Τιμητική εκδήλωση για τον Νίκο Μάρτη

Τιμητική εκδήλωση για τον Νίκο Μάρτη






Με την παρουσία του πολιτικού και πνευματικού κόσμου της χώρας πραγματοποιήθηκε η πανηγυρική τιμητική εκδήλωση για τον ευπατρίδη πολιτικό Νίκο Μάρτη που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης» στο ξενοδοχείο President, την Τετάρτη το βράδυ, 20 Μαΐου.

Στο τιμώμενο πρόσωπο απεστάλη μία μεγάλη ανθοδέσμη από τον Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Για την προσωπικότητα, το έργο και τη δράση του Νίκου Μάρτη μίλησαν ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Ακαδημαικός, ο Χρήστος Γούδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου, ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας, και ο Γεώργιος Δίελλας, Πολιτικός Επιστήμων.

Τον Νίκο Μάρτη χαιρέτησαν ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου, ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, η Υπουργός Εξωτερικών Ντ.Μπακογιάννη, ο Υπουργός Υγείας Δ.Αβραμόπουλος, ο Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης Σταύρος Καλαφάτης, οι διατελέσαντες Υπουργοί Βορείου Ελλάδος και Μακεδονίας-Θράκης Γ.Καλαντζής, Στέλιος Παπαθεμελής, Γ.Τριαρίδης, Π.Χατζηνικολάου, Β.Ιντζές, η Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ, ο Πρόεδρος του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου, ο συμπολεμιστής του στη μάχη του Ρίμινι και Πρόεδρος της Ενώσεως Ιερολοχιτών αντιδήμαρχος Αθηναίων Ζ.Χατζηφωτίου, ο δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και τ. Νομάρχης Καβάλας-Φλώρινας Θ.Ασπασίδης, ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Α.Κολοκοτρώνης, ο τ. υφυπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μανόλης Στρατάκης, η βουλευτής της Ν.Δ. Κατερίνα Παπακώστα, ο Νομάρχης Φλώρινας Ι.Βοσκόπουλος, ο Νομάρχης Φωκίδος Ν.Φουσέκης και οι Μητροπολίτες Χαλκίδος Χρυσόστομος, Καστοριάς Σεραφείμ, Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος και Φθιώτιδος Κωνσταντίνος.

Στην εκδήλωση παρέστησαν πάνω από 400 άτομα που κατέκλυσαν την αίθουσα και δημιούργησαν συγκινησιακή φόρτιση.

--------------------------------------------------------------------------------

Ομιλία του προέδρου του Ιδρύματος «Ίων Δραγούμης» Καθηγητή Χρήστου Γούδη



Σε κάθε ελληνική οικογένεια υπάρχει ένας ανθρώπινος κύκλος γνωριμιών, φιλικών σχέσεων, και αναφορών, σε πρόσωπα αγαπητά, ανεξάρτητα από την συχνότητα με την οποία τα βλέπει κανείς προσωπικά.

Έτσι και στην δική μας οικογένεια, ο Νίκος Μάρτης, αδελφικός φίλος του πατέρα μου, ήταν σημείο αναφοράς καθόλη τη διάρκεια της πορείας μου στην ωρίμανση και άνδρωσή μου. Ο πατέρας μου ήταν αστυνόμος στη γενέτειρα του Νίκου Μάρτη στη Μουσθένη Παγγαίου, όταν ο Νίκος ήταν ακόμα φοιτητής της Νομικής. Η μητέρα του η κυρία Φωτεινή, η αδελφή του, η Βαγγελίτσα, και ο μικρότερος αδελφός του, ο Θανασάκης, ο Βενιαμίν της οικογένειας, ήταν πρόσωπα αγαπημένα σε μας, και οι αναφορές και μνήμες της γνωριμίας τους με τους γονιούς μου ήταν πολύ συχνές. Οι πορείες τους ξανασυναντήθηκαν μετά τον πόλεμο, στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, όταν ο πατέρας μου ήταν Διοικητής στην Υποδιοίκηση Χωροφυλακής Νέστου, στην Χρυσούπολη της Καβάλας, καθώς ο Νίκος ο Μάρτης εκτινασσόταν στο πολιτικό στερέωμα της εποχής, ως η κυρίαρχη πολιτική προσωπικότητα του Νομού Καβάλας στη νεοϊδρυμένη τότε Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση, την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Ο Νίκος Μάρτης, έφεδρος ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στο Αλβανικό Έπος, μπαρουτοκαπνισμένος στην μάχη των οχυρών Μακεδονίας-Θράκης κατά την γερμανική εισβολή το 1941, και πραγματικός αντιστασιακός κατά τη διάρκεια της κατοχής - γιατί η πραγματική ελληνική αντίσταση δεν έγινε στα βουνά της Ελλάδας, αλλά στην συντεταγμένη πολεμική δραστηριότητα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο πλευρό των συμμάχων, στις ερήμους της Βορείου Αφρικής και στην απόβαση στην Ιταλία - διακρίθηκε στη μάχη του Ελ Αλαμέιν με την 1η Ελληνική Ταξιαρχία, στην μάχη του Ρίμινι με την 3η Ορεινή Ελληνική Ταξιαρχία, και στην μάχη της ανακατάκτησης των Αθηνών τον Δεκέμβριο του 1944 με την ταξιαρχία του Ρίμινι. Υπήρξε ένστολος μαχητής στην υπηρεσία του έθνους για επτά συναπτά έτη.

