Κυκλοφόρησε το βιβλίο του Χρήστου Χαρίτου «Ριζοσπαστική Δεξιά: η απάντηση στην νεοταξική Αριστερά», από τις εκδόσεις «Πελασγός» του Γιάννη Γιαννάκενα.
Στο βιβλίο αυτό ο Χρήστος Χαρίτος αναλύει τις ιδεολογικές αξίες της Δεξιάς, τις αξίες του έθνους και της ελευθερίας. Αναφέρεται κατόπιν στην ιδεολογία της νεοταξικής Αριστεράς και την εχθρότητά της έναντι οποιασδήποτε εθνικής αναφοράς. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται η σύνδεση μεταξύ της ριζοσπαστικής Δεξιάς και του Πατριωτικού Κινήματος και στο τέταρτο εξετάζεται το μέλλον αυτής της σχέσεως, στην κατεύθυνση μίας κυβερνητικής προοπτικής.
Παρουσιάζουμε τώρα την εισαγωγή του κ. Χαρίτου.Ένα βιβλίο που προσωπικώς θεωρώ αυτονόητο ότι πρέπει να προμηθευτούμε και να διαβάσουμε όλοι.
* * *
Εισαγωγή
Σε αυτούς που συνεχίζουν να φυλάγουν Θερμοπύλες, έστω και αν γνωρίζουν ότι στο «τέλος οι Μήδοι θα διαβούνε». Στους εθνικιστές.
Στην Ελλάδα η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, σε συνδυασμό και με μία ιδιότυπη ιδεολογική τρομοκρατία, έχουν ενταφιάσει κάθε σοβαρό δημόσιο διάλογο και κάθε προσπάθεια δημιουργίας μιας εναλλακτικής προτάσεως στο αξιακό σύστημα της κατεστημένης αριστεράς. Στην χώρα μας ο οποιοσδήποτε μπορεί να αυτοτοποθετείται στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά είναι καταδικαστέο - κατ' αντίστοιχο τρόπο - να ανήκει κάποιος στην ριζοσπαστική Δεξιά.
Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα στην οποία η Δεξιά είναι ιδεολογικώς ανύπαρκτη, πολιτικώς ανάπηρη και ιστορικώς απούσα. Και όλα αυτά συμβαίνουν, την στιγμή που η δεξιά παράταξη υπερασπίσθηκε την εθνική κυριαρχία τον Νοέμβριο του 1916 από τις αγγλογαλλικές ξιφολόγχες του βενιζελικού πραξικοπήματος της Θεσσαλονίκης, η Δεξιά διέσχισε τον Σαγγάριο, έγραψε το Έπος του 1940 και απελευθέρωσε την Βόρειο Ήπειρο,
κράτησε την Αθήνα ελεύθερη τον Δεκέμβριο του 1944, ίδρυσε την ΕΟΚΑ και έδωσε τον αγώνα για την Ένωση της Κύπρου.
Είναι η παράταξη του Δραγούμη, του Εγγονόπουλου, του Παλαμά, της Παξινού, του Καραγάτση, του Ελύτη. Από το 1974 όμως έως σήμερα κανείς δεν έδωσε ποτέ -ελέω Καραμανλισμού- μία μάχη υπερασπίσεως των αξιών και της ιστορίας αυτής της Δεξιάς.
Και φθάσαμε σήμερα η Δεξιά που έδωσε τον αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας και του Ελληνικού πολιτισμού να απολογείται γονυπετής στους απογόνους του Στάλιν και του Μάο.
Πρωτοφανές, αλλά και «λογικό» επακόλουθο της ελλείψεως ιδεολογίας και ηγεσίας. Αλλά αυτό θα συνεχίζεται στο διηνεκές;
Το παρόν βιβλίο έχει σκοπό να καταγράψει την δεξιά ιδεολογία, να αναδείξει την ιστορική ταυτότητα της Δεξιάς και να ανατρέψει τα στερεότυπα της Αριστεράς.
Ιδιαιτέρως σήμερα, που έχουμε τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, ένα λαϊκό-πατριωτικό κόμμα, να έχει διεμβολίσει για πρώτη φορά το πολιτικό κατεστημέ νο.
Για να ξαναγεννηθεί η Ελληνική Δεξιά χρειάζεται να βρει ξανά το Απολλώνιο πνεύμα στην σκέψη της και το Διονυσιακό στην δράση της. Θα ξαναγεννηθεί μόνο όταν συνδεθεί και πάλι με τις παραδόσεις της, μόνο όταν γίνει εθνικιστική και λαϊκή. Θα πρέπει να πολεμήσει ξανά για την Ελλάδα και τις ιδέες της. «Μόνο οι πολεμιστές είναι οι ευνοούμενοι της
ιστορίας», έλεγε ο Δημήτρης Τσάκωνας. Όσο όμως παραμένει προσδεδεμένη στις παρακαταθήκες του Καραμανλισμού, κοσμοπολιτική και φιλελεύθερη, παλλακίδα οικουμενιστικών διακηρύξεων, είναι απλώς άλλη μία εκδοχή της Αριστεράς.
Τα κείμενά μου έχουν «πολεμικό» χαρακτήρα. Δεν έχουν γραφτεί ως μίαθεωρητική αναζήτηση, αποκομμένη από την πολιτική της έκφραση, ούτεεπιδιώκω να εξαντλήσω το θέμα. Αντιθέτως, επιζητώ το άνοιγμα της συζητήσεως στο πατριωτικό κίνημα και την Δεξιά για να τοποθετηθούμε επάνω στο Quo Vadis. Παράλληλα, έδωσα ιδιαίτερη έμφαση στις
ιδεολογικές παραμέτρους, διότι δεν υπάρχει πραγματική πολιτική χωρίς ιδεολογικές αρχές. Ο πολιτικός δεν είναι ταχυδακτυλουργός για να πορεύεται μόνο με βάση τον εμπειρισμό και τον τακτικισμό.
Δεν διεκδικώ επίσης την πατρότητα της ιδέας, ούτε την καλύτερη θεωρητική επεξεργασία της. Δεν καταφεύγω σε μεταφυσικές προτάσεις, ούτε πιστεύω ότι αυτός ο δρόμος είναι εύκολος. Το Πατριωτικό Κίνημα όμως πρέπει να βρει τις λύσεις για την επανασύνδεσή του με τον λαό και την κοινωνία για να αποφύγει τις δύο θανάσιμες παγίδες του συστήματος:τον συμβιβασμό (ρεφορμισμό) και τον εξτρεμισμό.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους προλογίζοντες του βιβλίου μου. Τονβουλευτή Αττικής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Μάκη Βορίδη και τον Πειραιώτη καθηγητή πανεπιστημίου Χρίστο Γούδη, πρόεδρο του Ινστιτούτου Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης». Τους θεωρώ από τους σοβαρότερους εκφραστές της Ελληνικής Δεξιάς σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο Φυσικά, δεν θα ήταν δυνατή η έκδοση δίχως τον - επί 23 χρόνια - συναγωνιστή μου Γιάννη Γιαννάκενα, ο οποίος συνεχίζει να στηρίζει το πατριωτικό βιβλίο, παρά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Άκρας Αριστεράς. Έκαστος εφ' ώ ετάχθη.
Χρήστος Χαρίτος
Πειραιάς, Οκτώβριος 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου