Οι παρατάξεις και τα κόμματα δεν αποτελούν πρόσκαιρες συμμαχίες, αλλά συνιστούν έναν μόνιμο δεσμό σκεπτομένων πολιτών, που μοιράζονται ένα πλαίσιο κοινών ιδεών και αντιλήψεων για τον τρόπο που πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα.
Και εμφορούνται από μία διαχρονική ιδεολογία, η οποία εκφράζεται στην πορεία του χρόνου από διαφορετικούς ηγέτες και ηγετικά σχήματα.
Στην πολιτική υπάρχουν και τα πρόσωπα.
Όμως, εάν επικρατήσει ως θεμιτή η πολιτική αντίληψη, ότι όποιος διαφωνεί με τα πρόσωπα δικαιούται να αυτενεργεί μέχρι του βαθμού να «ρίξει» την κυβέρνηση του κόμματός του, καμία κομματική ηγεσία δεν θα μπορούσε στο μέλλον να υπολογίζει σε τίποτε περισσότερο, παρά στις προσωπικές της συμπάθειες.
Όμως οι πολιτικοί οργανισμοί δεν δουλεύουν με την συμπάθεια, αλλά με τους κανόνες και με τις ιδεολογίες. Τίποτε από τα δύο δεν προσφέρεται a la carte.
O ηγέτης μιας παράταξης θα πρέπει να είναι σε θέση να υπερασπιστεί συνολικά τις διαχρονικές επιλογές της παράταξης και να εκπροσωπήσει κατά τρόπο ενιαίο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της. Το οποίο κανείς δεν δικαιούται να τεμαχίζει. Ως προς αυτό, τελεία και παύλα.
Και μια ιστορική υπενθύμιση: Ο Αντώνης Σαμαράς έριξε το 1993 την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Μητσοτάκη. Το 1995 έσωσε τον παραπαίοντα Ανδρέα Παπανδρέου από μια εκλογική αναμέτρηση, συνεργαζόμενος μαζί του στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας κι έτσι στέρησε από τον Μιλτιάδη Έβερτ την ευκαιρία να διεκδικήσει την πρωθυπουργία σε μια ευνοϊκή γι’ αυτόν συγκυρία. Το 1997 κι αφού εξελέγη ο Κώστας Καραμανλής αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Σαμαράς δεν διέλυσε την Πολιτική Άνοιξη, αλλά την κατέβασε στις Ευρωεκλογές του 1999 απέναντι στην ΝΔ του Κώστα Καραμανλή. Και γύρισε πίσω στην ΝΔ μόνο όταν το κόμμα του έμεινε εκτός Βουλής και Ευρωβουλής. Παρ’ ότι ο ίδιος δήλωνε ότι «στην Νέα Δημοκρατία δεν γυρίζω και αρχηγό να με κάνουν».
Αυτή είναι η αλήθεια: Ο Αντώνης Σαμαράς στάθηκε απέναντι σε τρείς αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας, τον Μητσοτάκη, τον Έβερτ και τον Κ. Καραμανλή. Και ήταν αυτός που αποκάλεσε τον ιδρυτή της, Κωνσταντίνο Καραμανλή, «κατάκοπη πολιτική ηγεσία».
Και κάτι τελευταίο: Δεν πέρασε μόνο ο κ. Σαμαράς «πολιτική έρημο» μετά το 1993. «Πολιτική έρημο» πέρασαν και όσοι στα πέτρινα χρόνια από το 1993 και μετά στάθηκαν όρθιοι και κράτησαν ψηλά την σημαία της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου