Κυριακή

Ή εποποιια στον Γραμμο και στο Βιτσι και η ατιμια της Νεας Δημοκρτιας


Η Κυριακή 2 Ιουλίου 2006, θα μείνει στην Ιστορία, ως η κορύψωσις κομμουνιστικής προκλήσεως της μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά και η κορύψωσις παχυδερμικής εθνικής αδιαφορίας και ιδεολογικής λιποταξίας της Νέας Δημοκρατίας...
Την ημέρα εκείνη, η Κ.Ε. του ΚΚΕ με πάσαν επισημότητα, έκανε στο χωριό Κεφαλοχώρι της Κόνιτσας, τα αποκαλυπτήρια μνημείου των κομμουνιστοσυμμοριτών του λεγόμενου «Δημοκρατικού Στρατού-, που το 1946 σήκωσαν τα όπλα κατά της Πατρίδος, επιδιώκοντας διαμελισμό εθνικού εδάφους προς όφελος των Σλαύων... Αφορμή ήταν η συμπλήρωση 60 ετών από την έναρξη της ανθελληνικής ανταρσίας. II εκδήλωση της Κυριακής 2 Ιουλίου, απετέλεσε για τους εθνικά σκεπτόμενους Έλληνες ένα νέο ψυχολογικό "Λιτόχωρο-, δηλαδή ένα νέο ορόσημο κομμουνιστικής προκλητικότητας... Και η πρόκλησις αυτή, είναι απαράδεκτη, ανυπόφορη και αποκρουστική.
Οι παλαιότεροι ασφαλώς γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη στην χώρα μας κατά τα έτη 1946-1949. Οι νεώτεροι το αγνοούν, ή διατηρούν οτρεβλήν εικόνα των γεγονότων, λόγω του ότι μεταπολιτευτικά, οι κυβερνήσεις εγκατέλειψαν απροστάτευτη την συνείδηση των νέων Ελλήνων. 

Η Παιδεία παρεδόθη στην Αριστερά, με ολέθρια αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο, ότι τον Ιούλιο του 1974, η κυβερνώσα πολιτική δύναμις, έσπευσε να καταργήσει την εγκύκλιον 1010 του αειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου που ετόνιζε, ότι «ο Κομμουνισμός είναι εχθρός του Έθνους και της Δημοκρατίας-, και ότι «τα ιδικά μας ιδανικά, είναι τα ιδανικά του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού-. Από τότε η Παιδεία (από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι το Πανεπιστήμιο) παρεδόθη στην προπαγάνδα της άκρας Αριστεράς και των εξτρεμιστών. Έτσι, τα νέα παιδιά δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι κίνδυνο διέτρεξε η Ελλάς δύο μόλις έτη μετά την απελευθέρωση από τους ξένους κατακτητές. Εάν οι κομμουνιστές είχαν νικήσει στον Γράμμο και στο Βίτσι το 1949 και είχαν κατακτήσει τον ελληνικό χώρο, θα είχαν καθιερώσει την ημέραν εκείνην ως »εθνική εορτή» της κομμουνιστικής Ελλάδος. Τώρα, που χάρις στην μεταπολιτευτική ασυδοσία ουσιαστικά κυριαρχούν, καθιερώνουν ένα τέτοιου είδους εορτασμό, ανεγείροντας μάλιστα και »μνημείο-, ενώ τα μνημεία των εθνικοφρόνων Ελλήνων γκρεμίστηκαν. Η νίκη μας κατά το 1949 υπήρξε από τις πιο σπουδαίες της εθνικής μας ιστορίας.
Εάν επικρατούσε το ΚΚΕ, θα επακολουθούσαν οι εξής συνέπειες:
α) Η Μακεδονία, η Θράκη και μέρος της Ηπείρου θα εδίδοντο σε γειτονικά μας κομμουνιστικά κράτη.
β) Η Τουρκία επωφελούμενη της κομμουνιστικοποιήσεως της Ελλάδος, θα άρπαζε νησιά του Αιγαίοι-, τουλάχιστον όσα βρίσκονται πλησίον των ακτών της. II τύχη της Κρήτης - λόγω της γεωγραφικής της θέσεως - θα διέτρεχε πολλαπλούς κινδύνους.
γ) Η κομμουνιστική Ελλάς - κάτω του Ολύμπου - θα ήταν δορυφόρος της Ρωσίας, κράτος-ανδρείκελον, σοβιετική επαρχία.
Δ) Η ελληνική φυλή στη μάκρος του χρόνου, θα κατεποντίζετο μέσα στον ωκεανόν των σλαβικών λαών, ό¬πως ορθότατα είχε επισημάνει ο Παν. Κανελλόπουλος, πριν από πολλά έτη. Χαρακτηρίζουμε τον συμμοριτοπόλεμο του 1946-1949, ως ξενοκίνητο. Μας ψέγουν για αυτόν τον χαρακτηρισμό οι «προοδευτικοί-. Αλλά τον χαρακτηρισμό. επεβεβαίωσε ο ίδιος ο Ν. Ζαχαριάδης, ο οποίος είχε ομολογήσει ότι για την ανταρσία του ΚΚΕ "συμβουλευθήκαμε τα αδελφά κόμματα. Ο Στάλιν μου είπε: Τραβήξτε σε αντίσταση, κι εμείς θα σας βοηθήσουμε υλικά". Και πρόσθεσε ο Ζαχαριάδης: «Ο ΔΣΕ είχε ένα σεβαστό αριθμό Σλαβομακεδόνων ανταρτών». Για να ομολογήσει - πολύ αργά - ο ίδιος: »...Μια που μιλάμε για ΝΟΦ, σου λέω. ότι το ΝΟΦ ήταν ένα από τα λάθη μας πάνω στο εθνικό ζήτημα...» (αφηγήσεις προς τον φίλο του Αχ. Παπαϊωάννου).Φυσικά, η βοήθεια που υπεσχέθη ο διεθνής κομμουνισμός στο ΚΚΕ δεν θα εδίδετο χωρίς ανταλλάγματα προς όφελος της Γιουγκοσλαβίας, η οποία διά λόγους δυνάμεως και γοήτρου, ήταν την εποχήν εκείνην ηγεμονίς των βαλκανικών «λαϊκών δημοκρατιών».
 Στα πρακτικά της Βουλής εκείνης της περιόδου είναι καταγεγραμμένες οι αγορεύσεις των ηγετών όλων των εθνικών κομμάτων, Δεξιάς και Κέντρου, οι οποίοι με πλήρη ομοφωνία καταδικάζουν τον συμμοριτοπόλεμο. Δεκάδες άρθρα είχαν γραφεί στον Τύπο, ακόμη και από την Κεντροαριστερά, επιοη μαίνοντας τον ολέθριο και ανθελληνικό ρόλο του κομμουνισμού και τον προοδευτικό ρόλο του λεγόμενου «Δημοκρατικού Στρατού» του Μάρκου Βαφειάδη και των «συντρόφων» του. Επομένως, το 98% του ελληνικού λαού ήταν εναντίον του -τρίτου γύρου». 
Μεταπολιτευτικά, ο κόσμος έκπληκτος είδε το σκηνικό να αλλάζει. Η Νέα Δημοκρατία και λιγοστές άλλες δυνάμεις απ' τις οποίες ο λαός ανέμενε να υπερασπίσουν τα εθνικά ιδανικά, ελιποτάκτησαν.
 II Πολεμική Αρετή των Ελλήνων, που εορταζόταν τέλος Αυγούστου, κατηργήθη, όπως και άλλες εθνικές εορτές (στου Μακρυγιάννη κλπ.) με αξίιοση του αναρχοαριστερού τσίρκου, και εχαρακτηρίσθησαν «γιορτές του ...μίσους»! Ένα μνημόσυνο πήγε να γίνει μια φορά για τον Στρατάρχη Αλέξ. Παπάγο, και το ΚΚΕ εχάλασε τον κόσμο. II κομμουνιστική πλευρά ομως, δεν σταμάτησε να διοργανιόνει προ¬κλητικούς εορτασμούς για τους δικούς της «θεούς». Τελευταία φιονή που ακούστηκε μέσα στην Βουλή για τον Γράμμο, ήταν τον Σεπτέμβριο του 1975, από τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Έκτοτε, άπαντες εσιώπασαν. Ο σημερινός πολιτικός κόσμος, αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων και μόνον απογοητεύσεις προσφέρει. Θέλει να μας πείσει, ότι είναι θανούσα η ιδεολογία της εθνικόφρονος παρατάξεως, και αφήνουν τους αρνησιπάτριδες να ασχημονούν. Πλανώνται οικτρά. Διότι η οργή των καλών Ελλήνων, κάποια στιγμή θα ξεσπάσει, και η Νέμεσις θα είναι φοβερά...



Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Την 30ήν Αυγούστου 1949. ένα ολιγόλογον ανακοινωθέν των ενόπλων εθνικών δυνάμεων, με την υπογραψήν του αρχιστράτηγου  Λλεξ. Παπάγου, έκλειε τον φοβερόν κύκλον ενός πολεμου, που είχε εξαπολυθεί έξωθεν και έσωθεν, με σκοπόν την κατάλυσιν της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Ελλάδος και την απόσπαση  των βορείων επαρχιών της υπέρ των υπό κομμουνιστικόν καθεστώς γειτόνων της. «Τα ημέτερα τμήματα - έλεγε το ιστορικόν ανακοινωθέν - κατώρθωσαν να εκβάλουν τους κομμουνιστοσυμμορίτας από τα τελευταία ερείσματα των επί του εθνικού εδάφους».
Η εναντίον της Ελλάδος έξωθεν επιβουλή, με όργανον το ΚΚΕ, είχε συντριβεί και ο ελληνικός λαός, είχε κερδίσει, διά των εθνικών του ενόπλων δυνάμεων, μίαν περιφανή νίκην παγκοσμίου σημασίας . 
 (Δεν παραγνωρίζουμε βεβαίως, ότι ο σιωνιστικος ιμπεριαλισμός και η παγκοσμιοποίηση, επρόκειτο να παίξουν τον δικό τους άθλιο ρόλο πολλά χρόνια αργότερα, σε τελείως διαφορετικό παγκόσμιο σκηνικό, όταν θα είχε καταρρεύσει ο κομμουνισμός).
Ήταν βαρύ το τίμημα της νίκης της Ελλάδος εναντίον του σλαβοκομμουνισμού, που επεδίωξε να υποδουλώσει τον ελληνικόν λαόν, να του αποσπάσει την Μακεδονίαν και την Θράκην (οι ίδιοι κίνδυνοι επανέρχονται σήμερα με άλλους τρόπους).
Πάνω από 300.000 νεκροί και τραυματίες, επτακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες, ερείπια πόλεων και τεράστιες οικονομικές ζημιές, απετέλεσαν το τίμημα του Τιτάνειου αγώνα. Εσώθη όμως τότε η ελευθερία της χώρας μας και επλήγη θανασίμως ο ξενοκίνητος κομμουνισμός, μαζί με την ματαίωσιν των σχεδίων του σλαβιομού να εξαφανίσει την ελληνικήν εθνότητα και να κατέλθει στο Αιγαίον.
Λπετέλεσεν ΟΛΕΘΡΤΟΝ ΛΛΘΟΣ, εθνικόν έγκλημα μεταπολιτευτικά, η άρση του εμπολέμου με την Αλβανία από το ΠΛΣΟΚ. Διότι σήμερα απειλείται πάλι η ελληνική εθνότητα από τα κύματα των αλλοδαπών και Αλβανών που έχουν



εισχωρήσει στον εθνικό κορμό σαν δηλητήριο. Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες φέρουν τεράστιες ευθύνες γι' αυτό το αίσχος και παραμένουν υπόλογες έναντι της Ιστορίας και του Έθνους.
 

Η ΔΙΔΥΜΟΣ ΜΑΧΗ ΒΙΤΣΙ-ΓΡΑΜΜΟΥ
Για την πολεμική επιχείρηση Βίτσι-Γράμμου του Αυγούστου 1949, με την οποίαν έκλεισε  ο πύρινος κύκλος του κομμουνιστοουμμοριτοπολέμου, εγράφησαν κατά καιρούς πολλά και αποκαλυπτικά. Το κοινό ομως έχει λησμονήσει τις λεπτομέρειες σε ό,τι αφορά την σύλληψη και προπαρασκευή της μεγάλης εκείνης επιχειρήσεως. Τις παραθέτομεν κατά χρονολογικήν σειράν:
Την Ι7ην Μαΐου, ο αντιστράτηγος Κων. Βεντήρης ανέλαβε την διοίκησιν της Στρατιάς Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας με έδρα την Κοζάνη, όπου και εγκατεστάθη από τις 18 Μαΐου. Κατά τους προηγηθέντος μήνας είχαν διεξαχθεί σύντονοι αγωνες εκκαθαρίσεως στην Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο και Κεντρική Μακεδονία, με αποτέλεσμα την πλήρη εξυγίανση του νοτίως του Ισθμού χώρου, και αισθητή βελτίωση στις άλλες περιοχές.
Κατά συνέπειαν των ανωτέρω μέτρων, πολυάριθμα ερυθρά τμήματα προοδευτικώς αποθούμενα είχαν διαρρεύσει και συγκεντρώθηκαν στα θεωρούμενα ασφαλή ορμητήρια Δυτ. Μακεδονίας-Ηπείρου. Στον τομέα αυτόν, βρισκόταν δηλαδή συσσωρευμένη ολόκληρη σχεδόν η δύναμη του εχθρού. Ο Γράμμος και το Βίτσι είχαν οργανωθεί με πολλή επιδεξιότητα και τέχνη σε ισχυρές τοποθεσίες αντιστάσεως με αλλεπάλληλους γραμμάς και αξιόλογη οχύρωση, που περιελάμβανε προστατευμένα ορύγματα μάχης, πολυβολεία και καταφύγια. Θα πρέπει να τονισθεί, ότι αξιόλογο υλικό είχε συρρεύσει μέσω Αλβανίας. Οι πληροφορίες ανέφεραν την παρουσία 80-100 πυροβόλων πάσης φύσεως, για το μέτωπο Βίτσι διπλάσιους και πλέον βαρείς όλμους, μέγιστες ποσότητες ναρκών και αφθονία άλλων μέσων και εφοδίων. Ο εχθρός διατηρούσε αρκετά ακμαίον ηθικόν. Τα πολυάριθμα στελέχη του, διακρίνονταν για λυσσώδη αγωνιστικότητα. Διέθεταν πείρα στο είδος αυτό του πολέμου, και επέβαλαν πειθαρχία θηριώδους αγριότητος. Όλοι οι άνδρες του ΔΣΕ δεν έδειχναν την ίδια μαχητικότητα, αλλά δεν είχαν να επιλέξουν άλλες λύσεις. Σε γενικές γραμμές, τα ερυθρά τμήματα διακρίνονταν για ευκινησία, λιτότητα και εύστροφο προσαρμοστικότητα στις εκάστοτε τακτικές συνθήκες. Οι συμμορίτες είχαν την βεβαιότητα, ότι στην χειρότερη περίπτωση θα μπορούσαν εύκολα να απαγκιστρωθούν και να περάσουν στις χώρες του παραπετάσματος. Οι πρώτες πληροφορίες που έφθαναν στον εθνικό Στρατό ανέφεραν, ότι τα στελέχη του ΔΣΕ έδειχναν κόπωση, αθυμία, αλλά ορισμένοι ηγήτορες προσπαθούσαν να δώσουν ένα τόνο αισιοδοξίας.

Ο Αρχιστράτηγος Δλέξ. Παπάγος ευτυχώς επροικοδότησε την Στρατιάν με το μεγαλύτερο μέρος των διαθεσίμων μεραρχιών. Εντός διμήνου, είχαν ταχθεί υπό τις διαταγές του στρατηγού Κων. Βεντήρη. οι εξής μονάδες:
Α" Σώμα Στρατού αντιστράτηγος Τσακαλώτος (επιτελάρχης συνταγματάρχης Κετσέας).
Β' Σώμα Στρατού υποστράτηγος Μανιδάκης (επιτελάρχης συνταγματάρχης Γεραμάνης).
Περιλαμβάνουν αναλυτικώς τις κάτωθι δυνάμεις:
Ι Μεραρχία ταξίαρχος Κετσέας.
Π Μεραρχία υποστράτηγος Παπαδόπουλος.
III Μεραρχία Καταδρομών υποστράτηγος Καλίνσκι,ς.
VIII Μεραρχία υποστράτηγος Μπα λοδήμος.
IX Μεραρχία ταξίαρχος Καυκάς.
Χ Μεραρχία ταξίαρχος Λίβας.
ΧΤ Μεραρχία ταξίαρχος Ιωάννου.
12 Σύνταγμα και Ι Τάγμα ταξίαρχος Μεσσηνόπουλος.
Αριθμητικώς σύνολον:
αξιωματικοί 5.000
οπλίται 81.000
πυροβόλα 150
αεροπλάνα 120
Στον Σταθμόν Διοικήσεως Στρατιάς. είχε εγκατασταθεί το κλιμάκιον επιχειρήσεων Αεροπορίας (σμήναρχος Κελαϊδής, αντισμήναρχος Παρίσης) που διέθετε 120 αεροπλάνα πάσης κατηγορίας. Κι ακόμη υπήρχε εφεδρικόν τμήμα 500 αξιωματικών για την αναπλήρωση κενων.
Σε απόρρητη έκθεση ηγετικού στελέχους του εθνικού μας Στρατού, αναφέρονται τα εξής:
-II Στρατιά εστράφη από των πρώτων στιγμών εις σύντονον προσπάθειαν εντατικής βελτιώσεως των όρων εις το κεφάλαιον τούτο. Επί εβδομάδας και μέχρι της ώρας Χ τελικής επιθέσεως αι επαφαί με το Στράτευμα μέχρι των πλέον προκεχωρημένων τμημάτων πρώτης γραμμής, επιθεωρήσεις βάθους, ενεργώς αυστηρά και δικαία άσκησις της διοικήσεως, διδασκαλίαι, παραδειγματισμοί, άμεσος κολασμός πάσης παραλείψεως ή νωχελείας, αμοιβή πάσης ιδιαιτέρας επιδόσεως, ανεπτύχθησαν επί 3μηνον. !!!!

Υστερογραφον
ΠΟΛΕΜΙΚΟΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ
Έκθεση (χωρίς ημερομηνία, αλλά εντός του 1948, ΣτΜ) του υποστράτηγου Jovan Kapicic προς τον ALRankovic για το συνολο της βοήθεια; που χορηγήθηκε από τη Γιουγκοσλαβία, τη Σοβιετική Ένωση και άλλες χώρες προς το Δημοκρατικό Στρατό από 26 Ο­κτωβρίου 1946 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1947.
{Η Κεντρική αποθήκη εφοδιασμού βρισκόταν στο Pancevo. Από εκεί με φορτηγά το υλικό μεταφερόταν στη Belasica (ελληνο-βουλγαρικά σύνορα), στο Καϊμακτσαλάν, την Πρέσπα και την Κορυτσά.}
 
Ι. Υλικό που στάλθηκε στο Στρατό από τη Γιουγκοσλαβία.

1. Πυροβόλα 75 mm 24 κομμάτια
2. Πυρομαχικά για τα πυροβόλα 6193 
3. Αντιαεροπορικά πυροβόλα 27 
4. Πυρομαχικά για τα αντιαεροπορικά πυροβόλα 496.815 
 5. Βαριά πυροβόλα 332 
6. Πυρομαχικά για τα βοριά πυροβόλα 3.841.600 7. Οπλοπολυβόλα 3427 
 8. Πυρομαχικά για τα οπλοπολυβόλα 3.241.788 
9. Αυτόματα όπλα 8140 
10. Πυρομαχικά για τα αυτόματα 2.746.720 
11. Όπλα (γερμανικά) 31.065 
 12. Πυρομαχικά για τα όπλα. 9.704.950 
13. Πάντσερφαουστ (-αντιαρματικός εκτοξευτής)7434 
 14. Τζόνμπουλ (-αμερικάνικα αυτόματα) 42 
15. Πυρομαχικά για Τζόνμπουλ 7112 
16. Αντιαρματικά όπλα 21 
17. Πυρομαχικά για αντιαρματικά όπλα 2477 
18. Αντιαρματικές νάρκες 844 
19. Νάρκες κατά προσωπικού 500 
20. Πιστόλια 2319 
21. Πχιρομαχικά για τα πιστόλια 20.780 
22. Κιάλια 178 
23. Όλμοι 81 mm 232 
24. Βλήματα για όλμους 81 mm 11.138 
25. Όλμοι 50 mm
26. Βλήματα για όλμους 50 mm
27. Γομώσεις για όλμους
28. Χειροβομβίδες
29. Θήκες για πιστόλια
30. Εκρηκτικά «Trotil»
31. Βραδυφλεγόμενο και ταχνφλεγόμενο φιτίλι
32. Καψούλια
33. Καλώδια
34. Συσκευές ηλεκτρικής ανάφλεξης
35. Φορητά τηλέφωνα
36. Ασύρματοι
37. Πολύγραφοι
38. Μεμβράνες
39. Κουβερτες
40. Πουλόβερ
41. Εσώρουχα
42. Μπλούζες
43. Παντελόνια
44. Χλαίνες
45. Αρβύλες
46. Λαστιχενιες μπότες
47. Μπότες
48. Στολές
49. Φτυάρια
50. Σκαπάνες
51. Βιβλία
52. Βιβλία 
53.Φύλλα χαρτιού
54. Χαρτί
55. Κονσερβες σε δυόμισι βαγόνια
56. Παξιμάδια σε δυόμισι βαγόνια
57. Αλάτι
58. Υγειονομικό υλικό Α
59. Υγειονομικό υλικό Β
60. Διάφορα εμπορεύματα
61. Σαπούνι 492 » 39.156 » 4000 .-57.420 » 1495 » 29.200 κιλά 50.000 κλ. 65.225 κομ. 20 χιλμ. 50 κομ. 96 κομ. 40 κομ. 19 κομ. 2200 κομ. 75 κομ. 635 κομ. 8456 κομ. 3625 κομ. 4640 κομ. 19.650 κομ. 25.801ζευγ. 88 ζευγ. 340 ζευγ. 550 κομ. 100 κομ. 24 κομ. 5500 κομ. 32 σάκοι 102.100 κομ. 16.200 κλ. 11.760 κομ. 15.218 κλ. 5000 κλ. 4720 επίδεσμοι 51 κιβώτια 120 κιβώτια 50 κιβωτια
62. Καφες
63. Λινο ύφασμα
64. Σιτάρι 
70. Βρώμη.
 
