Σωτήρης Χατζηγάκης: "Τι πατρίδα; Δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση;"

Αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία? (από την χθεσινή συζήτηση στην Βουλή).

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης):
Ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΛΑΟΣ έχει το λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού):
Κύριε Υπουργέ, πριν από τρία χρόνια, επί κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας, όταν έγινε μια δημοσκόπηση για τις αξίες, τι πιστεύει ο ελληνικός λαός, στην κορυφή ήταν η δικαιοσύνη και οι ένοπλες δυνάμεις. Σ’ αυτήν που έγινε τώρα τελευταία έχει τέτοια κατάπτωση που συναγωνίζεται μόνο την πτώση του κ. Ρουσόπουλου. Τέτοια κατάπτωση η δικαιοσύνη. Δεν μπορεί να είστε υπερήφανος γιατί εσείς είστε ο πολιτικός προϊστάμενος της δικαιοσύνης. Και δεν φταίνε στο σύνολό τους οι δικαστές, στο σύνολό τους οι εισαγγελείς. Φταίει αυτό το σύστημα το οποίο έχει αναπτυχθεί. Και σας το είπα και εδώ στην Αίθουσα και επαναλαμβάνω. Δεν ήταν ένα σύστημα το οποίο ανεπτύχθη από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, αλλά από το λεγόμενο σύστημα Ρουσόπουλου.
Πρέπει, λοιπόν, να προστατεύσετε τη δικαιοσύνη πρωτίστως. Και όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν αυτές τις ημέρες, μόνο προστασία της δικαιοσύνης δεν είναι. Δεν μπορεί σε όλα τα κανάλια να υπάρχει ως θέμα η δικαιοσύνη. Υπήρχε πέρυσι, υπήρχε πρόπερσι θέμα για τη δικαιοσύνη; Μιλούσαν τα κανάλια για σκάνδαλα για τα ομόλογα, μιλούσαν για τη «SIEMENS» δεν μιλούσαν για τη δικαιοσύνη. Τώρα όλα τα κανάλια μιλάνε για τη δικαιοσύνη και αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσετε, πρέπει να το δείτε.
Και έρχομαι στο νομοσχέδιό σας. Δηλαδή, απ’ ότι κατάλαβα, κύριε Υπουργέ, τώρα θα έχουμε το εν Κανά σύμφωνο συνύπαρξης, γιατί καταργείται στην ουσία ο γάμος. Βάζετε ένα παράθυρο, δημιουργείτε ένα βαθμό σαν τους ανθυπασπιστές ανάμεσα σε αξιωματικούς και υπαξιωματικούς και αυτό είναι ένα παράθυρο το οποίο δεν βοηθά καθόλου στην προαγωγή της οικογένειας. Αφού πετάξατε την πατρίδα έξω, αφού πετάξατε τη θρησκεία έξω, με την έννοια την οποία και τώρα επεξεργαστήκαμε, τώρα βάζετε και μία νάρκη στην οικογένεια.
Τι μας χρειαζόταν; Λύσαμε τα θέματα; Υπήρχε τόσο μεγάλη κοινωνική ανάγκη; Μ’ αυτό που φέρνετε σήμερα ανοίγετε το σύμφωνο συνύπαρξης συλλειτουργίας και συμβίωσης των ομοφυλοφίλων. Δεν το έχετε καταλάβει ότι το φέρνετε σήμερα αυτό; Γιατί όταν το φέρνετε για ετερόφυλα ζευγάρια, αύριο το πρωί θα πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και θα έρθει αμέσως. Άρα λοιπόν, το γνωρίζετε και το πράττετε. Αλλά επειδή δεν έχετε τη δύναμη απέναντι στους ψηφοφόρους να το πράξετε, το φέρνετε διά της πλαγίας οδού. Ομολογήστε το, λοιπόν, στη Βουλή καλύτερα ότι υπάρχει ένα θέμα κοινωνικό, το αντιμετωπίζουμε έτσι και γι’ αυτό το λόγο θέλουμε σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Μην κοροϊδευόμαστε. Θα το δώσετε αυτό σήμερα κι αύριο το πρωί θα πάνε ο κ. Βαλλιανάτος με την παρέα του ενδεχομένως και με το δήμαρχο της Τήλου να διεκδικήσουν τα ίσα όπως επιτάσσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Άρα λοιπόν, κύριε Υπουργέ, περί αυτού πρόκειται. Εμείς διαφωνούμε. Διαφωνούμε γιατί αυτό το οποίο φέρνετε εδώ είναι ακόμη μία νάρκη στην οικογένεια.
Και επιτέλους δεν έχουμε λύσει όλα τα θέματα. Πρώτα απ’ όλα να εξασφαλίσετε φαΐ στους Έλληνες και μετά βρίσκετε πως ο άλλος θα αποφύγει τα όσα απορρέουν από το γάμο. Δεν έχουμε φτάσει να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα. Δεν έχουμε φτάσει να τακτοποιήσουμε τις ανάγκες μιας οικογένειας για να προχωράμε σ’ αυτά τα ακραία θέματα.
Έχω την αίσθηση ότι προχωράτε κάτω από πιέσεις οι οποίες δημιουργούνται από πολιτικές δυνάμεις και όχι από κοινωνικές δυνάμεις. Για άλλη μια φορά είσαστε όχι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, αλλά κομπάρσοι του πολιτικού παιχνιδιού κι αυτό καταγράφεται στη μεγάλη μας κοινωνική βάση, καταγράφεται στη βάση αυτής της παράταξης που και οι δύο υπηρετούμε και τα αποτελέσματα θα τα δείτε πολύ σύντομα οποτεδήποτε γίνουν εκλογές.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω το λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Ναι, κύριε Υπουργέ.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, δεν θα κάνω πάνω από δύο λεπτά.
Ήθελα να απαντήσω σε δύο βασικές παρατηρήσεις που έγιναν από τον αρχηγό του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Καρατζαφέρη. Πρώτον, εμέμφθηκε ότι η δικαιοσύνη είναι σήμερα στο στόχαστρο και ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά της γενικώς και ότι τα κανάλια ασχολούνται και οι εφημερίδες και ο Τύπος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και βάλουν εναντίον της δικαιοσύνης. Εγώ θα ρωτούσα κύριε Πρόεδρε: Ποιος τροφοδοτεί αυτά; Διότι τα κανάλια από μόνα τους δεν παίζουν. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απλώς αναπαράγουν ορισμένα γεγονότα τα οποία κάποιος τα λέει, κάποιος τα υπογραμμίζει, κάποιος φωνάζει ή κάποιος δημιουργεί μία κατάσταση. Επομένως μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή αξιότιμε κύριε πρόεδρε του ΛΑ.Ο.Σ. να κάνουμε την αυτοκριτική μας και εμείς και εσείς και να δείτε ότι δεν βοηθάει σε τίποτα αυτή η πολεμική που γίνετε στη δικαιοσύνη κάθε τόσο; Για τα πάντα η δικαιοσύνη έχει γίνει σάκος του μποξ. Για κάντε την αυτοκριτική σας να δείτε κι εσείς.
Όσον αφορά τα συστήματα του Ρουσόπουλου κι αυτά που λέτε, φτάνει πια. Τα είπατε. Φτάνει αυτός ο κανιβαλισμός τέλος πάντων.
Και ένα τελικό, για να ικανοποιήσω τον κ. Βενιζέλο, ιδεολογικό ζήτημα. Επιχειρείτε κύριε πρόεδρε του ΛΑ.Ο.Σ., να χρησιμοποιήσετε υπέρ του εαυτού σας ορισμένες έννοιες που πράγματι έπαιξαν σε έναν ευρύτερο κεντροδεξιό χώρο, της πατρίδος, της θρησκείας και της οικογένειας. Έρχεστε όμως αναχρονιστικά, έρχεστε πίσω από τα γεγονότα, έρχεστε πίσω από τις εξελίξεις, έρχεστε καθυστερημένα. Θα μπορούσαν αυτά να ισχύουν το 1950, το 1930 το 1920. Σήμερα η θρησκεία με τη μορφή του τελετουργικού, που είναι στην Ελλάδα είναι ένα δικαίωμα. Με το να δίνει δικαίωμα δεν καταργείς τη θρησκεία. Ίσως να την περιφρουρείς και να τη στηρίζεις. Επομένως εμείς δεν πάμε εναντίον της θρησκείας, πάμε υπέρ του δικαιώματος και του ατομικού και του κοινωνικού.
Κάνατε πάλι τον υπαινιγμό για την πατρίδα. Ποιος σας είπε εσάς ότι δεν λατρεύουμε την πατρίδα; Δεν είμαστε εθνικιστές. Αλλά ποιος σας είπε ότι δεν είμαστε πατριώτες; Και ποιος σας είπε ότι εμείς δεν συμπορευόμαστε με τα σύγχρονα ρεύματα; Τι πατρίδα, κύριε Καρατζαφέρη; Δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση; Δεν υπάρχουν τα ασιατικά κράτη; Δεν υπάρχουν οι μεγάλοι γίγαντες οι οποίοι διαμορφώνονται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι; Δηλαδή, σηκώνοντας τη σημαία του εθνικισμού θα κλείσουμε τα μάτια στην πραγματικότητα; Θέλετε να το κάνετε αυτό; Κάντε το. Πάλι όμως σας λέω ότι έρχεστε πίσω από την ιστορία και τα γεγονότα έχουν φύγει μπροστά. Θέλετε να την κυνηγήσετε, κυνηγήστε την.
Και τρίτον λέτε για την οικογένεια. Έχετε μείνει στο τρίπτυχο «πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια» το οποίο το δεχόμαστε εμείς, αλλά με σύγχρονους όρους. Τι σημαίνει οικογένεια; Οικογένεια σημαίνει ουσία, σημαίνει αγάπη, σημαίνει σεβασμός, σημαίνει αλληλεγγύη, σημαίνει φιλαλληλία, σημαίνει στήριξη του ενός από τον άλλο. Δεν σημαίνει τελετουργία, δεν σημαίνει φτιασίδωμα, δεν σημαίνει υποκρισία. Αυτή την οικογένεια εμείς υποστηρίζουμε και επειδή τολμούμε, φέραμε το σύμφωνο. Διότι και με το σύμφωνο μπορεί να γίνει οικογένεια και να νομιμοποιηθούν ορισμένα πράγματα και όπως είπα, το δίκαιο και το ηθικό να γίνει και νόμιμο. Αυτό κάνουμε. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Ευχαριστούμε κι εμείς.
Κύριε Πρόεδρε, αν έχετε την καλοσύνη παρακαλώ…
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Ενός λεπτού παρέμβαση.
Κύριε Υπουργέ, έχετε αναπτύξει περίεργες σχέσεις και ιδέες για την οικογένεια. Εγώ θα θυμάμαι πάντα τον ωραίο σας γάμο στη Μητρόπολη, ο οποίος μάλιστα με είχε εντυπωσιάσει και ήταν με όλο το τυπικό της Εκκλησίας. Ελπίζω ότι αν σήμερα και εσείς και εγώ ήμαστε σ’ αυτή την ηλικία πάλι σε εκκλησία θα πηγαίναμε και όχι σε σύμφωνο.
Εν πάση περιπτώσει εγώ σας είπα για το σύμφωνο. Το σύμφωνο σημαίνει συμφωνία για τους ομοφυλόφιλους. Εάν το πιστεύετε έχει καλώς. Εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει μία νομική ρύθμιση που να ρυθμίζει τα των σχέσεών της, αλλά όχι αυτό να είναι αυτό το οποίο εσείς σήμερα ανοίγετε ως φεγγίτη. Αυτή είναι η παρουσία. Δεν είμαστε εναντίον των ομοφυλοφίλων οι οποίοι αποτελούν σαφέστατα ένα ενεργό κύτταρο της κοινωνίας, μακράν από εμάς.
Είπατε για εθνικισμό. Κρατείστε το για τον εαυτό σας. Εμείς μιλάμε για την πατρίδα. Τώρα βέβαια ότι ξαναεπιστρέφουμε στην έννοια της πατρίδας, το διαπιστώνουμε αυτές τις μέρες με την κρίση που είπε η Ευρώπη «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» και εχθές το είπε. Ξαναγυρίζουμε στην έννοια της πατρίδας. Επομένως, ας κρατάμε γερά μέσα στο μυαλό μας αυτή την έννοια.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ –ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Νομίζω ότι είναι μια περίεργη στιγμή για μένα αυτή -κι είναι επιτυχία μάλλον του Υπουργού Δικαιοσύνης- γιατί δεν περίμενα ότι θα μου συμβεί να πω ότι συμφωνώ απολύτως με την κυρία Δαμανάκη. Πρόκειται περί ενός πράγματος που δεν περίμενα ότι θα το πω ποτέ στη ζωή μου, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι πράγματι έτσι έχει το πράγμα. Είναι δεδομένο, δεν το συζητάμε. Όλοι το ξέρουμε. Εδώ η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να κοροϊδέψει τους ψηφοφόρους της και τον ελληνικό λαό για το ποια είναι η πραγματική της πρόθεση.
Τι συμβαίνει; Φέρνει αυτό το σύμφωνο της συμβίωσης. Σε ποιους χρειάζεται το σύμφωνο της συμβίωσης; Χρειάζεται στα ετερόφυλα ζευγάρια ή στα ομόφυλα ζευγάρια; Εάν υποθέσουμε ότι χρειάζεται σε κάποιους, πράγματι χρειάζεται στα ομόφυλα ζευγάρια που θέλουν να ρυθμίσουν τις όποιες εκκρεμότητες έχουν. Άρα στην πραγματικότητα τι κάνει η Νέα Δημοκρατία; Η Νέα Δημοκρατία θέλει να ανοίξει την πόρτα στα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά δεν θέλει να το πει γιατί φοβάται το πολιτικό κόστος. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κι εγώ θα προκαλούσα τον κύριο Υπουργό Δικαιοσύνης αν αυτό που λέμε δεν ισχύει και δεν είναι αληθές, να έρθει εδώ στη Βουλή και να μας πει τι θα κάνει ο ίδιος, όσα χρόνια και αν περάσουν, όταν θα έρθει η πρώτη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που θα δικαιώνει τα ομόφυλα ζευγάρια.
Δεν θα ήθελα να μπω καθόλου στη συζήτηση περί ωρίμων και μη ωρίμων κοινωνιών, που άνοιξαν οι συνάδελφοι Βουλευτές της Συμπολιτεύσεως, πρώτα απ’ όλα γιατί το τι είναι ώριμο και το τι είναι ανώριμο είναι μια πολύ σχετική συζήτηση. Σ’ ένα φιλοσοφικό επίπεδο θα μπορούσε να το δει κανείς από πολλές διαφορετικές απόψεις. Και φυσικά, αν το εκλαμβάνω σωστά, όταν λέει κάποιος Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας σήμερα ότι «η κοινωνία μας δεν είναι αρκετά ώριμη ακόμα για το σύμφωνο συμβιώσεως στα ομόφυλα ζευγάρια» η μομφή που στην ουσία απευθύνει είναι ότι θεωρεί την ελληνική κοινωνία μη ώριμη, δηλαδή ότι κάνει κάτι λάθος, αλλά θα της δώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο για να μπορέσει να καταλάβει το σωστό.
Άρα, στην ουσία μ' αυτό το επιχείρημα, η Νέα Δημοκρατία προσβάλλει τον ελληνικό λαό δις, πρώτον, γιατί πάει να τον κοροϊδέψει και , δεύτερον, γιατί τον κατηγορεί για ανωριμότητα. Οπότε τι μας λέει; Λέει «ας δώσουμε λίγο χρόνο να ωριμάσει αυτή η μη ώριμη κοινωνία.».
Νομίζω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό που έχουμε να προσφέρουμε όλοι μας, για όσο περισσότερο διάστημα, σ’ αυτή την Αίθουσα και στην πολιτική ζωή είναι να είμαστε ειλικρινείς.
Εδώ, λοιπόν, υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία είναι η άποψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του Συνασπισμού, οι οποίοι λένε ευθαρσώς ότι θέλουν να υπάρχει σύμφωνο ελευθέρας συμβιώσεως για τα ελεύθερα ζευγάρια και στην πραγματικότητα αυτό που υπονοούν είναι να φθάσουμε στο γάμο των ομοφυλοφίλων. Αυτό είναι που τους ενδιαφέρει. Το λένε. Εισπράττουν το όποιο πολιτικό κόστος έχει αυτή η άποψη. Το υποστηρίζουν, με γεια τους με χαρά τους.
Υπάρχει και η άλλη άποψη που εκφράζει ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός που λέει ότι αυτό δεν είναι σωστό. Γιατί δεν είναι σωστό; Δεν έχουν δικαιώματα οι ομόφυλοι; Φυσικά και έχουν. Ποιος είπε να μην έχουν δικαιώματα;
Ο Πρόεδρός μας προηγουμένως είπε, ο Εισηγητής μας είπε να βρούμε εκείνους τους νομικούς τρόπους, για να μπορούν να προστατεύσουν και τα κληρονομικά τους δικαιώματα και όποια άλλα δικαιώματα θέλουν να έχουν.
Ποιο είναι το πρόβλημα με το σύμφωνο; Το πρόβλημα με το σύμφωνο είναι ότι θα δρα ανταγωνιστικά στο γάμο. Αυτό είναι το πρόβλημα. Άρα, στην ουσία ερχόμαστε ως Βουλή να θέσουμε ένα δεύτερο πρότυπο, δίπλα από το γάμο, που θα δρα ανταγωνιστικά στο γάμο και μ' αυτό τον τρόπο υποβιβάζουμε, υποβαθμίζουμε, την αξία της οικογένειας.
Η οικογένεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –όπως όλοι όσοι έχουμε οικογένεια το γνωρίζουμε- είναι πρωτίστως θέμα ευθυνών. Είναι πρωτίστως θέμα αναλήψεως ευθυνών. Εάν δηλαδή έρχεται η ελληνική πολιτεία και λέει σήμερα «εγώ θέλω να σου δώσω την ευκαιρία να κάνεις οικογένεια, αλλά χωρίς να αναλαμβάνεις ευθύνες», αυτό για εμάς είναι πραγματικά πάρα πολύ άσχημο.
Οφείλω όμως να πω και κάτι, κυρίως στους συναδέλφους της Αριστεράς. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση ότι δεν αντιλαμβάνονται πόσο αυτό το σύμφωνο της συμβιώσεως θα βλάψει το συνήθως αδύναμο μέλος αυτής της σχέσης που συνήθως είναι γυναίκα.
Γιατί το λέω αυτό; Διότι ο γάμος –είτε ο θρησκευτικός είτε ο πολιτικός- ως γάμος δημιουργεί κάποιες ελάχιστες υποχρεώσεις στο σύζυγο, οι οποίες έχουν θεσπιστεί μετά από σειρά αγώνων των γυναικών, για να μπορούν να έχουν –στην περίπτωση που ο γάμος αυτός λήξει- τον ελάχιστο κοινό παρανομαστή προστασίας που πρέπει να έχουν είτε αυτή είναι διατροφή είτε οτιδήποτε άλλο.
Όμως με το σύμφωνο συμβιώσεως θα μπορεί κάποιος να φτιάχνει ένα τύπο οικογένειας – όπως είπε ο κύριος Υπουργός- χωρίς να αναλαμβάνει όλες αυτές τις ευθύνες, για την κατοχύρωση των οποίων οι γυναίκες έχουν δώσει τον περισσότερο αγώνα. Άρα, αυτό που θα κάνουμε σήμερα είναι να δώσουμε την ευκαιρία σε πάρα πολύ ισχυρούς άνδρες να καταπιέσουν και να βλάψουν αδύναμες γυναίκες. Αυτό θα κάνουμε.
Και ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι πώς δεν το έχει καταλάβει αυτό η Αριστερά και δεν το έχει θέσει, ότι δηλαδή θα έλθει η ώρα που θα βλέπετε γυναίκες, οι οποίες θα έχουν αυτή τη μορφή της σχέσεως, της συμβιώσεως, που δεν θα έχουν στην ουσία κανένα δικαίωμα από τον άνδρα. Θα λύνει το σύμφωνο ο άνδρας με ένα εξώδικο και η γυναίκα θα είναι επί ξύλου κρεμάμενη.
Άρα, λοιπόν, νομίζω ότι αυτό που φέρνουμε εδώ είναι, πρώτον, βλαπτικό για τα πρότυπο της οικογένειας και, δεύτερον, είναι εξαιρετικά βλαπτικό κυρίως για τα δικαιώματα των γυναικών. Εξαιρετικά βλαπτικό!
(Στο σημείο αυτό χτυπά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, κλείνοντας, επειδή είπατε για τις κοινωνικές ανάγκες, εγώ να δεχθώ ότι υπάρχουν κοινωνικές ανάγκες που θέλετε να ρυθμίσετε. Ξέρετε πόσες περισσότερες προτεραιότητες έχετε; Αυτό είναι που μας καίει; Το σύμφωνο συμβιώσεως Αυτή είναι η πρώτη σας προτεραιότητα;
Σας φέρνω για παράδειγμα μια προσωπική υπόθεση για να καταλάβετε. Εγώ συζώ με μία γυναίκα. Προσπαθεί να πάρει διαζύγιο, χωρίς διεκδίκηση περιουσίας, χωρίς να έχει αντικείμενο σοβαρής διαμάχης από το 2002. Από το 2002 –έχουμε 2008- και αυτή η καλή δικαιοσύνη στα λιμνάζοντα ύδατα που είπατε, δεν έχει καταφέρει να εκδώσει απόφαση, διότι τη μία έχουν απεργία οι δικηγόροι, την άλλη έχουν απεργία οι δικαστές, την τρίτη έχουν απεργία οι υπάλληλοι του δικαστηρίου.
Τώρα περιμέναμε να βγει απόφαση του Εφετείου, μας ήλθε το χαρτί ότι παραιτήθηκε η Εφέτης για λόγους υγείας που είχε αναλάβει και επαναλαμβάνεται το Εφετείο! Πάμε για τον όγδοο χρόνο!
Αν έλθετε να μου πείτε, λοιπόν, να λύσουμε πραγματικά προβλήματα όπου οι Έλληνες πολίτες πάνε στα δικαστήρια και ταλαιπωρούνται και δεν βρίσκουν λύση, πράγματι εκεί έχουμε ανάγκη. Αλλά, αν έλθετε να μου πείτε ότι έχετε λύσει ως κοινωνία όλα τα άλλα προβλήματα και, να, έμεινε και αυτή η εκκρεμότητα να ρυθμίσουμε, δεν είναι καθόλου έτσι, κύριε Υπουργέ! Έχετε πολλές άλλες υποχρεώσεις να λύσετε πρώτα σ’ αυτό το Υπουργείο που διοικείτε, πριν φθάσετε εις τη λύση αυτών των ζητημάτων.
Θα ήθελα –για να κλείσω- να επαναλάβω αυτό που είπα όταν λείπατε, γιατί θα ήθελα να δώσετε μια συγκεκριμένη απάντηση. Εμείς ισχυριζόμαστε ότι όσο δεν θεσμοθετείται το σύμφωνο συμβιώσεως, δεν μπορούν οι ομόφυλοι να πάνε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και να διεκδικήσουν γάμο.
Αντίθετα, ισχυριζόμαστε και λέμε στον ελληνικό λαό απ’ αυτό το Βήμα ότι με αυτό που φέρνετε σήμερα στη Βουλή, θα πάνε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και θα δικαιωθούν.
Θέλουμε, λοιπόν, την ειλικρινή σας απάντηση. Εσείς ως Υπουργός Δικαιοσύνης, αφού λέτε ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα ώριμη για να δεχθεί το θέμα των ομοφύλων ζευγαριών, τι θα κάνετε την ημέρα που θα χάσει και θα καταδικαστεί η Ελλάδα στο δικαστήριο και θα φανεί ότι εμείς είχαμε δίκιο κι εσείς είχατε άδικο; Ή τι θα δηλώσουμε εμείς, αν φανεί ότι εμείς έχουμε άδικο κι εσείς έχετε δίκιο;
Όμως, ξέρετε ότι αυτό που κάνετε είναι –θα μου επιτρέψετε- παγαποντιά. Πάτε να κοροϊδέψετε τους ψηφοφόρους σας. Και ειδικά εσείς που είστε ένας ιδιαίτερα αξιοπρεπής άνθρωπος δεν επιτρέπεται να κοροϊδεύετε τους ψηφοφόρους σας. Σηκωθείτε και πείτε με θάρρος «θέλουμε να το θεσμοθετήσουμε για τα ομόφυλα ζευγάρια» –όπως κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- και να εισπράξετε το πολιτικό κόστος. Όμως, να κοροϊδεύετε τους ψηφοφόρους, αυτό, κύριε Υπουργέ –ειλικρινά σας το λέω- δεν σας περιποιεί τιμή.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο για τριάντα δευτερόλεπτα, επειδή έγινε μια προσωπική αναφορά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Εγώ, όπως ξέρετε, ποτέ δεν προσπάθησα ούτε να κοροϊδέψω ούτε να κάνω παγαποντιά στη ζωή μου.
Αναφέρθηκα στην ομιλία μου διά μακρόν και προσδιόρισα τη στάση μου και τη φιλοσοφία μου πάνω στο θεσμό, όπως εισάγεται. Νομίζω ότι η θέση μου ήταν ξεκάθαρη, απόλυτα ξεκάθαρη. Θεωρώ ότι αυτή η στάση και η θέση, η φιλοσοφική διάσταση που έδωσα, όχι μόνο δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν, αλλά είναι απόλυτα ευκρινής και απόλυτα ξεκάθαρη και βάζει και τα όρια.
Από εκεί και πέρα, τι θα γίνει στα δικαστήρια, αν θα βγει στα δικαστήρια, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω εγώ. Είναι μια ιστορία των δικαστηρίων, οψέποτε γίνει. Αν το δικαστήριο κρίνει έτσι ή αλλιώς, είναι δική τους υπόθεση κι εμείς θα ακολουθήσουμε το δικαιικό σύστημα, το οποίο ισχύει και θα ακολουθήσουμε τις αποφάσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
Το λόγο έχει ο κ. Πολατίδης για επτά λεπτά.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, θέλω κατ’ αρχήν να προσπαθήσω να βρω τους λόγους, για τους οποίους έρχεται στην παρούσα φάση το νομοσχέδιο στη Βουλή. Αυτά που αναφέρονται στην αιτιολογική έκθεση δεν μπορούν να αιτιολογήσουν αυτή την πραγματικότητα.
Αναφέρθηκαν πολλοί λόγοι, παραδείγματος χάρη, η κοινωνική ανάγκη, την οποία δεν διέγνωσε κανείς προτού εσείς αναλάβετε την πρωτοβουλία να ανακινήσετε το θέμα. Δεν είδαμε κανένα άρθρο σε εφημερίδα, καμία διαδήλωση κάποιας κοινωνικής ομάδας, καμία καμπάνια διαφημιστική που να το ζητά.
Άρα, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όπως ανέφερε και ο Εισηγητής μας, όταν ετέθη το ζήτημα, το 80% των Ελλήνων πολιτών ήταν εναντίον αυτής της ρυθμίσεως.
Υπήρχε κάποια πολιτική πίεση από εσάς, από τους ψηφοφόρους σας; Πιστεύει κανείς πραγματικά ότι είναι δυνατόν να προσκομίσετε στο Κόμμα σας πολιτικά οφέλη, κομματικά οφέλη στις εκλογές; Στην καλύτερη περίπτωση, το εκλογικό Σώμα να παραμείνει αδιάφορο ή να έχει κάποια φθορά το δικό σας Κόμμα απ’ αυτό.
Επίσης, θέλω να κάνω μια αναφορά σ’ αυτό που είπατε ότι ο γάμος ήταν οικονομικός μέχρι το διαφωτισμό και ότι ο σεβασμός προς το άλλο πρόσωπο προήλθε μετά το διαφωτισμό και τελικά καταλήξαμε σε μια πραγματικά πολύ καλή σχέση των δύο φύλων στην πρόσφατη εποχή της παγκοσμιοποιήσεως.
Συγνώμη, αλλά θα έπρεπε να φροντίσετε να πάρετε ένα κείμενο της Ακολουθίας του Γάμου, το οποίο έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία και να το διαβάσετε. Θα έπρεπε επίσης να δείτε και στην Ιλιάδα, που υπάρχει το θέμα με την αρπαγή της Ελένης, να δείτε με τι σεβασμό αντιμετωπίζεται αυτός ο γάμος.
Δεν μπορείτε να έρχεστε εδώ και να λέτε ξαφνικά ότι ευτυχώς που υπάρχει παγκοσμιοποίηση και σέβεται ο άνδρας τη γυναίκα και η γυναίκα τον άνδρα. Αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα! Γιατί, λοιπόν, έρχεστε να κάνετε αυτή εδώ τη ρύθμιση;
Ο Ιταλός φιλόσοφος-μαρξιστής ο Γκράμσι, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησε να κάνει μια ανάλυση, γιατί απέτυχε ο οικονομικός μαρξισμός –ο κλασικός λεγόμενος μαρξισμός- κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά, τις θεωρίες που έβγαλε ο Γκράμσι, τις πήρε η Σχολή της Φρανκφούρτης. Και τι λέει;

(DE)

(GK)
Λέει ότι πέρα από τους οικονομικούς παράγοντες που αναλύει ο Μαρξ, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες οι οποίοι κρατούν δεμένη μία κοινωνία. Ούτως ώστε, για να μπορέσουμε να πάμε σε αυτήν την επανάσταση, τη διαρκή ή τη μη διαρκή, πρέπει να πάμε σε κάποια καταστροφή αυτών των δομών οι οποίες κρατάνε την κοινωνία, να πάμε σε μία διάλυση αυτής της μορφής κοινωνίας, την οποία έχουμε ως ένα βαθμό και σήμερα και να πάμε σε κάτι άλλο.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος των νεοσυντηρητικών των Η.Π.Α. Βέβαια, το όνομα είναι και παραπλανητικό. Και θέλω στον αξιότιμο Εισηγητή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που δεν είναι παρών και ο οποίος αναφέρθηκε στο ότι ο Μπους προωθούσε αυτές τις απόψεις, δηλαδή, τις απόψεις εναντίον των ομοφυλοφίλων, ότι κυνηγούσε τους ομοφυλόφιλους κ.λπ., να πω ότι είναι ψεύδος, διότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στις Η.Π.Α., όπου ετέθη θέμα γάμου των ομοφυλοφίλων και μάλιστα, ο κ. Μπους με συγκεκριμένες πολιτικές, όπως η τοποθέτηση ομοφυλοφίλου -επίτηδες- πρέσβη στη Ρουμανία, αλλά και με τις υπόλοιπες πολιτικές, το δείχνουν ξεκάθαρα ότι ακολουθεί αυτή την πολιτική των συμβούλων του νεοσυντηρητικών, πρώην τροτσκιστών.
Εδώ πέρα, έχουμε τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που είναι Κόμματα, τα οποία αναφανδόν έχουν προσχωρήσει στην παγκοσμιοποίηση και θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή, με αυτή τη διάλυση των παραδοσιακών δομών της οικογένειας, με κάποια προνόμια σε ορισμένου είδους μειονότητες, όπως είναι και οι ομοφυλόφιλοι, θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ενός άλλου είδους κοινωνία, την οποία με πολύ χαρά ακούμε, διότι είναι ειλικρινής ο κ. Χατζηγάκης, από τους λίγους ειλικρινείς της Κυβερνήσεως, ο οποίος δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πιστεύει στο εθνικό κράτος και ότι πιστεύει σε μία παγκοσμιοποιημένη κατάσταση, όπου θα υπάρχουν οι σημαίες της Ευρώπης και θα καταργηθούν αυτές των εθνών κ.λπ.
Άρα, ο σκοπός για τον οποίο γίνεται αυτή η κίνηση δεν είναι ούτε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, διότι ταυτοχρόνως, την ίδια στιγμή που, υποτίθεται, νοιάζεστε για τους ομοφυλόφιλους, δημιουργείτε τεράστιες κοινότητες Μουσουλμάνων μέσα στις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες, φυσικά, ξέρουμε τι απόψεις έχουν για τους ομοφυλοφίλους.
Τι επιπτώσεις θα έχει αυτό το σύμφωνο, όταν και αν ισχύσει; Καταρχήν, τι επιπτώσεις θα έχει στα παιδιά; Γνωρίζουμε πολύ καλά -όλοι οι ψυχολόγοι λένε- ότι στα παιδιά τα οποία γεννιούνται από διαζευγμένες οικογένειες δημιουργούνται προβλήματα. Εάν ένα παιδί ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή είναι δυνατό να φύγει ο ένας γονέας με μία απλή δήλωση, με ένα εξώδικο, αυτό πιστεύετε ότι θα επιδρά καλύτερα στο παιδί; Δηλαδή, τα υποτιθέμενα ατομικά δικαιώματα των γονέων και η υποτιθέμενη ελευθερία η οποία πρέπει να υπάρχει, είναι πάνω από τα συμφέροντα του παιδιού; Θέλω την άποψή σας.
Ως προς το θέμα του γάμου για τους ομοφυλόφιλους, επειδή ετέθη και μάλιστα, επιδεικτικώς από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θέλω να πω ότι σήμερα οι ομοφυλόφιλοι στην κοινωνία μας, αν δούμε τουλάχιστον την προβολή που έχουν από την τηλεόραση, είναι δυσανάλογα μεγάλη του αριθμού τους. Βγαίνουν άνθρωποι οι οποίοι δηλώνουν, διακηρύσσουν ότι είναι εκπρόσωποι των ομοφυλοφίλων, πολλές φορές είναι και προκλητικοί, στην τηλεόραση, δηλώνουν διάφοροι ηθοποιοί ότι εάν δεν είσαι ομοφυλόφιλος σήμερα, δεν μπορείς να πάρεις ρόλο σε σήριαλ. Βλέπουμε συνεχώς να προβάλλονται με τον οποιοδήποτε τρόπο.
Άρα, οι ομοφυλόφιλοι χρειάζονται μια στοιχειώδη νομική κάλυψη, η οποία μπορεί να τους δοθεί από τους υπάρχοντες νόμους, ενδεχομένως με κάποιες μικρές τροποποιήσεις στον Αστικό Κώδικα. Γιατί εσείς θέλετε να τους ανεβάσετε στο ίδιο επίπεδο; Γιατί θέλετε ακριβώς να πείτε ότι δεν παίζει κανέναν ρόλο, όταν μιλάμε για οικογένεια, το αν θα είναι δύο γυναίκες, τρεις άνδρες και μία κατσίκα ή οτιδήποτε άλλο -διότι μην αφήνουμε και τους κτηνοβάτες απέξω, εφόσον ξεκινήσαμε τώρα και λέμε ότι οι σεξουαλικές διαστροφές είναι απαράγραπτο και ιερό δικαίωμα, να βάλουμε και τους κτηνοβάτες μέσα- ή μία οικογένεια η οποία αποτελείται από έναν άνδρα και μία γυναίκα, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Είναι, δηλαδή, η ηθική αναγνώριση που θέλετε να κάνετε προς τους ομοφυλόφιλους. Ο καθένας μπορεί να έχει τις προσωπικές του επιλογές. Ο ίδιος φέρει το βάρος και κυρίως, το κακό που κάνει ή το καλό, το κάνει ο ίδιος στον εαυτό του.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Από εκεί και πέρα, επειδή αναφέρθηκε και ότι δεν μπορεί να παίρνει κάποιες θέσεις ηθικές η Βουλή -και αυτό νομίζω ότι αναφέρθηκε από τον αξιότιμο εισηγητή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.- θέλω να πω: Γιατί τότε απαγορεύεται η παιδοφιλία; Υπάρχει κάποιος οικονομικός λόγος, συμφερόντων του κράτους; Γιατί απαγορεύονται τα ναρκωτικά; Δεν είναι για ηθικούς λόγους; Δηλαδή, έχουμε εδώ πέρα βγάλει πλέον την ηθική έξω από τη νομοθεσία; Διότι πλέον εδώ τρέχουμε από πίσω να φτάσουμε αυτές τις προβεβλημένες κοινωνίες που, όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε, πεθαίνουν μέσα στα κανάλια οι ναρκομανείς και δεν τους μαζεύει κανείς και που οι γυναίκες είναι ως εμπόρευμα στις βιτρίνες; Αυτά είναι τα πρότυπά μας;
Εάν υπάρχει κάτι καλό σε αυτές τις κοινωνίες, να το ακολουθήσουμε. Κανείς δεν αμφιβάλλει. Όμως, δεν θα ακολουθήσουμε οτιδήποτε κάνουν αυτές οι κοινωνίες, όπως κάνετε εσείς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Κύριε συνάδελφε, ολοκληρώστε παρακαλώ.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Βεβαίως, κύριε Πρόεδρε.
Ολοκληρώνοντας, θέλω να πω ότι η τροπολογία την οποία φέρατε σχετικά με το ρατσισμό κ.λπ., δείχνει ακριβώς ότι είστε στη λογική hate crime legislation της Αμερικής, δηλαδή, της προώθησης της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων. Βέβαια, θα αναφερθώ σ' αυτό στη συζήτηση επί των άρθρων.
Θέλω να πω ότι τελικά αυτό το σύμφωνο ελευθέρας συμβιώσεως, το οποίο φέρατε, δεν είναι ελευθέρας συμβιώσεως...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Κύριε συνάδελφε, έχετε υπερβεί αρκετά το χρόνο σας.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Βεβαίως. Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Είναι ένα σύμφωνο ελεύθερης διαλύσεως της οικογένειας και της κοινωνίας και τέτοιο είναι.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ, κ. Ροντούλης, για τρία λεπτά για τριτολογία στην ουσία.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, είπατε ότι η άποψη που εξέφρασε ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού εκφράζει μια παρωχημένη λογική. Σας διαβάζω το άρθρο 16 της Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του ΟΗΕ. Λέει, λοιπόν: «Η οικογένεια είναι το φυσικό και βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα της προστασίας από την κοινωνία και το κράτος».
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Δεν διαφωνώ.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Θα σας διαβάσω επίσης, το άρθρο 21 του Συντάγματος που λέει: «Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία, τελούν υπό την προστασία του κράτους».
Άρα, σας ανέφερα δυο νομικά κείμενα μεγάλου κύρους που φέρνουν στο προσκήνιο το αίτημα των καιρών. Ποιο είναι; Η προστασία του γάμου, η προστασία της οικογένειας, η προστασία της μητρότητας, της παιδικής ηλικίας.
Και σας λέω ότι εσκεμμένα χρησιμοποιώ τον όρο «αναγκαιότητα», διότι το σύμφωνο αυτό ελευθέρας συμβιώσεως που προωθείτε, δεν είναι μια αναγκαιότητα. Υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο, το νομικό οπλοστάσιο και για τις κληρονομιές και για την αναγνώριση των τέκνων και για όλα. Άρα, δεν το χρειαζόμαστε.
Τι χρειάζεται, όμως, αξιότιμε κύριε Υπουργέ, η ελληνική κοινωνία σήμερα, τώρα, την ώρα που μιλάμε; Χρειάζεται να κλιμακώσει το δείκτη προστασίας έναντι της οικογένειας, του γάμου, της παιδικής ηλικίας κ.λπ., γιατί βιώνει ένα τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας. Η Ελλάδα φθίνει, η Ελλάδα πεθαίνει, τα φέρετρα είναι περισσότερα από τις γεννήσεις. Σε δέκα με δεκαπέντε χρόνια, λέει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία σε υπόμνημά της προς τον αξιότιμο Πρωθυπουργό της χώρας, θα υποστούμε ένα ισχυρό πληθυσμιακό σοκ. Άρα, καταλαβαίνουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι να αυξήσουμε την προστασία έναντι της οικογένειας, όχι να τη μειώσουμε με τέτοιου είδους νομοθετήματα.
Εμείς, για να είμαστε συνεπείς με το λόγο και την πράξη μας, δεν θα μείνουμε σε μια στείρα κριτική επί του θέματος. Έχετε την άποψή σας, έχουμε τη δική μας άποψη. Δεν βάζουμε ταμπέλες σε κανέναν, ούτε κάποιος είναι ρατσιστής, ούτε κάποιος είναι παρωχημένος, ούτε κάποιος είναι οπισθοδρομικός και σεβόμαστε και το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ιδιαιτερότητα, αν θέλετε, του οποιουδήποτε. Σε ελεύθερη και ανεξάρτητη κοινωνία ζούμε. Άρα, λοιπόν, όλα αυτά είναι σεβαστά απ’ όλα τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Έχουμε, όμως, να καταθέσουμε μια πρόταση για να είμαστε και χρήσιμοι. Αυτό που θα περιμέναμε από σας ήταν να κατέβει ένα νομοσχέδιο, το οποίο θα προωθούσε την ιδέα δημιουργίας ενός Υφυπουργείου προστασίας της οικογένειας και δημογραφικών μελετών και ερευνών, προσαρτημένο και εξαρτώμενο από τον εκάστοτε πρωθυπουργό της χώρας, προκειμένου η ελληνική πολιτεία να δώσει το μήνυμα της προστασίας του υψίστου αυτού θεσμού που είναι η οικογένεια.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Το μόνο που θα καταφέρετε –και λυπάμαι που το λέω, κύριε Υπουργέ, θα το δείτε από τις στατιστικές που θα υπάρξουν στην πορεία- είναι να πολλαπλασιάσετε τον αριθμό των μονογονεϊκών οικογενειών. Και αυτό μπορεί να μην το λαμβάνετε υπόψη, αλλά σας παρακαλώ πολύ να λάβετε υπόψη τα μύρια όσα ψυχολογικά προβλήματα θα προκύψουν για τα τέκνα των οικογενειών αυτών.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Ευχαριστούμε και εμείς.
Το λόγο έχει ο κ. Αναγνωστόπουλος για επτά λεπτά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που επιτελέστηκε στην Ελλάδα κάποια ουσιαστική τροποποίηση στο ισχύον οικογενειακό δίκαιο. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε η ελληνική κοινωνία άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει, λειτουργώντας με βάση τις νέες ανάγκες που συνεχώς διαμορφώνει ο σύγχρονος τρόπος ζωής.
Νιώθω, λοιπόν, την ανάγκη σ’ αυτό το σημείο να πω δυο λόγια σχετικά με το περιεχόμενο του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, με το οποίο ρυθμίζονται σημαντικά, χρόνια προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Σχετικά με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, για το οποίο έχει γίνει πολύς λόγος τελευταία και έχουν ακουστεί διάφορες απόψεις, η δική μου εκτίμηση είναι πως επιτέλους η χώρα μας, με καθυστέρηση πολλών ετών, ρυθμίζει νομικά ένα θέμα το οποίο πολλοί εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν επιλύσει εδώ και πολλές δεκαετίες.

(AD)

(4LM)
Με τον αριθμό των παιδιών που γεννήθηκαν εκτός γάμου τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα να ξεπερνά σε αριθμό τον πληθυσμό μίας πρωτεύουσας νομού και με τον τριπλασιασμό του αριθμού των γυναικών ηλικίας μεταξύ 18 και 24 ετών που επιλέγουν τα τελευταία χρόνια να συμβιώσουν εκτός γάμου έστω και μία φορά στη ζωή τους, η κρατική εθελοτυφλία σ’ ένα τέτοιο πρόβλημα απλά οξύνει την κατάσταση. Η νομοθετική ρύθμιση για την ελεύθερη συμβίωση των ζευγαριών αποτελεί μονόδρομο και ηθική υποχρέωση απέναντι στους πολίτες που θέλουν μία κυβέρνηση η οποία παρακολουθεί τις εξελίξεις, αναλαμβάνει τις ευθύνες της και ως πρωταρχικό της στόχο έχει να διευκολύνει τη ζωή των πολιτών.
Στις μέρες μας, όλο και περισσότεροι νέοι επιλέγουν είτε λόγω των διαμορφούμενων συνθηκών –για παράδειγμα, σπουδές σε άλλη πόλη- είτε από προσωπική τους επιλογή, όπως η εργασία μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, τη μετακίνηση και διαμονή τους μακριά από την έδρα τους.
Όπως είναι προφανές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πιθανότητες συμβίωσης με άτομο του άλλου φύλου είναι περισσότερο από ποτέ δυνατές σ’ αυτήν την περίπτωση, μακριά από την πίεση κοινωνικών συμβάσεων που απορρέουν από το στενό και ευρύτερο οικογενειακό, αλλά και φιλικό τους, περιβάλλον.
Πολλά ζευγάρια επίσης –ίσως τα περισσότερα- των οποίων ο γάμος κατέληξε κάποτε σε διαζύγιο, επιλέγουν κάποια στιγμή στο μέλλον να φτιάξουν ξανά τη ζωή τους μ’ ένα νέο σύντροφο, μην επιθυμώντας όμως να δεσμευτούν μ’ έναν γάμο, πολλές φορές ακόμα και για ψυχολογικούς λόγους. Παρ’ όλα αυτά, δεν αποκλείουν την απόκτηση ενός ακόμα παιδιού, το οποίο δεν είναι επιθυμία κανενός να είναι κοινωνικά στιγματισμένο και νομικά ακάλυπτο.
Μ’ αυτή τη νομοθετική ρύθμιση δεν απαξιώνουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θεσμό του γάμου ούτε το σύμφωνο συμβίωσης αποτελεί μία άλλη μορφή γάμου πιο χαλαρή. Βασικός στόχος είναι η νομική προστασία τόσο των ζευγαριών που για προσωπικούς τους λόγους επιλέγουν αυτή τη μορφή συμβίωσης, όσο και των παιδιών που τυχόν θα προκύψουν απ’ αυτή τη μορφή συμβίωσης.
Με το παρόν σχέδιο νόμου κατοχυρώνεται στα τέκνα η πατρότητα, το επώνυμο, η γονική μέριμνα, το κληρονομικό δικαίωμα, ώστε να μην τύχουν μελλοντικά νομικής και κοινωνικής περιθωριοποίησης. Στο εξής, τα τέκνα που γεννώνται υπό το καθεστώς του συμφώνου συμβίωσης έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα τέκνα που προέρχονται από ζευγάρια ενωμένα με πολιτικό ή θρησκευτικό γάμο. Νομίζω ότι αυτή είναι και η πιο σημαντική καινοτομία του συγκεκριμένου νομοθετήματος.
Επειδή, λοιπόν, βασικός μας στόχος είναι η προστασία των τέκνων, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο και το σύμφωνο συμβίωσης αφορά αποκλειστικά και μόνο ζευγάρια του αντίθετου φύλου. Δεν αφορά άτομα που έχουν συγγένεια εξ αίματος σε ευθεία γραμμή, ενώ θέτει σαφείς περιορισμούς και για τους υπόλοιπους βαθμούς συγγένειας.
Όσον αφορά στις αλλαγές που συντελούνται στον Αστικό Κώδικα, αυτές έρχονται με τη σειρά τους να καλύψουν προηγούμενα νομικά κενά και επίσης να απαντήσουν στις σύγχρονες τάσεις, αλλά και τις απαιτήσεις των ζευγαριών οι οποίες συνέχεια προχωράνε.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ)
Δίνεται πλέον τέλος στη μακροχρόνια αναμονή έκδοσης διαζυγίου για τα ζευγάρια που βρίσκονται σε διάσταση, μειώνοντας το χρόνο έκδοσης του διαζυγίου στο μισό, δηλαδή στα δύο χρόνια. Έτσι, τα ζευγάρια είναι απόλυτα ελεύθερα να φτιάξουν ξανά τη ζωή τους. Ο πατέρας ο οποίος αναγνωρίζει το τέκνο του εκούσια ή δικαστικά, έχει πλέον τη δυνατότητα συνάσκησης της γονικής μέριμνας, εφόσον είναι σύμφωνη και η μητέρα, ενώ μπορεί να ασκήσει πλήρως τη γονική μέριμνα, εφόσον υπάρχει προς τούτο συμφωνία και των δύο γονέων φυσικά.
Ένα ακόμα σημαντικό ζήτημα που καλείται να επιλύσει το παρόν σχέδιο νόμου είναι η διαδικασία της υιοθεσίας. Η ανάθεση προς υιοθεσία ενός τέκνου περνά πλέον στη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων, όταν οι γονείς του είναι άγνωστοι ή το τέκνο είναι έκθετο, διευκολύνοντας τη διαδικασία και μη στερώντας από το παιδί τη δυνατότητα να βρει μία νέα οικογένεια.
Το νομικό κενό που όριζε πως η υιοθεσία γίνεται σε εύλογο χρονικό διάστημα, πλέον παύει να υφίσταται με την προτεινόμενη ολοκλήρωση της διαδικασίας σε διάστημα ενός μήνα.
Όλοι γνωρίζουμε τα προβλήματα που δημιουργούσε αυτή η ασάφεια, με αποτέλεσμα πολλά ζευγάρια που αδυνατούσαν να τεκνοποιήσουν, να αναγκάζονται να καταφεύγουν στο εξωτερικό ή σε διάφορους καλοθελητές και κυκλώματα, προκειμένου να κάνουν το όνειρο ενός παιδιού πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να οδηγούνται πολλές φορές σε παράνομες πράξεις, μόνο και μόνο λόγω της κρατικής αδικαιολόγητης κωλυσιεργίας και αδιαφορίας.
Με το παρόν σχέδιο νόμου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τίθεται τέλος στις αγοραπωλησίες βρεφών και μπαίνει φραγμός στην ύπαρξη κυκλωμάτων που εμπορεύονται την ελπίδα των άτεκνων ζευγαριών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γι’ αυτούς τους λόγους τάσσομαι υπέρ του παρόντος νομοσχεδίου.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Αναγνωστόπουλο.
Το λόγο έχει η κα Νατάσσα Ράγιου.
ΝΑΤΑΣΣΑ ΡΑΓΙΟΥ-ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, θα έλεγα «πιο καλή η μοναξιά»! Όμως, επειδή μιλάμε για σύμφωνο συμβίωσης, μάλλον αυτό πάμε να καταργήσουμε, μιας και μιλάμε για τη σχέση των ανθρώπων και τον τρόπο που αυτές θα ισχύουν στην κοινωνία μας.
Την ώρα που ένα κύμα πολιτικής αλλαγής –για να μην πω, κοσμογονίας- ανοίγει την πόρτα σε μία νέα εποχή για τον πλανήτη με την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα ως πρώτου Αφροαμερικανού στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, την ώρα που η Εξεταστική Επιτροπή είναι προσηλωμένη στο έργο της, χωρίς να υποκύπτει σε φωνές που κάνουν λόγο για κομματικές σκοπιμότητες και άλλα συναφή, η Κυβέρνηση προχωρά σε μία πολύ σημαντική μεταρρύθμιση για την οικογένεια, το παιδί και την κοινωνία. Και είναι κρίμα, πραγματικά, που η επικαιρότητα στέκεται, ως είθισται, σε άλλα γεγονότα πιο πομπώδη και δεν προβάλλει κάποια πολύ σημαντικά βήματα που γίνονται εδώ μέσα, όπως αυτό το νομοσχέδιο το σημερινό.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που πιο συγκεκριμένα αφορά στη δραστική μείωση του χρόνου διάστασης που απαιτείται για τη λύση του γάμου με το λεγόμενο «συναινετικό», το αυτόματο διαζύγιο, αλλά και τη θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης των ετερόφυλων ατόμων.
Έχει τονιστεί από πλευράς Υπουργού Δικαιοσύνης πως πρόκειται για μία ριζοσπαστική μεταρρύθμιση που συμβαδίζει με τις σύγχρονες ανάγκες και την οδυνηρή πραγματικότητα των εκατό είκοσι χιλιάδων παιδιών που έχουν γεννηθεί ως σήμερα από τις εκτός γάμου συμβιώσεις. Και το λέμε και το ξαναλέμε και νομίζω ότι το επαναλαμβάνουμε όλοι οι ομιλητές, τουλάχιστον της Συμπολίτευσης, για να καταλάβουμε τι κενό έρχεται να καλύψει αυτό το νομοσχέδιο και πόσο σημαντικό είναι αυτό το κενό.
Όσον αφορά τις φήμες σχετικά με το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου και της αιτιολογικής έκθεσης που κυκλοφορούσαν πριν δημοσιοποιηθεί, βεβαίως και η ευθύνη δεν είναι του Υπουργείου, αλλά είναι σαφέστατα ορισμένων καλοθελητών που θέλοντας να βγάλουν κάποια πρόωρα συμπεράσματα και να ξεσηκώσουν ομάδες της κοινωνίας, έσπειραν διάφορες φήμες πως η Κυβέρνηση δεν θέλει για κάποιο λόγο να ανακοινώσει το πλήρες κείμενο, πως επίτηδες καθυστερεί γιατί δήθεν έχει κάτι να κρύψει, πως είναι αδιάφορη για την άποψη της κοινωνίας των πολιτών.
Βγάζει κανείς τέτοιο συμπέρασμα διαβάζοντας τα άρθρα του νομοσχεδίου; Αντίθετα, το συμπέρασμα που ασφαλώς βγαίνει είναι ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που αποτελεί εναλλακτική μορφή νόμιμης συμβίωσης και όχι μία μορφή χαλαρού, όπως λέγεται, γάμου.
Και θα το πω ξανά. Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι λόγω του καταιγισμού άλλων γεγονότων που μονοπωλούν την επικαιρότητα, δεν προβάλλεται επαρκώς αυτό το νομοσχέδιο που κατά την άποψή μας αποτελεί τομή για την ελληνική κοινωνία.
Όπως είπε ο Ανρί Λακοντέρ, η κοινωνία δεν είναι παρά η εξέλιξη της οικογένειας. Εάν ο άνθρωπος βγει διεφθαρμένος από την οικογένεια, θα βγει διεφθαρμένος και από την κοινωνία. Και αυτό η σημερινή Κυβέρνηση το γνωρίζει καλά.
Κυρίες και κύριοι, δεν αντιμετωπίζεται η συμβίωση υποβαθμισμένη σε σχέση με το γάμο, αφού προβλέπεται αυτοδίκαιη λύση του συμφώνου, αν τελεστεί γάμος έστω και με τρίτο πρόσωπο. Δεν μπορεί ρητά να υπάρξει εξίσωση γάμου και συμβίωσης. Ακόμα και να γινόταν αυτό, θα βρίσκατε όλη την ελληνική κοινωνία απέναντι.
Πρέπει, λοιπόν, κάποιος να αφουγκράζεται σωστά και υπεύθυνα την κοινή γνώμη. Το νομοσχέδιο δεν πάει κόντρα σε χρόνιους δεσμούς κοινωνίας-κράτους-εκκλησίας.

(ΚΟ)
(4AD)
Και όποιος έχει αυτή την αντίληψη και την κάνει και γνωστή προς τα έξω, κάνει λάθος. Δεν ξέρω εσκεμμένα ή όχι, αλλά πάντως είναι πολύ λανθασμένη.
Η Κυβέρνηση μ’ αυτό το σχέδιο νόμου απλώνει μία αναγκαία γέφυρα και παίρνει στοιχεία και από την ελληνική πραγματικότητα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και δεν μπορεί –και δεν θέλουμε- να ξεφύγει από την παράδοση και τα ήθη και τα έθιμά της, για να τα ενσωματώσει στο σύγχρονο τρόπο ζωής που είτε μας αρέσει είτε όχι, οφείλουμε να τον δεχθούμε και να τον διαχειριστούμε ως πολιτεία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έρχεται να καταστήσει πιο υπεύθυνους πολίτες, περισσότερο δεσμευμένους ατομικά, οικογενειακά και κοινωνικά.
Και επιπλέον, είναι σαφές ότι υπάρχει το διαλυτό του συμφώνου, αλλά οι έννομες συνέπειες που έχουν αναληφθεί με συγκεκριμένες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις του ζευγαριού, δεν μπορούν να αίρονται με τη λύση του συμφώνου. Εξακολουθούν να ισχύουν.
Να πούμε ξανά ότι αυτό το σχέδιο νόμου αφορά αποκλειστικά τη σχέση ετερόφυλων ζευγαριών που ζουν σε καθεστώς συμβίωσης και η οποία δεν ρυθμίζεται από το υπάρχον δίκαιο.
Δίνεται έμφαση στη ρύθμιση των συνεπειών αυτής της συμβίωσης, όπως είναι η προστασία των παιδιών τα οποία εξομοιώνονται απολύτως με όλα τα άλλα νόμιμα παιδιά.
Υπάρχει και πρέπει να το πούμε ένα κενό με τα ομόφυλα ζευγάρια που κάποια στιγμή –νομίζω ότι το ξέρει και ο ίδιος ο Υπουργός- πρέπει να αντιμετωπιστεί και νομοθετικά.
Επίσης, δεν μπορεί από τη μια να επιβεβαιώνετε την ύπαρξη ενός σοβαρού ζητήματος, όπως αυτό της συμβίωσης, και μετά να κρίνετε το νομοθέτημα ως αποσπασματικό.
Είναι ένα νομοθέτημα που λαμβάνει ιδιαίτερη πρόνοια για τις προσωπικές και περιουσιακές σχέσεις των ανθρώπων που έχουν επιλέξει τη συμβίωση, για τη θέση και προστασία της γυναίκας-μητέρας και για τις κληρονομικές σχέσεις των προσώπων που θα συνάψουν αυτό το σύμφωνο. Είναι ένα νομοθέτημα ουσιαστικό και όχι αποσπασματικό.
Δεν θα σας κουράσω, γιατί έχουν ειπωθεί και ακουστεί πολλές αναλύσεις για τις διατάξεις του σχεδίου νόμου. Από όλες αυτές, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι στέκομαι σ’ αυτή τη διευκόλυνση της υιοθεσίας, που όπως τόνισε και ο κ. Αναγνωστόπουλος, ο προλαλήσας συνάδελφος, πρέπει κάποτε να υπάρξει ένα τέλος σ’ αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο που λέγεται «αγοραπωλησία βρεφών».
Το γεγονός ότι προβλέπεται η αναπλήρωση με δικαστική απόφαση και τη συναίνεση των φυσικών γονέων του παιδιού στις περιπτώσεις που δεν είναι δυνατόν να αναβρεθούν, νομίζω ότι κατατείνει μόνο προς ολοκλήρωση της υιοθεσίας και προς όφελος του παιδιού.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας πω ότι το παρόν σχέδιο νόμου ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Το γεγονός ότι το φέρνει η Κυβέρνηση είναι εκείνο που μας ξενίζει και μας κάνει να κάνουμε πίσω;
Η Ελλάδα του 2008 δεν έχει την πολυτέλεια να καθυστερήσει άλλο σε τέτοιου είδους κοινωνικές αλλαγές. Όμως, παράλληλα πρέπει να κρατήσει και κάποιες ισορροπίες, τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσουν ιδέες και ήθη.
Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να το απαξιώσουν λέγοντάς το αποσπασματικό, νομίζω πως στο βάθος και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι σιγά-σιγά ανοίγει και η πόρτα στα ομόφυλα ζευγάρια, ώστε να εναρμονιστούν στην ελληνική νομοθεσία, αφού πρώτα ενταχθούν όσο ομαλά γίνεται στην ελληνική κοινωνία.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Νομοθετείς για να καλύψεις τις ανάγκες της κοινωνίας. Νομοθετείς για να προβλέψεις, αλλά οφείλεις να διατηρείς και κάποιες ισορροπίες. Ήθελα να πω στους συναδέλφους του ΛΑ.Ο.Σ. –αν ήταν εδώ- ότι δεν μπορείς να κλείνεις τα μάτια στα ομόφυλα ζευγάρια.
Δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν υπάρχουν. Ανοχή στη διαφορετικότητα. Το λέμε και το ξαναλέμε. Ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε, οφείλουμε να δεχθούμε μία κατάσταση και να την κατοχυρώσουμε με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις στον κατάλληλο χρόνο. Είναι ο χρυσός κανόνας του «one step at a time».
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κα Ράγιου.
Το λόγο έχει η κα Άννα Φιλίνη με την αγόρευση της οποίας εξαντλείται ο κατάλογος των ομιλητών και ολοκληρώνεται και η διαδικασία, εκτός εάν ο κύριος Υπουργός χρειαστεί να κάνει κάποια παρέμβαση.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Μία διατύπωση θα ήθελα να κάνω, κύριε Πρόεδρε –μετά την κα Φιλίνη, βεβαίως- όσον αφορά στην πρωτολογία του κυρίου Κουβέλη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κυρία Φιλίνη, μιλήστε πρώτα εσείς και μετά ο κ. Υπουργός.
ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω με συγκίνηση αναφερόμενη στη διακήρυξη που έκανε σήμερα το πρωί η κόρη του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ λέγοντας ότι σήμερα αισθάνομαι ότι ο πατέρας μου δικαιώθηκε.
Για μας, η νίκη του Ομπάμα ανοίγει μία σελίδα με προσδοκίες για την ειρήνη, την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Ελπίζουμε αυτές οι προσδοκίες να μην διαψευστούν γιατί θα είναι πισωγύρισμα για την ανθρωπότητα.
Επίσης και ξεκινώντας την τοποθέτησή μου, ήθελα να πω κάτι γι’ αυτό το σχέδιο νόμου. Στην κοινωνία μας υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες οι οποίες δεν ζουν με γάμο, αλλά ζουν μέσα στην ειλικρίνεια και με μεγάλη αγάπη και ενότητα, μεγαλύτερη από την υποκρισία που βλέπουμε πάρα πολλές φορές στην κοινωνία μας.
Τέλος, θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα προς τους συναδέλφους του ΛΑ.Ο.Σ. Η ομοφυλία έχει πάψει να αποτελεί αδίκημα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σ’ αυτό το ζήτημα με τον απαξιωτικό και απάνθρωπο, θα έλεγα, τρόπο με τον οποίο άκουσα πολλές φορές να αναφέρεται σ’ αυτή την Αίθουσα.
Ας έρθουμε, όμως, στο παρόν σχέδιο νόμου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αναγνώριση από την πολιτεία του δικαιώματος των ανθρώπων για ελεύθερη συμβίωση, για εξώγαμη συμβίωση, για συμβίωση χωρίς καμία νομική υποχρέωση, αποτελεί αντικειμενικά για την κοινωνία μία προοδευτική εξέλιξη.
Η αναγνώριση της ελευθερίας να επιλέγει ο κάθε άνθρωπος να ζήσει με βάση τη δική του επιλογή αναζητώντας όσο καλύτερα μπορεί την ευτυχία έξω από τις υπαρκτές κοινωνικές συμβάσεις και περιορισμούς σε μία συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας μιας κοινωνίας, μπορεί να ανοίξει μία νέα σελίδα για την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όμως, στη χώρα μας αυτό το ζήτημα έρχεται πολύ πιο αργά από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά κυρίως έρχεται «ευνουχισμένο», έρχεται χωρίς την πνοή που ανέφερα προηγουμένως και που θα μπορούσε όντως να ανοίξει μία νέα σελίδα για την ισότητα στην κοινωνία μας.
Θεωρώ ότι αποτελεί εξαιρετικά συντηρητική κατεύθυνση, κύριε Υπουργέ, αυτή που δίνει η αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου που με σαφήνεια διατυπώνει το εξής: «Ασφαλώς η αξία του θρησκευτικού γάμου είναι και παραμένει μεγάλη και ασύγκριτη».
Θέλω να ρωτήσω το εξής: Πώς μπορεί στην εποχή μας, το 2008, επίσημα η Κυβέρνηση να θέλει να επιβάλει τη θρησκεία; Η θρησκεία αποτελεί ελεύθερη επιλογή κάθε ανθρώπου και είναι εσωτερική δική του επιλογή και όχι καταναγκασμός. Γι’ αυτό θεωρώ ότι αυτές οι διατυπώσεις του σχεδίου νόμου δείχνουν ένα μεγάλο ιδεολογικό συντηρητισμό και πιθανόν ένα κοινωνικό πισωγύρισμα το οποίο θα ήθελε η Κυβέρνηση.
Θέλω να θυμίσω ότι πριν από ορισμένους μήνες, όταν αρχικά εμφανίστηκε αυτό το σχέδιο νόμου, είχε διατυπωθεί η πρόθεση της Κυβέρνησης να παρθεί πίσω και η κατάκτηση σε σχέση με το όνομα των γυναικών στο γάμο. Ευτυχώς, όμως, η κατακραυγή και των γυναικείων οργανώσεων δεν επέτρεψε να υπάρξει μέσα σ’ αυτό το σχέδιο νόμου αυτό το διολίσθημα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από την απόλαυση των δικαιωμάτων της ελεύθερης συμβίωσης είναι ένα σημαντικότατο έλλειμμα αυτού του σχεδίου νόμου. Είναι σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα η διάκριση που εισάγει με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Είναι μεγάλη υποκρισία για την Ελλάδα να συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μία πραγματικότητα που είναι σε όλους μας γνωστή μέσα στην κοινωνία που ζούμε, ενώ την ίδια στιγμή άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν θεσπίσει σύμφωνα συμβίωσης αποκλειστικά για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Φαίνεται ότι η Κυβέρνηση προτιμά την υποκρισία σε πλήρη αντίθεση με την αλήθεια που είναι υπαρκτή και πολύ καλά όλοι τη γνωρίζουμε εδώ και πολλούς αιώνες, από την αρχαιότητα μέχρι και τη σημερινή κοινωνία. Όλοι οι άνθρωποι –λέω ξανά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι- έχουν δικαίωμα στην ισορροπημένη σεξουαλική ζωή, στη σεξουαλική σχέση, την απόλαυση και την αγάπη. Η εξαίρεση των ομοφύλων αφαιρεί ανθρώπινο δικαίωμα από συνανθρώπους μας που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα και αποτελεί καταπάτηση της ισότητας.
(XP)

(KO)
Θέλω να τονίσω ότι είναι σημαντικό ότι στο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης παρέχεται σημαντική εξασφάλιση για τα παιδιά που έχουν γεννηθεί εκτός γάμου, εφόσον προβλέπεται στα πλαίσια του συμφώνου το τεκμήριο πατρότητας.
Θέλω να αναφερθώ σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον ευνουχισμό αυτού του νομοσχεδίου που θα μπορούσε να είναι μια τομή και όσον αφορά τα ετερόφυλα ζευγάρια. Μια σειρά εκφάνσεων της κοινής ζωής των ανθρώπων που συνδέονται με αυτό το σύμφωνο είτε μένουν εκτός ρυθμιστικού πεδίου είτε εμφανώς υποβαθμίζονται σε σχέση με το γάμο. Είναι κληρονομικά δικαιώματα, συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά, αναγνώριση τεκμηρίου συμβολής και αξίωσης στα αποκτήματα. Πρόκειται για ρυθμίσεις που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις του ζευγαριού με τις οποίες αμβλύνονται οι αδικίες του συστήματος της περιουσιακής αυτοτέλειας και τα δικαιώματα που θα έπρεπε να έχουν όταν από κοινού έχουν κατακτήσει μέσα στη ζωή τους διάφορα περιουσιακά οφέλη.
Η κοινωνική λειτουργία της αξίωσης για την προστασία του οικονομικά ασθενέστερου, θα έπρεπε να προβλέπεται μέσα στο νομοσχέδιο με συγκεκριμένες διατάξεις. Αντίθετα βλέπουμε, ότι προβλέπεται η αξίωση διατροφής μόνο σε περίπτωση απορίας. Αυτό το θεωρούμε καθαρή αδικία.
Έχουμε αντίθεση στον τρόπο με τον οποίο διαλύεται το σύμφωνο συμβίωσης γιατί θεωρούμε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως κατοχύρωση. Θα μπορούσε αυτό το σύμφωνο να είναι μια τομή, ένα νέο ξεκίνημα για την ισότητα στην οικογένεια, στην κοινωνία μας. Δυστυχώς η Κυβέρνηση, όχι μόνο το φοβάται αλλά φοβάμαι ότι πάει να παγιώσει μια κατάσταση η οποία είναι αρνητική για μεγάλο κομμάτι ανθρώπων στην κοινωνία μας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο, για να κάνει μια τροποποίηση.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Είναι η πρόταση για τροποποίηση που έκανε ο κ. Κουβέλης, την οποία αποδέχθηκα.
Το άρθρο 23 του σχεδίου νόμου διατυπώνεται ως εξής. 1. Στο τέλος της παραγράφου 3 του άρθρου 79 του Ποινικού Κώδικα (ΠΔ 283/1985-Α’ 106) προστίθεται εδάφιο ως εξής: «Η τέλεση της πράξης από μίσος εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό ή μίσος λόγω διαφορετικού γενετήσιου προσανατολισμού κατά του παθόντος συνιστά επιβαρυντική περίσταση».
Η δεύτερη παράγραφος, μένει ως έχει.