρομοκρατίας κράτους και παρακράτους. Η ασφάλεια οποιαδήποτε στιγμή ήθελε, έμπαινε στα σπίτια των Εθνικιστών και τους συνελάμβανε χωρίς καμιά δικαιολογία. Ο Κ. Πλεύρης και ηγετικά στελέχη του Κ4Α συλλαμβάνονται και κρατούνται παράνομα, ενώ στήνονται σκευωρίες εις βάρος μελών και στελεχών του Κόμματος. Όπως είναι φανερό κάτω από αυτό το καθεστώς αστυνομικής και δικαστικής τρομοκρατίας, το Κ4Α δεν μπορούσε να συνεχίσει την δράση του. Ουσιαστικά το Κ4Α αναγκάστηκε να μην λειτουργεί, έτσι το 1977 αναστέλλεται η δράση του και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους κυκλοφορεί το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το τέλος του Κ4Α σίγουρα δεν ήταν ανάλογο της αρχής του. Κράτος και παρακράτος συνεργάστηκαν για πετύχουν την φυσική και ψυχολογική εξόντωση των στελεχών του. Δεν το πέτυχαν. Πέτυχαν μόνο την παύση μιας σοβαρής πολιτικής προσπάθειας. Όμως το έργο του Κ4Α δεν ήταν δυνατόν να σταματήσει με τις πολιτικές διώξεις, καθώς οι ιδέες δεν φιμώνονται. Η μεγάλη πρόσφορα του Κ4Α ήταν ότι έδωσε τις ιδεολογικές κατευθύνσεις του σύγχρονου ελληνικού Εθνικισμού. Κατάφερε εφαρμόζοντας την συστηματική μέθοδο επιχειρημάτων, να διαμορφώσει νέες εθνικιστικές συνειδήσεις στο χώρο της νεολαίας, και ουσιαστικά έβγαλε «αξιωματικούς» του πολιτικού και εθνικιστικού αγώνα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως πρώτο το Κ4Α είχε σημειώσει από τότε τον κίνδυνο των ξένων μεταναστών.
Είναι ακόμη χαρακτηριστικό πως όλα τα στελέχη του Κ4Α ήσαν και είναι επιτυχημένα και καταξιωμένα άτομα στην κοινωνική ζωή, επιστήμονες, άνθρωποι καλλιεργημένοι και σοβαροί και όχι φυσικά περιθωριακοί τραμπούκοι. Το πνευματικό και συγγραφικό τους έργο αποτελεί σταθμό όχι μόνο για το εθνικιστικό κίνημα στην Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Ήταν μια αυστηρή και κλειστή οργάνωση με λίγα μέλη και στρατιωτική δομή και πειθαρχία, που παρήγαγε ισχυρές προσωπικότητες.
Ζητήσαμε από τον Αρχηγό του Κ4Α κ. Κωνσταντίνο Πλεύρη να μας δώσει με μια φράση την συνολική του εκτίμηση για το Κ4Α, 42 χρόνια μετά την ίδρυση του. Μας απάντησε: «Εκάναμεν το καθήκον μας».
Το τέλος του Κ4Α σίγουρα δεν ήταν ανάλογο της αρχής του. Κράτος και παρακράτος συνεργάστηκαν για πετύχουν την φυσική και ψυχολογική εξόντωση των στελεχών του. Δεν το πέτυχαν. Πέτυχαν μόνο την παύση μιας σοβαρής πολιτικής προσπάθειας. Όμως το έργο του Κ4Α δεν ήταν δυνατόν να σταματήσει με τις πολιτικές διώξεις, καθώς οι ιδέες δεν φιμώνονται. Η μεγάλη πρόσφορα του Κ4Α ήταν ότι έδωσε τις ιδεολογικές κατευθύνσεις του σύγχρονου ελληνικού Εθνικισμού. Κατάφερε εφαρμόζοντας την συστηματική μέθοδο επιχειρημάτων, να διαμορφώσει νέες εθνικιστικές συνειδήσεις στο χώρο της νεολαίας, και ουσιαστικά έβγαλε «αξιωματικούς» του πολιτικού και εθνικιστικού αγώνα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως πρώτο το Κ4Α είχε σημειώσει από τότε τον κίνδυνο των ξένων μεταναστών.
Είναι ακόμη χαρακτηριστικό πως όλα τα στελέχη του Κ4Α ήσαν και είναι επιτυχημένα και καταξιωμένα άτομα στην κοινωνική ζωή, επιστήμονες, άνθρωποι καλλιεργημένοι και σοβαροί και όχι φυσικά περιθωριακοί τραμπούκοι. Το πνευματικό και συγγραφικό τους έργο αποτελεί σταθμό όχι μόνο για το εθνικιστικό κίνημα στην Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Ήταν μια αυστηρή και κλειστή οργάνωση με λίγα μέλη και στρατιωτική δομή και πειθαρχία, που παρήγαγε ισχυρές προσωπικότητες.
Ζητήσαμε από τον Αρχηγό του Κ4Α κ. Κωνσταντίνο Πλεύρη να μας δώσει με μια φράση την συνολική του εκτίμηση για το Κ4Α, 42 χρόνια μετά την ίδρυση του. Μας απάντησε: «Εκάναμεν το καθήκον μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου