95 χρόνια ζωής του ΚΚΕ - ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ

---

Κατά το διάστημα 1947-1949 οι κομμουνιστοσυμμορίται διενήργησαν βίαιον παιδομάζωμα εις όσας επαρχίας προσκαίρως επεκράτησαν. Οι Κουκουέδες με ειδικήν υπηρεσίαν που ετιτλοφορείτο «Επιτροπή Βοηθείας του Παιδιού» απέσπων από τας Ελληνικάς οικογενείας μικρά παιδιά και βρέφη ακόμη τα οποία ωδήγουν στα παραπέτασμα π.χ. εις Αλβανίαν, Γιουγκοσλαβίαν, Βουλγαρίαν και αλλού.

Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός εζήτησε από τας κομμουνιστικάς χώρας να επιτρέψουν στα απαχθέντα Ελληνόπουλα να γυρίσουν στην Ελλάδα. Απήντησε μόνον η Τσεχοσλοβακία, η οποία είπε ότι από τα ζητούμενα 5.000 παιδιά, τα 138 της είναι γνωστά! Έτσι τον Οκτώβριο 1948 η Εκτελεστική Επιτροπή Ενώσεως Συλλόγων Ερυθρού Σταυρού εξέδωσε την ακόλουθον απόφασιν:  

«Η εκτελεστική επιτροπή, λαμβάνουσα υπ' όψιν την απόφασιν Νο ΧΙΙΥ ψηφισθείσαν παρά της ΧΥΙΙης Διεθνούς Διασκέψεως του Ερυθρού Σταυρού, ως και της ληφθείσης παρά του ΟΗΕ την 27ην Νοεμβρίου αναφορικώς με τον επαναπατρισμόν των Ελληνοπαίδων. 

Ο εικονιζόμενος νεαρός λέγεται Ευάγγελος Τσάκος και κατάγεται από την Φλώρινα. Τον είχαν αρπάξει οι συμμορίται. Κατόρθωσε να δραπέτευση. Τον επυροβόλησαν και τον άφησαν ανάπηρο. 

 Παρατηρεί, ότι τα ληφθέντα μέτρα δια τον επαναπατρισμόν των παιδιών δεν έσχον μέχρι σήμερον ειμή λιάν περιωρισμένον αποτέλεσμα και κατά συνέπειαν αι οδύναι των γονέων παρατείνονται άνευ λόγου.

Ελληνόπουλα του παιδομαζώματος. Ευρίσκονται στην Ρουμανία το 1948. Τι να απέγιναν; Προσέξτε, φορούν χειμερινά ενδύματα, αλλά είναι ξυπόλητα! 

Αναθέτει εις τον Γενικό Γραμματέα, όπως τεθή εις επαφήν μετά του Διεθνούς Κομιτάτου Ερυθρού Σταυρού, ίνα έξετασθώσιν μετά του ΟΗΕ οι τρόποι και τα μέτρα, άτινα θα ηδύναντο να διευκολύνωσι και να επισπεύσωσι τον επαναπατρισμόν τούτον».

Τo Διεθνές Συνέδριον Προστασίας Παίδων συνήλθε στην Στοκχόλμην (Αύγουστος 1948) έλαβε γνώσιν των στοιχείων και ομοφώνως απεφάσισε: «... Το Γενικόν Συμβούλιον της Διεθνούς Ενώσεως Προστασίας Παιδιού συνελθόν εν Στοκχόλμη την 14-8-1948 πληροφορηθέν ότι σοβαρός αριθμός Ελληνοπαίδων απήχθησαν από την πατρίδα των άνευ της συναινέσεως των γονέων των και θεωρών, ότι μία τοιαύτη πράξις είναι κατάφωρος παραβίασις των αρχών και της δηλώσεως των δικαιωμάτων του παιδιού, της ονομαζόμενης «δηλώσεως της Γενεύης».

 Η οικογένεια του δασκάλου Θωμά Μήτση. Ο πατήρ καταδιώκεται από το ΚΚΕ και διαφεύγει στην Κόνιτσα. Η μήτηρ κατακρεουργείται. Τα πέντε παιδιά μεταφέρονται άλλα στην Ουγγαρία, άλλα στην Ρουμανία. Εχάθησαν. 

2) Όπως προσφερθώσιν αι υπηρεσίαι της Διεθνούς Ενώσεως Προστασίας Παιδιού, εν συνεργασία με άλλας οργανώσεις, ίνα δοθή περίθαλψις εις τα παιδιά ταύτα, οπουδήποτε και αν ευρίσκωνται.

 Συγκινητικές στιγμές. Μητέρες παραλαμβάνουν τα παιδιά τους στα Ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. 

Περαιτέρω το Διεθνές Συνέδριον του Ερυθρού Σταυρού εις Στοκχόλμην (Σεπτέμβριος 1948) εχαρακτήρισε το παιδομάζωμα «έγκλημα γενοκτονίας» (Genocide) και ανεκαίνωσε ότι: «Η 17η διεθνής διάσκεψις του Ερυθρού Σταυρού εκφράζει την ευχήν, όπως οι πέραν των εθνικών συνόρων απαχθέντες Ελληνόπαιδες επαναπατρισθούν το ταχύτερον».

Αι επανειλημμέναι διαμαρτυρίαι του Ελληνικού και του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, καθώς και αι αποφάσεις του ΟΗΕ δεν ελήφθησαν υπ' όψιν από το ΚΚΕ και τας κομμουνιστικάς χώρας, όπου ωδηγήθησαν τα Ελληνόπουλα.

 25 Νοεμβρίου 1950. 21 Ελληνόπουλα επιστρέφουν από την Γιουγκοσλαβία. Στα σύνορα τα υποδέχονται οι γονείς τους. 

 Ελληνόπουλα του παιδομαζώματος. Από τα 28.000 απαχθέντα παιδάκια επέστρεψαν 520 από την Ουγγαρία, 611 από την Ρουμανία, 296 από την Τσεχοσλοβακία, 6 μόνον από την Βουλγαρία. Μετά βάσει συμφωνιών θα επιστρέψουν κι άλλα από την Γιουγκοσλαβία. 

Κοριτσάκι το οποίο γλύτωσε απο το παιδομάζωμα του ΚΚΕ στην αγκαλιά του πατέρα του

Ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. Μικρά Ελληνόπουλα κατόπιν παρεμβάσεως του Ερυθρού Σταυρού και της Ελληνικής κυβερνήσεως επαναπατρίζονται.

ΕΛΛΑΣ - ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

 

ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

Πέτρος Ανταίος (Σταύρος Γιαννακόπουλος) σε εκπομπή της ΝΕΤ.
Ο Πέτρος Ανταίος, που κατόρθωσε να φθάσει από τη Θεσσαλονίκη στη Ρούμελη και να λάβει μέρος στο αντάρτικο, ως μέλος του ΚΚΕ που ήταν, με πόνο ψυχής αφηγείται στο προβληθέν ρεπορτάζ Χωρίς σύνορα» από τη ΝΕΤ (17.2.2000)
-Ενα από τα δραματικότερα περιστατικά που έζησα στον εμφύλιο που ήταν Ελληνοελληνικός πόλεμος, άρα τραγωδία, ήταν αυτή η α­φάνταστη πορεία 1.300 παιδιώναπό δεκατέσσερα, δεκαεννέα, είκοσι χρονών, από τη Βραχιά της Ευρυτανίαςνα βγουν στο Γράμμο (υπεύθυνος για την επιχείρηση ήταν ο Γιώργος Γούσιας, ένας από τους έμπιστους του Ζα­χαριάδη)
-Πραγματικά Ο Γούσιας έκανε δυο τρεις εκτελέσεις ανθρώπων, παιδιά δηλαδή, δεκαπέντε χρονών που επιχείρη­σαν να φύγουν. Το φυσιολογικό που είχαν ακολουθήσει και οι άλλες φάλαγ­γες ήταν να πάμε από την Πίνδο, την ορεινή.Δύσκολη θάτανε. Φλεβάρη γίνεται, Φλεβάρη του '48, αλλά ήταν κάπως και στρατιωτικά και ανθρώπινα σωστό.
Ο Γούσιας ήθελε να πάμε από κάτω (...)
Τελικά, έχει μια επική πορεία μέσα στον κάμπο όπου αντιμετωπίζουμε άοπλοι με πέτρες στη δημοσιά Λάρισας - Βόλου τα τανκς, έχει ένα απίστευτο δραματικό πέρασμα της λίμνης Κάρλα, να παγώνουν σαν τα νούφαρα, να μέ­νουν πάνω στη λίμνη τα παιδιά.,. «Υστερα, στα Πιέρια πια, εξουθενωμένοι, ούτε καν σπυριά καλαμπόκι, σαράντα μέρες νηστικοί, μου έδωσε εντολή ο Γούσιας να σφάζουμε όλα τα ζώα... τα καημένα...Ήταν η τελευταία φορά που έπιναν μουλαρίσιο ζωμό και οι περισσότεροι κάνανε εμετό... μόλις ήρθανε τα αεροπλάνα από τον καπνό και αναποδογύρισαν τα καζάνια... Τα παιδιά χιμούσαν μέσα στα καυτά καζάνια να πάρουν ένα κομμάτι κρέας ή μια κατσα­ρόλα ζωμό.
-Την τριακοστή ένατη, τεσσαρακοστή μέρα, βγήκαμε αντίκρυ προς τις προσβάσεις του Γραμμου, σέρνοντας νεκρούς... και την ελπίδα... άλλα παι­ιά...«Δηλαδή, από τα 1.300 παιδιά φτά­σανε απάνω γύρω στα τρακόσια.
Σακατεύτηκαν χίλια παιδιά!Ο ανθός της νεολαίας της Ρούμελης, ο οποίος φυσι­κά δεν ήταν αγωνιστές, ώριμοι, οι πε­ρισσότεροι ήταν επιστρατευμένοι από τα χωριά που έμειναν και τα μάζεψε ο Γούσιας, κορίτσια και αγόρια...»
(σ.σ εδω βλέπουμε μόνο τα 1.300 παιδία από τα 28.000 Ελληνόπουλα που απήγαγαν για να τα σώσουν δήθεν από τις Βόμβες των Άγγλων και τα έστελναν στη Βουλγαρία όπως θα δούμε παρακάτω για να τα σώσουν λένε, οι Βούλγαροι το 1941 στην περιοχή της Δράμας έσφαξαν 15.000 Έλληνες και οι Ελασιτες έστελναν τα παιδία στους φονιάδες για να τα σώσουν

---

ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ ΣΤΗ ΝΕΤ 19-1-2007 Εμφανίστηκε ο Τάσος Παπαδόπουλος θύμα του παιδομαζώματος ,τον είχαν απαγάγει η συμμορίτες μαζί με την αδερφή του και μπόρεσε μόλις το 1981 να γυρίση για να βρεί την θεία του 

---

Ο Μιχάλης Παρτσαλίδης σε επιστολή του προς την «Ελευθεροτυπία -(13.12.1985):

---

«Η προώθηση των ανήλι­κων παιδιών (3-14 χρονών) στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που απο­κλήθηκε «Παιδομάζωμα" από τη δεξιά προπαγάνδα, δεν έγινε για να σπουδά­σουν αυτά τα παιδιά, όπως πολλές φο­ρές λέγεται και γράφεται.

Σκοπός του Παιδομαζώματος ήταν να δημιουργή­σουν ένα φυτώριο έμψυχου υλικού για το αντάρτικο.

-Τον Αύγουστο του 1948 δούλευα σε γεωργικές εργασίες στη Γιουγκοσλαβία με πάνω από 100 παιδιά, που μόλις έκλεισαν το 15ο έτος της ηλικίας του επιστρατεύτηκαν για το βουνό, ε­νώ οι μικρότεροι μεταφερθήκαμε στην Τσεχοσλοβακία.

Ένα χρόνο αργότερα στον παιδικό σταθμό όπου ζούσα στην Τσεχοσλοβακία, ήμουν μαζί με 15 άλλα παιδιά που είχαν κλείσει το 15ο έ­τος της ηλικίας τους.

Τα παιδιά αυτά τα επιστράτευσαν για το βουνό και θυμάμαι αρκετά παιδιά που σκοτώθη­καν τότε στο Βίτσι. Το 1950 ερχόταν η σειρά μου, αλλά ήδη είχε λήξει ο εμ­φύλιος πόλεμος...
-Διαφωνώ με τα λόγια κάποιου συνομιλητή της έρευνας που λέει:
Δε φέ­ραμε συνάλλαγμα, αλλά φέραμε πτυχία.
Τα πιστοποιητικά αγνοουμένων και σκοτωμένων παιδιών ηλικίας 15-20 χρονών, είναι πολύ περισσότερα από τα πτυχία.
-Εμπρός στους τόσους νεκρούς Έλ­ληνες και από τις δυο πλευρές, τα πτυχία που φέραμε ήταν σταγόνα στον ωκεανό.
Γι" αυτό κι εγώ φωνάζω:
Ποτέ πια εμφύλιος!
Ποτέ πια Παιδομάζωμα.
Όλα πρέπει να ξεχαστούν, εκτός α­πό το Παιδομάζωμα, για να μην επα­ναληφθεί!!!-.

---

«Ελευθεροτυπία» 17.7.2000 για το Παιδομάζωμα:

---

Κύριοι ομιλητές στη συνάντηση ήταν κυρίως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οι οποίοι παρουσίασαν σημαντικές εργασίες ως προϊόν πολύ­χρονης και επίπονης έρευνας.

Παρόντες όμως και ο πρώην γ.γ. του ΚΚΕ Γρηγόρης Φαράκος, καθώς και ο Θανάσης Μητσόπουλος. πρώην καπετάνιος του ΕΛΑΣ, οι οποίοι έδωσαν το δικό τους βάρος, φωτίζοντας ιδιαίτερες πτυχές του θέματος.
Για παράδειγμα η αναφορά του Γρ. Φαράκου στη χρησιμοποίηση των παιδιών του "παιδομαζώματος- από το ΚΚΕ, στο πλαίσιο ενός -σχεδίου- που είχε σκοπό να δημιουργεί εφεδρικές μάχιμες ομάδες που στη συνέχεια θα έρχονταν στην Ελλάδα, για να ενισχύσουν το Δημοκρατικό Στρατό.
Ένα σχέδιο που δεν πραγματοποιήθηκε φυσικά, λόγω της ήττας και της λήξης του Εμφυλίου, ωστόσο πήρε άλλη μορφή αργότερα, με την αποστολή στελεχών από το εξωτε­ρικό στην Ελλάδα, για να ανασυντά­ξουν ομάδες του Δημοκρατικού Στρατού, πράγμα που αποδείχτηκε τραγικό λάθος, καθώς εκτός των άλλων οδήγησε στη σύλληψη και την εκτέλεση (ομάδα Μπελογιάννη, Πλουμπίδη κ.ά.), στη μακρόχρονη φυλάκιση ή την εξορία εκατοντάδων σημαντικών στελεχών του ΚΚΕ».

---

Μαργαρίτα Λαζαρίδου (αρχικαπετάνισσα, δικαστής του ΚΚΕ και από τα ενεργότερα μέλη όλων των γυναικείων οργανώσεων του ΚΚΕ, μέλος της Πα­γκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών Κ.Κ., μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Γυναικών του ΚΚΕ και κλπ., στο βιβλίο της «Πόλεμος και αίμα», σελ. 226-230, 233-234, 149): «Στις συσκέψεις που κάναμε στα διά­φορα τμήματα με τις υπεύθυνες γυ­ναικών των ταγμάτων, των λόχων, των ταξιαρχιών, μαθαίναμε ότι οι μικρές κοπέλες των 13, 14 και 15 χρονών, που τις επιστρατεύαμε, άμαθες και α­νεκπαίδευτες όπως ήταν, σκοτώνονταν στις πρώτες μάχες, που τις στέλναμε.
»Η εντολή από «Πάνω-, από το Γενικό Αρχηγείο, ήταν να τους καταδι­κάσουμε όλους σε θάνατο. Μας περίμε­ναν δύσκολες μάχες, έπρεπε με το μα­χαίρι να τα σταματήσουμε όλα αυτά, έπρεπε να επιβάλουμε τιμωρία σκληρή προς παραδειγματισμό και εκφοβισμό (...) Καλέσαμε τους κρατουμένους και αρχίσαμε τις ανακρίσεις. Ήταν όλοι παιδιά 13 μέχρι 15 χρονών, αμούστα­κα, ανεπτυγμένα χωριατόπουλα. Πριν ένα περίπου μήνα ο Δημοκρατικός Στρατός, επιτιθέμενος στα χωριά τους τα άρπαξε με τη βία από την αγκαλιά των μανάδων τους.
"Ο Δημοκρατικός Στρατός έκανε επίθεση τη νύχτα, αιφνιδιαστικά σε χωριά και σε πόλεις και έπαιρνε ανεξέλεγκτα αγόρια και κορίτσια, έστω κι αν ακόμα το στόμα τους μύρισε γάλα.
″Οι μάνες έκρυβαν τα παιδιά τους στους αχερώνες, στα μπαούλα, μα οι αντάρτες τα βρίσκανε και τα παίρνανε μαζί τους στα βουνά. Από τη θαλπωρή του σπιτιού τους, από τη μητρική αγκαλιά, από την πατρική φροντίδα, βρίσκονταν μονομιάς σ' ένα κρύο αμπρί, στο χιόνι, στον παγωμένο αέρα του βουνού, στην πείνα. Και έπρεπε ο Δημοκρατικός Στρατός να πολεμήσει μ' αυτούς.
»Τους μάθαιναν στα βιαστικά να χειρίζονται το τουφέκι και τη χειρο­βομβίδα και τους ρίχνανε στη μάχη ό­που άμαθοι όπως ήταν, σκοτώνονταν σαν τα κοτόπουλα».
Ο καπετάν Αμύντας (Αμύντας Κοσμάς από το Αμύνταιο) αναφέρει στο βιβλίο του «Εθνική Αντίσταση - Εμφύ­λιος Πόλεμος, Αναμνήσεις ενός καπε­τάνιου», σελ. 224-225: -Έπρεπε να εκ-πληγώσουν το πλάνο που τους είχαν καθορίσει. Από το χωριό μου πήραν τα κορίτσια την ώρα που κάνανε βόλτα! Από τις λαϊκές χώρες φέρανε δεκαεξά­χρονα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, από αυτά που στείλαμε για να τα προστατέψουμε από τους βομβαρδισμούς (...) Είχαμε βραχεί ως το κόκαλο. Αφού εγώ, που ήμουν χοντρά ντυμένος έτρεμα, μπορεί να φανταστεί κανείς αζ ποια κατάσταση βρίσκονταν τα κορι­τσάκια, που τα βρεγμένα τσιτάκι« τους είχαν κολλήσει στα κορμιά τους. Ήταν ένα θέαμα που προκαλούσε απελπισία και αγανάκτηση».

---

Γεώργιος Μανούκας (ο Γενικός Επι­θεωρητής του Παιδομαζώματος και δε­ξί χέρι του Κόκκαλη. το κυριότερο μέλος της Εκπαιδευτικής Επιτροπής [Υπουργείο Παιδείας] για τα παιδιά του παιδομαζώματος): -Μια βραδυά κοι­μήθηκα στον ξενώνα του χωριού (Με-ΰόβραχος). Από συνήθεια άνοιξα κου­βέντα με τη γριά σπιτονοικοκυρά. -Πώς είστε, πού είναι ο γέροντας σου, τα παιδιά σου; κλπ.
-Μια κι αποκτήσαμε φιλία, άρχισε κάπως να μου παραλέει τα μυστικά του σπιτιού της... Έτσι τούτο, έτσι ε­κείνο. -Εχω και ένα παιδί, μου λέει,
νεαρό, αλλά το κακόχρονο, εδώ και, αρκετό καιρό έφυγε, τόσκασε! Πήγε στην Καστοριά (...) Μετά από αρκετό καιρό έμαθα το εξής καταπληκτικό: Η γριά αυτή, επειδή δεν ήθελε να της πάρουμε τα παιδί και να το -τακτοποιήσου­με» εμείς στην Αλβανία, το είχε κρύ­ψει! Και πού το είχε κρυμμένο; Θεέ μου! Μέσα στο σταύλο! Ακριβώς εκεί που έδεσα το ζώο! Είχε κάνει μεγάλο λάκκο μέσα στη γη κι είχε χωμένο το παιδί κάτω απ' το παχνί του ζώου. Το καταφύγιο είχε μικρή τρύπα απ" την οποία έπαιρνε αέρα το παιδί και απ' εκεί το τροφοδοτούσε όταν έδινε τρο­φή στα ζώα! Έτσι δεν φανταζόταν κα­νείς, ότι ημπορούσε να είχε άνθρωπο κρυμμένο κάτω απ' τα κόπρανα των ζώων και δεν ημπορούσε να υποψιασθεί κανείς τις κινήσεις της.
Σ' ένα άλλο χωριό, στα Βορεινά της Κοζάνης, η μάνα είναι αποφασισμένη να μην αφήσει να της πάρουν από τα χέρια της: Της έκοψαν με το μαχαίρι τα χέρια από τους καρπούς. Σε άλλο πάλι χωρίο, κοντά στο Διδυμότειχο, η μάνα ολοφύρεται. Ο συμμορίτης είδε κι απόειδε και, μια που δεν μπορεί ν' αποσπάσει το παιδί από την αγκαλιά της μάνας, του έρχεται ευκολότερα να κόψει το κεφάλι του αγοριού. Κι αφού κρατήσει για λίγο με σαδισμό το ξαν­θόμαλλο κεφάλι, γελώντας το δίνει πί­σω στην ολοφυρόμενη μάνα, φωνάζο­ντας: Και τώρα κράτησε το!!!»

---

ΜΙα μαρτυρία που έγινε προσωπικά σε μένα
Η Ιστορία της κύριας Φ Γ....εκ Βισανης Πωγωνίου Ηπείρου
Ήρθε μια ημερα ο Καπετάν Τρομάρας Μάζεψε σχεδόν όλα τα παιδία του χωριού
Ξεκινήσαμε για Αλβανικά σύνορα .Εκεί κοντά στο χωριό ΛΙΑ μας έβαλαν για ..σκληραγωγία να σφάζουμε πρόβατα να συνηθίσουμε στο αίμα .Παρέστημεν μάρτυρες στην Ομαδική δολοφονία Ελλήνων στρατιωτών του Ελληνικού Στράτου Είχαν συλλάβει αιχμάλωτους τους έβγαλαν τα στρατιωτικά ρούχα και τους φόρεσαν κάποιες παλιό κουβέρτες  Του έδεσαν τα χέρια με σύρματα και τους πυροβόλησαν (σ.σ .Το έγκλημα αυτό είναι γνωστό σαν το Ελληνικό ΚΑΤΥΝ και θόρυβος ξεσηκώθηκε το 1980 αν θυμάμαι που ένας χείμαρρος ξέθαψε τον ομαδικό τάφο τους Βρέθηκαν οι σκελετοί με δεμένα τα οστά των Χείρων Αν είχαν σκοτωθεί έτσι κάποιοι κομμουνιστές  φανταστείτε τι θα γινόταν από τους ομοϊδεάτες τους )
Εγώ και μια άλλη είχαμε κρυφτεί σε έναν στάβλο και είχαμε βάλει μπροστά δεματά με καλαμπόκι να μη μας βρουν και μας πάνε στην Αλβανία .Μας βρήκαν και φάγαμε αρκετό ξύλο
Μετά μας πέρασαν Αλβανία στους Άγιους Σαράντα Μας μετάφεραν στην περιοχή Πρενιές της Βόρειας Αλβανίας κοντά στο Έμβασαν όπου μέναμε σε κάτι πρόχειρους στρατώνες μέχρι να πάμε Ουγγαρία
Ο Καπετάν Υ ήταν ο διοικητής της περιοχής Ηπείρου και μάζευε και αυτός παιδάκια μεταξύ των οποίων και μια μεγαλόσωμοι δεκαεξάχρονη την Μ .......την οποία την οποία όπου πήγαινε την είχε μαζί στο άλογο του και την κλείδωνε μέσα σε σπίτι για να μην του... φύγει για ευνόητους λόγους
Σημ: Όσοι έχουν διαβάσει για συμμοριτοπόλεμο από αναμνήσεις συμμοριτών θα έχουν πιθανόν διαβάσει για έναν καπετάνιο της Ηπείρου που κατέβασε από άλογο τραυματία συμμορίτη για να βάλει επάνω την ερωμένη του
Λέτε να είναι ο ίδιος; 

---

Έκθεση του Grozev (μέλους της ΚΕ του ΚΚ Βουλγαρίας, ΣτΜ) για την κατάσταση των ελληνοπαίδων στη Βουλγαρία, Απρίλιος 1948.
Μέχρι σήμερα η άφιξη και η εγκατάσταση των ελληνόπουλων έχει ως εξής:
1. Banja/ στη στε'γη της οργανωσης βοήθειας -203
2. Plovdiv/στην παλαιά κοινοτική διοίκηση -200
3. Hisara/ στα θέρετρα της οργάνωσης βοήθειας -170
4. Stara Zagora/ -75
5. Μέσω Vraca στο Varsec-Belogracik -450
1098
Τα παιδιά έχουν ηλικία από 9 μέχρι 15 ετών. Όσα ήρθαν, είναι υγιή και έχουν καλή όψη, φαίνεται ότι δεν πεινούν. Για την τακτοποίηση τους χρειαζόμαστε ακόμα: 300 κρεβάτια, 300 στρώματα, 600 κουβέρτες, εσώρουχα, ρουχισμό, φάρμακα και εκπαιδευτικό προ­σωπικό.
Με τους έλληνες εκπροσώπους στο Δευτερο Συνέδριο του Πα­τριωτικού Μετώπου συμφωνήσαμε να δεχτούμε ακόμα 1000 παιδιά. Όμως με την άφιξη της ελληνικής νεολαίας, υπεύθυνης για την οργάνωση της προώθησης των παιδιών στις γειτονικές χώρες, και την πρόταση της Κεντρικής Επιτροπής του Συμβουλίου της Νεολαίας του Λαού αποφασίστηκε να αυξηθεί ο αριθμός τους σε 3-4000. Κατά τις πληροφορίες μας ο αριθμός των ελληνοπαίδων θα είναι πολύ πιο μεγάλος, γιατί ο Δημοκρατικός Στρατός παίρνει όλα τα παιδιά από τις κατοικήσιμες περιοχές στις οποίες μπορεί να φθάσει και τα μετα­φέρει στις δικές μας, ιδίως στην περιοχή της Θράκης (Υπογράμμιση του μεταφραστή-ΣΣ). Επί του παρόντος η μεταφορά γίνεται κυρίως με'σω του Ivajlovgrad και Krumovgrad, όπου περιμένουμε να αυξη­θεί η μεταφορά των παιδιών. Περιμένουμε να έλθουν παιδιά και από το Πετρίτσι και το Νευροκόπι.
Η υποδοχή των παιδιών συναντά μεγάλες δυσκολίες. Τα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας μεταφέρουν {παιδιά} στις περιοχές μας, ακόμα και χωρίς να {μας} πληροφορούν. Στα μέρη αυτά δεν υπάρχουν μεταφορικά μέσα, τα απαραίτητα τρόφιμα και ο ρουχισμός. Η μεγαλύτερη δυσκολία για την εγκατάσταση των ελλη­νοπαίδων είναι η έλλειψη χώρου, κρεβατιών, κουβερτών, σεντονιών και μαξιλαριών. Η Ανώτατη Επιτροπή Υποστήριξης του Ελληνικού Δημοκρατικού Λαού ζήτησε από τις κοινωνικές οργανώσεις να ανα­κοινώσουν ποιοι χώροι και υλικά για επίπλωση μπορούν να παραχωρηθούν για χρήση. Λάβαμε την απάντηση ότι μονάχα η οργάνωση βοήθειας παραχώρησε του χώρους της και υλικό για επίπλωση, πράγμα όμως που είναι εντελώς ανεπαρκές. Τίποτα περισσότερο δεν μπορεί vu δώσει. Ο Ερυθρός Σταυρος επίσης βοηθά με κρεβάτια και κουβέρτες. Οι άλλες όμως κοινωνικές οργανώσεις δεν αντα­ποκρίθηκαν, παρόλο που, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, είχαν τη δυνατότητα να παραχωρήσουν μερικά από τα θε'ρετρά τους για τον παραπάνω σκοπό. Για παράδειγμα ο Rajko Damjanov εκ με'ρους των Γενικών Συνδικατων απάντησε ότι κανένας χώρος εγκατάστα­σης δεν μπορεί να παραχωρηθεί για τα ελληνόπουλα. Για το λόγο αυτά είναι απαραίτητο:
1. Να παραχωρηθούν στα ελληνόπουλα μερικά από τα θέρετρα των κοινωνικών οργανώσεων και υπηρεσιών μετά από απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Προτείνονται μερικά θε'ρετρά που μπο­ρούν να χρησιμοποιηθούν. Φυσικά η υποδοχή ενός μεγάλου α­ριθμού ελληνόπουλων θα επιβάλει να περιοριστεί η αποστολή στα θέρετρα των οργανώσεων ακόμα και των παιδιών μας που ανήκουν στη Νεολαία των Σεπτεμβριστών.
2. Το Υπουργείο Αμυνας και το Υπουργείο Εσωτερικών να διαθέ-σουν ορισμε'νο αριθμό κρεβατιών, στρωμάτων και κουβερτών, όπως επίσης και τα μεταφορικά με'σα.
3; Το Υπουργει'ο Παιδείας και το Συμβούλιο του Εργατικού Κόμμα­τος να ορίσουν ε'ναν αριθμό δασκάλων. Συμφωνήσαμε να μάθουν και τη βουλγαρική γλώσσα.
4. Το Υπουργείο Υγείας να φροντίσει για το απαραίτητο ιατρικό προσωπικό στα κοινόβια των ελληνόπουλων.
5. Θα είναι απαραίτητο να επιτρε'ψουμε στα ανάλογα κρατικά όρ­γανα να εκδώσουν διαταγές για τρόφιμα, ιδίως γάλα, όπως επί­σης και για ρουχισμό, εσώρουχα, σεντόνια για τις ανάγκες των ελληνόπουλων.
6. Είναι πραγματικά αναγκαίο να συγκροτηθεί ειδική επιτροπή για την εγκατάσταση των ελληνόπουλων, όχι από επίτιμα με'λη, αλλά από ανθρώπους που στην πράξη θα επωμιστούν την εγκατάστα­ση. Για το λόγο αυτό η επιτροπή που προτείνεται από την οργά­νωση βοήθειας και την Ένωση της Νεολαίας του Λαού πρε'πει να παραμείνει στη σύνθεση αυτή.
Τελευταία λάβαμε την πληροφορία ότι στη χώρα μας θα φθάσει μεγάλη μάζα προσφύγων από γυναίκες και γε'ρους. Μονάχα από την περιοχή του Διδυμότειχου, του Σουφλίου και της Κομοτηνής θα αφιχθούν περίπου 10.000 άτομα. Αυτό γίνεται διότι ο Δημοκρατικός Στρατός με τη βία εκτοπίζει τον πληθυσμό από τις περιοχές αυτές και τον στέλνει στα δικά μας εδάφη. (Υπογράμμιση του μεταφραστή. ΣΣ). Η εξουσία πρε'πεί επι'σης να φροντίσει για τον τόπο εγκατά­στασης και εργασίας τους.
Πρέπει επίσης να ληφθεί υποψη ότι σε μια τέτοια μάζα προσφύγων θα διεισδύσουν πολλοί φασίστες, πράκτορες της ξε'νης κατασκοπείας. Επιστήσαμε την προσοχή στους έλληνες υπεύθυνους συ­ντρόφους ότι ένας τε'τοίος τρόπος δημιουργίας προσφύγων είναι άσκοπος και για μας και γι' αυτούς. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι δε θα ακούσουν τη γνώμη μας. Το Υπουργείο Εσωτερικών θα πρε'πει να ασχοληθεί με την εγκατάσταση τους.
Πολλές βουλγαρικές οικογένειες εξέφρασαν την επιθυμία να α-ναλάβουν την φροντίδα των ελληνόπουλων, όμως οι έλληνες σύντροφοι δεν είναι σύμφωνοι. Θέλουν τα παιδιά να μένουν σε κοινόβια με σκοπό η διαπαιδαγώγηση τους να είναι ελληνική, παρόλο που οι άνθρωποι που συνοδεύουν τα παιδιά είναι εντελώς απροετοίμαστοι.
Πηγή, CDA-CPAF.l,Op.7,Arh.Ed. 1365.
1. Τα αιτια του παιδομαζωματος συνδέονται στενά με τις αποφάσεις της Τρίτης Ο­λομέλειας για αύξηση του αριθμου των ανταρτών σε 60.000. Προκειμένου νιι απαλλαγούν οι γονείς απο τη φροντίδα των παιδιών και έτσι να διευκολυνθεί η στρατολόγηση τους στο Δημοκρατικό Στρατό. τα παιδιά στε'λνονταν με τη βια στις Ανατολικές Χώρες, οπου μελλοντικά θα μπορούσαν να αποτελέσουν και ένα στρατιωτικό δυναμικό για το Δημοκρατικό Στρατό. Επί πλε'ον, ο Δημοκρατικός Στρατός ανέμενε την ανοιξη του 1948 ευρεία επιχείρηση από τον κυβερνητικό" στρατό και εκκένωνε τις περιοχές που ήλεγχε.
Ραδιοτηλεγράφημα (6.11.1948) του Kisinevskij (μέλους της Κεντρι¬κής Επιτροπής του ΚΚ Ρουμανίας, ΣτΜ) προς τον Ganev (μέλους της ΚΕ του ΚΚ Βουλγαρίας, ΣτΜ) για την αποστολή παιδιών από τη Ρουμανία στη Βουλγαρία.
Παρακαλά') να μας ανακοινώσετε αν και πότε μπορείτε να δεχτεί¬τε 73 ελληνόπουλα-ηλικίας 17 ετών, από τα οποία, όπως μας ανακοί¬νωσαν, ε'χει ανάγκη ο σύντροφος Κώστας. Χ
Πηγή, CD-4-CR4, F.I, Op.7,Arh.Ed. 1372.
103. Ραδιοτηλεγράφημα-απάντηση (12.11.1948) του Ganev προς τον Kisinevskij για την επιστροφή των ελληνοπαίδων στη Βουλγαρία.
Είμαστε σύμφωνοι να δεχτούμε τα 73 ελληνόπουλα. Μπορείτε να τα στείλετε με'σω Dobric τη Δευτε'ρα ή την Τρίτη. Θα σας ανακοινώ¬σουμε συμπληρωματικά την ακριβή μέρα. Με τον ίδιο τρόπο, την ί¬δια ώρα θα σας αποστείλουμε περίπου 140 ελληνόπουλα.
Πηγη, CDA-CPA, F.I, Op.7, Arh.Ed. 1372.
104. Ραδιοτηλεγράφημα (3.12.1948) του Teohari Georgescu (μέλους του ΚΚ Ρουμανίας, ΣτΜ) προς τον Ganev για την αποστολή ελληνόπουλων στη Βουλγαρία.
Παρακαλώ να μας ανακοινώσετε πότε μπορείτε να δεχτείτε μια ομάδα 71 ελληνόπουλων. Μετά τις πληροφορίες που παραλάβαμε από σας τα στέλνουμε επειγόντως από το Βουκουρέστι στη Βουλ¬γαρία. Θα σας ενημερώσουμε συμπληρωματικά για την ημέρα.
Πηγή, CDA-CPA, F.1, Ορ.7', Arh.Ed.1370.
105. Ραδιοτηλεγράφημα (6.12.1948) του Ganev προς τον Τ. Gorgescu για την αποστολή 150 τραυματιών στη Ρουμανία και την παραλαβή των ελληνοπαίδων.
Στις 10 Δεκέμβριοι' στέλνουμε στρατιωτικό βαγόνι με 150 τραυ¬ματίες. Προετοιμαστείτε να υποδεχτείτε τον αριθμό αυτό στην Cer-navoda. Την ίδια μέρα παραδώστε μας τα 71 παιδιά. Περιμένουμε επειγόντως τα βενζινοφόρα.
Πηγή, CDA-CPA, F.1, Ορ.7, Ar.Ed.1370.
106. Ραδιοτηλεγράφημα (4.12.1948) του Ganev προς τον Ζαχαριάδη για την παραχώρηση 15 φορτηγών.
Σας διαθέτουμε 15 φορτηγά. Δώστε οδηγίες στους ανθρώπους σας για τη χρήση τους.
Πηγή, CDA-CPA, F.I, Op.7, Arh.Ed.1371.
107. Ραδιοτηλεγράφημα-απάντηση του Ζαχαριάδη (4.12.1948) προς τον Ganev για τα φορτηγά.
Λάβαμε το τηλεγράφημα σας. Ήδη δώσαμε εντολή στον Κώστα για τα αυτοκίνητα. Επιθυμούμε να φορτωθεί στα καμιόνια το υλικό από την Τσεχοσλοβακία, που βρίσκεται σε μια πόλη σας. Για το ζή¬τημα αυτό γνωρίζει ο Κώστας.
Πηγή,CDA-CPA, F.I, Op.7,Arh.Ed.l371.

Αλλα και ενας Κομμουνιστης εκ των ηγετων του παιδομαζωματος τα ειχε πει αυτά από το 1961
ΝΑ τι λεει
Τελικα τα παιδακια αυτά πολεμησαν στο Βιτσι και καποια συνεληφθησαν αιχμαλωτα
Ή σκληρή μοίρα των «νεοσύλλεκτων».
Οϊ στρατολογηθέντες στή Ρουμανία μαθηταί, έπεβιβάσθησαν σε Ρουμανικό αυτοκίνητα καΐ δια μέσου τοϋ Γιούργεβο πέρασαν στή Βουλγαρία. Τα πήραν αλλά αυτοκίνητα και τα ώδήγησαν στο στρατόπεδο των φυγάδων τοΰ Κ.Κ.Ε. στή Βουλγαρία.
 Έκεΐ έφεραν καΐ άλλα παιδιά άπτό άλλα μέρη τής Βουλγαρίας.
Τά ξανάβαλαν σε αυτοκίνητα καΐ διά μέσου Βουλγαρίας καΐ Σερβίας, έφθασαν στην περιοχή τοΰ Βίτσι.
"Υπεβλήθησαν σε ασκήσεις καΐ έλαβαν μέρος σέ μάχες.
Μερικά έδειξαν δειλία στο άκουσμα τοϋ πρώτου πυροβολισμού καΐ βόμβας αεροπλάνου.
"Ελήφθη τότε νέα άποφασις.
Τά κάπως Θαρραλέα διεσκόρπισαν σέ λόχους πεπειραμένων συμμοριτών, τά δε «δειλά» τά συνεκέντρωσαν, τά έστειλαν στην Αλβανία καΐ άπο έκεΐ πάλιν στην Βουδαπέστη στά χέρια μας, διά «μετεκπαί δ ε υ σ ι ν ».
Ή στρατιωτική μονάδα που είχε συγκροτηθη στό Φάτσανο της Βουδαπέστης, δέν -πρόλαβε νά κατέλθη στην Ελλάδα, διότι δέν επέ¬τρεπαν τήν διέλευσίν της οϊ Γιουγκοσλάβοι, δεδομένου οτι αϊ σχέσεις τότε της Γιουγκοσλαβίας καΐ των χωρών τοϋ Παραπετάσματος δέν ή¬σαν όμαλαί. Κι' έτσι οί νέοι αυτοί, δέν είχαν τήν «τύχην» νό πολεμήσουν εναντίον της πατρίδος των, οπως οϊ συνάδελφοι τους της Ρουμανίας καΐ Βουλγαρίας!
Στήν Τσεχοσλοβακία είχαν έπισημανθή τά πιο μεγάλα παιδιά, άλλα περίμεναν νά φύγουν άττο τήν Ουγγαρία τά άλλα καΐ τότε νά φύγουν αυτά. Συνεπώς έμειναν καΐ αυτά, άκολουθοϋντα τήν Ιδίαν τύχην των άλλων της Ουγγαρίας.

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΚΑΙ ΟΗΕ

Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟΝ Ο.Η.Ε.

Εξαιτίας του ανταρτοπόλεμου είχε συσταθεί μέ από­φαση του Ο.Η.Ε. «Ειδική Επιτροπή για τά Βαλκάνια», ή όποια άπό τήν 1-12-1947 είχε εγκαταστήσει τήν έδρα της στή Θεσσαλονίκη.
Έτσι, μετά τήν ελληνική καταγγελία (27-2-1948) ή Ειδική αυτη Επιτροπή απασχολήθηκε στις 4-3-1948 μέ το θέμα του Παιδομαζώματος. "Εδωσε εντολές στις «ο­μάδες παρατηρήσεως», πού είχε οργανώσει στις βόρειες επαρχίες, νά ερευνήσουν τήν υπόθεση, συγκεντρώνοντας τά αναγκαία στοιχεία. Τόν Απρίλιο τον ίδιου χρόνου δια­πίστωσε τή βίαιη καΐ προγραμματισμένη αρπαγή πολλών παιδιών καΐ συμπέρανε ότι «ή παρατεταμένη κατακράτηση αυτών των παιδιών, θά ήταν αντίθετη μέ τά διεθνή δεδο­μένα». "Ετσι ό Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. ζήτησε άπό τις Κυβερνήσεις Αλβανίας, Βουλγαρίας καΐ Γιουγκο­σλαβίας νά διαπραγματευθουν μέ τήν Ελλάδα τόν γρή­γορο επαναπατρισμό των άπαχθέντων. Οι χώρες Ομως αυτές αρνήθηκαν τήν επιστροφή τών παιδιών μέ τό γνωστό μας ήδη ισχυρισμό, πώς τά παιδιά «θεληματικά» εγκατα­λείψαν τήν Ελλάδα καΐ «λόγοι ανθρωπιστικοί» τις έκαναν νά τά δεχτούν. Ή ειδική Επιτροπή ήρθε σέ επαφή καΐ μέ τήν Διεθνή Ένωση γιά τήν προστασία του Παιδιοϋ στή Γενεύη. Στίς 20 Αυγούστου 1948 ή Ένωση πληροφό­ρησε τήν Ειδική Επιτροπή ότι αναλάμβανε τή μεταφορά
τών παιδιών, πού είχαν μετακινηθεί παρά τή θέληση τών γονέων τους. Ακόμα θεώρησε τήν αρπαγή σάν
«σκανδαλώδη παράβαση τής Διακηρύξεως τών δι­καιωμάτων του Παιδιού», γνωστής σάν «Διακήρυξης τϊ)ς Γενεύης». Στίς 28 "Οκτωβρίου 1948 άρχισε ή συζήτηση του Έλ-ληνικου θέματος στην Πολιτική Επιτροπή του Ο.Η.Ε., μέ θερμό υποστηρικτή τών υποδίκων χωρών τόν Σοβιετι-κό αντιπρόσωπο Βισίνσκυ.
Στίς 9 Νοεμβρίου 1948, μέ πρωτοβουλία του προέδρου της Α' Πολιτικής Επιτροπής Βέλγου αντιπροσώπου Σπάακ, οι αντιπρόσωποι συμφώνησαν πώς τό θέμα δέν πρέπει νά θεωρηθεί σάν μέρος τής πολιτικής συζητήσεως, αλλά θα πρέπει νά ληφθεί γι' αυτό μιά χωριστή απόφαση.
Μετά από συζήτηση, πού κράτησε περισσότερο άπό δύο εβδομάδες, ή Πολιτική Επιτροπή στις 11 Νοεμβρίου 1948 ψήφισε ομόφωνα τήν επιστροφή τών παιδιών, πού αρπάχτηκαν μέ τή βία.
Μετά άπό λίγες ήμερες στις 27-11-1948 ή Γ' Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε., στό Παρίσι πού συνεδρίαζε, έλαβε τήν εξής απόφαση:

«Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ

Συνιστα. τήν εις Ελλάδα έπιστροφήν τών Ελλη­νοπαίδων, ατινα ευρίσκονται μακράν τών εστιών των, έφ' όσον αυτά τά παιδιά, ό πατήρ η μήτηρ έν α­πουσία αυτου ή αύτης ό πλησιέστερος αυτών συγγε­νής, εκφράσουν προς τουτο έπιθυμίαν.
Καλεί ολα τά Μέλη τών Ηνωμένων Εθνών καΐ αλλα Κράτη επι τοϋ εδάφους τών όποιων ευρίσκονται τά παιδιά αυτά, οπως λάβουν τά αναγκαία μέτρα διά τήν έκτέλεσιν τής παρούσης συστάσεως.
Επιφορτίζει τον Γενικόν Γραμματέα, οπως ζητή-στ) άπό τήν Έπιτροπήν τοϋ Διεθνούς Έρυθρου Σταυ-ρου καΐ άπό τήν Ένωσιν τών "Οργανώσεων Ερυθρών Σταυρών καΐ τής Ερυθράς Ημισελήνου, νά οργα­νώσουν καΐ νά εξασφαλίσουν τήν έπαφήν μετά τών Εθνικών "Οργανώσεων του Έρυθροϋ Σταυροΰ τών ενδιαφερομένων Κρατών, επι τω σκοπω δπως εξου­σιοδοτήσουν τάς Έθνικάς Όργανώσεις τοϋ Έρυ-θροϋ Σταυροϋ, ίνα λάβουν είς τά ενδιαφερόμενα Κράτη τά αναγκαία μέτρα διά τήν έφαρμογήν τή; παρούσης συστάσεως.»

Στίς 31-12-1948 ό Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε.. εκτελώντας τήν απόφαση αυτη, μέ επιστολή του προς τις κυβερνήσεις τη"ς Αλβανίας, τής Βουλγαρίας, τής Γιου­γκοσλαβίας, της Ουγγαρίας, Ρουμανίας καΐ Τσεχοσλοβα­κίας ζητοϋσε στοιχεία γιά τά παιδιά, καθώς καΐ τή σχετική βοήθεια τών Ερυθρών Σταυρών τών χωρών αυτών.1 Παρ' δλα, αυτά Ομως οί κομμουνιστικές χώρες κωλυσιεργούσαν, μέ συνέπεια τό θέμα νά ξανάρθει πάλι προς τή συζήτηση στην Δ' Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. Στίς 18-11-1949 εκδόθηκε ή ακόλουθη 2η απόφαση:

«Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
Λαμβάνουσα γνώσιν τής υποβληθείσης εκθέσεως παρά τή"ς Επιτροπής τοϋ Έρυθρου Σταυρου καΐ τής Ε­νώσεως τών Συλλόγων τοϋ ΕΡΥΘΡΟΥ Σταυροϋ επι του ζη­τήματος του επαναπατρισμού τών Ελληνοπαίδων (Α, 1914) καΐ έκτιμώσα τάς προσπάθειας, τάς όποιας ανέπτυ­ξαν αϊ δύο Διεθνείς "Οργανώσεις του ΕΡΥΘΡΟΥ Σταυροϋ,ίνα διευκολύνωσι τήν πραγματοποίησιν τής αποφάσεως
193 (ΙΠ) Ο. τής Γενικής Συνελεύσεως,
Παρατηρούσα δτι οί Έλληνόπαιδες δέν επεστρά­φησαν εισέτι είς τάς εστίας των, ώς συνιστά ή άπό-φασις τής Γενικής Συνελεύσεως, άναγνωρίζουσα δέ, ότι δέον νά καταβληθώσι νέαι προσπάθειαι προς πλήρη έφαρμογήν τής αποφάσεως ταύτης.
       1. Αναθέτει είς τόν Γενικόν Γραμματέα, οπως καλέση τό Διεθνές Κομιτατον Έρυθροϋ Σταυροϋ καΐ τήν Ένωσιν τών Συλλόγων τοΰ Έρυθρου Σταυ­ροϋ καΐ έξακολουθήσωσι τάς προσπάθειας των διά τήν έξυπηρέτησιν του άνθρωπιστικοΰ τούτου θέματος καΐ τοις παράσχη πασαν δέουσαν βοήθειαν δια τήν έκτέλεσιν τοΰ έργου των.
       2. Καλεί θερμώς πάντα τά "Εθνη, μέλη τοΰ Ο.Η.Ε. καΐ τά αλλα "Εθνη, τά παρέχοντα ασυλον εϊς Έλ-ληνόπαιδας, οπως λάβωσι πάντα τά μέτρα, άπό κοινού καΐ έν συνεργασία μετά τών Διεθνών Όργανώσεων του ΕΡΥΘΡΟΥ Σταυρου. οπως διευκολύνωσι τήν τα­χεία ν επι στροφή ν τών παιδιών είς τάς εστίας των, συμφώνως πρύς τήν άνω άναφερομένην άπόφασιν.
      3. Καλεί τάς Διεθνείς "Οργανώσεις του Ερυθρού Σταυροϋ, όπως όναφέρωσιν είς τόν Γενικόν Γραμ­ματέα προς πληροφορίαν τών μελών τών Η.Ε. τάς προόδους τής εκτελέσεως τής παρούσης αποφάσεως».

Άλλα καΐ πάλιν κανένα Ελληνόπουλο δέν επεστράφη. Νέα Ελληνική προσφυγή στον Ο.Η.Ε. καΐ ή Ε' Γενική Συνέλευση τήν 1-12-1950 πήρε τήν 3η απόφαση της, μέ τήν οποία Ιδρυσε επιτροπή άπό αντιπροσώπους του Πε-ρου, τών Φιλιππίνων καΐ της Σουηδίας, οί όποιοι σε συνερ­γασία μέ τόν Γεν. Γραμματέα του Ο.Η.Ε. νά ενεργούν καΐ νά συνεργάζονται με τους αντιπροσώπους των ενδιαφε­ρομένων χωρών γιά τήν επιστροφή τών παιδιών. Νά ή σχετική απόφαση, στην αρχή μάλιστα τής όποιας έκφρά-ζεται καΐ ή «μεγάλη ανησυχία» τών κρατών - μελών Συνελεύσεως:

«Ή Γενική Συνέλευσις,
Λαμβάνουσα γνώσιν μετά μεγάλης ανησυχίας τών εκθέσεων της Διεθνούς Επιτροπής τοΰ Έρυθρου Σταυρουκαΐ τής Ενώσεως τών Συλλόγων του Έρυ­θρου Σταυροϋ, ώς καΐ τοΰ Γενικοϋ Γραμματέως, καΐ ιδίως της δηλώσεως καθ' ην ουδείς έλληνόπαις είχεν επιστρέψει εις Ελλάδα, καΐ, εξαιρέσει τής Γιουγκο­σλαβίας, ουδέν έκ τών Κρατών, εν οΐς ευρίσκονται έλληνόπαιδες, είχε λάβει μέτρα θετικά οπως συμ­μορφωθώ προς τάς παμψηφεί παρά της Γενικής Συνε­λεύσεως εις δύο αλλεπάλληλους συνεδριάσεις, υιο­θετηθείσας Αποφάσεις.
»Άναγνωρίζουσα οτι δέον έν ανθρωπιστική πνεύματι, άπηλλαγμένω πολιτικών ή ιδεολογικών αντιλήψεων νά μή παραλειφθή ουδεμία προσπάθεια ίνα άποδοθώσι τά παιδία εις τάς εστίας των.
»Άποτίουσα φόρον τιμής εις τήν Διεθνή Έπι-τροπήν τοϋ Ερυθρού Σταυροϋ καΐ τήν Ένωσιν τών συλλόγων τοϋ Έρυθρου Σταυροϋ, ώς επίσης καΐ τόν Γενικόν Γραμματέα διά τάς προσπάθειας άς κατέβαλε διά τήν έφαρμογήν τών αποφάσεων 193 Ο (ΠΙ) καΐ 288 Β (IV) τής Γενικής Συνελεύσεως.
»   1. Παρακαλεί τόν Γενικόν Γραμματέα, τήν Διεθνή Έπιτροπήν του Έρυθρου Σταυροΰ καΐ τήν Ένωσιν τών Συλλόγων τοΟ Έρυθρου Σταυρου νά έξακολουθήσωσι τάς προσπάθειας των, συμφώνως προς τάς ώς ανω Αποφάσεις.
»    2. Προσκαλεί επιμόνως άπαντα τά κράτη, τά όποια δίδουσιν ασλον εϊς ελληνόπαιδα; οπως λάβω-σι πάντα τά μέτρα, έν συνεργασία μετά τοϋ Γενικού Γραμματέως καΐ τών Διεθνών Όργανώσεων τοϋ Έ-ρυθροϋ Σταυροϋ. ίνα διευκολύνωσι τήν ταχεΐαν έπιστροφήν τών παιδιών πλησίον τών γονέων των, καΐ, οσάκις παρίσταται ανάγκη προς τοΰτο, έπιτρέ-πωσιν εις τάς διεθνείς οργανώσεις τοϋ Έρυθροϋ Σταυροΰ τήν έλευθέραν εϊσοδον εις τό εδαφός των.
»    3. Συνιστα μίαν Μόνιμον Έπιτροπήν, άποτελου-μένην έκ τών αντιπροσώπων του Περου, τών Φιλιπ­πίνων καΐ της Σουηδίας, ήτις θα ενεργή έν συνεννο-ήσει μετά τοϋ Γενικου Γραμματέως καΐ θά προέρ­χεται εις άνταλλαγήν απόψεων μετά τών "Αντιπρο­σώπων τών ενδιαφερομένων Κρατών, διά τόν ταχύν έπαναπατρισμόν τών παιδιών.
>» 4. Παρακαλεί τόν Διεθνή Έρυθρόν Σταυρόν καΐ τήν Ένωσιν τών Συλλόγων τοϋ Έρυθροϋ Σταυρου, οπως συνεργασθώσι μετά τής αναφερθείσης Επι­τροπής.
»   5. Παρακαλεί τόν Γενικόν Γραμματέα όπως πα-ρουσιάζη από καιροϋ εις καιρόν εις τά Κράτη Μέλη έκθεσιν επι τής προόδου τής εφαρμογής τής παρού­σης συμβάσεως καΐ παρακαλεί τάς Διεθνείς Όργα-νώσεις του Έρυθροϋ Σταυροΰ καΐ τόν Γενικόν Γραμ­ματέα δπως παρουσιάσωσιν Εκθέσεις εϊς τήν Γενι-κήν Συνέλευσιν, κατά τήν Έκτην αυτής Σύνοδον».

Δυστυχώς καΐ αυτη ή απόφαση δέν απέδωσε. Μονάχα ή Γιουγκοσλαβία, ή οποία είχε έρθει στό μεταξύ σέ ρήξη μέ τήν ΕΣΣΔ, επέστρεψε τά παιδιά. Μπροστά σ' αυτήν τήν κατάσταση ή Ζ' Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. μέ απόφαση της, τής 17-12-1952, άφοϋ εξέφραζε τή λύπη της γιά τήν άρνηση τών κομμουνιστικών χωρών νά εφαρμόσουν τις αποφάσεις της, διάλυσε τήν Επιτροπή, πού είχε επιφορτι­σθεί μ' αυτό τό έργο, καΐ παρακάλεσε τόν Διεθνή Ερυθρό Σταυρό νά συνεχίσει μόνος του τις προσπάθειες του.

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ Καταγγελια Ερυθρου Σταυρου

Καταγγέλλοντες τό βάρβαρο τοΰτο μέσον αντίθετον προς άνθρωπιστικάς αρχάς, έξαιτούμεθ« άμεσον έπέμβασιν αρμοδίων Όργανισμών». Την ίδια ήμερα ό Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός Νεό-
τητος έστειλε τό πιο κάτω τηλεγράφημα στον Σύνδεσμο
"Ερυθρών Σταυρών Νεότητος στή Γενεύη:
«Ερυθρός Σταυρός Ελληνικής Νεότητος θεωρεί καθήκον του καταγγείλω είς δημοσίαν γνώμην, εί-ρηνικάς οργανώσεις, τό τρομερόν έγκλημα μαζικής αρπαγής Ελληνοπαίδων 4-16 ετών ίιπό ανταρτικών συμμοριών καΐ μεταφοράς των είς ξένα κράτη. ΣΤΟΠ. Χιλιάδες Ελληνικών οικογενειών βλέπουν άρπαζό-μενα βιαίως τα τέκνα των μέ σκοπόν έξοντώσεως τοϋ ΈλληνικοΟ γένους είς βόρειον Ελλάδα. ΣΤΟΠ. Ό Ερυθρός Σταυρός Ελληνικές Νεότητος επιμένει είς τό καθήκον συνδέσμου "Οργανώσεων προς προ-στασίαν των αθώων παιδιών τα όποια εΐχον τήν φοβεράν αυτήν άτυχίαν»

Αχ αυτή η ..αντιδραστική εκκλησία της Ελλάδος Χάθηκε να το βουλώσει να μην καταγελούν οι εγκληματίες του κομμουνισμού ως ...φασιστική;

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ της εκκλησίας της Ελλάδος

Ή Εκκλησία τής Ελλάδος, μέ εμπνευστή καΐ πρωτο­πόρο τόν "Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα, γνωστό γιά τους ε­θνικούς του αγώνες, από τότε πού ήταν μητροπολίτης Ιω­αννίνων, άποδύθηκε σέ μια προσπάθεια διαφωτίσεως τής διεθνούς κοινής γνώμης καΐ επιστροφής τών παιδιών. "Ετσι, ή 29η Δεκεμβρίου 1949 ορίστηκε σάν «Ήμερα Έ-Ονικου Πένθους». "Ελεγε, μεταξύ άλλων, στο Χριστουγεν­νιάτικο μήνυμα του ό Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων:
«Χιλιάδες παιδία έξακολουθοϋν ακόμη στερού­μενα τής μητρικής αγκάλης, χιλιάδες σπίτια έχουν βυθισθή είς τό πένθος καΐ επάνω είς δλόκληρον τήν έθνικήν ημών οίκογένειαν έχει άπλωθή, ως απαίσιος εφιάλτης, ή φρίκη καΐ ό πόνος διά τό άποτολμηθέν παιδομάζωμα. Ό θηριώδης "Ηρώδης άνεβίωσεν. "Ο­πως τότε εκείνος ϋψωνε είς τάς απαίσιας χείρας του τήν αίμοστάζουσαν μάχαιραν, άπό τόν φόνον τόσων αθώων παιδιών, οϋτω καΐ σήμερον, σύγχρονοι Ή-ρώδαι προέβησαν είς παραπλήσιον έγκλημα, τό ό­ποιον θά μείνη αίώνιον στίγμα τοΰ συγχρόνου πολι­τισμοί).
Ή Ελλάς έθρήνησε καΐ θρηνεί τα άπαχθέντα παιδία της. Άπησχολημένη όμως εις ενα αγώνα ζωής ή θανάτου, δέν κατώρθωσε, δύο σχεδόν έτη άφ' δτου ήρχισε τό αίσχος του παιδομαζώματος, νά δείξη δσον θά έπρεπε τόν έθνικόν αυτής πόνον διά τό άπο-τρόπαιον κακούργημα, διά τό όποιον άλλως τε καΐ άνέμενεν άπό τόν πεπολιτισμένον κόσμον κάτι πε-ρισσότερον τών μεμονωμένων φωνών συμπαθείας καΐ συμπαραστάσεως. Άλλα τώρα ήλθεν ή ώρα νά άφήση νά έκσπάση ο πόνος αυτής καΐ δέν θά ήσυχαση, μέχρις οτου ϊδη καΐ τό τελευταΐον βιαίως άκαχθέν παιδίον νά έπιστρέφη εϊς τήν πάτριον γήν (. . .). Καθιερώθη δέ ή 29η Δεκεμβρίου, δτε ποιούμεθα μνή­μην των υπό του Ήρώδου άναιρεθέντων παιδίων, ώς ήμερα έθνικοϋ πένθους. Κατά τήν ώς &νω ήμέραν ολόκληρος ή Ελλάς, όλοι οι "Ελληνες, ώς εϊς άνθρωπος, οπουδήποτε καΐ αν είιρίσκωνται, θά καλέσωσι τόν πεπολιτισμένον κόσμον νά θρηνήση μαζί των. "Από τάς Αθήνας καΐ τήν Έλληνικήυ έπαρ-χίαν μέχρι τής Αυστραλίας, ττς Ασίας, τής Α­φρικής, τής "Αμερικής καΐ τής Ευρώπης, δπου υπάρ­χει "Ελλην, πρέπει έκείνην τήν ήμέραν νά δείξη τό πένθος τοο. Επι τοϋ σημείου αΰτοϋ Ιδιαιτέρως επι­θυμώ νά επιστήσω σήμερον τήν προσοχήν υμών καΐ παρακαλώ πατρικώς 'ένα εκαστον, άνδρας καΐ γυ­ναίκας καΐ παιδία, οπως ώς εϊς άνθρωπος, κατά τάς σχετικός υποδείξεις, αΐτινες θά έξαγγελθώσι διά του τύπου καΐ τοϋ ραδιοφώνου, έκδηλώσωμεν τό βαρύ πένθος, τό όποιον διακατέχει τάς ψυχάς μας. Ή ήμε­ρα ττ)ς 29ης Δεκεμβρίου ας άποτελέση μίαν σταυρο-φορίαν διαμαρτυρίας έκ μέρους Ολοκλήρου τοϋ "Ε­θνους, διαμαρτυρίας, διότι κατά τήν εϋφρόσυνον αυτήν ήμέραν τρεις σχεδόν μυριάδες παιδιών μας στενάζουν ΰπό τόν άπαίσιον ζυγόν τη"ς ωμής βίας, ή όποια προσπαθεί νά αλλοίωση ό',τι πολυτιμότερον υπάρχει μέσα εις αυτά: τήν ψυχήν των. "Ας γίνη όμως ταυτοχρόνως καΐ μία εκστρατεία προσευχής. "Ομό­φωνος καΐ πύρινη κατά τήν ήμέραν αυτήν, αλλά καΐ κατόπιν μέχρις ότου τά παιδιά μας επανέλθουν είς τάς εστίας των, δς υψώνεται προς τόν Κύριον ή ικεσία όλων μας, οπως έλεήση τό "Εθνος μας καΐ τοΰ άπο-δώση τους νεαρούς καΐ τυραννουμένους βλαστούς του.» "Ολη τή διάρκεια τής ημέρας τά κτίρια (σπίτια, κατα- στήματα, σχολεία κ.λπ.) είχον αναρτημένες μεσίστιες ση­μαίες, ένώ οί καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν πένθιμα άπό τό πρωί ώς τό μεσημέρι. Οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν μέ πένθιμο πλαίσιο. Στό κέντρο τής "Αθήνας είχαν εκτεθεί πίνακες, εμπνευσμένοι άπό τήν τραγωδία των άπαχθέν-των παιδιών.
Άπό τις 9 ώς τις 9.30' π.μ. σταμάτησε ή συγκοινωνία κι έκλεισαν τά καταστήματα. Στήν αίθουσα τοϋ φιλολο­γικού Συλλόγου «Παρνασσός» έγινε συγκέντρωση γυναι­κών, στήν όποια πήραν μέρος καΐ μερικές μαυροφορημενες μητέρες, πού είχαν άπαχθεί τά παιδιά τους. Οί φοιτητές τοΰ Πανεπιστημίου καΐ άλλων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων έκαναν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας καΐ σύνταξαν Ψηφίσματα, πού επέδωσαν σέ ξένες Πρεσβείες καΐ έστει­λαν σέ ξένους φοιτητικούς συλλόγους. Σχετικές εκδηλώ­σεις διαμαρτυρίας έγιναν καΐ στά Σχολεϊα Δημοτικής καΐ Μέσης Εκπαιδεύσεως.

Παιδομαζωμα Διαμαρτυριες αλλων εκκλησιων

Ό Οικουμενικός Άθηναγόρας δήλωσε:
«Μήτήρ Μεγάλη Εκκλησία καΐ ήμεΐς, συνοχή καρδίας συμμετέχοντες εις όδύνην, βαθύτατον πόνον αδελφής Εκκλησίας καΐ εϋσεβοϋς ποιμνίου αυτής βιαία, παρά πάντα ανθρώπινα δίκαια, αρπαγή καΐ με­ταφορά μακράν μητρικής αγκάλης, έξω ορίων θεο-φρουρήτου κράτους συνεχιζόμενη κατακρατήσει τριών περίπου μυριάδων ελληνοπαίδων, διάπυρον έκφράζομεν εΰχήν οπως θείον βρέφος Βηθλεέμ κα-ταυγάση τόν νουν καΐ τήν καρδίαν εργατών απαίσιου εγχειρήματος εις άπόδοσιν εν τάχει άπαχθέντων παιδιών άποθρηνούσαις οίκογενείαις αυτών».
Ό Πατριάρχης Αλεξανδρείας Χριστόφορος:
«Σήμερον προέστημεν ίκετηρίου τελετής, υπό συγκινητικήν άτμόσφαιραν, ενώπιον πυκνοΰ εκ­κλησιάσματος, δι' άπελευθέρωσιν 28.000 παιδιών. Έτηλεγραφήσαμεν εις τους αρχηγούς τών Εκκλη­σιών Ρωσίας, Ρουμανίας, Σερβίας, Βουλγαρίας, πα-ρακαλοϋντες αυτούς οπως ασκήσουν επι ρ ροή ν εις τάς Κυβερνήσεις των, ίνα απελευθερώσουν τους έλ-ληνόπαιδας. Επίσης έτηλεγραφήσαμεν σήμερον είς Λαίηκ Σαξές».
Ό Πατριάρχης Αντιοχείας Αλέξανδρος:
«Έτελέσαμεν Δέησιν θερμήν, παρουσία ανωτέ­ρων εκκλησιαστικών καΐ πολιτικών αρχών καΐ πλή­θους λαοΰ, υπέρ ταχείας απελευθερώσεως καΐ επι­στροφής είς τάς μητρικάς άγκάλας των ύπό τών συμ­μοριτών άπαχθέντων 28.000 Ελληνοπαίδων.,. Έλπί-ζομεν ότι, χάρις είς τήν βοήθειαν τοϋ Θεοΰ καΐ είς τό δίκαιον τής απαιτήσεως του "Εθνους, ώς καΐ είς τάς προσπάθειας τών ζηλωτών υπέρ τής έπικρατή-σεως τών στοιχειωδών νόμων τής άνθρωπίνης τιμής καΐ δικαιοσύνης, ή καταματωμένη πληγή τής Ελ­λάδος εν τοίς νεαροϊς αυτής βλαστοϊς βραχέως θά έπουλωθή προς χαράν ό'λων, προ πάντων δέ τών γο­νέων καΐ συγγενών αυτών.
»Καθήκσν ημών λογιζόμενοι, οπως συνδράμοι-μεν καΐ ήμεΐς προς έπίτευξιν του ποθούμενου ίεροϋ σκοποϋ. τάν όποιον οι πάντες στοχάζομεν, προέβη­μεν οπου δει, είς έντονα μέτρα, άξιουντες όπως είσα-κουσθώσιν αί πανταχόθεν υψούμεναι φωναί προς άπαλλαγήν τών μικρών τούτων αιχμαλώτων καΐ άπό­δοσιν αυτών εις τους οικείους, τοϋθ' όπερ υπαγο­ρεύουν οί στοιχειώδεις κανόνες ττ)ς δικαιοσύνης καΐ τής φιλανθρωπίας.»
Ό Πατριάρχης Ιεροσολύμων Τιμόθεος:
«Σιωνΐτις Εκκλησία, μετέχουσα έθνικοΟ πένθους επι στυγερώ έγκλήματι παιδομαζώματος, έδεήθη εκτενώς επι φρικτου Γολγοθα υπέρ έπαναπατρισμοΰ χιλιάδων ελληνοπαίδων.»
Ό Πατριάρχης Σερβίας Γαβριήλ έγραψε στον τότε Μητροπολίτη Μυτιλήνης "Ιάκωβο:
Πρό τίνος, έπ' ευκαιρία τών αδελφικών επιστολών τής Α. Μακαριότητος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Χριστόφορου καΐ τής Α. Μακαριότητος του "Αρ­χιεπισκόπου Αθηνών κ. Σπυρίδωνος, έμεσολάβησα εις τήν Γιουγκοσλαβικήν Κυβέρνησιν διά τό τρα-γικόν ζήτημα τών Ελληνοπαίδων. Διά τής Κρατικής Θρησκευτικής Επιτροπής παρά τω Προεδρείφ τής Κυβερνήσεως τής Όμοσπόνδου Λαϊκής Δημοκρα­τίας τής Γιουγκοσλαβίας ελαβον λακωνικήν άπάντησιν, εχουσαν ώς εξής:
«Συμφώνως προς τήν άπόφασιν των Ηνωμένων "Εθνών τοΰ 1949, αί λαϊκάί άρχαί της "Ομόσπονδου Λαϊκής Δημοκρατίας τής Γιουγκοσλαβίας έχουν τήν γνώμην, ότι οί γονείς έχουν δικαίωμα νά δεχθούν τά παιδιά των οπου δήποτε καΐ άν ευρίσκονται, εννοεί­ται, έφ' όσον υπάρχει σχετική επιθυμία καΐ έφ' δσον είναι εις θέσιν νά εκφράσουν ελευθέρως τήν έπιθυ-μίαν των».
Τήν προκειμένην άπάντησιν άνεκοίνωσα διά χω­ριστών επιστολών εις τους προμνημονευθέντας έν Χριστώ αδελφούς. Λυπούμαι βαθύτατα, διότι δέν είμαι εις θέσιν νά ανακοινώσω είς Ύμας, τόν πρα-γματικόν φίλον έμου καΐ τοϋ λαου μου, κάτι καλλί-τερον καΐ θετικώτερον έν σχέσει μέ τό έν λόγω α­ληθώς τραγικόν ζήτημα.
Μέ αισθήματα ειλικρινούς αδελφικής αγάπης καΐ ειλικρινών φιλικών συμπαθειών έναντι υμών προ­σωπικώς καΐ του ενδόξου καΐ βασανισμένου άγαπη-τοϋ μοι Έλληνικοϋ λαοϋ, προτείνω τήν ταπεινότητα μου καΐ τον μαρτυρικόν Σερβικόν λαόν είς τάς υμε­τέρας αγίας προσευχάς.1(1. Κ. Βοβολίνη: «Ή εκκλησία εις τόυ αγώνα τής "Αθήναι 1953.)

---

Ό Πάπας Πίος ΙΒ' δήλωσε:

«Θρηνήσωμεν οτι εις τήν Χριστιανικήν Εύρώ-πην εκατοντάδες παιδιών άπεσπάσθησαν κατά τήν μικροτέραν των ήλικίαν άπό τους κόλπους των γο­νέων των καΐ άπό τά σχολεία τής πατρίδος των, διά νά μορφωθούν ή μάλλον διά νά παραμορφωθούν άπό ξένους διδασκάλους, δρώντας κατά διαταγήν ιερόσυλων απαγωγέων.»2(2. Έφημ. «Ακρόπολις», 11-4-1948)
Ό "Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Β': «Ελληνική Κύπρος συμμετέχει πανελληνίου πένθους διά παρατεινομένην κατακράτησιν άπαχθέν-των είς ξένας χώρας ελληνοπαίδων. Ύψοϋσα φωνήν διαμαρτυρίας κατά αποτρόπαιου εγκλήματος, πέ-ποιθεν χριστιανικοί φιλελεύθεροι λαοί ύποστηρίξω-σιν έλληνικόν λαόν άγωνιζόμενον υπέρ ίερωτάτης υποθέσεως. Έτηλεγραφήσαμεν Πρόεδρον Ηνωμέ­νων Πολιτειών, Ύπουργεΐον Εξωτερικών Αγγλίας».
"Η Ακαδημία των Βρυξελών, διαμαρτυρήθηκε στις 4-4-1950:
«. . . Σονδιαμαριύρεται μετά τής "Ακαδημίας "Α­θηνών, τιθεμένη υπεράνω πάσης ιδέας πολιτικής χροιάς, αναλαμβάνει τό καθήκον οπως, εντός των ορίων τής δραστηριότητος αυτής, υποστήριξη πβ-σαν ένέργειαν αποσκοπούσαν είς τήν άνασύστασιν τών τραγικώς διαμελισθέντων ελληνικών εστιών καΐ είς τόν κολασμόν, ώς οφείλεται, τόσον καταφορών, δσσν καΐ ειδεχθών βιαιοπραγιών εναντίον τών πλέον στοιχειωδών άρχων του δικαίου καΐ τοϋ σεβασμού τής ανθρωπινής αξιοπρέπειας».

---

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ διαμαρτυρία Γαλλίδων γυναικών

Τό "Εθνικό Συμβούλιο γυναικών Γαλλίας διακήρυξε:
«ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ
"Κατά τόν εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα χιλιά­δες παιδιά ξεριζώθηκαν άπό τις οικογένειες τους: αυτές οί απαγωγές ήταν άντικείμενον ενός εκτετα­μένου σχεδίου:
28.000 παιδιά αρπάχτηκαν άπό τις οικογένειες τους για νά ανατραφούν στις δορυφόρες χώρες τής Σ. Ενώσεως. Έκεϊ λαμβάνουν μίαν μόρφωσιν φα-νατικήν, ή όποια θά τά κάνη στρατιώτες ικανούς νά εγκαθιδρύσουν μέ τήν βίαν ένα ολοκληρωτικών κα θεστώς στην Ελλάδα {. . .). "Ανδρες καΐ γυναίκες τής Γαλλίας;
Ενθυμηθείτε τους διωγμούς των Ναζί εναντίον των παιδιών μας, οι όποιοι προεκάλεσαν τήν άγανά-κτησιν ολοκλήρου του πολιτισμένου κόσμου(. . .).
Βοηθήσατε μας νά αποδώσουμε τό παιδιά στους γονείς τους καΐ βοηθήσατε τις Ελληνίδες μητέρες νά δημιουργήσουν τάς απαραιτήτους συνθήκας προ­στασίας» 

---

Παιδομάζωμα Λογοτεχνία

Απολαύστε το κείμενο
ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ
Καθόταν στή γειτονιά μου, στα Πετράλωνα. Γιάν­νη Δαμίγκο τον λέγανε. Ό πατέρας του πουλούσε μπαχαρικά. Ένα βράδυ ήρθε καΐ με βρήκε.
— Δημήτρη, διάβασα στους τοίχους, πώς δλοι οί τίμιοι "Ελληνες πρέπει νά μπουν στο ΕΑΜ, νά πα-λαίψουν γιά τη λευτεριά μας. "Εμαθα πώς ανακατεύε­σαι κι έσύ. Γράψε με καΐ μένα.
Σάν τοϋ είπα πώς είναι μικρός, διαμαρτυρήθηκε:
— Του χρόνου, μου είπε ό πατέρας μου, θα βάλω μακριά πανταλόνια.
Καΐ βιάστηκε νά προσθέσει σχεδόν θυμωμένος:
— Τι, μόνο εσείς μπορείτε νά γράφετε στους τοί­χους; Έγώ έφερα καΐ βουρτσάκι. Νάτο!. . .
"Εγραψα τό Γιαννάκη στην ΕΠΟΝ. "Αρχισε τή δράση του.
"Εγραφε στους τοίχους, μοίραζε προκηρύξεις, κουβαλοϋσε υλικό, έβγαινε με τό χωνί, πήγαινε μη­νύματα. Ήταν τό δεξί χέρι τών μεγάλων.
Λίγο αργότερα έφυγα για τό βουνό, γιά τό αντάρ­τικο.
Τά νέα του τα μάθαινα πιά άπό αλλα παλικάρια της γειτονίας μας, πού "έρχονταν στην Ελεύθερη Ελλάδα νά καταταχθούν στον ΕΛΑΣ.
Μιά μέρα είδα πάλι μπροστά μου, στό βουνό, τό Γιαννάκη.
—Ήρθα σέ σένα πάλι. Δημητράκη, γιά νά μέ βοηθήσεις. Θέλω νά γίνω αντάρτης.
Πήρα νό πω πάλι πώς ήταν μικρός, μά σάν τόν πρόσεξα καλύτερα τό Γιαννάκη, είδα πώς θά 'λεγα ψέματα. Εϊχε μεγαλώσει. Στήν οψη του διάβαζες τήν ώριμη σκέψη του καΐ τή δυνατή ψυχή του. Τό αετό­πουλο ήταν άντρας πιά. Τό μεγάλωσε ό αγώνας.
"Ε, τότε πιά νά τόν έβλεπες τά Γιαννάκη! Είχε βαλθεί νά κάνει τους έπονίτες τής ομάδας του ξεφτέ­ρια στή μόρφωση καΐ στή δράση. Τους έκανε ταχτι­κές συνεδριάσεις. Τους εξηγούσε τις εφημερίδες καΐ τις διαταγές. Τους μάθαινε πειθαρχία. Κι όταν δέν είχε αλλη δουλιά τους έβαζε νά γυαλίζουν τά οπλα τους, νά μπαλώνονται, νά πλένονται, νά μαθαίνουν τραγούδια. "Ηθελε ή ομάδα νά είναι πρώτη στο λόχο. Καΐ εΐναι αλήθεια πώς τά κατάφερε.
Όμως έμεινε πάντα παιδί ο Γιαννάκης. Γέμιζε μέ την παρουσία του τό λόχο.Σκορπουσε παντου τή χαρά.
Τις τελευταίες μέρες, που οι χιτλερικοί έφευγαν από τήν Αθήνα, ό λόχος μας κινήθηκε κι έπιασε θέ­σεις ανάμεσα στή Μαλακάσα καΐ τό Κακοσάλεσι. Οί γερμανοί στρατιώτες έπεσαν σε ενέδρα καΐ τά ομαδικά μας πυρά ξεκαθάρισαν τους μισούς. Κα­λέσαμε τους άλλους νά παραδοθούν, μά αυτοί τα-μπουρώθηκαν κι άρχισε ή μάχη. Ό Γιαννάκης κά­λυψε μέ τήν ομάδα του τ' αριστερά μας. Τήν άκρο-βόλισε κανονικό μέσα στή μικρή χαράδρα. Ή επί­θεση τελείωσε. Είχαμε πιάσει 28 αιχμαλώτους καΐ 200 εϊχαν πέσει νεκροί. Γύρισα μά δέν είδα πουθενά τό Γιαννάκη.
"Αξαφνα, κάτω άπ' τή γέφυρα τής χαράδρας, είδα νά προχωρούν καταπάνω ιιας ένας - ένας 7 χιτλερι­κοί μέ τά χέρια ψηλά.
Ποϋ βρεθήκανε τούτοι; Τελευταίος ξεπρόβαλε ό Γιαννάκης. Κρατοΰσε στην αγκαλιά του τά δυό αυ­τόματα των αιχμαλώτων καΐ μέ τήν άραβίδα του στο χέρι τους συνόδευε. Μείναμε ολοι μ' ανοιχτό τό στόμα.
— Πώς τά κατάφερες νά ξαρματώσεις 7 φασίστες;
— Τους πήρε τό μάτι μου νά σέρνονται μέ τήν κοιλιά πίσω άπό κάτι πουρνάρια. «"Αλτ! καμαράντ!» φώναξα. Αυτοί τά 'χασαν, πέταξαν τά οπλα τους καΐ σήκωσαν ψηλά τά χέρνα. Τρέξτε τώρα καΐ μαζέψτε τους γυλιούς καΐ τά όπλα τους!1
.Άναγν. Δ' τάξεως, σελ. 164-166.
Για προσεξτε τι διδασκονταν στην λογοτεχνια της Δ δημοτικου τα παιδακια
Αυτα τα παιδικα παραμυθακια που διδασκονταν ως πλυση εγκεφαλου στα παιδακια του παιδομαζωματος διδασκονται ΣΗΜΕΡΑ στις ΚΟΒΕΣ και καποιοι ΕΝΗΛΙΚΟΙ(;)που μναοπινουν εδω μεσα αμφισβητουν τα δικα μας εγγραφα και παρουσιαζουν ως <<αδιασειστα>>τα παραμυθακια αυτα

Τι λενε οι συμμοριτες που απηγαγαν τα παιδια!!!
(δυστυχως το Ελληνικο κρατος οχι μονο δεν τους κρεμασε αλλα τους αναγνωρισε και ως ...αντιστασιακους!! ) αγωνιζονταν να αδειασει η Ελλαδα απο παιδακια!!!