Η πολιτική του σταδιοδρομία άρχισε με την ανάληψη της Γενικής Γραμματείας του Υπουργείου Βορείου Ελλάδος τον Οκτώβριο του 1955. Εξελέγη επτά φορές βουλευτής του Νομού Καβάλας, και άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στην χάραξη της ανοικοδόμησης της Ελλάδας, μέσα από νευραλγικές θέσεις-κλειδιά των κυβερνήσεων Καραμανλή από το 1956 έως και το 1961. Διετέλεσε Υφυπουργός Εμπορίου στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή από το 1956 έως το 1958, όπου αντιμετώπισε με επιτυχία την λεγόμενη «κρίση του ελαιόλαδου», και ήταν ο πρώτος που εντόπισε το πρόβλημα και εισηγήθηκε ότι το χαρακτηριστικότερο, ποιοτικότερο, και ιερότερο αυτό προϊόν της Ελλάδας, το λάδι μας, το ελληνικό ελαιόλαδο, ο «υγρός χρυσός» μας κατά τον Όμηρο, θα έπρεπε να εξάγεται όχι μαζικά, σε πλοία ή βαρέλια, αλλά σε τυποποιημένα δοχεία που θα αντανακλούσαν την απαράμιλλη ποιότητά του.

Το 1958 αναλαμβάνει τα ηνία στο καθοριστικό για την ανάπτυξη της χώρας Υπουργείο Βιομηχανίας, το οποίο και πλοηγεί ως Υπουργός καθ΄ όλη την διάρκειας της θητείας της δεύτερης κυβέρνησης της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, από το 1958 έως το 1961. Τα εύσημα έρχονται από τον πρόεδρο του ΣΕΒ κατά την περίοδο 1958-1961, τον Γεώργιο Δράκο, ο οποίος στο βιβλίο του «Στον Αστερισμό της Δημιουργίας» αναφέρει ότι: «Η υπουργία του Νικόλαου Μάρτη στη Βιομηχανία ήταν σταθμός στην αναπτυξιακή πορεία της πατρίδας μας». Το να καταγράψει κανείς, επιγραμματικά και μόνον, τα επιτεύγματά του, θα απαιτούσε μακρό χρόνο, απαγορευτικό για ομιλίες τέτοιων εκδηλώσεων σαν τη σημερινή. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την ίδρυση του Οργανισμού Χειροτεχνίας, τις Ιχθυόσκαλες, την εξαγορά της Ηλεκτρικής Εταιρείας Αθηνών-Πειραιώς -παρά τις αντιδράσεις των Άγγλων- που αποτέλεσε την οικονομική υποδομή της ΔΕΗ, την ίδρυση της Βιομηχανίας Αλουμινίου στην Βοιωτία από την γαλλική Πεσινέ, της αμερικανικής Χημικής Βιομηχανίας «Ντάου Κέμικαλ» στο Λαύριο, την αποκάλυψη των κοιτασμάτων λιγνίτη από το ΙΓΜΕ -που ο ίδιος ενέταξε στο Υπουργείο Βιομηχανίας- στην Δυτική Μακεδονία και στην Πελοπόννησο, την ίδρυση του Εργοστασίου Φωσφορικών Λιπασμάτων στην Νέα Καρβάλη του Νομού Καβάλας, και άλλα, και άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός; Και κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό, χαρακτηριστικό της ευρύτερης αντίληψής του για το τι σημαίνει πολιτιστική προβολή της ελληνικότητας στον σύγχρονο κόσμο. Την υπαγωγή του Κινηματογράφου στο Υπουργείο Βιομηχανίας, την δημιουργία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, καθώς και την καταλυτική του δράση στο γύρισμα των δύο αριστουργηματικών ξένων ταινιών που πρόβαλλαν τη χώρα μας στο διεθνές κοινό: «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε» και «ο Λέων της Σπάρτης».

Μεταπολιτευτικά, αναλαμβάνει το Υπουργείο Βορείου Ελλάδος, επί όλων των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, από το 1974 έως και το 1981 επί κυβερνήσεως Γεωργίου Ράλλη. Η πρωτοποριακή του αντίληψη γύρω από τα καυτά προβλήματα που έρχονταν, τον ώθησε σε εφαρμογή πολιτικών προστασίας του περιβάλλοντος, που του αναγνωρίσθηκαν σε διεθνές επίπεδο από ξένους ειδικούς με δηλώσεις του τύπου: «Η Θεσσαλονίκη είναι η μόνη πόλη της Μεσογείου που αντιμετώπισε σοβαρά το θέμα του περιβάλλοντος». Να σημειωθεί επίσης ότι ο Νίκος Μάρτης, ως Υπουργός ακόμη Βιομηχανίας, ήταν αυτός που κήρυξε στο Σούνιο τον Σεπτέμβριο του 1961 το Α΄ Παγκόσμιο Συνέδριο με θέμα «Αιολική και Ηλιακή Ενέργεια», μια εποχή που τέτοια θέματα αντιμετωπίζονταν με ειρωνικά χαμόγελα των ειδημόνων γύρω από θέματα ενέργειας.

Κατά την διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Βορείου Ελλάδος, συνειδητοποίησε, πρώτος αυτός από τους Έλληνες πολιτικούς, τον υφέρποντα κίνδυνο από τις προσπάθειες των Σκοπιανών να πλαστογραφήσουν την ιστορία, με προοπτική να διεκδικήσουν στο μέλλον μονοπωλιακά όχι μόνο το όνομα αλλά και το έδαφος της Μακεδονίας μας. Κι αυτό συνέβη όταν, μιλώντας με τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο της Διεθνούς Τράπεζας το 1976, αντελήφθη με έκπληξη ότι όταν ο τελευταίος αναφέρονταν στην λέξη «Μακεδονία» εννοούσε την υβριδική σλαβανάκατη -κατά τον Ίωνα Δραγούμη- γιουγκοσλάβικη ομοσπονδιακή δημοκρατία των Σκοπιανών. Την ίδια έκπληξη ένιωσα κι εγώ το 1979 όταν, όντας ερευνητής στο Αστρονομικό Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη, αγόρασα ένα βιβλίο με τίτλο «Mazedonische Marchen» («Μακεδονικά Παραμύθια») ελπίζοντας να διαβάσω τα παραμύθια της ιδιαίτερης (από μητέρα) πατρίδας μου, και κατέληξα να διαβάζω σλάβικες ιστορίες ... για αρκούδες και αγρίους.

Η πικρή αυτή εμπειρία του Νίκου Μάρτη λειτούργησε σαν μηχανισμός σκανδάλης στον εσωτερικό ψυχικό του κόσμο, το «κλικ» μιας μεταμόρφωσης, που τον έκανε να σημάνει εθνικό συναγερμό μέσα του, και να αφιερώσει έκτοτε την ζωή του στο θέμα της Μακεδονίας, φωτίζοντας όλες τις πτυχές του προβλήματος, ενημερώνοντας τον κόσμο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, και παρέχοντας αδιάσειστα ιστορικά, θρησκευτικά, αρχαιολογικά, και πραγματιστικά τεκμήρια, απαραίτητα για την θεμελίωση των απόψεών μας. Ήταν ένας αγώνας του ενός ανδρός απέναντι σε πολλούς διαπλεκόμενους προπαγανδιστές ενός μοναδικού, στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά, ΨΕΥΔΟΥΣ με κεφαλαία γράμματα. Όμως, «είς εμοί μύριοι, εί άριστος εί», κατά την ρήση του Ηρακλείτου. Και ο Νίκος Μάρτης υπήρξε όντως άριστος, και έκανε μόνος του δουλειά για μυρίους. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι Σκοπιανοί, για να αντιμετωπίσουν το πρώτο από τα πολλά βιβλία του, «Η Πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας», που εκδόθηκε το 1983, αναγκάστηκαν να εκδώσουν στη Σουηδία ειδικό βιβλίο με τίτλο -άκουσον άκουσον- «Αντι-Μάρτης», μοναδική τιμή για μας, εφάμιλλη με αυτήν, που επιδαψιλεύεται από τους σλαβανάκατους γείτονές μας, αλλά και την σύγχρονη βουλγαρική προπαγάνδα, στους ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα του 1904-1908 Ίωνα Δραγούμη, Παύλο Μελά, και Γερμανό Καραβαγγέλη, τους οποίους αποκαλούν την «Αγία Τριάδα των Ελληνοκομιτατζήδων».

Παρά τους αγώνες του, πού βρισκόμαστε σήμερα στο θέμα της Μακεδονίας; Στην θλιβερή κατάσταση, όταν οι πολιτικοί μας ταγοί συνομιλούν σε διεθνή φόρα να υφίστανται την προσβολή, ακόμα και από φίλους και υποτιθέμενους υποστηρικτές μας, να ακούνε ότι πρέπει να λύσουμε τα προβλήματά μας με την MACEDONIA. Και δεν βρέθηκε ακόμη κανείς τους να τους απαντήσει ότι η μόνη λέξη που ταιριάζει στους γείτονες μας, πολύ κοντά με την ιερή ελληνική λέξη που χρησιμοποιούν, και που δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση να την αποδεχτούμε, είναι MAD-CEDONIA, κάτι σαν ΤΡΕΛΟ-ΚΕΔΟΝΙΑ ή ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ, συμβατή πιθανόν με την διανοητική κατάσταση των κατοίκων του γειτονικού υβριδικού κρατιδίου, ίσως λόγω εκτεταμένης χρήσεως ναρκωτικών ουσιών τις οποίες παράγουν, επεξεργάζονται, και διακινούν παγκοσμίως, σύμφωνα και και με το διεθνούς φήμης αμερικανικό περιοδικό πολιτικών και πολιτιστικών θεμάτων «The American Interest», το οποίο επισημαίνει αυτήν την δραστηριότητα των Σκοπιανών στο πρόσφατο τεύχος του, του Μαρτίου-Απριλίου 2009.

Γιατί όμως βρισκόμαστε σήμερα σ΄ αυτή την δεινή θέση; Για τον απλούστατο λόγο ότι οι νέοι μας πολιτικοί τίποτε δεν έχουν διδαχθεί από το ήθος, την πορεία, την παιδεία, την ελληνική αυτογνωσία, αλλά και την επιμονή και υπομονή που επέδειξε, σε ολόκληρη την σταδιοδρομία του, ο Νίκος Μάρτης, ο μαραθωνοδρόμος της πολιτικής μας σκηνής. Γιατί η πολιτική δεν είναι αγώνας ταχύτητας των εκατό μέτρων, δεν είναι φραστικό πυροτέχνημα, δεν είναι τηλεοπτικό παράθυρο, είναι αγώνας αντοχής μετ΄ εμποδίων, είναι μαραθώνιος ιδεών, χαρακτήρων, εμπειρίας και εντιμότητας, γνώσης και πράξης, και αφιέρωσης της ύπαρξής μας σε ένα συνεχή και αδυσώπητο αγώνα για την επιβίωση του ελληνικού έθνους, όχι μέσα από όρους της αγοράς, της διαπλοκής, και της πιάτσας, αλλά μέσα από το μεταφυσικό υπόβαθρο της ιδεολογίας μας, που πηγάζει από την διαχρονική ελληνικότητά μας και την μακραίωνα ιστορία του πολιτισμού μας.

Αυτό ακριβώς τιμούμε σήμερα. Σε ένα σήμερα που δεν υπάρχει παρόν, τιμούμε όχι μόνο το παρελθόν, αλλά κυρίως το μέλλον. Γιατί ο Νίκος Μάρτης αποτελεί υπόδειγμα προς μίμηση για τον κάθε πολιτικό του μέλλοντος, που νοιώθει Έλληνας και αγωνίζεται ελληνικά. «Όσοι ζωντανοί» λοιπόν στα ίχνη ενός ευπατρίδη πολιτικού, άξιου της πατρίδος. Οι υπόλοιποι στους τάφους τους, για να ανοίξουν τον δρόμο στις νέες πολιτικές δυνάμεις, που έχουν ήδη αρχίσει να φυτρώνουν και να ανθοφορούν, στο φερέσβιο και ιερό χώμα της πατρίδας μας.