Τις τελευταίες δύο και πλέον δεκαετίες στις Ηνωμένες
Πολιτείες συντελείται κατά πρόνοια Θεού, ένα σπουδαίο πνευματικό έργο με
τη δημιουργία 20περίπου νέων Ορθόδοξων μοναστηριών κατά τα αγιορείτικα
πρότυπα.
Το πρώτο και σημαντικότερο από αυτά είναι η Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου.
Το πρώτο και σημαντικότερο από αυτά είναι η Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου.
Το καλοκαίρι του 1995 έξι Μοναχοί της συνοδείας του Γέροντα Εφραίμ,
Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους, έφτασαν στην
έρημο της Νότιας Αριζόνα της Αμερικής, σε μία περιοχή που κατοικούν
κυρίως Μορμόνοι, για να ιδρύσουν την Ιερά Μονή του Μεγάλου Αντωνίου,
έχοντας μαζί τους την ιερά χιλιετή κληρονομιά του Αγίου Όρους.
Ο Γέρων Εφραίμ, πνευματικό παιδί του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή, έφθασε στην Αμερική για λόγους υγείας. Έχοντας προβεί στην αποκατάσταση και ανασύσταση τεσσάρων μοναστηριών στο Άγιο Όρος και έχοντας ιδρύσει αρκετές μοναστικές κοινότητες ανδρών και γυναικών σε όλη την Ελλάδα και τη Βόρεια Αμερική, μετέφερε έξι Αθωνίτες Μοναχούς στην έρημο του Σόνοραν για να ξεκινήσουν ένα νέο μοναστήρι. Με την άφιξή τους οι Πατέρες ξεκίνησαν με τις απαραίτητες οικοδομικές εργασίες, χτίζοντας πρώτα τον κυρίως Ναό, τους χώρους διαμονής των Μοναχών, την τραπεζαρία και παροχές φιλοξενίας.
Ένας κήπος με λαχανικά, ένας μικρός αμπελώνας, μια έκταση με εσπεριδοειδή και ένας ελαιώνας συμπλήρωσαν το τοπίο. Ένα περίτεχνο σύστημα από κήπους, μονοπάτια, κιόσκια με Ισπανικά σιντριβάνια πραγματικά καθιστούν το Μοναστήρι και τη μεγάλη έκταση μια όαση στην έρημο.
Γύρω από το μοναστήρι αγοράσθηκαν άλλα 1200 στρέμματα, όπου φυτεύτηκαν ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, φυστικιές Αιγίνης, αμπέλια grape fruits και άλλα. Η περιοχή από έρημος έχει μεταβληθεί σε μία καταπράσινη όαση χάρη στο νερό, που βρήκαν άφθονο κάνοντας γεωτρήσεις. Επίσης μεταφυτεύτηκαν δένδρα που ήδη ήταν τεράστια, όπως φοίνικες και κάκτοι, που προσδίδουν μία ιδιαίτερη εξωτική ομορφιά και χάρη. Παρτέρια, πλακόστρωτα, κρυφός φωτισμός τη νύκτα, σιντριβάνια, ομοιώματα ζώων μέσα στους κήπους, συμπληρώνουν την παραδεισένια ομορφιά. Τα πρώτα κτίρια του μοναστηριού ήταν 4 τροχόσπιτα των 24 τετραγωνικών μέτρων περίπου, τα οποία έχουν μετατραπεί σε κτήρια, ενώ κτίσθηκαν πλήθος άλλα σε μόνιμες βάσεις.
Το Μοναστήρι είναι αφιερωμένο στον Μέγα Αντώνιο, τον πατέρα του Μοναχισμού, τον μεγάλο αναχωρητή του 3ου αιώνα. Υπάρχουν παρεκκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, στον Άγιο Δημήτριο, στον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, στον Άγιο Γεώργιο το Μεγαλομάρτυρα, στον Άγιο Νικόλαο το Θαυματουργό και στον Άγιο Παντελεήμονα το Θεραπευτή, καθώς και σε κοντινό λόφο το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Ο κυρίως Ναός είναι αφιερωμένος στους Αγίους Αντώνιο και Νεκτάριο.
Οι ρυθμοί των ναών είναι διάφοροι και από όλα τα μέρη της ορθοδοξίας, καταλλήλως προσαρμοσμένοι στο αμερικανικό περιβάλλον Το Μοναστήρι ακολουθεί τους κοινοβιακούς κανόνες της μοναχικής ζωής: Μια αδελφότητα Μοναχών και Δοκίμων ζουν κατά τον ίδιο τρόπο, ακολουθώντας ένα καθημερινό πρόγραμμα προσευχής και εργασίας κάτω υπό την καθοδήγηση του Ηγουμένου τους, του πνευματικού τους πατέρα. Το καθημερινό πρόγραμμα των Μοναχών ξεκινά τα μεσάνυχτα με προσωπικό χρόνο προσευχής και πνευματικής ανάγνωσης, ενώ ακολουθεί ο κύκλος των πρωινών προσευχών και της Θείας Λειτουργίας.