ΙΙ. Υλικό που παραλήφθηκε από το εξωτερικό.
 
Πολωνία
1. Υγειονομικό υλικό και αρβύλες
2. Ασύρματοι
3. Όπλα και πυρομαχικά
Ουγγαρία 
100 πακέτα 1040 μέτρα
40.000 κλ.
50.000 κλ.
5 βαγόνια 
8 κομμάτια
 14 βαγόνια
  Αρβύλες και υγειονομικό υλικό 5 φορτηγά
Ρουμιανία
Υγειονομικό υλικό και εσώρουχα 2 φορτηγά
Συβιετική Ένωση
1. Τουφε'κία 15.000 κομ.
2. Αιιτόματα όπλα 5000 κομ.
3. Πιστόλια 3000 κομ.
4. Οπλοπολυβόλα 3700 κομ.
5. Αντιαεροπορικά πυροβόλα 50 κομ.
6. Αντιαεροπορικά κανόνια 24 κομ.
7. Όλμοι 50 mm 100 κομ.
8. Όλμοι 81 mm 200 κομ.
9. Όλμοι 120 mm 100 κομ.
10. Ανταλλακτικά και εργαλεία για πυροβόλα 20 mm 197 κομ.
11. Αντιαρματικά κανόνια 156 κομ.
12. Ανταλλακτικά για αντιαρματικά πυροβόλα 24 κομ.
13. Κιάλια 200 κομ.
14. Πυξίδες 25 κομ.
15. Διόπτρες πυροβολικού 75 κομ.
16. Φυσίγγια για τουφέκια 1.635.7500 κομ.
17. Φυσίγγια για πιστόλια 950.500 κομ.
18. Βλήματα για αντιαεροπορικά πυροβόλα 20 mm 5000 κομ.
19. Βλήματα για πυροβόλα 37 mm 28.035 κομ.
20. Βλήματα για όλμους 50 mm 20.000 κομ.
21. Βλήματα για όλμους 81 mm 10000 κομ.
22. Βλήματα για όλμους 120 mm 15.000 κομ.
23. Γερμανικές χειροβομβίδες 40.000 πομ.
24. Ιταλικές χειροβομβίδες 20.000 κομ.
25. Ηλεκτροπυροκροτητές 5200 κομ.
26. Καψούλια 30.000 κομ.
27. Τηλε'φωνα 100 κομ.
28. Μπαταρίες για ράδια 10 κομ.
29. Στοιχεία για τηλεψωνικε'ς συσκευές 200 κομ.
30. Προβολείς 10 κομ.
31. Πάντσερφαουστ 2000 κομ.
32. Ασύρματοι 17 κομ.
33. Ηλεκτρικοί συσσωρευτές. 60 κομ.
34. Φορτηγά «Opel» με εξαρτήματα 4 κομ.
35. Βάρκες για 1,2,3 και 6 άτομα 70 κομ.
36. Φιτίλι 20.000 μέτρα
37. Δυναμίτης 20.125 κιλά 

ΙΙΙ. Υλικό που βρίσκεται στην κεντρική αποθήκη.
 
1. Πυροβόλα 75 mm 2 πομ.
2. Πυροβόλα 37 mm 200 κομ.
3. Πυρομαχικά για πυροβόλα 37 mm 1808 κομ.
4. Αντιαεροπορικά πυροβόλα 24 κομ.
5. Πυρομαχικά για αντιαεροπορικά πυροβόλα 5000 κομ.
6. Όλμοι 120 mm 116 πομ.
7. Πυρομαχικά για όλμους 120 mm 4546 κομ.
8. Όλμοι 81 mm 118 κομ.
9. Πυρομαχικά για όλμους 81 mm
χωρίς γομώαεις. 3407 πομ.
10. Όλμοι 50 mm 49 κομ.
11. Ελαφριά πυροβόλα «σάρατς» 2705 κομ.
12. Ανταλλακτικά για «οάρατς» 3500 κομ.
13. Πυρομαχικά για αγγλικά τοιιφέκια 500.000 κομ.
14. Αυτόματα όπλα 1821 κομ.
15. Πιστόλια με θήκες 882 κομ.
16. Διόπτρες πυροβολικου 68 κομ.
17. Κιάλια
18. Λαστιχένιες βάρκες
19. Χαρτί. 19 κομ,
7 κομ,
6 βαγόνια
Προετοιμάζεται η απόκτηση και η μεταφορά 500 αλόγων και υγειονομικού υλικού διαφόρου είδους για 6000 τραυματίες 

IV. Υλικό που βρίσκεται στις συνοριακές βάσεις επί του εδάφους μας. 

1. Πυροβόλα 75 mm 2 κομ.
2. Οβίδες για πυροβόλα 75 mm 16.000 κομ.
3. Όλμοι 81 mm 8 κομ.
4. Πυρομαχικά για όλμους 81 mm 1899 κομ.
5. Ιταλικά τουφέκια 2263 κομ.
6. Πυρομαχικά για ιταλικά τουφέκια 50.5000 κομ.
7. Πυρομαχικά για ιταλικά πολυβόλα 650.000 κομ.
8. Πυρομαχικά για αγγλικά τουφέκια 700.000 κομ.
9. Πυρομαχικά για αυτόματα 75.000 κομ.
10. Επιθετικές χειροβομβίδες 7500 κομ.
11. Πιστόλια 550 κομ.
12. Νάρκες εδάφους 49 κομ.
13. Γομώσεις για όλμους 4000 κομ.
14. Θήκες για πιστόλια 800 κομ.
15. Χλαίνες 4500 κομ.
16. Στολές 200 κομ.
17. Εσώρουχα 2450 κομ.
18. Αρβύλες 2450 κομ.
19. Σαμάρια 13 κομ.
20. Σιτάρι 40 τόνοι
21. Αλάτι 6 τόνοι
22. Βρώμη για άλογα 50 τόνοι
23. Υγειονομικό υλικό 10 σάκοι
Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που βρίσκεται στην κεντρική αποθήκη και στις συνοριακές βάσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σύντομα θα μεταφερθεί.

V. Επισκόπηση των νοσοκομειακών δαπανών. 

1. Ο Στρατός στα Σκόπια για νοσοκομειακή διατροφή 7 μηνών δαπάνησε 1.369.041 δηνάρια
2. Η Διεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας Μακεδονίας σε διάστημα 7 μηνών δαπάνησε για νοσοκομειακή διατροφή, επισκευή νοσοκο­μειακών κτιρίων, καύσιμη ύλη, λάδι, επισκευή φορτηγών και πληρω­μή των οδηγών 471.000 δηνάρια
3. Ο Ερυθρός Σταυρός των Σκοπιων  δαπάνησε για ειδική δια­τροφή των ασθενών (ζάχαρι, λάδι, λαχανικά, σαπούνι, χοιρομέρι, βούτυρο, τυρί και άλλο υλικό 1. 358.793 δηνάρια
4. Το Υπουργείο Εσωτερικών της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρα­τίας της Γιουγκοσλαβίας έδωσε στον Ερυθρό Σταυρό των Σκοπιων 1.000.000 για διάφορους σκοπούς, για οικοδομικά υλικά, για το ημερομίσθιο των εργατών, για τη διατροφή των εθελονταχν εργατών, επίσης 112.000 για επιδόματα στη μισθοδοσία του προσωπικού. Σύνολο 1.112.000
5. Η Υγειονομική Διεύθυνση και το Υπουργείο Εσωτερικών δαπά­νησαν συνολικά για την πληρωμή εξειδικευμένου προσωπικού 203.000 δηνάρια
6. Η Επιτροπή Συγκοινωνιών της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημο­κρατίας της Γιουγκοσλαβίας για την απόκτηοη 12 φορτηγών, για τη μεταφορά των ασθενούν, οικοδομικά, τρόφιμα και άλλα δαπά­νησε 2.000.000 δηνάρια
7. Το υγειονομικό υλικό για νοσοκομειακό εξοπλισμό και φάρ­μακα ανέρχεται σε 1.500.000 δηνάρια. Πα κρεβάτια, επίπλωση, οΐ-ντονια σε 1.500.000 δηνάρια. Για υπόλοιπες συσκευές, μαγειρεία, :τιάτα και εξοπλισμό σε 150.000 δηνάρια. Σύνολο 3.150.000
8. Το Υπουργείο Συγκοινωνκύν της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημο­κρατίας της Γιουγκοσλαβίας για 20 παραπήγματα πον κατασκευά­στηκαν από τη νεολαία σιδηροδρόμων δαπάνησε 1.600.000 δηνάρια.
Συνολικό ποσό εξόδων 10.263.834 δηνάρια
9. Από τον Καναδά στάλθηκαν δέματα στο νοσοκομείο.
Ανδρικά και γυναικεία παλτό 498 κομ.
Επανωφόρια 145 κομ.
Ανδρικά κοστούμια 476 κομ.
Γυναικεία ρούχα και κοστούμια 780 κομ.
Παντελόνια 172 κομ.
Κουβέρτες 17 κομ.
Εσώρουχα 3268 κομ.
Παπούτσια 1099 κομ.
Καμπαρτίνες 10 κομ.
Σόλες για παπούτσια 115 ζευγάρια Ένα σεντούκι με οδοντόβουρτσες και οδοντόκρεμες.
Ατεμπρίνες 60.000 κομ.
 
VI. Δαπάνες για ραδιοφωνικό σταθμό 

1. To Tanjug για την κατασκευή ραδιοφαινικού σταθμού, 7.500.000 δηνάρια.
2. Οι τελωνειακοί για τους δασμούς του σταθμού, 1.500.000 δη-νάρια.
3. Το Υπουργείο Εσωτερικών για την επισκευή του κτιρίου του σταθμού, 180.000 δηνάρια.
4. Ιδιωτική επιχείρηση για την κατασκευή στύλου από μπετόν για την κεραία, 100.000 δηνάρια.
5. Το Υπουργείο Εσωτερικών της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας για άνθρακα και καυσόξυλα για το σταθμό, 35.000 δηνάρια.
6. Το Υπουργείο Εσωτερικών της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημο­κρατίας της Γιουγκοσλαβίας για βενζίνη και λάδι αυτοκινήτου 43.000 δηνάρια.
7. Η ραδιοφωνική επιτροπή του Γενικού Επιτελείου για 3 μαγνη­τόφωνα, 90.000 δηνάρια.
8. Το Γενικό Επιτελείο για 2 συσκευές T.F.B., 140.000 δηνάρια.
Συνολιχή αξία 9.588.000 δηνάρια.

VI. Δαπάνες για την κατασκευή κτιριων. 

1. Για την επισκευή των κτιρίων, για την επίπλωση των κτιρίων, για τους οικοδόμους και για το επίδομα ενός μέρους του προσωπικου πρέπει να πληρώσουμε 1.008.082 δηνάρια.
2. Από τα χρήματα που καταβλήθηκαν από την ΚΕ δαπανήθηκαν 370.662 δηνάρια για την εγκατάσταση του ραδιοφωνικού σταθμου και για την ολοκλήρωση της κατασκευής του κτιρίου.
3. Από τη Διοίκηση των Λαϊκών Αγαθών δόθηκαν μερικά έπιπλα η αξία των οποίων δεν ε'χει ακόμα εκτιμηθεί.
 
VΙΙ. Δαπάνες για ειδικό ραδιοφωνικό κέντρο.
 
1. Από δάνειο της Διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας καταβλήθη­καν 3.630 676 δηνάρια για διάφορες ανάγκες.
2. Από τον προϋπολογισμό για τις δημόσιες σχέσεις καταβλήθη­καν για διάφορες ανάγκες 413.890 δηνάρια.
 
IX. Χρήματα από το ταμείο της Διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.
 
Για οικονομικές προσωπικές ανάγκες του προσωπικού που ερ­γάζεται στη μεταφορά υλικού καταβλήθηκαν από τη Διεύθυνση της Κρατικής Ασφάλειας της Γιουγκοσλαβίας 1,099.660 δηνάρια. Δαπα­νήθηκαν 1.031.907 δηνάρια και απεμειναν 67.753.
 
Χ. Χρήση αυτοκινήτων και κατανάλωση καυσίμων. 

1. Για διάφορες ανάγκες χρησιμοποιήθηκαν 18 φορτηγά και 12 πολυτελή αυτοκίνητα. Επιπλέον χρησιμοποιήθηκε μεγαλύτερος α­ριθμός μεγάλων φορτηγών και επιβατικοιν αιηοκινήτων από καιρό σε καιρό.
2. Για τα αυτοκίνητα καταναλώθηκαν περίπου 2001990 λίτρα καυσίμων. Πέρα από το ποσό αυτό καταναλώθηκε επίσης, χωρίς να καταγραφεί, αρκετά μεγάλη ποσότητα καυσίμων για οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν από καιρό σε καιρό.
 
XI. Ο αριθμός των ελλήνων προσφύγων στη Γιουγκοσλαβία. 

1. Στο εδαφος της Δαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας βρίσκονται 4829 άνδρες, 3352 γυναίκες και 5547 παιδιά. Συνολικά 13.728.
2. Στο χωριό Μπούλκες βρίσκονται 2217 άνδρες, 883 γυναίκες και 723 παιδιά. Συνολικά 3778.
 
XI. Ο αριθμός των ατόμων ττον στάλθηκαν στο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδας. 

Από το έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στάλ­θηκαν στο στρατό 551 άτομα, από το Μπούλκες 2141. Συνολικά 2692 άτομα.
Η έκθεση περιέλαβε τους αριθμούς που διαθέτουμε. Oι υλικές και οικονομικές μας δαπάνες είναι μεγαλύτερες, αν ληφθεί υπόψη ότι ορισμένα πράγματα δεν έχουν καταγραφεί, όπως για παράδειγ­μα η χρήση του σιδηροδρομικού πάρκου, η δωρεάν έκδοση εισιτη­ρίων, η πληρωμή του εκτελωνισμού και η μεταφορά του υλικού. Αν συνεπώς είχαν καταγραφεί όλες οι δραστηριότητες μας, οι αριθμοί που αναφέρονται στην έκθεση αυτή θα ήταν αισθητά μεγαλύτεροι.
 
Επι 100 κομμουνιστων οι 40 ειναι αγυρτες οι 59 αφελεις και ΕΝΑΣ πραγματικος μπολσεβικος
ΛΕΝΙΝ
 Ιστοσελιδα Ελληνικης ιστοριας
http://homepages.pathfinder.gr/sfoulidis/index.htm
BLOG Ελληνικης ιστοριας
http://eistoria.blogspot.com/
Μπλογκ Αλογοκριτης ιστοριας
http://blackblogofcommunism.blogspot.com/

67 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΣΕ ΓΡΑΜΜΟ-ΒΙΤΣΙ


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ


Οι Νίκη των εθνικών δυνάμεων στον Γράμμο και στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 έκλεισε τον κύκλο της αλληλοσφαγής των Έλλήνων ,που μας επέβαλε ο διεθνής εβραιοκομμουνισμός. Με την κατάληψη του υψώματος Κάμενικ, στις  05.40 της 30ης Αυγούστου, και την ύψωση της Ελληνική Σημαίας, έληξε επισήμως ο ανταρτοπόλεμος. Για να φτάσουμε στη Νίκη, επί των προδοτών του ΔΣΕ και της SNOF, που είχαν την αμέριστη βοήθεια της Σοβ. Ενωσης, της Κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας, της Αλβανίας, και της Βουλγαρίας, χρειάστηκαν, το «Δόγμα Τρούμαν», τον Μάρτιο του 1947, και το «Σχέδιο Μάρσαλ» , απόφαση να τεθούν εκτός νόμου το KKE και το EAM τον Ιανουάριο του 1948 και η ρήξη Τίτο -Στάλιν το καλοκαίρι του 1948, που προκάλεσε και την καθαίρεση του Βαφειάδη από όλα του τα αξιώματα και στη διαγραφή του από το ΚΚΕ.
Η αποπομπή της Γιουγκοσλαβίας από το Ινφορμπιρό της Κ.Διεθνούς ανακοινώθηκε επίσημα στις 28 Ιουνίου του 1948.Δύο μέρες μετά, οι Γιουγκοσλάβοι άρχισαν τις ανεπίσημες επαφές με τους Αμερικάνους διπλωμάτες στο Βελιγράδι.Σαν αντάλλαγμα για την βοήθεια που λάμβανε από τους σλαβοκομμουνιστές το ΚΚΕ υποστήριξε την απαιτήση των Βουλγάρων κομμουνιστών να μην επιβληθούν κυρώσεις στη Βουλγαρία για την επιδρομή της στην Ελλάδα παρά το πλευρό των Γερμανών, και στην 5η Ολομέλεια,υιοθέτησε τη θέση περί αποσπάσεως της Μακεδονίας από την Ελλάδα.
Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ στην οποία πήραν μέρος 26 τακτικά και αναπληρωματικά μέλη, συνήλθε «στο βουνό», δηλαδή σε μια εκκλησία στους Ψαράδες της Πρέσπας,στις 30 και 31 Γενάρη του 1949 και εξέλεξε ως «τακτικά μέλη» του ΠΓ τους Ν. Ζαχαριάδη, Γ. Ιωαννίδη, Μ. Παρτσαλίδη, Β. Μπαρτζιώτα ,  Δ. Βλαντά και αναπληρωματικά τους Λ. Στρίγκο, Π. Ρούσο, Γ. Γούσια.
Το «Πολεμικό Συμβούλιο» που έδωσε τη μάχη στον Γράμμο και το Βίτσι αποτέλεσαν οι: Ν. Ζαχαριάδης ως πρόεδρος, Γ. Ιωαννίδης, Β. Μπαρτζιώτας, Δ. Βλαντάς, Γ. Γούσιας, Κ. Καραγιώργης, Γ. Ερυθριάδης (Πετρής), Κ. Κολιγιάννης , Στ. Γκιουζέλης.
Τον Δεκέμβριο του 1948, οι εθνικές δυνάμεις ανέλαβαν μεγάλες επιχειρήσεις εκκαθαρίσεως της Πελοποννήσου, με το σχέδιο «Περιστερά». Στις 29 Γενάρη του 1949, ο στρατηγός Τσακαλώτος παρέδωσε  τη διοίκηση  των δυνάμεων της Πελοποννήσου στον στρατηγό Πετζόπουλο.Η εκκαθάριση της Πελοποννήσου ουσιαστικά είχε τελειώσει.
Στις 11 Απρίλη 1949 ο Ν. Ζαχαριάδης κλήθηκε να πάει στη Μόσχα και γύρισε στις 19 Απρίλη.
Στις αρχές της Άνοιξης, ο Εθνικός Στρατός έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο Πύραυλος για την εκκαθάριση της Στέρεάς Ελλάδας και της νότιας Θεσσαλίας. Το σχέδιο ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις αρχές του καλοκαιριού. Παράλληλα με τις επιχειρήσεις σε Θεσσαλία και Ρούμελη, ο Εθνικός Στρατός πραγματοποίησε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Μακεδονία και τη Θράκη. Τον Μάη και τον Ιούνη πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις εναντίον του ΔΣΕ στα Κερδύλια, στη Χαλκιδική, στο Μπέλες, στην περιοχή Κομοτηνής – Έβρου. Στις 24 Ιουνίου 1949 πέθανε ο πρωθυπουργός της Θεμιστοκλής Σοφούλης σε ηλικία 89 ετών, και τον διαδέχθηκε ο Αλέξανδρος Διομήδης, ενώ το σύνολο σχεδόν της χώρας είχε εκκαθαριστεί από τους κομμουνιστοσυμμορίτες, και ο όγκος των δυνάμεων του ΔΣΕ είχε συγκεντρωθεί στα ελληνοαλβανικά σύνορα , στο Γράμμο και στη Δυτική Μακεδονία, ανάμεσα σε Φλώρινα και Καστοριά, στο Βίτσι, απ όπου επικοινωνούσαν με την Αλβανία και τη Γιουγκοσλαβία μέσω των Πρεσπών.Στις 2 Ιουλίου 1949 ο Ζαχαριάδης συναντήθηκε μυστικά στην Κορυτσά, με τον Ε. Χότζα . Στις 11 Ιουλίου 1949, ο Τίτο με συμβουλή των αμερικανών, έκλεισε τα γιουγκοσλαβικά σύνορα για το ΚΚΕ.
Τον Ιούλιο  έγιναν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο Καϊμακτσαλάν. Ακόμη, δυνάμεις του Α` Σώματος Στρατού επιτέθηκαν στην περιοχή του Σουλίου αναγκάζοντας την 159η ταξιαρχία του Δημοκρατικού Στρατού να ελιχθεί προς το Γράμμο.
Για την οριστική ήττα του ΔΣΕ και την ολοσχερή εξόντωση των δυνάμεων του, το ΓΕΣ εκπόνησε το σχέδιο «Πυρσός» το οποίο θα εξελισσόταν σε τρεις φάσεις. H πρώτη φάση , «Πυρσός A’», ήταν ο αντιπερισπασμός στον Γράμμο και άρχισε τη νύχτα της 2ας προς 3η Αυγούστου 1949. H επιχείρηση ανατέθηκε σε μονάδες του A’ Σώματος Στρατού με Διοικητή τον στρατηγό Θ.Τσακαλώτο. Οι εχθροπραξίες κράτησαν έξι ημέρες και οι κυβερνητικές δυνάμεις όχι μόνο κατόρθωσαν να καθηλώσουν τις δυνάμεις του εχθρού αλλά και κατέλαβαν σημαντικές στρατηγικές θέσεις στον Βορειοανατολικό και στον Νότιο Γράμμο. Στις 10 Αυγούστου εξαπολύθηκε ο «Πυρσός B’», η κύρια φάση της όλης επιχείρησης, που είχε στόχο να εξοντώσει τις δυνάμεις του ΔΣΕ που βρίσκονταν στο Βίτσι, σε θέσεις εξαιρετικά οχυρές, και την οποία ανέλαβε το B’ Σώμα Στρατού με διοικητή τον στρατηγό Μανιδάκη. Οι μάχες διήρκεσαν μέχρι τις 14 Αυγούστου. Στις 16 Αυγούστου το Βίτσι είχε εκκαθαριστεί πλήρως .Το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών του ΔΣΕ ωστόσο , κατόρθωσε να διαφύγει, και από τη χερσόνησο Πυξός, ανάμεσα στη Μικρή και στη Μεγάλη Πρέσπα. Οι διασωθέντες του Βίτσι, μέσω Αλβανίας, κατόρθωσαν να φτάσουν στον Γράμμο. Το ΠΓ του ΚΚΕ που εγκατέλειψε το Βροντερό και την Πύλη, συζήτησε την εξέλιξη των επιχειρήσεων στις 20 Αυγούστου μάλλον στην Αλβανία, και έριξε το σύνθημα «ο Γράμμος θα γίνει ο τάφος του Μοναρχοφασισμού».
Η τρίτη φάση της επιχείρησης «Πυρσός », που στρεφόταν κατά του Γράμμου, όπου τώρα είχαν συγκεντρωθεί όλες οι δυνάμεις του ΔΣΕ, εξαπολύθηκε στις 24 Αυγούστου. Η κατεύθυνση της επιθέσεως είχε δύο άξονες: ο ένας προς Ψωριάρικα -Μονόπυλο – Πουριά – Φούσια – Πέτρα Οσμάν την οποία ανέλαβαν οι 42η και 43η Ταξιαρχίες της IX Μεραρχίας με διοικητή τον υποστράτηγο Στέφανο Κατσομήτρο και ο άλλος προς Ανθρωπάκο –Τσάρνο- Υψώματα Παπούλη και Φλάμπουρο-Μπάρα- Γκόλιο-Κάμενικ με σκοπό τον αποκλεισμό των Κομουνιστικών Δυνάμεων και τη διακοπή της επικοινωνίας τους με την Αλβανία, που ανέλαβε η Ιη «Σιδηρά Μεραρχία», με Διοικητή τον Στρατηγό Θεμιστοκλή Κετσέα. Η III μεραρχία καταδρομών, κινήθηκε προς Μαύρη Πέτρα-Κιάφα-ύψωμα 2520. Η κατάληψη της κορυφογραμμής του Τσάρνο, ανατέθηκε στην 52 Ταξιαρχία με Διοικητή το Συνταγματάρχη Χρήστο Τριανταφυλλίδη.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Αυγούστου, ο Ελληνικός Στρατός ξεκίνησε την τελική του επίθεση στο Γράμμο. Προς το Τσάρνο κινήθηκε ο 3ος Λόχος του 594 ΤΠ, με Διοικητή το Λοχαγό Χαράλαμπο Πολίτη, που υπέστη μεγάλες απώλειες, χάνοντας τρεις Αξιωματικούς και πενήντα επτά στρατιώτες του και ενισχύθηκε από μια Διλοχία με επικεφαλής το Λοχαγό Αντώνιο Ρήγα, που έπεσε μαχόμενος. Το Τσάρνο κατελήφθη από το 594 ΤΠ στις 25 Αυγούστου .
Η 43η ταξιαρχία εξαπέλυσε την επίθεση της στις 21:00 μ.μ. της 24ης Αυγούστου, και προωθούμενη μεταξύ της Αλεβίτσας και του Γιαννοχωρίου, κατέλαβε στις 05.40 της 25ης το υψώματα Κόντρα Πολίγκα, στις 07.00 το ύψωμα ΠΙΟΥ, και στις 09.50 μετά από σκληρό αγώνα τα Ψωριάρικα.
Η 42η , Ταξιαρχία δεχόμενη πυρά του αλβανικού πυροβολικού κατέλαβε τα Καλύβια Κατσάρα, και το ύψωμα 1463. Το Μονόπυλο, κατελήφθη με τη συμβολή των τεθωρακισμένων . Στις 26 , η 41η Ταξιαρχία, ανακοίνωσε στις 12.30 , ότι κατέλαβε την Πόρτα Οσμάν, και συνέχισε προς Γκούμελ-Σακούλι- ύψωμα 2520 . Η επιτυχής προέλαση της 41ης Ταξιαρχίας, που υπερκέρασε τη γραμμή άμυνας του ΔΣΕ και εισχώρησε στα «μετόπισθεν» κατά μήκος των αλβανικών Συνόρων, κλείνοντας τη διάβαση Πέτρα Οσμάν, από όπου πέρναγε και ο χωματόδρομος προς την Αλβανία που είχαν διανοίξει οι αντάρτες, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την πλήρη περικύκλωση του ΔΣΕ.
Το «πολεμικό συμβούλιο» και το Πολιτικό Γραφείο του KKE, που σκόπευαν να δώσουν την κύρια μάχη στη γραμμή ΠΑΠΟΥΛΗ-ΣΚΑΛΑ-ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ, εξέτασαν την κατάσταση και αποφάσισαν να δραπετεύσουν και διέταξαν την εκκένωση του Γράμμου, μέσω της μοναδικής διόδου διαφυγής που τους απέμενε, του αυχένα της ΜΠΑΡΑΣ,στο Πληκάτι της Κόνιτσας.
Ο Ζαχαριάδης και η «ηγεσία» δραπέτευσαν και άφησαν τους ηλιθίους να δοξαστούν.
Στις 27 Αυγούστου οι αντάρτες πρόβαλαν λυσσώδη αντίσταση στην επίθεση της ΙΙΙ Μεραρχίας Καταδρομών στο ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ, που έπεσε μετά από άσκοπες πολύνεκρες μάχες στις 17.35.
Η ΙΙΙ Μεραρχία συνέχισε την προέλαση της προς χωρίο ΓΡΑΜΜΟΣ-2520-ΚΙΑΦΑ. Ήδη όμως η διαταγή της εκκένωσης είχε διαδοθεί στο βουνό τα ξημερώματα της 28ης και άρχισε η γενική υποχώρηση του ΔΣΕ.
Όσοι πρόλαβαν διέφυγαν από τη διάβαση Μπάρα , υπό καταιγισμό πυρός του πυροβολικού και της αεροπορίας. Ο αυχένας της Μπάρας κατελήφθη  από την 61η Ταξιαρχία και λοκατζήδες της ΙΙΙ Μεραρχίας, στις 14.00 της 29ης , κλείνοντας τη λαβίδα στην οποία πιάστηκαν όσοι δεν πρόλαβαν να κατέβουν από το βουνό. Ο Ελληνικός Στρατός, και ο Ελληνικός λαός, νίκησαν. Κατέρρευσε ο εμφύλιος που μας επέβαλαν οι εβραιοκομμουνιστές.
OΔΣΕ είχε στο Βίτσι περίπου 9000 άνδρες γυναίκες και «παιδιά». Από αυτούς βρέθηκαν και καταμετρήθηκαν από τον ΕΣ  1182 νεκροί, ενώ 637 αντάρτες παραδόθηκαν, και περίπου 6000 πέρασαν μέσω Αλβανίας στον Γράμμο, αλλά δεν πρόλαβαν να αναπτυχθούν όλοι μέχρι τις 24 Αυγούστου που άρχισε η τελική επίθεση.     
Στον Γράμμο, η δύναμη των ανταρτών στις αρχές Αυγούστου ήταν 7300 περίπου. Κατά τις επιχειρήσεις (ΠΥΡΣΟΣ 1) σκοτώθηκαν 280, 400 τραυματίστηκαν, και 59 παραδόθηκαν. Έτσι στην φάση των τελικών επιχειρήσεων στον Γράμμο βρίσκονταν 12500 περίπου αντάρτες.
Από αυτούς βρέθηκαν και καταμετρήθηκαν 922 νεκροί,765 συνελήφθησαν και 179 παραδόθηκαν. Οι υπόλοιποι 10.500 πέρασαν στην Αλβανία. Για τον αριθμό των τραυματιών μια εκτίμηση μπορεί να γίνει από τη δυναμικότητα του νοσοκομείου για τους αντάρτες ,που έφτιαξαν οι Πολωνοί στην Αλβανία το 1949, και το οποίο είχε δυναμικότητα 2000 κρεβάτια. Για τη μεταφορά τους στην Πολωνία, που ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1950, έγιναν 12 δρομολόγια  του ειδικά διασκευασμένου  για το σκοπό αυτό  πλοίου «Kociuszko».
Στις 04/09/1949 , ο Ζαχαριάδης αναχώρησε από τα Τίρανα για τη Σοβιετική Ενωση, όπου συναντήθηκε με τον Στάλιν στον Καύκασο, στις 16 Σεπτεμβρίου, σε μια κομματική βίλα στις όχθες της λίμνης Ρίτσα, όπου ο Σοβιετικός ηγέτης παραθέριζε. Εκεί συμφωνήθηκε το πλαίσιο των κοινών εκτιμήσεων ΚΚΕ /ΚΚΣΕ «για την ήττα», και η γραμμή του ΚΚΕ «μπροστά στη νέα κατάσταση» και , κανονίστηκαν ζητήματα σχετικά με την εγκατάσταση των πολιτικών προσφύγων – μαχητών του ΔΣΕ, στην ΕΣΣΔ και στις λαϊκές Δημοκρατίες. Το πρωί της 17ης Οκτωβρίου του 1949, η «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» των ανταρτών έδωσε οριστικό τέλος στις εχθροπραξίες, με διάγγελμα που μεταδόθηκε από ραδιοσταθμό του Βουκουρεστίου. Στο διάγγελμα αυτό, μεταξύ άλλων, αναφέρονται και τα εξής: «Ο ΔΣΕ σταμάτησε την αιματοχυσία για να σώσει την Ελλάδα από την ολοκληρωτική εκμηδένιση και τα συμφέροντα του τόπου τα έβαλε πάνω απ’ όλα. Οι δυνάμεις μας στο Βίτσι και το Γράμμο σταμάτησαν τον πόλεμο για να διευκολύνουν την ειρήνευση στην Ελλάδα. Αυτό δεν σημαίνει συνθηκολόγηση. Σημαίνει απόλυτη προσήλωση στο συμφέρον της πατρίδας, που δε θέλαμε να δούμε ολοκληρωτικά κατεστραμμένη. Ο ΔΣΕ δεν κατέθεσε τα όπλα, μονάχα τα έθεσε παρά πόδα. Υποχώρησε μπροστά στην τεράστια υλική υπεροχή που συγκέντρωσαν οι ξένοι καταχτητές ενισχυμένοι απ’ την Τιτοϊκή αποστασία και προδοσία που τον χτύπησε πισώπλατα. Μα ο ΔΣΕ δεν λύγισε και δεν συντρίφτηκε. Παραμένει ισχυρός με ακέραιες τις δυνάμεις του». Επειδή όμως οι περιφερόμενοι στα βουνά αντάρτες δεν είχαν τρανζίστορ, και επειδή η πολιτική του «όπλου παρά πόδα», και των «εμπροσθοφυλακών» που άφησε πίσω του ο ΔΣΕ, , η αιματοχυσία συνεχίστηκε το και το 1950, με 191 νεκρούς του Εθνικού στρατού και 201 αντάρτες. Ο αγώνας για την ελαυθερία μας στοίχισε υπέρογκες θυσίες.
Η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε απέραντο νεκροταφείο.Οι απώλειες του Εθνικού Στρατού στις επιχειρήσεις της περιόδου 1946-49 έφθασαν στις 18000 νεκρούς και αγνοούμενους και οι απώλειες του ΔΣΕ ήσαν 40.000 νεκροί, και αγνοούμενοι. Σε αυτόν τον απολογισμό, δεν περιλαμβάνονται οι 7000 νεκροί των Δεκεμβριανών, οι 10.000 δολοφονημένοι άμαχοι στην περίοδο 1943-49, οι 3600 εκτελεσμένοι με αποφάσεις των στρατιδικείων,και οι απώλειες από την πείνα και τις αρρώστιες. Για να συνειδητοποιήσουμε την έκταση της εμφύλιας σφαγής, πρέπει να συγκρίνουμε τις 58000 νεκρούς στις μάχες του συμμοριτοπόλεμου με τις συνολικές απώλειες του Εθνικού στρατού στους Βαλκανικούς πολέμους του 12 – 13, (740 αξιωματικοί και 14.400 οπλίτες), στη Μικρασιατική εκστρατεία του 1919 – 22, (1.270 αξιωματικοί και 36.000 στρατιώτες), στον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο του 1940 – 41 (300 αξιωματικοί και 7.900 στρατιώτες). 60000 σε τρείς πολέμους και 58000 στον εμφύλιο.
Αυτά πέτυχε το ΚΚΕ.
Τα χωριά ερημώθηκαν. Τα σπίτια ρήμαξαν, ο κόσμος ξεσπιτώθηκε και ορφάνεψε. 815.000 πρόσφυγες. Τον Οκτώβριο του 1949, οι «συμμοριτόπληκτοι» πρόσφυγες  ήσαν 648.000, ενω άλλοι 166.000 είχαν ήδη επιστρέψει στα χωριά τους.
Η νίκη στο Γράμμο και στο Βίτσι ήταν νίκη ελευθερίας για τον Ελληνικό λαό.Αιωνία ας είναι η μνήμη των Αξιωματικών και οπλιτών του Στρατού μας που έπεσαν στον Γράμμο και το Βίτσι!

ΥΓ. Απόλυτα ενδιαφέρου μαρτυρία από την πλευρά του ΔΣΕ. Έχει τεράστιο ενδιαφέρον ότι ο μάρτυρας δεν έμαθε στις 28 Αυγούστου για τη «σύμπτυξη»,και ότι ο Ζαχαριάδης με τους «βοηθούς» του Γούσιας και Βλαντά υποδεχόταν τους αντάρτες στη «φιλόξενη ΛΔ Αλβανίας»
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ (Δεκαέξι ώρες σε πύρινο κλοιό) ,Γιάννη Β. Καραστάθη Ολόκληρο το κείμενο στο http://anasintaxi.awardspace.com/67-68.htm
Το 1949 παρόλο που ο συσχετισμός των δυνάμεων, ύστερα και από το ανοιχτό πέρασμα του Τίτο στο στρατόπεδο του ιμπεριαλισμού, είχε αλλάξει αποφασιστικά προς όφελος του κυβερνητικού στρατού, ο Δημοκρατικός Στρατός και το 1949 έδωσε πολλές και αποφασιστικές νικηφόρες μάχες. Και μόνο η προδοσία του Τίτο σ’ αυτή την καμπή, μας ανάγκασε σε υποχώρηση. Οι μάχες στο Βίτσι άρχισαν στις 10 και τελείωσαν στις 14 Αυγούστου 1949. Η ενεργητική άμυνα των τμημάτων του ΔΣΕ ήταν τόσο δεινή που ξάφνιασε το ΓΕΣ και τον υπερστρατηγό τους Βαν Φλητ, αφού πολλές φορές περνούσαμε σε αντεπιθέσεις. Στις 14.8. από το Βίτσι περάσαμε στο Γράμμο. Είμαστε στο 3ο Τάγμα, εφεδρεία του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Στις 24.8. άρχισαν και δω οι γενικές επιχειρήσεις του εχθρού. 27 Αυγούστου 1949. Η αντίσταση των μαχητών του ΔΣΕ και στο Γράμμο είναι πραγματικά υπεράνθρωπη. 27.8.1949, ώρα 11 το βράδυ. Οι μάχες κόπασαν .Επικρατεί μια ύπουλη ηρεμία . Σ’ αυτήν την ανάπαυλα η διοίκηση του Τάγματος οι σ. Καρυοφίλης Γιάννης και Μούστος Μενέλαος συγκάλεσαν σύσκεψη των αξιωματικών για αυξημένη επαγρύπνηση και ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουμε τις αυριανές επιθέσεις του εχθρού που θα είναι σφοδρές και αποφασιστικές. Η διαταγή του Γ.Α. είναι να ενισχύσουμε τα τμήματα που αμύνονται στο βορειοδυτικό Φλάμπουρο. Στο Γράμμο προς το παρόν δεν έχουμε σοβαρές απώλειες, η δύναμη του Τάγματος αυξήθηκε από ενισχύσεις και προσκολλημένους, μεταξύ αυτών και δυο ανώτερων στελεχών των σ. Θανάση Χατζή, Αντισυνταγματάρχη Π.Ε. και Θανάση Ρόμπα, Ταγματάρχη της Λαϊκής Πολιτοφυλακής. 28 Αυγούστου 1949, ώρα 5.30 το πρωί.(σ.σ. Ενώ η ηγεσία του ΚΚΕ έχει περάσει στην Αλβανία). Οι μάχες άρχισαν πριν ανατείλει ο ήλιος και είναι πολύ σκληρές. Έχουμε τραυματίες δυο Λοχαγούς. Ο κυβερνητικός στρατός διασπά τη γραμμή του γειτονικού μας τμήματος, αγκιστρώνεται στα γύρω υψώματα του ΒΑ Φλάμπουρου και κινείται κυκλωτικά.28.8.1949, 6 ώρα το απόγευμα. Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Ο διοικητής με τοποθετεί στην εμπροσθοφυλακή του Τάγματος με εντολή να κρατήσουμε τον Αυχένα στο Φλάμπουρο, αφήνοντας κατά μικρά διαστήματα συνδέσμους-δείκτες. Η διοίκηση μένει στο τέλος της φάλαγγας. Οι επιθέσεις που δεχόμαστε κατά κύματα από τους λοκατζήδες είναι ισχυρότατες και φονικές . Στη μάχη αυτή η διοίκηση με ένα τμήμα αποκόπηκαν από τον υπόλοιπο κορμό του Τάγματος. Ο εχθρός μας κυκλώνει, κόβοντας δυτικά τον Αυχένα, το μοναδικό πέρασμα προς Γράμμουστα-Αλβανία. 28.8.1949, ώρα 9 το βράδυ. Ο κλοιός γύρω μας έχει ολοκληρωθεί. Δεν τολμούν όμως να μας επιτεθούν τη νύχτα στο δάσος «Παραδοθείτε ρε κορόιδα να γλυτώσετε… σας περιμένει η εξόντωση σας την Αυγήν», μας κράζουν οι φασίστες αξιωματικοί, ρίχνοντας συνεχώς τροχιοδεικτικές ριπές, πάνω από τα κεφάλαια μας για εκφοβισμό. Από τις πρωινές μάχες μέχρι στιγμής έχουμε τρεις τραυματίες και έναν νεκρό τον Π.Ε. διμοιρίας σ. Χρήστο Δάσιο. Το χειρότερο όμως είναι ότι μείναμε χωρίς τη διοίκηση μας. Η κατάσταση επιβάλλει αμέσως κάποιοι να αναλάβουν προσωρινά τη διοίκηση. Μαχητές και αξιωματικοί, μαζί και οι σ. Θ. Χατζής και Θ. Ρόμπας προτείνουν εμένα, μέλος του Επιτελείου του Τάγματος. Εκλέξαμε και άλλους ψυχομένους εθελοντές συντρόφους, όπως το Γιώργο Καράτζο από το Ντέντσικο ή τη Ζέρμα, που γνώριζε τα μέρη αυτά καλά, το Χάρη και άλλους που μου διαφεύγουν τα επίθετα τους 29 Αυγούστου 1949, ώρα 00.30 μετά τα μεσάνυχτα. Αρχίζουμε αθόρυβα, μέσα από μια χαράδρα την επιχείρηση έξοδο από τον κλοιό. Μπροστά πηγαίνει η διμοιρία του Γ. Καράτζου, Κινούμαστε μόλις Βόρειο-Ανατολικά, τελείως αντίθετα από τον Αυχένα, στα μετόπισθεν του εχθρού. 29 Αυγούστου 1949, ώρα 01.30 ξανασμίγουμε με το αποκομμένο τμήμα και τη διοίκηση του Τάγματος. Περνάμε ανάμεσα από αραιή διάταξη του κυβερνητικού στρατού, που σε ορισμένα σημεία δεν απέχουμε ούτε 50 μέτρα από τις σκοπιές τους χωρίς να μας πυροβολούν, πιθανόν γιατί μας θεωρούν δικό τους τμήμα. Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι «οι συμμορίτες» έχουν διεισδύσει τόσο βαθειά και βρίσκονται τόσο κοντά τους. 29.8.1949, ώρα 03.00. Βγήκαμε από το δάσος που μας προστάτευε. Κινούμαστε Νότιο-Ανατολικά. Μπροστά μας δεξιά η Πόρτα Οσμάν φυσικό οχυρό που τώρα το κατέχει ο εχθρός. Μια τυχαία σύμπτωση, ο εμβολισμός με ένα Τάγμα του κυβερνητικού στρατού που ανηφόριζε και αιφνιδιάστηκε, καθώς και η σύντομη μάχη σώμα με σώμα που ακολούθησε, έγινε αιτία να αποκαλυφθεί η διείσδυση μας. Άναψαν τα γύρω υψώματα. Ανασυνταχτήκαμε αμέσως με μικρές απώλειες μόνον σε αγνοούμενους. 29.8.1949, ώρα 07.00 το πρωί. Περνάμε κοντά στη θέση που ήταν πριν το Γενικό Νοσοκομείο του Δημοκρατικού Στρατού, καταδιωκόμενοι από εχθρικές δυνάμεις που μας πλαγιοβάλλουν και από Ανατολικά. Εδώ αναγκαστήκαμε να δώσουμε σύντομη και σκληρή μάχη. Τους καθηλώσαμε προσωρινά, έχουμε όμως απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες και αγνοούμενους. Ώρα 10.00. Η καταδίωξη συνεχίζεται με ενισχυμένες από ΜΑΥδες δυνάμεις.. Υποφέρουμε πολύ από τη δίψα, ιδιαίτερα οι τραυματίες μας. Ώρα 11.30. Αφήσαμε την προστατευτική χαράδρα, γιατί πιο πέρα είχε στήσει ενέδρα ο εχθρός. Τώρα διαγράφουμε ένα τόξο με Νοτιο-Δυτική κατεύθυνση. Πάνω στο ύψωμα δεξιό μας γίνεται φονική μάχη να συγκρατήσουν τον εχθρό, είναι όμως πολύ λίγοι οι δικοί μας και αναγκάζονται να ελιχθούνε. Τη στιγμή αυτή δεχτήκαμε ισχυρό μπαράζ πυροβολικού. Δεν έχουμε θύματα, πολεμώντας προχωράμε παρακάμπτοντας τον φλεγόμενο Αυχένα και με μια υπεράνθρωπη προσπάθεια μέσα από μια παραπλήσια χαράδρα ξεγλιστράμε . 29 Αυγούστου 1949, ώρα 12.30-13.00. Ύστερα από έναν εξαιρετικά δύσκολο, εξαντλητικό και τολμηρό ελιγμό, στα μετόπισθεν του εχθρού, που κράτησε 16 ολόκληρες ώρες, πατούσαμε πάλι, για λίγο όμως, στο Λεύτερο ακόμα ΓΡΑΜΜΟ. Το Τάγμα μας βγήκε από τον πύρινο κλοιό, με μικρές σχετικά απώλειες : Τρεις νεκροί , ο Ανθυπολοχαγός Χρήστος Δάσιος στις 28.8 , ο υπολοχαγός του Λόχου Μηχανημάτων και ο Ταγματάρχης σ. Θανάσης Ρόμπας. Οι δυο τελευταίοι σύντροφοι μας τραυματίστηκαν πολύ βαριά στις 29.8.1949 το πρωί και αυτοκτόνησαν για να μην πέσουν στα χέρια των λοκατζήδων , ( που ηταν μέλη και στελέχη του ΚΚΕ ), 6 ελαφρά τραυματίες, και 40 αγνοούμενοι, Δεν προφτάσαμε να ξεκουραστούμε. Στις 14.30, γύρω μας ξέσπασαν καινούργιες μάχες και κατά τις 5 το απόγευμα ο εχθρός κατέλαβε την κορυφή του θρυλικού Γράμμου No. 2522 και κινείται από Βορά προς Νότο την Μπάρα και από Νότο προς Βορά για να κλείσει το μοναδικό πέρασμα μας προς την Αλβανία. Ως τα σύνορα απομένουν περίπου χίλια μέτρα. Το Τάγμα μόλις πέρασε στη ΛΔ. Αλβανίας Εγώ με δυσκολία σέρνω το τραυματισμένο μου πόδι. 29 Αυγούστου 1949, ώρα 7 το απόγευμα. Έριξα μερικές ριπές με το αυτόματο μου για όλους τους νεκρούς μας και ορκίστηκα και δρασκέλισα την οριοθετική γραμμή προς τη φιλόξενη ΛΔ Αλβανίας. Και μέσα σ’ αυτόν τον πύρινο καταιγισμό, που η ζωή όλων μας παίζονταν «κορώνα-γράμματα», δοκιμάσαμε τη μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής μας. Ανάμεσα στα οργανωμένα τμήματα, που διαβαίνουμε τα Ελληνο-Αλβανικά σύνορα, βρίσκεται και ο ΓΓ του ΚΚΕ σ. Νίκος Ζαχαριάδης και οι σ. Γ. Γούσιας και Λ. Βλαντάς με 7 ή 8 συνδέσμους. Αυτός ήταν ο Ν. Ζαχαριάδης. Τον γνωρίσαμε θαρραλέο οδηγητή στην πρώτη γραμμή και ψύχραιμο παλικάρι στη σύμπτυξη.

Τετάρτη

ΙΔΟΥ ΤΑ ΟΡΓΙΑ του Προκόπη Παυλόπουλου. Για να μην ξεχνάμε...


Από κλητήρας... διευθυντής 
   Με όχημα την κομματική καταβολή, 
στελέχη της ΝΔ συγκροτούν μηχανισμούς ελέγχοντας ολόκληρο το σύστημα


Αυτός ήταν ο τίτλος ενός αποκαλυπτικού δημοσιεύματος στο "Έθνος", πριν από 8 χρόνια ακριβώς στις 12 Αυγούστου 2008, όταν υπουργός Εσωτερικών ήταν ο Προκόπης Παυλόπουλος. 

Ολόκληρο το ρεπορτάζ με τα όργια εκείνης της εποχής, για να μην τα ξεχνάμε, έχει ως εξής:

Στα όρια της σήψης κινούνται -πλέον- δεκάδες υπηρεσίες του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, με τα κρούσματα αυθαιρεσίας και διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα να αποτελούν συνήθη πρακτική για τους κομματικά ισχυρούς: μεσαία και ανώτερα στελέχη, με μοναδικό προσόν τις κομματικές τους καταβολές ή κάποια «ένσημα» σε πολιτικά γραφεία, έχουν συγκροτήσει πανίσχυρους εσωτερικούς μηχανισμούς, ελέγχοντας ολόκληρο το σύστημα. Διαθέτουν άμεση πρόσβαση στα υψηλά κλιμάκια των φορέων εξελίσσονται στην ιεραρχία σε χρόνο dt, παραβαίνοντας ακόμη και αποφάσεις δικαστηρίων.

Υποστήριξη
Με την υποστήριξη υπηρεσιακών παραγόντων, γενικών γραμματέων και υπουργών οι κομματάρχες των φορέων συχνά καθορίζουν ακόμη και την εξέλιξη των κρίσεων, επιφυλάσσοντας για τον εαυτό τους την καλύτερη, κατά το δυνατόν, τοποθέτηση. Τα ίδια στελέχη σύμφωνα με τις καταγγελίες, απειλούν όταν «στραβώνει η δουλειά» και διατηρούν «μαύρη λίστα» για τους μη αρεστούς.

Στο υπουργείο Εσωτερικών πρώην κλητήρας κατάφερε να ανελιχθεί σε γενικό διευθυντή, ενώ στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ανώτερος υπάλληλος κατ εντολή του Υπουργικού Συμβουλίου παραμένει στη θέση του, παρά τις αρνητικές αποφάσεις του ΣτΕ και του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Στο ΤΕΑΔΥ των δομημένων ομολόγων μετέχει στο Δ.Σ. πρώην οδηγός τρόλεϊ, με διαπιστευτήριο την επαφή του με τους υψηλούς ορόφους του υπουργείου Εσωτερικών...

ΤΕΑΔΥ
Πρώην οδηγός τρόλεϊ στο ΔΣ λόγω των... διασυνδέσεων

Οδηγός τρόλεϊ, ο οποίος σήμερα εκτελεί χρέη νυχτερινού κλητήρα στο υπουργείο Εσωτερικών, μετέχει στο Δ.Σ. του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ). Ο Γ.Μ. -σύμφωνα με καταγγελίες- από τον Οκτώβριο του 2007 μετέχει κανονικά σε όλες τις συνεδριάσεις του Δ.Σ. του Ταμείου, εισπράττοντας και τις ανάλογες αμοιβές.

Σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες, ο Γ.Μ. δεν διαθέτει ούτε καν απολυτήριο Λυκείου, παρά μόνο τις διασυνδέσεις του με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών. Παρέχει τις υπηρεσίες του με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ανήκει στην κατηγορία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) και παρότι δεν είναι μόνιμος -δεν καλύπτει δηλαδή κενή οργανική θέση- μετέχει στο Δ.Σ. του ΤΕΑΔΥ.

Ο συγκεκριμένος υπάλληλος όταν έκανε μετάταξη από την κατηγορία Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) στη ΔΕ δεν προσκόμισε απολυτήριο Γυμνασίου - όπως καταγγέλλεται, αλλά κάποια βεβαίωση του ΟΑΕΔ... Και όλα αυτά τη στιγμή που η κυβέρνηση διατεινόταν μετά το σκάνδαλο των ομολόγων, τον Μάρτιο του 2007, ότι θα περνούσε από κόσκινο τα διοικητικά συμβούλια όλων των Ταμείων.

ΥΠ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Προαγωγή χωρίς τα προσόντα και με διαδικασίες-εξπρές


Μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυθαιρεσίας καταγράφεται στον καθ ύλην αρμόδιο για την αξιοκρατία στο Δημόσιο υπουργείο Εσωτερικών. Πρώην κλητήρας κατέλαβε θέση γενικού διευθυντή!

Ο Γ.Κ. (τα στοιχεία του οποίου βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας) την περίοδο 90-93 κατάφερε να μεταταγεί σε ανώτερο κλάδο, παρότι διέθετε πτυχίο από σχολή διετούς φοίτησης. Από την κατηγορία ΤΕ διοικητικού-λογιστικού πέρασε στην κατηγορία ΠΕ διοικητικής οργάνωσης. Ενας κλάδος από τον οποίο επιλέγονται οι διευθυντές και γενικοί διευθυντές του υπουργείου.

Το καλοκαίρι του 2004 απέκτησε και το προσόν της γνώσης ξένης γλώσσας, το οποίο δεν διέθετε έως εκείνη τη στιγμή, με την ενεργοποίηση ενός Προεδρικού Διατάγματος του 2001.

Συγκεκριμένα ανασύρθηκε το Π.Δ. 50/2001 (προσοντολόγιο), που ορίζει ότι «προκειμένου για μετάταξη υπαλλήλων σε κλάδους της υπηρεσίας τους για τους οποίους απαιτείται ως πρόσθετο προσόν η άριστη γνώση ξένης γλώσσας, η απόδειξη της γνώσης αυτής μπορεί να γίνεται με εξέταση από Επιτροπή που καθορίζει το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, εφόσον οι υπάλληλοι υπηρετούσαν κατά την έναρξη ισχύος του Π.Δ. 194/1988».

Συγκροτήθηκε η Επιτροπή, την οποία δεν επέλεξε το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, και τον Αύγουστο του 2004 απεφάνθη ομόφωνα ότι ο «γαλάζιος» υπάλληλος γνωρίζει σε άριστο επίπεδο την αγγλική γλώσσα. Τα μέλη της -όπως καταγγέλλεται- δεν γνώριζαν Αγγλικά...

Τον ίδιο μήνα, κατά παράβαση του υπαλληλικού κώδικα, συγκροτήθηκε Υπηρεσιακό Συμβούλιο, το οποίο ομόφωνα γνωμοδότησε θετικά για τη μετάταξή του. Η συνεδρίαση ήταν παράτυπη, δεδομένου ότι οι αιτήσεις μετατάξεων υποβάλλονται στην υπηρεσία προσωπικού μόνο δύο φορές τον χρόνο (τον Μάρτιο και τον Οκτώβριο), όπως προβλέπει ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας (νόμος 2683/1999).

Ενώ οι συνεδριάσεις των Υπηρεσιακών Συμβουλίων για την εξέταση των αιτήσεων πραγματοποιούνται τους μήνες Απρίλιο και Νοέμβριο και όχι τον Αύγουστο. Οι διαδικασίες επισπεύσθηκαν -σύμφωνα με τις καταγγελίες- για να προλάβει ο «εκλεκτός» τις κρίσεις που διενεργήθηκαν τον Οκτώβριο του 2004.

Πράγματι, στις κρίσεις αυτές επιλέχθηκε στη θέση του διευθυντή, αλλά δεν κατέλαβε πόστο σε κεντρική διεύθυνση υπό τον φόβο των Ιουδαίων. Ωστόσο η τοποθέτησή του κρίθηκε ως τελεσίδικα άκυρη από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών - απόφαση (2009/2006), την οποία ουδέποτε έλαβε υπόψη του το υπουργείο Εσωτερικών, όπως όφειλε από τον νόμο όταν τον προήγαγε αργότερα, στις 11-5-2007, στον βαθμό του γενικού διευθυντή. Το ίδιο πρόσωπο συμμετείχε και στα πειθαρχικά συμβούλια του υπουργείου Εσωτερικών, τα οποία ελέγχουν τις παραβάσεις και τις παρανομίες των δημοσίων υπαλλήλων...

Χρονολογικά η πρόσφατη πορεία του Γ.Κ. προς την κορυφή της δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας έχει ως εξής: στις 18-1-2007 ο υπουργός Εσωτερικών απευθύνει πρόσκληση προκειμένου να καλυφθούν δύο θέσεις γενικών διευθυντών. Στις 14-3-2007 ο υπουργός δίνει εντολή προς το Υπηρεσιακό Συμβούλιο να προχωρήσει στη διαδικασία επιλογής των δύο γενικών διευθυντών.

Εναν μήνα αργότερα, στις 5-4-2007, ανακαλεί την εντολή του, ενώ 19 ημέρες αργότερα, στις 24-4-2007, ο κ. Παυλόπουλος απευθύνει νέα πρόσκληση για την υποβολή υποψηφιοτήτων. Στη φάση αυτή, μάλιστα, ένας από τους υποψηφίους παραιτείται από την υπηρεσία του, δρομολογώντας διαδικασίες συνταξιοδότησης, καθώς δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τις εξελίξεις...

Στις 11-5-2007 ο υπουργός Εσωτερικών δίνει νέα εντολή στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο να ολοκληρώσει τις επιλογές στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και ο Γ.Κ. Στις 31-12-2007 ενώ συνταξιοδοτούνταν υποχρεωτικά, λόγω συμπλήρωσης ορίου ηλικίας και ετών υπηρεσίας -και μάλιστα με πλήρη σύνταξη γενικού διευθυντή- θέτει και πάλι υποψηφιότητα για την επιλογή τεσσάρων θέσεων γενικών διευθυντών με τριετή θητεία.

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ: ΚΡΑΤΟΥΝ ΥΨΗΛΟΒΑΘΜΟ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο μόνιμη και υψηλόβαθμη θέση καλύπτεται από πρόσωπο του οποίου ο διορισμός έχει κατ επανάληψη ακυρωθεί από το ΣτΕ και το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Οι αρνητικές δικαστικές αποφάσεις για την τοποθέτηση του υπαλλήλου (μία από το ΣτΕ και τρεις από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών), προέκυψαν ύστερα από προσφυγές που κατέθεσε συνυποψήφιά του για την ίδια θέση.

Το επίμαχο πόστο καλύφθηκε για πρώτη φορά το 2000. Εναν χρόνο αργότερα, το 2001, ο διορισμός του ισχυρού κομματικά παράγοντα ακυρώνεται με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.

Ανάλογη απόφαση εκδίδει το 2002 και το ΣτΕ. Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, το 2003, ακυρώνει τον μη διορισμό της υπαλλήλου που ενδιαφερόταν για τη θέση. Ωστόσο, στις 16-9-2004 το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, παρά τις δικαστικές αποφάσεις, εισηγείται τον επαναδιορισμό του. Το υπουργείο Παιδείας, τον Μάιο του 2005, τον τοποθετεί και πάλι. Ο επαναδιορισμός του, μάλιστα, έχει αναδρομική ισχύ από τον Φεβρουάριο του 2000.

Το 2006 το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, με νεότερη αίτηση ακύρωσης, ακυρώνει τον επαναδιορισμό του εν λόγω υπαλλήλου, αναπέμποντας πάλι την υπόθεση στη διοίκηση. Ομως το Υπουργικό Συμβούλιο, στις 17-8-2007 τον διορίζει -και πάλι- με αναδρομική ισχύ από το 2000.

Τη συγκεκριμένη υπόθεση ανέδειξε με ερώτησή του στη Βουλή το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής του τομέα Τεκμηρίωσης Μιχάλης Καρχιμάκης. Στην ερώτησή του, ο βουλευτής Λασιθίου χαρακτηρίζει «απίστευτα προκλητικές τις μεθοδεύσεις που έχουν διαδραματιστεί αναφορικά με την πλήρωση της θέσης στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο», καθώς «ο επαναδιορισμός του (υπαλλήλου) έγινε με κριτήρια μεροληπτικά και μη νόμιμα».

Γι' αυτό «εγείρεται μείζον θέμα πολιτικής και δημοσιοϋπαλληλικής υπηρεσιακής νομιμότητας», σημειώνει ο κ. Καρχιμάκης, «σε ό,τι αφορά την κατάχρηση εξουσίας και άλλων συναφών αδικημάτων από συγκεκριμένους κρατικούς λειτουργούς, αλλά και συγκάλυψης όλων των παραπάνω προσώπων και ενεργειών από το ίδιο το Υπουργικό Συμβούλιο».

ΠΩΣ ΣΤΗΘΗΚΕ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΤΑΞΗ
Η μετάταξη του Γ.Κ. στον κλάδο «ΠΕ Διοικητικής Οργάνωσης» επικυρώθηκε το καλοκαίρι του 2004 από πενταμελές Υπηρεσιακό Συμβούλιο του υπουργείου Εσωτερικών.

Οπως αναφέρει το υπ αριθμόν 23 πρακτικό, η συνεδρίαση έγινε «στις 24 Αυγούστου, στις 3 το μεσημέρι, στο κατάστημα της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Διοίκησης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (ΓΓΔΔΗΔ) - Β. Σοφίας 15, 2ος όροφος, γραφείο 221».

Αν και αναφέρθηκε πως «η εν λόγω αίτηση μετάταξης θα έπρεπε να εξεταστεί από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο μετά τον Οκτώβριο, μαζί με άλλες παρόμοιες αιτήσεις που ενδέχεται να υποβληθούν... έτσι ώστε να συνεκτιμηθεί και ο αριθμός των κενών θέσεων που υπάρχουν στον κλάδο», εντούτοις «η εισηγήτρια διαβεβαίωσε ότι οι κενές θέσεις του κλάδου ΠΕ Διοικητικής Οργάνωσης είναι 18 και επομένως δεν πρόκειται να προκύψει πρόβλημα ακόμα και αν υπάρξουν και άλλες αιτήσεις μετάταξης στον εν λόγω κλάδο...».

Τελικά «τα μέλη ομόφωνα γνωμοδότησαν θετικά για τη μετάταξη του υπαλλήλου του κλάδου ΤΕ Διοικητικού Λογιστικού Γ.Κ. σε κενή οργανική θέση του κλάδου ΠΕ Διοικητικής Οργάνωσης, επειδή συντρέχουν οι προϋποθέσεις...».

Πέτρος Παπαβασιλείου
petros@pegasus.gr

Κυριακή

Μαύρη επέτειος: 20 χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του Σολωμού



 

Ο 26χρονος Ελληνοκύπριος πέθανε σκαρφαλωμένος πάνω στο κοντάρι της σημαίας, θέλοντας να κατεβάσει την τουρκική σημαία και να βάλει την ελληνική, όταν δέχτηκε τρεις σφαίρες.  Το κλίμα ήταν ήδη τεταμένο, καθώς τρεις μέρες νωρίτερα είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου από Τουρκοκυπρίους στη νεκρή ζώνη της Δερύνειας, κοντά στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, ο Τάσος Ισαάκ. Μετά την κηδεία του, μια ομάδα παρισταμένων θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής, καταθέτοντας στεφάνια και λουλούδια στον τόπο δολοφονίας του. Ανάμεσά τους ήταν και ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, ξάδελφος του Ισαάκ.
 Το χρονικό
Στις 11 Αυγούστου του 1996 πορεία 7.000 μοτοσικλετιστών, με αφετηρία το Βερολίνο, στις 2 Αυγούστου, και πέρασμα μέσα από πολλές χώρες της Ευρώπης κατέληξε στην Δερύνεια της Κύπρου.
Παρά τις τουρκικές απειλές για πέρασμα στο κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου και συγκεκριμένα στην Κερύνεια, η πορεία προχώρησε προς την Πράσινη Γραμμή, όπου την περίμεναν Τούρκοι στρατιώτες, αστυνομικοί του ψευδοκράτους και αντιδιαδηλωτές, μέλη της εξτρεμιστικής οργάνωσης των «Γκρίζων Λύκων». Οι εντολές του κατοχικού καθεστώτος ήταν σαφείς: Πυροβολείτε όσους επιχειρήσουν δίοδο στα Κατεχόμενα.
Οι μοτοσικλετιστές διασπάστηκαν στην περιοχή της Δερύνειας και πέρασαν στην νεκρή ζώνη. Ο Τάσος Ισαάκ επιχειρώντας να βοηθήσει Ελληνοκύπριο που δεχόταν επίθεση από τους Τούρκους, ξυλοκοπήθηκε ο ίδιος, ενώ δέχτηκε επίθεση μέχρι θανάτου με λοστούς, πέτρες, ρόπαλα.
Η κυπριακή αστυνομία, βασιζόμενη σε οπτικό υλικό, αναγνώρισε τους δράστες της δολοφονίας του, εκδίδοντας ένταλμα σύλληψης για πέντε άτομα, μεταξύ των οποίων ο Κενάν Ακίν, υπουργός του ψευδοκράτους, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού και πράκτορας των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Το 2004 μάλιστα, ο Ακίν παραδέχτηκε ότι ήταν αυτός που σκότωσε τον Σολωμού αλλά δικαιολογήθηκε ότι πήρε διαταγή από τον τότε διοικητή των κατοχικών δυνάμεων στο νησί. Ούτε ο Ακίν, ούτε κανένας άλλος από τους υπόλοιπους τέσσερις εμπλεκόμενους στο περιστατικό συλλαμβάνεται ποτέ.
Το 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδικάζει την Τουρκία για τη δολοφονία του Σολωμού και επιδικάζει αποζημίωση στην οικογένειά του. Κρίθηκε ένοχη γιατί δεν προχώρησε στις απαιτούμενες έρευνες για να βρεθούν οι δράστες.