Μετά από ένα ελαφρύ πρωινό και χρόνο ανάπαυσης, οι Μοναχοί ξεκινούν την εργασία τους με προσευχή μέχρι το απόγευμα. Οι δραστηριότητές τους, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν κατασκευές, τη φροντίδα των εκτάσεων, την οινοπαραγωγή, την κηπουρική, την επεξεργασία ξύλου, τις εκδόσεις, την προετοιμασία φαγητού, και την προσφορά φιλοξενίας. Η ημέρα τελειώνει με τον Εσπερινό και ακολουθεί το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς. Οι Μοναχοί είναι γύρω στους 49 και Ηγούμενος είναι ο αγιορείτης ιερομόναχος Παΐσιος που είχε έρθει στην αρχή με πέντε άλλους μοναχούς από το Άγιο Όρος για να το επανδρώσουν.
Το Μοναστήρι εκτείνεται σε μία έκταση 432 στρεμμάτων περίπου, έχει επτά ξενώνες και μπορεί να φιλοξενήσει 500 άτομα. Ο αριθμός επισκεπτών είναι τεράστιος. Το μοναστήρι έρχεται δεύτερο σε επισκέψεις στην Πολιτεία Αριζόνα μετά το Γκραντ Κάνυον, το μεγάλο φαράγγι που κυλάει ο ποταμός Κολοράντο. Η φιλοξενία παρέχεται δωρεάν κατά το αγιορείτικο πρότυπο, και είναι αβραμιαία. Τράπεζα παρέχεται το πρωί μετά την ακολουθία και το απόγευμα μετά τον εσπερινό.
Οι προσκυνητές άνδρες και γυναίκες συντρώγουν μετά των μοναχών, ακούγοντας το ανάγνωσμα από πατερικά κείμενα, όπως συνηθίζεται στις οργανωμένες μονές. Στους ξενώνες υπάρχουν φρούτα, αναψυκτικά, γλυκά, ξηροί καρποί, καφές, τσάι, που προσφέρονται ελεύθερα. Το Μοναστήρι, εκτός από την φιλοξενία, παρέχει και φιλανθρωπικό έργο. Έχει συσσίτια για φτωχούς και προσφέρει βοήθεια σε όποιον του ζητήσει. Στο Tucson, μία κοντινή πόλη νοτιότερα του μοναστηριού, δημιουργείται ίδρυμα για φτωχιές και εγκαταλειμμένες γυναίκες.
Δείτε το site της Ιεράς Μονής εδώ: http://www.stanthonysmonastery.org/index.php
Ο Γέρων Εφραίμ, πνευματικό παιδί του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή, έφθασε στην Αμερική για λόγους υγείας. Έχοντας προβεί στην αποκατάσταση και ανασύσταση τεσσάρων μοναστηριών στο Άγιο Όρος και έχοντας ιδρύσει αρκετές μοναστικές κοινότητες ανδρών και γυναικών σε όλη την Ελλάδα και τη Βόρεια Αμερική, μετέφερε έξι Αθωνίτες Μοναχούς στην έρημο του Σόνοραν για να ξεκινήσουν ένα νέο μοναστήρι. Με την άφιξή τους οι Πατέρες ξεκίνησαν με τις απαραίτητες οικοδομικές εργασίες, χτίζοντας πρώτα τον κυρίως Ναό, τους χώρους διαμονής των Μοναχών, την τραπεζαρία και παροχές φιλοξενίας.
Ένας κήπος με λαχανικά, ένας μικρός αμπελώνας, μια έκταση με εσπεριδοειδή και ένας ελαιώνας συμπλήρωσαν το τοπίο. Ένα περίτεχνο σύστημα από κήπους, μονοπάτια, κιόσκια με Ισπανικά σιντριβάνια πραγματικά καθιστούν το Μοναστήρι και τη μεγάλη έκταση μια όαση στην έρημο.
Γύρω από το μοναστήρι αγοράσθηκαν άλλα 1200 στρέμματα, όπου φυτεύτηκαν ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, φυστικιές Αιγίνης, αμπέλια grape fruits και άλλα. Η περιοχή από έρημος έχει μεταβληθεί σε μία καταπράσινη όαση χάρη στο νερό, που βρήκαν άφθονο κάνοντας γεωτρήσεις. Επίσης μεταφυτεύτηκαν δένδρα που ήδη ήταν τεράστια, όπως φοίνικες και κάκτοι, που προσδίδουν μία ιδιαίτερη εξωτική ομορφιά και χάρη. Παρτέρια, πλακόστρωτα, κρυφός φωτισμός τη νύκτα, σιντριβάνια, ομοιώματα ζώων μέσα στους κήπους, συμπληρώνουν την παραδεισένια ομορφιά. Τα πρώτα κτίρια του μοναστηριού ήταν 4 τροχόσπιτα των 24 τετραγωνικών μέτρων περίπου, τα οποία έχουν μετατραπεί σε κτήρια, ενώ κτίσθηκαν πλήθος άλλα σε μόνιμες βάσεις.
Το Μοναστήρι είναι αφιερωμένο στον Μέγα Αντώνιο, τον πατέρα του Μοναχισμού, τον μεγάλο αναχωρητή του 3ου αιώνα. Υπάρχουν παρεκκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, στον Άγιο Δημήτριο, στον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, στον Άγιο Γεώργιο το Μεγαλομάρτυρα, στον Άγιο Νικόλαο το Θαυματουργό και στον Άγιο Παντελεήμονα το Θεραπευτή, καθώς και σε κοντινό λόφο το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Ο κυρίως Ναός είναι αφιερωμένος στους Αγίους Αντώνιο και Νεκτάριο.
Οι ρυθμοί των ναών είναι διάφοροι και από όλα τα μέρη της ορθοδοξίας, καταλλήλως προσαρμοσμένοι στο αμερικανικό περιβάλλον Το Μοναστήρι ακολουθεί τους κοινοβιακούς κανόνες της μοναχικής ζωής: Μια αδελφότητα Μοναχών και Δοκίμων ζουν κατά τον ίδιο τρόπο, ακολουθώντας ένα καθημερινό πρόγραμμα προσευχής και εργασίας κάτω υπό την καθοδήγηση του Ηγουμένου τους, του πνευματικού τους πατέρα. Το καθημερινό πρόγραμμα των Μοναχών ξεκινά τα μεσάνυχτα με προσωπικό χρόνο προσευχής και πνευματικής ανάγνωσης, ενώ ακολουθεί ο κύκλος των πρωινών προσευχών και της Θείας Λειτουργίας.
Μετά από ένα ελαφρύ πρωινό και χρόνο ανάπαυσης, οι Μοναχοί ξεκινούν την εργασία τους με προσευχή μέχρι το απόγευμα. Οι δραστηριότητές τους, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν κατασκευές, τη φροντίδα των εκτάσεων, την οινοπαραγωγή, την κηπουρική, την επεξεργασία ξύλου, τις εκδόσεις, την προετοιμασία φαγητού, και την προσφορά φιλοξενίας. Η ημέρα τελειώνει με τον Εσπερινό και ακολουθεί το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς. Οι Μοναχοί είναι γύρω στους 49 και Ηγούμενος είναι ο αγιορείτης ιερομόναχος Παΐσιος που είχε έρθει στην αρχή με πέντε άλλους μοναχούς από το Άγιο Όρος για να το επανδρώσουν.
Το Μοναστήρι εκτείνεται σε μία έκταση 432 στρεμμάτων περίπου, έχει επτά ξενώνες και μπορεί να φιλοξενήσει 500 άτομα. Ο αριθμός επισκεπτών είναι τεράστιος. Το μοναστήρι έρχεται δεύτερο σε επισκέψεις στην Πολιτεία Αριζόνα μετά το Γκραντ Κάνυον, το μεγάλο φαράγγι που κυλάει ο ποταμός Κολοράντο. Η φιλοξενία παρέχεται δωρεάν κατά το αγιορείτικο πρότυπο, και είναι αβραμιαία. Τράπεζα παρέχεται το πρωί μετά την ακολουθία και το απόγευμα μετά τον εσπερινό.
Οι προσκυνητές άνδρες και γυναίκες συντρώγουν μετά των μοναχών, ακούγοντας το ανάγνωσμα από πατερικά κείμενα, όπως συνηθίζεται στις οργανωμένες μονές. Στους ξενώνες υπάρχουν φρούτα, αναψυκτικά, γλυκά, ξηροί καρποί, καφές, τσάι, που προσφέρονται ελεύθερα. Το Μοναστήρι, εκτός από την φιλοξενία, παρέχει και φιλανθρωπικό έργο. Έχει συσσίτια για φτωχούς και προσφέρει βοήθεια σε όποιον του ζητήσει. Στο Tucson, μία κοντινή πόλη νοτιότερα του μοναστηριού, δημιουργείται ίδρυμα για φτωχιές και εγκαταλειμμένες γυναίκες.
Δείτε το site της Ιεράς Μονής εδώ: http://www.stanthonysmonastery.org/index.php
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου